Na een lange opstartperiode gaat Cohousing La Grande Cense de laatste rechte lijn in. Cohousing is een vernieuwend woonconcept dat in het buitenlandzijn sporen heeft verdiend
Zo was de aanhef van ons persbericht deze zomer. In de afgelopen jaren zochten en kregen we heel wat media aandacht. Dat heeft ons geholpen om mensen aan te trekken voor een vrij ongewoon project.
Maar ook nu, met alle woonsten verkocht, gaan we dit blijven doen. Omdat we geloven in de waarde van het concept willen we Cohousing zoveel mogelijk bekendheid geven.
Dat is een beetje een missie, en het is tegelijkertijd ook leuk. De eerste schuchtere stamelende woorden voor een bandopnemer en de eerste verlegen blikken voor een camera zijn voorbij. We hebben ons verhaal tientallen keren gedaan voor journalisten, bij opendeurdagen, op voordrachten en bij het ondersteunen van nieuwe cohousing initiatieven. Daardoor is het ook voor ons helderder geworden en beter gepolijst. We hebben het presentatiemateriaal, de teksten, de fotos en we weten beter dan voorheen wat cohousing betekent.
Waar we in het begin nog gefocust waren op de directe meerwaarde voor ons als bewoners, dringt nu het besef steeds sterker door dat we voorlopers zijn (en willen zijn) en model staan in een vernieuwende woonvorm voor heel wat mensen.
Niet enkel voor de ecologische aspecten maar zeker ook omwille van de breed maatschappelijke meerwaarde willen we ons wedervaren doorgeven aan anderen.
Kortom wij willen de media bij ons. Dat is niet altijd eenvoudig geweest. In de aanloopperiode was er nog weinig te zien, het vroeg veel inspanning en inventiviteit om magazines en televisie warm te maken.
Nu we beelden kunnen tonen komt alles beter op gang. Misschien komt de tijd nog dat we teveel krijgen van fotoshoots, interviews en zoemende cameras.
Maar zolang dat niet het geval is, blijven we onze boodschap uitdragen : Cohousing is nuttig, gezond en lekker.
Hela, ik sta op uwen blog nog geen ene keer op ! zo klinkt een stem van op het dak. En ja, wij reageren ook op verzoeknummertjes : dus ziehier een foto van onze dappere dakwerkers in volle actie.
Zij zijn het die er ginder boven voor zorgen dat we later beschut zullen zijn tegen regen of sneeuw. Ja ja, zonder hen waren wij allemaal dakloos.
Ondertussen is een andere ploeg hen komen vervoegen om de dakpannen te leggen. Het werk schiet goed op en zoals beloofd zal alles voor de winter dicht liggen.
En wie zichzelf nu herkent op de blog mag een pintje trakteren aan de fotograaf.
Als leek dacht ik : het eerste werk van een metser is het aanmaken van mortel.
Welnee. Want onze nieuwgebouwde delen worden opgetrokken met gelijmde blokken.
Hoogisolerende gebakken aarde met luchtkanaaltjes vol isolatiemateriaal. En die stenen zijn nog eens ecologisch op de koop toe. Die dingen komen uit Duitsland, zoals heel wat vernieuwende ecologische materialen en technieken.
Ze kosten een beetje meer dan onze bekende Vlaamse bakstenen, maar door de techniek van het verlijmen wordt enorm bespaard op werkuren. Een rij stenen, een veegje lijm erover en, hop, de volgende rij wordt gelegd en je kan verder.
Op deze wijze worden eerst de voorbouw en de achterbouw van de schuur gemaakt. En nu schieten de muren binnen vanaf kelderniveau ook al naar boven.
Elke dag neemt onze droom meer vorm, en nog steeds op schema! In elke bouw, maar in deze meer nog dan elders geldt volgend citaat :
« A goal is a dream with a deadline» («Een doel is een droom met een deadline»)
Van zodra we volgend jaar in onze cohousing wonen, willen we daar graag meteen al een mooie tuin. Op de bouwwerf kunnen we nu nog niets aanplanten maar achteraan op de ruim halve hectare grond kan er al gewerkt worden.
In de lente werd het terrein in terrassen gelegd en in de zomer is er al hard gewerkt om de grond te bewerken tot een bruikbare bodem.
En dit weekend was het weer alle hens aan dek geblazen om aanplantingen te doen op de scheidingszones tussen de verschillende niveaus.
Onder impuls van onze Werkgroep Tuin en onder de kundige leiding van Jan werden boompjes en struiken besteld, teelaarde aangevoerd en gaan we vandaag met een 15-tal mensen aan de slag.
Klusdagen organiseren we tijdens deze bouwfase ongeveer om de maand. Het is zwoegen en zweten, maar ook steeds grote pret. Deze keer gaat het om een veilige activiteit, dus mogen de kinderen er ook bij zijn.
En daar defileren de struiken met namen waar ik nog nooit van had gehoord, allemaal inlandse soorten en allemaal op ecologisch verantwoorde wijze gekweekt. Met liefde en zorg worden ze in de grond gezet. Met liefde en zorg zullen we ze vanaf nu verder onderhouden.
En zoals steeds hoort er bij een dag als deze een lekkere maaltijd, met liefde en zorg bereid door onze koks. En we zijn blij als er iemand langskomt en we blijven graag nog bijpraten en natafelen.
Zulke spontane momenten van ontmoeting en uitwisseling wordt ook wel eens buurten genoemd. Komt misschien van het woord Cohousing-buurt?
Vroeger was het de gewoonte om te vieren wanneer een huis onder dak kwam te staan. Er werd een boompje in de nok bevestigd, en soms zie je dat nu nog hier en daar.
Het eerste gebouw dat bij ons onder dak zal staan is de grote schuur. Daar komt een behoorlijk dakoppervlak van 630 m², en met de doorzichtige delen boven voor- en achterterras wordt dat zon 810 m².
Net zoals voor de vloeren worden I-vormige houten balken gebruikt (tji-liggers), het onderdak bestaat uit celit-platen. Zoals voor de rest van de bouwwerken worden maximaal ecologisch verantwoorde materialen toegepast.
Vorige week zijn de werken aangevat en vandaag is 2/3 van de schuur klaar, d.w.z. het onderdak ligt erop. Volgende week wordt het derde gedeelte aangepakt. Dan zijn we onder dak en kunnen een beetje vieren. In december gebeurt de afwerking.
