Maandag 9 oktober 2017 verzamelden tussen 9 en 9u30 een 25 KWB-Overdaggers in het station van Neerpelt voor de start van een midweek in "Ostend Hotel" te Oostende en dit om het “feestjaar 25 jaar KWB-Overdag Wijchmaal” in te zetten.  Het vervoer naar Oostende was geregeld via een groepsticket bij de NMBS met gereserveerde plaatsen. De reis verliep vlot via Antwerpen Centraal naar Oostende.

Om  13 uur kwamen we aan waarna een deel naar het hotel ging om de koffers achter te laten en een ander deel de geleden dorst al ging lessen op het Vissersplein. Boterhammen waren al verorberd op de trein, maar er waren er toch ook nog met knorrende magen. Groepjes werden al snel gemaakt en de eerste verkenningsronde  begon: wandeling over de dijk tot Mariakerke, wandeling in de binnenstad, kijken of de zaakjes die men leerde kennen bij een vorig bezoek er nog waren ….  Er waren er zelfs bij die het Casino al eens gingen verkennen. We moesten zeker rond 18 uur terug zijn om ons wat op te frissen en dan rond 18u30 naar het restaurant voor een voorgerechtje, een soepje, een keuze tussen vlees of vis (of alletwee), drank naar believen en een lekker dessertje (of meerdere dessertjes). Tijdens het eten werden al plannen gesmeed voor de volgende dag: fietsen, wandelen, trammen, luieren, … Na het eten een wandelingetje om alles wat te laten zakken of gewoon kortweg een afzakkertje aan de bar.  Wat kaarten, wat zeveren, meer moet dat niet zijn… Och ja, ik zou het vergeten: het weer was prima: lekker temperatuurtje, zonnetje en wat wind.

Dinsdag begonnen we met een gevarieerd ontbijt: enkele soorten beleg, boterhammen, broodjes, koffiekoeken, eitjes, omelet, fruit, yoghurt, koffie, thee, …. Er was voldoende naar ieders keuze, enfin dat denk ik toch …. Het goede weer was weer van de partij en de gisteren begonnen planning werd voortgezet. Een wandeling uitgestippeld aan de hand van de plannetjes bekomen via de toeristische dienst van Oostende voor de ene groep, een zelf uitgestippelde fietstocht voor een andere groep, een korte wandeling voor nog een ander groepje die minder goed te been waren,  gevolgd door iets drinken, een hapje eten en dan wat kaarten …. En de dag was weer snel voorbij. Hetzelfde scenario van maandagavond herhaalde zich  wat betreft eten en afzakkertjes.

Woensdag verliep op eenzelfde manier. ’s Avonds was er een kienavond. Ludo had kienkaarten, blokjes en prijzen meegebracht. De directeur van Ostend Hotel stelde ons een zaaltje ter beschikking en daar gingen we : blokjesaangever, kaartencontroleur en prijsuitreiker  Ludo, afroeper Gust (en als ik zeg afroeper dan bedoel ik afroeper) en controleur-van-Ludo-en-Gust: Janneke. Er werd ijverig afgeroepen en blokjes gelegd, maar er was ook wat ergernis omdat de juiste blokjes niet vielen en als Ludo en/of Gust probeerden te sjoemelen werden ze terechtgewezen door Janneke. Prima idee Ludo!!!

Donderdag  was alweer onze laatste volledige dag. De ene groep vertrok voor een wandeling op de westelijke pier, langs het strand,  waar we enkele vissers aan het werk zagen en waar we van één van hen een hele uitleg kregen over het vangen van zeebaars e.a. vissen.  Terug de dijk op en daar kwam het voorstel voor een kennismaking met het Casino. Voorstel aanvaard, zij het door sommigen met een heeeeeel erg hangend staartje. Enfin, toch naar binnen, de zaak eens bekeken, enkele gratis koffietjes en koekjes verorberd en weer weg zonder dat de portefeuille uit de achterzak kwam…. Een andere groep ging trammen naar Blankenberge en nog een andere groep had weer een wandeling uitgestippeld.

Voor het laatste avondmaal werd een groepsfoto genomen door de directeur van het Ostend Hotel. En nu hij er toch bijstond, ook een foto met de directeur erbij en er werd hem door Janneke, volgens Ludo onze plaatsvervangende burgemeester, ook een fles overhandigd (Peers Drupke) .

’s Avonds was het quiz-time, maar dat kon niet gestart worden zonder Ludo zijn “wat stond er in de kranten-overzicht”, waarbij sommige aanwezige  personen ter sprake kwamen. Dan de quiz met 32 meerkeuzevragen en twee foto-rondes. De geesten werden gepijnigd, er werd gegrommeld dat het toch moeilijk was, de quizmaster werd voor foute vraagstelling terecht gewezen en dat was terecht (mea culpa enz.). En tenslotte wonnen de Kokketeuten,  6 dames die met de eer en lekkere pralines gingen lopen, de tweede en derde groep mochten van speculoos snoepen en de laatste groep kreeg een zak zure Napoleons, want het is altijd een beetje zuur om te verliezen.

Hierna had Ludo een droevige mededeling te doen, althans dat hij op voorhand gezegd. Maar iedereen was er toch blij mee. Ludo had bij het bedankje voor de directeur aangehaald dat hij eigenlijk niets moest terugdoen, maar als hij dat toch zou doen, dat we dat zeker niet zouden afslaan. En natuurlijk, een goed verstaander heeft maar een half woord nodig … we mochten er allemaal ene drinken van de directeur. Dat aanbod werd natuurlijk in dank aanvaard en we hebben er natuurlijk nog een paar extra gedronken …

Vrijdag was dan afscheiddag. Nog een korte wandeling over de dijk, sommigen gingen nog wat typische zeevruchten eten, anderen zorgden zich een broodje. En rond een uur of één trokken we in groep naar het station voor de terugreis. Onze plaatsen waren mooi voorbehouden in het laatste voertuig. Er werd al gezegd dat we in Antwerpen snelheid moesten maken om de hele trein voorbij te lopen om van spoor 5 naar spoor 3 te gaan. De trein had dan ook nog wat vertraging zodat het inderdaad hollen werd. Op spoor 3 stond de trein naar Neerpelt klaar, zes wagens voorbij gerend maar er was nergens een spoor van onze reserveringsbordjes , de conducteur gevraagd in welke wagon we moesten zijn, die wist van niks …. Dan maar rap iedereen de trein op geduwd want die vertrok, vaststellen dat we ook nog in de verkeerde wagon zaten, zodat we moesten overstappen in Mol. In de trein zelf liep een zwetende conducteur rond. Waarom? Dat wisten we even later. Een medepassagier vertelde ons namelijk dat hij gezien had dat de conducteur himself de reserveringsbordjes had afgetrokken… Maar uiteindelijk kwamen we goed aan in Neerpelt en ging iedereen naar huis met een goed gevoel na een prachtige week in Ostend Hotel aan ons kust.

                                                                            Longfelllow

01-11-2017 om 11:13 geschreven door Vienne Franky

24 oktober 2017: een 35-tal KWB-Overdaggers kwamen samen in de Schommel in Peer. In twee groepen zouden zij het zuiveringsstation van Aquafin in de Goudbergstraat gaan bezoeken. Onze gids was Danny Vanderhoydonck, teamcoördinator Aquafin regio Bree.
De einddoelstelling, die Aquafin wil nastreven is in gans Vlaanderen de kwaliteit van het afvalwater bevorderen door het bouwen en uitbaten van zuiveringsstations in gans Vlaanderen.
Het afvalwater van Peer Centrum, Wauberg, Linde en een gedeelte van Wijchmaal gaat naar de collector in de Goudbergstraat, dat van Wijchmaal en Kleine-Brogel naar de collector in Eksel en dat van Grote-Brogel-Erpekom naar de collector in Bocholt.
De collector van Peer is gebouwd in 1995, hij is voorzien van 3 vijzels om het afval dat binnenkomt op te pompen. Bij gewoon weersomstandigheden is er maar één vijzel nodig om het water op te pompen.
Dit vuil water wordt ontdaan van echt afval groter dan 6 mm. Vooral de vochtige doekjes horen bij dit afval. Dit afval komt in een container terecht. Per maand is deze vol. Deze collector kan ongeveer 680 m³ per uur verwerken en het duurt om en bij de 14 uur eer het water zuiver de beek in geloosd wordt. Zeer regelmatig wordt door de Vlaamse Gemeenschap stalen ter controle genomen.

Een eerste keer komt het afvalwater in een groot bekken terecht waar het belucht wordt om de micro-organismen hun werk te laten doen.
Dit beluchten gebeurt automatisch naargelang de behoefte.
Minstens twee keer per week komt een man van Aquafin alles controleren.
Vanuit het teamcenter van Lommel kunnen de zuiveringsinstallaties van gans Noord-Limburg in d’oog gehouden worden.
Een groot probleem hebben wij tegenwoordig aldus Danny: ons afvalwater is te zuiver. Daarom moet er suikerwater, afkomstig van een snoepfabrikant aan toegevoegd worden.

Een tweede groot conisch bekken – in het midden tot 4 m diep -voorzien van een schraper brengt alle bezinksel bij elkaar. Het slib wordt daarna opgepompt naar een buffer. Twee à driemaal per week wordt het slib afgevoerd per vrachtwagen naar een slibverwerkingsbedrijf in Houthalen. Hier wordt het ontdaan van water- via een slibdroger - totdat er 99% droge stof overblijft.
De reststof wordt dan weer gebruikt om de cementovens van Lixhe te verwarmen.
Een andere mogelijkheid is dat het naar Genk gaat waar het slib vergist wordt en er biogas geproduceerd wordt.
Wanneer het afvalwater gans het proces doorlopen heeft, is het doorzichtig als gewoon beekwater.

Op termijn streeft men ernaar om het geheel van ons rioleringsstelsel gescheiden te maken. Nu komt er nog  te veel regenwater bij het afvalwater.
Maar dit is zeker een langetermijnvisie.

Zo kort bij ons en na  die jaren waren wij nog nooit hier op bezoek geweest.
Dit was de verzuchting van menig KWB-Overdagger.
In Den Tichel werd naderhand nog druk nagepraat over ons afvalwater en wat wij kunnen bijdragen opdat wij aan ons nageslacht een zuiverder aarde mogen doorgeven.

                                                                       Voor de Mutterd vanuit de Goudbergstraat, reporter Leo

24-10-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Op zaterdag 14 oktober vond de bosfietstocht ingericht door KWB Wijchmaal plaats.

Het was dit jaar een bijzonder sterke uitgave met 665 deelnemers aan de inschrijvingstafel.

Dankzij de inzet van zoveel medewerkers verliep alles vlekkeloos.

Vele mountainbikers staken hoog de duim op voor de puike organisatie en het buitengewoon prachtig parcours. Tot volgende jaar bij leven en welzijn!

14-10-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

30-09-2017 om 08:32 geschreven door Vienne Franky

14 september 2017: ruim 60 KWB-Overdaggers waren present op de jaarlijkse startdag van een nieuw werkjaar. Heel wat moedige fietsers wisten op een klein uurtje tijd de weg naar de hondenschool in Meeuwen te overbruggen.
In het lokaal werden wij speciaal verwelkomd door de ‘ trekkers ‘ van KWB-Overdag en dat nog wel in een speciale outfit.
Waarom dan wel? Dit werkjaar is een jubeljaar. Voor de 25^e keer mogen wij een nieuw werkjaar starten en waarom dan ook niet in een zilverkleurige outfit.
Het scheikundig element van zilver is Ag maar wij maakten er ambitieus gemeenschapsvormend van.
En om dat jubeljaar even aan te voelen werden wij vergast op een glaasje cava. Want bij feesten hoort iets extra.

Staaf heette iedereen van harte welkom en verwees naar 1993, het jaar dat wij gestart zijn. In dit jaar ging de KWB van Wijchmaal in op een voorstel van het Verbond Limburg om ook voor werknemers en mannen die op dat ogenblik werkloos waren activiteiten te organiseren opdat ook zij aan het sociale leven zouden kunnen deelnemen. In het totaal gingen zo een tiental afdelingen op deze uitnodiging in.
Leo mocht het jaarthema “ Thuis in KWB-Overdag “ wat meer toelichten.
Wat betekent het ergens thuiskomen?
Thuiskomen vraagt dat de mensen in een vereniging zich ook echt thuis voelen: vriendschap viert er hoogtij, wij delen ongeveer dezelfde gezindheid, het is een plek waar wifi onmiddellijk verbinding maakt, het is een weg die bezaaid ligt met stil geluk, is warmte, gezelligheid, een goede daad die onmiddellijk beantwoord wordt.
Op het einde van zijn woordje mochten de trekkers van KWB-Overdag samen het lint doorknippen om aan te geven dat het jubeljaar definitief was ingezet. En dan een heildronk op het nieuwe werkjaar.
Maria mocht het jaarprogramma toelichten. Guido ondersteunde dit met weerom een geslaagde powerpointpresentatie. Dank Guido.
En het mocht weerom gezien worden.

Swa had het op zijn geëigende manier  over het wandelen, het kaarten en het fietsen. Ook daarin zullen wij doorgaan.

Maar bij feesten hoort ook een culinair gedeelte.
Onze dames – onze culinaire creatieve compagnie want zo noemden wij ze – zorgde voor de inwendige mens. Wat was het stil tijdens het eten. En natuurlijk had het gesmaakt. Bedankt dames. Zonder jullie zou het heel wat moeilijker zijn in onze vereniging.
Op het einde werden ze trouwens ook letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes gezet.
Maar ondertussen had Staaf weer een geheugentest klaar. Een quiz met als titel “ Pas gelezen in de krant”. Wat werd overlegd, gediscuteerd.
De groepen wisselden ook wel eens een antwoord aan elkaar uit. En sommige raadpleegden zelf internet. Ja, dan kan tegenwoordig allemaal met onze GSM.
Eén ding is zeker dat wij nogal oppervlakkig de krant lezen. Na een paar dagen
is de informatie die wij lazen al voor een groot gedeelte weg. Of heeft dit ook misschien met de ouderdom te maken?
Natuurlijk herinnerden wij ons  de antwoorden die Staaf ons naderhand gaf.

Het belooft een goed werkjaar te worden. Met velen voelen wij ons verantwoordelijk voor onze vereniging. De officiële viering van “25 jaar KWB-Overdag “vieren wij op het Driekoningenfeest maar dat is pas in het begin van januari van volgend jaar.
En nu al maar uitkijken naar de komende activiteiten.
Onze midweek in hotel Ostend in Oostende steekt hier toch wel een beetje boven uit. Ook bij ons 20-jarig bestaan waren wij voor een midweek in Royal Astrid in Oostende.

Een goede start is broodnodig. Dat maken zoveel mensen in de sport mee.
We duimen voor een uniek jubeljaar.

Voor de Mutterd

vanuit de hondenschool in Meeuwen

reporter Leo

26-09-2017 om 18:35 geschreven door Vienne Franky

09-09-2017 om 10:36 geschreven door Vienne Franky

Fietsfotozoektocht van 27 augustus 2017.

Ook dit jaar stond er een fotozoektocht op ons programma. Filip Bollen nam de taak op zich om een prima fietsritje uit te stippelen. De deelnemers konden gedurende de maanden juli en augustus naar eigen tempo 22 foto’s zoeken over een 30 km lang parcours. Meerdere fotozoekers deden de tocht; doch slechts 29 van hen brachten hun formulier binnen.

Om een prijsje te winnen kon je raden hoeveel confetti er in een glazen flesje zat. Jaak Luys had de nauwkeurigste inschatting. Dan volgden: Hub Creemers, Ghislaine Baselet, Marjan Ruysen en Annie Vanderheyden.

Voor de kinderen was er een kortere tocht voorzien. Allen waren ze winnaar en kregen een geschenkbon.

Tijdens een gezellig samenzijn werd ons jaarprogramma van 2017 – 2018 voorgesteld met een powerpointvoorstelling. Na de smakelijke barbecue kon je nog genieten van enkele volksspelen.

Bedankt  aan alle aanwezigen en alle fietsers en tot ziens op één van onze komende activiteiten.

Willy Reynders,

Voorzitter.

09-09-2017 om 10:28 geschreven door Vienne Franky

Affiches FFZT 2017

26-06-2017 om 09:12 geschreven door Vienne Franky

Bijlagen:
mutterd-april-2017.pdf (7.9 MB)   
mutterd-febr-17.pdf (7.5 MB)   
mutterd-juni-2017.pdf (7.7 MB)   
mutterd-mei-2017.pdf (8 MB)   
mutterd-mrt-17.pdf (8 MB)   
mutterd_december_16.pdf (8 MB)   
mutterd_jan_17.pdf (7.3 MB)   
mutterd_november_16.pdf (6.1 MB)   
mutterd_oktober_16.pdf (3.7 MB)   

Met 53 Overdaggers trokken wij op dinsdagnamiddag 16 mei met zijn allen naar de Bosuil in Lille, de moedigen onder ons met de fiets, de anderen verplaatsten zich met de auto.
Het was prachtig weer die dag. Is het dan toch waar dat je krijgt wat je verdient? Daarom begonnen wij met de dorstigen te laven.
Heerlijk op het terras in de zon. Wat deed ze goed.
Maar daar alleen waren wij niet voor gekomen. We moesten immers ook ons 24^e werkjaar evalueren.
Natuurlijk stond ook deze namiddag – zoals ook onze startdag  - in het teken van de post. Een aantal Overdaggers liepen daarom ook met een facteurspet rond.
Staaf heette in naam van de trekkersploeg iedereen van harte welkom. Hij verwees in zijn welkomstwoord naar de positieve post van KWB.
We mochten weer in het afgelopen werkjaar naar activiteiten komen waar we vaak nieuwe dingen konden ontdekken of omdat ze gewoon ontspannend waren.
En Staaf zou Staaf niet zijn moest hij niet voor een quizje gezorgd hebben.
Is het dan toch echt waar dat onze hersenen oefenen mentaal ons gezond houdt?
En dan even de activiteiten overlopen. Geen saaie bedoening.
De power-point-presentatie van Guido sprak boekdelen. Maria gaf ondertussen aan met hoeveel Overdaggers we telkens waren. Als je het nog niet weet: Guido is onze huisfotograaf. Bedankt Guido.
We mochten zeer tevreden zijn met de opkomst. Dat stimuleert de trekkers om “ we zullen doorgaan “.
Swa gaf een overzicht van het aantal aanwezigen op het veertiendaags winterwandelen. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om vanaf nu het fietsen op dinsdagnamiddag te promoten.
Ludo las zijn tekst nog eens voor die hij maakte naar aanleiding van de afsluiting van het wandelseizoen.
In een volledige outfit van een facteur kwam nu Leo te voorschijn.
In het ABL (algemeen beschaafd Liller) vertelde hij dat hij als jonge gast mocht helpen om de nieuwjaarspost bij zijn neef Jef te sorteren.
Maar daarbij gaf hij iedereen nog een opdracht: “ Aan welke activiteit heb je het meest gehad in het afgelopen werkjaar.”
Daarnaast wou hij ook nog weten of het verslag dat hij telkens maakt na een activiteit ook gelezen wordt ofwel in de Mutterd - hetzij digitaal of in het boekje – in Kerk en Leven of op Blog.
We waren verrast dat iedereen hier zeer positief over was.
Ook legde Leo tevens de link naar het volgend werkjaar waar we met zijn allen een jubileumjaar tegemoet zien namelijk ons 25^e werkjaar. Zilver uiteraard.

De afdelingsondersteuner, Jo Vande Weyer,  van KWB-Limburg sprak een bemoedigend woordje uit over de werking van KWB-Overdag, Wijchmaal.

Natuurlijk moest er ook gegeten worden. Daar hadden de trekkers voor gezorgd. En of het gesmaakt had. Er waren geen resten meer te bespeuren.
Huiswaarts keren zonder de uitslag van het quizje was geen optie.
De “ Zees en compagnie “ schoten de hoofdvogel af  met 18/20. Een dikke proficiat.

En om het geheel van het werkjaar eens langs de ludieke kant te  bekijken had Maria nog een lied op de wijze van “ En de Jef van de Capucienen”.
En iedere vogel( KWB-Overdagger ) zong zoals hij gebekt was.

Stilaan werd het tijd om af te sluiten. Het was ondertussen al half zes voorbij.
De fietsers moesten nog een klein uurtje peddelen. Niet erg. Het was immers nog altijd mooi weer.

Tevreden mogen wij weerom op het voorbije werkjaar terugkijken.
De vriendschap vierde vaak hoogtij.
We genoten van inspanning en ontspanning.
En nu op naar het zilveren jubileum.

                                                                       Vanuit de Bosuil in Lille, reporter Leo

25-05-2017 om 00:16 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 2 mei: 19 Overdaggers nemen om 8.30 uur het openbaar vervoer naar Hasselt station om daar op de trein naar Leuven te stappen. Voor de meesten geraakten wij daar met een seniorenticket.
In Leuven even weer een stadsbus nemen naar de vroegere Sint-Raphaël-kliniek aan de Capucienenvoer. Daar zouden wij de tentoonstelling Histaruz als eerste deel van onze daguitstap gaan bezoeken.
Histaruz staat voor ‘historisch archief universitair ziekenhuis‘. Het is sinds 2005 dat deze tentoonstelling werd opgebouwd. Er wordt gewerkt met een 15-tal vrijwilligers. In principe is deze tentoonstelling te bezoeken op donderdag- en zaterdagvoormiddag.
Kort samengevat kan je zeggen: het is een tentoonstelling zoals er een ziekenhuis uitzag 50 à 60 jaren geleden. De vroegere geneeskunde was duidelijk een theoretische opleiding. Er was zeer weinig contact met de patiënten. De huidige geneeskunde brengt de verpleegsters, de dokters in opleiding zeer vroeg met de patiënten in contact.

De algemene uitleg werd gegeven door twee gidsen in een auditorium waar vroeger de studenten geneeskunde les kwamen volgden. Iedere plaats had zijn nummer om het brossen tegen te gaan.
In wel een 20 kamers was deze tentoonstelling opgebouwd. In iedere kamer werd er één richting van de geneeskunde belicht.
Omdat de kamers nogal klein waren werden we opgedeeld in twee groepen.

Wat kregen wij allemaal te zien?
Omdat dit ziekenhuis er een christelijke visie op na hield bezochten we eerst de kapel waar de zusters, de leerling-verpleegsters dagelijks naar de eucharistieviering konden gaan. Prachtige glasramen sierden deze kapel. Ook bevond zich daar – wegens plaatsgebrek - de stalen long voor mensen met ademhalingsproblemen.
Achtereenvolgens bezochten we de kamer van de tandarts. Waar werkte hij vroeger mee? Welke waren toen zijn attributen.
Een eersteklassenkamer had een eigen toilet(stoel), een eigen lavabo, betere lakens, een voetverwarmer en men mocht daar sigaren roken.
De meeste kamers vroeger waren kamers waar acht personen in bed lagen.
Moeders die pas bevallen waren verbleven met 2 à 3 per kamer. Ze kregen sowieso 10 dagen rust voorgeschreven. De vroegere verloskamer zag er wel even anders uit dan nu.
 Romantisch was wel even de mooie kanten doopkleedjes. En wie kent niet meer de luiers van vroeger? Dagelijks stond de wasmachine aan.
Een oude zonnebank moest dienen voor de behandeling van allerlei huidziekten.
In de afwaskamer waren zowel bedpannen – van allerlei makelij - voor mannen als voor vrouwen tentoongesteld.
Zelfs vroeger kenden men een zitweegschaal.
De kamer van de oogarts: we zagen een aantal dingen terug waarmee wij vroeger op het medisch schooltoezicht mee geconfronteerd werden.
Iedere afdeling had een eigen keuken vroeger. De gegadigden konden eten vragen à la carte.

In de verpleging kenden men duidelijk een hiërarchie: de hoofdverpleegster, de verpleegster en de hulpverpleegster. Aan de kledij was meestal te zien wie wie was.
De kamer van de kinépraktijk, de radiologie ( vroeger met al de gevaren van dien) de echografie, de apotheek met allerlei kleuren van flesjes naargelang de inhoud, het operatiekwartier.
Een klas uit het Leuvense mocht zelf zalf en suppo’s maken en hoe ze te werk gingen om pilcapsules klaar te krijgen.
Anderhalf uur rondsnuisteren in het verleden van de geneeskunde was in feite veel te kort. Het gaf ons wel een kijk hoe de geneeskunde op een ruime vijftig jaren zo is geëvolueerd.

Vanuit Sint-Raphaël zetten wij ons tocht verder richting Sint-Antoniusberg waar zich het Damiaancentrum bevindt.
Vooreest de inwendige mens versterken met een broodmaaltijd. Nadien nam de gids ons mee in de omgeving van het Damiaancentrum.
We maakten kennis met  de organisatie die de paters van de Heilige Harten van Jozef en Maria gesticht hebben, hoe ze jaarlijks de Sint-Jozefbedevaarten organiseren, hoe zij pater Damiaan als één van de hunnen vereren en  de mensen in beweging zetten om deze grote heilige een warm hart toe te dragen.
Heel het Damiaancentrum is omsloten door twee serieus stijgende straten de Sint-Antoniusberg en de Ramberg. In de maand maart kan enkel het ‘ Hofke van Sint-Jozef ‘ in de Ramberg bezocht worden. Hier zijn de smarten en de vreugden van de Heilige Jozef uitgebeeld. Na een uurtje rondleiding mochten wij de film van pater Damiaan bekijken. We leerden zijn leven kennen als ‘ steeds in dienst van God en van zijn mensen ‘: getuige en dienaar zijn van zijn geloof, geneesheer van lichaam ( melaatsen ) en ziel, bouwer van gemeenschappen op het eiland Molokaï, apostel van de melaatsen, zaaier van oecumene, man van de eucharistie, stem van de stemlozen, held van hoop.

Al wandelend ( in de regen ) stapten wij door zeer gekende Bondgenotenlaan
richting station. Wat nababbelen in een horecazaak was wel nodig, al was het maar om ons even op te warmen.
Rond de klok van vijf uur – half zes keerden wij huiswaarts.
We hoorden enkel maar zeer positieve reacties over deze daguitstap.
                                                           voor de Mutterd vanuit Leuven, reporter Leo

10-05-2017 om 21:08 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 18 april 2017: 35 KWB-Overdaggers verzamelen aan Den Tichel voor een uitstap naar Lauw-Tongeren. We gaan op bezoek  op een waterkersbedrijf.

Een beetje geschiedenis
Het bedrijf is een echt familiebedrijf. Momenteel is de derde generatie uitbater van het bedrijf. Van de vier kinderen zijn één dochter en één zoon de bedrijfsleiders. Onze gids was vader Vansimpsen.
Waarom Sint-Lucie? Heel eenvoudig! Vroeger was op deze plaats een melkerij die de naam Sint-Lucie droeg.

De kweek van waterkers
Er bestaan twee soorten waterkers: de klein-en grootbladige waterkers.
Per jaar heeft dit bedrijf ongeveer 250 kg zaaigoed nodig.
Het zaaigoed wordt voor het merendeel zelf gewonnen.
Men laat een aantal bedden doorschieten, de stengels worden gedroogd en dan kan het zaaigoed geoogst worden.
Waterkers wordt geteeld in open lucht.
Men zaait zeer dik in bedden vanaf begin maart tot eind augustus.
Nu kan het kiemen beginnen. Na een drietal weken worden de bedden gedund. Ongeveer ¾ van de plantjes wordt verwijderd uit het zaaibed en overgebracht naar de oogstbedden.
Eens dat de plantjes krachtig genoeg zijn worden ze bevloeid door stromend water (PH van 7 ) dat afkomstig is gedeeltelijk van bronwater ( 12° C ) en van water opgepompt uit de grond. Voor de bevloeiïng is 3000 l water per uur nodig. Gedeeltelijk wordt dit water gerecupereerd.
De planten halen gedeeltelijk hun voedingsstoffen uit het water zelf en gedeeltelijk van de groene korrel die gestrooid wordt.
In de koude perioden duurt heel het proces 8 weken, in de warmere slechts 4 à 5 weken.

Het oogsten van de waterkers
De waterkers wordt geoogst in busseltjes van ongeveer 150 g.
De plukkers – met laarzen aan - plukken ongeveer 100 busseltjes per uur. Ze worden in plastic bakken gelegd en gaan naar de inpakafdeling.
Per week gaan er om en bij de 18000 bosjes weg.

De afzet van de waterkers
’s Nachts bevoorraadt men de vroegmarkt in Brussel. Daarnaast levert men nog aan Delhaize, Colruyt en Hello Fresh.

De voedingswaarde van waterkers
In Amerika is de waterkers uitgeroepen als ‘  superfood’.
Waterkers is erkend als streekproduct.
Het is een caloriearme groente die heel wat vitamines bevat zoals ijzer, calcium, jodium, kalium, boor, magnesium, vitaminen A en C.
Daarnaast is waterkers bloedzuiverend, vochtafdrijvend en eetlustopwekkend.

Waar kan waterkers in gebruikt worden?
Je kan pesto, sabayon en soep maken van waterkers.
De blaadjes van de waterkers kunnen als sla gebruikt worden. De steeltjes kan men in de soep gebruiken.
Van de zaadjes wordt er bier gebrouwen: La Cress.
Het is een smaakvolle, duurzame, gezonde en veilige groente. Er worden geen producten gebruikt die schadelijk zijn voor de mens.

Personeel
Vijf arbeiders zijn tewerkgesteld in de kwekerij, 2 bij het inpakken en 2 vrachtwagenbestuurders om alles op de juiste bestemming te bezorgen.
Daarnaast wordt de familie ook ingeschakeld.

Wat vinden wij van dit bedrijf?
*Het is een arbeidsintensieve teelt waar nog veel manueel werk aan te pas komt. Er is enkel een gedeeltelijke automatisatie bij het inpakken van het bosje waterkers.
*Men wil wel moderniseren maar de nodige vergunningen lopen niet van een leien dakje. In het verleden is er weinig geïnvesteerd zowel voor de arbeiders als het kweken van waterkers. De plukkers staan constant met de voeten in het water en dat bij guur weer!
*In een grote garage werd met een machine alles ingepakt. Weinig werkruimte.

Na de rondleiding werd naar believen waterkerssoep aangeboden. Heerlijk warm want het was vrij koud die namiddag. De Overdaggers kregen de gelegenheid om bosjes waterkers aan te kopen of zich te voorzien van enkele flesjes waterkersbier.

Heel wat mensen kenden deze groente zeer oppervlakkig. Het was een duidelijke infonamiddag. Velen verwisselden tuinkers met waterkers.
Na deze namiddag weten wij er bijna alles van.
In Den Tichel werd er nog druk nagepraat over het bezoek.
                                                                       voor De Mutterd vanuit Lauw-Tongeren reporter Leo

Zie ook voor meer info: info@sint-lucie.be

24-04-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

4 april 2017: 24 KWB-Overdaggers bezoeken even over de grens met Nederland in de gemeente Bergeijk het Eichamuseum. In dit ene museum is ook het Archeologisch Museum voor de Kempen en het Museum ‘ de Sigarenmaker ondergebracht.
We werden bij aankomst verdeeld in drie groepen:
groep 1 kreeg info over de Teuten en hun bezigheden
groep 2 over de sigarenmaker
groep 3 over de archeologie van de Kempen.
Iedere sessie duurde ongeveer 45 minuten.

De Teuten en hun bezigheden
De gids vertelde gedurende driekwartier heel geanimeerd het verhaal over de Teuten met op de achtergrond ook een beetje geschiedenis om dit alles te plaatsen.
Armoede was er troef in de Brabantse Kempen in Nederland en in onze Kempen. Daarom zochten mensen naar een oplossing: een handeltje opzetten.
De oudste Teuten waren de koperteuten. Zij verenigden zich in de teutencompagnie. Zij vertrokken vaak reeds in februari om tegen Kerstmis ongeveer terug te komen. Alles gebeurde te voet. Men ging in Aachen koper kopen, men liet de productie over aan een ketelbuter. Die maakte er gebruiksvoorwerpen en sieraden van. Daarna ging men het aan de man brengen zelfs tot in Denemarken toe. Deze handel had het monopolie gedurende 250 jaar. Je was gedurende 5 à 6 jaar leerling eer je een volwaardig lid was van de compagnie.
De haarteuten dreven handel in mensenhaar. Daarom werden ze ook weleens de luizenteuten genoemd. Ze kochten op de boerderijen  het mensenhaar op en verkochten ze verder aan de pruikenmakers.
De textielteuten dreven een handel in linnengoed en wollengoed.
Ze verkochten stoffen per el. Daarom werden ze vaak ook de ellenteuten genoemd.
Dit waren in een gemeente de welstellende burgers.
We vinden de Teuten in Hamont, Achel, Sint-Huibrechts-Lille, Hechtel, Helchteren, Lommel,…

 De tabaksindustrie in de Brabantse Kempen
In het begin waren het vooral kleine bedrijfjes die pijptabak en kauwtabak produceerden. Dit speelde zich af rond het einde van de 17^e eeuw. In 1771 ontstond de eerste sigarenfabriek in Delft onder de merknaam ‘ Het Rode Anker’. Later kwamen er steeds meer sigarenfabrieken in Nederland maar vooral in de Brabantse Kempen waar het aantal groeide naar 677 sigarenfabrieken, grote bedrijven tot boven de 2000 arbeiders en kleine bedrijfjes met 5, 10, 15 sigarenmakers. In Eindhoven heeft men in een tijdsbestek van 150 jaar ongeveer 244 sigarenfabrieken geteld, Valkenswaard telde er 74 ( Willem II en Hofnar als grootsten), Bergeijk telde er 31.
Van de landbouw kon men niet leven, industrie was er weinig. Door de komst van de sigarenindustrie kwam er een beetje welvaart.
In het museum waren al de benodigdheden te zien die met het sigaren maken te maken hadden: sigarenpresenteerders met of zonder muziek, knippertjes,
asbakjes, een nietjesmachine uit 1920 om de dunne plankjes aan elkaar te nieten tot sigarenkistjes in allerlei vormen, een machine om de deksels van de kistjes te ontwerpen,  pijpen, een tabakssnijder, een kassa uit 1908 van koper en nikkel, een winkeltoonbank,…
Sommige namen van sigaren klonken ons vertrouwd in de oren. Een prachtige verzameling van allerlei dingen die met de sigaar of de tabaksindustrie te maken hadden.
Deze gids liet ons zien hoe een uit tabaksbladeren een sigaar getoverd werd.
Eerst deed de poppenmaker het voorbereidende werk en de afwerking – het aanbrengen van het laatste blaadje op de sigaar - gebeurde door een sigarenmaker zelf. Wat we zeker niet wisten dat er linkse en rechtse sigaren waren en dat ze nooit samen in een doosje werd verpakt.
Dit bezoekje was zeer boeiend mede door een begeesterde gids.

De archeologie van de Kempen
In één van de lokalen van het Eichamuseum was het archeologisch museum van de Kempen ondergebracht.
De oudste vondsten dateerden van 15 000 jaar voor Christus en de jongste van 1200 jaar voor Christus.
Drie grote perioden: de steentijd, de bronstijd, de ijzertijd.
De steentijd was nog eens onderverdeeld in paleolithicum (10 000 -8 000 voor Christus ), het mesolithicum ( 8 000 – 4 000 voor Christus) en het neolithicum
( 4 000 – 1 500 voor Christus). In deze tijd was alles uit steen gemaakt: de gebruiksvoorwerpen, de werktuigen, de pijlpunten om op jacht te gaan,…
In de bronstijd werd alles vervaardigd uit brons. In het museum  werden fraaie dingen uit deze tijd tentoongesteld. Deze gids kaderde alles geschiedkundig hoe de mens inventief door de eeuwen heen werd.
Tijdens de ijzertijd werden de voorwerpen uit ijzer vervaardigd omdat ijzer gemakkelijker te bewerken was dan brons. Ook uit deze periode werden tal van voorwerpen tentoongesteld. Vaak ging het om grafgiften omdat men de dode iets wilde meegeven op zijn tocht door het hiernamaals.
Wat was er verder nog te bezichtigen in dit gedeelte: maquette van een Romeinse villa, aarden werk uit de verschillende periodes, grote en kleine voorraadpotten, wijnvaatjes, lepels, mantelspelden, oorbellen paardenbelletjes, een waterput uit 1200 na Christus,…

Een vormende namiddag over Teuten, de sigarenmakerij en de archeologie van de Kempen. Boeiend, op een aangename manier goed gebracht door de drie verschillende gidsen. Het verveelde ons op geen enkel moment.
Al de deelnemers keerden tevreden naar het ons vertrouwde dorpje - ook in de Kempen gelegen - waar in Den Tichel nog nagepraat werd.
                                                                       voor de Mutterd vanuit Bergeijk, reporter Leo

Bezoekersadres: Domineestraat 8a, 5571 EJ Bergeijk
www.desigarenmaker.nl
e-mail:info@desigarenmaker.nl

14-04-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

21 maart 2017: begin van de lente maar ook KWB-Overdag ging met 55 mensen op bezoek in Erperheide. Het klinkt voor ons als  naam heel vertrouwd in de oren. Het ligt op een boogscheut van Wijchmaal. We werden opgedeeld in twee groepen voor de rondleiding.

Een  beetje geschiedenis
Het is de Rotterdamse zakenman Piet Derksen die in 1953 Center Parcs als
Sporthuis Centrum begon. In de loop der jaren begon hij met de bouw van bungalows. Het is architect Jaap Bakema die de ontwerpen maakt.
Eerst begint hij in  Nederland. Het meest bekende voor ons is Kempervennen even over de grens met België.
Zo zijn er momenteel 9 bungalowparken in Nederland ,2 in België,( Erperheide en Vossemeren) 5 in Duitsland, 5 in Frankrijk, 5 in het Verenigd Koninkrijk.
Erperheide is geopend op 23 juni 1981 als eerste park in België met 616 bungalows.
Het is gelegen volledig in het groen met kronkelende bospaadjes en een schat aan fauna en flora.

Een bungalow
Heeft een eigen terras met tuinmeubilair, een woonkamer met een open haard, een kitchenette, een badkamer met een bad. Er zijn verschillende types: voor kleine gezinnen, voor grotere gezinnen , bungalows met minder of veel luxe. De prijs is natuurlijk navenant.

Wat valt er allemaal te beleven?
*Het meest voor ons bekend is het subtropisch zwembad ‘ Aqua Mundo ‘ met glijbanen allerhande, een golfslagbad. Je waant er u op één van de tropische stranden.

*de binnenhuis speeltuin Baluba waar ieder kind wel aan zijn of haar trekken komt. Regelmatig zijn er shows, er zijn optredens met zang en dans.
Daarnaast is er ook nog een buitenspeeltuin.

*de sportaccommodatie zowel voor binnen als voor buiten. Volgende sporten kunnen er beoefend worden: tennis, zaalvoetbal, basket, badminton, pingpong.

* een bowlingbaan waar je als groep kunt gaan bowlen.
Buiten vinden wij ook petanquebanen.

* de avonturensporten: een klimtoren, een kabelbaan. Dit zijn sporten om als teambuilding zeker te beoefenen.

* de kinderboerderij met schapen geiten, konijnen, pony’s, kippen,…
Er bestaat de mogelijkheid om te kiezen voor een ponyweekend waar jonge kinderen de zorg krijgen over een bepaalde pony: eten geven, uitmesten, verzorgen, ponyritjes maken,..

* een lunapark zoals wij dat kennen op de kermissen.

*  de fietsenverhuur: misschien wel meer dan 15 soorten.
* de minigolf om te beoefenen individueel of in groep.
* de kidsclub waar animatoren zich bezig houden met de kinderen rond één bepaald thema.

En voor de inwendige mens
Het is een aparte firma die de catering over alle Center Parcs verzorgt.
Er zijn in Erperheide waar je in vijf restaurants kan gaan eten of iets drinken met vrienden.
Kinderfeestjes of feesten bij één of andere gelegenheid kan je hier ook laten doorgaan.

Een afsluiter
Na ruim anderhalf uur rondgewandeld of ‘ getaffeld ‘te hebben beloonden wij onszelf om de dorstigen te laven in Grand Café.
Het was voor gans de groep toch een unieke ervaring om een bungalowpark, zo kort bij huis te mogen bezoeken.

Algemene info

e-mail:erperheide@centerparcs.com
internet: www.centerparcs.nl/erperheide
                   www.dagjecneterparcs.be/erperheide

25-03-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

01-03-2017 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Onze tweede bowlingnamiddag van het werkjaar lokte 23 mensen naar de Fit Lounge in Meeuwen. Deze 28 mensen werden onderverdeeld in 13 ballengooiers, 8 kaarters en 2 wandelaars. Drie ballengooiers minder, dat betekende een lagere bezetting van de door ons aangevraagde drie banen, maar dan ging alles wat sneller….

De wandelaars waren zoals gewoonlijk Fons VDH en Roger VH die (alweer) richting markt in Meeuwen kuierden en de rest ken je wel …

De kaartgroep werd nu versterkt met een mannelijk exemplaar, Leo kwam Janneke steunen tegen de 6 vrouwelijke kaarters.

De 16 ballengooiers werden onderverdeeld in drie groepen: één groep sterk en  2 groepen iets minder sterk op basis van de uitslag van de eerste bowlingnamiddag. En toch bleken er achteraf toch weer sterkeren te zitten in de twee mindere groepen…

De namen van de spelers kan je aflezen op de bijgevoegde foto’s.

Christ Lemmens werd totaalwinnaar met 390 punten (gemiddelde van 130 per reeks), Swa Luys en Gust Geysmans legden elkaar het vuur aan de schenen  in groep 3 en werden respectievelijk 2° en 5°. Albert Saenen werd nipt derde voor Fons  Plessers.

Goede opletters zullen misschien merken dat in baan 4 ene zekere Mario meedeed. Aan jullie om uit te maken wie dit zou kunnen zijn. Ik weet niet of er een geslachtsoperatie aan te pas gekomen is …

En natuurlijk, het zou KWB-Overdag Wijchmaal niet zijn als er niet afgesloten werd met een gezellige babbel, een lekkere koffie ….  Want Tournée Minérale was begonnen ….

.                                                              Long Fellow

27-02-2017 om 09:36 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 17 januari 2017, 13 u. 30, 17 wandelaars en 4 kaarters verzamelen in De Schommel in Peer voor hun veertiendaagse wandeltocht of kaartnamiddag. Achteraf zal blijken dat één van de kaarters zich schromelijk vergist heeft van activiteit …

De 4 kaarters installeren zich, de 17 wandelaars maken zich klaar voor de wandeltocht: mutsen, sjaals en handschoenen zijn noodzakelijk gezien het koude winterweer.

Onder leiding van wandelgids Frans begeven we ons op pad, weg van De Schommel, over de Noordlaan, de Industrieweg over en het bos in. We wandelen over verharde wegen gelet op de toestand van de binnenwegen. We belanden in de Vinkstraat, Goudbergstraat en terug in Wijchmaal in de Dijkerstraat, de St. Hubertusstraat en zo verder naar de Houtestraat, Driehoevenstraat en de  Bovenstestraat.

In de Bovenstestraat wordt er plotseling links afgedraaid en we belanden aan een vijver, niet zomaar een vijver, een idyllisch plaatje, alles puur natuur, een  net niet peperkoekenhuisje, een mooie vijver, allerlei pluimvee, een vuurkorf (gemaakt van hoefijzers) en een tafel met … flessen, thermoskannen, tassen … en geloof het of niet Louis had ook nog toevallig borrelglaasjes in zijn jas zitten. Een verrassing van Ludo en Gust, die dit in samenspraak met de eigenaar van de vijver, Guido, geregeld hadden.

Ge ziet, KWB Overdag kan heel verrassend zijn. Ik zei hierboven flessen, nader te specifiëren als: Amaretto, Smeets jenever, Mümmelmann (soort Jägermeister), Elixir de Spikelspade en Gletsjerijs (van distilleerder De Korhaan in Hechel), en de thermoskannen met … koffie natuurlijk.

Zelfs degene(n) die op dieet was/waren hebben zich even laten gaan. Een paar foto’s zullen hiervan getuigen, alhoewel we niet alles laten zien. De vuurkorf werd ondertussen op temperatuur gehouden door stookster Ghislaine. Ze heeft er bijna twee kruiwagens sprokkelhout doorgejaagd …

Na deze festiviteiten werd de tocht voortgezet, alhoewel aan een lager tempo, naar de Schommel, waar we toch 7 kilometer op onze teller mochten noteren. Deze keer werd hier afgesloten met meer koffie dan op andere wandeltochten …

Er was daar wel ene kaarter die zijn lip liet hangen, hij vond het “nie schoen” dat Ludo "niets gezegd had van … "

Niet-aanwezigen hebben weer een plezierige gelegenheid aan zich laten voorbijgaan … met dank aan de organisators …

                                                                                                                                            Longfellow.

27-02-2017 om 09:31 geschreven door Vienne Franky

Er waren 44 gegadigden om te weten te komen welke weg moest gevolgd worden om  de champignons vanuit het niets op hun bord te krijgen. Bij Breechamp Champignons zouden we dat normaal gezien te weten komen.

Om 12 u. 30 aan den Tichel stond er op de uitnodiging, een uurtje vroeger dan anders, maar iedereen tekende present. We waren wel wat vroeg daar want de pluksters zaten nog aan tafel voor de middagpauze. Afgesproken was om 13 uur, maar de bedrijfsverantwoordelijke was weerhouden in een andere vestiging in Maaseik. Ondertussen werd ons een drankje aangeboden tijdens het wachten.

De verantwoordelijke Henk Vankorven arriveerde en begon meteen met zijn uiteenzetting, hij werd bijgestaan door een productieverantwoordelijke Bert Boonen.

In 1984 werd deze champignonkwekerij geopend door Jaak Gabriels, toenmalig burgemeester van Bree. Er zijn drie eigenaars geweest. Sinds 2000 is Banken Champignons de eigenaar van Breechamp Champignons. Banken Champignons, met de hoofdzetel in Nederland, heeft vestigingen in Polen en België (Bree en Maaseik).

In Bree zijn er 32 teeltcellen van telkens 500 m². Die teeltcellen bestaan uit 4 ijzeren stellingen met 4 teeltlagen. Per week wordt er ongeveer 90 ton champignons gekweekt. Er werken een honderdtal pluksters.

Een witte champignonteelt heeft een 5-wekenschema waarvan 2 weken gereserveerd zijn om te plukken, de kastanjechampignons hebben een 4-wekenschema waarvan eveneens 2 weken pluk.

Vanaf het moment dat de teeltcellen klaargemaakt worden duurt het 15 à 16 dagen voor de eerste pluk, vanaf dag 16 komt dus de eerste vlucht gedurende 4 à 5 dagen, dan komt er een rustperiode waarin water toegediend wordt en na 5 dagen begint de tweede vlucht. Een champignon verdubbelt elke 24 uur in omvang.

Champignoncompost wordt gemaakt van paardenmest, gemengd met stro, koemest en kuikenmest (veel ammoniak). Dit mengsel wordt nat gemaakt en wordt dan in tunnels gefermenteerd in 2 weken (een versnelde mesthoop), er wordt lucht doorgeblazen en de ammoniak tast het stro aan. Hier komt een heel zwart mest uit (fase 1 van de compost) die stinkt (ammoniak). Dit mengsel wordt gepasteuriseerd gedurende 72 uur op 60 °C zodat alle schimmels dood zijn. De ammoniakgeur is dan ook verdwenen.

In deze compost worden de champignonschimmels in de vorm van korrels gezaaid op een lange transportband. De schimmeldraadjes groeien in deze compost. Vroeger werd dit procedé hier zelf toegepast, nu laten ze de doorgroeide compost leveren.

In de teeltcellen wordt in de bakken van de ijzeren stellingen een laag van 30 cm. compost  uitgespreid, welke bedekt wordt met een laag veengrond (houdt het water vast, komt uit Frankrijk of Duitsland). Deze veengrond wordt zeldzaam, er moet een alternatief voor gezocht worden. Deze compost wordt dan op 25° C gebracht door lucht door de cel te blazen (warm en vochtig) en wordt regelmatig bevochtigd. Gedurende 4 à 5 dagen wordt er elke dag 30 à 40 liter water per m² gesproeid in 12 sproeibeurten. De schimmel groeit, de aarde wordt wit van de schimmeldraden, de schimmeldraden leggen zich op de dekaarde en dan is het moment daar om de schimmel te “pesten”: de luchtvochtigheid en de temperatuur worden naar beneden gehaald. De schimmeldraden beginnen zich te kruisen, er worden knopjes gevormd en deze knopjes groeien uit tot champignons. De grootste champignons worden dan geplukt om ruimte te maken voor de kleinere champignons. Dit is van belang voor de spreiding van de kweek en het onbeschadigd plukken. Als de knopjes gevormd worden houden de productieverantwoordelijken de luchtvochtigheid en temperatuur constant in het oog met hulp van een computerprogramma.

Bij Breechamp bedraagt 80% van de productie kastanjechampignons, de overige 20% de gewone witte champignons. De productie van de kastanjechampignons stijgt en zal in de toekomst 100% bedragen. Enkel in de zomerperiode zullen er nog witte champignons gekweekt worden. De kastanjechampignons hebben iets meer smaak. Het lekkerst is een champignon die bijna opengaat of een klein beetje open is. De eerste vlucht (pluk) champignons hebben meer voeding en vocht gehad en zullen dus bij het bereiden meer vocht verliezen. Champignons moeten nooit gewassen worden, enkel afgeborsteld (champignons zuigen water op!!!). Ze moeten in de koelkast bewaard worden. Bakje dat niet helemaal opgebruikt wordt direct terug in de koelkast plaatsen.

De pluksters hebben een vast uurloon, maar kunnen een bonus verdienen door meerpluk. Een goede plukster plukt 29 à 30 kilo per uur. Er wordt 2 keer per dag geplukt, ’s morgens de grote champignons (45 à 50 gram per stuk), ’s namiddags de kleinere. De kleinere zijn duurder. Er wordt flexibiliteit gevraagd van de pluksters (begintijd ligt vast, eindtijd niet). Bij de pluksters zijn er nauwelijks Belgen, wel veel Poolse en Bulgaarse dames. In Nederlands is dit hetzelfde. Er wordt zeven dagen op zeven gewerkt. De gemiddelde prijs van de champignons is op hetzelfde niveau als in 2002!

Per dag wordt er door het hoofdbedrijf Banken Champignons een planning opgemaakt van wat er nodig is, in welke verpakking ( er zijn 19 à 20 soorten verpakkingen met allerlei maten voor de verschillende supermarkten – Lidl, Delhaize, Albert Heyn, ..). Dat geeft soms problemen bij de pluksters.

Meestal worden de champignons verkocht in blauwe plastic doosjes, soms ook wel witte. De bedrijfsverantwoordelijke vertelde hier een kleine anekdote: Albert Heyn had een keer gevraagd om de champignons in rode bakjes te verpakken, de verkoop van de champignons in die rode bakjes kelderde heel diep (omdat de mensen dat niet gewoon waren) en er werd snel terug overgeschakeld naar de blauwe bakjes. Op het etiket op de verpakking kan je zien waar de champignons vandaan komen. Er staat voor de Belgische champignons een nummer op dat begint met KCB (dat is de controle instantie voor champignonkwekerijen), voor Breechamp is dat KCB1185.

We werden in twee groepen gedeeld, de ene ging met Bert Boonen mee naar de teeltcellen, de andere met Henk Verkorven.

In de eerste cel waren de bakken de dag tevoren gevuld met compost en een veenlaag: 4 bakken boven elkaar en 4 stellingen in de cel. Luchttoevoer van buiten uit (gefilterd), een klimaatunit regelt het klimaat (lucht/vocht). In de bakken: 30 cm. compost, 86 kg. per m², bovenop 5 cm. veengrond. Temperatuur wordt op 21-22° C gehouden. Compost produceert zelf ook warmte. Er wordt regelmatig handmatig gesproeid, daar wordt 50 manuren aan besteed.

In de tweede cel zijn we al een week verder en is het warmer. Hier zie je de witte schimmeldraden al in de compost en worden de eerste knopjes al gevormd, er wordt niet meer gesproeid. De productieverantwoordelijken komen hier drie maal per dag kijken of er genoeg knopjes gevormd worden, anders moet er bijgestuurd worden.

In de derde cel zien we de witte champignons op de compost staan. Ze verdubbelen elke 24 uur in omvang. Er dient gelet te worden op slechte schimmels, die soms 5 keer zo snel groeien als de champignonschimmel. De pluksters krijgen elke dag een nieuwe schort, nieuw haardoekje en nieuwe handschoenen om andere schimmels te voorkomen. Altijd blijven opletten met andere schimmels. Voor de pluksters is er een controlesysteem via een persoonlijke barcode. De productieverantwoordelijke zet alles klaar voor de pluksters. Er zijn lijsten voor de pluksters die aangeven wat ze moeten plukken, in welke verpakking enz. Er worden groepjes van pluksters gevormd die in dezelfde cel plukken en er wordt ook gewisseld met een eerste en tweede vlucht, dit om onenigheden te voorkomen.

In de vierde cel stonden de kastanjechampignons plukklaar. Er waren op sommige plekken grotere champignons, die plekken waren dan van meer water voorzien.

In de vijfde cel was de eerste vlucht al geplukt en de bakken waren nu klaar voor de tweede vlucht.

Terug in de cafetaria kregen we nog de mogelijkheid om wat vragen te stellen.

Er werden ook 3 bladen doorgegeven betreffende oogsttechniek, oogstmethode en kwaliteit.

Vorig jaar werden er mensen gevierd die al 30, 25 en 20 jaar werkzaam zijn bij Breechamp. De eerste Poolse werkneemsters werken er ook al 10 jaar.

Er is een soort test voor dames die willen beginnen met plukken. Een bord met 42 schijven, geel aan de ene kant, zwart aan de andere kant, mooi gerangschikt met de zwarte of gele zijde naar boven, chronometer erbij en binnen de 42 seconden moeten de schijven omgedraaid zijn, anders ben je geen goede plukster!!!

Tenslotte bedankte Maria de beide heren voor de kans die we kregen om hun bedrijf te bezoeken en voor de deskundige uitleg en overhandigde hen een lekker flesje rode wijn , ook een dankwoordje voor Sandra mocht niet ontbreken met ’n doosje chocolaatjes voor het regelen van dit bezoek. Als verrassing kregen we allemaal nog een bakje vers geplukte champignons mee naar huis.

Bij de nababbel in ‘Den Tichel’ hoorden we alleen maar positieve klanken over deze fijne namiddag.

                                                                                       Longfellow

Dinsdag 24 januari 2017: 30 KWB-Overdaggers verplaatsten zich van Wijchmaal naar Hasselt. De meesten kozen voor het openbaar vervoer. Je hebt zeker geen parkeerproblemen in Hasselt. En… het Rijksarchief ligt op wandelafstand van het station in de Bampslaan op nummer 4. We hadden er al zoveel over gehoord ‘ Het Rijksarchief ‘. Maar wat moesten wij er ons van voorstellen. We waren meer dan op tijd op onze afspraak.  Op het tweede verdiep werden wij welkom geheten door de rijsarchivaris zelf samen met een medewerkster.

Het Rijksarchief is een dienst van de Belgische Staat van de Federale Overheid. Zo heeft iedere provincie een Rijksarchief. Het grote principe is:” Iedereen mag weten wat de overheid weet.” Wat een mens in zijn privépersoon kan schaden, mogen we niet weten. Daarom is het Rijksarchief toegankelijk voor iedereen.

Taken van het Rijksarchief.

1.Toezicht houden op de archivering van documenten, verslagen, boeken, vonnissen,…
Ze moeten ook toelating geven om te mogen vernietigen na een vastgestelde verstreken tijd.
Zo worden de Rijksarchieven in gans ons land op éénzelfde manier uitgezuiverd en bestaan er regels voor vernietiging

2.Archieven bewaren voor het nageslacht.
Jaarlijks wordt er ongeveer van iedere persoon 10 cm gearchiveerd.
Maar er komt soms zoveel binnen dat je moet durven weggooien waar je niets mee zijt.
Van al het archief dat binnenkomt wordt 90 % naar de papiercontainer verwezen.
Alleen het allerbelangrijkste wordt echt bewaard.
Daarom is inventariseren van enorm belang. In het Rijksarchief in Hasselt is er ongeveer 13 km archief. Momenteel is er nog plaats voor een 15-tal jaren. En dan…? Verhuizen…bijbouwen??
Daarom zijn er ellenlange lijsten aangelegd om juist te weten wat waar zit. Alle archief zit in dezelfde dozen met een etiket van voor.
Een medewerker moet op computer de lijsten maar raadplegen om te weten waar een bepaald archiefstuk in de kelder of elders zich bevindt.
Papier bewaren brengt ook zijn problemen met zich mee.
Papier is een chemisch proces en  vergaat na jaren als het niet goed bewaard wordt. Dit hangt natuurlijk van de kwaliteit af. Eén ding is zeker temperatuur en vochtigheid moet constant gehouden worden. Daarnaast moet het donker bewaard worden.

Waarom komen mensen naar het Rijksarchief?

1. Uit historische interesse. Dat kunnen zowel privépersonen zijn als heemkundige kringen.
    Vaak zijn ze op zoek naar de geschiedenis van hun dorp, hun straat, een stuk grond of er
    een erfdienstbaarheid aan verbonden is.       
    Dit is een zeer boeiend iets maar vraagt veel tijd.
     Je betaalt 20€ voor een lezerskaart en je kan op vraag archiefstukken raadplegen.
     Medewerkers ter plaatse kunnen u hier in begeleiden.
2. Voor stamboomonderzoek. Dit momenteel de grootste groep van mensen die het
    Rijksarchief gaan raadplegen. Je vindt er al de geboorteaktes van je grootouders,
    overgrootouders, familieleden. Deze mag je enkel raadplegen als ze 100 jaar oud zijn.
    Momenteel zijn er in Limburg heel mensen daarmee bezig. Ook heel boeien maar ook
    tijdrovend.
3. Voor administratieve inlichtingen.
    Bijvoorbeeld: Een persoon heeft gedurende zijn  leven op een tiental plaatsen gewerkt en
    wil nu zijn pensioendossier gaan samenstellen.
    Ook hier vind je heel veel informatie hieromtrent.
    Nog een voorbeeld: Bij de aanleg van een verkaveling.
    Je kan op de eerste plaats naar de notaris gaan ( deze moet de minuten van al de aktes
     die verleden worden gedurende 70 jaar bewaren). Daarna gaan ze naar het Rijksarchief.
     Je kan natuurlijk ook info opvragen bij het registratiekantoor ( niet openbaar) , het   
    hypotheekkantoor( volledig openbaar
     of op het kadaster.

4. Raadplegen van zeer oude archieven.
    Parochieregisters tot 1800 zijn heel toegankelijk.  Wil men ze raadplegen die dateren voor
    1800 moet men het treffen. Door de Franse Revolutie zijn heel veel van deze registers
    verloren gegaan.
    Archieven van de schepenbanken – ze registreren aktes of doen rechtspraak over  een
    onenigheid – kan men hier ook raadplegen voor zover ze bestaan.
    Het kan een uitdaging zijn om ze te bestuderen want het handschrift is soms moeilijk
    leesbaar.
    Het oudste archiefstuk is er één van de abdij van Munsterbilzen. Het is er eentje uit 1096.

voor de Mutterd vanuit Hasselt reporter Leo