Kuurne kent zijn geschiedenis niet. Naast de parabel van de koster-ezel is er ook een meer aannemelijke versie waarom er een 13.000 tal ezels rondlopen in Kuurne. Nauwelijks 100 jaar geleden trokken onze Kuurnse voorouders naar de markt van  Kortrijk om onder meer hun groenten, gekweekt op hun lapje grond,  aan de Kortrijkse burger (bourgeoisie) te verkopen. Ezels waren daarbij goedkope en efficiënte transportmiddelen. In de vroege morgen, met slaperige ogen, was wellicht het onderscheid tussen bestuurder en rijdier niet altijd duidelijk.

Om eigenlijk alleen maar te zeggen dat “markten” toebehoren aan steden. Niet alleen was toestemming nodig van de toenmalige hogere overheid (een 700 tot 800 jaar geleden), maar louter om economische reden (omzet) was een markt alleen in de stad haalbaar.
Marktplaatsen in kleinere dorpen zoals Kuurne waren hoogstens gemeenplaatsen voor de vele activiteiten die doorgingen in de kerk en ruimte om de afgestorvenen een plaats te geven voor de eeuwigheid. Onder de vloer van de kerk puilden door de eeuwen heen de beenderen en skeletten uit.

Om eigenlijk alleen maar te zeggen dat de Kuurnse markt op woensdag geen goed idee was. Het is historisch niet verantwoord, er is nauwelijks omzet en veel volk loopt er niet rond (ze zitten meer). Nu stilaan (alhoewel) het besef groeit dat het plein in het centrum van de gemeente niet moet dienen als stelplaats voor de karren van de ezels, had men meer respect mogen hebben voor het verleden en geen markt moeten organiseren : het lukt toch niet.

Met enige creativiteit en innovatie was het plein een groene oase waar banken, speeltoestellen, fonteintjes en lommerende bomen, de Kuurnse burger uitnodigden om elkaar te ontmoeten : de Griekse agora. Kuurne kent de geschiedenis niet.

09-03-2008 om 00:00 geschreven door een ambetante ezel