|
Toen Reinhilde en Otto, daags na haar 27ste verjaardag eindelijk waren getrouwd geraakt, was er aan Otto, haar kersverse man, geen houden meer aan. Beiden waren al sinds haar 18de verjaardag in kennis en hadden sindsdien aan het begrip "hoofse liefde" een nieuwe betekenis gegeven. Al lang genoeg had Otto dus node de hand aan zichzelf geslagen. Soms had hij er wel eens aan gedacht om andere - minder kuise - wegen te bewandelen. Maar zijn opportunistische visie inzake de rooskleurige financiële vooruitzichten die het gezond bedrijf van zn schoonvader in spé boden, hadden hem doen zwichten voor de verliefde blikken van Reinhilde, die helaas van verdere charmes weinig gespeend bleek. Ze zag er echt uit als de dochter van de slachter, die ze was.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Tijdens deze negen lange jaren had haar vader er geen twijfel over laten bestaan dat als hij, de vuile nietsweerd, ooit ene vinger zou uitsteken naar de dochter van zijn vrouwmens vóór ze getrouwd waren of er nog maar aan dacht van ooit de dochter van zijn vrouwmens te bedriegen, ging het zijnen besten keer niet zijn daarbij vervaarlijk zwaaiend met een angstaanjagende machine waarmee hij kadavers in twee placht te zagen.
Deze minder subtiele wijze om zaken naar voren te brengen, had aan duidelijkheid niets meer te wensen over gelaten, vooral sinds het spijtige voorval waarbij zijn vrouwmens ongelukkigerwijze in aanraking was gekomen met zulk gereedschap, tijdens een echtelijk doch onschuldig meningsverschil. Hetgeen van Reinhilde dan ook prompt een halve wees en van haar vader een hele weduwnaar had gemaakt, welke erop stond dat zij, de dochter van zijn vrouwmens - behoudens de vleselijke plichten - alle huishoudelijke taken van zijn vrouwmens op zich zoude nemen, tot haar vader zich een ander vrouwmens had gevonden, dat voldoende in het eigen, alsook genoeglijk aan zijn vlees zou zitten.
Die vrijdagavond was het dan eindelijk zover
Kort na hun openingsdans - een paardans, tijdens dewelke Otto zich ternauwernood net niet twee maal na elkaar spontaan zelf had bevlekt - kon hij het niet meer houden. Hij ritste de autosleutels uit de vest van zijn kersverse schoonvader, terwijl die met zijn vers veroverde, goed in het vlees zittende, voormalig gewezen ex-boerin, de dansvloer alsook de omringende tafels onveilig maakte en sleurde zijn bruid mee, naar de parking. Daar aangekomen, opende hij de achterdeur van s mans bestelwagen, duwde zijn Reinhilde tegen dek en daar gingen zij alras van bil, daarbij nauwelijks rekening houdende met de anatomische verschillen inzake lichaamsopeningen, noch met de ijselijke temperaturen die daar heersten. Luttele minuten later, rechtten zij zich om hun kleding te fatsoeneren en stelden vast dat de deur achter hen in het slot was gevallen. De motor van de koelgroep sloeg aan...
Jaren later, zou dit verhaal aan het begrip cool sex een totaal nieuwe betekenis geven. Al kunnen Otto en Reinhilde dit helaas niet meer zelf bevestigen.
|
