waar zachte glooiingen afwisselen met "weiden als wiegende zeeën", (OK, dat laatste heb ik gepikt) en de gemiddelde breedte van de kronkelende wegelingen, deze van de kleinere middenklassewagen uit de vroege jaren 70 bedraagt... daar staat een huisje. Huisje? Zeg maar "huis"; je mond zal er niet van scheuren. Nu hoor ik de lezer zich al smalend afvragen wat daar nu zo bijzonder aan is, aan dat huis. Wel, dat zal ik eens haarfijn uit de doeken doen.
Ten eerste is het niet evident om er te geraken; het vergt niet alleen een doorgedreven kennis van aardrijkskunde en topologie; in het bezit zijn van een bovengemiddeld ontwikkeld gevoel voor oriëntatie wil ook wel helpen. De wegen kronkelen, dalen en stijgen er dat het een lieve lust is en zijn bovendien zo smal, dat je wel van erg ver een uitwijkplaatsje dient te zoeken én te vinden - aan de ingang van een weiland bijvoorbeeld - wanneer er plots een tegenligger op je afkomt. Het gebeurt dan ook regelmatig dat er een wagen in één van de vele grachten sukkelt nadat deze een niet-achteruit-durven-rijdende-dame-of-heer te laat heeft opgemerkt en zo ongewild in lager liggende oorden belandt.
Ten tweede laat het landelijk karakter vermoeden dat er - vooral in de voorbije eeuwen - vooral aan landbouw werd gedaan; her en der rijzen dan ook mooie, al dan niet gerestaureerde, uitgeleefde dan wel vernieuwde boerderijtjes en -rijen op, geboetseerd uit Vlaamsche Klei. Naast het "huis" waarover sprake, resten nog de overblijfselen van wat ooit een klein hofstedeke was, zo'n klein bescheiden boerderijtje. Daarnaast een schuur, later bijgebouwd maar ook al op leeftijd, waar dat kleine boerderijtje zonder problemen twee keer in zou kunnen - zo je dat al zou willen - en er nog plaats zou zijn voor een extra kelder en dito stallingske.
Het oorsponkelijk boerderijtje werd ooit gekocht door een boerenfamilie die "in betere doen" was en er werd dan ook snel overgegaan tot de bouw van een "grotere woning", naast de oorspronkelijke "doening". We spreken over de periode kort voor de tweede wereldoorlog. Sommige mensen hebben een ongelofelijke feeling over de toekomst en anderen schatten die dan weer compleet anders - zeg maar verkeerd - in. Zo ook deze brave mensen, die niet beter dachten, of de straat waar zij hun nieuwe woning lieten optrekken, zou weldra het centrum worden van een "nieuwe" gemeenschap, een "chiquere" wijk als het ware, met rijhuizen en een pleintje en wie weet wel met terrasjes en een kerk....
Vandaag is het zowat het enige herenhuis, gebouwd als een statige "alleenstaande" rijwoning, temidden van de boerenbuiten. Als het ware weggerukt uit een straat in Brussel, opgetild door een tornado en fijntjes per vergissing weer neergepoot te midden van koeien, schapen, maisvelden en pikdorsers...
Het heeft zo'n indruk op me gemaakt dat ik er dit stukje heb over geschreven.
10-12-2006 om 18:59
geschreven door Knipper
sollicitatie
hoi,
Als je echt wat wilt veranderen in je leven zal je een aantal belangrijke stappen moeten nemen. Oriënteren wat je wil, studeren, in jezelf geloven en er voor gaan. Hoewel ik voor mijn gevoel nog lang niet ver genoeg ben met mijn studie en nog veel te weinig weet besluit ik het er op te wagen, ik solliciteer op een functie die eigenlijk veel te hoog gegrepen is. En wat schetst mijn verbazing, lovend over de vorm en inhoud van mijn CV zijn ze. Ik word uitgenodigd voor een gesprek.
En nu, .... nu is het zo ver Op de parkeerplaats waar ik pas door de slagboom mocht nadat ik me officieel gemeld heb sta ik naast mijn auto en kijk eens omhoog langs die toren van wel 12 verdiepingen. Wat een inmens gebouw zo'n hoofdkantoor. Hier gebeurt het allemaal. Als ik ergens veel kan leren en een goede carriërestart kan maken dan is het hier wel. Ik trek mijn jasje recht, haal mijn vingers door mijn haar en daar ga ik. Met de bibbers in mijn benen meld ik me bij de receptie. "U wordt zo opgehaald. wacht u maar even in de grote hal." Nou groot was het daar en chique, brede roltrappen, gepling van een serie liften, veel glas, een open ruimte waar je de balustrades van verschillende verdiepingen ziet, moderne kunst en een grote staande antieke klok die zo anders is dan de strak uitziende rest dat hij meteen in het oog springt. Mooi, indrukwekkend. En ik... ik zit op het puntje van mijn stoel. Ik neem het allemaal in me op. Veel mensen lopen af en aan. Veel netjes in pak, maar ook veel heerlijk casual. Een magere man loopt langs me heen. Zoekend kijkt hij rond. Ik denk dat hij degene is die mij komt halen, maar hij lijkt me niet op te merken,zijn blik glijdt langs langs mij heen . Ik leun wat achterover. Maar dan toch ineens... zijn blik verandert, hij bedenkt zich en loopt toch op me af. "Bent u mevrouw Jansen?" "Hij geeft me een hand en stelt zichzelf voor: "Ik ben Stefan jansen, aangenaam. Komt u maar mee." We lopen naar de lift en hij vertelt dat het helemaal niet van plan was om mij te gaan halen. Hij had het telefoontje op de afdeling aangnomen en er was hem verteld dat mevrouw Jansen beneden bij de balie stond. En aangezien het bereslecht weer was dacht hij dat zij vrouw hem kwam verrassen door hem op te halen. Zonder nadenken flap ik eruit:" O, nou dan hoop ik maar dat het niet te veel tegenvalt nu ik het ben. Maar je kan me toch gewoon voorstellen. Kijk, hier is ze dan, mevrouw Jansen." Ik schrik een beetje van mezelf, maar Stefan schiet in een aanstekelijke lach en als we uit de lift stappen voel ik me zo maar een stuk meer op mijn gemak. Het gesprek met mijn eventuele toekomstige bazen verloopt zeker niet slecht. Maandag of dinsdag hoor ik meer. En als ze nog verder willen praten zal mijn volgende gesprek met Stefan zijn, want hij is degene die mijn directe begeleider zal zijn als ik deze baan krijg. Hoewel ik nog lang niet overtuigd ben dat dat gaat gebeuren, deze middag heeft me sowieso wat opgeleverd. Steeds meer krijg ik het gevoel dat ik wel op de goede weg zit. Steeds zekerder ben ik ervan dat ik goed terecht zal komen ergens in deze branche. Is het deze keer nog niet, dan een volgende keer of misschien pas daarna... maar komen zal ik er...
dag dag liefs esha
10-12-2006 om 15:23
geschreven door esha
geen limerick.... maar een olleke...
wat een genot te zien al deze schrijvers van af nu te samen op knipoogjesblog
dankjewel allemaal hoogstinspirerende mensen die maken dat ik zo graag log
dag dag liefs Esha
10-12-2006 om 15:19
geschreven door esha
09-12-2006
Zaterdagmorgen
Oké, het is nu zaterdagmorgen 10u en ik probeer voor de tweede keer hier iets neer te zetten. Ik ben géén limerick-schrijfster, en rijmen en dichten kan ik ook al niet met of zonder mijn gat op te lichten, maar ik kom vooral lezen ... dénk ik ... .
Wishing you all a nice weekend !
Nadineke
09-12-2006 om 09:55
geschreven door Sweet Dreamerke
Een nieuw klein stekje op het grote web Nog zo schoon en net
Virtuele *schrijf* vrienden ontmoeten elkaar
Amigo Koen,Frelis,Knipper wat een mooi gebaar
Ontpoppen van IK mens naar WIJ mens
Dan bestaat er zo als je ziet geen *grens*
Ze vervagen, in de letterlijke en figuurlijke zin
Gaat het niet om gewin.
Energieën mogen zich gaanvermengen
en mooie dingen tot stand brengen
Genieten van allen creativiteiten
die iedereen mogen verblijden.
Ik sluit af met een Zonnige groet
.aimez-vou(t)s .
09-12-2006 om 00:00
geschreven door Druppel
08-12-2006
Zakkenroller
Om maar meteen met een leuke noot te beginnen... In een verdacht café bladert een zakkenroller door een modeblad.
Lees jij tegenwoordig zulke verwijfde tijdschriften? Informeert een al even misdadig makker. Hoezo, verwijfd ? Ik moet toch weten waar de zakken het komende seizoen zullen zitten ?
08-12-2006 om 20:43
geschreven door Mamiek
En nu jij!
Kijk, Bi Bi is meteen enthousiast, haalt een mooie limerick uit de kast; Frelis, beste vriend, ze heeft het wel verdiend dat jij haar op een hoogstandje vergast.
08-12-2006 om 20:07
geschreven door Tatanka Yotanka
Quot capita, tot sensus*
Dit heertje zit nu met dit vochtige weertje, te schrijven met een virtueel ganzeveertje. Hij zoekt een repliek, op BiBi's epiek, en geniet grenzeloos van dit dichterlijk sfeertje.
* "Zoveel hoofden, zoveel zinnen" Terentius (dus niet zelf uitgevonden, hé)
08-12-2006 om 00:00
geschreven door Knipper
07-12-2006
Knipperdeknip
Knipoogjes is een nieuw en leuk verhaal, we bloggen er samen, wij allemaal. Knipper gaf de start, een man naar ons hart. Kom maar eens kijken... 't Is echt geniaal!
07-12-2006 om 19:11
geschreven door Bi Bi
06-12-2006
Hij kwam, hij keek en zag dat het goed was :-)
Wat ben ik blij verrast, te zien dat jullie al meteen "het woord bij de daad" gevoegd hebben en in jullie virtuele pen zijn geklommen. BiBi heeft het inderdaad goed opgemerkt: deze blog is wat wij er zelf van maken! Een heerlijk gedichtje als smaakmaker van ons aller Tatanka, een verse dosis inspiratie voor Esha. En Moshe broedt ook al op iets! Schitterend is dit! People, this can be the beginning of a beautiful "something". Scherp dus die potloden, gooi inkt in die pennen en smout maar jullie kuiten zoals men meer westwaarts al wel eens durft te zeggen... (en als ge geen goesting hebt, kunt ge nog altijd een beetje komen lezen, nietwaar.)
06-12-2006 om 20:27
geschreven door Frelis
Right!
Esha, ik had dat ook wat. Men weze gewaarshuwd; er pruttelt al wat.
06-12-2006 om 19:06
geschreven door Moshe
We zijn benieuwd!
Even surfen naar bloggen een beetje inloggen en we kunnen met een lach knipogend aan de slag. Gelijkgestemden die samen schrijven en de literaire liefde bedrijven: 't was Frelis zijn prima idee. We gaan met hem in zee met aan het roer als schipper de taalvirtuoos Knipper.
06-12-2006 om 16:15
geschreven door Tatanka Yotanka
jippie!!!!
hoi,
geweldig zo'n gezamelijke blog. ik heb er in ieder geval reuzeveel zin in zelf was ik een beetje blogmoe wist niet zo goed wat te schrijven de laatste tijd maar niet schrijven voelde ook niet goed
en dan de vraag om mee te doen op knipoogjes voor mij de juiste vraag op het juiste moment
ik ga er voor
liefs Esha
06-12-2006 om 08:12
geschreven door esha
05-12-2006
Gewoon eens proberen
Ik ga dat hier gewoon eens proberen. Ik wil hier best wel wat co-schrijven maar euh... ik zie niet echt een weblog of is die nog in de maak of zo? O-of is dit de weblog zelf? Ik zie wel en kijk eens verder.
Blognaam: knipoogjes Gebruikersnaam: (hier vul je je gebruikersnaam in die je hebt gekregen) Paswoord: (hier vul je het paswoord in dat je hebt gekregen)
Gewoon doen!
05-12-2006 om 22:04
geschreven door Knipper
Reacties...
Geweldig is dit. Nog niet eens begonnen, en al volop bezoekers... Dat belooft.
.
