|
.... mijn huis....
Het is zover.
Ik ga samenwonen met mijn lief, in het witte huis met de groene luiken.
De tijd van latten is bijna voorbij. Dat voelt goed. Ik ben gelukkig.
Straal glunder grijns.
En daarom zet ik mijn huis te koop...
Blij ben ik
... maar ook een beetje verdrietig.
Ik neem afscheid van mijn huis.
Ik heb er meer dan 14 jaar gewoond,
en nu ga ik het verkopen.
We beslissen wat er moet gebeuren om het er zo goed mogelijk uit te laten zien.
In het rommelkamertje, trek ik het beertjesbehang van de muur.
Ruim 14 jaar geleden met zorg uitgekozen, die beertjes. Mijn zoon heeft er lang geslapen, op dat kleine kamertje.
Zijn kamer nu, daar moet ook wel wat gebeuren. Eén wand vertoont een scheur. Ook daar gaan we behangen.
Maar nu nog even niet. Ik laat het even zo, want ach, mijn knul heeft het nu moeilijk. Hij moet er aan wennen dat er van alles gaat veranderen. Hij moet wennen aan het idee dat zijn huis, zijn kamer, zijn plekkie verkocht gaat worden.
Ook hij moet afscheid nemen.
Van alles gaat er door mijn handen. Wat neem ik mee naar mijn nieuwe stek? Wat is voor een vriend of familielid nog interessant? Wat gaat naar de stort?
Van alles door mij handen...Af en toe met een gevoel van nostalgie en een beetje pijn in mijn hart. Als ik een boterham smeer aan het aanrecht schieten ineens de tranen in mijn ogen. De keuken en de badkamer, met zorg gekozen, met zorg opgeknapt. Ik heb er zo van genoten, maar kan het niet met me meenemen.
Huis te koop...
Ik ben zielsgelukkig...
... maar heb af en toe verdriet.
Liefs
Esha
|
