Ik kreeg vandaag een smsje : Van alle mensen die ik graag heb, ben jij er eentje met een zilveren randje.
Lief hé. Het is leuk en plezant om zo iets toegestuurd te krijgen. Dus ik loop hier nu wat zilverachtig rond.
Maar hoe komt er in godsnaam iemand op het idee om mensen met een zilveren randje te bedenken?
Ik wens alle mensen een zilveren randje ...
14-12-2006 om 16:13
geschreven door Bi Bi
Beste Bartje,
Ik ben blij dat je zo een leuk baasje gevonden hebt, het klinkt er in ieder geval zeer leuk uit!
Met heimwee denk ik terug aan die leuke tijd, samen met de hele familie in dat bos in de ardennen. In de zomer speelde de zon door onze takken en genoten wij met volle teugen van de vele toeristen die verdwaalden op ons domein. Of die keer dat die Westvlaming met zijn rode citroën zich vastgereden had in dat drassige stukje net voor de voeten van opa Willy! Gelachen, niet normaal! In de winter kropen wij dan knusjes samen en hielden elkaar warm bij een glaasje everzwijnzeik en een bordje konijnekeutels. Wat was het toch leuk hé, zo allemaal saam?
Ik hoop dat jij ook nog soms aan die dagen denkt en je dan niet zo verdrietig bent als je vader en ik. Nuja, we wisten natuurlijk al voor we aan kinderen begonnen dat de dag ging komen dat we jullie gingen moeten achterlaten maar als die dag dan komt is het toch zeer pijnlijk.
Maar genoeg getreurwilgd, terug naar jou nu...
Geniet met volle teugen van de aandacht die je van je nieuwe baasje krijgt want voor je het weet lig je boven op een stapel lotgenoten met een bende jeneverzuipende dronkaards rond jou, die kijken hoe jij ligt op te fikken! Voel je echter geen slachtoffer, maar weet dat door jou verbranding straks misschien wel honderd chiro,scouts of KSA leden straks op zomerkamp kunnen! Dan komen ze misschien naar de ardennen en geef ik ze allemaal een zwiep van mijn takken, dat beloof ik jou!
Zo, nu ga ik je laten want ik moet nog schrijven naar je broertje godver kloteboom, die ergens in Ruiselede staat en die naam kreeg van zijn baasje toen die met een stuk in zijn kloten thuis kwam en in je broertje viel. Wedden dat die ook jenever zal staan zuipen als ze godver kloteboom in de hens steken?
Groetjes, Je mama.
14-12-2006 om 12:40
geschreven door Tjompe
WIEWIECHU
Jung Wang en zijn vriendin Lee Wang zitten samen hand in hand bij de waterkant. De zon gaat onder in Vietnam, Het is 20 graden en er staat een zacht briesje, Kortom het belooft een romantische avond te worden....... Jung Wang vraagt aan Lee Wang om "WIEWIECHU" te doen, maar Lee Wang zegt dat ze hoofdpijn heeft en er geen zin in heeft. Zij heeft er genoeg aan om gewoon samen aan de waterkant te zitten en vindt "WIEWIECHU" nu niet nodig, bovendien heeft ze angst dat men hun zou kunnen horen. Jung Wang blijft echter aandringen : "Please schatje, het is zolang geleden, we zullen het zachtjes doen en niemand zal ons horen. Ik heb er echt zin in !! Laat ons snel éénmaal WIEWIECHU doen!!" Lee Wang geeft toe: "OK!...eventje dan....en ze beginnen eraan......
(scroll maar naar beneden)
Ze tellen samen af 3...2...1...
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS AND E HEPPY NUJIEL
Bij deze wens ik iedereen EEN FIJNE KERST en een VOORSPOEDIG2007!!!!
Hier wil ik dus ook naar toe : en nee niet voor de Sint of de Kerstman, maar ik wil het zonnetje en ik wil het graag terug lekker warm ...
14-12-2006 om 09:09
geschreven door Sweet Dreamerke
13-12-2006
zonder inspiratie
Wegens te druk zit ik zonder inspiratie ...
en toen ik een moment rust vond, las ik dit ...
" Laten we nooit toestaan dat
wat we niet kunnen krijgen, of niet hebben, of niet mogen hebben,
onze vreugde verpest over de dingen die we wel hebben en kunnen hebben.
Laten we ons geluk waarderen en niet vergeten dat
een van de belangrijkste levenslessen is
leren blij te zijn zonder de dingen die we niet kunnen of mogen hebben."
( Richard L. Evans)
Deze levenswijsheid had ik, met veel tijd, en veel inspiratie
niet half zo goed kunnen verwoorden!
13-12-2006 om 21:12
geschreven door Swanske
Brief
Liefste mama
Hier is eindelijk een briefje van je lieve kapoen. Sorry als ik een beetje foutjes schrijf maar dat komt omdat ik nu alleen maar een beetje rozig licht heb van een soort rode cijfertjes in een doosje waar 's morgens muziek uitkomt voor mijn baasje zodat hij weet dat hij moet opstaan.
Hoe gaat het met jou? Met mij gaat alles goed. Sorry dat het zolang heeft geduurd voor ik je heb geschreven. Dat komt omdat ik bijna nog niet alleen heb kunnen zijn. Mijn nieuwe baasje neemt mij dan ook overal naartoe. Als hij eten klaarmaakt zet hij mij op het aanrecht; de eerste keer dacht ik dat hij stukjes van mijn vingertjes ging knippen om in de soep te doen. Amai, dat was even schrikken.
En als hij zich gaat wassen dan zet hij me voor de spiegel. Ik zie er echt wel mooi uit met de ballen die ik van hem heb gekregen.
Maar nu hij me ook nog nog mee wil nemen naar het toilet... dat vind ik niet zo plezant. Een ongelukje is vlug gebeurd en pipi is niet goed voor mijn velletje; het slaat dan helemaal rossig uit.
O ja, weet je welke naam ik heb gekregen van hem? Bart!
Over het algemeen ben ik heel blij met mijn nieuwe baasje. Ik zou alleen wel graag hebben dat zijn vriendin haar wijn niet stiekem op mijn beentjes kapt, in mijn potje. Gisterenavond nog, werd alles zo draaierig dat ik in slaap viel en ik je bijna niet heb kunnen schrijven. Gelukkig had mijn baasje zijn wijn zelf opgedronken zodat hij heel diep heeft geslapen en niet is wakker geworden van mijn geschrijf.
Doe vele groetjes aan mijn broertjes en zusjes en zeg tegen papa dat ik heel voorzichtig zal zijn met de lampjesslinger.
Je kapoen
Bartje
13-12-2006 om 19:53
geschreven door Frelis
12-12-2006
Bart is terug en hoe: groter, volumineuzer, imposanter. Bart, dat is een gezonde spar, mijn vaste kerstboom, een kanjer van 25 à 30 cm, die ik elk jaar optuig metkleine goudkleurige ballen.
Door zijn omvang is Bart mobiel: hij volgt me overal in huis. Sta ik te koken, dan geniet Bart op het aanrecht met fonkelende oogballen van wat ik aanricht in potten en pannen. Eet ik, dan staat Bart op tafel tegenover me en staart me met gouden ogen aan.
In de badkamer bewondert Bart zich in de spiegel, terwijl ik mn tanden poets of sta te douchen. Hij surft in mn werkhoek mee, maar koestert een vreemde belangstelling voor British Columbia en Kwakiutl-indianen.
Lezen boeit hem dan weer niet; op het bijzettafeltje staat hij wat te suffen op de cadeautjes die binnenkort hun bestemming krijgen. s Nacht droomt hij gelukzalig op de nachttafel al ergert hij zich evenzeer aan die rode schijn van de wekker.
Naar het toilet gaan is voor ons nog een beetje zoeken, maar we komen er. Ik heb de borstel al aan de andere kant gezet.
Als je dus ooit een wat rare man in de trein van of naar werk ziet met een opgetuigde kerstboom, zijn wij dat en ben ik verstrooid geweest.
Neem je het Bart dan ook niet kwalijk?
12-12-2006 om 20:10
geschreven door Moshe
Rammelaar Van Frietkot (deel 1)
In de verte hoorde hij flarden muziek. Deze waaiden hem tegemoet uit een kermistent die stond opgesteld op het terrein van boer Vanacker. Eenmaal per jaar huurde de plaatselijke afdeling van de boerenbond deze wei om er een weekend loos te gaan op de deuntjes van vergeten Vlaamse vedetten als daar zijn Willy Mountain, Gene Killroy, Ashley Shine, Dude Wellington en Pinochet Franco. Deze laatste is bij het grote publiek wat minder bekend en dit na het floppen van zijn enige cd: 'Moeder, waarom beven wij'. Deze flop deed Pinochet in een diepe depressie belanden waardoor hij jaren van de Vlaamse podia verdween. Maar bij de hits van de andere artiesten gaat bij de lezers zeker een belletje rinkelen. Denk maar aan: 'Mijn stylo is kapot, maar mijn pen schrijft nog' van Willy Mountain, 'De krokodil met de scherpe tanden' van Gene Killroy, 'Een groot brood is zwaarder dan een kleintje' van Ashley Shine of ' Te voet naar Santiago op rolschaatsen' van Dude Wellington, een beklijvend relaas van diens tocht naar Santiago op muziek gezet door riedeltjesschrijver Toon Bakkers, een eminent grise binnen de Vlaamse muziekwereld. Hij was dan ook blij dat hij hier vandaag, tussen al deze grote namen, zijn allereerste live optreden ten berde mocht brengen. Na deze performance zou het hek helemaal van de dam zijn, de vrouwtjes zouden zich aan zijn voeten werpen, binnen de kortste keren zou hij het stinkende, heikneuterige Vlaanderen kunnen verlaten om miljoenen te gaan scheppen in warme, tropische oorden. Hij had nu veertien dagen zijn eerste singel: ' De meid van de pastoor is een geil wijf ' uit en had daarvan al vierentwintig stuks verkocht, qua verkoopcijfer kon dit wel tellen! Hij herinnerde zich immers het verhaal van zijn grote voorbeeld Mike Sliver die van zijn eerste singel ,'Toen vader moeder leerde kennen was hij ook al een dronkaard' in het totaal maar dertien singels verkocht, en zie nu maar eens wat een grote ster Mike geworden is... Nee, de wereld lag open voor Rammelaar van frietkot! Wat een rare artiestennaam hoor ik jullie denken, maar deze gedachte klopt niet helemaal! Rammelaar had er namelijk voor gekozen om onder zijn eigen naam te gaan zingen, aan hem was immers geen groot artiestennamenbedenker verloren gegaan! Een wat rare naam dan, hoor ik jullie wederom denken en daar moet ik jullie inderdaad bijtreden. De verklaring is echter simpel: Rammelaar was een vondeling. En zoals jullie allemaal weten krijgt een vondeling een naam die wijst op de vinder en op de plaats waar de kleine gevonden is, kijk maar naar Jasper Van Essen.
Roger De Rammelaere had, na zijn dagelijks cafébezoek zin in frieten en strompelde het kerkplein over richting frituur 'de vettige curryworst'. Voor hij dit etablissement binnenstapte riep hij naar zijn metgezel, de genaamde Daniël Vancauwenberghe: 'Ik ga eerst nog een mijn patatjes gaan afgieten, de groten uithangen, eens gaan checken als ik nog een mannetje ben, je weet wel...' 'Ja' zei Daniël zuchtend, de droge moppen van zijn vriend allang beu, 'ga eens gaan zeiken.' Roger strompelde naar de achterkant van de bouwvallige barak en struikelde daar over de kartonnen doos waar de toen nog naamloze Rammelaar rustig lag te soezen...
Ziezo, ik ben blij dat ik jullie ook mag komen verblijden met enkele van mijn, in mijn zieke brein ontsproten, verhaaltjes. Daar ik tot over mijn oren in het werk zit voor werk, school en vooral theater heb ik niet veel tijd meer om mijn eigen space te onderhouden maar hier elke week een stukje neerpennen moet lukken! Volgende week komen jullie te weten hoe het precies zal aflopen met Rammelaar op zijn eerste grote optreden! Merci Frelis voor de uitnodiging en voor de rest, blijf schrijven en maak van knipoogjes een pareltje! Groetjes, Tjompe.
