Ja, vandaag worden jullie gespamd . Alles wat Indy doet is nieuw en ze is ook een dankbaar onderwerp om te fotograferen .

Zoals je ziet, is ook de banner van de website en blog veranderd.

Ik begin met wat ik 'de foto van de week' noem. Nog maar 2 weken hier en ik word helemaal afgelebberd. Dank je voor zoveel vertrouwen meisje !

Jammer genoeg heeft ze huidmijt gekregen. Waarschijnlijk had ze dit al in de opvang, want de dierenartsassistente merkte bij de castratie al op dat haar huid in de nek rood was en dat de vacht daar dunner was. De stress van de operatie en verhuis zal er toe bijgedragen hebben dat het doorgebroken is. Ze heeft al een pipetje Stronghold pup/kitten op en dat wordt binnen 4 weken herhaald. Ik moest ook Surolan smeren, maar ze kreeg er blijkbaar nog meer jeuk van dus daar ben ik mee gestopt.

Ze durft nog steeds niet op de tegels lopen, als ze het doet, is het maar een stukje. Maar langzamerhand breidt ze zelf haar territorium uit.

Ik heb het expres leeg gelaten omdat ik dit wel verwachtte .

Zonder schroom verkent ze het wc-tje dat ik neerzette terwijl ik haar kooi schoonmaakte.

De knaagsporen op de muur dateren nog uit de tijd van Fluffy en Snowy . Ik heb haar ook proberen te wegen in dit bakje, maar zodra ik het ophef, springt ze er geschrokken uit. Dat wordt niks dus. Ik denk dat ze afgevallen is, want ik kan alweer een beetje haar ribben voelen. Maar ik zal me toch maar een personenweegschaal aanschaffen. Eerst ga ik proberen om haar er zelf te laten op stappen, ze is er nieuwsgierig genoeg voor. Als dat niet mocht lukken, train ik haar om in een transportmand te stappen en dan zet ik haar zo op de weegschaal. 

Ik heb haar ook nog niet opgetild, maar ze laat al aanrakingen over haar heel lichaam toe, da's al een grote stap in 2 weken! Vergeet niet dat ze 8 maanden socialisatie heeft gemist.

's Avonds moet ze in de kooi omdat ik het veiliger vind. Maar om aan dat smekend snoetje te weerstaan, is héél moeilijk .

Van de week heeft ze zich wellicht even pijn gedaan. Om de een of andere reden wilde ze tegen een muur opspringen... en daarbij belandde ze met haar poot/kontje op de knop van de radiator . Daarom is haar kooi een veilige plek als ik geen toezicht kan houden.

Maar als ze los mag (de hele dag omdat ik thuis ben), speelt ze veel en ligt ze af en toe ook heerlijk te relaxen .

Poseren .

Bij het Halloween mannetje.

Ook een liefhebber van wortelfrietjes .

Voor het overige vraag ik me af hoe ze aan dat overgewicht komt. Want over brokjes doet ze een hele dag! Zelfs het voer dat ik meekreeg, lust ze nu niet meer. Haar overzetten op Supreme lukt ook niet geweldig. Gezien ze nog herstellende is van een operatie én mijt, geef ik voorlopig nog toe en geef ik haar gemengd voer. Maar ook met een bodempje van dat voer, doet ze een hele dag. Hooi eten doet ze fantastisch. Groenten eet ze ook niet altijd helemaal op. Misschien is hier gewoon veel te veel te beleven en is spelen leuker dan eten .

Ze likt me liever dan dat ze zelf knuffeltjes krijgt, maar af en toe zie ik haar toch echt genieten .

Nu volgen wat leuke close ups.

Op deze foto zie je de kromme stand van haar voorpoten. Ik hoop dat dit aan het overgewicht ligt en dat het geen afwijking is die op latere leeftijd (zoals bij Fluffy) voor problemen zal zorgen . (ik zag op de foto pas dat de onderkant van de stoel kapot is ).

Ze heeft toch wat snorharen!

Gisteren was mijn beste vriendin op bezoek en na wat aarzelen, kwam Indy nieuwsgierig dichterbij. Ze liet zich warempel even aaien! Ik zo fier als een gieter op mijn flinke meid ! En mijn vriendin helemaal in de wolken omdat ze zoveel vertrouwen kreeg en omdat Indy zo bijzonder aanvoelt .

Je zou bijna denken dat de andere diertjes geen aandacht krijgen. Wees niet bang, het is wat zoeken om mijn aandacht te verdelen, maar ze komen niets te kort .

Snowy vertoeft veel in de kooi, daarom daar maar een selfie .

Hij zit vaak maar wat te suffen, dus als hij eens een keertje als een prinsje ligt, is het genieten .

Hij heeft weer enkele mindere dagen achter de rug, dan komt hij altijd heel zielig bij mij zitten. Ondanks zijn mindere dagen, is hij toch weer 20 g bijgekomen en weegt hij weer 803 g!

 

Maar als hij zich goed voelt, kan hij ook nog heel speels zijn .

Omdat ik toch bezig ben met selfies, nog eentje met Chica . Ik heb trouwens geen smartphone en maak de foto's met mijn zware fotocamera, niet eenvoudig .

En knuffeltjes voor het ontbijt .

Sproet weegt ondertussen 150 g en is hiermee de grootste en zwaarste hamster die ik ooit gehad heb. Beide hamsters moesten wennen aan het winteruur. Bij Sproet was het leuk, ze was een uur eerder wakker.

Ze ontwikkelt blijkbaar ook een wintervachtje want op haar kontje zijn de plukjes weer wat langer geworden .

3 pompoentjes op een rij .

Eigenlijk ligt deze tunnel klaar voor Indy, maar Sproet vond hem ook heel interessant .

Witloof smaakt altijd .

Dotje had het tegenovergestelde van Sproet. Haar heb ik door het winteruur 3 dagen niet gezien. Ik zag alleen aan het verdwenen voer dat ze nog leefde. Ik maak me wat zorgen om haar want ze wordt duidelijk een dagje ouder. Niet qua activiteit, dat zit nog altijd snor. Maar ik zie wel dat ze wat mager wordt. Ze weegt wel nog steeds 26 g. Hopelijk haalt ze haar 2de verjaardag op 31 januari nog. En liefst ook nog langer dan dit!

Sinds woensdag woont dit adembenemend mooi meisje bij mij . Heb haar meteen laten castreren maar ze herstelt goed. Ze zou mensenschuw zijn, maar dat valt enorm mee, de 2de dag maakte ze al maalgeluidjes bij het aaien en ze komt vaak aan mijn neus snuffelen en ik mag dan een kusje op haar snoet geven. Sinds gisteren springt ze ook zelf uit de kooi en verkent ze de keuken. Ze is nu 8 maanden oud en was bestemd voor de slacht wegens 'afwijkingen'. Zo heeft ze bv. geen snorharen. Helaas heeft ze bijna 1 kg (!) overgewicht, maar dat gaat dik in orde komen hier . Btw: haar naam betekent mooi/schitterend en dat is ze ook! Ze is zoooo fluweelzacht... Het is een lang gekoesterde droom van me om een rex met castor kleur te hebben. Ik hoop dat we een lang en gelukkig leven tegemoet gaan .

Meer informatie en foto's over haar vind je op haar eigen webpagina.

Euh... Daar dient het huisje niet voor Indy .

Het is niet de bedoeling dat ik haar koppel met Snowy, hij is 10 jaar ouder, blind en sukkelt met zijn gezondheid. Terzijnertijd zal ze een vriendje krijgen, maar eerst wil ik haar beter leren kennen.

Ze woont nu in de keuken en zo kunnen we elkaar toch zien als ik in de woonkamer ben.

Snowy toont overigens totaal geen interesse in haar! Ik liet hem aan mijn handen snuffelen toen ik haar pas geaaid had, hij rook eens even en ging toen verder waarmee hij bezig was.

Het gaat momenteel niet zo goed met hem. Hij blijft nu continu in de rui. Misschien is dit het effect van de gepelde zonnebloempitjes? Voorheen verhaarde hij enkele weken om dan weer enkele weken stil te vallen. Ik hoop dat hij nu eens flink door verhaart en dat het dan ook stopt!

Hij geniet van het najaarszonnetje .

Wat een houding om te eten... .

Hij eet zo lief met zijn linkerpootje .

Ondanks zijn grijze oogjes, vind ik hem nog altijd zo mooi .

Met Chica gaat het goed ! Geen mood swings, geen broeds gedrag meer. We kunnen weer opgelucht ademhalen voor een half jaar.

Het is weer notentijd en Sproetje is er dol op. Ze krijgt regelmatig een halve walnoot die ze door de buis naar haar nestje sleept .

Van Dotje even geen foto's, maar dat probeer ik volgende keer goed te maken. Het is erg druk in huis nu met 5 diertjes .

Al de hele dag zonder internet gezeten, dan merk je pas hoe afhankelijk je bent .

Ook deze keer is de eer aan Chica om de blog te beginnen. Afgelopen dinsdag gebeurde waar ik al bang voor was, ze legde een windei . Leggen is niet helemaal juist, ze zat boven op haar kooi en liet het gewoon op de grond vallen. Wellicht voelt het voor haar niet aan als een ei en ging ze daarom niet op de bodem zitten. Het spatte natuurlijk meteen uit elkaar. 

Ik controleerde dadelijk haar cloaca en er was gelukkig geen prolaps te zien, oef! Maar omdat haar ontlasting waterig bleef, bleef ook de angst dat er nog een ei zou komen. Maar geleidelijk aan werd haar ontlasting vaster en vrijdag was het dan zo ver, ik kon een nieuw implantaat laten zetten. Ik stond er niet om te springen, maar het moest. Ik mocht foto’s nemen, zo kunnen jullie het ook mee volgen. 

Hier gaat ze onder narcose, ik ben de hele tijd op haar ademhaling blijven letten. Soms gebeurt het immers dat die stilvalt . 

De vogelarts doet alcohol op de plek waar het implantaat zal komen. Niet alleen om te ontsmetten, maar ook om de huid zichtbaar te maken. 

De dikke naald met het implantaat gaat erin, dit moet pijnlijk zijn . 

Zo lag ze nog enkele minuten buiten westen, nadat het kapje werd afgenomen. Altijd een eng moment. 

Daarna is ze nog 2 minuutjes duizelig geweest en toen had ze weer praatjes . Toen we thuis kwamen, heeft ze meteen gegeten en is ze haar veertjes beginnen poetsen.  

Ze schreeuwt wel nog als ze de plaats aanraakt waar de naald is ingegaan. Sorry meisje, maar het is echt voor je bestwil. Voor het overige zit ze nog vaak op de bodem te broeden op niets. Ze eet gelukkig wel goed. Het duurt 2 weken voor het implantaat begint te werken. Ik ben benieuwd of ik nu ook weer moodswings ga zien. Al bij al dus geen leuk dierendagcadeautje voor mijn poppeke. Gezien ik haar geen plezier doe met snoep of speelgoed, kreeg ze extra knuffeltjes van mij. Sowieso krijgt ze elke dag haar geliefde cracker, pompoenpitten en een stukje trosgierst. 

Wie wel plezier beleeft aan snoep en speelgoed is Dotje. Goh, dat klein bolletje is echt van niets bang en supernieuwsgierig. En laten we eerlijk zijn: superschattig! Kijk vooral naar de laatste foto met haar lieve voetjes. Was een lucky shot hoor . 

Ook Sproetje genoot van de garnalenknaagstaaf, maar een foto maken van haar is een ramp. Zodra ze mij ziet of hoort, komt ze aandacht vragen en denkt ze dat ze uit de kooi mag. Of ze gaat er met haar dikke kont voor zitten . 

Deze foto is beter gelukt, lekkere veldsla smullen. 

Snowy kreeg natuurlijk ook een gezonde traktatie, maar echt een groot succes kan ik het niet noemen. Misschien omdat hij momenteel weer hevig verhaart en minder goed eet. 

Ik denk trouwens dat hij echt volledig blind is nu. Hij reageert niet meer op schaduwen en zelfs in de volle zon knijpt hij zijn oogje niet meer dicht. 

Maar hij kan toch oh zo lief bij me onder een dekentje liggen … 

Vanmorgen deed hij trouwens zo iets lief!!! Ik ga altijd op mijn knieën bij hem op het vetbed zitten voor ons knuffelkwartiertje. Een ontspannend momentje om de dag te beginnen, nadat ik hem een hele nacht hem moeten missen . Hij geeft me likjes, ik knuffel hem plat en geef hem ook kusjes. Hij legt dan altijd zijn hoofdje plat op de grond, knijpt zijn oogjes dicht en geniet met volle teugen. Maar vandaag legde hij plots zijn hoofdje op mijn knieën en ik moest zijn hoofdje aaien. Toen ik kramp kreeg en even anders ging zitten, duwde hij zowaar zijn hoofdje tussen mijn knieën! Mijn lief knuffelknulletje . Net als ik denk dat ik niet nog meer van hem kan houden, doet hij dit.

Een update over Chica. Ze is nog steeds niet de oude . Meteen na de eerste dosis antibiotica voelde ze zich al beter. Dat kan gewoon niet, zo snel werkt AB niet. Daarom bleef ik het akelige gevoel houden dat ze iets anders onder de leden had, dat men niet heeft opgemerkt op foto's of in de stoelgang. Hoewel ze vrij actief is, babbelt en zich meteen op eten stort; gedraagt ze zich toch niet normaal. Ze slaapt afwisselend op 1 en 2 poten (1 is goed, 2 niet). Ze is weer flink bijgekomen, té veel, ze weegt weer 132g. Af en toe nog de geknikte staart, op de bodem scharrelen en sinds gisteren deze ontlasting. 

Dit wijst erop dat er een ei onderweg is. Ik zie echter niets zitten in haar buikje. Dus ik wacht gespannen af en hoop dat ze niet weer een prolaps zal krijgen .

Ik moet de antibioticakuur afmaken (morgen de laatste keer) en dan pas kan ik een implantaat laten zetten. Als het überhaupt al mag en kan. Ik wacht nog op adviezen van UGent en vogelarts Van der Horst. Het medicijn geven vind ik nu ook eng, ben zo bang dat ik het eitje (als er al eentje zit) kapot maak door haar te fixeren.

Nochtans, als je haar 's morgens ziet, geloof je niet dat er iets aan de hand is.

En ook deze blik in haar ogen is bemoedigend.

Dit waren de foto's die bij de DA genomen zijn, daarop zie je duidelijk de gezwollen lever en kleine luchtzakken.

Ook om Snowy maak ik me zorgen want net toen ik bovenstaand aan het typen was, ligt hij plots te spartelen in zijn kooi. Geen idee wat eraan vooraf gegaan is. Maar ik zag Fluffy weer voor mij die ook niet meer overeind raakte . Heel sporadisch heeft hij last van zijn achterpootjes, hij is ook wat spiermassa verloren. Hij huppelt nauwelijks nog en zijn dagritme is veranderd. Vroeger was hij voormiddag en na 18u actief. Nu rust hij de hele voormiddag in zijn kooi en af en toe eet hij eens wat. Namiddag eet hij beduidend meer en speelt hij met zijn knabbelrol en -huisje. 's Avonds komt hij dan weer uren lekker bij mij onder de deken liggen. Ik ben zo bang dat het spartelen of struikelen zal gebeuren als ik niet thuis ben . Hij loopt nog steeds los in huis, ook als ik weg ben, maar ik vraag me af of dit nog wel veilig is... .

Hij trekt het zich gelukkig allemaal niet aan (in tegenstelling tot zijn baasje) en geniet van de kleine dingen in het leven zoals een avondzonnetje .

Zijn knabbelrolletje heeft hij helemaal tot achter mijn bureaustoel gesleept .

Sinds kort heb ik ein-de-lijk weer een webshop gevonden die bio hooi verkoopt, zijn favoriet. En smullen dat ie doet .

's Morgens is dit ons knuffelplekje. Soms steekt hij dan zijn hoofdje onder de zetel zodat ik mijn handen vrij heb voor de rest van zijn lichaampje .

En 's avonds ligt hij altijd naast zijn slof en moet ik hem daar knuffelen. Hij legt vaak zijn linkervoetje in mijn hand, nu legde hij het op het varkentje .

Mijn konijnen-obsessie is nog uitgebreid met dit schattig bloempotje .

En zelfs de schaduw in huis is dol op konijnen .

Bij het opruimen kwam ik dit oud hamsterhuisje nog tegen. Te klein voor syrtjes maar perfect voor Dotje .

Van Sproetje heb ik even geen foto's gemaakt. Maar dat maak ik volgende week goed als iedereen zijn cadeautje voor dierendag krijgt. Ik hoop dat ik dan beter nieuws over Chica en Snowy kan brengen.

Ik zag het al aankomen en ja hoor, zoals verwacht werd ze - natuurlijk net in het weekend - ziek . Ik dacht aan legnood omdat alles erop wees dat er een ei zou komen. Het broedse gedrag op voorhand, haar gewichtstoename, haar andere geur... En nu zat ze zwaar te ademen met een geknikte staart. Ik wilde natuurlijk niet afwachten en kon om 10u30 bij de vogelarts terecht. Ik was van plan meteen een nieuw implantaat te laten plaatsen.

Mijn vakantie begon op 1 september, net na mijn vorige blog. Wat een verademing om meer rust en minder pijn te hebben ! En het belangrijkste: eindelijk meer tijd om van mijn lieverdjes te genieten .

Snowy was alleszins al meteen mee in relax modus. Hij geniet volop van de extra aandacht en knuffeltjes .

Hij eet nog steeds niet zoals het zou moeten. Eigenlijk eet hij alles goed, behalve zijn brokjes. Gelukkig zijn die ook minder belangrijk, maar hij weegt zo weinig dat ik hem toch graag weer meer brokjes zou zien eten. Hij blijft wel stabiel op 775 g hangen, maar hij voelt zo mager aan . Ik hoop dat hij weer vlug zijn wintergewicht van 860 g bereikt. Zijn keutels blijven goed, gelukkig maar. Ik merk wel dat zijn darmwerking trager is dan anders. Hij laat altijd 2x per dag zijn blindedarmkeutels liggen om ze dan later op te eten. Die keutels komen later dan gewoonlijk.

Op facebook las ik dat iemand haar bejaard konijntje (ook ruim 10 jaar) gepelde zonnebloempitjes geeft. Sinds vrijdag geef ik ook een theelepeltje per dag aan Snowy. Ik ben al blij dat mijn kieskeurig mannetje het lust! Ik hoop dat het zijn spijsvertering wat versnelt, dat hij er een glanzende vacht door krijgt en vooral, dat hij beter door de rui geraakt hiermee. Duimen maar !

Mocht het werken, voeg ik deze informatie natuurlijk meteen toe aan mijn site.

Wat hij ook nog steeds lust: zijn 'pietamientjes' , die hij bij voorkeur dichtbij mij en uit de hand opeet .

Als het klopt dat Snowy in maart geboren is, is hij trouwens 10,5 jaar nu . Daar mogen uiteraard nog heel veel jaartjes bij komen. Je ziet wel aan hem dat zijn vachtje er wat "flodderig" uitziet, maar lenig is hij nog altijd .

Knabbelen aan zijn huisje houdt hem ook lenig. En dan zeggen ze dat konijnen geen knaagdieren zijn .

Hij heeft het huisje trouwens zelf omgegooid!

Er viel me iets op toen hij weer aan mijn voeten lag. Zien jullie het ook? De liefde straalt gewoon overal van mijn manneke af  .

De eerste foto is de originele.

Voor het overige slaapt hij enorm veel en diep. Ik ben blij dat hij naar zijn lichaampje luistert, de rui in combinatie met zijn ouderdom vergt immers veel energie. Maar ik mis zijn actieve persoonlijkheid van vroeger wel .

Wie wel actief zijn, zijn Sproetje en Dotje . 

Dotje is weer in haar karton-knabbel-periode en het wc-rolletje is inmiddels al gehalveerd. Al het karton moet mee naar het nestje, ze voelt blijkbaar dat de herfst eraan komt .

Van herfst gesproken: Sproetje mocht even kennismaken met een gedeelte van mijn herfstdecoratie .

En zoals ik van mijn stokstaartje gewend ben, ging mijn fotomodelletje even mooi poseren .

Dagelijks kan ik mee gluren in haar slaap/voorraadkamer .

Ook zij begint vreemde materialen te hamsteren . I.p.v. de koord over te bijten, probeert ze het hele ding in haar wang te proppen. Die bal hing trouwens op, iedere nacht knaagt ze het koordje door en iedere morgen moet ik het ding herstellen .

Na dit filmpje heb ik het trouwens met veel moeite uit haar handjes en mondje getrokken, het leek wel touwtrekken met een hond .

Over Chica maak ik me alweer zorgen. Ondanks het implantaat dat hormonale schommelingen (zoals eieren leggen) moet voorkomen, is ze zich broeds blijven gedragen. Maar de laatste dagen wordt het wel héél erg . Ze hangt wel 10 à 15 keer per dag te masturberen in deze houding, hierbij drukt ze haar cloaca tegen de tralies. Inventief is ze wel .

Maandag bel ik eens naar de vogelarts om te vragen of het veilig is om al een nieuw implantaat te laten zetten. Er bestaat ook een nieuw supplement dat eieren leggen zou voorkomen. Maar het is een olie die ik moet mengen onder haar voer. Ik ben bang dat ze dan niet meer zal eten, ze is erg kieskeurig. Ze eet trouwens ook zaadjes en geen pellets. Ik vraag me af of het dan wel zin heeft om het onder het voer te mengen, want de olie zal zich rond de zaden zetten en de schilletjes eet ze natuurlijk niet op.

Ik vraag me ook af of dit gedrag komt omdat ze nu meer aandacht krijgt. Ik let nochtans goed op dat ik niet té veel met haar knuffel, net om dit gedrag te vermijden. Of ligt het aan het seizoen? Eind augustus/begin september was altijd de periode dat ze eieren begon te leggen.

Gisterenavond heb ik nog veel zitten opzoeken en blijkbaar verandert het implantaat het gedrag niet. Hopelijk is dat een logische verklaring en blijft het eieren leggen echt achterwege.

Ze is thans zo schattig als ze 's morgens op haar eten wacht.

Deze keer trap ik af met Chica. Als ik haar ring mag geloven is/wordt ze dit jaar 14. Maar gisteren was het precies 7 jaar geleden dat ik mijn mooi meisje geadopteerd heb. Ik hoop dat we nog lang mogen samen blijven .

Snowy kwakkelt nog steeds . Gelukkig stopt hij niet helemaal met eten zoals voorheen, maar zijn eetlust is een stuk minder. Hij huppelt ook nauwelijks nog rond en zit gewoon. Hij gaat niet eens op zijn gemak liggen. Ik geef hem regelmatig cisaral om zijn darmwerking te stimuleren, maar hij zit natuurlijk ook nog met dat vervelend gevoel in zijn mondje waardoor hij minder eet. Het duurt me te lang nu, maar daarvoor heeft hij ook wel een vrij lange periode gehad dat het goed ging. Het verschilt van dag tot dag wat hij wil eten, dus het is telkens weer zoeken wat hij wil/kan verdragen. Gelukkig verstopt hij zich niet meer zo vaak en komt hij wel weer knuffelen .

Zijn eetbaar huisje is wel nog altijd een schot in de roos, daar eet hij dagelijks van .

Maar omdat de gedroogde wortel nogal calorierijk is én omdat hij karton mee af pelt, heb ik het huisje zo gezet, dat hij enkel nog de kruiden kan eten. Werkt ook prima .

Ik schreef zojuist al dat hij nog maar weinig huppelt. Dit komt natuurlijk ook deels omdat hij blind is. Sinds hij slechter ziet, loopt hij heel behoedzaam en behoren sprintjes tot de verleden tijd . Toch trekt hij goed zijn plan. Hij botst af en toe wel tegen dingen aan en ik zie hem soms in rondjes lopen, maar ik denk dat dit is om zich te oriënteren. Hij heeft - tot nu toe - geen problemen om in/uit zijn kooi te springen.

Zijn pupil wordt almaar grijzer, waardoor hij nu echt op een spookje lijkt.

Het zal een combinatie van leeftijd en minder beweging zijn (en mogelijk ook het gewichtsverlies/verlies van spiermassa), maar ik vind hem wat stijf in zijn achterpootjes geworden. Gelukkig is hij wel nog actief als hij kan knabbelen en blijft hij wel een nieuwsgierig snuitje .

Tafelmanieren heeft hij nog steeds niet . En zoals je ziet plast hij soms op de grond, maar dat doet hij alleen als hij zich niet goed voelt. Ik ben al blij dat zijn groenteschotel de laatste week altijd leeg is.

Herinneren jullie zich nog dat ik een 'bureaustoeltje' voor Sproetje had gekocht? Het leek me ook leuk om Dotje eens kennis te laten maken ermee. Het kleintje had wel een opstapje nodig .

Als ze op haar kasteeltje zit, neemt ze snoepjes (in dit geval een meelwormpje) heel zachtjes en schattig aan .

Sproetje mag deze keer afsluiten. Of zal ik Sproet zeggen? Want zo noem ik haar tegenwoordig . Met haar 146 g is ze immers de grootste en zwaarste hamster die ik ooit heb gehad. Ze is zelfs zwaarder dan Chica (130g). Ter info, Dotje weegt 26g .

Sproet bezorgt me wel een hartverzakking elke avond. Normaal gezien lopen hamsters langs de muren omdat het bescherming biedt. Als ze op open vlaktes lopen, zijn ze immers een prooi voor roofdieren. Sproet weet blijkbaar dat hier geen roofdieren aanwezig zijn, want ze loopt telkens kris kras door het huis. 

Ik probeer haar te volgen, maar ze is zoooo snel ! Zo stond ze eens tegen Snowy's kooi bv. Snowy doet in principe niets, maar doordat hij nu blind is, kan hij haar misschien wel per ongeluk verwonden als Sproet bij hem in de kooi zou kruipen. Ik moet haar ook regelmatig van onder de zetel halen. Wat een avonturiertje !

Gisteren vond ze Fluffy's oud huisje super-interessant .

Ter verduidelijking: Sproet mag enkel loslopen als Chica en Snowy in hun kooi zitten!

Vandaag een korte blog. Wegens veel te druk, tijdgebrek en Snowy's gesukkel schrijf ik maar even kort. De extreme drukte op het werk, veel overwerken, de verzorging van Snowy en zelf niet zo lekker zijn, is geen goede combinatie .

Normaal gesproken wordt het vanaf september rustiger en dan hoop ik mijn - steeds groter wordende - achterstand in mails in te halen. Nog even geduld! Bedankt voor het begrip!

Snowy gaat al de hele week niet zo goed, hij verhaart weer enorm en ik haal er dagelijks veel uit. Deze keer bleef hij wel goed zijn brokjes eten, maar bijna geen hooi meer en maar een klein beetje groente. Zoiets is voorbestemd om fout te gaan en ik zag zijn darmwerking dan ook vertragen . Hoe ik dat zie? Hij laat normaal gezien 2x per dag zijn blindedarmkeutels liggen, net voor het ontbijt en net voor zijn groenten. Later eet hij ze dan wel op. Maar nu kwamen ze niet op het normale uur.

Nochtans bleven zijn gewone keutels goed van formaat én aantal, dat begrijp ik eigenlijk niet goed, maar ben wel blij dat er toch nog iets goed loopt. Daarom gaf ik hem geen laxeermiddel maar wel cisaral als ik het nodig vond. Prozyme krijgt hij natuurlijk sowieso.

Dit kwam van de week uit hem. Ik heb al vaker gewone keutelkettingen gezien, maar nog nooit eentje van blindedarmkeutels ! En zo bezorgt mijn manneke me weer bijzondere info voor mijn nieuwe pagina over keutels .

De hele week wilde hij niet knuffelen, maar sinds enkele dagen wil hij niets anders meer. Hij huppelt nog maar weinig rond en ik zie de stijve achterpootjes steeds vaker . Hij is ook verschrikkelijk mager geworden: 775 g . Panacur heeft daar niets aan veranderd. 

Ik kan alleen maar hopen dat het weer herfst/winter wordt, dan gaat zijn gewicht altijd omhoog. En dan kan hij weer boerenkool smullen .

Hij zat vorige week op plaatsen waar hij normaal nooit zit, dan weet ik dat hij zich niet goed voelt. Als je goed kijkt, zie je wat kale plekjes op zijn kontje. Tja, het is dat of hij likt de haren zelf op.

Hopelijk volgende week meer en beter nieuws!

Allereerst wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die op een mail-antwoord zit te wachten. Er zijn op dit moment heel veel konijntjes met merkwaardige en/of terminale aandoeningen. Hun baasjes kunnen alle steun goed gebruiken en ik ben natuurlijk ook bezig met veel opzoekwerk daardoor. Bovendien is het pokkedruk op het werk, waardoor ik uitgeput thuis kom en veel tijd nodig heb om bij te tanken. Ik moet nu eenmaal mijn energie doseren. Ik hoop op jullie begrip.

Ook deze keer trap ik af met Snowy. Hout vasthouden, maar tot op heden gaat het goed. Hij verhaart een beetje, maar het heeft geen nadelig effect op zijn eetlust. Integendeel, zijn eetbaar huisje kan hem nog altijd bekoren . Voor alle duidelijkheid: ik laat het niet de hele dag staan. Hij zou nogal plakpoep krijgen .

Is dit geen kontje om in te bijten ?

Yep, ik draag een konijnen-pyjama .

Nog een grappig filmpje .

Ondanks de warmte, zoekt hij toch elk streepje zon op .

Vorige week was ik bij Blokker en kon niet weerstaan aan deze gsm-houder. Is ie niet perfect voor Sproetje? 

Dotje is een heerlijk actief bolletje, hier demonstreert ze hoe goed ze kan klimmen .

Chica vliegt niet veel, maar als ze vliegt, kiest ze soms de raarste landingsplaatsen. De schoepen zijn goed beschermd door het rooster, maar ik was toch blij dat de ventilator niet opstond !

Gisteren zat ze heel lief te dutten, ze heeft niet eens gemerkt dat ik deze foto genomen heb .

Wat was het warm de afgelopen weken. Vooral de dwergjes hadden het meeste last.

Snowy bewoog niet meer veel, hij lag vooral veel languit. Het heeft enkele dagen geduurd voor hij begreep waar het koude ding voor diende . De ice pod geef ik, als ik geen toezicht hoef te houden. Maar gezien ik maar eentje heb, geef ik voor de rest van de dag gewone koelelementen die ik in een handdoek wikkel. Tot nu toe heeft hij er niet in gebeten, maar je weet natuurlijk nooit.

Toch gaat hij soms ook op het warme vetbed liggen . Maar oh, wat kan mijn prinsje zo heerlijk liggen .

Van de week probeerde hij me blijkbaar duidelijk te maken dat hij honger had. Hij heeft minutenlang naar zijn leeg bakje zitten staren . Maar hij had zijn portie brokjes gehad dus moest hij zich tevreden stellen met hooi.

Van de week kreeg ik weer een verrassing aan de deur. Een hele lieve vriendin had een pakketje met lekkers gestuurd voor mijn lekker menneke . Vooral het eetbaar huisje valt letterlijk in de smaak. En zoals ze voorspelde, had vooral de bovenkant de voorkeur. Nogmaals heel veel dank Monique, om Snowy zo te verwennen .

Zijn eetlust heeft gelukkig niet te lijden onder de warmte. Dan smaken verfrissende groenten nog extra goed .

Af en toe 'struikelt' hij nog een beetje, daar heeft de panacur niets aan geholpen. Ik ben nu 2 weken gestopt en pas de afgelopen dagen is hij weer 14g aangekomen en weegt 794g. Ik had een link gelezen over pasteurella waarin stond dat er een milde vorm bestaat met natte ogen en scheefstaande tanden. Ik wist niet of ze hiermee ook de kiezen bedoelden, want dat is wat hij heeft. Ik vroeg dus een second opinion aan Stijn Peters (Eindhoven). Hij kon me geruststellen: Snowy heeft geen antibiotica nodig, het is geen vorm van pasteurella. Sterker nog: bij alle konijnen staan de bovenste kiezen wat naar buiten en de onderste naar binnen. Dat had mijn dierenarts eigenlijk moeten weten .

Ik zou de traanbuis kunnen laten spoelen, maar dat helpt slechts tijdelijk en hij moet ervoor onder narcose. Op zijn leeftijd neem ik dat risico niet meer, toch niet voor zo een ingreep.

Het enige wat nog niet opgehelderd is, is de voortdurende rui. Daarop hoop ik ook nog een antwoord met tips/oplossingen te krijgen.

Ook Dotje had het veel te warm. Voor dwerghamsters wordt het boven 25° te warm en dat werd het hier binnen wel. Ze is even verhuisd naar de hal, dat was de koelste plaats in huis. Boven op haar kooi legde ik nog een koelelement in een doek gewikkeld. Toch had ze haar nestje verhuisd van haar huisje naar een open ruimte in haar kooi. Wel leuk voor mij om haar te zien slapen .

Ze is nog altijd dol op haar groot wiel .

Ik vond nog een ongebruikte spoetnik en besloot hem bij Dotje te hangen. Nog voor hij met de openingen goed hing, was mijn klein bolleke het al dapper aan het ontdekken .

Syrische hamsters kunnen temperaturen tot 30° verdragen. Toch legde ik bovenop Sproetjes kooi ook een koelelement. Zij leek echter geen last te hebben van de warmte. Dat bewijst haar activiteit 's nachts, ze heeft zich duidelijk niet verveeld .

Waar ze wel last van heeft, is een ochtendhumeur .

Door haar omvang heeft ze soms moeite met standaard deurtjes .

Gisteren mocht ze kennis maken met mijn nieuwe deurstopper. Net toen ik deze (de eerste) foto nam, gaf de batterij het op . Een seconde later stond ze zo mooi te poseren met 1 handje tegen het konijn en haar snoetje naar mij. Grr, net dan is de batterij leeg!

Voor valkparkieten mag het ook 30° worden. Toch valt het me op dat Chica ietsje minder eet dan gewoonlijk. Zelfs haar geliefde pompoenpitjes eet ze niet meteen op. 

Poseren wil ze gelukkig wel nog. Chica in kikkerperspectief .

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de steun die mocht ontvangen i.v.m. de 'verjaardag' van Fluffy's overlijden. Het doet deugd dat ik niet alleen sta met mijn verdriet.

Snowy heeft me laten schrikken 2 weken geleden! Hij had heel lang naast me gezeten/gelegen. Hij stond op, rekte zich uit en liep zoals gewoonlijk rond mijn voeten voor hij naar zijn kooi liep. Maar deze keer bleef hij rondjes lopen en daardoor viel hij tegen de bank en andere dingen . Ik veerde meteen recht maar moest om de bank heen lopen om aan hem te kunnen. Mijn huisgenoot zat net aan de pc en kon hem wel pakken voor hij zich verder pijn deed. Snowy wriemelde met veel kracht uit zijn handen en liep gewoon verder alsof er niets aan de hand was.

Wie deze blog volgt, weet dat ik al eerder schreef dat ik de indruk heb dat hij soms 1 van zijn achterpootjes niet goed gebruikt. Het lijkt soms wel in de lucht te zweven, maar het gaat in een flits voorbij, waardoor ik twijfel of ik het wel juist gezien heb. 

Maar met een konijntje met een EC-verleden, spookte een opstoot ook door mijn hoofd. Toen ik hem op de weegschaal zette, gaf dat de doorslag. Hij was nog 20g afgevallen en woog nog maar 780g . Ik vroeg raad aan een goede vriendin en daarop besloot ik om toch maar weer een kuur panacur te starten, ook al was de vorige nog maar 2 maanden geleden. Volgens Dierenkliniek Wilhelminapark mogen gevoelige konijnen tot 4 kuren per jaar hebben.

Hij moet nog 4 dagen panacur krijgen, maar tot op heden zie ik geen verschil. Hij was heel even 10g aangekomen, maar is die intussen weer kwijt. Ook zijn keutels zijn maar ietsje groter dan gewoonlijk en qua eetlust maakt het ook geen verschil. Hij blijft een portie brokjes minder eten. Hooi, kruiden en groenten eet hij wel heel goed.

Dus wellicht is het toch geen EC. Vroeger at en woog hij in de zomer ook al minder dan in de winter. Maar omdat hij zo weinig reserves heeft en zijn verleden, wilde ik geen risico nemen.

Als ik zijn linker enkel gewricht aanraak, trekt hij zijn voetje een beetje terug. Hij kan ook moeilijk zijn voetjes nog plooien. Ik ben bang dat er weinig aan te doen is.

Maar al bij al doet hij het prima hoor. Hij lijkt het zich allemaal niet aan te trekken, gelukkig maar .

Hij is dol op zijn tunneltje .

Als hij naast mijn sloffen ligt, steekt hij graag zijn hoofdje onder het oortje in .

En na het ontbijt moet je uitbuiken .

Croissant .

Op deze foto zie je goed hoe grijs zijn pupillen al geworden zijn . Hij lijkt zich echter goed te redden en loopt "op de tast".

Gisteren kwam ik per toeval nog oude foto's tegen en deze wil ik jullie niet onthouden. Wat waren ze toch schattig samen, mijn duo penotti .

Chica is weer in een speelbui en dat is genieten . Ik vind het wel jammer dat ze zich broeds blijft gedragen af en toe. Dan wordt het heel moeilijk om te bepalen wanneer het implantaat uitgewerkt zal zijn... .

Sproetje is nog altijd dol op haar houten wiel, helaas weerhoudt het haar toch niet van tralieknagen .

Dotje's wiel begon zo hard te verslijten dat het niet meer veilig was. Maar haar reservewielen vond ze maar niets. Dus gaf ik als test Sproetjes oude wiel. Voor Sproet was het te klein, maar voor Dotje eigenlijk te groot. Maar... het was een schot in de roos . Ze is er dol op en loopt er zonder problemen in. De foto is genomen in de curverbak waar ze even in zit als ik haar kooi schoonmaak.

Vorige keer schreef ik dat ik nog 1 elfje moest aankrijgen. Nu is mijn collectie - wat mij betreft - compleet.

Deze prachtige schoudertas hoorde ook bij de bestelling. 

En van een hele lieve vriendin kreeg ik dit ontzettend mooi bloempotje . Nu ben ik overal en helemaal omringd door konijntjes .

Met Snowy gaat het weer ietsje minder. Hij verliest weer enorm veel haar en ondanks mijn gepluk, heeft hij toch weer last van haartjes in zijn mondje. Deze keer stopt hij echter niet met eten (gelukkig maar!), maar hij eet wel ietsje minder dan anders. Vooral brokjes kunnen hem niet meer bekoren, maar hooi, groenten en kruiden wel. Die zijn belangrijker dan brokjes dus ik ben niet helemaal ongerust.

Zolang hij lenterollen blijft verorberen, komt alles wel goed .

Bij deze medium rol was ik wel even bang dat hij klem zou komen te zitten, maar het past precies .

Ook wortelfrietjes gaan er in als zoete broodjes.

Zelfs als je met je voetjes in je eten gaat staan .

En als ik daar een opmerking over maak, krijg ik deze blik . Alsof hij wil zeggen: "Waar bemoei jij je mee?"  

Mijn lief manneke komt nog steeds trouw bij me liggen 's avonds. En dan ligt hij schattig onder zijn eigen dekentje als een...

...Worstenbroodje .

Zelf heb ik niets met voetbal, maar het levert wel schattige foto's van mijn knagertjes op .

Snowy supporterde voor onze rode duivels .

Sproetje met haar oranje vachtje was natuurlijk fan van Nederland .

En Dotje had gewoon veel lol met de bal. In alle foto's is dit trouwens hetzelfde balletje, zo zie je weer het grootte-verschil .

Sexy billetjes .

Van de week was het hier avondmarkt en daar kon ik niet aan deze 2 konijntjes weerstaan .

Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik dol ben op sprookjesachtige taferelen. Vooral elfjes met konijntjes of konijntjes algemeen vind ik prachtig. De laatste weken heb ik heel wat mooie dingen kunnen bestellen of heb ik sommige dingen gekregen.

Dit is alvast mijn elfen-met-konijntjes collectie . Ik verwacht nog eentje a.s. dinsdag. De eerste, derde en zesde hebben een speciale betekenis voor mij.

Deze schitterende tekening vond ik op internet. Met een speciaal programma heb ik ze kunnen vergroten zodat ik ze groot kon laten afdrukken. De afbeelding heet trouwens 'happy easter' en de artiest is Cindy Grundsten.

En naar deze afbeelding was ik al heel lang op zoek. Dat ze ook nog op een fantastische dromenvanger staat, maakt het af . 

Deze keer wil ik afsluiten met mijn allerliefste meisje. Donderdag a.s. zal het immers 2 jaar geleden zijn dat ik afscheid moest nemen van mijn baby, mijn vriendinnetje, mijn alles . "Al" 2 jaar en tegelijk "nog maar" 2 jaar. 

De pijn is niet meer zo intens en rauw, maar het gemis blijft, en ik denk eerlijk gezegd dat het altijd zo zal blijven. Ik mis haar persoonlijkheid, haar karakter, haar mooie oogjes met die lieve blik die vaak ook ondeugend kon zijn. Haar zacht, kruidig vachtje, haar lekkere knuffelwam, haar flapjes van oortjes, haar dikke pofwangen met het mooiste mondje, haar lieve voetjes, haar buikje...

Ik kan wel weer foto's en filmpjes bekijken met een glimlach en genieten van de talrijke herinneringen die ze me gaf. Ik ben er zeker van dat ze nog altijd bij me is, ze duikt regelmatig op in mijn dromen en ik denk nog iedere dag aan haar. Bv. wat zou zij van een bepaalde situatie vinden, of zou ze deze kruiden ook lekker vinden enz.

Ik ben dankbaar dat ik 11 jaar heb mogen leren en genieten van haar. Ooit zullen zij, Snowy en ik weer samen zijn.

Maar nu moet ik leren leven met enkel mijn herinneringen aan mijn poffertje, mijn truffeltje, mijn lieve hoempie. Ik hoop dat de regenboogbrug eruit ziet als de Droomvlucht in de Efteling. Dan weet ik dat ze zich er thuis zal voelen .

Ik mis je Fluffy... .

Na een dipje gaat het momenteel weer beter met Snowy. Zijn mondje staat de laatste dagen niet stil, hij is altijd wel ergens aan het knabbelen . 's Morgens zit hij vaak al in de kooi te wachten op zijn ontbijt en als het te lang duurt naar zijn zin, gaat hij binkies maken . Natuurlijk heb ik dàn geen camera bij de hand .

Maar zoals de titel al zegt, heb ik toch heel veel andere foto's kunnen maken .

De laatste dagen ligt hij weer vaak als een prinsje .

Toen het zo warm was, genoot hij van de ice pod en liet hij vooral overal zijn hoofdje rusten.

Na lang wachten heeft hij toch interesse gekregen in het paars huisje .

Hij maakt zich nog mooier dan hij al is . De laatste tijd is zijn traanoogje ook beter en je ziet dat het dan ook meer open staat.

Soms ziet hij er echter niet uit. Zoals jullie weten, verloopt zijn rui niet zoals het hoort. Zijn haartjes laten los terwijl er nog geen nieuwe staan. Daardoor liep hij vorige week rond met een kaal hoofdje . Ondertussen groeien er zachte donshaartjes.

Wat me ook zorgen baart, zijn zijn voetjes. Hij loopt al zijn hele leven rond met eelt op zijn hielen. Gelukkig is het nooit tot zere hakken gekomen. Maar hij is er altijd dun behaard geweest en nu is het nog erger geworden. Ik begrijp niet goed waarom, want zijn kooi wordt dagelijks ververst, evenals zijn handdoeken en vetbedden. Hij loopt hier ook overwegend op tapijten dus wellicht heeft dit ook met zijn leeftijd te maken. Ik denk dat hij er geen last van heeft, ik zie alleszins niets wat daarop wijst.

Over de hamsters niet zo veel nieuws deze keer. 

Dotje had weer last van de warmte, net zoals vorig jaar gaat ze dan open en bloot in haar kooi slapen. Beetje slechte foto omdat hij door de tralies zonder flits genomen is.

Sproetje zet ik al enkele maanden in de badkamer 's nachts, anders kan ik niet meer slapen . Ze knaagt namelijk zo luid aan de tralies en niets hielp. Vroeger hielp een houten wiel (helaas ook maar tijdelijk), maar daar is ze te groot voor geworden. Gelukkig maken ze dit wiel nu ook in 29 cm en ik slaap al 3 nachten als een roosje terwijl de kooi gewoon naast me staat . Het enige wat ik hoor, is het getrippel van lieve hamstervoetjes. Ik hoop dat ze dit wiel ook niet al te vlug beu wordt.

Chica schreeuwt nog steeds op mijn ex ... Maar het wordt ietsje minder als ik haar veel aandacht geef. En dat doe ik maar al te graag .

Ze knuffelt graag met mijn kamerjas .

De enige gelukte close up .

Afgelopen vrijdag (yep, vrijdag de 13de én volle maan ) was ik jarig en mijn collega verraste me met deze superleuke cadeautjes.

30 mei was een heuglijke dag want Snowy mocht zomaar even 10 kaarsjes uitblazen . Ik weet niet precies wanneer hij geboren is, maar 30 mei is zijn adoptieverjaardag. Groot feest dus, want sowieso is 10 jaar een mooie leeftijd voor een konijntje. Maar voor Snowy met zijn EC-verleden en ouderdomskwaaltjes al helemaal ! 

Ik ben zo dankbaar voor mijn wondermanneke. Gewoon door zichzelf te zijn, maakt hij mijn leven iedere dag een beetje mooier . Ik hoop dat mijn lief likkemanneke er nog jaren mag bij doen !

Mijn prinsje heeft genoten van de aandacht, knuffels, kusjes en...

... zijn verjaardagsijsje .

Na zo een drukke activiteiten is een dutje in het zonnetje welkom .

Ook Dotje mocht mee genieten van de festiviteiten . Wat een reuzenijsje voor een klein meisje .

Ik heb eindelijk mijn brutaal Sproetje kunnen filmen terwijl ze naar de keuken loopt. Ze heeft duidelijk geen moeite met het opstapje van 16,5 cm, in tegenstelling tot mijn vorige hamsters .

Over Chica niet zo goed nieuws. Ze gedraagt zich nog altijd broeds en dat zou met het implantaat echt niet mogen! Bovendien is ze weer aan het schreeuwen, maar dat ligt aan de veranderde woonsituatie. Mijn ex is namelijk terug gekomen (als huisgenoot, niet meer hoor!) en sindsdien is de rust verdwenen. Ik vind het heel, heel jammer dat haar rust door mijn schuld nu verstoord is. Maar gezien we allebei eigenaar zijn van het huis, had ik weinig keuze. Gelukkig trekt Snowy het zich niet meer aan. In het begin plaste hij opnieuw in huis, maar ik heb hem verteld dat hij mijn nummer 1 blijft en sindsdien is hij gerustgesteld. Met Chica ging het juist andersom. Zij was de eerste weken rustig en is een week geleden beginnen te schreeuwen. Ik hoop dat het nog overgaat...

Mijn lief punky pompoentje mag deze blog beginnen . Op 16 mei was het immers een jaar geleden dat zij geboren werd. Toen ik de foto's van het nestje zag, sprong zij er meteen uit. En ik heb nog geen seconde spijt van mijn keuze . Ik hoop dat mijn mollig pluizig meisje nog lang bij me mag blijven!

Bij een verjaardag hoort lekkers natuurlijk. En zij heeft gesmuld van haar 'cornetto' .

Let ook op het 'sleepje' aan haar kontje .

Dotje doet ook nog altijd haar uiterste best om schattig te zijn en slaagt met glans .

Snowy is nog steeds flink aan het verharen. Ik blijf het ongelooflijk vinden hoeveel haren hij verliest, zonder kaal te worden. Hij niest en smakt ook weer en zijn neusje is wat nat/vies zonder echter snot te hebben. Toch blijft hij deze keer alles eten, ook al is het met vertraging. Hij heeft nu ook een voorkeur voor hooi en daardoor blijven zijn keutels goed van formaat. Ik heb me erbij neergelegd dat hij altijd zal blijven sukkelen, maar ik blijf het zielig vinden .

Hij geniet nog altijd van ingestopt te worden .

Alle pluche dingen krijgen lieve likjes .

Vaak zit hij echter ergens te 'suffen' .

Chica begon zich plots weer broeds te gedragen ! Ik heb toch sterk mijn twijfels of dat implantaat wel werkt, misschien was het wel vervallen... Daarom gaat Chica nu 's avonds onder een doek. Ik doe het eigenlijk niet graag, maar het is voor haar bestwil dat ik het aantal uren daglicht beperk. Zij is overigens ook al 6 weken in de rui. En ik hoor rondom me dat andere konijntjes en vogeltjes ook al zo lang sukkelen. Een kleine troost dat ik niet de enige ben...

Zoals ik vorige keer al schreef, gaf ik Snowy een kuurtje Panacur. De 2 weken zitten erop en de afgelopen weken had hij eetlust als een paard, ook zijn keutels waren erg groot . Ik weet niet wat Panacur precies doet (naast de parasiet weer in slaap brengen), maar het heeft duidelijk een goed effect op zijn spijsvertering. Toevallig was ook de rui gestopt en heeft hij weer gewicht bij gekregen. Nog niet alles, maar met 40g ben ik al blij. Jammer genoeg begint de rui nu opnieuw, ik hoop dat hij nu wat sterker is om het aan te kunnen.

Het viel me op dat hij nauwelijks of geen traanoogjes had toen hij niet meer at. Nu zijn ze wel weer allebei fel aan het tranen. Daaruit kan ik alleen maar concluderen dat het zo goed als zeker de kieswortels zijn die tegen zijn traanbuis drukken. Heel spijtig, maar niets aan te doen.

Enkele leuke foto's van de afgelopen week.

Hij heeft met zijn neus in de keutels gezeten .

Lief naast mijn voeten , iedere morgen en avond (en soms ook 's middags).

Ik snap niet hoe hij nog lucht krijgt in deze slaaphouding .

Geen tafelmanieren, wie gaat er nu IN zijn bordje zitten ?

Dit filmpje laat zien hoe groot zijn eetlust is .

En hier knabbelt hij lekker aan zijn grote lenterol .

Zoals beloofd heb ik deze keer ook foto's en filmpjes van de hamstertjes.

Sproetje wordt op 16 mei 1 jaar en nu begint ze ook lange plukjes haar op haar kontje te krijgen. Nu is ze letterlijk van snuitje tot staartje een punky pompoentje .

Ze kan nog altijd zoooo lief bedelen om uit de kooi te mogen .

Ook Dotje is nog altijd even actief en schattig, ze heeft zo een lief mondje .

Chica was vanmorgen ook al gretig om ontbijt te krijgen, ik had niet eens de kans om het bakje in de kooi te hangen .

De laatste tijd droom ik weer veel over Fluffy. Meestal zijn het fijne dromen, soms ook niet. Maar ze zit nog steeds in mijn hartje en ik denk nog iedere dag aan haar!

Afsluiten doe ik met dit mooi plaatje voor moederdag. Want ook mama's van kindjes met een vachtje en veertjes mogen vandaag niet vergeten worden .

Net na mijn vorige blog begon Snowy héél erg te verharen. Sinds 3 jaar ruit hij sowieso bijna continu, maar wat ik er nu dagelijks uit pluk, is niet normaal meer.

Hij heeft dan altijd last van haartjes in zijn mondje, hij niest, smakt, wrijft met zijn pootje tegen zijn mondje en maakt teveel speeksel aan. Dan wil hij ook geen hooi of groenten meer eten, maar alleen nog harde brokjes en snoepjes. Zijn keutels worden dan vanzelfsprekend kleiner en minder talrijk en toch is het geen verstopping.

Nu bleef het echter maar duren en hij had al bijna 2 weken geen hooi meer gegeten. Dit kon niet goed blijven gaan. Helaas kreeg ik gelijk: nu kreeg hij wel een verstopping die waarschijnlijk ook gepaard ging met een gasaanval.

Ik wilde meteen alle middelen inzetten toen ik tot de conclusie kwam dat mijn pijnstiller vervallen was . Is dat niet erg? Bij de dierenarts werken en vergeten een nieuwe te kopen ? Dus afgelopen vrijdagavond om 22u30 mijn werkgeefster nog gebeld of ik nog mocht langskomen om Loxicom te halen. Gelukkig mocht dat en kon ik meteen beginnen te behandelen.

Maar ondanks Prozyme, Cisaral, Laxatract, Loxicom (=Metacam) en Equate trad er geen beterschap op. Integendeel, hij at nauwelijks nog, zelfs de lekkerste dingen konden hem niet bekoren dus ben ik ook beginnen te dwangvoeren. Hij bleef in rare houdingen liggen en had blijkbaar veel krampen . 

Omdat hij heel veel stress ondervindt van het geven van medicijnen, gaf ik hem ook Rescue Remedy op zijn hoofdje en oortjes.

De houding waar ik anders zo dol op ben - zijn prinsjeshouding - baarde me nu zorgen. Want telkens als hij iets gegeten had, ging hij er zo bijliggen.

Waar ik andere mensen meestal goed advies kan geven, had ik nu een black out door de paniek. Ik moest mijn eigen site raadplegen voor de doseringen van de medicijnen en gelukkig kon ik met mijn (emotionele) twijfels terecht bij een goede vriendin van me!

Sinds vandaag (maar ik durf het bijna niet te schrijven) gaat het weer de goede kant op. Hij heeft regelmatig hooi, kruiden, zonnegroenten en van zijn lenterol gegeten. Toch blijf ik nog cisaral geven en misschien ook nog laxatract, ik wacht nog even zijn keutels af.

Heb van de week speciaal een grote lenterol gekocht.

Per week knabbelt hij één klein rolletje helemaal op.

Ondertussen heeft hij op verschillende plaatsen kale plekjes, maar dat is dan maar zo. Beter dat dan de haren zelf te moeten oplikken. Het is raar dat de haren loskomen terwijl er nog geen nieuwe in de plaats groeien, maar misschien heeft zijn leeftijd er ook mee te maken. Op 30 mei vier ik zijn verjaardag. Hij is ondertussen al 10 geworden, maar hoop dat ik zijn adoptiedag nog kan vieren (en liefst nog vele jaren!). 

Omdat hij ook een E. cuniculi-verleden heeft, ben ik gestart met een preventieve kuur Panacur. Hij heeft namelijk heel veel gewicht verloren, vorige week woog hij nog maar 797g . Ter vergelijking: in de winter woog hij 860g. Ik ben bang dat zijn weerstand hierdoor flink afneemt en neem het zekere voor het onzekere.

Gelukkig gaat het met Chica weer helemaal goed ! Vorige keer schreef ik nog dat ze 'moodswings' had. Die behoren gelukkig tot het verleden. Vorige week gedroeg ze zich broeds, ik schrok me natuurlijk helemaal rot . Dat moest het implantaat namelijk net voorkomen! Maar toen ik de bijsluiter las, bleek dat het tot 6 weken kan duren voor het implantaat goed werk. En de cyclus van een valkparkiet is 4 weken dus het is wel even spannend geweest .

Maar nu gedraagt ze zich eindelijk weer normaal: ze eet goed, is speels, heeft geen stemmingswisselingen meer en ondanks mijn knuffelbeurten wordt ze niet meer broeds . 

Ze is bovendien ook flink in de rui en krijgt een mooi nieuw verenpakje, zoals je kunt zien .

Ze zoekt het tegenwoordig hoog en droog en haalt dan allerlei capriolen uit .

En dit is een leuk - maar klungelig - staaltje van haar speelsheid .

Van de hamsters geen foto's of filmpjes deze keer wegens te druk. Ik hoop dat ik het in de volgende blog goed kan maken.

Té druk en migraine: het recept om de blog vergeten aan te vullen . Bij deze komt ie toch nog .

Bij Chica lijkt het implantaat zijn werk te doen. Maar toch is ze niet meer het vogeltje van vroeger. Ze kan soms een echt ochtendhumeur hebben, dan wil ze niet uit de kooi, niet knuffelen en niet eten. De volgende dag is ze weer zoals ik haar ken, lief en knuffelig. En zo gaat het al een tijdje op en af, geen idee of dit een bijwerking van het implantaat is. Volgens de vogelarts kon het niet, maar toch is er iets...

Ze is gelukkig wel aangekomen, nog even en ze zit op haar normaal gewicht van ca. 120 à 125g.

Ik ben heel blij als ik haar ontspannen zie zitten en hangen of zotte kuren zie uithalen .

Genieten van het zonnetje.

Lieve 'bakkebaardjes'.

Zotte miep .

Snowy gaat ook nog steeds op en af. Als hij nu verhaart, is dat letterlijk van kop tot teen. En dan valt het weer enkele dagen stil. Hij is 20g kwijt, maar blijft nog relatief goed eten en zijn gewicht blijft vrij stabiel tot hier toe.

Op deze foto zie je heel goed de sporen van de rui.

Gelukkig ligt hij heel vaak lekker te relaxen .

Afsluiten doe ik met de 2 luidste hamsters ter wereld. Probeer maar eens te slapen met zulke lawaaimakertjes naast je hoofd... . Al goed dat ik hen heel lief vind . Zoveel knaagspullen en wat moet het ontgelden? De verdieping, tralies en wc .

De dag na mijn vorig blogbericht gebeurde waar ik bang voor was. Chica zat sufjes boven op een stok en er zat haar duidelijk iets dwars. Wat later hoorde ik een vreemde plof en trof ik dit windei aan .

Ik was blij dat het vanzelf gekomen was, maar uiteraard niet blij dat er nog eitjes op komst waren.

Drie dagen (i.p.v. 2) na het windei, legde ze dit ei: misvormd en met een broze schaal.

Netjes 2 dagen later, op zaterdagavond, net voor ik ging slapen, legde ze nog een ei. Normaal van vorm, maar ook weer broos. Het schilfertje is bodembedekking.

Op zondagmorgen zag ik wat ontlasting aan haar kontje hangen. Dit heeft ze normaal gesproken nooit. Ik nam een vochtig watje en veegde het zo goed mogelijk schoon. Ik schrok een beetje toen ik het watje zag, het was lichtroze. Aanvankelijk dacht ik dat ze misschien een klein scheurtje/wondje had door te persen. Maar niets kon me voorbereiden op wat ik zag toen ik haar cloaca bekeek. Ik beken: ik kreeg even geen lucht meer .

Dit is een prolaps, een verzakking van de geslachtsorganen door het persen . Met lichte paniek belde ik 5 dierenartsen waarvan er 3 niet opnamen, het was natuurlijk zondag. De dierenarts van wacht kende niets van vogels. En toen ik er eindelijk eentje vond die wel vogels behandelde, zei ze dat dit wel kon wachten tot morgen! Het hoeft geen verdere uitleg dat deze dierenarts het voorgoed heeft verkorven bij mij !!! In de loop van zondag zag ik Chica suffer worden, niet meer eten en ze zat er de hele tijd zelf aan te prutsen. 

Maandag als de bliksem dus naar de vogelkundige arts en ze moest daar blijven om geopereerd te worden. Ik was natuurlijk nog meer in paniek omdat ik bang was dat ze de operatie/narcose niet zou overleven door haar leeftijd en verzwakte toestand . De vogelarts zei immers dat ze verschrikkelijk mager was. Toch vroeg ik of ze ook een implantaat konden plaatsen zodat ze voor 6 à 12 maanden onvruchtbaar werd. Eieren leggen was namelijk levensbedreigend geworden! De vogelarts zou haar ook een vitaminen-injectie geven.

Net op dat moment kreeg ik telefoon of ik 's avonds kon invallen voor mijn collega (terwijl het eigenlijk mijn vrije dag was). Dat kon er ook nog bij...

's Middags heb ik even gebeld en kreeg ik het goede nieuws dat Chica de operatie goed doorstaan had, en dat ze al wakker en actief was, maar nog niet gegeten had. Natuurlijk liep het spreekuur op het werk uit, maar om 19u30 mocht ik toch vertrekken. Ik moest immers voor 20u bij de vogelarts zijn. Oh wat een hel om in het donker te rijden als je niet goed ziet . Ik ben me ervan bewust dat ik een groot risico genomen heb, maar Chica wilde niet eten. 

Toen ik binnenkwam bij de vogelarts, herkende Chica meteen mijn stem en begon ze te roepen vanuit de andere kamer . Ik was zo blij om haar stemmetje te horen! De vogelarts liet me de hechting zien en zei dat ze er woensdagavond al uit moest. Dat vond ik snel, maar ik moest vertrouwen op haar advies. Toen ik Chica thuis uit de transportkooi liet, begon ze meteen alles tegelijk te eten .

Gedurende dinsdagavond zag ik echter dat ze last begon te krijgen, net alsof ze haar ontlasting niet meer kwijt kon . Er hing een beetje aan haar cloaca, maar ik zag haar ook vruchteloos persen. 

Dus woensdagochtend (nog voor het werk) meteen terug naar de vogelarts. Weer met de snugglesafe onder haar transportkooi en een handdoek erover zodat ze geen kou zou vatten. Ik moest Chica vasthouden (in een handdoek gewikkeld want ze beet!) en de vogelarts maakte de hechting los. Vrijwel meteen kwam er een grote hoop ontlasting uit! De arts maakte haar cloaca nog wat schoon en werd daarbij gebeten, tja, ik kan het Chica niet kwalijk nemen, al dat gepruts aan haar lijfje .

De volgende dagen was ze wat stiller dan gewoonlijk en at ze maar met mondjesmaat. Toen ik haar op de weegschaal liet stappen, gaf die maar 104g aan, terwijl ze normaal ca. 125g weegt. Je ziet ook zonder de veertjes opzij te doen, dat haar borstbeentje uitsteekt en haar buik/borst wat ingevallen is. Dat zal nog wat tijd nodig hebben.

Ondertussen slaapt ze weer op 1 pootje i.p.v. 2, heeft ze weer praatjes, hangt ze soms ondersteboven en haar eetlust is weer goed. Wat ben ik toch trots op mijn vogeltje! Ze is sterker dan ik dacht .

Dit filmpje maakte ik de dag voor haar operatie. Ze was er zielig en zocht steun bij mij. En ik was bang dat dit mijn laatste herinnering aan haar zou worden . Gelukkig liep het anders af !

Zo, dit was een hele boterham alleen al over Chica. En dan heb ik nog nieuws over mijn andere diertjes. 

Ook met Snowy ging het even niet zo goed door de rui. Zijn oogje blijft ook tranen, druppels en zalf helpen niet meer. Maar omdat ik zo vaak en dan ook nog 's avonds weg was, was hij helemaal van zijn melk . Het duurde dan ook langer dan gewoonlijk voor ik hem weer op de rails had.

Maar met dit "paasboompje" lukte het .

Hij mocht ook even kennismaken met een nieuwe paashaas .

En zelf paashaasje spelen .

De afgelopen dagen heeft hij heerlijk genoten van het zonnetje op zijn oude botjes .

Sproetje vond de nieuwe paashaas ook bijzonder boeiend .

En hier vond ze dat haar wangen nog niet vol genoeg zaten en komt ze bedelen om meer . Heel even dacht ik dat ze niet door de buis zou passen, want ze past sowieso maar net omdat ze zo groot is. Maar met wat wringen is ze toch boven geraakt .

Dotje mocht ook even kennismaken met mijn paasdecoratie. Ze is echt nergens nog bang voor en begint meteen in alles te bijten. Dus heb ik alles maar snel weggenomen voor er niets meer van overbleef .

Op witloof mag ze wel knabbelen en dat doet ze zo schattig in haar uitkijkhuisje .

Wat was het heerlijk weer de afgelopen week ! Deur open en lekker frisse lucht binnen laten. Snowy wil niet meer naar buiten en dat heeft wellicht te maken met zijn slecht zicht. Ik merk dat hij ook last heeft van fel licht als hij gewoon binnen rondloopt. Herkenbaar trouwens, ik verdraag ook geen sterk licht meer en heb mijn zonnebril vaak nodig...

Anyway, toch heeft hij een beetje genoten van de eerste zonnestralen .

Hij gaat helaas al een week niet lekker . Verliest weer overal tegelijk haren, niest, smakt, eet weer niet behoorlijk. Zucht, ik word er moedeloos van, maar ik kan niet meer doen dan hem plukken en stimuleren om te eten.

Daardoor is hij jammer genoeg weer 14g kwijt, vandaag woog hij 844g . 

De laatste tijd schrikt hij ook regelmatig. In mijn ogen is er niets aan de hand, geen plotse bewegingen of geluiden. Op een nacht "vloog" hij tegen de tralies uit paniek en van de week stoof hij tegen de salontafel aan met een doffe klap . 
Daarom ben ik een beetje bang dat de EC weer de kop opsteekt. Ik houd hem nog even in de gaten en als hij gewicht blijft verliezen en zich zo schrikkerig blijft gedragen, zet ik weer een kuurtje Panacur in. Beter voorkomen dan genezen, zijn weerstand is al jaren niet meer zo goed. Wat een rotziekte is het toch .

Toch zijn er ook momenten dat hij zich goed voelt hoor, en dan sleurt hij zijn wilgenballetje door het hele huis . Hier zie je hem bij mij aan het bureau (en je ziet hem ook even niezen).

De hamsters zijn allebei erg druk en maken veel herrie, een teken van goede gezondheid maar niet goed voor de nachtrust .

Chica begint weer te scharrelen op de bodem van de kooi en gedraagt zich weer broeds. Ik ben bang dat er dus weer eitjes op komst zijn, bah ! Zo dadelijk ga ik haar kooi schoonmaken, want zodra er eitjes liggen is dat niet meer mogelijk. Ik hoop dat het vals alarm is, want ik ben bang voor de dag dat haar lichaam het niet meer zal aankunnen . Het is ook jammer dat haar karakter dan zo verandert. Als ze geen last heeft van haar hormonen, is ze zo schattig en lief!

Tot slot: het is misschien wat vroeg, maar ik heb mijn paasdecoratie al gezet. Ieder excuus is goed om een huis vol konijntjes te hebben .

Het bankje waar de bengelbeentjes op zitten, heb ik even geleend van Sproetje .