Deze blog begin ik met een prachtig en ontroerend geschenk dat ik van een lieve vriendin heb gekregen. Ze heeft deze ontzettend mooie hanger voor/van Fluffy gemaakt. Het betekent zoveel voor me en het is fijn om te beseffen dat Fluffy nog steeds ook andere harten raakt. De hanger is tot in de kleinste details afgewerkt, een waar kunstwerkje! Ik ben haar zeer dankbaar hierom maar ze zal het vast leuk vinden om het hier ook te lezen .

Snowy heeft een moeilijke week achter de rug. Hij verhaarde letterlijk van kop tot teen en was voortdurend aan het niezen/hoesten/smakken. Met als gevolg dat hij natuurlijk weer minder goed at. Sinds gisteren voelt hij zich gelukkig weer een beetje beter. Hij eet al zijn groenten op en ook hooi kan hem weer bekoren .

Van de week kon ik niet weerstaan aan deze schattige paashaas en ook Snowy lijkt hem oké te vinden .

Ook Sproetje is nieuwsgierig naar dit gigantisch beest met de grote wortel .

Beide hamsters hebben vorige week een lekkere knaagdierenmuffin gekregen en oh wat zijn ze er dol op ! 

Dotje vindt haar silent spinner overigens ook om op te eten . Zit ze niet schattig op haar klein kontje ?

Van Chica deze keer geen foto's, maar wel het goede nieuws dat ze nog altijd ei-vrij is . Ze is volop in de rui, vorige keer schreef ik nog over donsveertjes, nu is haar hele verenpak aan de beurt. Ze heeft nu heel veel stekeltjes op haar hoofdje .

Het is nu officieel bevestigd door de dierenarts wat ik al maanden (zelfs jaren) vermoedde: Snowy's pupillen zijn helemaal grijs . Dat verklaart natuurlijk waarom hij regelmatig ergens tegenaan botst. Maar omdat ik zelf ook cataract heb, was het voor mij moeilijk om het altijd duidelijk te zien. Foto's maakten me ook niet altijd veel wijzer. 

Dat oogje traande ook hevig de laatste tijd en net op de dag dat ik met hem naar de dierenarts wilde gaan om zijn nageltjes te laten knippen, zag ik dat zijn bovenste ooglid wat rood en gezwollen was. Hij krabt zelf ook regelmatig aan dat oogje. Dus i.p.v. Euphrasia druppels moest ik nu toch 5 dagen Clinagel vet (ooggel) in zijn oogje doen. Ik vreesde dat hij zou tegenstribbelen maar niets is minder waar, hij blijft rustig liggen en vindt de ooggel blijkbaar helemaal niet storend. Na 1 dag zag ik al beterschap ! Hij knijpt het oogje niet meer dicht en het traant beduidend minder. Het tranen gaat helaas niet helemaal weg. 

Vóór de ooggel.

Na 1 dag ooggel, je ziet hier wel heel duidelijk dat hij staar heeft .

Hoewel hij ook nog regelmatig last heeft van de rui, is hij zelfs nog aangekomen en heeft hij - eindelijk ! - weer de kaap van 850g kunnen overschrijden .

Om zijn eetlust op te wekken, krijgt hij regelmatig een nieuwe lenterol .

En ik heb ook een spotgoedkoop zacht huisje gevonden, maar echt dol is hij er niet op, jammer. Misschien is het gewoon even wennen.

Bij de dierenarts hebben we een fotoreportage gemaakt over hoe je nageltjes moet knippen bij konijntjes (zie website). Snowy werkte flink mee . En omdat mijn collega toch aan het fotograferen was, vroeg ik om ook even van ons tweetjes een foto te maken. Wat is hij toch een schattig manneke .

Hij redt zich overigens nog vrij goed bij het rondlopen. Je ziet echter wel dat hij behoedzamer en voorzichtiger is. Hij loopt duidelijk "op de tast" maar botst soms nog lichtjes tegen dingen aan.

In de vorige blog ben ik helemaal vergeten te vermelden dat ik nog een lading cadeautjes heb gekregen van een vriendin! (Sorry Monique ). Enkele cadeautjes hebben jullie al gezien; Sproetje, Dotje en Snowy hebben ze namelijk al gekregen. Maar hier nog even de foto waarop ze allemaal staan.

Vooral het stenen beeldje betekent veel voor me, het laat me zo aan Fluffy denken... Hartelijk dank daarvoor !

Toevallig (? ) had ik ook een wit beeldje. Vormen ze geen mooi koppeltje? Net mijn Duo Penotti, maar dan in steen. Enkel Snowy's oortjes zijn wat te lang .

Met Chica gaat het voorlopig prima. Zoals ik had verwacht is ze lichtjes in de rui gegaan en elke dag moet ik donsveertjes stofzuigen. Toch gedraagt ze zich af en toe nog broeds . Maar voorlopig geen eitjes dus, oef!

Daarom besloot ik om haar een laat kerstcadeautje te geven, het lag hier al even op haar te wachten. In het begin vond ze het maar een eng ding . Maar diezelfde avond zat ze er ernaast te slapen. Ze heeft het wel nog niet aangeraakt, maar Chica heeft altijd véél tijd nodig om aan nieuwe dingen te wennen.

Als ik Snowy weeg, is ze altijd jaloers . Dan kan ik haar natuurlijk niet uitstoten. Voor een pop weegt ze behoorlijk veel, maar toch is ze niet te dik. Gewoon veel spieren .

Van Sproetje en Dotje heb ik deze keer geen foto's, maar wel filmpjes. Het filmpje van Dotje is wat donker, jammer, maar ze is zo schattig als ze met papiertjes in haar mondje loopt . Ze kan maar niet kiezen waar ze haar nestje wil maken .

En Sproetje kreeg voor de eerste keer broccoli en dat beviel haar goed .

Dotje mag deze keer aftrappen . Ze was eergisteren namelijk jarig, ze werd 1 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden met een nieuw speeltje en lekkers . Ik hoop dat mijn bolleke met voetjes nog lang bij me mag blijven!

Kijk toch eens naar die lieve handjes en voetjes, dat snorretje, die oogjes... alles aan haar is zo perfect .

Sproetje kreeg dezelfde knaagbrug en dan valt weer goed het verschil in grootte tussen de 2 hamsters op .

Hoewel Sproetje pas jarig is op 16 mei, kon ik het niet laten om haar al een cadeautje te geven. Ik heb namelijk ein-de-lijk een superschattig huisje gevonden in syren-formaat ! Zo moeilijk te vinden, want meestal wordt alles voor dwergjes gemaakt. Sproetje is er ook helemaal hotel-de-botel van . Dit is de eerste keer dat ze in een huisje gaat en dat wil wat zeggen!

Bijna ontsnapt .

Het kontje past .

Was was...

Dank u voor het mooie huisje, mammie .

Wat een suffe blik heeft hij hier .

Gelukkig kon een wilgenhooibal wonderen doen .

Hij begrijp het concept "wc" niet helemaal .

Bij Chica heb ik alle eitjes nu weggenomen. Zoals ik vorige keer al zei, had het 3de ei een broze schaal en dat heb ik als eerste moeten wegnemen want na een tijdje brokkelde de schaal af.

Na 2,5 week verloor ze de interesse in de 2 resterende eitjes. Dus die heb ik dan ook weggenomen en de kooi vlug schoongemaakt, voor in geval er weer snel eieren zouden komen. Voorlopig blijft het echter vrij rustig. Ze gedraagt zich af en toe wel broeds. Maar het gebeurt zeker niet zo vaak als de voorbije keren. Bovendien verliest ze soms wat donsveertjes en vanmorgen voelde ik stekeltjes op haar hoofdje. Ik hoop dus dat ze in de rui gaat want dat betekent dat ze even geen eieren meer zal leggen. Zo gaat het ook in de natuur, deze 2 processen komen nooit gelijktijdig voor. Afwachten dus en hopen op het beste....

Twee dagen na mijn vorig bericht legde Chica zoals verwacht haar 1ste eitje van het 3de (!) legsel intussen. En dat op haar leeftijd van 14 jaar.... Netjes met telkens 1 dag tussen kwamen ei n° 2 en 3. Ze blijft ook goed eten. Enkel het derde ei heeft op de tip weer een broze schaal dus ik controleer de eitjes iedere dag. Je vraagt je misschien af waarom ik het niet meteen vervang door een kunstei. Wel, echte eieren drogen uit terwijl ze er op broedt, ze rollen dan anders en dan weet ze dat er geen baby-tjes gaan komen. Daardoor verliest ze automatisch de interesse na 3 weken broeden en kan ik ze wegnemen. Een nepei daarentegen blijft hetzelfde van gewicht natuurlijk en dan blijft ze broeden tot ze opnieuw eieren gaat leggen. Dat heb ik ervaren met de vorige eitjes.

Toen Fluffy nog leefde, ging ze telkens onder Chica's kooi zitten als ze aan het broeden was. Anders deed ze dit nooit. Fluffy was een vrij groot konijn en paste eigenlijk niet onder die kooi. Dus Chica schoot altijd in de verdediging tegen die mogelijke eitjes-dief . Snowy lijkt die traditie voor te zetten, ook hij speelt regelmatig voor stoorzender. Arme Chica doet wat alle goede moeders zouden doen: haar kindjes beschermen en de 'indringer' bedreigen. Net voor ik dit filmde, was ze al uit de kooi gekomen en stond ze met wijd gespreide vleugels te blazen naar Snowy. Hij begrijpt natuurlijk helemaal niets van die signalen en negeert haar volkomen .

In dit filmpje zie je haar alleen maar wiegen, de voorbode van een echte dreiging.

Snowy heeft sinds enkele dagen weer erg last van de rui. Ik heb hem al 2 dagen met de hand moeten voeren, dat is nog een overblijfsel van zijn EC. Als hij zich slecht voelt, wil hij gevoerd worden en trekt hij zich zoveel mogelijk terug in zijn huisje. Daarom heb ik deze week ook geen foto's van hem.

Wel dit filmpje van een superschattig knabbelmondje met heerlijke smulgeluidjes . Tussendoor hoor je hem ook weer de 'smakgeluiden' maken omdat hij wat last heeft van haartjes in zijn mondje.

Op facebook dacht men trouwens dat hij nog een jong konijntje was . Niet slecht voor een manneke van bijna 10 jaar .

Dat doet me eraan denken dat ik vorige keer ben vergeten een filmpje van Sproetje te plaatsen. Ze voelt zich heel goed in de nieuwe speelbak, maar doet nog steeds pogingen om te ontsnappen.

Mini Houdini . De bak is maar 36 cm hoog, dat kunnen hamsters wel hebben . Het zijn nu eenmaal klungeltjes .

Dit heb ik eindelijk ook op film kunnen vastleggen. Ze geeuwt heel vaak en daarbij strekt ze haar 2 voorpootjes en steekt ze haar kontje omhoog. Dat zie je helaas niet, maar wel hoe groot die mond kan opengaan .

Daarnaast heb ik nog leuke foto's kunnen maken bij het loslopen. Het was echter niet de bedoeling dat ze in Snowy's wc zou klimmen!

Snowy kijkt niet naar zijn nieuw bedje om, maar Sproetje vindt het wel boeiend .

En ik vond het leuk om eens foto's te vergelijken zodat ik kan zien hoe ze gegroeid is. Van 66 g naar 134 g . Het kleine wiel is nu maar voor de foto hoor, ze heeft uiteraard een wiel van 29 cm .

Dotje blijft een klein hummeltje natuurlijk, ook al is zij ook gegroeid. Zij wordt op 31 januari al 1 jaar oud! Ik hoop dat ze nog lang bij me mag blijven want ik geniet van mijn schattig bolleke met voetjes .

Ik wil iedereen nogmaals een gelukkig nieuwjaar wensen waarin al onze dromen mogen uitkomen !

Vandaag wil ik beginnen met nieuws over Chica. Ze begint langzamerhand haar interesse in de eitjes te verliezen en ze begint zich zelfs al opnieuw broeds te gedragen . Het zullen dus niet de laatste eitjes zijn die ze gelegd heeft. Vorige week merkte ik dat ze 1 eitje verstootte. Ik controleer de eitjes sowieso iedere dag, maar deze keer was het ook echt nodig. Het was haar eerste misvormde eitje, het rolde steeds naar 1 kant en bleek stuk te zijn. Per ongeluk kapot gebeten door het rollen of expres? Ik weet het niet, maar het is een broeihaard van bacteriën. Dus ik nam het weg en verving het door een kunstei, omdat ze haar broedcyclus van 3 weken moet afmaken. Gelukkig merkt Chica het verschil niet.

Dit is de foto van het eerste ei.

Enkele dagen later verstootte ze ook een ander ei, ik zag meteen waarom. De schaal van beide eieren is op de punt brozer dan normaal.

Daarna zag ik dat haar stuitklier donkerder was dan gewoonlijk. Ze lijkt niet ontstoken maar ik hou het wel in de gaten. Misschien is de klier overactief omdat ze zich niet meer zoveel poetst als gewoonlijk.

Ik blijf het prachtig vinden hoe zorgvuldig ze haar veertjes poetst .

Snowy komt ook even piepen .

Over Snowy gesproken, hij lijkt soms zijn oude energie terug te vinden. Soms rent hij door het huis en maakt hij bescheiden binkies . Hij doet het wel op 'veilige' plekken. Plekken waarvan hij weet dat hij niet per ongeluk ergens tegen aan kan botsen. Ik merk thans dat hij nog wel iets ziet, want hij reageert op mijn bewegende schaduw. Zijn traanoogjes gaan gelukkig wat beter.

Ik zie wel opnieuw dat hij wat last heeft van stramme achterpootjes. Toen hij van de week weghuppelde nadat hij lang bij me lag, huppelde hij maar op 3 pootjes. Zijn rechterachterpootje bleef staan in dezelfde houding maar raakte enkele seconden de grond niet . Tja, hij wordt binnenkort 10 jaar, jammer genoeg kan ik de ouderdom niet tegenhouden...

Hij begon ineens ook weer flink te ruien op zijn kontje. Ik ben dan genoodzaakt hem te plukken, ook al betekent het dat hij even met kale plekjes moet rondlopen. Ondertussen groeit er alweer wat dons, maar ook met de rui zie je dat hij oud aan het worden is.

Ik heb eindelijk het geluid kunnen vastleggen wat hij maakt met zijn mondje. Als hij dit doet, eet hij dus niet meer zo goed, zeker van hooi moet hij dan niets weten .

Hij vindt zijn kerstcadeautje erg lekker .

Er zit een beest in het hooi .

Van de week kwam een vriendin op bezoek en ze had zo een leuk konijntje gehaakt! Snowy weet niet goed wat hij ervan moet denken .

Ook mijn ander dwergje Dotje is bijzonder schattig . Dit speeltje durf ik alleen maar onder toezicht te geven, omdat ik bang ben dat ze zich kan pijn doen aan de kettinkjes. Maar mijn acrobaatje heeft veel plezier ermee .

Sproetje lijkt helemaal over haar angst van enkele weken geleden heen te zijn, gelukkig maar. Ze vindt de nieuwe speelbak leuk, ondanks dat hij kleiner is. Ze speelt nu zelfs met speeltjes die ze anders links liet liggen.

Graven en markeren .

En schattig poseren kan ze nog altijd als de beste . (Ja dat is een barbie stoeltje en nee, ik heb nooit met barbies gespeeld, mijn monchichi zat er vroeger in ).

Laat ik deze keer beginnen met het slechte nieuws dat gelukkig een goede afloop kende!

Sproetje is vorige zondag uit de speelbak gevallen . Net zoals altijd breng ik haar in het transportbakje naar de speelbak (die langs voren opengaat). Ik doe het bakje open en verwacht dat ze - net zoals altijd - er vanzelf uitgaat. Nu 'bevroor' ze echter. Dat is een schrikreactie die ik bij elke hamster wel gezien heb, maar normaal gesproken duurt het maar enkele seconden en gaan ze dan door met wat ze bezig waren. Sproetje schiet ineens in volle paniek als een balletje in een flipperkast overal tegen aan en zoeft naast mijn arm de grond op, 1 meter diep . Ik schrik me natuurlijk rot en wil haar snel pakken, want Snowy loopt daar ook rond. Ik was bang dat Sproetje hem in paniek zou bijten. Het pakken ging goed, maar ze bleef verschrikkelijk bang in de speelbak. Ook de volgende dag was ze doodsbang en wilde ze niet uit haar bal of wiel komen. De volgende dag wilde ze niet eens meer uit haar kooi komen. 

Gelukkig heeft ze er fysiek niets aan overgehouden, maar geestelijk is het een hele negatieve ervaring geworden. Daarom doe ik Rescue Remedy Kids (zonder alcohol) in haar water, in de hoop dat ze het sneller zal verwerken.

Ondertussen had ik gezorgd voor een plastic speelbak waarin ik haar langs boven benader. Die is wel bijna de helft kleiner, maar iets anders heb ik niet en iets groter wordt ook te zwaar voor mij.

Ik dacht dat ze even met rust gelaten wilde worden en wilde haar tijd geven om dit trauma te verwerken. Ik liet de keuze dus aan haar of ze nog wilde uitkomen maar ze zonderde zich steeds meer af. Bijgevolg kon ik haar ook niet meer knuffelen op de bank en durfde ik haar niet meer laten loslopen. Zo kon het niet langer en ik besloot haar even over de grens te trekken. Met wat lekkers lokte ik haar uit de kooi in de nieuwe speelbak. Die beviel haar meteen . Maar... ze kan er ook uit ontsnappen dus mijn broer heeft vlug een rooster gemaakt die erop kan klemmen. Moet alleen nog meer klemmetjes halen.

Ik ben blij dat ze mij niet gelinkt heeft aan die negatieve ervaring. Ze komt weer knuffelen op de bank en loopt zonder angst weer los in huis. Ze moet het nu voor de rest van haar leven wel stellen met een curverspeelbak die even groot is als haar kooi. Maar ik weet wel dat ze nu veilig zit. Ze is een hamster die vlug schrikt, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt hoor !

Anyway, de foto's om te bewijzen dat het gelukkig goed gaat met haar en dat ze zich opnieuw zelfzeker voelt .

Zoals ik in de vorige blog verwachtte, heeft Chica nog een 3de ei gelegd. Ook dit kwam zonder problemen en haar eetlust blijft prima. Houden zo ! Een 4de is er niet meer gekomen en ze zit nu rustig te broeden. 's Morgens en 's avonds komt ze even eten en knuffelen en dan gaat ze weer naar de eitjes. Ik verwacht dat ze half januari haar interesse zal verliezen. Afwachten of ze dan opnieuw zal leggen.

Van Dotje heb ik even geen foto's meer gemaakt. Van mijn ander dwergje wel . Snowy heeft soms nog steeds mindere periodes waarin hij verhaart en daardoor wat minder eet. Maar ze zijn minder talrijk en minder heftig dan in de zomer. Zijn traanoogjes lijken ermee samen te hangen. Soms is er niets aan de hand en de volgende dag kunnen ze hevig tranen.

Hij zit er dan maar wat sufjes bij . Als hij in zijn huisje gaat zitten, weet ik dat hij zich niet lekker voelt. Als hij zich goed voelt, gaat hij er niet in.

Maar meestal is hij druk bezig met zich nog mooier te maken dan hij al is .

Mijn knuffelknulletje komt ook nog steeds knusjes bij me zitten, gezellig onder het dekentje .

Voor ik hem instop, zie ik dit beeld: een sneeuwballetje met oortjes .

Enkele vriendinnen besloten mij te verwennen voor kerst  en ik wil hen hier nogmaals uitvoerig bedanken!

Van Samyra kreeg ieder diertje een eigen cadeautje en de snoepjes zijn voor hen allemaal.

Van iemand die liever anoniem wil blijven, kreeg ik een cadeaubon waarmee ik deze spulletjes heb gekocht.

Nogmaals hartelijk dank lieve vriendinnen. Het doet me plezier om te weten dat ik niet alleen ben en dat mijn diertjes ook in jullie gedachten zijn .

Tot slot wil ik iedereen alvast hele fijne kerstdagen en een gelukkig 2014 wensen!

Zoals de titel al laat vermoeden: Chica heeft afgelopen vrijdag weer een ei gelegd . Ik kwam thuis van mijn werk en zag haar nerveus rondlopen op de bodem van de kooi. Toen wist ik dat het niet meer lang zou duren. Enkele minuten later hoorde ik haar persen en om 15u42 kon ik deze foto nemen.

Toen ze 's avonds even uit de kooi kwam om te eten en knuffelen, kon ik het ei goed bekijken. Het heeft een schaal maar ziet er misvormd uit. Het is niet mooi ovaal maar heeft 2 'uitsteeksels' aan de voor- en achterkant. Als ze stopt met broeden, zal ik het pas kunnen fotograferen. 

Als er nog een 2de ei komt, zou dat vandaag moeten gebeuren. Voorlopig lijkt niets er echter op te wijzen. Haar eetlust is zeer goed, ze zit niet met geknikte staart, haar ontlasting wordt weer vaster... Laten we hopen dat het hierbij blijft en dat het nu echt gedaan is! Het is duidelijk dat haar lichaampje het niet meer aan kan. 

Waarom ze na 2 jaar stilte plots weer eieren legt, is me nog altijd een raadsel. Het enige wat ik kan bedenken, is dat we nu een rustiger leven hebben en dat ze aanhankelijker geworden is.

Geen wereldschokkende gebeurtenissen de afgelopen weken. Snowy ging goed tot vandaag. Nu verliest hij weer veel haartjes op zijn kontje en zijn eetlust is wat minder. Maar zoals gewoonlijk zal het probleem zich vanzelf oplossen, mits goed plukken en extra knabbelrollen . Hij blijft ook goed op gewicht, maar blijft helaas wel sukkelen met traanoogjes. Chica gedraagt zich weer broeds , maar ik hoop dat het vals alarm is. Ze is wel ont-zet-tend lief geworden ! Niet alleen verzorgt ze nu mijn kamerjas, maar ze bewerkt mijn heel gezicht met haar snaveltje en tong . Ik moet eerlijk zeggen dat ik het helemaal niet meer had verwacht na 6 jaar, maar haar karakter evolueert nog steeds .

Niet veel tekst vandaag, maar wel heel veel foto's want ik ben helemaal in de kerststemming . Ik vind al die lichtjes tijdens deze donkere dagen supergezellig . Vorig jaar vond ik Kerstmis een hele zware periode, pas gescheiden, Fluffy kwijt... Maar nu gaat het beter en kijk ik uit naar gezellige dagen zonder verplichte familiefeestjes . En waarbij ik lekker op de bank kan ploffen met Snowy bij mij en films kijken, heerlijk .

Een kleinere kerstboom dit jaar, op een tafeltje dus Snowy kan er niet bij en met plastic kerstballen voor in geval Chica ertegen zou vliegen. En natuurlijk de kerstballen met Fluffy, zo is ze er dit jaar toch een klein beetje bij .

Nu volgt een hele lading foto's waarin mijn diertjes hun beste fotomodellenbeentjes laten zien .

 

Vorige keer schreef ik nog dat ik Chica nooit kon fotograferen als ze ondersteboven hing. Nu is het me wel gelukt .

Ze komt ook iedere morgen mijn kamerjas 'verzorgen', schattig hè . Ze weegt opnieuw 128g, een beetje aan de zware kant.

En nu ik toch bezig ben met schattige foto's... wat denken jullie van dit ieniemienie kontje en staartje ?

Nu het zo donker is, loopt ze ook overdag veel in haar wiel. Daardoor is ze 7 grammetjes kwijtgeraakt. Ze ziet er nu wat gestroomlijnder uit . Ik hou haar toch goed in de gaten, want ze mag niet nog meer gewicht verliezen. Haar drink- en plasgedrag blijven hetzelfde dus voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over suikerziekte.

Alles aan haar is zo klein, maar alles werkt perfect. Ah, die lieve kleine handjes en voetjes, dat snuitje, die snorharen, die oogjes en oortjes, dat kleurtje... .

Sproetje is ook schattig, zelfs als ze een "bad hairday" heeft . De gelijkenis is treffend, dat kan ik helaas niet zeggen over het IQ .

Ook Snowy haalt zijn schattigste kant naar boven . Heeft hij geen superlieve spillebeentjes ?

Het eten gaat weer goed, maar jammer genoeg krijg ik zijn traanoogjes maar niet onder controle. Net als ik denk dat het beter gaat, heeft hij ineens weer veel last. Ik vrees dat het bij de leeftijd hoort .

Maar liggen als een prinsje gaat hem nog altijd goed af .

Chica mag de spits afbijten, zij is immers weer helemaal de oude . Het heeft wel meer tijd nodig gehad dan ik had verwacht. Maar nu eet en gedraagt ze zich weer normaal, houden zo ! Voor de zekerheid geef ik haar nog altijd vitaminen en dagelijks een heel klein beetje eivoer, ze zal die extraatjes wel kunnen gebruiken in deze herstelperiode.

Ze fladdert weer en hangt veel ondersteboven aan de kooi, maar stopt er altijd mee als ik foto's wil nemen . Deze foto's zijn wel gelukt.

Snowy gaat tot mijn verbazing momenteel weer iets minder. Hij is plots opnieuw beginnen te verharen . Wanneer gaat dit eens stoppen? Hij eet nog wel, maar ik hoor hem af en toe niezen/smakken. Hopelijk wordt het niet erger dan dit. Hij heeft het thans weken aan een stuk goed gedaan. Zo goed dat hij een flinke reserve aan het opbouwen is , mijn spekje .

Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoe klein 850 grammetjes is. Daarom deze foto's om het hopelijk wat duidelijker te maken. Voor alle duidelijkheid: ik ben ook klein en heb kleine handen .

Sproetje is nu 6 maanden oud en begint wat stabieler van karakter te worden . Ze past niet meer in een standaard wiel van 20 cm, niet in de lengte of breedte, dus ze krijgt alleen nog maar de loopwielen van 30 cm. Mijn mollige punky .

De kleinste hier in huis mag dit bericht afsluiten. Ik hoorde vannacht tralieknagen en dat begreep ik niet. Sproetje staat al in een andere kamer wegens te luid knagen . Maar Dotje woont in een duna! Dus ik sta op en zie tot mijn grote verbazing dit : 

Dotje is mijn eerste robbie, dus ik leer veel bij over dwergjes. Maar dat ze dit zou doen, verbaast me toch zeer! Ik ben er nu achter hoe ze dit flikt: van op haar tunneltje, op het palmboompje, op het dak van het huisje en dan maar klimmen en knagen... .

Dan geef je zoveel knaag- en klimspeeltjes aan de hamsters en het is nooit goed genoeg  ...

Chica lijkt eindelijk weer de oude te worden. Ze klimt en poetst zich weer, maakt weer geluidjes, slaapt op 1 pootje, eet opnieuw zelfstandig... Voorlopig lijkt ze wel behoefte te hebben aan energierijk voer: ze haalt de zonnebloempitten er als eerste uit, terwijl ze die anders negeerde. Ik ga er vanuit dat ze zelf weet wat nu goed is voor haar lichaampje. Voorlopig laat ik ook de ongezonde knaagstaaf nog hangen. Snowy is er alleszins blij mee. Alles wat Chica morst, ruimt mijn kruimeldiefje vakkundig op .

Ik ben zooooooooooo blij dat ik mijn valkje terug heb ! En laten we hopen dat eieren nu echt voorgoed verleden tijd zijn!

Maar ik ben afgelopen donderdag terug naar de dierenarts moeten gaan hoor, toen at ze nog altijd niet zelf. Hij heeft haar nog 10 ml dwangvoer met de kropnaald gegeven. Heeft dat de doorslag gegeven? Of was het toch de narcose nog die haar lichaampje moest verlaten? Hoe dan ook, ik ben blij dat ze er nog is. En blij dat ik er nog ben, want... 

Op de terugweg van de dierenarts hebben we een ongeluk gehad . We stonden aan te schuiven in de file, ik was op 1 minuut van mijn huis, stond klaar om de rotonde op te rijden en plots een harde klap! Alles vloog door de auto, Chica aan het krijsen, mijn tanden op elkaar geklapperd... Al goed dat Chica's transportkooitje vast geriemd was ! Ik keek achter mij, maar de vrouw achter mij, keek ook achter zich. Iemand is blijkbaar onoplettend geweest in de file en heeft een domino effect veroorzaakt.

Ik kon uiteraard niet stil blijven staan op de rotonde en ben aan de kant gaan staan zodra het kon. 2 schrammetjes op de bumper en een deukje van 10 cm in de koffer. Niets om over te zeuren bij een autootje van 14 jaar, dus ben ik maar naar huis gereden. Ook al omdat Chica maar bleef krijsen . Ik heb enkele dagen spierpijn gehad, maar we zijn er zonder kleerscheuren uitgekomen en dat is het voornaamste!

Met Snowy lijkt het ook de goede kant op te gaan. Hij verliest in de zomer altijd wel wat gewicht, maar zo weinig als dit jaar heeft hij nog nooit gewogen. Zijn laagste gewicht was 785g . Daarom ben ik superblij dat ik weer een 'hangbuiknijntje' mag aaien .

Zijn gewicht in juli:

Zijn gewicht nu :

Om af te sluiten, heb ik nog iets moois gevonden op facebook. Ik heb het gepersonaliseerd en bij Fluffy's urntje gezet .

Maandag ben ik naar een vogelkundige dierenarts gegaan, omdat Chica steeds meer wegkwijnde en niet meer at. Ik zag ook een bol tussen haar pootjes en was bang voor een windei. Ook de dierenarts voelde een massa in haar buik en maakte röntgenfoto's om zeker te zijn. Wat is het eng om je eigen dier onder narcose te zien gaan, hoewel ik het dagelijks op het werk zie. Maar wat ik op de foto's zag, deed me schrikken! Een joekel van een ei dat ze nooit ofte nimmer zelf kon uitpersen . 

Ter vergelijking: dit is haar eerste eitje van normaal formaat:

De dierenarts probeerde het uit te masseren. Als dat niet lukte, moest ze geopereerd worden. Gelukkig lukte het na enkele pogingen. Het ei sprong meteen stuk toen het uit haar kwam. Niet alleen was het ei veel te groot, het was ook nog eens een windei zonder schaal! Geen wonder dat mijn lief valkje zich slecht voelde !

De dierenarts zei dat ze zich nu veel beter zou moeten voelen. Ik moest haar voor de zekerheid 5 dagen antibiotica geven (omdat het kapotte ei voor bacteriegroei kon zorgen) en eventueel dwangvoer.

Ik ben helaas nog steeds aan het dwangvoeren, ze lijkt er niet meer bovenop te komen . Mijn vriendin zei dat haar papegaai ook 3 dagen last had van de narcose (hoewel het gasnarcose was), suf was en veel sliep. Dus ik hoop dat dit ook voor Chica opgaat en dat ze zich snel beter zal voelen. Ergens ben ik bang dat het een verloren zaak is . Ik ben bang dat het grote ei binnen in haar iets beschadigd heeft. Ze werd ook niet vlot wakker uit de narcose en haar leeftijd (bijna 14) speelt ook niet bepaald in haar voordeel.

Ze zit nochtans niet bol, maar wil nog altijd niet zelfstandig eten. 's Morgens eet ze wel een heel klein beetje (wat parovita cräcker, pompoenpitjes, knaagstaaf), maar dan lijkt ze voor de rest van de dag 'in te storten'.

Ze doet niets anders dan slapen op 2 pootjes. De voorbije dagen was dat nog op hoge poten, nu zit ze er meer ontspannen bij met ook die 'bakkebaardjes' die haar een ontspannen indruk geven. Ze poetst haar veertjes ook geregeld, maar dat lijkt haar uit te putten. Ze maakt gelukkig ook nog ontlasting aan. In het begin was die slijmerig, nu wordt het vaster van structuur.

Ik had haar meegenomen naar het werk zodat ze daar in de couveuse kon zitten, maar dat gaf geen beterschap. Op dit moment heb ik een elektrische bijverwarming naast haar staan omdat ze heel nerveus wordt van een warmtelamp.

Als het morgen nog niet beter is, ga ik opnieuw naar de dierenarts, dan is er iets anders fout. Duimen jullie mee dat het goed zal aflopen voor mijn lieverdje?

Schreef ik vorige keer nog dat het waarschijnlijk vals alarm zou zijn bij Chica... Helaas, toen ik vrijdag van het werk kwam, zat ze te broeden op een vers gelegd eitje . Ik begrijp niet hoe het kan, na 2 jaar ei-vrij te zijn. Ze zou wel een uitstekende moeder zijn, want ze verdedigt haar 'nest' met veel agressie, ook tegen mij nu.

Bovendien wijst alles er op dat er nog eitjes op komst zijn, dit zie je aan de structuur van haar ontlasting en haar houding met de geknikte staart. Als alles normaal verloopt, verwacht ik het 2de ei namiddag. (Maar ik zal er niet bij zijn want ik moet naar het ziekenhuis voor een MRI scan).

Haar ontlasting laat ze expres op de grond vallen om haar kooi en schotel proper te houden. Komt goed uit, want het was eigenlijk tijd om haar kooi schoon te maken en dit zal ik nu 3 weken niet kunnen doen omdat ze gaat broeden.

Ik hoop maar dat de eitjes van goede kwaliteit blijven, met een stevige schaal en geen windeieren. Ik voel me nu schuldig omdat ik haar geen eivoer en vitaminen heb bij gegeven. Maar na 2 jaar stilte had ik echt niets meer verwacht .

Haar eetlust is hierdoor ook afgenomen, ze ademt zwaar en heeft het moeilijk. Ze eet gelukkig wel nog groenten.

Van de week vloog ze nog rond en was ze op de grond geland. Daar kan ze zelf niet meer opstijgen, dus nam ik haar op de hand. Ze stapt nooit vrijwillig op de hand, alleen maar als ze ergens landt waar ze zelf niet meer weg kan, dus ik heb even genoten van dit moment .

Ik heb haar ook laten kennismaken met Sproetje, omdat zij de eerste hamster is waar ze niet bang van is en niet agressief tegen doet .

Met Snowy ging het deze week ook niet lekker. Al sinds maandag verloor hij weer veel haren (een strook op zijn kontje en zijn staartje), met daarbij het bekende niezen/smakken. Hij at nog wel, maar een stuk minder dan normaal. Iedere morgen kreeg ik hem weer "opgestart", maar 's nachts (als ik hem dus niet stimuleerde), at hij niets meer. Sinds vandaag lijkt het weer de goede kant op te gaan. Gelukkig zie je het niet aan zijn gewicht, hij blijft rond 825 g schommelen. Nog steeds bijna 100 g minder dan een jaar geleden. Maar wel 40 g meer dan in de zomer. Ik hield hem 'in gang' met een knabbelrol en weiderol.

Helaas heeft hij nu een beetje last van een traanoog (links), maar de behandeling met Euphrasia druppels lijkt aan te slaan.

Sproetje is nog altijd een verwoede tralieknager en bijt zowat ieder speeltje stuk .

Per toeval heb ik deze foto kunnen maken, waar je haar mooi tongetje op ziet als ze zich wast .

Dotje wast zich meestal in het tunneltje en dan kan ik haar niet zien. Dus als ik de kans krijg, moet ik het natuurlijk ook vastleggen! Wel in night vision gefilmd omdat het al nacht was. Ze maakt eigenlijk dezelfde bewegingen als een grote hamster, alleen wat sneller .

Ze is helemaal niet bang meer en wil zelfs in mijn mouw kruipen als ik in haar kooi aan het rommelen ben .

Vandaag zou Fluffy 12 jaar bij me zijn... Natuurlijk is ze dat wel in mijn hart, maar ik mis haar fysieke aanwezigheid nog altijd zoooo hard. Haar mooie lieve snoet, haar zachte vacht, haar uniek karaktertje... Gefeliciteerd mijn lieve moppie, waar je ook bent...

Eigenlijk niet veel speciaal te melden. Op dierendag heb ik niets bijzonders gedaan, ze worden hier per slot van rekening iedere dag verwend . Helaas had Snowy net op dierendag een dipje waarbij hij weer niet meer goed at wegens haartjes in zijn mondje. Het ging gelukkig vlug voorbij, maar sinds gisteren is het weer van datte . Niezen, smakken... Hij verhaart nochtans niet zo heel hard. Het enige positieve is dat hij geen gewicht meer verliest. Heb hem van de week zelfs nog horen sprinten, maar net toen ik wilde filmen, stopte hij.

Ik weet niet wat ik van zijn zicht moet denken. Soms leg ik bewust 'hindernissen' neer die hij vakkundig ontwijkt, zelfs als hij met grote snelheid huppelt. En toch loopt hij soms tegen een muur, of de bank of... Sowieso ziet hij minder goed als het schemert of als 's avonds de lichten aan zijn. Bij daglicht botst hij eigenlijk nergens tegenaan.

Ik weet ook niet wat ik van deze foto moet denken. Is het cataract of gewoon lichtinval? Zelfs bij perfect gezonde konijnen denk ik soms een grijs oogje te zien.

Nu het kouder is, zitten we wel weer gezellig samen onder een dekentje .

Sproetje... Wat is het moeilijk om haar niet verveeld te laten voelen ! Ik besloot nog 1 ding te proberen en dat was: het grote wiel (29 cm) in haar kooi te zetten. Een schot in de roos... voor ongeveer een week . Toen was ze dat ook weer beu en begon ze opnieuw te tralieknagen. Ik vind het erg dat ze zich gefrustreerd voelt. Helaas kijkt ze niet om naar andere speeltjes en ik heb er nochtans een heleboel! Net voordat ze opnieuw begon te tralieknagen, heb ik een groot houten wiel van Karlie Wonderland besteld bij Zooplus. Wellicht zal dit haar ook maar ongeveer een weekje kunnen boeien, zucht...

Gelukkig vindt ze loslopen wel nog altijd leuk en dan komt ze regelmatig nieuwe dingen tegen om te verkennen. Zoals een tochtrol in de vorm van een grote wortel met 2 konijntjes erop . De konijntjes zijn wat zwaar, daarom valt de rol altijd om.

En als de hamstertjes tegelijk wakker zijn, moeten ze natuurlijk goeiedag gaan zeggen tegen elkaar .

Dotje wordt met de dag schattiger, ik kan maar niet genoeg van dit kleine ding krijgen .

Eindelijk heb ik kunnen filmen hoe ze een zandbadje neemt. Is het niet ongelooflijk grappig en schattig? 

Chica is gelukkig nog altijd ei-vrij, hoewel haar gedrag en gewicht (137 g !) iets anders vertellen. Het zal vals alarm zijn.

Helaas, mijn vakantie is bijna voorbij en omgevlogen . Maar ik heb wel weer foto's en filmpjes van de diertjes kunnen maken . 

Met Snowy lijkt het vrij goed te gaan, hij verliest wel nog haartjes maar niet meer zoveel. En ik hoor hem af en toe nog smakken, maar voorlopig verliest hij zijn eetlust niet meer. Hij weegt weer 812g en daar ben ik blij om. Ik voel het ook als ik hem knuffel, hij heeft weer een laagje op zijn ribben en een dik buikje . Jammer genoeg is hij niet meer zo speels (kan aan zijn slechte ogen liggen), maar ik tref hem vaak aan, liggend als een prinsje .

Ik heb hem zijn huisje weer gegeven en daar ligt hij ook prinsheerlijk in te soezen .

Een ander dwergje dat bijzonder schattig is, is Dotje . Nooit gedacht dat ik zo gek zou zijn op zo een klein wezentje wat in feite niet echt handtam zal zijn. En toch... zodra ik met mijn handen in de kooi kom, komt ze kijken. Dan staat ze met haar lieve zachte handjes tegen mijn hand, in de hoop dat ik snoep bij heb. En ja, het bijten om te kijken of ik eetbaar ben, moet ik erbij nemen . Ze is trouwens weer op haar normaal gewicht van 34g. Alleen door de knaagstaaf niet meer te laten liggen, heb ik dit bereikt, oef !

Schattige foto's van een schattig bolleke met voetjes . 

Van de week was ik in een nieuwe dierenwinkel en daar vond ik dit schattig speeltje. Onbevreesd komt ze het meteen inspecteren .

Gisteren besloot ik een havermoutpapje met kattenmelk te maken, het viel erg in de smaak. Ik wil niet weten hoe haar handjes, voetjes en kontje er na dit "eetfestijn" hebben uitgezien .

Ook Sproetje mocht proeven van dit havermoutpapje en ook haar kommetje was in een mum van tijd leeg . Ter info: zij kreeg een zelfde kommetje van dezelfde grootte, zo kun je het verschil in grootte tussen beide hamsters goed zien . Sproetje weegt nu 117g.

Dit avonturiertje wilde trouwens Snowy's versgewassen dekentjes inspecteren en kroop hierbij door de kleine gaatjes van de wasmand. Niet gedacht dat ze dit zou kunnen !

Altijd een stokstaartje imiteren .

Van de week mocht ze ook proeven van een halve walnoot en beviel haar goed. Ze heeft het ding door haar hele kooi gesleurd voor het een goed plekje had .

Het filmpje is niet zo goed van kwaliteit omdat het gefilmd is met de oude fotocamera, maar die had ik juist bij de hand .

Omdat ze zo snel verveeld geraakt, wilde ik haar een plezier doen met een nieuw wiel. Het heeft 2 dagen geholpen, 2 dagen geen tralieknagen gehoord . Maar... ik zag de eerste dag al een spoortje bloed in het wiel. Ik wilde even afwachten, misschien was het toeval en was het wiel niet de oorzaak. De 2de dag weer en ook kleine druppeltjes op haar huisje. Heb nochtans het wiel gecontroleerd en ik kan niets scherp vinden. Dus maar meteen weggenomen en het oude wiel terug gegeven. Wat dan weer voor verveling zorgt . Ze krijgt het straks weer, maar dan met een karton erin bevestigd voor haar veiligheid. En dan afwachten of ik nog bloed zie. Het wiel is heel stil en ze loopt er graag in, het zou zonde zijn als ik het niet meer kon gebruiken.

Chica mag het rijtje afsluiten. Zij nam gisteren een verkwikkend badje in haar drinkbak. Een echt vogelbad wil ze niet . Sorry voor de mindere kwaliteit, ook dit is gefilmd met de oude fotocamera.

Als laatste nog een leuk cadeautje voor mezelf . Mijn telefoon- en internetprovider is gestart met een puntenspaarprogramma en daarmee heb ik deze prachtige klok laten maken. Is ze niet mooi geworden? Mijn 2 schatteboutjes in dezelfde grappige slaaphouding en Snowy die zo klein is in vergelijking met Fluffy. Ik ben er zo blij mee .

Wegens erg weinig tijd, een kort blogje vandaag. Het is heel druk geweest, maar gelukkig kijk ik nu eindelijk tegen vakantie aan ! Vanaf donderdag neem ik anderhalf weekje vrij, mijn eerste vakantie in 2 jaar! En nu maar hopen op goed weer! Dat het kouder wordt, is op zich niet zo erg, maar dat druilerige weer is echt niets voor mij .

Snowy heeft weer heel even een dipje gehad, maar het gaat alweer beter. Hij weegt opnieuw 810g (yes!) maar loopt wel weer rond met een kaal plekje op zijn kontje . Oh well, liever dat dan niet meer willen eten.

Ik heb leuke online programma's gevonden om foto's te bewerken en wie beter dan de nijntjes om mijn herfstcreaties te showen .

Chica heeft tot nu toe nog geen eieren gelegd, maar ze scharrelt wel nog steeds als een kip op de bodem van haar kooi . Laten we hopen dat het daarbij blijft.

Sproetje is een heerlijk hamstertje maar... ze heeft onlangs een erg vervelende gewoonte ontwikkeld: tralieknagen. Nu is dat vrij normaal bij hamsters maar zij doet het ongelooflijk luid ! Nog nooit zo een volume gehoord bij hamsters. En wat ik ook geef aan speelgoed en knaagmateriaal, tralies blijven de voorkeur hebben. Zelfs dit speeltje dat ooit van Chica geweest is (die er niets mee deed), kan haar maar kort bekoren.

Verder is ze ontzettend lief hoor, maar ook een echt knaagdiertje dat blijkbaar dol is op pluchen sloffen . Geen nood, ze eet niet op wat ze kapot bijt.

Dotje komt tegenwoordig nieuwsgierig kijken als ik in haar kooi aan het rommelen ben. Maar als ik telkens een stukje speelgoed wegneem zodat de kooi leeg wordt, is ze toch een beetje uit haar hum. Sorry mijn bolleke met voetjes, maar de kooi moet nu eenmaal schoongemaakt worden. Ik "vang" haar nog steeds met een doosje hiervoor. Ze wandelt vanzelf aan een open doosje in dat ik snel sluit. En dan laat ik haar los in een curverbak met wat speeltjes waar ze even moet wachten .

Om af te sluiten iets griezelig, wie niet tegen vieze dikke spinnen kan: stop met kijken 

Ik zelf ben ook bang van die harige griezels. Maar helaas zijn de mannetjes weer op zoek naar vrouwtjes om te paren en de afgelopen week heb ik er 6 gevangen op enkele dagen tijd. Om hen te vangen heb ik de bug away bij Vivara gekocht. Een plastic 'stolp' die je kunt open en dicht doen met een lange steel. Als ik ze gevangen heb, laat ik ze buiten weer los.

Dit was mijn eerste gevangen exemplaar .

Het doet altijd weer een beetje pijn, afscheid nemen van de zomer. Ik hou wel van de herfstkleuren, maar niet van de aankomende koude. Niets aan te doen helaas. Wat ik ook jammer vind, is dat Snowy echt niet meer naar buiten wil. Maar ik moet zijn wens respecteren. Hij sukkelt nog steeds met de rui en blijft maar op dezelfde plaatsen verharen. Ik weet niet eens of dit zijn zomer- of wintervacht is... Ik pluk hem zodanig dat hij voortdurend ergens kale plekken heeft . Maar het is dat of zelf haren inslikken... 

Na een weekje groeit er altijd wel vacht op die kale plek, maar het is duidelijk dat zijn lichaampje het tempo niet kan bijbenen.

En af en toe kom ik dan ook dingen als deze tegen: 

Van de week nam ik hem weer mee naar het werk om zijn nagels te laten knippen en geurklieren te laten schoonmaken. Heb ik weer eens in zijn mondje laten kijken. Inge zei meteen: "het is een zwembad hier binnen". Ik begreep niet wat ze bedoelde, maar blijkbaar zag ze enorm veel speeksel, echter geen haartjes. Maakte hij nu veel speeksel aan door de stress? Of is het een manier om de irritatie van de haartjes "door te spoelen"? Ik zal het wellicht nooit weten. Ik vroeg ook om naar zijn beginnende haakjes te kijken. Maar eigenlijk was er vrij goed nieuws. Beneden was alles normaal, aan de bovenkant zaten geen echte haakjes maar liepen de kiezen wel schuin naar de wang toe. Er waren echter geen scherpe punten dus dat is goed nieuws. Ik zet even een heel ruwe schets neer van zijn kiezenstand.

De schuine kiezen kunnen een gevolg zijn van het niet voldoende hooi eten als hij weer last heeft van haartjes in zijn mondje/keel. Of misschien de combinatie van de leeftijd en zijn bol gefokt hoofdje. Oudere konijnen krijgen soms last van de kiezen omdat de kaakstand verandert.

Ik was nochtans zo blij omdat het vrij lang goed was gegaan en... Omdat hij eindelijk weer meer dan 800g woog! Enkele dagen later was er zelfs nog 10g bijgekomen. Helaas zijn die er intussen natuurlijk weer af. Maar ik heb goede hoop dat hij opnieuw meer dan 800g zal wegen .

Hij verandert ook wat van gedrag, maar of dit aan de rui of ouderdom te wijten is, weet ik niet. Hij rust vaak in zijn kooi, ook al kan hij vrij rondlopen en dat doet hij normaal gesproken nooit.

En dan kan ik niet anders dan mijn arm zielig mannetje gaan knuffelen . Wie van ons 2 geniet het meest ?

Sproetje heeft me van de week goed laten schrikken: ze was gevallen ! Ik weet dat ze nogal vlug schrikt en op het moment dat ik haar in de speelbak zet, zie ik dat er een speeltje omgevallen is. Ik houd mijn hand voor haar, zet het speeltje recht, maar daardoor schrikt ze heel hard, springt over mijn hand en holt weg. Het gebeurde zo snel dat ik haar niet meer kon tegenhouden. Ze viel gelukkig eerst op het grashuisje van Snowy en toen op de grond. Er was gelukkig helemaal niets mis, ze rent, speelt en eet nog altijd goed dus... oef ! Maar ik heb mijn les wel geleerd en zal nog voorzichtiger zijn met haar.

Ze zoekt het nog steeds in hogere sferen .

Ik 'beveiligde' al jaren de convector met dozen eromheen zodat de hamsters niet in de convector konden kruipen. Maar zo krijgt deze ook geen lucht en wordt die niet warm. En hoelang ik ook gesmeekt heb: mijn ex (toen nog mijn vriend natuurlijk) heeft nooit een omkasting gemaakt. Mijn broers hebben zich er even op toegelegd en voilà: Sproetje kan veilig rondlopen . Dank je wel lieve broers !

Dotje mag ik eigenlijk Dot noemen. Ik schrok van de weegschaal want ze weegt zomaar even 40g terwijl het gemiddelde gewicht tussen 30 en 35g is. Toen het warm was, heeft ze veel minder in haar wiel gelopen. Maar ik denk ook dat ik de knaagstaaf niet mag laten liggen, want dan eet ze niet meer van haar gewoon voer. Met pijn in het hart, maar het is beter voor haar gezondheid. Hopelijk zijn er tegen volgende week weer enkele grammetjes af. 

Ik heb ook nog een nieuw speeltje gekocht, in de hoop dat dit ruw klimmateriaal haar nageltjes helpt slijten. Zoals verwacht vindt ze het leuk .

Ze is echt goed tam aan het worden. Telkens als ik haar 's avonds ga verzorgen, wordt ze wakker en komt ze kijken wat ik aan het doen ben. Nu had ik parkietenzaad tussen de bodembedekking verstopt. Kwestie van het natuurlijk zoekgedrag te stimuleren. Voor de niet-robo-kenners: parkietenzaad maakt ook deel uit van haar gewoon voer dus ze mag dit gerust eten .

Heeft ze niet het allerschattigste snoetje ?

Om af te sluiten nog nieuws over Chica. Afgelopen vrijdag was ze jarig . Toen was het precies 6 jaar geleden dat ik haar geadopteerd heb. Natuurlijk werkte ze niet mee en wilde ze niet poseren voor een foto . Ze is de laatste tijd ook erg vervelend, schreeuwt zelfs terwijl ik bij haar zit. Maar ze gedraagt zich ook weer heel broeds en zit op de bodem te scharrelen zoals een kip. Allemaal tekens die erop wijzen dat ze eieren gaat leggen. Maar dat is nu bijna 2 jaar geleden en ik hoop dat ze niet zal "hervallen" . Want haar lichaampje sputterde enkele jaren geleden al, het zal zeker niet beter gaan op de leeftijd van 13 jaar...

Om te beginnen: ik weet van wie het cadeau in de vorige blog komt. De vorige keren wilde ze liever anoniem blijven dus dat zal nu niet anders zijn. Maar ik weet dat ze een trouwe lezeres is, dus: nogmaals hartelijk dank !!!

En bij Dotje maakte ik al enige tijd vorderingen, maar nu kan ik echt spreken van een doorbraak. Ze komt namelijk iedere dag spontaan op mijn hand ! Robbies zijn normaal gesproken kijkhamsters en worden nooit handtam. Pas als ze heel oud zijn, kun je dat meestal bereiken. Dus ik vind dit een heel prestatie van mijn bolleke met voetjes en ik dank haar voor haar vertrouwen in mij .

De foto is niet denderend omdat het vrij moeilijk is om met de linkerhand een foto te nemen .

Meelwormpje eten.

Bolletje eet een appelbolletje .

Pas wakker .

Voorbereiding voor Halloween .

Sproetje is hier al helemaal gewend, kruipt heerlijk over me heen, loopt 's avonds lekker rustig los in huis... Ze is een stuk rustiger dan Mika  en toch heel actief. Maar weer een heel andere persoonlijkheid. Waar de meeste hamsters houden van schuilplekjes en liever overal in kruipen, wil Sproetje altijd ergens bovenop zitten. Het lijkt wel of ze claustrofobie heeft. Alleen dit "konijnenhokje" vindt ze leuk om in te vertoeven. Nadat ze er eerst bovenop geklommen is en er van af springt .

Dit gaatje past maar net .

Snowy heeft nog steeds episodes van wel-niet eten in combinatie met verharen. Zijn borstje blijft maar loskomen, ik begrijp er niets van . Gelukkig verliest hij niet veel gewicht omdat ik hem met andere trucjes en lekkers kan laten eten.

Ligt het aan de rui die veel energie vergt of de leeftijd of de combinatie van de twee? Maar hij is niet meer zo speels als een jaar geleden. Hij rust heel veel en als hij slaapt, is hij ook echt diep in dromenland, dat had hij vroeger niet. Ik herken het van Fluffy. 

Iets anders wat ik herken van haar: het lijkt alsof ook hij problemen met zijn pootjes krijgt . Ik denk dat iemand anders het niet zou merken, ik zie het ook maar gedurende 1 à 2 seconden. Ik dacht eerst dat hij minder snel huppelde omdat hij minder goed zag. Maar als hij opstaat, lijkt hij soms door een pootje te zakken. Ik zie niet goed of het de rechter voor- of achterpoot is, het gaat zo snel. En dan is het weg en huppelt hij alsof er niets aan de hand is.

Ik twijfel of ik hem ook glucosamine zou geven, hij is niet zo gemakkelijk als Fluffy om een spuitje in het mondje te geven.

Als ik zijn rugje masseer, duwt hij zijn kontje vaak tegen de grond en trillen al zijn spiertjes. Ik weet niet goed of het van genot is of van een stijve rug. Het is niet ondenkbaar dat hij wat klachten krijgt op de leeftijd van 9,5 jaar. Maar ik zou het graag anders zien...

Hij geniet gelukkig wel van massages en knuffels. Vaak slaakt hij een zuchtje en gaat er dan goed voor zitten, zodat ik zeker overal goed bij kan. Hihi, mijn slim manneke .

Ik hoop toch dat mijn lief, wollig, pluizig, koddig knuffelknulletje nog een hele tijd klachtenvrij van zijn leven mag genieten!

Hij imiteert graag een pannenkoekje .