Geen spannend nieuws te melden, alles loopt hier zijn gewone gangetje, zo zou het altijd moeten zijn .
Heeft het met de koude te maken of groeien de nijntjes naar elkaar toe? Ik weet het niet maar ik tref hen hier vaak heel erg knusjes aan. Ze doen bijna alles samen.
Samen naar de wc:
Het is maar een klein afwasbakje van Blokker dus het zit dadelijk vol .
Knusser dan dit kan niet meer . Snowy leunt op Fluffy's rug en vice versa.
Om variatie te brengen, wissel ik regelmatig van speeltjes of ik wissel de speeltjes van plaats. Ik weet niet meer precies hoe lang ik de grastunnel heb maar misschien al een jaar of zelfs langer. Tot voor kort werd hij alleen gebruikt om doorheen te lopen. Enkele dagen geleden besloot ik de 2 delen uit elkaar te halen. Het kleinste gedeelte ligt onder de tafel en het grote gedeelte heb ik naast het grasbed gelegd. En plotseling zijn beide delen reuze interessant geworden om aan te knagen! Ik heb geen idee waarom, hetzelfde zag ik bij de wc. Weken werd hij niet gebruikt en door hem van plaats te wisselen, krijgt hij ineens weer aandacht.
Zoals je ziet, is het grasbedje intussen een grasmatje geworden...
Gisteren viel het me ook op dat Fluffy's vacht op haar buik veel lichter van kleur is dan gewoonlijk. Dat is de plaats waar ze afgelopen zomer geschoren is bij de dierenarts. (Voor degenen die het niet (meer) weten: Fluffy plaste bloed en men vermoedde een blaasontsteking of baarmoedertumor. Het bleek geen van beide, territoriale driften waren de oorzaak). Toen de vacht weer aangroeide had ze thans een normale kleur. Maar sinds de rui is haar buik van kleur en structuur veranderd. Ik vind het helemaal niet erg, ze is nu eenmaal een bijzonder toverballetje en ze verandert bij iedere vachtwissel van kleur .
Een mooie foto van Snowy mag natuurlijk niet ontbreken, hier gaat hij net zijn middagdutje doen. Mijn sneeuwballetje met zijn mooie oogjes en wimpers, lieve hangwangen en prachtig lange snorharen... Ik kan blijven kijken naar zijn schoonheid .
En zei ik gisteren nog tegen een vriendin dat Fluffy sinds het bloedplassen de 2,100 kg niet meer bereikt... Vandaag is die kaap eindelijk terug overschreden, ze weegt 2,105 kg. En haar traanoogje lijkt eindelijk bedwongen. Snowy blijft stabiel op 900g maar ik hoop dat hij in de winter nog enkele grammen zal aankomen. De afgelopen weken heb ik zijn droogvoer een klein beetje moeten terugschroeven omdat hij beginnende verstopping had. Waarom hij nu minder voer nodig heeft, is mij niet duidelijk maar zijn keutels zijn weer groter en zijn gewicht blijft stabiel. Het schrikken is gelukkig ook weer voorbij.
Tot slot nog nieuws over Chica. In totaal heeft ze 4 eitjes gelegd (is altijd haar maximum aantal) en allemaal hadden ze een stevige schaal. Nog ongeveer een weekje broeden en dan zal ze er weer vanzelf mee ophouden.
Eigenlijk heb ik niet zo heel veel nieuws te melden. Behalve dat de vlek rondom Chica's stuitklier verdwenen is. Van de week merkte ik dat ze minder belangstelling toonde voor haar eitjes en weer baltsgedrag vertoonde. Toch bleef ze 's nachts broeden op de eieren. Omdat ze op sommige eitjes al 5 weken aan het broeden was, heb ik ze toch maar weggenomen. Ik had immers het gevoel dat er nieuwe eitjes onderweg waren. Dat zie ik aan haar ontlasting, die wordt waterig. Donderdag de kooi een flinke schoonmaakbeurt gegeven want ook dat was 5 weken geleden. Gisteren woog ik haar en ze was 19g aangekomen. Ik zag het eitje ook al klaarzitten in de buik. Nog geen uur later was het er al. Dus nu begint weer een broedperiode van 3 weken voor Chica. Zodra ze van het nest komt, ga ik ieder ei wel zorgvuldig controleren om te kijken of ze allemaal een volledige schaal hebben. Ik ben benieuwd hoeveel er nu gaan komen.
De nijnen zijn nog steeds regelmatig in een vrolijke bui, ook Fluffy maakte binkies in Snowy's kooi. Snowy zelf rent veel en vaak door het huis, af en toe wil hij zelfs nog naar buiten. Wat me wel zorgen baart is dat hij de 2 laatste dagen weer snel schrikt van alledaagse dingen. Met zijn gewicht is niets mis maar ik hou hem weer wat scherper in de gaten hierdoor.
Door het koudere weer kruipen ze hier wel vaker dichter bij elkaar.
En Fluffy rolde eergisteren weg in de kleine tunnel wat een grappig zicht opleverde .
Om af te sluiten wil ik jullie een Happy Halloween wensen. Samen met Kerstmis vind ik Halloween het leukste feest qua decoratie. Mijn huis is dus ook in Halloweensfeer . En ja, ik hou ook van enge films dus dat wordt een gezellig avondje griezelen met de dieren .
Afgelopen maandag (18 oktober) was het precies 9 jaar geleden dat Fluffy bij ons is komen wonen. Hoe het begon: een collega van mijn vriend had een nestje Nederlandse hangoordwergen en ik zou er eentje van nemen. Ik wilde een vrouwtje maar hij kon het geslacht niet bepalen. Intussen had ik alle benodigdheden al gekocht: een kooi, voer enz. Wat nu gedaan? Dan maar naar de winkel. 9 jaar geleden stond ik oog in oog met 5 konijntjes. 3 wit met zwarte vlekken, 1 bruine en 1 bruine met zwarte oortjes, een zwart snoetje en zwarte pootjes. Ik smolt voor dit lieve wezentje en zij mocht mee naar huis (destijds wist ik niet dat konijnen minstens 1 soortgenoot moesten hebben).
Wat was ze schuchter en bang de eerste dagen. Maar al gauw ontpopte ze zich tot een nieuwsgierige maar oh zo lieve deugniet. Toen was ze nog zo klein als een tegeltje .
In dit filmpje sprong ze voor het eerst op de sofa. (sorry voor de mindere kwaliteit, toen bestonden er nog geen digitale camera's ).
Toen het zomer werd mocht ze ook naar buiten en daar claimde ze meteen een luie stoel. Wat kon ze toen nog hoog springen, dat lukt haar al enkele jaren niet meer .
Op een dag heeft ze me wel flink laten schrikken. Ik keek uit het keukenraam en zag het volgende:
Madam was dus van de stoel op tafel gesprongen ! Voorzichtig liep ik naar haar toe, nam haar van tafel en zorgde sindsdien dat de stoel ver genoeg van de tafel verwijderd stond.
De rest van het verhaal zal vast bekend zijn. Op 3-jarige leeftijd kreeg ze een vriendje en samen zijn ze nog steeds een heel gelukkig koppeltje. Ze hebben afgelopen maandag dus ook samen haar verjaardagsfeestje gevierd, inclusief feestelijke hoedjes.
Geen enkele verjaardag is compleet zonder cadeautje. Van mijn bestelling bij Karina's dierenwebshop had ik de wilgenbrug nog niet gegeven. Niet zo een groot knaagsucces als het grasbed, hij wordt vooral gebruikt om onder door te lopen, wat natuurlijk ook leuk is. (P.S.: hier zijn hun nageltjes nog lang, eergisteren hebben ze een manicure en pedicure gekregen ).
Op een verjaardagsfeest mag een taartje natuurlijk niet ontbreken. Dit jaar werd het een konijnentaartje op een bedje van andijvie met een groentekransje van boerenkool .
Men neme:
Een beschuit als hoofd (niet helemaal laten opeten, risico op plakpoep!)
Witlof als oren
Halve druiven als ogen
Een schijfje wortel als neus
Wortelloof als snorharen
En appelstukjes als tanden
Het feestvarkentje komt nieuwsgierig snuffelen.
Ook Snowy wil een graantje (lees groente) meepikken.
Na 10 seconden mist het konijntje al een oog en een tand .
Hoewel Snowy niet de jarige was, kon hij zijn geluk niet op na zoveel verrassingen. Mijn energiebommetje liet op zijn aparte manier zien hoe vrolijk hij was.
Tot slot ook nog een berichtje over Chica. Zij nadert het einde van de broedcyclus en is sinds enkele dagen erg ijverig bezig met veertjes poetsen. Ze schenkt niet meer de hele dag aandacht aan haar eieren. Toen het veren schoonmaken begon, zag ik dat de plaats rondom de stuitklier erg donker was. De stuitklier is een onderhuids orgaantje vlak boven de staart van een vogel. Daar wordt vet geproduceerd dat vogels dmv poetsen over hun verenkleed verspreiden om het waterdicht te maken. Nu Chica ouder wordt, beginnen er meer dingen te verschijnen die ik nooit eerder opmerkte . Ik weet niet goed wat er aan de hand is. Is de klier ontstoken of gewoon overactief? Ik ruik alleszins niets en haar gedrag, eetlust, gewicht en ontlasting blijven ook normaal. Even in de gaten houden. Misschien is dit ook weer iets dat ontregeld is door ouderdom.
Mijn dierenarts heeft nu nieuwe voeding voor konijnen te koop: Trovet Rabbit.
Het bevat 21,4% vezels en mijn dierenarts is vol lof erover, natuurlijk wil ik het dan ook uitproberen. Ze lusten het hier wel, het zijn kleine brokjes waardoor Snowy er ook geen moeite mee heeft. Qua prijs kun je het vergelijken met Supreme Science Selective.
Maar omdat ik erg nieuwsgierig was of deze voeding ook zo zou opzwellen in water als andere geëxtrudeerde brokken, besloot ik een experiment te doen. Ik geef hier een mengeling van Science Selective en Cuni Re-balance, nu dus ook met wat Trovet brokjes. Snowy krijgt de gewone Science selective, Fluffy de senior brok.
De brokjes in gewone toestand.
Om te beginnen de gewone Science selective, dit ziet er zo uit na 5 minuten in het water:
Ik kon het ook zonder problemen tot moes knijpen tussen mijn vingers. De senior brok van Science Selective had net hetzelfde effect:
De Cuni Re-balance reageerde al net zoals de vorige brokken:
Tot slot de Trovet brok en jawel, deze heeft me verrast. Na 5 minuten in het water gelegen te hebben is hij niet gezwollen. En tot moes knijpen is gewoon uitgesloten, enkel de buitenkant is een klein beetje zacht geworden maar voor het overige blijft de brok gewoon hard. Hiermee wil ik geen reclame maken of wat dan ook, maar voor konijnen die gevoelig zijn voor gas, is dit wel een goede brok. Hij doet ook iets meer voor de tandslijtage dan de andere brokjes.
Om af te sluiten een grappig bericht. Fluffy is morgen jarig en vrijdag lag er al een mooi kaartje voor haar in de bus van Samyra en Roy (en Snicker, Lano, Nany en Hazel). Natuurlijk was Fluffy nieuwsgierig en wilde ze het graag lezen.
Tot hiertoe ging het goed, daarna kwam ook Snowy een kijkje nemen en... nam Fluffy een hap uit de kaart !!! Ze vond de kaart dus niet alleen mooi maar ook erg smakelijk . Niets maar dan ook niets blijft onaangeroerd bij Fluffy... .
1 seconde later zag de kaart er zo uit... Sorry Samyra . Maar heel erg bedankt voor je kaartje, vinden wij heel lief .
Oh ja, de haver en andere lekkernijen hebben de nijnen blijkbaar wat geholpen. Fluffy is 33g aangekomen, Snowy 15g en Chica... is afgevallen en zit eindelijk weer op haar oud gewicht van 120g! Sinds mijn vorig bericht heeft ze nog 1 eitje gelegd (geen windeieren gezien) en ze zit nu te broeden op een totaal van 5 eieren. Ik mag er dus vanuit gaan dat de gewichtstoename aan hormonen te wijten was, oef !
Sinds vorige week ben ik weer veel van huis. Maar omdat ik vooral 's middags weg ben, had ik niet verwacht dat de nijntjes me zouden missen. Tussen 12 en 18u. slapen en luieren ze voornamelijk en dan laat ik hen sowieso veel met rust. Daarom schrok ik toen Fluffy plots in huis begon te plassen. En niet zomaar ergens, pal naast mijn voeten! Om mij op te eisen dus, want ze deed het als Snowy eerst naar me toekwam. Ook vond ik van de week een donker sproeispoor. Hoe moeilijk ik het ook vond: ik moest het negeren en haar zeker niet meer aandacht geven. Moeilijk want ze is nog steeds in de rui en heeft nog altijd een traanoog, ze moet dus regelmatig aangeraakt worden, daar kan ik niet onderuit. Maar omdat ik niet overdrijf met knuffelen, lijkt het al beter te gaan. Ik vind al enkele dagen geen plassen meer. Hopen maar dat het zo blijft.
Ze zijn beide wat gewicht verloren en vooral bij Fluffy is dat goed voelbaar. Sowieso voel ik haar heupbotjes uitsteken maar door de rui en het extra gewichtsverlies voel ik het nog meer. Daarom geef ik hen allebei wat extra dikmakertjes: haver, erwtenchips, groter stukje brood enz. Natuurlijk let ik er wel op dat ze hun blindedarmkeutels nog opeten. Fluffy heeft momenteel nog een "minirokje" aan van de rui .
Ook Chica heeft me behoorlijk laten schrikken. Ze zat ondertussen bijna 3 weken op de 2 eitjes te broeden. Als haar cyclus normaal zou verlopen, zou ze na 3 weken stoppen, de eieren negeren (dan kan ik ze wegnemen), een week weer broeds doen en opnieuw eieren leggen. Daar zat ik eigenlijk op te wachten want zolang ze broedt, kan ik haar kooi niet schoonmaken. En hoewel ze daar geen ontlasting meer laat vallen (ze doet alles op de schotel) vind ik de kooi beginnen te ruiken.
Maar hoe ouder Chica wordt, hoe minder normaal de dingen verlopen. Ik zag haar ontlasting afgelopen week weer wateriger worden en ze gedroeg zich al opnieuw broeds. En dit terwijl ze nog aan het broeden was. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik de volgende dag niet 2 maar 3 eieren zag liggen! Ik had niet eens eivoer gegeven omdat ik zo snel geen eieren verwachtte. Haar ontlasting werd nadien terug vaster dus ik dacht dat het bij dit eitje zou blijven. Maar is Chica normaal? Nee hoor, 2 dagen later lag het 4de ei er! Ik hou haar nu scherp in de gaten om te controleren of er mogelijk opnieuw een windei zou verschijnen.
Het is overduidelijk: mijn kleine meid is oud aan het worden en komt in een soort 'menopauze' terecht. Ze wordt verschrikkelijk onregelmatig en ik hoop dat dit niet al te lang zal duren. Ik hoop ook dat het niet betekent dat het einde van haar leven nadert. Volgens een vogelkundige dierenarts blijven valkparkieten tot het einde van hun leven leggen maar kwekers spreken dit tegen. Als ik terug denk aan mijn kippen vroeger: zij stopten ook jaren voor hun dood met eieren leggen. Hopelijk gaat dit dus ook voor valkparkieten op.
Herinner je je nog dat ik een tijd geleden schreef dat ik kadobonnen van Karina's dierenwebshop gekregen heb? Omdat ik iemand geholpen had met het gedrag van haar konijnen.
Wel, hoog tijd dat ik de bonnen ook ging gebruiken dus! Omdat ik niet thuis ben op dierendag, worden ze al wat vroeger verwend . Hier zien jullie wat ik besteld heb voor de nijntjes:
Jullie zien een wc-tje met lage instap (met het oog op ouder wordende konijnen die later misschien niet meer zo hoog kunnen springen), een stromat, een grasbedje, een wilgenbrug, een lamellen bal (hun vorige hebben ze stuk gesmeten), johannesbrood (daarvan krijgen ze dagelijks 1 stukje) en aardbeienblad.
Karina was zo lief om er nog wat extraatjes bij te voegen:
En omdat mijn konijnensloffen aan het verslijten zijn, besloot ik mezelf ook even te verwennen met dit :
Ik heb de konijntjes nog niet meteen al het speelgoed gegeven, binnenkort is Fluffy jarig en dan heb ik nog wat spulletjes in voorraad om haar te verrassen .
Maar wat ik wel al gegeven heb, is een groot succes. Vooral het grasbedje valt erg in de smaak! Snowy is zo klein dat hij er zelfs in kan liggen, Fluffy past er zittend maar net in .
En zoals jullie kunnen zien is fanatieke Fluffy hard aan het werk geweest, dit is wat er na 30 minuten overbleef na de kennismaking met het grasbed .
Snowy is niet zo een knager, Fluffy daarentegen is een echte 'destroyer'. Hier zien jullie haar (en Snowy) in actie.
Zoals jullie zien, is Fluffy's kontje nog in de rui, Snowy is er helemaal doorheen, op hier en daar wat plukjes na. Jammer genoeg is Fluffy's linkeroogje ook weer aan het tranen. Volgens mij hangt het samen met een lage weerstand door de rui.
Om af te sluiten wil ik de schenker van de kadobonnen nogmaals van harte bedanken! En ook dank aan Karina's Dierenwebshop voor de uitstekende en snelle service!
Vorige week postte ik nog een bericht dat Chica 1 eitje had gelegd. Zoals verwacht kwam maandag het 2de. Netjes op tijd, valkparkieten leggen om de dag een ei. Toch merkte ik dat dit ei kleiner en brozer van schaal was (niet zo helder wit als het eerste). Jullie kunnen het verschil zelf zien op de foto.
Chica zou wel een uitstekend moedertje zijn hoor, haar nest wordt met hand en tand verdedigd tegen 'vijanden' zoals het baasje met een fototoestel .
Ergens ook wel zielig dat ze voor niets zit te broeden maar ik mag de eitjes niet wegnemen, dan blijft ze leggen.
Na het 2de ei bleef haar ontlasting waterig wat er op wees dat er nog een ei op komst was. Ik was echter bang dat dit ei niet compleet zou zijn (zonder schaal) en een dag later werd mijn vrees al werkelijkheid. Chica begon dinsdagnamiddag erg nerveus rond te lopen op haar schotel en naar boven en beneden op haar kooi te klimmen. Ik bracht al alles in gereedheid om naar de dierenarts te vertrekken want als dit een windei was en ze legnood zou krijgen... dan moest ik snel handelen. Ze heeft geregeld geperst gedurende een half uur en plots was het er... zoals verwacht: een windei. Gelukkig zonder hulp naar buiten gekomen maar je zag duidelijk dat Chica niet wist wat ze ervan moest denken. Het voelde blijkbaar ook niet aan als een ei want anders zou ze het nooit op de schotel gelegd hebben. Ze pikte er wat naar, ging dan op een stok zitten en begon uitvoerig haar veertjes te poetsen. Ik nam het ei maar meteen weg, het is een broeihaard van bacteriën als het stuk zou gaan. Het vlies was al ingedeukt op enkele plaatsen.
Het is duidelijk dat Chica ouder wordt en haar voorraad eieren afneemt. Ik ben benieuwd of ze ooit definitief zal stoppen met eieren leggen.
Omdat ik vond dat ze er behoorlijk wat slanker uitzag, besloot ik haar te wegen toen ze even haar nest verliet. Ze is zomaar even 20 g (!) afgevallen! Een geruststelling om te weten dat de gewichtstoename wel degelijk aan hormonen te wijten viel dus.
Via deze weg wil ik beide nogmaals heel veel sterkte wensen in deze angstige tijden en uiteraard hopen we allemaal op een spoedige en volledige genezing!
Mijn vakantie is bijna om en daarom wilde ik jullie toch al op de hoogte brengen van iets wat ik zelf niet meer had verwacht. Na zoveel maanden heeft Chica gisteren toch weer een ei gelegd. Het zat eraan te komen, dat was duidelijk. Ze was bijna continu broeds de laatste dagen en toen ik haar ontlasting wateriger zag worden, wist ik hoe laat het was. Ik ben benieuwd of er nog eieren zullen volgen. Gelukkig is dit ei mooi gevormd met schaal en alles. Hoewel valkparkieten pas broeden vanaf het 2de ei is ze nu al bezig maar af en toe loopt ze ook nerveus rond.
Gisteren merkte ik dat ze weer was aangekomen in gewicht. De laatste weken werd ze juist lichter (niet veel hoor) maar gisteren woog ze 151g!
Ik heb met verschillende kwekers gesproken en zij beamen allemaal dat oudere valkparkieten zwaarder worden. Dus niets om me zorgen over te maken en ook geen reden om haar op dieet te zetten.
Hier volgt nog een filmpje van wat eigenlijk heel normaal gedrag is en bij het wasritueel hoort maar Chica is het pas vorige week beginnen te doen. Daarvoor heb ik dit gedag nog nooit gezien bij haar.
Over de konijntjes valt weinig nieuws te melden. Ze zijn nog steeds in de rui, een kleine strook op Snowy's kontje moet er nog door en bij Fluffy heeft het bijna de kont bereikt. Verder zijn ze erg lief met elkaar, ze slapen weer vaker samen en ze hebben regelmatig vrolijke buien. Fluffy's traanoogje is helaas weeral terug dus ik ben opnieuw gestart met Oculoheel. En ondanks de rui blijven hun eetlust, spijsvertering en keutels goed. Vooral bij Snowy was de rui vroeger altijd een kritieke periode. Ondanks Prozyme bleef hij toch verstoppingen krijgen. Na zijn EC is dit blijkbaar voorgoed verleden tijd, gelukkig maar! Maar het valt me op hoe gezond hij nu is tegenover vóór de EC.
Een foto van mijn vlijtige helpers als ik de kooien ga verschonen.
Ik bevind me momenteel in een harige situatie, zowel Fluffy
als Snowy zijn plots hevig beginnen te verharen. En die haren stuiven hier in
het rond ,
hoe vaak ik ook stofzuig. Natuurlijk krijgen ze Prozyme en worden ze dagelijks
geplukt maar zo heftig en snel als nu hebben ze nog nooit verhaard. Dit is ook
de eerste keer dat ze tegelijk in de rui zijn maar vooral de snelheid waarmee
het proces zich voltrekt, heb ik nog nooit gezien. In een week tijd is Snowy's
halve rug al "vernieuwd" en bij Fluffy een groot deel van de rug. De hoofdjes zijn er
bijna doorheen en ook hun beentjes/voetjes laten al haren los. Wat me eveneens
opvalt is dat hun oortjes vacht loslaten, soms zelfs met schilfertjes. Gelukkig
doen ze niet zo heel moeilijk over plukken (zelfs niet de oortjes of pootjes!). Ze laten toe dat ik een 5-tal
minuten bezig ben maar dan zijn ze het beu en lopen ze weg. Waar Snowy elk jaar
gewicht verloor in de zomer en tijdens ruiperiodes is hij nu net aangekomen! Ik
klaag natuurlijk niet, hij kan alle reserves gebruiken.
Wie nog bijkomt is Chica maar hier ben ik niet zo happy mee.
Ik heb wel ondervonden dat er een patroon zit in haar gewichtstoename. Telkens
als ze zich 1 of 2 dagen broeds gedraagt, mag ik er donder op zeggen dat ze
enkele dagen later een paar gram zwaarder is. Voor het overige gedraagt ze zich
normaal en het lijkt me dan ook idioot om met een gezonde vogel naar de
dierenarts te gaan. We voelen zelfs haar borstbeentje nog duidelijk, hoe dat
kan en waarom ze er niet dik uitziet, is mij een raadsel. Het lijkt werkelijk
alsof ze in de menopauze zit, ik kan het niet anders verklaren. Vroeger gedroeg
ze zich gedurende een week erg broeds en de week die daarop volgde, mocht ik
mij steevast aan een eitje verwachten. Nu is ze al een hele tijd af en aan
broeds maar eieren komen er niet meer. Ik hou het in de gaten, meer kan ik niet
doen. Voor ik het vergeet: morgen is Chica jarig, dan is het precies 3 jaar
geleden dat ik haar geadopteerd heb. Hopelijk mag mijn lief meisje nog een hele tijd gezond
en wel bij ons blijven.
Fluffy's traanoogje is gelukkig weer genezen na enkele weken
Oculoheel druppels. Toch vraag ik me af of ze daadwerkelijk helpen of is het
traanoog spontaan genezen? Hoe dan ook, ik ben blij dat ze er weer even van verlost
is.
Deze week kwam er eveneens een aangename verrassing mijn
kant op. Ik word nogal verwend de laatste tijd! Op woensdag stak er namelijk
een enveloppe in de bus van iemand die ik met allerlei vragen over haar konijnen heb geholpen. Uit
dankbaarheid voor mijn steun en support de laatste tijd stuurde ze mij 2
cadeaubonnen van Karina's Dierenwebshop! Oh wat zal ik mijn hartendiefjes weer
heerlijk kunnen vertroetelen! Binnenkort zal ik uitgebreid de tijd nemen om de
hele website door te nemen en een wenslijst op te maken . Ook deze lieve dame
wenst anoniem te blijven maar ik weet dat ze een trouwe lezeres is van de
weblog dus: "nogmaals van harte bedankt, je hebt me ongelooflijk blij gemaakt
hiermee!" In de toekomst zullen jullie hier vast foto's tegenkomen van het resultaat
van de cadeaubonnen.
Om af te sluiten: vrolijke filmpjes van mijn schatteboutjes.
Lui maar ijverig wassen.
Hoe herken je een alert konijn? Aan de oren en de neus .
Voor ik het over de verrassing zal hebben, wil ik eerst enkele andere dingen melden.
Op 7 augustus was het precies een jaar geleden dat Snowy EC kreeg. Je kunt je wel voorstellen hoe blij ik ben dat hij een jaar later gezond en wel, vrolijk en volledig hersteld weer rondhuppelt.
Sinds de nijnen in het voorjaar naar de dierenarts zijn geweest voor hun vaccinaties, waren hun nagels niet meer geknipt. Omdat ze hier veel beweging hebben, slijten ze vrij goed maar nu was het toch echt hoog tijd om de nagels weer te knippen. Met een bang hartje en alle voorzorgen op een rijtje (lees: gemalen koffie, ontsmettingsmiddel, watjes enz.) begonnen we aan het enerverende werkje. Ik vraag me af voor wie nagels knippen het meest stresserend is: de konijnen of hun baasjes ;-). Ondanks hier en daar wat gespartel is alles goed verlopen. Bij Snowy passen we altijd onze 'speciale methode' toe. Vóór we aan 1 pootje beginnen, krijgt hij een snoepje. Daardoor concentreert hij zich op knabbelen en spartelt hij niet meer.
Ook met Fluffy ging het vrij goed, ik was een beetje ongerust dat ze door de stress misschien weer bloed zou plassen maar dat is gelukkig niet gebeurd. Helaas heeft ze wel weer last van een traanoog, zoals gewoonlijk weer haar linkeroog. Er is nog nooit een oorzaak gevonden en na enkele weken behandeling met Oculoheel gaat het ook weer over.
Bij Chica heeft het "dieet" en meer beweging totaal geen effect. Ze komt niet meer aan in gewicht maar blijft - ondanks alle aanpassingen - hangen op 150 g. Behoorlijk zwaar voor een pop maar ze gedraagt zich normaal en is actief. Het enige wat er veranderd is, is dat ze af en toe erg broeds is. Toch heeft ze - tot op heden - geen ei gelegd. Ik heb geen idee of hormonen een vogel kunnen zwaarder maken, ook dierenartsen kunnen me hier geen antwoord op geven. Hier wat foto's van mijn rare vogel. ;-)
Chica verwacht van iedereen en alles een knuffeltje, ook van de fotocamera. :)
En vinden jullie dit een makkelijke houding om te slapen? Ik alleszins niet maar het typeert Chica. :) Rechts op de houten balk zie je trouwens haar knabbelsporen...
En dan nu over naar mijn onverwachte verrassing. Toen ik woensdag thuiskwam zei mijn vriend dat er een pakje voor mij was. Ik had niets besteld maar dacht dat ik misschien iets gewonnen had omdat ik regelmatig mee doe aan allerlei wedstrijden. Er stond geen afzender op maar de geadresseerden waren Corina, Fluffy en Snowy...
Groot was mijn verbazing toen ik het pakje opende. Daar zat immers de tunnel met 3 gangen in die ik voor mijn verjaardag had willen kopen! Door Fluffy's ziekte en Misty's overlijden had ik die uitgave uitgesteld. Dit had ik toevallig gezegd tegen iemand wie ik geholpen heb met de koppeling van haar konijntjes, we mailen nog regelmatig. Ze wilde mij blijkbaar al langer bedanken en daarom stuurde ze mij dit fantastisch cadeau. Ik ben er zoooo blij mee en de konijnen nóg blijer! Ik wist dat dit in de smaak zou vallen, aangezien ze ook gek zijn op de andere tunnels. Mijn lieve weldoener wil liever anoniem blijven maar ik weet dat ze dit bericht zal lezen dus: heel veel dank voor dit geweldig geschenk!
Het fijne aan deze tunnel is dat hij stiller is dan de crispy tunnels die ik al heb. Vooral Snowy is er dol op en hij zoekt altijd een strategisch plekje pal in het midden op. Zo heeft hij overzicht op de 3 uitgangen. Hij ligt er op zijn gemakje in, wast zich, slaapt er zelfs, heerlijk om te zien! Ook Fluffy lag zojuist lekker te rusten in 1 van de gangen, terwijl Snowy in de andere lag. Zo schattig!
Hier komen de foto's en het filmpje zodat iedereen, maar vooral de gever van dit cadeau kan meegenieten: nogmaals hartelijk dank!
Om 22u. op dinsdagavond 27 juli liet Snowy me heel hard schrikken. Ze krijgen dan altijd hun snoepje en er zijn de laatste tijd wat strubbelingen rond. Fluffy wil per se de eerste zijn en jaagt Snowy dan weg. Hij is het niet eens met zijn onderdanige positie maar mist blijkbaar ook de knuffels die ik hem geef. Ik probeerde net zo weinig mogelijk te knuffelen vanwege Fluffy's bloedplassen, zij voelt zich dominanter door veel aandacht van mij. Uit ervaring weet ik dat het bij hem ook zo is, toen ik niet meer zo veel knuffelde, plaste hij bijna niet meer in huis.
Maar nu maakte hij plots een knorrend/piepend geluid dat veel op het trompetgeluidje leek (zie www.knagers.net/konijnentaal.htm). Ik heb dit geluid nog nooit bij een rammetje gehoord en wist daarom niet of dit een gedragsgerelateerd probleem was of toch een gezondheidsprobleem. Hij is dit geluid af en aan de hele avond blijven maken en stopte ermee toen hij ging slapen.
De volgende dag ging ik meteen naar de dierenarts om een medisch probleem uit te sluiten. Er was immers geen lijn te trekken in de timing van zijn geluid. Daarom kon ik niet uitmaken of het pijn, ongenoegen, frustratie of opwinding was. Hij knorde volop toen hij likjes kreeg van Fluffy maar niet tijdens het rennen of binkies maken. Gelukkig kon ik aan dit laatste afleiden dat hij niet benauwd of ziek was. Hij at, plaste en keutelde ook nog goed. Maar het piepen hoorde ik soms ook bij het in- en uit de kooi springen, naar mij toe lopen, ergens afspringen. En hij piepte op het ritme van zijn ademhaling tijdens het slapen, was dit dromen en emoties verwerken of een moeilijke ademhaling?
Ik kon het niet thuisbrengen waarom hij het geluid maakte. Was hij opgewonden of gefrustreerd? Had hij zich pijn gedaan toen hij van de week struikelde toen hij naar de keuken wilde springen? Was er iets gezwollen of pijnlijk in zijn mond/keel? Vorige week at hij immers zijn groenten trager op. Was hij toen ziek en is hij nu aan de beterhand? Zoveel vragen en geen antwoorden. Het geluid werd minder en minder maar woensdag ging ik toch naar de dierenarts.
Ze onderzocht hem van kop tot teen, letterlijk. Het was overigens de vervangster, dezelfde die hem behandeld heeft voor EC. Ze was erg blij om te zien hoe goed hij hersteld was en knuffelde hem uitgebreid, wat hij trouwens op prijs stelde want hij legde zijn kopje plat ! Daar maakte hij het geluid natuurlijk niet !
Ze keek in zijn oortjes, oogjes en neusje: niets te zien. Ook zijn mondje werd gecontroleerd en dat vond meneertje niet zo fijn. Prompt klemde hij het instrument tussen zijn tandjes . Maar ook zijn mondje, tong, tandjes en keel waren in orde. Zijn longen waren eveneens zuiver en klonken normaal. Vervolgens keek ze na of hij nergens pijn had en dat vond ik persoonlijk een eng onderzoek. Ze boog zijn hoofdje afwisselend naar boven, beneden, links en rechts. Nooit geweten dat een konijn zo ver kon buigen! Maar ook dit onderzoek leverde niets op. En dan te bedenken dat hij nog knorde toen ik hem in de transportbox zette! Toen ik hem er bij de dierenarts terug inzette, begon hij prompt te graven uit frustratie. Eens thuisgekomen was het muisstil en ik heb enkel nog een piepje/knorretje gehoord toen hij uit de kooi sprong en snoep kwam halen.
De volgende dagen is het rustig en stil gebleven. Ik heb nog steeds geen idee wat het precies geweest is maar het lijkt voorbij te zijn nu.
Ze liggen hier tegenwoordig veel samen maar 's middags steevast apart. Blijkbaar willen ze allebei met rust gelaten worden. Maar de momenten waarop ze samen liggen, zijn natuurlijk erg mooi.
Tot slot wil ik nog even laten zien wat voor een boefje mijn Snowy is. Van zodra hij dus meer knuffeltjes kreeg, waande meneertje zich weer heel wat en dacht hij zich meer te kunnen veroorloven. Ik heb hen allebei geleerd dat ze niet in de hal mogen. Omdat we hier dicht aan de straat wonen, vind ik het niet veilig. Stel je voor dat ze naar buiten glippen of erger nog: naar buiten rennen als ze schrikken van iets terwijl ik de voordeur open.
Snowy blijft proberen om zijn grenzen te verleggen maar dit hou ik toch echt wel tegen hoor! Hij is een schatteboutje en mag zowat alles maar ook hij moet zich aan bepaalde regels houden, schattig of niet. Mijn boefje in actie:
Om af te sluiten nog een kort berichtje over Chica. Na een weekje 'diëten en sporten' is ze 5g kwijt. Ik ben benieuwd of de dalende trend zich zal doorzetten, ze is namelijk nog steeds broeds maar de ene dag al wat meer dan de andere. Afwachten maar of het haar hormonen zijn of gewoon wat overgewicht.
Vorige week kon ik al goed nieuws plaatsen en gelukkig kan ik er een vervolg aan breien! Want de hele week word ik al wakker door een mooi concert van tralieknagen. Voor vele mensen een bron van ergernis, voor mij een van de mooiste geluiden die er bestaan. Het betekent immers dat mijn kleine meid zich weer goed voelt. Ook aan andere dingen kan ik zien dat ze zich weer prima in haar vel voelt. Ze huppelt veel en vaak rond, rent, maakt bescheiden binkies en gekke sprongen in Snowy's kooi. Haar eetlust is ook helemaal terug en het gewichtsverlies lag dus aan het feit dat ze minder hooi at doordat ze niet meer in de kooien durfde springen. Met enige vreugde mag ik dus zeggen dat ze weer meer dan 2 kg weegt, 2014 g om precies te zijn. Een toename van 24 g.
Tot nu toe is het bloedplassen volledig achterwege gebleven en de territoriumplassen zijn ook bijna verdwenen. Ze jaagt ook niet meer achter Snowy en daarom geef ik nog maar 2x per dag de bachbloesems.
En vanmorgen verraste ze mij compleet! Al enkele dagen zag ik dat ze net voor het opstapje naar de keuken stond te aarzelen, ze wilde wel maar durfde niet, vooral niet als ik keek. Maar vanmorgen waagde ze de sprong en heeft zeker een half uur fijn buiten gespeeld, samen met haar ventje. Ook Snowy was er blij mee want hij maakte binkies en bleef veel langer buiten. Wat ben ik toch trots op mijn lieve nijntjes! Als zij blij zijn, ben ik ook blij . Het zou natuurlijk kunnen dat het territoriumconflict hierdoor weer even opflakkert. Maar als ik nu bloed in haar plassen zou zien, weet ik dat het geen ziekte is. Evenwel, laten we hopen dat het probleem zich nooit meer voordoet.
Met Snowy's darmpjes gaat het ook beter sinds de warmte weg is. Of lag het toch aan de stress? Ik weet het niet zeker. Hij voelt zich alleszins ook héél goed en laat het dagelijks zien door binkies te maken in Fluffy's kooi (!), binkies in huis en door het huis rennen. Wellicht is hij daardoor weer een beetje gewicht kwijt maar niet zo heel veel, slechts 10g. Het valt me trouwens op dat hij minder of zelfs niet meer in huis plast nu Fluffy weer overduidelijk de dominante is. Dus toch geen onzindelijkheid ten gevolge van EC maar territoriumdrang.
Omdat mijn snoezige Snowy nog een verjaardagsfeestje tegoed had, en omdat het nu toch weer beter gaat tussen hem en Fluffy, besloot ik het uitgestelde feestje eindelijk uit te voeren. Door zijn vreemde stoelgang van de laatste tijd durfde ik echter geen snoep of taartje geven o.i.d. Maar een feestelijke toets aan de groentenschotels geven, kon ik wel ! Jullie kunnen zelf zien hoe verbaasd Snowy was .
Natuurlijk smulde Fluffy heerlijk mee en tot mijn verbazing heeft geen van beide de parapluutjes opgegeten .
Om af te ronden nog een berichtje over Chica. Vorige week zag ik al dat ze enorm was aangekomen in gewicht. Maar ze is de laatste tijd ook weer erg broeds dus ik dacht dat ze met een ei zat, letterlijk . Tot op heden echter nog niets en ze maakt ook geen aanstalten om eentje te leggen. Maar bij de weging schrok ik toch: 150 g! En dat voor een popje! Ze is altijd wel fors geweest en weegt gewoonlijk rond de 120 g (dan voel ik haar borstbeentje nog goed). Sinds de warmte is ze echter veel minder beweeglijk geworden, sowieso vliegt ze niet veel maar nu eigenlijk helemaal niet meer. Dus vandaag ga ik aan de slag met haar, ze moet wat meer beweging krijgen, we zullen beginnen met 1 vlucht per dag. Ik hield de afgelopen weken rekening met de warmte en haar ouderdom (ze is/wordt 10 jaar) en daarom wilde ik haar niet al teveel dwingen. Maar nu moet ik ingrijpen. De knaagstaaf heb ik even weggehaald en de zonnebloempitten uit het voer gehaald (erg jammer dat ik geen voer zonder die pitten vind). Trosgierst krijgt ze wel nog dagelijks maar slechts een stukje van 5 cm. En dan maar hopen dat al deze maatregelen gaan helpen, niets zo ongezond als overgewicht natuurlijk.
Ik durf het bijna niet plaatsen omdat ik het noodlot niet wil tarten. Maar vandaag is het exact een week geleden dat Fluffy nog bloed in haar plas heeft gehad. Ik weet het: ik mag niet te vroeg victorie kraaien, bij de minste stress/frustratie kan het terugkomen. Maar dit is een mooie stap in de goede richting en daar ben ik héél blij om! Het doet me plezier om haar karakter weer te zien openbloeien.
Ze durft ook weer in Snowy's kooi springen om te eten (hier eten ze altijd in de kooi van de ander), ze huppelt meer en vaker rond en durft ook weer onder mijn bureau komen. Het enige 'negatieve' is dat ze nog eens 20g is afgevallen. Nu weegt ze geen 2kg meer maar 1980 g. Vreemd idee hoor, ze heeft altijd om en bij de 2,100 g gewogen, minder dan 2 kg is even wennen voor mij. Ze voelt nochtans nog steeds niet te mager aan.
Het zou natuurlijk kunnen dat ze wat gewicht verloren is omdat ze ook minder vaak hooi at, omdat ze niet meer zelf in de kooien durfde springen. Ik moest haar telkens er in zetten en dus goed opletten of en wanneer ze wilde gaan eten. En spieratrofie door het minder bewegen kan ook een rol spelen. Ik wacht het nog even af, ik vermoed dat ze weer zal bijkomen in de komende weken als de situatie zo gunstig blijft tenminste.
De afgelopen week heb ik dus steeds kunnen vermijden dat ze achter Snowy ging jagen en dat lijkt vruchten af te werpen. 's Middags slapen ze nu ook vaker samen, de voorbije weken sliepen ze altijd apart. Fluffy heeft wel de neiging om Snowy als een puppy te volgen, behoorlijk irritant soms maar ja, ze is een konijntje dat gewend is haar zin te krijgen en als ze die niet krijgt... Dit moeten ze toch echt onder hun tweetjes uitmaken. Het enige wat ik kan en probeer te doen, is de stress en frustratie te beperken door hen niet meer te laten bedelen voor snoep. (En haar niet teveel haar zin te geven).
Hoewel ik in mijn vorig bericht schreef dat ik het vetbed nog niet zou wegnemen, heb ik het toch gedaan maar enkel 's avonds. Dan wordt er immers flink gemarkeerd.
Fluffy plast nu dus expres in huis, kijkt me dan aan om te zien of ik reageer maar ik negeer het. Afgelopen week heeft ze 2 uren naast een plas gelegen van haar en pas toen ze eindelijk weg huppelde, kon ik de plas opruimen. Ach, het is even wat werk maar dat heb ik er graag voor over als dit de problemen oplost.
Ze heeft alleszins heel veel ontspanningsmomenten. Zoals je ziet in dit filmpje, kan ze soms erg ver weg zijn .
En iedereen die mij een beetje kent, weet ik dat dol ben op Fluffy's mondje. Alles wat ze doet, doet ze schattig, zelfs blindedarmkeutels eten .
Snowy heeft af en toe nog steeds wat diarree die onmiddellijk gevolgd wordt door normale keutels. Dit heb ik nog nooit eerder gezien; hij heeft het gelukkig niet iedere dag maar waar het vandaan komt is mij een raadsel. Er is niets aan de voeding veranderd. Warmte? Stress? Hij lijkt er gelukkig geen last van te hebben en maakte veel binkies toen het wat koeler werd. Hij was erg blij dat hij weer buiten kon spelen.
Jullie weten intussen dat hij in de vreemdste houdingen kan liggen en hij doet alles om die traditie in ere te houden .
Om af te sluiten nog even wat nieuws over Chica. Zij is de afgelopen week op een nacht van haar stok gevallen! Om 5u. 's morgens hoorde ik plots gefladder en toen ik ging kijken zat ze op de bodem van de kooi in een hoekje van de schrik. Geen idee wat er gebeurd is, bij mijn weten is dit nog nooit eerder gebeurd.
Gelukkig lijkt ze het allang vergeten te zijn en ze amuseert zich met haar schommel. Ze heeft nog steeds geen idee waarvoor het ding eigenlijk dient maar op haar eigen manier speelt ze ermee .
Vogels hebben niet zo vlug last van warmte maar af en toe kwam Chica wat meeprofiteren van de verkoeling van een ventilator . Ze koos hier echt zelf voor, ik zou nooit een ventilator op haar kooi richten.
Zei ik vorige keer nog dat Fluffy niet echt gebruik maakte van de verkoelende ice pod/koelelementen... nu wel hoor! Dankbaar leggen beide nijntjes hun kin erop of buikje ertegen en zijn ze aan het chillen. Snowy nog steeds meer dan Fluffy en hij wringt zich ook tussen haar en het koelelement in, het boefje .
Gelukkig krijgt Fluffy af en toe de kans om er alleen tegen te liggen.
Ze liggen hier trouwens vaak in de tunnels nu, Snowy in de korte, Fluffy in de lange. Wellicht is dit instinctief gedrag, konijnen in het wild gaan ook in hun holen omdat het onder de grond veel koeler is.
En bij Snowy ziet dit dan er zo uit:
Wat Fluffy's bloedplassen betreft: daar zit niet veel verandering in. Gewone plassen worden afgewisseld met plassen waar wat bloed in zit. Gelukkig begint het bloed wel te minderen, het is bijlange niet meer zoveel als in het begin. Het heeft duidelijk met rangorde/territorium te maken. Vooral als ze kruiden/snoep krijgen, heeft Fluffy de neiging om achter Snowy aan te jagen. Dus heb ik besloten dit patroon te doorbreken door niet meer op mijn gewone plaats op de bank te zitten. Ze weten dat ze dan kunnen bedelen bij mij en dit lukt nu niet meer. Ik ben er nu enkele dagen mee bezig en de grote rode plassen heb ik al die dagen niet meer gezien. Ze jaagt dan ook niet meer. Het komt er nu op aan een nieuwe gewoonte aan te leren zodat ze de oude vergeten en dit zou ik enkele weken moeten volhouden.
Toch zie ik dat ze ook de neiging heeft om het vetbed te markeren. Daarbij wil er ook nog eens een beetje bloed op het einde van een plas zitten. Maar ik ga het stap voor stap aanpakken, anders weet ik niet precies wat werkt. Dus eerst het jagen voorkomen en als dit niet genoeg helpt tegen het bloedplassen, dan kan ik nog het vetbed wegnemen gedurende enkele weken. Het is toch te warm om op te liggen nu.
Of de bachbloesems werken weet ik niet zeker, de verandering in haar gedrag kan ook aan mijn veranderde gewoontes liggen. Van de week kreeg ik een geniale inval, al zeg ik het zelf . Met een mini plukje van haar favoriete bio hooi heb ik haar stap voor stap weer naar Snowy's kooi kunnen lokken en sindsdien durft ze er weer inspringen. Helaas niet regelmatig genoeg om een gewoonte aan te leren, maar ieder stapje is een stapje dichterbij genezing en zelfvertrouwen. Inwendig was ik aan het juichen toen ik haar in die kooi zag springen maar uiterlijk mocht ik niets laten merken, Fluffy reageert immers ook niet goed op beloningen op die momenten. Je moet haar kennen hoor .
Ze is een beetje actiever, durft weer meer rondhuppelen en is op een plaats geweest waar ze al weken niet meer durfde komen: onder mijn bureau. Daar stond vroeger de curverbak met Misty's speelgoed en daarachter was altijd de grens van het territorium waar werd gekeuteld en gesproeid. Nu de bak weg is (het hamsterspeelgoed is even opgeborgen) kwam ze nieuwsgierig snuffelen in de nieuwe omgeving. Snowy heeft die nieuwe omgeving al een week geleden ontdekt natuurlijk .
Afwachten hoe de situatie zal evolueren, ik kan alleen maar hopen dat Fluffy zich vlug de oude voelt. Ik zie gewoon dat ze niet haar vrolijke oude zelf is.
Zojuist had ik het over Misty's speelgoed, dit is allemaal afgewassen en opgeborgen. Haar kooi en speelbak heb ik een tijdje geleden al weggedaan uit de woonkamer. Het doet teveel pijn om alles zo leeg te zien staan. Ik merk nu dat ik haar nog steeds mis in kleine dingen. Als ik kookte, hield ik altijd een stukje groente/fruit voor haar apart, bv. paprika, meloen enz. Ook als ik de groenteschotels voor de konijnen maak, dan heb ik nog steeds de neiging om een stukje wortel of appel voor haar aan de kant te leggen. Gewoontes doorbreken is niet alleen moeilijk voor dieren...
Sinds mijn vorig bericht ging het almaar beter met Fluffy, sterker nog: er zat geen druppel bloed meer in haar plassen de 4 volgende dagen! Qua gedrag was ze ook rustig, tot woensdagavond. Toen vond ze het weer nodig om achter Snowy aan te jagen. Om 21u30 krijgen ze hier altijd een eerste snoepje. Zoals gewoonlijk geef ik altijd eerst een snoepje aan Fluffy en dan pas aan Snowy. Met het snoepje in haar mondje ging ze achter hem aan, ze gunde hem blijkbaar niet eens zijn snoepje. Donderdag zag ik dan weer een plas met bloed in. Gelukkig niet meer zo veel als in het begin dus er is wel trage beterschap. Ook daarna minderde het bloeden weer tot ze gisteren opnieuw achter hem aan ging en ja hoor, vanmorgen weer bloed in de plas. Zolang de rangorde tussen haar en Snowy niet hersteld is, zal ze dit probleem blijven hebben. Snowy plast trouwens vaak rondom haar, soms sproeit hij zelfs over haar heen! En dat voor een gecastreerd konijntje! Er is duidelijk een subtiele strijd tussen die 2 gaande.
Ik heb zelf wat zitten opzoeken welke bachbloesems geschikt zouden zijn voor haar en mij lijken dat Gentiaan en Scleranthus te zijn. Gisteren ben ik gestart met de behandeling, nu is het wachten tot en hopen dat ze aanslaan. Even wat uitleg over de bloesems:
Scleranthus (hardbloem):
Een dier die een tekort heeft aan scleranthus-energie heeft veel last van stemmingswisselingen. Hij kan geen evenwicht vinden in het leven. Het eten wil de ene dag wel lusten en de andere dag niet. De buurman aardig vinden en de volgende dag hem willen bijten. Het dier twijfelt constant, kan geen keuzes maken waardoor hij niet lekker in zijn vel zit. Deze gemoedstoestand kost het dier veel energie aangezien hij druk bezig is met kiezen maar niks opschiet. Bij honden met een gebrek aan scleranthus-energie zie je vaak dat deze dieren last hebben van autoziekte welke voortkomt uit een evenwichtsstoornis. Ook dieren die vaak last hebben van hormoonschommelingen (teefjes rond de loopsheid) zijn vaak gebaat met scleranthus.
Gentian (gentiaan):
Dieren die vaak met de 'staart tussen de benen' weglopen zodra er iets niet gaat zoals het hoort te gaan. Een tegenslag tijdens een training en het dier zal die oefening niet meer doen omdat hij denkt het toch niet te kunnen. De dieren zijn pessimistisch gestemd en hebben geen zin om dingen te gaan ondernemen omdat ze op voorhand besloten hebben dat het toch niet leuk wordt. De dieren hebben vaak een ietwat droevige blik in hun ogen en stralen een vreemde hooghartigheid uit. Dieren die dit gedrag vertonen hebben duidelijk een Gentian-tekort. Meestal is deze toestand slechts van tijdelijke aard en heeft dan een aanwijsbare oorzaak.
Tot nu toe heb ik geen gegil meer gehoord en ik hoop ook dat ik het nooit meer hoef te horen. Fluffy lijkt wel meer en meer de oude te worden. Sinds enkele dagen is ze weer aan het tralieknagen als ik ga slapen en haar eetlust is prima. Enkel het IN de kooien springen lukt niet altijd, als ze nadenkt, begint ze te twijfelen en dan durft ze niet. Ik hoop dat ze met behulp van de bachbloesems toch de klik zal maken.
Intussen is het erg warm geworden in Belgisch Limburg. Snowy profiteerde al langer van de ice pod maar nu had Fluffy ook verkoeling nodig. De temperatuur was binnen dan ook opgelopen tot 28,5°C in de woonkamer en zelfs 30°C in de keuken! Ik denk dat Snowy het moeilijker heeft met de warmte omdat hij langere onderwol heeft en kleinere oortjes die weinig kunnen afkoelen. Ik maak de buitenkant van de oren regelmatig wat nat maar dat helpt ook maar tijdelijk. Beiden vinden ze het trouwens leuk om te graven in de doeken die ik rond de koelelementen wikkel... Hier een beeld van hoe Snowy vaak ligt .
Ik heb bewust een tijd gewacht met een update omdat het op en af bleef gaan met Fluffy. Soms bloed, soms normale plassen maar waar wèl vooruitgang te zien is, is de relatie tussen haar en Snowy. Ze liggen weer vaak samen en likken elkaar even veel. Ook is het zelfvertrouwen van Fluffy aan het groeien, ze durft weer in en uit de kooien springen. Haar eetlust wat brokjes betreft was niet zoals die gewoonlijk was, misschien ook omdat ze niet veel bewoog. Hooi en groenten daarentegen gingen er héél vlot in. Haar gebrek aan eetlust hing samen met haar onzekerheid i.v.m. de kooien. Nu ze dit weer durft, eet ze weer al haar brokjes op. Ik was wel benieuwd naar haar gewicht want hoewel ik niets voelde aan haar lichaam, had ik toch het vermoeden dat ze was afgevallen. En dat is ook zo, 100g in 3 weken tijd. Niet echt iets om me zorgen over te maken want de oorzaak is duidelijk. Over gewicht gesproken: Snowy is ook weer aangekomen en weegt weer 903 g, oef !
Maar gisteren heeft ze me héél erg laten schrikken, gedurende enkele seconden dacht ik dat haar laatste uur geslagen was. De hele dag zag ik normale plassen maar rond 17u. zag ik een gele plas met enkele tikkeltjes bloed in. Dat betekent meestal dat er meer op komst is. Fluffy houdt haar plas altijd lang op maar nu was het omstreeks 21u. en ze had nog steeds niet geplast. Ik zie haar net komen aangelopen en ze doet een bloederige plas op de grond, ze kon het duidelijk niet meer ophouden. Maar toen...
Toen begon ze ineens te gillen !!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.
Maar wat deed Fluffy? Op haar gemakje zich gaan wassen, ontspannen naast Snowy liggen en een kwartiertje later kwam ze bedelen voor snoep alsof er niets gebeurd was. Ik stond helemaal versteld hoor. Het was duidelijk gewoon een heel pijnlijk moment geweest maar ze leek opgelucht en ging gewoon door met haar leven. Tja, voor haar bestwil moet ik dit dus ook doen. De plassen die volgden waren eveneens heel normaal.
Het klinkt misschien bizar, maar ik heb de indruk dat de situatie er toch op vooruitgaat. Ik zie een bepaald patroon: als er normale plassen komen, komt er vaak bloed, slijm of een bloedklonter na ca. 3 dagen. Alsof de wonde (of wat het ook is) zich langzaam herstelt. Dat hoop ik maar... Ze voelt zich wat beter in haar vel en als dat goed gaat, komt de rest vanzelf wel. Het heeft alleen tijd nodig. Ze zou ook vaker moeten plassen maar probeer dat eens aan een konijn uit te leggen....
Hopelijk was dit 1 van de laatste bloederige dingen die ik moet zien. En hopelijk was het ook de laatste keer dat ik het geluid moet horen, bah, het ging door merg en been. Ik vond het vreselijk om zo machteloos te moeten toekijken maar ben wel blij dat het zo vlug voorbij was.
Maar genoeg daarover, iets leuks om mee af te sluiten. Ik vertel wellicht niets nieuw als ik zeg dat Snowy een supernieuwsgierig ventje is. De temperatuur was hier gisteren opgelopen tot 24°C en ik besloot even te testen of ze de ice pod nodig hadden. Fluffy vond er niks aan maar Snowy... kijk zelf maar .
Voor alle zekerheid had ik de ice pod in een doek gewikkeld want zoals je ziet, zet Snowy overal zijn tandjes in.
Wat later leek hij dan toch te begrijpen waarvoor het ding dient .
Ik zal beginnen met nieuws over Fluffy want dat is al een hele tijd geleden.
En in die tijd is er toch heel wat veranderd. Of het door de Rescue Remedy is of de aandacht die ze krijgt door ze toegediend te krijgen: het lijkt vruchten af te werpen. Van tijd tot tijd zit er nog wat rozige plas in haar gewone urine, zeker als ze plast om te markeren in Snowy's kooi of als ze sproeit. Ik zie er ook een bepaalde regelmaat in, op zaterdag 12 juni, woensdag 16 juni en vandaag 20 juni plast ze 's morgens bijna puur bloed. Voor het overige zijn de plassen normaal of zit er een klein beetje roze in. Op het moment dat er veel bloed komt, voelt ze zich duidelijk ongemakkelijk en wil ze niet eten. Enkele minuten later is het alweer over.
Van zodra ik vrijdag gestopt ben met de antibiotica is haar eetlust met sprongen vooruit gegaan. Gisteren waren de groenten zelfs in minder tijd op dan gewoonlijk. Sinds vorige week zaterdag zat het ook alweer snor met het in- en uitspringen van de kooien, goed voor haar zelfvertrouwen! En op het eerste zicht zou je zeggen dat het ook goed gaat tussen haar en Snowy maar de stress-signalen zijn dan ook subtiel. Ze heeft een verhoogde ademhaling terwijl ze ogenschijnlijk ontspannen bij elkaar liggen. Ze likt hem wel en ook evenveel als vroeger maar oh wee als hij in mijn buurt komt... Haar hele lichaam schiet naar voren alsof ze hem wil wegjagen. Snowy is niet vlug onder de indruk (of snapt het misschien niet) en blijft dus cool staan. Het lijkt wel alsof ze beide wedijveren om mijn aandacht.
Ik twijfelde wie ik als dominante moest behandelen en heb gekozen voor geen van de 2. Ze moeten het per slot van rekening zelf bepalen maar... die stress brengt bij Fluffy bloedplassen teweeg. En bij Snowy ben ik bang dat zijn weerstand zal afnemen waardoor de EC misschien weer opnieuw zal toeslaan. Hen negeren heb ik 1 dag gedaan maar ook dat was niet verstandig. Ze hebben hun dagelijkse portie knuffels nodig, ik moet alleen de juiste dosis vinden. Niet teveel (want dan voelen ze zich dominant) en niet te weinig (want ze voelen dat dit niet normaal is). Ik wil zo goed als het kan hun gewone patroon aanhouden.
Snowy had vrijdag diarree of iets wat daarop leek. Ik zag ineens enkele druppels bruine vloeistof liggen. 5 minuten later kwam er iets uit wat op papperige blindedarmkeutels leek, hij at ze alleszins op. Een half uur later waren de bd-keutels normaal en zijn gewone keutels kwamen ook weer tevoorschijn. Geen idee of dit een reactie kan zijn op de stress of teveel meegesnoept van Chica's knaagstaaf als daar iets afvalt? Hij was ook heel onrustig en pas toen ik hem knuffelde, kalmeerde hij. Hij is 30g afgevallen op 1 week tijd, vrij veel voor zo een lichtgewichtje dus nu moet ik hem zeker nauwlettend in de gaten houden. Hij is wel in de rui en heeft de afgelopen dagen ook heel veel binkies gemaakt, buiten gespeeld en gerend enz. Hopelijk is het dat maar... Zijn maximum gewicht was 940 g in de winter, sinds enkele maanden bleef hij op 910 hangen. En nu dus 880g, in de zomer verliest hij altijd wel gewicht. Maar dit mag niet in dalende lijn blijven gaan, welk gewicht zal ik als limiet nemen om hem een preventieve kuur Panacur te geven?
Maar om verder te gaan over Fluffy: de avond dat ze Snowy wegjoeg bij mijn voeten, plaste ze ook op de grond. Ideaal om een nieuw urinestaal te laten controleren na alle aanpassingen, medicijnen enz. De tabel met de waarden vind je op mijn site, ze is te groot om hier te plaatsen.
Omdat de nieuwe uitslag er vrij positief uitziet, besluit ik - in overleg met de dierenarts - geen Eurologist te geven en alleen verder te gaan met Rescue Remedy. De Metacam was ik aan het afbouwen, eerst kreeg ze 2x per dag de halve dosis, dan 3 dagen 1x per dag een lage dosis (0,075ml) en om af te sluiten nog 3x om de dag. Natuurlijk probeer ik ook mijn gedrag t.o.v. haar aan te passen en haar af te leiden door het speelgoed te wisselen.
Wat nu precies gezorgd heeft voor de beterschap, kan niemand duidelijk zeggen. Was het de antibiotica, het kruidenhooi achterwege laten, Rescue Remedy, mijn gedragsaanpassing, gewoon geduld of een combinatie? Jammer dat ik het niet met zekerheid kan zeggen, zo kon ik het anders in de toekomst voorkomen. Ook jammer dat het bijna een maand geduurd heeft voor we enige zekerheid hadden. Eigenlijk heeft ze al die stresserende onderzoeken voor niets ondergaan, maar anderzijds ben ik natuurlijk wel blij dat we nu blaas- of nierstenen en tumoren kunnen uitsluiten. Ik ben me ervan bewust dat dit toch nog een tijdje kan aanslepen maar hopelijk duurt het niet zo lang als in 2005.
Om de PH-waarde naar beneden te brengen zou ik eventueel veenbessensap kunnen geven, ware het niet dat Fluffy dan weigert te drinken. Ook water waar Rescue Remedy in zit, wordt niet aangeraakt. Wellicht wordt die waarde weer vanzelf normaal als ze geen last meer heeft van haar driften. We durven nu bijna 100% zeker zeggen dat dit de oorzaak is. Want mijn dierenarts zei dat een tumor of poliep nooit vanzelf stopt met bloeden, zulke klachten gaan nooit op en af.
Op zo een moment vind ik het wel jammer dat Fluffy zo gevoelig is, want ik heb de indruk dat ze blijft hangen in een bepaalde emotie, ook al weet ze zelf niet meer waarom. Ze kan maar moeilijk loslaten. Toch zie ik dat ze bij momenten vrolijk en actief is, zo zou ze altijd mogen zijn.
Gelukkig is er Chica nog die met haar maf gedrag ons nog aan het lachen kan brengen. Per toeval is ze erachter gekomen dat ze kan schommelen op haar klimboom. Nu blijft ze zich met haar bekje afzetten tegen de tralies om haar klimboompje op die manier in beweging te brengen.
Omdat ze het zo leuk vindt, besloot ik haar een schommeltje te geven dat ik van mijn vriendin had gekregen. Haar papegaai speelde er niet meer mee. Eerst liet ik haar kennismaken ermee op de schotel, nu hangt het in haar kooi. Tot op heden heeft ze er nog niet op geschommeld maar ze is er wel mee bezig en dat is ook leuk .
Tot slot, de laatste overpeinzingen en beelden van Misty.
Als ik er over nadenk, zijn er door haar leventje wel wat
aanwijzingen geweest dat ze mogelijk niet helemaal gezond was.
Zo dronk ze bv. meer dan ik gewend was van hamsters.
Daardoor plaste ze natuurlijk ook meer. Toch was het geen suikerziekte omdat ze
slechts 15 ml dronk ipv 5 (wat de andere hamsters dronken). Geen extreem drinkgedrag
zoals je bij suikerziekte ziet, dan drinken ze hun eigen lichaamsgewicht in
water (Misty zou dan 120 ml moeten gedronken hebben). Het leek eerder een
blaasprobleem te zijn. Ik zag soms wat bloedvlekjes en slijmerige bruine urine.
Ik heb haar enkele maanden behandeld met veenbessensap en sindsdien heeft ze
nooit meer last gehad.
Maar wat ze vorige zomer deed, heb ik nog nooit gezien bij
een hamster. Het was warm in huis maar niet extreem warm, zelfs de konijnen
konden de warmte goed verdragen. Al mijn vorige hamsters hebben er ook nooit
last van gehad. Misty daarentegen trof ik op een morgen zwalpend als een
dronkenman aan in haar kooi. Ze leek wel een hitteslag te hebben. Toen heb ik
onmiddellijk een natte handdoek boven op haar kooi gelegd en daarbovenop nog
eens koelelementen uit de vriezer (koude lucht daalt). Ook tegen haar
slaaphuisje legde ik een koelelement en al die dingen ging ik 's nachts ook
regelmatig wisselen. Dat hielp maar ik blijf het vreemd vinden.
En dan was er natuurlijk haar schurftmijt, volgens mij was
er altijd al iets mis met haar weerstand.
Ik probeer gewoon een oorzaak te vinden waarom het zo snel
gegaan is, in de hoop dat ik het sneller kan verwerken. Goed wetende dat ik
toch nooit een antwoord op mijn vragen zal krijgen. En het brengt haar helaas
ook niet terug.
Wat nu volgt, zijn werkelijk de allerlaatste fotoâs en
filmpjes die ik van haar gemaakt heb. Had ik dat geweten⦠Nu heb ik spijt omdat
er nog zoveel dingen waren die ik had willen vastleggen. Maar ja, de dingen die
ik wel heb, daar ben ik heel dankbaar voor.
Dit was Misty ten voeten uit: altijd en op zoveel manieren
aandacht zoeken om uit de kooi te mogen.
Speelgoed van de konijnen onderzoeken.
In de volgende filmpjes zien jullie het ook: niets wees erop
dat Misty binnenkort over de regenboogbrug zou springen. Ze was zo actief,
alert en vrolijk.
Hier zie je haar 's morgens in de speelbak, ze was zo mooi in natuurlijk licht.
En dit is het allerlaatste filmpje, enkele dagen voor haar heengaan gemaakt.
Tot ziens lieve Misty, het ga je goed op de regenboogbrug, ik mis je zo hard...
Op maandagavond 14 juni heeft Misty ons compleet onverwacht verlaten. We hebben het helemaal niet zien aankomen. Tot op het laatste moment at ze goed, woog ze hetzelfde, was ze actief en vrolijk... en plotseling is ze er niet meer. Zoals iedere dag volgde ze haar routine: ze stond op, ging drinken, zich wassen... En normaal gezien hoor ik dan tralieknagen, dan weet ik dat ze klaar is om uit de kooi te komen. Deze keer bleef het stil dus ik besloot te kijken waar ze bleef. En ik zie haar levenloos op haar verdieping liggen.
Ik ben me rot geschrokken en kon het de eerste uren niet eens geloven. Heb ook geen oog dichtgedaan die nacht. Ik vermoed dat ze een beroerte of hartaanval heeft gekregen, haar mondje stond wat scheef. Toch is ze heel vredig gegaan, ze lag heel ontspannen en het moet erg snel gegaan zijn. Men had me al gewaarschuwd dat deze kleur niet oud zou worden maar 1 jaar en 9 maanden is echt te vroeg .
Zou het toeval zijn dat 2 hamsters van mij (ook Donkey) die een blaasprobleem en mijt hadden, ook vroeg sterven? Ik denk dat ze van nature zwakker waren.
Voor haar is het goed dat ze niet geleden of gesukkeld heeft. Tot het laatste moment heeft ze geknuffeld, gespeeld, ze is niet kaal geworden of wat dan ook. Maar de leegte die ze bij ons achterlaat is immens, vooral omdat het zo plots gebeurd is, we waren hier totaal niet op voorbereid. Toch was ik de laatste weken veel foto's en filmpjes aan het maken. Voelde ik onbewust aan dat het niet lang meer zou duren of hield ik gewoon rekening met het feit dat ze ouder dan anderhalf jaar was? Ja, ze voelde wat knokiger aan, vooral haar borstbeentje maar dat is vrij normaal bij oudere hamsters.
Ik weet dat ze hier een prachtig leven heeft gehad, dat is een troost. Ze heeft zelfs nog in een supergrote kooi mogen wonen gedurende het laatste half jaar. Maar mijn hemel, dit doet pijn! Ik kan het maar niet geloven dat ze er niet meer is. Dat ik haar lieve roze neusje nooit meer zal zien. Haar vachtje niet meer zal voelen en ruiken. Haar niet meer kan knuffelen. Ik ben zo dankbaar voor alle mooie herinneringen die ze mij gegeven heeft maar waarom heeft ze mij zo plots verlaten? Mijn knaagdiertje dat haar naam altijd waarmaakte, niets bleef onaangeroerd bij Misty. Nooit meer kan ik haar immer olijk snoetje zien, iedere ochtend en avond keek ik er naar uit. En ze was zo ontzettend lief ! Hoewel ze een adhd-hamster was die nooit bleef stilzitten in je hand, liet ze zich wel graag aaien, zelfs terwijl ze at. Nooit een slecht humeur, altijd even vrolijk, je zag niet eens dat ze willig was. Wat ga ik dat lieve gezichtje missen, het gezichtje dat mijn hart deed smelten, iedere dag opnieuw. Ze is ongetwijfeld de meest tamme en fotogenieke hamster die ik ooit heb gehad. Altijd weer vond ze de perfecte pose met haar perfecte uiterlijk. Het mooie zwarte vlekje op haar borstkas, haar bijzondere kleur, haar neusje dat zo mooi contrasteerde met haar vacht...
Mijn mooie mollige Misty, waarom ben je niet langer gebleven? Ik had nog zoveel plannen en mis je verschrikkelijk . Gelukkig ben je niet alleen op de regenboogbrug. Je zult er beslist iedereen opvrolijken met je olijke snoet. Op een dag zien we elkaar weer, mijn lief meisje....
Om 15u. heb ik haar vandaag naar het crematorium gebracht, donderdag wordt ze gecremeerd en dan is ze terug bij mij. Maar ik heb het voorlopig wel even gehad met hamsters, het doet gewoon te veel pijn dat ze niet lang leven.
Hopelijk is het nu echt gedaan met het slechte nieuws van de afgelopen weken, dit is emotioneel erg uitputtend .
Het is enkele dagen stil geweest omdat ik zelf niet wist wat ik moest denken. En ook omdat ik een dipje zat, ik zag het even niet meer zitten.
Woensdag bracht ik de dierenarts op de hoogte van Fluffy's onveranderde toestand en ze zei dat er toch nog een steentje of iets anders kon zitten dat niet zichtbaar was op foto of echo. Ze vroeg zich af hoe lang we dit probleem nog wilden aankijken zonder in te grijpen (lees: een operatie). Dan slaat bij mij de paniek toe natuurlijk. Een konijn van die leeftijd opereren is een groot risico en eigenlijk weet niemand wat er precies mis is.
Nee, dat laat ik niet toe, ik heb Eurologist tabletten besteld die het gruis en stenen kleiner dan 1 cm zouden weghalen. In het verleden heb ik haar hiermee ook al eens succesvol behandeld. Hopelijk steken de tabletten maandag in de bus zodat ik snel kan beginnen.
Ondertussen ben ik gestart met Rescue Remedy om verschillende redenen. Enerzijds helpt het hopelijk haar gerust te stellen want ook zij lijkt te panikeren als ze bloed ziet. Ze begint het op te likken en dat wil ik niet, lijkt me niet hygiënisch. Aandacht geven op zo een moment is niet ideaal, dat weet ik maar ik heb geen andere keuze dan het meteen op te ruimen.
Anderzijds hoop ik dat de gemoederen bedaren tussen haar en Snowy want sinds gisteren is het glashelder: ik vermoedde al dat er een rangordeconflict was maar nu kreeg ik de bevestiging. Niet alleen ik zag het, ook mijn vriend viel het op en dat wil wat zeggen. Hij houdt ook wel van de dieren maar is er niet zo intensief mee bezig als ik.
We zagen het allebei: Snowy duwde zijn kopje onder haar in, zij weigert te likken en duwt haar kop onder hem in waarop hij wel likt. Vroeger likte ze hem thans regelmatig maar nu geeft ze geen duimbreed toe. Heel af en toe krijgt hij enkele likjes en daar moet hij het dan maar mee stellen. Hij probeert al enkele jaren ranghogere te worden maar oud of niet: Fluffy is nog niet van plan haar positie op te geven. En hoewel ik stress wil vermijden, mag ik niet tussenbeide komen. Dus ik hoop dat ze het vlug zullen 'uitvechten'. (Gelukkig komen er nooit echte gevechten aan te pas ).
Ze liggen ook vaak apart maar zo een tijdelijke time out is zeker niet slecht.
Ik vermoed dus dat het een combinatie is van gruis en stress. Op deze pagina kun je lezen dat dit een mogelijke oorzaak van blaasproblemen kan zijn: http://www.huisdierendokter.nl/inurinewegen.html (onder "Ontstaan van blaasgruis en blaasstenen", 2de alinea).
De dierenarts heeft het trouwens al eerder in haar praktijk gezien maar dan vooral van mannetjes die uit pure sexuele drift bloed plassen. Geen gewone rode urine, nee, echt bloed. Bij Fluffy is het geen sexuele maar territoriumdrift. De problemen zijn begonnen sinds ze beiden buiten zijn gaan spelen.
Sinds woensdag begon ik me ernstige zorgen te maken: zowel de baytril als de metacam lijken niets te helpen (tegen het bloeden alleszins). Bovendien vond ik die dag weer wat sliertjes slijm/bloed en... Fluffy begon haar eetlust te verliezen. We moesten alles naar haar brengen en dan ging het er nog maar met mondjesmaat in. Ze weigerde de Science Selective brokken, zowel de gewone als de mature. Enkel Cuni Re-balance (dat ik gewoonlijk meng met SSS) ging er wèl goed in dus geef ik de laatste dagen alleen dat voer nog. Het is niet zo vezelrijk als de andere brokken maar hooi en groenten wil ze gelukkig wel nog goed eten.
Ik weet niet of het eetlustverlies aan de ziekte of de antibiotica te wijten was. Vrijdag heb ik voor de laatste keer baytril gegeven en vandaag is haar eetlust al beter. Toeval? Metacam ga ik nog enige tijd doorgeven maar wel de halve dosering en zo afbouwen.
Mijn vriendin heeft haar ook een reiki behandeling op afstand gegeven gisterenavond (waarvoor dank!), in de hoop dat alle kleine beetjes zullen helpen.
Ze stormde van de week op haar groenten af, vandaag heeft ze ook weer al haar brokken en kruiden opgegeten, prima dus. De voorbije dagen bleef er altijd wel wat liggen.
En gisterenavond wilde ze blijkbaar net plassen toen ik haar kooi aan het verschonen was. Dus plaste ze op het tapijt: een mooie gewone plas overigens. Vanmorgen zag ik dan weer wel bloed maar naarmate de dag vordert worden haar plassen normaler.
Ze lijkt 's morgens 'opstartproblemen' te hebben. Dan is ze bijlange niet zo speels als 's avonds. Geen idee wat de oorzaak is: de hele nacht alleen zijn, beperkte ruimte, ...?
Sinds gisteren wil ze ook niet meer in of uit een kooi springen. Zelfs niet die van Snowy die een stuk lager is dan de hare. Ik moet dus goed op haar lichaamstaal letten om te kijken wanneer ik haar moet optillen. Wellicht leer ik haar een foute gewoonte aan op deze manier maar nood breekt wet. Een zieke mag verwend worden .
In 2005 - toen ze net hetzelfde gezondheidsprobleem had - heeft ze haar poot verstuikt door haar onzekerheid. Uiteraard wil ik dit nu graag voorkomen. Pijn heeft ze alleszins niet, dat kan ik opmaken uit haar slaaphoudingen en ander gedrag. Het niet meer willen springen heeft puur met onzekerheid te maken en ik hoop dus dat Rescue Remedy ook hier een oplossing zal bieden. Fluffy is altijd al een onzeker konijn geweest dat continu bevestiging nodig heeft en dat zal nooit veranderen.
We blijven dus gewoon doorgaan en ik hoop met heel mijn hart dat dit vlug beter wordt. Niet zoals in 2005, toen ze meer dan een half jaar heeft gesukkeld.
Tot slot nog even een dankwoordje aan alle mensen voor de lieve mails, brandende kaarsjes enz.: bedankt!
Om echt af te sluiten: enkele foto's van een ontspannen Fluffy, je kan moeilijk zeggen dat dit een konijn met pijn is .
. 
.
. Snowy leunt op Fluffy's rug en vice versa.
.
. En ja, ik hou ook van enge films dus dat wordt een gezellig avondje griezelen met de dieren 
! Voorzichtig liep ik naar haar toe, nam haar van tafel en zorgde sindsdien dat de stoel ver genoeg van de tafel verwijderd stond.
. Ik weet niet goed wat er aan de hand is. Is de klier ontstoken of gewoon overactief? Ik ruik alleszins niets en haar gedrag, eetlust, gewicht en ontlasting blijven ook normaal. Even in de gaten houden. Misschien is dit ook weer iets dat ontregeld is door ouderdom.
.
. Maar heel erg bedankt voor je kaartje, vinden wij heel lief 
. 
. 
. Gelukkig ben je niet alleen op de regenboogbrug. Je zult er beslist iedereen opvrolijken met je olijke snoet. Op een dag zien we elkaar weer, mijn lief meisje.... 
