Om 22u. op dinsdagavond 27 juli liet Snowy me heel hard schrikken. Ze krijgen dan altijd hun snoepje en er zijn de laatste tijd wat strubbelingen rond. Fluffy wil per se de eerste zijn en jaagt Snowy dan weg. Hij is het niet eens met zijn onderdanige positie maar mist blijkbaar ook de knuffels die ik hem geef. Ik probeerde net zo weinig mogelijk te knuffelen vanwege Fluffy's bloedplassen, zij voelt zich dominanter door veel aandacht van mij. Uit ervaring weet ik dat het bij hem ook zo is, toen ik niet meer zo veel knuffelde, plaste hij bijna niet meer in huis.
Maar nu maakte hij plots een knorrend/piepend geluid dat veel op het trompetgeluidje leek (zie www.knagers.net/konijnentaal.htm). Ik heb dit geluid nog nooit bij een rammetje gehoord en wist daarom niet of dit een gedragsgerelateerd probleem was of toch een gezondheidsprobleem. Hij is dit geluid af en aan de hele avond blijven maken en stopte ermee toen hij ging slapen.
De volgende dag ging ik meteen naar de dierenarts om een medisch probleem uit te sluiten. Er was immers geen lijn te trekken in de timing van zijn geluid. Daarom kon ik niet uitmaken of het pijn, ongenoegen, frustratie of opwinding was. Hij knorde volop toen hij likjes kreeg van Fluffy maar niet tijdens het rennen of binkies maken. Gelukkig kon ik aan dit laatste afleiden dat hij niet benauwd of ziek was. Hij at, plaste en keutelde ook nog goed. Maar het piepen hoorde ik soms ook bij het in- en uit de kooi springen, naar mij toe lopen, ergens afspringen. En hij piepte op het ritme van zijn ademhaling tijdens het slapen, was dit dromen en emoties verwerken of een moeilijke ademhaling?
Ik kon het niet thuisbrengen waarom hij het geluid maakte. Was hij opgewonden of gefrustreerd? Had hij zich pijn gedaan toen hij van de week struikelde toen hij naar de keuken wilde springen? Was er iets gezwollen of pijnlijk in zijn mond/keel? Vorige week at hij immers zijn groenten trager op. Was hij toen ziek en is hij nu aan de beterhand? Zoveel vragen en geen antwoorden. Het geluid werd minder en minder maar woensdag ging ik toch naar de dierenarts.
Ze onderzocht hem van kop tot teen, letterlijk. Het was overigens de vervangster, dezelfde die hem behandeld heeft voor EC. Ze was erg blij om te zien hoe goed hij hersteld was en knuffelde hem uitgebreid, wat hij trouwens op prijs stelde want hij legde zijn kopje plat ! Daar maakte hij het geluid natuurlijk niet !
Ze keek in zijn oortjes, oogjes en neusje: niets te zien. Ook zijn mondje werd gecontroleerd en dat vond meneertje niet zo fijn. Prompt klemde hij het instrument tussen zijn tandjes . Maar ook zijn mondje, tong, tandjes en keel waren in orde. Zijn longen waren eveneens zuiver en klonken normaal. Vervolgens keek ze na of hij nergens pijn had en dat vond ik persoonlijk een eng onderzoek. Ze boog zijn hoofdje afwisselend naar boven, beneden, links en rechts. Nooit geweten dat een konijn zo ver kon buigen! Maar ook dit onderzoek leverde niets op. En dan te bedenken dat hij nog knorde toen ik hem in de transportbox zette! Toen ik hem er bij de dierenarts terug inzette, begon hij prompt te graven uit frustratie. Eens thuisgekomen was het muisstil en ik heb enkel nog een piepje/knorretje gehoord toen hij uit de kooi sprong en snoep kwam halen.
De volgende dagen is het rustig en stil gebleven. Ik heb nog steeds geen idee wat het precies geweest is maar het lijkt voorbij te zijn nu.
Ze liggen hier tegenwoordig veel samen maar 's middags steevast apart. Blijkbaar willen ze allebei met rust gelaten worden. Maar de momenten waarop ze samen liggen, zijn natuurlijk erg mooi.
Tot slot wil ik nog even laten zien wat voor een boefje mijn Snowy is. Van zodra hij dus meer knuffeltjes kreeg, waande meneertje zich weer heel wat en dacht hij zich meer te kunnen veroorloven. Ik heb hen allebei geleerd dat ze niet in de hal mogen. Omdat we hier dicht aan de straat wonen, vind ik het niet veilig. Stel je voor dat ze naar buiten glippen of erger nog: naar buiten rennen als ze schrikken van iets terwijl ik de voordeur open.
Snowy blijft proberen om zijn grenzen te verleggen maar dit hou ik toch echt wel tegen hoor! Hij is een schatteboutje en mag zowat alles maar ook hij moet zich aan bepaalde regels houden, schattig of niet. Mijn boefje in actie:
Om af te sluiten nog een kort berichtje over Chica. Na een weekje 'diëten en sporten' is ze 5g kwijt. Ik ben benieuwd of de dalende trend zich zal doorzetten, ze is namelijk nog steeds broeds maar de ene dag al wat meer dan de andere. Afwachten maar of het haar hormonen zijn of gewoon wat overgewicht.
Vorige week kon ik al goed nieuws plaatsen en gelukkig kan ik er een vervolg aan breien! Want de hele week word ik al wakker door een mooi concert van tralieknagen. Voor vele mensen een bron van ergernis, voor mij een van de mooiste geluiden die er bestaan. Het betekent immers dat mijn kleine meid zich weer goed voelt. Ook aan andere dingen kan ik zien dat ze zich weer prima in haar vel voelt. Ze huppelt veel en vaak rond, rent, maakt bescheiden binkies en gekke sprongen in Snowy's kooi. Haar eetlust is ook helemaal terug en het gewichtsverlies lag dus aan het feit dat ze minder hooi at doordat ze niet meer in de kooien durfde springen. Met enige vreugde mag ik dus zeggen dat ze weer meer dan 2 kg weegt, 2014 g om precies te zijn. Een toename van 24 g.
Tot nu toe is het bloedplassen volledig achterwege gebleven en de territoriumplassen zijn ook bijna verdwenen. Ze jaagt ook niet meer achter Snowy en daarom geef ik nog maar 2x per dag de bachbloesems.
En vanmorgen verraste ze mij compleet! Al enkele dagen zag ik dat ze net voor het opstapje naar de keuken stond te aarzelen, ze wilde wel maar durfde niet, vooral niet als ik keek. Maar vanmorgen waagde ze de sprong en heeft zeker een half uur fijn buiten gespeeld, samen met haar ventje. Ook Snowy was er blij mee want hij maakte binkies en bleef veel langer buiten. Wat ben ik toch trots op mijn lieve nijntjes! Als zij blij zijn, ben ik ook blij . Het zou natuurlijk kunnen dat het territoriumconflict hierdoor weer even opflakkert. Maar als ik nu bloed in haar plassen zou zien, weet ik dat het geen ziekte is. Evenwel, laten we hopen dat het probleem zich nooit meer voordoet.
Met Snowy's darmpjes gaat het ook beter sinds de warmte weg is. Of lag het toch aan de stress? Ik weet het niet zeker. Hij voelt zich alleszins ook héél goed en laat het dagelijks zien door binkies te maken in Fluffy's kooi (!), binkies in huis en door het huis rennen. Wellicht is hij daardoor weer een beetje gewicht kwijt maar niet zo heel veel, slechts 10g. Het valt me trouwens op dat hij minder of zelfs niet meer in huis plast nu Fluffy weer overduidelijk de dominante is. Dus toch geen onzindelijkheid ten gevolge van EC maar territoriumdrang.
Omdat mijn snoezige Snowy nog een verjaardagsfeestje tegoed had, en omdat het nu toch weer beter gaat tussen hem en Fluffy, besloot ik het uitgestelde feestje eindelijk uit te voeren. Door zijn vreemde stoelgang van de laatste tijd durfde ik echter geen snoep of taartje geven o.i.d. Maar een feestelijke toets aan de groentenschotels geven, kon ik wel ! Jullie kunnen zelf zien hoe verbaasd Snowy was .
Natuurlijk smulde Fluffy heerlijk mee en tot mijn verbazing heeft geen van beide de parapluutjes opgegeten .
Om af te ronden nog een berichtje over Chica. Vorige week zag ik al dat ze enorm was aangekomen in gewicht. Maar ze is de laatste tijd ook weer erg broeds dus ik dacht dat ze met een ei zat, letterlijk . Tot op heden echter nog niets en ze maakt ook geen aanstalten om eentje te leggen. Maar bij de weging schrok ik toch: 150 g! En dat voor een popje! Ze is altijd wel fors geweest en weegt gewoonlijk rond de 120 g (dan voel ik haar borstbeentje nog goed). Sinds de warmte is ze echter veel minder beweeglijk geworden, sowieso vliegt ze niet veel maar nu eigenlijk helemaal niet meer. Dus vandaag ga ik aan de slag met haar, ze moet wat meer beweging krijgen, we zullen beginnen met 1 vlucht per dag. Ik hield de afgelopen weken rekening met de warmte en haar ouderdom (ze is/wordt 10 jaar) en daarom wilde ik haar niet al teveel dwingen. Maar nu moet ik ingrijpen. De knaagstaaf heb ik even weggehaald en de zonnebloempitten uit het voer gehaald (erg jammer dat ik geen voer zonder die pitten vind). Trosgierst krijgt ze wel nog dagelijks maar slechts een stukje van 5 cm. En dan maar hopen dat al deze maatregelen gaan helpen, niets zo ongezond als overgewicht natuurlijk.
Ik durf het bijna niet plaatsen omdat ik het noodlot niet wil tarten. Maar vandaag is het exact een week geleden dat Fluffy nog bloed in haar plas heeft gehad. Ik weet het: ik mag niet te vroeg victorie kraaien, bij de minste stress/frustratie kan het terugkomen. Maar dit is een mooie stap in de goede richting en daar ben ik héél blij om! Het doet me plezier om haar karakter weer te zien openbloeien.
Ze durft ook weer in Snowy's kooi springen om te eten (hier eten ze altijd in de kooi van de ander), ze huppelt meer en vaker rond en durft ook weer onder mijn bureau komen. Het enige 'negatieve' is dat ze nog eens 20g is afgevallen. Nu weegt ze geen 2kg meer maar 1980 g. Vreemd idee hoor, ze heeft altijd om en bij de 2,100 g gewogen, minder dan 2 kg is even wennen voor mij. Ze voelt nochtans nog steeds niet te mager aan.
Het zou natuurlijk kunnen dat ze wat gewicht verloren is omdat ze ook minder vaak hooi at, omdat ze niet meer zelf in de kooien durfde springen. Ik moest haar telkens er in zetten en dus goed opletten of en wanneer ze wilde gaan eten. En spieratrofie door het minder bewegen kan ook een rol spelen. Ik wacht het nog even af, ik vermoed dat ze weer zal bijkomen in de komende weken als de situatie zo gunstig blijft tenminste.
De afgelopen week heb ik dus steeds kunnen vermijden dat ze achter Snowy ging jagen en dat lijkt vruchten af te werpen. 's Middags slapen ze nu ook vaker samen, de voorbije weken sliepen ze altijd apart. Fluffy heeft wel de neiging om Snowy als een puppy te volgen, behoorlijk irritant soms maar ja, ze is een konijntje dat gewend is haar zin te krijgen en als ze die niet krijgt... Dit moeten ze toch echt onder hun tweetjes uitmaken. Het enige wat ik kan en probeer te doen, is de stress en frustratie te beperken door hen niet meer te laten bedelen voor snoep. (En haar niet teveel haar zin te geven).
Hoewel ik in mijn vorig bericht schreef dat ik het vetbed nog niet zou wegnemen, heb ik het toch gedaan maar enkel 's avonds. Dan wordt er immers flink gemarkeerd.
Fluffy plast nu dus expres in huis, kijkt me dan aan om te zien of ik reageer maar ik negeer het. Afgelopen week heeft ze 2 uren naast een plas gelegen van haar en pas toen ze eindelijk weg huppelde, kon ik de plas opruimen. Ach, het is even wat werk maar dat heb ik er graag voor over als dit de problemen oplost.
Ze heeft alleszins heel veel ontspanningsmomenten. Zoals je ziet in dit filmpje, kan ze soms erg ver weg zijn .
En iedereen die mij een beetje kent, weet ik dat dol ben op Fluffy's mondje. Alles wat ze doet, doet ze schattig, zelfs blindedarmkeutels eten .
Snowy heeft af en toe nog steeds wat diarree die onmiddellijk gevolgd wordt door normale keutels. Dit heb ik nog nooit eerder gezien; hij heeft het gelukkig niet iedere dag maar waar het vandaan komt is mij een raadsel. Er is niets aan de voeding veranderd. Warmte? Stress? Hij lijkt er gelukkig geen last van te hebben en maakte veel binkies toen het wat koeler werd. Hij was erg blij dat hij weer buiten kon spelen.
Jullie weten intussen dat hij in de vreemdste houdingen kan liggen en hij doet alles om die traditie in ere te houden .
Om af te sluiten nog even wat nieuws over Chica. Zij is de afgelopen week op een nacht van haar stok gevallen! Om 5u. 's morgens hoorde ik plots gefladder en toen ik ging kijken zat ze op de bodem van de kooi in een hoekje van de schrik. Geen idee wat er gebeurd is, bij mijn weten is dit nog nooit eerder gebeurd.
Gelukkig lijkt ze het allang vergeten te zijn en ze amuseert zich met haar schommel. Ze heeft nog steeds geen idee waarvoor het ding eigenlijk dient maar op haar eigen manier speelt ze ermee .
Vogels hebben niet zo vlug last van warmte maar af en toe kwam Chica wat meeprofiteren van de verkoeling van een ventilator . Ze koos hier echt zelf voor, ik zou nooit een ventilator op haar kooi richten.
Zei ik vorige keer nog dat Fluffy niet echt gebruik maakte van de verkoelende ice pod/koelelementen... nu wel hoor! Dankbaar leggen beide nijntjes hun kin erop of buikje ertegen en zijn ze aan het chillen. Snowy nog steeds meer dan Fluffy en hij wringt zich ook tussen haar en het koelelement in, het boefje .
Gelukkig krijgt Fluffy af en toe de kans om er alleen tegen te liggen.
Ze liggen hier trouwens vaak in de tunnels nu, Snowy in de korte, Fluffy in de lange. Wellicht is dit instinctief gedrag, konijnen in het wild gaan ook in hun holen omdat het onder de grond veel koeler is.
En bij Snowy ziet dit dan er zo uit:
Wat Fluffy's bloedplassen betreft: daar zit niet veel verandering in. Gewone plassen worden afgewisseld met plassen waar wat bloed in zit. Gelukkig begint het bloed wel te minderen, het is bijlange niet meer zoveel als in het begin. Het heeft duidelijk met rangorde/territorium te maken. Vooral als ze kruiden/snoep krijgen, heeft Fluffy de neiging om achter Snowy aan te jagen. Dus heb ik besloten dit patroon te doorbreken door niet meer op mijn gewone plaats op de bank te zitten. Ze weten dat ze dan kunnen bedelen bij mij en dit lukt nu niet meer. Ik ben er nu enkele dagen mee bezig en de grote rode plassen heb ik al die dagen niet meer gezien. Ze jaagt dan ook niet meer. Het komt er nu op aan een nieuwe gewoonte aan te leren zodat ze de oude vergeten en dit zou ik enkele weken moeten volhouden.
Toch zie ik dat ze ook de neiging heeft om het vetbed te markeren. Daarbij wil er ook nog eens een beetje bloed op het einde van een plas zitten. Maar ik ga het stap voor stap aanpakken, anders weet ik niet precies wat werkt. Dus eerst het jagen voorkomen en als dit niet genoeg helpt tegen het bloedplassen, dan kan ik nog het vetbed wegnemen gedurende enkele weken. Het is toch te warm om op te liggen nu.
Of de bachbloesems werken weet ik niet zeker, de verandering in haar gedrag kan ook aan mijn veranderde gewoontes liggen. Van de week kreeg ik een geniale inval, al zeg ik het zelf . Met een mini plukje van haar favoriete bio hooi heb ik haar stap voor stap weer naar Snowy's kooi kunnen lokken en sindsdien durft ze er weer inspringen. Helaas niet regelmatig genoeg om een gewoonte aan te leren, maar ieder stapje is een stapje dichterbij genezing en zelfvertrouwen. Inwendig was ik aan het juichen toen ik haar in die kooi zag springen maar uiterlijk mocht ik niets laten merken, Fluffy reageert immers ook niet goed op beloningen op die momenten. Je moet haar kennen hoor .
Ze is een beetje actiever, durft weer meer rondhuppelen en is op een plaats geweest waar ze al weken niet meer durfde komen: onder mijn bureau. Daar stond vroeger de curverbak met Misty's speelgoed en daarachter was altijd de grens van het territorium waar werd gekeuteld en gesproeid. Nu de bak weg is (het hamsterspeelgoed is even opgeborgen) kwam ze nieuwsgierig snuffelen in de nieuwe omgeving. Snowy heeft die nieuwe omgeving al een week geleden ontdekt natuurlijk .
Afwachten hoe de situatie zal evolueren, ik kan alleen maar hopen dat Fluffy zich vlug de oude voelt. Ik zie gewoon dat ze niet haar vrolijke oude zelf is.
Zojuist had ik het over Misty's speelgoed, dit is allemaal afgewassen en opgeborgen. Haar kooi en speelbak heb ik een tijdje geleden al weggedaan uit de woonkamer. Het doet teveel pijn om alles zo leeg te zien staan. Ik merk nu dat ik haar nog steeds mis in kleine dingen. Als ik kookte, hield ik altijd een stukje groente/fruit voor haar apart, bv. paprika, meloen enz. Ook als ik de groenteschotels voor de konijnen maak, dan heb ik nog steeds de neiging om een stukje wortel of appel voor haar aan de kant te leggen. Gewoontes doorbreken is niet alleen moeilijk voor dieren...
Sinds mijn vorig bericht ging het almaar beter met Fluffy, sterker nog: er zat geen druppel bloed meer in haar plassen de 4 volgende dagen! Qua gedrag was ze ook rustig, tot woensdagavond. Toen vond ze het weer nodig om achter Snowy aan te jagen. Om 21u30 krijgen ze hier altijd een eerste snoepje. Zoals gewoonlijk geef ik altijd eerst een snoepje aan Fluffy en dan pas aan Snowy. Met het snoepje in haar mondje ging ze achter hem aan, ze gunde hem blijkbaar niet eens zijn snoepje. Donderdag zag ik dan weer een plas met bloed in. Gelukkig niet meer zo veel als in het begin dus er is wel trage beterschap. Ook daarna minderde het bloeden weer tot ze gisteren opnieuw achter hem aan ging en ja hoor, vanmorgen weer bloed in de plas. Zolang de rangorde tussen haar en Snowy niet hersteld is, zal ze dit probleem blijven hebben. Snowy plast trouwens vaak rondom haar, soms sproeit hij zelfs over haar heen! En dat voor een gecastreerd konijntje! Er is duidelijk een subtiele strijd tussen die 2 gaande.
Ik heb zelf wat zitten opzoeken welke bachbloesems geschikt zouden zijn voor haar en mij lijken dat Gentiaan en Scleranthus te zijn. Gisteren ben ik gestart met de behandeling, nu is het wachten tot en hopen dat ze aanslaan. Even wat uitleg over de bloesems:
Scleranthus (hardbloem):
Een dier die een tekort heeft aan scleranthus-energie heeft veel last van stemmingswisselingen. Hij kan geen evenwicht vinden in het leven. Het eten wil de ene dag wel lusten en de andere dag niet. De buurman aardig vinden en de volgende dag hem willen bijten. Het dier twijfelt constant, kan geen keuzes maken waardoor hij niet lekker in zijn vel zit. Deze gemoedstoestand kost het dier veel energie aangezien hij druk bezig is met kiezen maar niks opschiet. Bij honden met een gebrek aan scleranthus-energie zie je vaak dat deze dieren last hebben van autoziekte welke voortkomt uit een evenwichtsstoornis. Ook dieren die vaak last hebben van hormoonschommelingen (teefjes rond de loopsheid) zijn vaak gebaat met scleranthus.
Gentian (gentiaan):
Dieren die vaak met de 'staart tussen de benen' weglopen zodra er iets niet gaat zoals het hoort te gaan. Een tegenslag tijdens een training en het dier zal die oefening niet meer doen omdat hij denkt het toch niet te kunnen. De dieren zijn pessimistisch gestemd en hebben geen zin om dingen te gaan ondernemen omdat ze op voorhand besloten hebben dat het toch niet leuk wordt. De dieren hebben vaak een ietwat droevige blik in hun ogen en stralen een vreemde hooghartigheid uit. Dieren die dit gedrag vertonen hebben duidelijk een Gentian-tekort. Meestal is deze toestand slechts van tijdelijke aard en heeft dan een aanwijsbare oorzaak.
Tot nu toe heb ik geen gegil meer gehoord en ik hoop ook dat ik het nooit meer hoef te horen. Fluffy lijkt wel meer en meer de oude te worden. Sinds enkele dagen is ze weer aan het tralieknagen als ik ga slapen en haar eetlust is prima. Enkel het IN de kooien springen lukt niet altijd, als ze nadenkt, begint ze te twijfelen en dan durft ze niet. Ik hoop dat ze met behulp van de bachbloesems toch de klik zal maken.
Intussen is het erg warm geworden in Belgisch Limburg. Snowy profiteerde al langer van de ice pod maar nu had Fluffy ook verkoeling nodig. De temperatuur was binnen dan ook opgelopen tot 28,5°C in de woonkamer en zelfs 30°C in de keuken! Ik denk dat Snowy het moeilijker heeft met de warmte omdat hij langere onderwol heeft en kleinere oortjes die weinig kunnen afkoelen. Ik maak de buitenkant van de oren regelmatig wat nat maar dat helpt ook maar tijdelijk. Beiden vinden ze het trouwens leuk om te graven in de doeken die ik rond de koelelementen wikkel... Hier een beeld van hoe Snowy vaak ligt .
Ik heb bewust een tijd gewacht met een update omdat het op en af bleef gaan met Fluffy. Soms bloed, soms normale plassen maar waar wèl vooruitgang te zien is, is de relatie tussen haar en Snowy. Ze liggen weer vaak samen en likken elkaar even veel. Ook is het zelfvertrouwen van Fluffy aan het groeien, ze durft weer in en uit de kooien springen. Haar eetlust wat brokjes betreft was niet zoals die gewoonlijk was, misschien ook omdat ze niet veel bewoog. Hooi en groenten daarentegen gingen er héél vlot in. Haar gebrek aan eetlust hing samen met haar onzekerheid i.v.m. de kooien. Nu ze dit weer durft, eet ze weer al haar brokjes op. Ik was wel benieuwd naar haar gewicht want hoewel ik niets voelde aan haar lichaam, had ik toch het vermoeden dat ze was afgevallen. En dat is ook zo, 100g in 3 weken tijd. Niet echt iets om me zorgen over te maken want de oorzaak is duidelijk. Over gewicht gesproken: Snowy is ook weer aangekomen en weegt weer 903 g, oef !
Maar gisteren heeft ze me héél erg laten schrikken, gedurende enkele seconden dacht ik dat haar laatste uur geslagen was. De hele dag zag ik normale plassen maar rond 17u. zag ik een gele plas met enkele tikkeltjes bloed in. Dat betekent meestal dat er meer op komst is. Fluffy houdt haar plas altijd lang op maar nu was het omstreeks 21u. en ze had nog steeds niet geplast. Ik zie haar net komen aangelopen en ze doet een bloederige plas op de grond, ze kon het duidelijk niet meer ophouden. Maar toen...
Toen begon ze ineens te gillen !!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.
Maar wat deed Fluffy? Op haar gemakje zich gaan wassen, ontspannen naast Snowy liggen en een kwartiertje later kwam ze bedelen voor snoep alsof er niets gebeurd was. Ik stond helemaal versteld hoor. Het was duidelijk gewoon een heel pijnlijk moment geweest maar ze leek opgelucht en ging gewoon door met haar leven. Tja, voor haar bestwil moet ik dit dus ook doen. De plassen die volgden waren eveneens heel normaal.
Het klinkt misschien bizar, maar ik heb de indruk dat de situatie er toch op vooruitgaat. Ik zie een bepaald patroon: als er normale plassen komen, komt er vaak bloed, slijm of een bloedklonter na ca. 3 dagen. Alsof de wonde (of wat het ook is) zich langzaam herstelt. Dat hoop ik maar... Ze voelt zich wat beter in haar vel en als dat goed gaat, komt de rest vanzelf wel. Het heeft alleen tijd nodig. Ze zou ook vaker moeten plassen maar probeer dat eens aan een konijn uit te leggen....
Hopelijk was dit 1 van de laatste bloederige dingen die ik moet zien. En hopelijk was het ook de laatste keer dat ik het geluid moet horen, bah, het ging door merg en been. Ik vond het vreselijk om zo machteloos te moeten toekijken maar ben wel blij dat het zo vlug voorbij was.
Maar genoeg daarover, iets leuks om mee af te sluiten. Ik vertel wellicht niets nieuw als ik zeg dat Snowy een supernieuwsgierig ventje is. De temperatuur was hier gisteren opgelopen tot 24°C en ik besloot even te testen of ze de ice pod nodig hadden. Fluffy vond er niks aan maar Snowy... kijk zelf maar .
Voor alle zekerheid had ik de ice pod in een doek gewikkeld want zoals je ziet, zet Snowy overal zijn tandjes in.
Wat later leek hij dan toch te begrijpen waarvoor het ding dient .
Ik zal beginnen met nieuws over Fluffy want dat is al een hele tijd geleden.
En in die tijd is er toch heel wat veranderd. Of het door de Rescue Remedy is of de aandacht die ze krijgt door ze toegediend te krijgen: het lijkt vruchten af te werpen. Van tijd tot tijd zit er nog wat rozige plas in haar gewone urine, zeker als ze plast om te markeren in Snowy's kooi of als ze sproeit. Ik zie er ook een bepaalde regelmaat in, op zaterdag 12 juni, woensdag 16 juni en vandaag 20 juni plast ze 's morgens bijna puur bloed. Voor het overige zijn de plassen normaal of zit er een klein beetje roze in. Op het moment dat er veel bloed komt, voelt ze zich duidelijk ongemakkelijk en wil ze niet eten. Enkele minuten later is het alweer over.
Van zodra ik vrijdag gestopt ben met de antibiotica is haar eetlust met sprongen vooruit gegaan. Gisteren waren de groenten zelfs in minder tijd op dan gewoonlijk. Sinds vorige week zaterdag zat het ook alweer snor met het in- en uitspringen van de kooien, goed voor haar zelfvertrouwen! En op het eerste zicht zou je zeggen dat het ook goed gaat tussen haar en Snowy maar de stress-signalen zijn dan ook subtiel. Ze heeft een verhoogde ademhaling terwijl ze ogenschijnlijk ontspannen bij elkaar liggen. Ze likt hem wel en ook evenveel als vroeger maar oh wee als hij in mijn buurt komt... Haar hele lichaam schiet naar voren alsof ze hem wil wegjagen. Snowy is niet vlug onder de indruk (of snapt het misschien niet) en blijft dus cool staan. Het lijkt wel alsof ze beide wedijveren om mijn aandacht.
Ik twijfelde wie ik als dominante moest behandelen en heb gekozen voor geen van de 2. Ze moeten het per slot van rekening zelf bepalen maar... die stress brengt bij Fluffy bloedplassen teweeg. En bij Snowy ben ik bang dat zijn weerstand zal afnemen waardoor de EC misschien weer opnieuw zal toeslaan. Hen negeren heb ik 1 dag gedaan maar ook dat was niet verstandig. Ze hebben hun dagelijkse portie knuffels nodig, ik moet alleen de juiste dosis vinden. Niet teveel (want dan voelen ze zich dominant) en niet te weinig (want ze voelen dat dit niet normaal is). Ik wil zo goed als het kan hun gewone patroon aanhouden.
Snowy had vrijdag diarree of iets wat daarop leek. Ik zag ineens enkele druppels bruine vloeistof liggen. 5 minuten later kwam er iets uit wat op papperige blindedarmkeutels leek, hij at ze alleszins op. Een half uur later waren de bd-keutels normaal en zijn gewone keutels kwamen ook weer tevoorschijn. Geen idee of dit een reactie kan zijn op de stress of teveel meegesnoept van Chica's knaagstaaf als daar iets afvalt? Hij was ook heel onrustig en pas toen ik hem knuffelde, kalmeerde hij. Hij is 30g afgevallen op 1 week tijd, vrij veel voor zo een lichtgewichtje dus nu moet ik hem zeker nauwlettend in de gaten houden. Hij is wel in de rui en heeft de afgelopen dagen ook heel veel binkies gemaakt, buiten gespeeld en gerend enz. Hopelijk is het dat maar... Zijn maximum gewicht was 940 g in de winter, sinds enkele maanden bleef hij op 910 hangen. En nu dus 880g, in de zomer verliest hij altijd wel gewicht. Maar dit mag niet in dalende lijn blijven gaan, welk gewicht zal ik als limiet nemen om hem een preventieve kuur Panacur te geven?
Maar om verder te gaan over Fluffy: de avond dat ze Snowy wegjoeg bij mijn voeten, plaste ze ook op de grond. Ideaal om een nieuw urinestaal te laten controleren na alle aanpassingen, medicijnen enz. De tabel met de waarden vind je op mijn site, ze is te groot om hier te plaatsen.
Omdat de nieuwe uitslag er vrij positief uitziet, besluit ik - in overleg met de dierenarts - geen Eurologist te geven en alleen verder te gaan met Rescue Remedy. De Metacam was ik aan het afbouwen, eerst kreeg ze 2x per dag de halve dosis, dan 3 dagen 1x per dag een lage dosis (0,075ml) en om af te sluiten nog 3x om de dag. Natuurlijk probeer ik ook mijn gedrag t.o.v. haar aan te passen en haar af te leiden door het speelgoed te wisselen.
Wat nu precies gezorgd heeft voor de beterschap, kan niemand duidelijk zeggen. Was het de antibiotica, het kruidenhooi achterwege laten, Rescue Remedy, mijn gedragsaanpassing, gewoon geduld of een combinatie? Jammer dat ik het niet met zekerheid kan zeggen, zo kon ik het anders in de toekomst voorkomen. Ook jammer dat het bijna een maand geduurd heeft voor we enige zekerheid hadden. Eigenlijk heeft ze al die stresserende onderzoeken voor niets ondergaan, maar anderzijds ben ik natuurlijk wel blij dat we nu blaas- of nierstenen en tumoren kunnen uitsluiten. Ik ben me ervan bewust dat dit toch nog een tijdje kan aanslepen maar hopelijk duurt het niet zo lang als in 2005.
Om de PH-waarde naar beneden te brengen zou ik eventueel veenbessensap kunnen geven, ware het niet dat Fluffy dan weigert te drinken. Ook water waar Rescue Remedy in zit, wordt niet aangeraakt. Wellicht wordt die waarde weer vanzelf normaal als ze geen last meer heeft van haar driften. We durven nu bijna 100% zeker zeggen dat dit de oorzaak is. Want mijn dierenarts zei dat een tumor of poliep nooit vanzelf stopt met bloeden, zulke klachten gaan nooit op en af.
Op zo een moment vind ik het wel jammer dat Fluffy zo gevoelig is, want ik heb de indruk dat ze blijft hangen in een bepaalde emotie, ook al weet ze zelf niet meer waarom. Ze kan maar moeilijk loslaten. Toch zie ik dat ze bij momenten vrolijk en actief is, zo zou ze altijd mogen zijn.
Gelukkig is er Chica nog die met haar maf gedrag ons nog aan het lachen kan brengen. Per toeval is ze erachter gekomen dat ze kan schommelen op haar klimboom. Nu blijft ze zich met haar bekje afzetten tegen de tralies om haar klimboompje op die manier in beweging te brengen.
Omdat ze het zo leuk vindt, besloot ik haar een schommeltje te geven dat ik van mijn vriendin had gekregen. Haar papegaai speelde er niet meer mee. Eerst liet ik haar kennismaken ermee op de schotel, nu hangt het in haar kooi. Tot op heden heeft ze er nog niet op geschommeld maar ze is er wel mee bezig en dat is ook leuk .
Tot slot, de laatste overpeinzingen en beelden van Misty.
Als ik er over nadenk, zijn er door haar leventje wel wat
aanwijzingen geweest dat ze mogelijk niet helemaal gezond was.
Zo dronk ze bv. meer dan ik gewend was van hamsters.
Daardoor plaste ze natuurlijk ook meer. Toch was het geen suikerziekte omdat ze
slechts 15 ml dronk ipv 5 (wat de andere hamsters dronken). Geen extreem drinkgedrag
zoals je bij suikerziekte ziet, dan drinken ze hun eigen lichaamsgewicht in
water (Misty zou dan 120 ml moeten gedronken hebben). Het leek eerder een
blaasprobleem te zijn. Ik zag soms wat bloedvlekjes en slijmerige bruine urine.
Ik heb haar enkele maanden behandeld met veenbessensap en sindsdien heeft ze
nooit meer last gehad.
Maar wat ze vorige zomer deed, heb ik nog nooit gezien bij
een hamster. Het was warm in huis maar niet extreem warm, zelfs de konijnen
konden de warmte goed verdragen. Al mijn vorige hamsters hebben er ook nooit
last van gehad. Misty daarentegen trof ik op een morgen zwalpend als een
dronkenman aan in haar kooi. Ze leek wel een hitteslag te hebben. Toen heb ik
onmiddellijk een natte handdoek boven op haar kooi gelegd en daarbovenop nog
eens koelelementen uit de vriezer (koude lucht daalt). Ook tegen haar
slaaphuisje legde ik een koelelement en al die dingen ging ik 's nachts ook
regelmatig wisselen. Dat hielp maar ik blijf het vreemd vinden.
En dan was er natuurlijk haar schurftmijt, volgens mij was
er altijd al iets mis met haar weerstand.
Ik probeer gewoon een oorzaak te vinden waarom het zo snel
gegaan is, in de hoop dat ik het sneller kan verwerken. Goed wetende dat ik
toch nooit een antwoord op mijn vragen zal krijgen. En het brengt haar helaas
ook niet terug.
Wat nu volgt, zijn werkelijk de allerlaatste fotoâs en
filmpjes die ik van haar gemaakt heb. Had ik dat geweten⦠Nu heb ik spijt omdat
er nog zoveel dingen waren die ik had willen vastleggen. Maar ja, de dingen die
ik wel heb, daar ben ik heel dankbaar voor.
Dit was Misty ten voeten uit: altijd en op zoveel manieren
aandacht zoeken om uit de kooi te mogen.
Speelgoed van de konijnen onderzoeken.
In de volgende filmpjes zien jullie het ook: niets wees erop
dat Misty binnenkort over de regenboogbrug zou springen. Ze was zo actief,
alert en vrolijk.
Hier zie je haar 's morgens in de speelbak, ze was zo mooi in natuurlijk licht.
En dit is het allerlaatste filmpje, enkele dagen voor haar heengaan gemaakt.
Tot ziens lieve Misty, het ga je goed op de regenboogbrug, ik mis je zo hard...
Op maandagavond 14 juni heeft Misty ons compleet onverwacht verlaten. We hebben het helemaal niet zien aankomen. Tot op het laatste moment at ze goed, woog ze hetzelfde, was ze actief en vrolijk... en plotseling is ze er niet meer. Zoals iedere dag volgde ze haar routine: ze stond op, ging drinken, zich wassen... En normaal gezien hoor ik dan tralieknagen, dan weet ik dat ze klaar is om uit de kooi te komen. Deze keer bleef het stil dus ik besloot te kijken waar ze bleef. En ik zie haar levenloos op haar verdieping liggen.
Ik ben me rot geschrokken en kon het de eerste uren niet eens geloven. Heb ook geen oog dichtgedaan die nacht. Ik vermoed dat ze een beroerte of hartaanval heeft gekregen, haar mondje stond wat scheef. Toch is ze heel vredig gegaan, ze lag heel ontspannen en het moet erg snel gegaan zijn. Men had me al gewaarschuwd dat deze kleur niet oud zou worden maar 1 jaar en 9 maanden is echt te vroeg .
Zou het toeval zijn dat 2 hamsters van mij (ook Donkey) die een blaasprobleem en mijt hadden, ook vroeg sterven? Ik denk dat ze van nature zwakker waren.
Voor haar is het goed dat ze niet geleden of gesukkeld heeft. Tot het laatste moment heeft ze geknuffeld, gespeeld, ze is niet kaal geworden of wat dan ook. Maar de leegte die ze bij ons achterlaat is immens, vooral omdat het zo plots gebeurd is, we waren hier totaal niet op voorbereid. Toch was ik de laatste weken veel foto's en filmpjes aan het maken. Voelde ik onbewust aan dat het niet lang meer zou duren of hield ik gewoon rekening met het feit dat ze ouder dan anderhalf jaar was? Ja, ze voelde wat knokiger aan, vooral haar borstbeentje maar dat is vrij normaal bij oudere hamsters.
Ik weet dat ze hier een prachtig leven heeft gehad, dat is een troost. Ze heeft zelfs nog in een supergrote kooi mogen wonen gedurende het laatste half jaar. Maar mijn hemel, dit doet pijn! Ik kan het maar niet geloven dat ze er niet meer is. Dat ik haar lieve roze neusje nooit meer zal zien. Haar vachtje niet meer zal voelen en ruiken. Haar niet meer kan knuffelen. Ik ben zo dankbaar voor alle mooie herinneringen die ze mij gegeven heeft maar waarom heeft ze mij zo plots verlaten? Mijn knaagdiertje dat haar naam altijd waarmaakte, niets bleef onaangeroerd bij Misty. Nooit meer kan ik haar immer olijk snoetje zien, iedere ochtend en avond keek ik er naar uit. En ze was zo ontzettend lief ! Hoewel ze een adhd-hamster was die nooit bleef stilzitten in je hand, liet ze zich wel graag aaien, zelfs terwijl ze at. Nooit een slecht humeur, altijd even vrolijk, je zag niet eens dat ze willig was. Wat ga ik dat lieve gezichtje missen, het gezichtje dat mijn hart deed smelten, iedere dag opnieuw. Ze is ongetwijfeld de meest tamme en fotogenieke hamster die ik ooit heb gehad. Altijd weer vond ze de perfecte pose met haar perfecte uiterlijk. Het mooie zwarte vlekje op haar borstkas, haar bijzondere kleur, haar neusje dat zo mooi contrasteerde met haar vacht...
Mijn mooie mollige Misty, waarom ben je niet langer gebleven? Ik had nog zoveel plannen en mis je verschrikkelijk . Gelukkig ben je niet alleen op de regenboogbrug. Je zult er beslist iedereen opvrolijken met je olijke snoet. Op een dag zien we elkaar weer, mijn lief meisje....
Om 15u. heb ik haar vandaag naar het crematorium gebracht, donderdag wordt ze gecremeerd en dan is ze terug bij mij. Maar ik heb het voorlopig wel even gehad met hamsters, het doet gewoon te veel pijn dat ze niet lang leven.
Hopelijk is het nu echt gedaan met het slechte nieuws van de afgelopen weken, dit is emotioneel erg uitputtend .
Het is enkele dagen stil geweest omdat ik zelf niet wist wat ik moest denken. En ook omdat ik een dipje zat, ik zag het even niet meer zitten.
Woensdag bracht ik de dierenarts op de hoogte van Fluffy's onveranderde toestand en ze zei dat er toch nog een steentje of iets anders kon zitten dat niet zichtbaar was op foto of echo. Ze vroeg zich af hoe lang we dit probleem nog wilden aankijken zonder in te grijpen (lees: een operatie). Dan slaat bij mij de paniek toe natuurlijk. Een konijn van die leeftijd opereren is een groot risico en eigenlijk weet niemand wat er precies mis is.
Nee, dat laat ik niet toe, ik heb Eurologist tabletten besteld die het gruis en stenen kleiner dan 1 cm zouden weghalen. In het verleden heb ik haar hiermee ook al eens succesvol behandeld. Hopelijk steken de tabletten maandag in de bus zodat ik snel kan beginnen.
Ondertussen ben ik gestart met Rescue Remedy om verschillende redenen. Enerzijds helpt het hopelijk haar gerust te stellen want ook zij lijkt te panikeren als ze bloed ziet. Ze begint het op te likken en dat wil ik niet, lijkt me niet hygiënisch. Aandacht geven op zo een moment is niet ideaal, dat weet ik maar ik heb geen andere keuze dan het meteen op te ruimen.
Anderzijds hoop ik dat de gemoederen bedaren tussen haar en Snowy want sinds gisteren is het glashelder: ik vermoedde al dat er een rangordeconflict was maar nu kreeg ik de bevestiging. Niet alleen ik zag het, ook mijn vriend viel het op en dat wil wat zeggen. Hij houdt ook wel van de dieren maar is er niet zo intensief mee bezig als ik.
We zagen het allebei: Snowy duwde zijn kopje onder haar in, zij weigert te likken en duwt haar kop onder hem in waarop hij wel likt. Vroeger likte ze hem thans regelmatig maar nu geeft ze geen duimbreed toe. Heel af en toe krijgt hij enkele likjes en daar moet hij het dan maar mee stellen. Hij probeert al enkele jaren ranghogere te worden maar oud of niet: Fluffy is nog niet van plan haar positie op te geven. En hoewel ik stress wil vermijden, mag ik niet tussenbeide komen. Dus ik hoop dat ze het vlug zullen 'uitvechten'. (Gelukkig komen er nooit echte gevechten aan te pas ).
Ze liggen ook vaak apart maar zo een tijdelijke time out is zeker niet slecht.
Ik vermoed dus dat het een combinatie is van gruis en stress. Op deze pagina kun je lezen dat dit een mogelijke oorzaak van blaasproblemen kan zijn: http://www.huisdierendokter.nl/inurinewegen.html (onder "Ontstaan van blaasgruis en blaasstenen", 2de alinea).
De dierenarts heeft het trouwens al eerder in haar praktijk gezien maar dan vooral van mannetjes die uit pure sexuele drift bloed plassen. Geen gewone rode urine, nee, echt bloed. Bij Fluffy is het geen sexuele maar territoriumdrift. De problemen zijn begonnen sinds ze beiden buiten zijn gaan spelen.
Sinds woensdag begon ik me ernstige zorgen te maken: zowel de baytril als de metacam lijken niets te helpen (tegen het bloeden alleszins). Bovendien vond ik die dag weer wat sliertjes slijm/bloed en... Fluffy begon haar eetlust te verliezen. We moesten alles naar haar brengen en dan ging het er nog maar met mondjesmaat in. Ze weigerde de Science Selective brokken, zowel de gewone als de mature. Enkel Cuni Re-balance (dat ik gewoonlijk meng met SSS) ging er wèl goed in dus geef ik de laatste dagen alleen dat voer nog. Het is niet zo vezelrijk als de andere brokken maar hooi en groenten wil ze gelukkig wel nog goed eten.
Ik weet niet of het eetlustverlies aan de ziekte of de antibiotica te wijten was. Vrijdag heb ik voor de laatste keer baytril gegeven en vandaag is haar eetlust al beter. Toeval? Metacam ga ik nog enige tijd doorgeven maar wel de halve dosering en zo afbouwen.
Mijn vriendin heeft haar ook een reiki behandeling op afstand gegeven gisterenavond (waarvoor dank!), in de hoop dat alle kleine beetjes zullen helpen.
Ze stormde van de week op haar groenten af, vandaag heeft ze ook weer al haar brokken en kruiden opgegeten, prima dus. De voorbije dagen bleef er altijd wel wat liggen.
En gisterenavond wilde ze blijkbaar net plassen toen ik haar kooi aan het verschonen was. Dus plaste ze op het tapijt: een mooie gewone plas overigens. Vanmorgen zag ik dan weer wel bloed maar naarmate de dag vordert worden haar plassen normaler.
Ze lijkt 's morgens 'opstartproblemen' te hebben. Dan is ze bijlange niet zo speels als 's avonds. Geen idee wat de oorzaak is: de hele nacht alleen zijn, beperkte ruimte, ...?
Sinds gisteren wil ze ook niet meer in of uit een kooi springen. Zelfs niet die van Snowy die een stuk lager is dan de hare. Ik moet dus goed op haar lichaamstaal letten om te kijken wanneer ik haar moet optillen. Wellicht leer ik haar een foute gewoonte aan op deze manier maar nood breekt wet. Een zieke mag verwend worden .
In 2005 - toen ze net hetzelfde gezondheidsprobleem had - heeft ze haar poot verstuikt door haar onzekerheid. Uiteraard wil ik dit nu graag voorkomen. Pijn heeft ze alleszins niet, dat kan ik opmaken uit haar slaaphoudingen en ander gedrag. Het niet meer willen springen heeft puur met onzekerheid te maken en ik hoop dus dat Rescue Remedy ook hier een oplossing zal bieden. Fluffy is altijd al een onzeker konijn geweest dat continu bevestiging nodig heeft en dat zal nooit veranderen.
We blijven dus gewoon doorgaan en ik hoop met heel mijn hart dat dit vlug beter wordt. Niet zoals in 2005, toen ze meer dan een half jaar heeft gesukkeld.
Tot slot nog even een dankwoordje aan alle mensen voor de lieve mails, brandende kaarsjes enz.: bedankt!
Om echt af te sluiten: enkele foto's van een ontspannen Fluffy, je kan moeilijk zeggen dat dit een konijn met pijn is .
Inmiddels lijkt Fluffy weer aan de beterhand te zijn. 's Morgens vind ik vaak nog een plas met bloed er in maar ze houdt het ook de hele nacht op. Gedurende de dag zie ik de plassen dan normaal geel worden. Ze lijkt alleszins geen pijn te hebben want ze ligt ontspannen, eet goed en is vrij speels. Dit is bv. een plas die ik gisteren van haar vond (ze plast eigenlijk nooit op de grond).
Ik moet trouwens ook mijn houding naar haar toe veranderen. Telkens als er bloed in een plas zit, begint ze het op te likken en ik duw haar dan weg omdat ik het vies vind. Dit ga ik niet meer doen want ze houdt er niet van om aandacht te krijgen om die momenten en loopt dan weg van mij. Ze beseft maar al te goed dat ik haar in de gaten hou en dat maakt haar nerveus. Dit is wel het laatste wat ze kan gebruiken dus ik moet mijn gedrag gaan aanpassen.
De laatste dagen krijg ik ook mailtjes van mensen die niet begrijpen dat er teveel calcium in hooi kan zitten. Voor die mensen zet ik hier volgende link neer, dan zullen jullie begrijpen waarom ik alleen nog maar grashooi geef: http://www.rabbit.org/translations/dutch/verlagingvanhetcalcium.html Veel hooisoorten bevatten teveel alfalfa!
En Fluffy heeft in het verleden al eens last gehad van blaasgruis, daarom krijgt ze ook al jaren alleen nog maar spa blauw ipv kraanwater, aangepaste brokjes (Science Selective Mature) en geen groenten die veel calcium bevatten.
Ik krijg ook bezorgde mails van mensen die toch aan een baarmoederprobleem denken. Geloof me: het probleem zit echt in de blaas, dit is mij bevestigd door 2 dierenartsen. De pijnklachten en het bloed wijzen ook richting blaas. Metacam en Baytril zouden ook geen effect hebben op baarmoederkanker. De genezing kan lang duren omdat de medicijnen door een urinebarrière moeten dringen en dat schijnt moeilijk te zijn.
Hier een bewijs dat ze zich goed voelt, met dit project is ze al enkele dagen bezig .
En zo zie je welke gewoontes er insluipen bij een innig koppeltje, ze slapen zelfs in dezelfde houding .
Tot slot nog even mijn mooie Misty showen. 's Morgens is ze ook wakker en ik nam haar mee naar buiten om mooie foto's te maken. Geen nood, ze zat in een hoge curverbox en kon onmogelijk ontsnappen! Heeft ze niet het liefste snoetje dat je al ooit gezien hebt?
Ik had in één van de vorige logjes ook filmpjes beloofd, geloof ik maar heb even geen tijd om ze te maken. Hopelijk lukt het me deze week wel.
De laatste dagen leek er snelle beterschap te zijn, er was geen druppel bloed meer te bespeuren en haar gedrag was bijna als vanouds. Over haar eetlust mocht ik ook niet klagen. Gisteren heeft ze geen Metacam gehad omdat ik er al 5 dagen mee bezig was. Volgens beide dierenartsen was dit voldoende. Toch hield ik haar in de gaten, je weet immers maar nooit.
Gisterenavond vond ik een plas met wat bezinksel op de handdoek, minder dan ik enkele weken geleden vond maar ik vond het toch verontrustend.
En dan zie ik vanmorgen weer een plas met bijna puur bloed in de kooi liggen .
Ik begrijp niet wat er mis is met mijn lieve meid, het is geen ontsteking dus in principe geef ik de antibiotica voor niets. Ze reageert blijkbaar wel goed op ontstekingsremmer/pijnstiller.
Toevallig had ik haar gisteren even buiten gezet maar ze liep meteen weer binnen, heeft dit weer voor spanning gezorgd? Ik heb alleen maar het beste met haar voor, het zonnetje is goed voor haar maar voorlopig zal ik haar maar nergens meer toe dwingen, behalve medicijnen dan.
Ik weet even niet meer wat ik nog moet doen, ben maar opnieuw begonnen met Metacam. Is dit probleem net als vorige keer weer psychisch? Wat is dan in hemelsnaam de oorzaak? Volgens mijn dierenarts kon het een adertje zijn wat van tijd tot tijd openspringt door spanning. Maar waar komt de spanning dan vandaan? Alles gaat prima tussen haar en Snowy, ze zijn weer veel samen.
Ik kan alleen maar hopen dat dit vlug overgaat, wat haat ik het om me zo machteloos te voelen...
Allereerst wil ik iedereen van harte danken voor de vele reacties en mailtjes van medeleven! Het duimen lijkt alleszins te helpen. Ik durf het niet al te hard zeggen maar Fluffy lijkt beter te worden. Gisterenmiddag kwam ze op mij afgestormd zoals ze dat gewoonlijk doet als ze kruiden krijgt. Ze eet ook weer met dezelfde gretigheid als vroeger. Gisteren avond joeg ze zelfs Snowy weg zodat ze zeker als eerste een snoepje zou krijgen. Ze huppelt ook iets meer rond en haar plasjes bevatten almaar minder bloed. Toch zie je dat ze nog niet de oude is, omdat ze nog veel zit. Ze gaat zelden liggen, net alsof die houding pijn doet. Lijkt me moeilijk omdat ze daardoor ook niet slaapt maar ja, ik kan niet meer doen dan antibiotica en pijnstiller/ontstekingsremmer geven. Haar lichaam moet nu de rest doen.
Zondag vond ik zelfs weefsel/slijm bovenop haar plas, eng om te zien hoor. (in werkelijkheid zo een 2 cm lang).
Per toeval kon ik zondagavond een plas opzuigen omdat ze in huis had geplast. Je zag dat ze toen nog geen controle had over haar blaas. Eerst kwam er weer een bloederige plas, enkele seconden later een gele met bloedsporen in.
Na een nachtje in de koelkast bewaard te hebben, maandag meteen binnengebracht bij de dierenarts en vanmorgen was de uitslag er al.
Geen rode bloedcellen (huh?)
Geen witte bloedcellen (geen ontsteking dus)
Veel kristallen (calciumcarbonaat)
Ik begrijp niet dat men geen rode bloedcellen heeft gevonden, misschien omdat het meeste bloed er al uit was? Ik begrijp nog minder dat er geen ontsteking gevonden is, terwijl de antibiotica en ontstekingsremmer toch lijken aan te slaan. Kristallen zijn verontrustend, vooral omdat ik haar voeding 6 jaar geleden al heb aangepast. Toen werd immers al duidelijk dat ze erg gevoelig was voor calcium. Konijnen hebben altijd wel een dosis calciumcarbonaat in hun blaas maar bij Fluffy was het extreem veel. Naar verluidt zou dit de blaaswand kunnen beschadigen zonder ontsteking uit te lokken. Ben al blij dat haar blaas meteen reageert en niet wacht totdat er zich stenen vormen. Ik ben ook blij dat de eiwitwaarde van de urine niet verhoogd was want dan zat het probleem in de nieren. Volgens mijn dierenarts zou het ook een bloedvat kunnen zijn dat bij momenten openspringt (door gruis, persen enz.).
Maar om terug te komen op calcium in de voeding: sinds enige maanden gebruik ik een ander merk hooi. Vroeger gaf ik altijd budget hooi van Tom & co. Nu gaf ik Multifit hooi, op de verpakking staat dat het bergweidehooi met kruiden is. Ik heb ooit ergens gelezen dat bergweidehooi veel calcium bevat en kruiden vanzelfsprekend ook. Bovendien voerde ik de laatste tijd ook bio hooi, iets waar ook heel veel kruiden in zitten. Dus ga ik terug naar het budget hooi want dit eten ze het meest aangezien het ook dient als toplaag over hun bodembedekking. Bio hooi krijgen ze nog maar 1x per week. Ik hoop het zo te kunnen oplossen.
Eigenlijk vind ik het erg dat ik niet naar het stemmetje in mijn hoofd heb geluisterd. Iets zei me al dat het multifit hooi misschien niet goed zou zijn. Vooral niet met Fluffy's verleden, ik wist dat ze gevoelig was voor calcium.
Vorige week zag ik een plas van haar die opgedroogd was op een handdoek en in het midden leek het wel tandpasta te zijn. Een gelijkaardige plas van Snowy vond ik op het telefoonboek. Waarom ging er toen geen lichtje op bij mij?
Ik hoop dus dat ik met deze aanpassing mijn lievelingen verlos van pijn en ongemakken. Hopelijk kan ik na de antibioticakuur en hooi-aanpassing nog eens urine laten controleren. Als er dan nog teveel kristallen zitten, ga ik opnieuw Eurologist tabletten geven, hoewel die niet schijnen te werken tegen calciumcarbonaat.
Inmiddels zijn ze nog niet opnieuw de beste vriendjes, ze liggen nog veel apart maar af en toe worden er toch wederzijdse likjes uitgedeeld. Komt vast helemaal goed.
Ik maakte me ook een beetje zorgen om Snowy omdat hij door haar ziekte en gedrag ook uit zijn normale doen was. Hij weigerde zijn blindedarmkeuteltjes te eten en zijn gewone keutels werden kleiner. Dus enkele brokjes minder gevoerd en het probleem loste zich vanzelf op.
In plaats van hier een leuk verjaardagsbericht te kunnen posten, komt hier een naar bericht over Fluffy .
Gisteren had ik al een druppel bloed in haar plas gezien maar dat heeft ze wel vaker en de oorzaak is altijd territorium/rangordeconflict met Snowy.
Nu kwam er echter iets veel alarmerender uit, nl. dit .
Ik zoog het onmiddellijk op in een spuitje, belde meteen naar mijn dierenarts en ik mocht nog langskomen. Eigenlijk was het spreekuur voorbij maar omdat het zo ernstig leek, maakte ze een uitzondering. Onderweg naar de dierenarts deed Fluffy nog een plas, heel gewoon dit keer. Inge (Boere, de dierenarts) palpeerde haar baarmoeder en voelde geen vergroting, zwelling, knobbels o.i.d. Fluffy vond het uiteraard niet leuk maar reageerde niet en leek geen pijn te hebben, ook niet aan de blaas. Ze testte het staaltje wat ik bij had met een stripje en dat wees inderdaad op bloed, niet zomaar rode urine dus. Op dat moment wisten we niet zeker waar het bloed vandaan kwam. Verder zag Fluffy er goed uit, geen bleke slijmvliezen, is goed op gewicht, eet goed, kortom: geen klachten. Inge dacht dat het ook deze keer met territoriumdrift te maken had en dus moest ik niets ondernemen.
Vanmorgen was er nog steeds niets aan de hand, gewone plasjes werden afgewisseld met rode plasjes, maar ze at en gedroeg zich normaal. Tot 12u15 (als het spreekuur van mijn dierenarts net een kwartier voorbij is!). Ze at haar kruiden niet allemaal op, sprong plots uit de kooi, ging op een plaats liggen waar ze nooit ligt en ze was aan het hijgen. Foute boel dus, dit is pijn! Op dat moment komt er weer een rode plas uit haar. Ze gaat dan ook ongemakkelijk zitten en lijkt wat door de achterpoten te zakken. Alsof ze haar onderlichaam tegen de grond duwt van de pijn.
Ik verlies geen moment tijd en bel de dierenkliniek in Hasselt, om 13u30 kon ik komen.
Daar aangekomen, tref ik een ontzettend lieve man (Tom Hendrickx) die erg bezorgd is om mijn lieve Fluffy. Aan de hand van de pijnklachten die ik beschreef, had hij al een vermoeden dat het een blaasprobleem was, niet de baarmoeder. Ook hij begon te voelen en op dat moment spuit er een straal bloed uit. Dit bevestigt zijn vermoeden van een blaasontsteking. Bloed dat uit een baarmoeder komt, gutst er met kleine beetjes uit. Uit de blaas komt echter altijd een sterke straal. Hij neemt een staaltje en onderzoekt het onder de microscoop: veel rode bloedcellen natuurlijk, op het eerste zicht geen kristallen en een weinig witte bloedcellen. De rode overheersen uiteraard.
Dan gaat hij over tot een echo maken. Daarvoor moet Fluffy op haar rug liggen en haar buikje wordt wat geschoren. Ze zeggen toch altijd dat konijnen die op hun rug liggen in een soort trance gaan... Niet mijn Fluffy hoor! Knorrend laat ze haar ongenoegen merken en we moeten toch enige moeite doen om haar in die positie te houden. Op echo was echter niets te zien: geen tumor of andere enge dingen.
Dus dan werd er een röntgenfoto gemaakt, om blaasstenen uit te sluiten. Het beeld bij een konijn is altijd wat onduidelijk maar ook hier: geen beeld van stenen, gruis, tumor of wat dan ook.
Omdat hij verder niets vindt, gaan we er van uit dat het een blaasontsteking is. Ter plekke heeft ze al een Metacam en Baytril injectie gekregen. Die behandeling moet ik thuis verder zetten, oraal wel te verstaan. 2x per dag Metacam 0,15 ml (3 à 4 dagen) - 2x per dag Baytril 0,5 ml (gedurende 10 à 14 dagen).
Verder besluit ik zelf opnieuw veenbessensap te geven, hierdoor kunnen bacteriën zich naar het schijnt niet meer aan de blaaswand hechten.
Ik hoop dat dit de juiste conclusie is en dat ze heel binnenkort mag genezen. Want ook al is ze "al" bijna 9 jaar, ik zou haar heel graag nog véél langer bij me hebben!
In de wachtkamer voelde ik de tranen al komen, allerlei doemscenario's doken op in mijn hoofd: baarmoederkanker, haar daar moeten laten voor een operatie, haar moeten laten inslapen .
Ik wou die gedachten niet hebben want uiteraard voelde zij mijn angst. Maar het was sterker dan mezelf. In totaal zijn we anderhalf uur daar geweest, de dierenarts nam uitgebreid zijn tijd wat ik erg op prijs stelde! Natuurlijk wel een hel voor Fluffy, we zijn al bijna 2 uren thuis en ze is nog steeds gespannen.
Ik ben nog steeds niet helemaal gerust, dat zal ik pas zijn als het bloed achterwege blijft. Toen ik thuiskwam, heb ik haar meteen in de kooi gezet zodat ze rustig zit zonder Snowy. Dan heeft ze ook altijd vers hooi bij haar. In eerste instantie verstopte ze zich in haar slaaphok. Een kwartiertje later kwam ze alweer tevoorschijn en begon ze hooi te knabbelen. Gelukkig is er niets mis met haar eetlust. De komende dagen/weken zal ze wel flink boos zijn op mij maar dat maakt me niets uit, als ze maar geneest.
Ik hoop dat ze zich morgen al stukken beter voelt en geen pijn meer heeft zodat ze tenminste een beetje Snowy's verjaardag kan meevieren. Duimen jullie mee?
Pf, het heeft even geduurd maar de lente lijkt dan toch eindelijk te beginnen! Niet alleen het baasje, ook de diertjes zijn er blij mee.
Vandaag alleen maar updates over de konijntjes, volgende keer komen Misty en Chica ook weer aan bod.
Het bio hooi wordt hier nog steeds hard op prijs gesteld, inmiddels heb ik het balletje makkelijker gehangen maar hier nog even een foto en filmpje die bewijzen dat 'moeilijk ook kan' .
Let op die mollige pootjes die door de tralies graven en hoe zijn snoetje als stofzuiger fungeert .
Snowy is trouwens ook dol op alle soorten hooi maar hiermee vertel ik wellicht niets nieuws .
Aan de bron eten, in dit geval IN de bron maakt hem nog altijd héél blij .
En om aan te tonen hoe blij konijntjes wel zijn met het warme lentezonnetje: een filmpje met muziek! Helaas kan ik geen videoscherm inplakken van deze website maar dit is de link waarop je het filmpje kan zien: http://www.123video.nl/playvideos.asp?MovieID=756134
Dan nog even melden dat volgende zondag een heuglijke dag wordt. Snowy is namelijk jarig! Op 30 mei is het exact 6 jaar geleden dat ik mijn feestvarkentje geadopteerd heb. Ik zal alvast aan de slag gaan om feesthoedjes te maken .
Met het goede weer van de afgelopen week heb ik mijn best gedaan om de konijntjes meer buiten te laten spelen. Bij Snowy lukt dit al aardig, hij begint weer meer zelfvertrouwen te krijgen en durft nu ook alleen naar buiten. Het feit dat er een wc staat met hooi waar hij aan kan knabbelen helpt enorm, Snowy is altijd al geobsedeerd geweest door eten.
Fluffy heeft altijd meer tijd nodig om buiten te spelen, dat weet ik van de voorbije jaren dus dat komt wel in orde. Ze heeft nu eenmaal niet zoveel zelfvertrouwen als Snowy.
Hun toegenomen lichaamsbeweging resulteert in wat gewichtsverlies, beide zijn ze 15 g afgevallen. Toch hoop ik dat Snowy niet meer al teveel gewicht zal verliezen, ik zou niet willen dat hij weer EC krijgt. Hij maakt nog iedere dag binkies dus dat stelt me wel gerust.
Ik geef nu ook al een tijdje bio hooi van JR Farm en dat valt héél goed in de smaak hier. De hooibal is binnen 10 minuten volledig leeg. Vooral Fluffy is er dol op en plundert zelfs Snowy's balletje, hoe moeilijk dat ook is .
Tot slot nog fotootjes van Misty. Vorige week had ze een eigen restaurant gekregen, deze week een kartonnen doolhof. Nieuwsgierig als ze is, wordt alles grondig besnuffeld .
Zo, het is weer even geleden dat ik nog iets gepost heb maar dat ligt aan mijn gezondheid die niet echt mee wil werken. Omdat mijn ogen continu ontstoken zijn, is het erg moeilijk om naar een scherm te kijken of zelf foto's te maken. Daarom heb ik mijn vriend gevraagd of de foto's en filmpjes die ik vandaag post niet wazig zijn, volgens hem niet. Dus eventuele klachten mag je aan hem richten.
Maar nu de beloofde updates over de diertjes. Vorige keer postte ik dat Fluffy wat stram aan het worden is. Massage en warmte werkten goed maar toch nog te beperkt naar mijn zin. Wat meer beweging zou beter zijn en ik heb de truc gevonden om haar te laten bewegen. Iedere dag leg ik hun speelgoed op een andere plaats, dat is al voldoende om alles opnieuw grondig te inspecteren. Wat is het heerlijk om mijn lieve meid dan weer zo vrolijk en actief te zien! Ze huppelt, springt, rent en maakt zelfs binkies! Natuurlijk doet ze die dingen als je de camera niet bij de hand hebt.
Snowy doet vrolijk mee en begint ook eindelijk wat meer zelfvertrouwen te tonen als hij buiten speelt. Hij blijft nog niet lang buiten maar zodra Fluffy eens mee gaat en ik een bak met hooi neerzet, zal hij wel vlug van gedacht veranderen. 1x heb ik Fluffy met kooi buiten gezet maar ze wist niet hoe vlug ze weer naar binnen moest rennen.
Ze blijven allebei goed op gewicht en over hun eetlust mag ik ook niet klagen. De rui zet zich langzaam maar zeker door. Alleen sukkelt Fluffy weer met een traanoogje, misschien wel door de verminderde weerstand door de rui. Het komt regelmatig terug, ik behandel het telkens met Oculoheel en dan verdwijnt het weer voor enkele weken/maanden.
Ik had nog een mooi filmpje van Fluffy gemaakt maar helaas is het te donker om goed te zien wat ze doet (het was al avond toen ik het filmde). Snowy nam haar voorbeeld over en gelukkig deed hij het overdag, dus nu kun je alvast mijn ventje bewonderen. (wees gerust, hij eet de zak niet op, hij knabbelt er zelfs niet aan ;-)).
Verder doen ze nog steeds heel veel dingen samen, waar je de 1 ziet, zie je de ander.
Samen eten:
Samen maffen en zonnebaden:
Chica doet het ook nog altijd prima. Ook zij begint te ruien dus dat betekent dat ze ook geen eieren meer legt (voorlopig althans). Ze is tijdens de rui ook veel vriendelijker van karakter, krijst niet zoveel en is veel speelser. Iedere dag krijgen de nijnen hier om 12u. kruiden en Chica mag natuurlijk niet uitgesloten worden. Daarom krijgt zij een pompoenpit en ik vind het zo leuk hoe ze die pelt met haar behendige snavel.
Chica zit nooit opgesloten als we thuis zijn en van de week was ze mij al vliegend gevolgd naar de badkamer. Gelukkig vond ze een geschikte landingsplaats:
Tot slot mag ik mijn mooie mollige Misty natuurlijk niet vergeten.
Ze is nu iedere morgen en avond wakker dus ik kan nog meer van haar genieten. En hoewel ik al een curverbak (van 80 liter) vol (!) speelgoed heb, kan er altijd nog meer bij. Vooral als het een cadeautje betreft. Viviane (van Vivi's Ark) was zo lief om Misty een eigen restaurant te bezorgen. Is het niet superschattig?
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb en daar is een reden voor, ik ben namelijk wat ziekjes en genees trager dan verwacht. Dat houdt ook in dat ik iets minder goed voor de diertjes kan zorgen en daar hou ik niet van.
Inmiddels is het 2 weken geleden dat Fluffy en Snowy ingeënt zijn en tot nu toe gaat alles nog goed. Ik heb hen allebei preventief behandeld met Panacur opdat Snowy niet opnieuw EC zou krijgen. Ze hebben geen van beide een bult gekregen maar ze zijn dan ook alleen geënt tegen VHS. Ze wonen binnen, spelen bij goed weer enkel overdag buiten en ik zie de eerste muggen pas in het najaar. Dus de inenting tegen Myx volgt pas eind dit jaar, als ik ze al laat enten, daar ben ik nog niet uit.
Tot nu toe blijft hun eetlust goed, zijn ze vrolijk en actief en blijven ze goed op gewicht. Enkel Snowy is iedere week 6 g afgevallen. Ik hoop dat dit aan de rui ligt, hij is immers flink aan het verharen. Daarvoor geef ik preventief Prozyme maar wat een probleem om dit in België te krijgen.... Ik heb het vorige week vrijdag (26/03) besteld en het is er nog steeds niet! En de tijd begint te dringen, ik heb nog maar voorraad voor 1 à 2 dagen.
Pf, ik weet niet of het probleem bij de Belgische of Nederlandse post ligt maar het is erg vervelend!
Omwille van het verharen geef ik Snowy ook minder brokjes want hij had wat last van platte keutels, misschien ligt het gewichtsverlies ook aan minder voer. 12 g verliezen is niet dramatisch maar ik hou hem uiteraard scherp in de gaten.
Ik verwachtte me bij hem aan een gasaanval, toen Fluffy gisterenavond plots haar brokjes weigerde. Ja hoor, zij had gas! Meteen Equate en buikmassage ingezet en ze begon zowaar maalgeluidjes te maken. Geen 10 minuten later begon ze weer te knabbelen en te eten, ik was er dus heel snel bij. Het heeft er wel voor gezorgd dat mijn nacht een uurtje korter was maar dat heb ik er graag voor over.
Bij Fluffy zie je trouwens de eerste ouderdomsklachten, wat strammer als ze opstaat, ze kan soms moeilijk aan haar oor krabben en af en toe wast ze haar snoet poot per poot. Ik behandel haar daarvoor met warmte en massage en dat lijkt te werken, ze wordt weer wat soepeler. Inwendig krijgt ze kruiden tegen gewrichtsproblemen maar ik ben me ervan bewust dat ik het probleem niet eeuwig kan verhelpen.
Nog iemand die oud begint te worden: Chica (mijn valkparkiet). Het lijkt wel alsof ze in menopauze komt. Ze begint erg onregelmatig te leggen en te broeden. Soms zitten er wel 8 dagen tussen 2 eitjes ipv 1 dag. Vorig jaar al heeft ze eens een windei gelegd en vorige week kwam er een eitje met een heel broze schaal, het is dan ook kapot gevallen want ze zat boven op de kooi toen ze het liet vallen. Ik heb al 2 vogelartsen gecontacteerd en zij dachten aan een eileiderontsteking o.i.d. Maar aangezien ze niet ziek oogt, geen legnood heeft en verder gewoon actief en vrolijk is, wijt ik het aan het verdwijnen van haar hormonen. Niets aan te doen.
Misty is nog steeds erg actief, ze is zowel 's morgens als 's avonds wakker en dan wil ze uit de kooi. Zodra ik me beter voel, moet ik haar toch nog eens gaan filmen want per slot van rekening wordt ze ook "al" 1,5 jaar.
Tot slot wil ik jullie allemaal nog fijne paasdagen wensen en als jullie vakantie hebben: een fijne paasvakantie!
Ik wilde al lang een filmpje van mijn nijntjes maken met de muziek 'happy together' eronder. Maar door de drukte kwam het er maar niet van. Vandaag heb ik dan toch eindelijk de tijd gevonden. Geniet ervan!
Ook de konijnen hebben de winterblues, de donkere dagen duren nu ook wel erg lang. Iedereen snakt naar de lente.
Wat ik ook geef aan speelgoed, de nijnen luieren liever en doen de hele dag bijna niets anders dan liggen. Gelukkig zijn konijnen altijd heerlijk om gade te slaan, ook als ze slapen dus .
Krijg je nu geen zin om er naast te gaan liggen? Ik alleszins wel !
Snowy is net zo lui hoor, maar het heeft gelukkig geen invloed op zijn eetlust. Wat dat kleine mannetje kan eten sinds hij EC heeft gekregen... ik kan het nog altijd niet geloven. Het resultaat is er ook naar overigens. Hij blijft maar aankomen in gewicht en de weegschaal staat nu op 931 g! (Voor zijn ziekte schommelde hij tussen 810 en 850 g). In de lente zal hij wel wat gewicht verliezen als hij weer buiten mag spelen. Maar ik ben blij dat hij nu behoorlijk wat reserves heeft, hopelijk komt die vreselijke ziekte dan ook nooit terug.
Snowy zoals je hem gedurende de dag vaak aantreft: knabbelend .
De konijnen knabbelen zich hier erg snel door mijn voorraad reuzewilgenballen, té snel naar mijn zin .
Daarom heb ik deze keer niet alleen een wilgenbal besteld bij Bunnybin, maar ook haltertjes en een wilgentunnel. En ze hebben succes!
Snowy raakt met gemak door de tunnel, voor Fluffy is het ietwat krap maar er wordt naar hartenlust aan geknaagd. Gelukkig gaat deze tunnel langer dan 4 dagen mee en dat was ook de bedoeling.
De haltertjes waren oorspronkelijk ook bedoeld voor de nijnen maar raad eens wie ook stoer is? Natuurlijk mijn fotogenieke Misty! :)
. Maar ook zijn mondje, tong, tandjes en keel waren in orde. Zijn longen waren eveneens zuiver en klonken normaal. Vervolgens keek ze na of hij nergens pijn had en dat vond ik persoonlijk een eng onderzoek. Ze boog zijn hoofdje afwisselend naar boven, beneden, links en rechts. Nooit geweten dat een konijn zo ver kon buigen! Maar ook dit onderzoek leverde niets op. En dan te bedenken dat hij nog knorde toen ik hem in de transportbox zette! Toen ik hem er bij de dierenarts terug inzette, begon hij prompt te graven uit frustratie. Eens thuisgekomen was het muisstil en ik heb enkel nog een piepje/knorretje gehoord toen hij uit de kooi sprong en snoep kwam halen.
.
. 
.
.
!!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.
.
. 
. Gelukkig ben je niet alleen op de regenboogbrug. Je zult er beslist iedereen opvrolijken met je olijke snoet. Op een dag zien we elkaar weer, mijn lief meisje.... 
