 |
|
|
| Ondernemen in Nieuw Zeeland |
|
|
| 17-11-2007 |
 Taupo adventures: the sequel |
Zoals beloofd een beetje meer informatie over wat we hier hebben uitgespookt in Taupo (en aan het uitspoken zijn!).
De eerste avond bij Stu en Lipz hebben we afgesloten met een Barbie (BBQ) bij Glenn en Wendy, zowat hun beste vrienden, twas best gezellig en we hebben zelfs nog een zwemmeke gedaan in hun indoor, verwarmd zwembad waar ze daar wel trots op zijn want Glenn en Wendy zijn wel een beke patsers die wat stoeffen met al hun geld.
De dag erna zijn we dan naar Napier en Hastings gegaan, twee stadjes die min of meer in elkaar overlopen, en waarrond de fruitteelt op het Noordereiland gesitueerd is. Wij hoopten daar een week ofzo te werken voor wat extra reisbudget, maar tevergeefs, al het echte werk begint pas in december en nu is er niet veel te doen. We hebben dan maar wat geprofiteerd van het zicht op Te Mata Peak, de enige berg die in het vlakke land van Hawke's Bay (gebied rond Napier en Hastings) staat. Superleuk om 360 graden rond te kunnen zien, zeker als het aan de ene kant regent en wij in de brandende zon staan te genieten ;-)
Napier heeft trouwens een hoop Art Deco gebouwen, want in de jaren '30 is de stad bijna volledig verwoest door een aardbeving, en hebben ze toen alles terug opgebouwd in Art Deco. Anyway, wij op zoek naar een degelijke slaapplaats, tot we iemand vinden die ons een backpackers aanbiedt tegen 13$ pp, wat echt supercheap is voor een hostel, normaal betaal je 20$+.We hebben het hele gebouw voor ons alleen, wat uiteindelijk best goed is, gezien de toestand van het huis: stoffig, smerig en zelfs dode kakkerlakken in sommige hoeken. We kunnen onze nachtrust best gebruiken want de volgende dag gaan we naar Cape Kidnappers in de buurt.
De Cape is genoemd naar het voorval waarin de gids/vertaler van Cpt. Cook (die als eerste om NZ heen vaarde of zoiets) door Maori ontvoerd werd, vandaar. Kidnappers zijn er niet meer, maar wel een kolonie van Jan-Van-Gents. De tocht erheen duurt zo'n 2.5 uur, en we lopen over het strand bij eb. We moeten voor een bepaalde tijd terug, want dan komt de vloed en dan zitte dus vast op die Cape met al die vogels he.
De wandeling is best avontuurlijk, we zijn vrij vroeg vertrokken en soms moeten we even wachten tot het water terugtrekt om verder te kunnen. Na een half uur worden we voorbijgestoken door een tractor van Gannet Safaris, met een met toeristen volgeladen kar erachteraan. We maken er een sport van om detractor voorbij te steken elke keer zestoppen voor een of andere uitleg van de gids/chauffeur.
Na 4/5 van de wandeling gedaan te hebben, komen we bij de eerste groep vogels aan: allemaal op dezelfde 4 rotsen zitten een paar honderd vogels luidruchtig opeen te zitten enzo. De echte kolonie is nog een half uurtje klimmen, maar best wel de moeite (Len heeft fotos en filmpjes!): achter een onnozel draadje zitten echt een massa vogels te stinken en te kraaien (of wat zo'n Jannen ook voor geluid maken), en af en toe landt er eentje of stijgt er eentje op of (daarin zijn ze echt niet goed: een beetje waggelen en dan laten ze zich van de klif vallen).
's Avonds rijden we terug naar Taupo, want vermits er geen werk is in Napier/Hastings, gaan we een paar dagen werken bij Stu & Lipz en waarschijnlijk ook bij Glenn & Wendy. De volgende dag brengen we al schakend door in het park, want er is nog niemand thuis. We kopen twee aanstekers die we versieren als kadootje voor Stu en Lipz: Stu is namelijk een echte pyromaan, en Lipz houdt wel van een safke af en toe.
De twee hebben ook de gewoonte om hun afval zelf te verbranden, hoe giftig de dampen ook zijn die eruit zouden komen.
{volgend bericht = meer update, ik ga ff zelfgebakken brood eten en sebiet typ ik verder}
!! update !! we kunnen nu telkens een foto per post attachen maar zoeken voor naar betere oplossingen
17-11-2007, 00:00 geschreven door L&H 
|
|
|
|
|
| 10-11-2007 |
| Taupo adventures |
|
Onze eerste dag in Taupo, het is stralend weer. Wij naar Huka Falls, de meest indrukwekkende rivier/waterval die we tot nu toe hebben gezien. Om u een idee te geven: de Tongariro River is zo'n 100m breed, aan de Falls moet al dat water door een geul van zo'n 10m. Je kan het vergelijken met die ronde bootjes in Bobbejaanland ofzo, maardan minstens 10x ruiger.
Van daar uit te voet naar Aratiatia Rapids, 2 uur wandelen. Daar aangekomen blijken de rapids een miezerig stroompje van nog geen meter breed. Tot we het bord zien waarop staat dat de dam, die het water tegenhoudt, elke 2 uur opengaat.
We wachten een uurtje en inderdaad, een scherpe toon kondigt het openen van de damdeuren aan. In het begin vrij zachtjes, maar na een kwartiertje is het stroompje niet meer te zien, in plaats daarvan baant een kolkende massa water zich een weg naar beneden.
Na een avondmaal van Macaroni-uit-blik die eigenlijk bijna niet te vreten is, gaan we na een vermoeiende dag slapen. Het mag u misschien verbazen, maar wij worden wakker met het ochtendlicht en gaan slapen als het donker wordt, dus onze dag loopt ongeveer van 7u tot half negen - negen uur..
De volgende dag lopen we alle backpackers (hostels) in Taupo af, om te zien of er nergens werk is te vinden. We komen van een vrij kale reis terug, maar we hebben wel zowat de hele stad gezien nu. Allez ja, stad, tis meer een over-sized dorp.
Een heerlijk verkwikkende douche in de Superloo (een semi-publiek toilet/doucheding) helpt onser bovenop. Wanneer we op onze gebruikelijke plek onze tentjes neerplanten, zien we een beetje verder dat er een koppel wel wat moeite heeft met hun tent recht te zetten.
Hulpvaardig als we zijn, bieden we onze hulp aan. Het blijken twee vijftigers uit de buurt te zijn, die de tent pas gekocht hadden en ze meteen wilden uittesten.
Stu en Karleen (oftewel "Lipz") bieden ons meteen aan om te blijven eten bij hun supertent (het ding is 6x zo groot als de onze), en ze hebben echt ALLES bij. Een BBQ, freezer vol met bier en wijn, en een stuk Deer Venison (hertenrug) dat een vriend van hen zelf heeft geschoten.
[jagen is in NZ de enige manier om de altijd maar groeiende hertenpopulatie in toom te houden, want hier hebben ze vrijwel geen natuurlijke vijanden, dus ni wenen voor den bambi]
Een gezellige avond volgt, en we vullen onze hongerige maagjes (we wilden onze noodles gaan eten, maar we moesten en zouden mee-eten).
Stu en Lipz bieden ons aan om de volgende dag naar hun huis/farm te komen, dan kunnen we wat helpen en dan mogen we ook blijven eten en slapen.
De volgende dag doen we eerst een kleine wandeling naar een warmwaterbron die in de ijskoude Tongariro River uitkomt, en op de foto's die we zo snel mogelijk zullen uploaden, zult ge zien hoe Len geniet van een warmwaterbadje in de vrije natuur.
Ik (Hans) ging er ni in want had ni veel goesting en der was juist een luidruchtige groep Italianen gepasseerd, en sommige van die mannen hadden hun onderbroeken ter plekke achtergelaten 
Na het middageten zijn we dan naar Stu en Lipz gegaan, een paar uur geleden heb ik met Len de 6 koeien van de oprit naar de paddock gejaagd (Hilarisch, ik op ne quad erachter, de Len vanvoor proberen die koetjes de juiste kant op te sturen), we hebben de schapen ontwormd (een schaap bij de kin pakken en dan met zo'n soort pistool een of ander goedje in hun bek schieten,en nu zit ik hier wat te typen op de PC. Len is nu met Stu ergens deuren gaan afzagen in een huis (Stu doet ook constructie van vanalles en nog wa,de 'farm' is voor eigen gebruik), en ik ga hier stillekesaan afsluiten, als we meer meemaken dan hoordet uiteindelijk wel van ons. Adios ;-D
10-11-2007, 04:44 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
| 07-11-2007 |
| Foto-problemen |
(Foto's geven best wat problemen blijkt... proberen later nog eens om dat op te lossen)
07-11-2007, 04:22 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
|
|
(Clasching moet clashing zijn in Foto 2, maar lukt niet om te editen)
Offroad naar Cape Reigna, het noordelijkste punt van NZ, alwaar we the Clashing of the Oceans aanschouwen: van de ene kant komen golven van de Tasman Sea, aan de andere kant komen ze van de Stille Oceaan, en in het midden knallen ze opeen, best indrukwekkend om te zien.
We maken ook een wandeling naar het strand beneden, waar we superkleine babymosseltjes op de rotsen zien kleven (ik probeer er wat mee te smokkelen als ik ermee door de douane geraak)
Terugweg richting zuiden door de bergen, het doet vrijwel niets anders dan regenen nu. We gaan ff offroad naar een Kauri Reserve (Kauri = typische reuzenboom voor NZ) maar het blijkt niet echt de moeite: altijd maar meer regen en de weg wordt smaller en gladder.
We stoppen onderweg bij Puketi Forest, best cool, zo'n jungle+rivier langs de kant van de weg.
Wat begon als een best wel goede dag, eindigt een beetje in mineur: we overnachten in de auto in Whangarei, het regent nog altijd.
's Morgens 5 minuutjes rijden en we worden door een achterligger met een hoop faren-geknipper gewaarschuwd: platte band! Het lijkt wel of we alle pech van de wereld hebben nu.. -158dollar en twee nieuwe banden later zijn we terug op weg. Blij dat we bij het kopen van de auto nog ff member zijn geworden bij AA+, die gratis road assistance geven, want een platte band vervangen blijkt geen sinecure op de NZ'se wegen.
We zijn dan maar in een trek doorgereden naar Hamilton, weg van de regen, en inderdaad, wanneer we 's avonds overnachten bij Mark en Linda die een B&B hebben (we slapen in de tentjes in de tuin, en mogen zelfs een badkamer gebruiken), is het weer een stuk opgeklaard.
Onderweg naar Taupo pikken we 2 lifters op, die ons in geuren en kleuren vertellen wat we wel en niet mogen doen in NZ (zij doen het elke 2 jaar). Geld wordt een probleem aan dit tempo, dus we gaan nu ff rusten in Taupo, er is hier een gratis kampeerplaats in de buurt en het is hier goei weer, dus waarschijnlijk blijven we hier wel eventjes hangen. Daarna misschien op zoek naar een plek waar we wat kunnen werken om ons slinkende budget er een beetje bovenop te helpen.
07-11-2007, 04:21 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
|
| Update |
|
Eindelijk een fatsoenlijke poging om eens te updaten, voor sommigen onder u een welkome afwisseling van het dagelijkse gepieker of we nog leven enzo.
Het hostel bleek een best wel crappy plaats te zijn, met snurkende Chilenen en Fransen, waar we zo snel mogelijk weg wilden.
Nadat we uit het hostel Auckland een beetje hadden verkend, beseften we hoe zwaar we wel niet geladen waren. Sowieso moest er iets gebeuren om onze mobiliteit te verhogen, en eigenlijk hadden we de keuze tussen drie dingen: de Kiwi Experience-bussen, Stray-bussen, of onze eigen auto huren of kopen. De eerste twee opties zouden ons zo'n 1000 dollar de man kosten, een auto huren al snel een heleboel meer, en een auto kopen hing een beetje af van of ons rijbewijs hier ook geldig was: slim als we waren, waren we vergeten om een internationaal rijbewijs te vragen in Belgie, dus wij naar het politiebureau van Auckland om dat te vragen. Onze vreugdedans bij het horen van het goede nieuws van onze supervriendelijke hero-of-the-day- politieagent achter de toog:
"New Zealand is slacky, you'll be fine mates."
Terug naar het backpackers-hostel, waar we de mogelijke opties voor een autootje bekeken. Daar vonden we een zalig autootje op papier, maar toen we terugbelden, bleek dat er meer genadigden waren. We moesten twee uur wachten, dus dan maar terug wat rondlopen in Auckland.
Bij het buitengaan leren we Elias kennen, een relaxte Belg die duidelijk al wel wat meer ervaring heeft wat betreft wereldreizen, dus samen met hem gaan we meteen horen voor een gsm-sim-kaartje, met nummer 0210 26 27 577. Of daar een area code voor moet als jullie ons willen sms'en, weten we niet. Bellen heeft geen zin want we hebben geen geld om op te nemen 
Na de twee uur nemen we de bus naar een ander deel van de stad, alwaar twee Israelis, Inbal en Shaul, ons de auto laten zien. Alles lijkt in orde, en voor 1400 dollar verwisselt ie van eigenaar: we worden de trotse eigenaar van een Mitsubishi Mirage, die we meteen volstouwen met ons gerief, een hoop eten en drinken, en off we go! eindelijk vrijheid en weg uit de stad.
Meteen trekken we richting noorden. Onze eerste overnachting met de tentjes is er een in de bocht van een kleine weg nabij Puhoi, een klein dorpje in de buurt van Motorway 1. 's Morgens blijken de schapen in de buurt serieus wat lawaai te maken want Len kan niet goed slapen.
Op onze weg naar het noorden passeren we the Bay of Islands in Paiha, wat iets te toeristisch blijkt te zijn, maar een iets minder toeristische en best wel indrukwekkende Matauri Bay:
Overal op de weg staan er borden die je toelaten 100 km/u te gaan... wij gaan er 30 op veel van die plaatsen.
Onderweg komen we echt superveel Oldsmobiles tegen, blijkbaar is het een convention of zoiets want de dagen erna slinkt hun aantal zienderogen.
's Avonds, in Ngataki, ontmoeten we John, een sympathieke 60-jarige Maori die ons meteen in zen huis-in-aanbouw laat slapen, wanneer we vroegen of we onze tent in de buurt konden opzetten. De vriendelijke mens met 8 kinderen, 23 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen (die er gelukkig niet allemaal waren) barst van levenswijsheid, en geeft ons een heleboel tips voor onze komende reis.
We krijgen ook avondeten, ook al zeggen we supervaak nee, en een gezellige avond waarin zijn lachje en stopwoordje menig keer valt: 'Hehe, yeah, good one."
's Morgens krijgen we een ontbijt (weeral, tegenspruttelen heeft geen zin) en een rondleiding op zijn land. Blijkbaar heeft hij de eerste Taro-plantage in NZ, een delicatesse in de keuken.
(vervolg op volgend bericht)
door problemen met het bijladen van de filmpjes kan je ze wel hier zien : http://youtube.com/lenkarpisek
07-11-2007, 04:07 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
| 02-11-2007 |
| Nieuw zeeland, een warme begroeting |
Len>eerste stappen op nieuw zeelandse bodem en onmiddelijk brak bij hans de ontroering los, tranend moest hij even bekomen van het zien van het mooiste tapijt tot nu toe, ook al ging len niet meteen akkoord. Hij mag dan wel claimen dat het iets in zijn oog was, na zolang met hem gevlogen te hebben wist ik wel beter.
ach goed, alle emoties terzijde, het was weer een dolle rit.
het begon, misschien ietwat letterlijk, deze morgend, met het racen van bagagekarretjes door een verlaten luchthaven, wat best wel grappig was en waar we ook een filmpje van hebben dat we gaan proberen on line te zwieren.
Hans> Ik heb al meteen kennisgemaakt met een plaatselijke schone die me vroeg haar veel te grote en zware handbagage in de ruimte boven haar hoofd te proppen. Het mens had niet alleen te kampen met een licht overgewicht , ook getuigde ze van slechte smaak: tussen haar billen zat namelijk een string die zichtbaar was voor half Sydney elke keer ze zich neerzette.
Bij vertrek in Sydney, anderhalf uur later dan gepland, regent het. Hier in Auckland is het weer een ietsiepietsie beter.
We lijken op water te rijden wanneer we opstijgen, de landingsbaan strekt zich namelijk uit in zee, erreug cool!
Len heeft trouwens weer een stukje van het entertainment-systeem van het vliegtuig gesloopt...
Net hostel besteld, en ticket voor de bus naar Auckland, dus wellie zijn weg.
Len> ik heb niets gesloopt, da ging vanzelf kapot, en dat achteraf da ander ook tijdelijk niet meer marcheerde en moest gereset worden lag evenzeer aan de falende technologie !
(en what the hell is tkofship?? das weer zoiets hanserig..)
02-11-2007, 06:17 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
| 01-11-2007 |
| Downunder baby yeah ! |
Len>Goed, tweede bericht, tweede poging.
het nadeel van gratis internet slaagt ons weer om de oren !
blijkbaar moet je er constant met bezig zijn want bij te lange inactiviteit heeft het ding genoeg gewacht, en is dus alles weg, lang leve technologie.
de reis begint stilaan zijn tol te eisen na 31 uur onderweg te zijn en slechts tien percent van die tijd te hebben geslapen. je begint dan toch een beetje anders naar de wereld te zien, vooral met gesloten ogen feitelijk. maar goed, in de momenten dat we de ogen toch maar besloten open te houden kregen we nog heel wat dingen te zien. op het vliegtuig zelf waren dat vooral films, ik denk dat we nu aan een gecombineerd totaal van 8 a 10 films zitten, gooi daar dan nog een aantal sitcoms, documentaires enzo bij.
het grote opvallende vraagstuk van vlieghavens, hebben we nu ondervonden, zijn de oerlelijke tapijten die de vloeren her en der bevuilen, van een prachtig bruin met andere bruinen en grijzen doorgegooid tot blauw met ander blauw en purper en wit en wat geel en .. je raad het wel.
helaas ,geen fotos
Hans>wel een foto van Len die het scherm van het entertainmentsysteem in het vliegtuig trashte.
De eerste poging van het bericht typen was van mij, maar tis eigelijk toch wel Len's lucky day. Eerst zen gsm vergeten aan de douane in Londen, dankzij een berichtje van Anke op mijn gsm ineens beseft en teruggelopen en -gevonden, daarna in Singapore weeral vergeten, maar dan bleek hij toch ergens in zijne zak te zitten. Len miste ook de laatste snack in het vliegtuig (best wel goed eten btw), dus moest het stellen met McDo (niet echt te vreten, maar honger is de beste saus).
Andere "straffe verhalen": een echte heks gezien, heel grappig, een oud lelijk mensje met een krassende stem, een Beluga naast ons zien vliegen, das zon reuzegroot vliegtuig in de vorm van een dolfijn, waarmee ge helikopters kunt vervoeren enzo.
En ja, op elke 13+ uur durende vlucht zitten ook irritante mensen, voor mij nen Duitser die ondanks mijn pogingen om zijn stoel af te blokken, er toch elke keer weer in slaagde om zijn leuning helemaal naar achter te doen, bevoorbeeld als ik ff naar de WC was, en toen ik het vriendelijk vroeg, eigelijk gewoon "nee" zij onder het excuus: "ze people in vront of me do ze same".
Uiteindelijk viel het nog wel mee, heb wel wat film achterstand ingehaald ;)
Len>
En dan nog snel een aantal aanraders van muziek om mee op het wc te zitten
voor de staande acties :
het Indiana Jones theme
ask her for water
voor zittende acties :
put your hands up for detroit, met bijgevoegd dansje (echt af te raden voor staand te doen)
01-11-2007, 12:19 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
| 30-10-2007 |
| En we zijn BIJNA weg |
Luttele uren voor het vertrek,
Het afscheid is genomen, van de meeste toch,
we zijn ingepakt, grotendeels toch,
en klaar voor avontuur, denken we toch.
!! Sponsering voor de L&H onderneming KAN NOG STEEDS !!
storten kan op 001-2664044-15 , twijfel niet, WAAG UW KANS
30-10-2007, 19:59 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
