 |
|
|
| Ondernemen in Nieuw Zeeland |
|
|
| 22-12-2007 |
 filmpjes en consoorten |
na een lijdzame drie en half uur uploaden, kunnen we met enig genoegen in het hart melden dat er nieuwe filmpjes op de youtube te vinden zijn :
http://www.youtube.com/lenkarpisek
en voor de mensen die facebook bevolken, daar heb ik ook wat aan het updaten geweest met beeldmateriaal.
nu heb ik een pint verdiend !
wees gegroet
22-12-2007, 05:48 geschreven door L&H 
|
|
|
|
|
| 18-12-2007 |
| werk en andere tijdsbestedingen |
Na 2 dagen "gerust" te hebben bij Don en Joke thuis, beginnen we donderdagmorgen (13/12) aan onze eerste dag training op de kruidenfarm. De week voor kerstmis is namelijk de drukste periode, en blijkt dat een van de werknemers het net nu is opgestapt en een andere een kwetsuur heeft, dus onze hulp is meer dan welkom en we verdienen er ineens nog iets mee ook :) Sue is zowat onze baas op het werk en zij leert ons dan ook de kneepjes van het vak, en op vrijdag lukt het ons zelfs al om zelfstandig te opereren in de op volle toeren draaiende kruidenfarm.
Vrijdagavond na het werk vertrekken we met Don, Lenny (vriend van Don) en Steffie op ons volgend avontuur: een tramp (wandeling/trektocht) door Kahurangi National Park, op weg naar Mount Arthur, de hoogste buurt in de buurt van Motueka. Het is slechts een dik uur van aan het carpark tot aan Mount Arthur hut, de hut waar we de nacht zullen doorbrengen, maar toch merken we dat dit van een heel ander kaliber zal zijn als onze eigen tocht in Abel Tasman. Op 1310m, in de Mt. Arthur Hut, een kleine hut voor zo'n 6 tot 8 personen waar we gelukkig alleen zijn, eten en kaarten we terwijl de gas heater ons gezellig opwarmt. Zo warm dat we 's nachts een raam moeten open zetten omdat we anders niet kunnen slapen, hehe. Op voorhand gewaarschuwd bereiden we ons voor op een snurkende Lenny, maar dat is buiten de instant-spaghetti bolognaise gerekend die Lenny die avond heeft verorberd: de halve nacht lang worden we geteisterd door secondenlange winden en scheten die der arme slapende man laat ontsnappen en die als dusdanig vrij snel op onze lachspieren werken. De volgende morgen klimmen we dan naar de top van Mount Arthur, 1795m hoog, zeer vreemd om in t-shirt en korte broek over de sneeuw te klauteren (en ook erg koud als je uitschuift en uw handen naar houvast grijpen in de ijskoude witte massa). Op de top zelf genieten we van een fantastisch uitzicht, want op dat moment waren de wolken waar we de uren ervoor waren doorgestapt stillekesaan aan het wegwaaien. Terug naar "beneden" ging een pak sneller, vooral op het stuk dat we al zittend deden: Don had met de hielen van zijn stapschoenen 'treden' uitgehakt, maar belandde al snel op zen poep en vooral de iets rondere Lenny maakte dat Don's route al snel een bobsleebaan werd waar we vrij gemakkelijk afgleden. Fijn dat de doorkomende zon de natte broeken snel droogde. Op de splitsing van verschillende tracks, waar we even voordien de rugzakken hadden achtergelaten op weg naar de top, hebben Len en Steffie ons dan verlaten, zij keerden terug over dezelfde route die we vandaag en vrijdag hadden gedaan, en werden 'vervangen' door Fiona en Croyden, een sportief koppel waarmee Don en Lenny hadden afgesproken. Met ons vijven (Don, Lenny, Fiona, Croyden, Hans - voor de duidelijkheid) hervatten we de tocht over Gordon's Pyramid, een iets kleinere maar vooral walgelijk steile berg met een hoogte van 1489m: op een bepaald moment zo steil dat de te overbruggen afstand bijna gelijk was aan het hoogteverschil - "denkt daaaaar maar 's over na!". Met behulp van handen en voeten vervolgen we onze weg. Al snel verdwijnt het 'pad' en wordt de track aangegeven door gekleurde palen, die simpelweg de richting aangeven waarin je moet lopen, de afstand ertussen moet je dan maar naar eigen goeddunken afleggen. Het weer is de rest van de dag wisselvallig zoals het een goede Nieuw Zeelandse dag beaamt, op sommige momenten zien we Don en Lenny die zo'n 20m achter ons lopen door de dikke mist simpelweg niet meer. Lenny neemt een voorsprong, en een tijdje later komen we hem ergens in het bos tegen, hijgend en puffend, terwijl hij om water vraagt. Blijkt dat hij al zo'n anderhalf uur geen water meer heeft, en op witte wijn wandelt! 's Avonds komen we aan in Salisbury Lodge, een hut die zo'n 40 mensen aankan. Er waren er zo'n 20 schat ik, waaronder een stel oude dames van de plaatselijke tramping club, Matt, een jonge imker uit de buurt (die de broer van Wim Clukers zou kunnen zijn, wat een gelijkenis  ) waarmee we 's avonds ook weer kaarten (ja, kaarten is zowat DE bezigheid van een echte tramper  ), alsook een oudere Amerikaan die gekwetst was en die de dag erop door de dames van de tramping club bezorgd zal worden achtervolgd. De derde dag wandelen we terug naar het carpark, deze keer gelukkig veel minder steil en op-en-af zoals de vorige dag, in plaats daarvan leidt onze weg door sprookjesbossen en langs en over riviertjes, we passeren ook verschillende originele hutten: een heel kleintje verstopt tegen de bergwand, een ander was een rock shelter waar mensen vrijwel in de openlucht slapen, echter wel beschermd door een massief afdak van rotsgesteente. Als ik 's avonds thuiskom van de tramp heb ik niet meer echt fut om veel te doen, dus hang ik zowat de rest van de avond in de zetel met men boek. Len heeft de rest van het weekend (na teruggekomen te zijn met Steffie) gerelaxed neem ik aan, ik vermoed dat hij deze post wel zal editen mocht dat niet het geval zijn 
Ik heb zeer zeker gerelaxed, en het was goede relax !
(het is niet dat ik niet voort kon, ik huppelde op Mt. Arthur meestal een heel eind voor al de rest en was op het eind van die dag nog bijzonder fris feitelijk)
De kerstweek is begonnen, maandag werken we heel de dag, we doen zelfs een uurtje te veel, erna ga ik met Steffie naar Motueka zelf om een kabeltje voor men iPod te zoeken waarmee ik op al de voorhistorische Nieuw Zeelandse machines kan (waar zijn al de Mac-fanboi met FireWire op hun Apple hier?). We passeren langs de supermarkt voor wat eten, en het meisje aan de kassa rekent me 17$ aan voor Brazil noten, ipv de normale 5$. Uiteraard merk ik dit pas wanneer we de 8 kilometer naar "huis" hebben afgelegd...
Het is nu dinsdag, het heeft de hele dag geregend en het is nu nog steeds bezig, hopelijk stopt het morgen want dit is nadelig voor Joke en Don's werk, een deel van de kruiden wordt namelijk buiten de serres gekweekt. Na het werk vandaag zijn we naar Motueka gegaan voor nog wat meer proviand, ik heb mijn 12$ gaan opeisen in Fresh Choice en dankzij een supervriendelijke kassierster vrijwel meteen gekregen... en dan maar meteen aan ander snoepgoed opgedaan 
De auto maakt al een paar dagen (sinds Kahurangi) rare geluiden, dus hebben we hem binnengedaan in de garage. Het zou gaan om een of ander verbindingsstuk bij onze as en het zou ons zo'n 184$ gaan kosten, benieuwd of die garagist zich aan zen woord gaat houden en dat ook effectief het geval zal zijn. Nu is het bedtijd, morgen weer een werkdag en het wordt altijd maar drukker. Slaapwel!
18-12-2007, 19:30 geschreven door L&H
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
