Ja lieve vrienden, we beseffen net dat we Halfweg ons avontuur zitten ... Wat vliegt de tijd als je zoveel ongelooflijke ervaringen meemaakt. Wij vinden het ook heel fijn om van jullie reacties te krijgen ! Dus, zeker blijven doen hoor ! Op die manier houden we toch een beetje contact hè . Laat jullie schrijfplezier de vrije loop, zou ik zeggen. Tot binnenkort allemaal !
Vandaag eerder een wandel tocht. Langs de kliffen, hier zijn immers enorm veel mooie wandelroutes. Achteraf kunnen we stellen dat het toch meestal geoefende wandelaars zijn die deze afleggen. Maar, sportief als we zijn ( hmmmm) beginnen we er toch aan eentje. Het zijn prachtige routes maar klimmen en dalen langs mooie padjes en onder pijnbomen, kastanjes, tussen de hoge struiken met geurende bloemen, een streling voor onze zintuigen. Liam kan door de hoge struiken vaak niets zien en schrikt dan ook als er plots een tegenligger staat met van die grote stokken (nordic walkers), waardoor hij hels begint te blaffen naar de man in kwestie die toch wel even achteruit wijkt... Een tip voor iemand die zin heeft om naar Bretagne te verhuizen, begin daar langs die paden een café, want wij hebben gezocht zonder succes naar dat verfrissende pint of dat lekker verkoelend glaasje wijn. Maar, het was prachtig !!! s avonds met de Freja aan boord gegeten en gekeuveld, op tijd het bed in want morgen om 5h15 opstaan ...
Het eiland heeft haar naam niet gestolen !! De verkenningstocht in zo'n klein speelgoedautootje is een unieke ervaring . Niet alleen voor Tonnie en mezelf, maar zeker voor Liam. Gezien het een 2-zitten is, moet Liam op schoot. Zo laag bij de grond en in open lucht, lijk je immers nog sneller te gaan en maakt alles ook meer geluid..... In het begin dus echt wennen voor hem ( en voor ons ). Maar Tonnie heeft al snel de smaak te pakken en verkennen we de mooie uithoeken "Pointes" van het eiland. Kenmerkend aan deze pointes zijn de zandwegen met enorme putten ernaartoe . In een jeep geen probleem, maar met zo'n klein ding dat laag bij de grond hangt ..... Tja, je kunt het raden, toch regelmatig de grond geraakt en het vergde wel wat stuurmanskunst om de grootste putten te ontwijken. Maar het belangrijkste: de pracht van het eiland zelf. We hebben nog nooit zo een verscheidenheid aan beplanting gezien en vooral de enorme velden varens. De geuren die je opsnuift zijn telkens weer anders. Daarnaast is de zee prachtig blauw en zie je door het heldere water de enorme rotsen en hoever die in zee steken. De huizen op het eiland worden mooi verzorgd en zien er dan ook fleurig uit. De mensen allemaal super vriendelijk en zoals al heel de reis, is het Liam die de show steelt. Onderweg komen we collega mini autobestuurders tegen en zoals bij motorrijders en zeilers, begroeten we elkaar enthousiast. Uiteindelijk is het toch wel heel warm en besluiten we een verfrissende duik te nemen in het zeewater op een prachtig strandje bij Kervel. Het water is helderend het is een zandstranden dat zacht glooit en we dus geleidelijk kunnen wennen aan het water. Ook onze kleine Liam gaat mee ! Jawel, ook hij heeft gezwommen met het nodige geblaf. De verkoeling was aangenaam. Onderweg zien we fietsers afzien op de hellingen en zijn wij wat blij dat we de keuze van een autootje hebben genomen... S avonds hebben we afgesproken met de Freja om samen te gaan eten, wat reuze gezellig en lekker was. Morgen nog een dagje Belle Ile, en dan verder.
De trip naar Vannes leggen we op ons gemakje enkel onder genua af. Rustig zeilen in een mooi zonnetje, onderweg nog een wedstrijd aanschouwen, wat wil je nog meer ... Bij het binnenlopen van de Golf de Morbihan loopt de stroom nog wat tegen en de zee en stroming maakt weer rare kolkingen in het water. Gelukkig loopt alles prima en kunnen we genieten van het mooie, alweer totaal andere uitzicht van Bretagne . Deze keer kleine eilandjes met zandstranden, wat rotsen, mooie groene begroeiing, heel pittoresk . Je moet hier wel de betonning goed in de gaten houden en de andere zeilers in de buurt.. Wat die betonning betreft, hier hebben we mogen ervaren dat je groene tonnen echt wel rechts moet laten liggen als je stroom opwaarts gaat !! Op een gegeven moment lek het alsof je de ton ook wel langs rechts kon nemen, maar net op tijd zag Tonnie een schaduw en een uitstekend rotsje, zodat hij in een flits het roer omgooide en we net op tijd de rots konden vermijden, hoewel ik had gezegd dat het wel moest gaan... Gelukkig luistert Tonnie niet altijd naar mij hè ! Pffff, dat was schrikken. Maar, eind goed, al goed..... We komen te vroeg in het kanaal naar Vannes (nog te weinig water) , waardoor we ons vastleggen aan een zeilboot die aan een tonnetje op de rivier ligt. Dat is niet evident met een wind van 19 knopen... Het lukt ons na wat krachtsinspanningen en daar wachten we tot we binnen kunnen. Ondertussen de haven opgeroepen en we hebben een mooie ligplaats . Er is een wedstrijd aan de gang van extreme lopers: 167 km !!! Sommige doen het zelfs non-stop!!! ( de eerste komt daags nadien aan na 16uren en 45 min non-stop lopen "!!) Vannes is een Middeleeuws stadje dat we morgen gaan verkennen in de regen (want dat voorspellen ze voor de ganse dag).
Het deed zeer, zo vroeg opstaan. Zeker omdat ik slecht geslapen had. Maar de ochtend begint rustig, wel wat bewolkt maar geen wind. Dus, het eerste uurtje motor. De wind steekt langzaam op en we krijgen een mooi briesje zodat het lawaai van de motor uit kan. joepie. We passeren een schattig vuurtorentje met rood dakje, alleen op een klein eilandje. Freddy had ons hierop gewezen en inderdaad, schattig. Wanneer we la Trinite, de geul binnenvaren, komen er 2 gigantisch grote trimarans buiten varen. Indrukwekkend ! We nemen een touristentreintje naar Carnac, waar grote velden met duizenden menhirs te bewonderen zijn. Rechtopstaande stenen van verschillende formaten en in bepaalde formaties, waarvan men nu nog altijd niet weet waarom ze zo geplaatst zijn. Een uitleg is dat het ter verering van een bepaalde stam of stamhoofd zou zijn, waarbij op het einde een dolmen terug te vinden is als begraafplaats . In ieder geval indrukwekkend ! Blijkt dat La Trinite de plaats is voor vertrek van grote wedstrijden en ook de ideale plaats waar wedstrijdzeilers oefenen. Het is ook de plaats van Eric Tabarly, de gekende Franse zeiler en zeilboot ontwerper, die ongelukkig is verdwenen in de Ierse zee op 68 jarige leeftijd. Blijkbaar worden een 5 tal van zijn vroegere zeilschepen dit weekend naar La Trinite gevaren om hem te vieren. Bovendien koppelen ze daar een wedstrijd aan. Het wordt er dus super druk en de bezoekers moeten allemaal tegen elkaar gaan liggen om plaats te maken. Wij besluiten de festiviteiten aan ons voorbij te laten gaan en door te gaan daags nadien. De Freja denkt er ook zo over, maar zij trekken niet naar de golf de morbihan . In la Trinite zien we ook onze vriend Michael van de Brightstar weer. Een leuk weerzien.
De morgen is prachtig. Het ochtendzonnetje, met een licht briesje, glinsteringen op het water. Jawel, de foto zit in ons hoofd. Zoveel mooie beelden passeren onze gezichtsveld, dat het moeilijk wordt om ze allemaal op te slaan in ons geheugen. Maar elk moment beleven we.
De wind is 60°, we besluiten onze genaker nog eens boven te halen. Het opzetten neemt even in beslag, maar daarna klieft onze kief mooi door het heldere zeewater. Op den duur valt de wind echter nog scherper in en moeten we overgaan tot onze high aspect. Ach, we gaan iets trager, wat niet erg is, want we kunnen Belle Ile toch pas later binnen lopen.
Daar toegekomen blijkt het heel druk en er zijn dan altijd van die voorkruipers.... Daar storen wij ons aan en zorgen er dan ook voor dat we ons niet laten doen. Zo krijgen we van de havenmeester een box omdat hij onze Liam ziet. Super lief (hij heeft zelf een hond). Eens toegekomen brandt de zon enorm, echt Middellandse Zee weer. We gaan op verkenning en zien fietsen te huur. Dat lijkt ons wel wat om met karretje achter de fiets voor Liam de omgeving van het eiland ter bezichtigen. Tot we de heuvels opmerken en een fiets toch niet zo'n goed idee meer lijkt..... Om de hoek zien we schattige kleine autootjes te huur, net speelgoed karretjes. We reserveren er een voor daags nadien.
Tevreden gaan we s avonds eten en komen aan de praat met een koppel die de juistheid van onze beslissing bevestigen... Zij hebben een fiets gehuurd, maar al snel teruggebracht en ingewisseld voor een scooter. morgen op verkenningstocht !
2de poging Ile de Groix Samen met Freja, na een dagje rust, wasdag enz besluiten we het zondagavond nog eens te proberen om Ile de Groix aan te lopen. De oversteek zo der wind, maar goed, het is dan ook niet ver. Daar toegekomen blijken de boten van de regatta er nog te liggen en is er dus geen plaats voor ons. Tijd voor plan B. We roepen de Freja op en besluiten rechtsomkeer te maken en port Louis te begroeten. Die komen ons tegemoet en zien ons blijkbaar graag komen (die kennen ons nog niet ). Het is een warme dag en hebben nood aan de verfrissende koelte van de zee. We trekken naar het mooie strand tussen de openingen van het fort. Honden mogen niet op strand, maar daar trekken de Fransen zich niets van aan, wij dus ook niet. Het water is heeeel verfrissend. Opdrogen in het zonnetje kunnen we best verdragen nu. Gevolgd door een lekker glaasje op een terrasje, ... We hebben niet te klagen. Aan boord eten we opnieuw voortreffelijk. De keuken van de Freja is zeker een zeester waard ! Daags nadien besluiten wij s morgens vroeg te vertrekken naar Belle Ile vermits ze wind voorspellen tot 11 uur.
Het zoeken van een bakker s morgens bleek niet zo evident. Het heeft ons zeker 2 uur gekost .... Maar de wandeling was aangenaam langs de kust. Maar goed, voor het welverdiende ontbijt te nuttigen, toch even een wasje insteken, zodanig dat deze klaar zou zijn na ontbijt en afwas. Het kwam allemaal prima uit. Was opgehangen en .... Op weg naar verkennen van het stadje L 'Oriënt. Volgens de havenmeester toch wel een 6 a 7 km ver, dus nemen we de fiets. We besluiten Liam aan de heupleiband te binden en hem de afstand te laten lopen aan een bescheiden tempo. Hij heeft dit ongelooflijk goed gedaan. Maar ocharme zijn kleine pootjes, hij was echt kapot op het einde. Temeer omdat wij het oude centrum niet vonden en dus wat omwegen gemaakt hadden. Tja, het is moeilijk een oud centrum te vinden als alles tijdens de oorlog plat gebombardeerd is . Wij dus rustig terug fietsend, tot Liam echt niet meer kon en we hem in het fietsmandje achteraan moesten wringen zodat zijn zere pootjes konden rusten. Hij liet het wonderwel toe, ook al kwamen we onderweg nog viervoeters tegen. Het kon hem allemaal niet deren, als hij maar niet meer moest lopen !!
Zo, we waren klaar voor de Freja. Om omstreeks 18h30 konden we hen warm en met veel plezier begroeten! Wat een tof wederzien...
Dat vroeg natuurlijk om bij een aperitiefje de verhalen uit te wisselen, dat ons leidde tot de beslissing om onze verhalen verder te zetten tijdens het zalig geprepareerde eten door de Freja. Zij die hen kennen, weten waarover we spreken.
We besloten om toch Ile de Groix te gaan verkennen voor de Freja toekwam, kwestie van voorbereid te zijn. Onze tocht erheen begon goed, fijne wind tot les iles de moutons te Glenan. Daar viel de wind weg en moest de motor bij. Jammer, want dat geluid van de motor is storend.... Bij bereiken van de kust van Ile de Groix worden we verrast door verschillende groepen dolfijnen. Ze spelen opnieuw met onze kiel en maken er een wedstrijdje van . Prachtig om zien. Liam begint te blaffen want hij vindt het maar raar, die af en toe verschijnende en lucht spuwende beesten. Bij binnenvaren van de haven van Ile de Groix weten ze ons echter te melden dat de gaven volzet is door een plaatselijke regatta en enige mogelijkheid is met zijn allen aan boeikes te gaan liggen. Dat zien wij niet zitten met Liam. Dus, opnieuw de haven uit en oversteken richting Kernevel. Gelukkig is het niet ver en zijn we er vrij snel. Daar hebben we een mooi plaatsje en zien Engelse bekende van de Scarlett Rival. Aperitiefje aan de wal, etentje aan boord en lekker slapen.
Rustdagje Benodet was zalig: in het zonnetje naar de supermarkt, middageditie op het strand, verkoelend zwemmetje in de zee, om later de dag af te sluiten met aperitief, gevolgd door diner op zijn Frans - baguette, sla, paté de campaigne, kaas, mmm. De digestif was een perfecte afsluiter.
Het zou afhangen van de wind om 05h uur s morgens, of we zouden vertrekken. Ik dus slecht slapen, stom hè ! De wind viel mee, dus, wij op pad. Raz de Sein is bekend om zijn sterke stroming en "Eddie's", vandaar dat we daar absoluut niet te laat wilden zijn. Een beetje motor ter ondersteuning was nodig. Op het perfecte moment waren we aan de Raz en inderdaad, wat een stroming en kolken van het water ..... De motor was toen natuurlijk al lang uit ! Prachtig gewoon. We hadden het wel ongelooflijk koud zo vroeg op de grijze morgen. Eens de kaap naar Zuid Bretagne gerond, klaarde het min of meer op en werd het warmer. Maar, als je weinig slaapt en vroeg opstaat, ben je blijkbaar wat kouwelijker. We kwamen aan in Benodet, met fleece trui aan, terwijl ze hier op het strand lagen ..... Wat een verschil tegen. noord Bretgane !!! Geen rotsen en ruwe natuur meer, meer zandstranden en platter. Vreemd hoor.... De stroming op het kanaaltje is enorm en de visiteurs plaatsen allemaal benomen.. Het is hier blijkbaar populair. We leggen aan waar we kunnen en blijkbaar geen enkel probleem. (Op zijn Frans hè ). morgen en overmorgen dagje hier, strand en nalopen, en ook om onze vrienden van de Freja ons wat te laten inhalen ... Genieten dus ! X
We vertrokken met niet al te veel wind, maar voldoende om te zeilen. Alweer een prachtige dag kondigde zich aan. Het zonnetje was paraat, een beetje flauw, maar zalig ! Eens dat we Douarnenez naderden, trok de wind ferm aan en werd de zee als maar woeliger. Eerst voeren we voorbij de haven ingang, deze was moeilijk te zien .... (Neen, niet door de wijn . ) uiteindelijk de juiste ingang gevonden. Het was aanleggen aan lagerwal, wat bij sterke wind nog minder aangenaam is. Bovendien stond de wind in de havengeul waar we lagen.... In ieder geval, goed aangemeerd, maar dan.... Zo hobbelig en zoveel druk op de fenders dat we dachten dat ze zouden ontploffen. Het havenmeester gaf toe dat blijven liggen geen optie was. Ofwel via sill naar de binnenhaven , ofwel de haven van Treboul, een klein pittoresk haventje, waar wij met onze bescheiden lengte binnen konden . Toch een voordeel..... We verkozen het laatste (eens te meer om de arrogante Nederlander te vermijden die naar de binnenhaven ging). We lagen er prima, mooi beschut en de wind zou nog toenemen de dag nadien. Een dagje ter plaatse, een wasje doen en wat verkennen. Dit dagje verliep prima, maar dan hadden we het gezien. Verder dus, hoewel nog veel wind voorspeld was ...
Het weer is ons gunstig gezind... Zonnetje van s morgens tot s avonds ! Na ochtendwandeling , ontbijt en was ( ver van de ligplaats dus heel veel heen en weer wandelen) , gaan we op stap richting een strandje, ons aanbevolen door lokale Duitsers . Het is een eind wandelen en over een heuvel, maar de training van onze beenspieren was de moeite waard . Een uitgestrekt wit strand tussen de rotsen met prachtig blauw water en hoge golven. Het is er dan ook verboden te zwemmen, maar body servers leven zich hier uit. Indrukwekkend om te aanschouwen. Ik waag me in de golven , wat Liam niet echt ziet zitten. Hij volgt heel voorzichtig, maar spurt weg op moment dat de golf iets verder begint te breken. Schitterend zicht !
Na de natte duik in het nog frisse zeewater, opdrogen op het strand. Mmmmmm zalig.
Na de wandeling terug, een douche onder de tuinslang op de steiger .... Brrr.
We gaan eten met Douglas' en Janice, reuze gezellig.
Op de terugweg komen we onze andere vrienden, Michael en Co. Van de Brightstar tegen.
L'Aber Wrac'h - Camaret Bedoeling was te vertrekken om 7 h , dus, wij vroeg op. Maar wanneer we buiten keken, zagen we ... Niets .... Mist volop. Tja, even wachten maar. We waren niet de enigen. Ook onze Engelse vrienden Douglas' en Janice hadden dezelfde plannen. We wachtten allen een uurtje en toen het iets oplichtte, zijn we vertrokken. Bij het buiten varen uit het kanaal, klaarde het iets op en dachten we dat het nu wel snel helder zou worden. Mis dus .... Mist kan hardnekkig zijn en oeps, ineens zagen we niets meer. Gelukkig hebben we een fantastisch gps met kaartplotter, zodat we met een gerust hart verder konden. Wel ogen goed open houden, want een motorjacht kan er snel zijn..... Bij het ronden van de punt Le Four, klaarde het op en de wind trok aan. De zeilen omhoog en zeilen maar .... Een prachtig zeilweertje en ..... Ineens een school dolfijnen ! Machtig gewoon ! Ze maakten er een race van met onze Kief. Ik probeerde ze te fotograferen maar was eigenlijk meer bezorgd voor de beesten want ze zwommen onder onze boot en ik vreesde hen te raken ! Wat blijkbaar nooit gebeurt ..... Er was een witte baby dolfijn bij. Ik was helemaal zenuwachtig en heb hen dus niet kunnen vastleggen op foto. Maar de ervaring ... Geweldig. De trip naar Camaret verliep verder vlot, mooi kunnen zeilen, geholpen door de stroming. Op het einde nam de wind flink toe zoals bijna elke dag de laatste dagen. Camaret is prachtig, vroeger vooral als beschermingsgebied voor Brets tegen Anglo-neerlandais vloot. We beslissen samen met onze Engelse vrienden een dag te blijven en bovendien is er was te doen ..... Ineens komt de douane de haven in en... Ja hoor, ze kiezen oa ons eruit voor controle. Tonnie maakt soms dezelfde grapjes een paar keer, wat maakt dat het een automatisme wordt . Hij zei tegen de mannen van de douane toen ze aan boord kwamen "assassinez-vous"... Ik schoot in de lach en de twee keken eerst wat vreemd, daarna verbeterde de een Tonnie "assyez-vous" . Tja, de grap was niet echt begrepen. Je vraagt je af wat die mannen eigenlijk opbrengen voor Frankrijk. Het enige wat ze doen is info overschrijven van onze boordpapieren terwijl ze grote moeite hebben met onze namen juist te schrijven. Bij het doorgaan zegt de vriendelijke van de twee "oh ja, ik moet nog vragen, heeft u iets aan te geven ?" Natuurlijk niet !!! Ondertussen was ik de aperitief aan het voorbereiden met onze Engelse vrienden Douglas' en Janice.
Na nog een dagje in Roscoff, handwasje doen, met alle onderbroeken en t-shirts aan een zelf gefabriceerde waslijn, genietend van het zonnetje, vertrekken we richting Aber Wrac'h . Moeilijke naam niet? Een prachtige zeiltocht, weinig wind maar de stroming helpt. In Roscoff hebben we opnieuw verbroederd met de Engelsen die talrijk aanwezig zijn deze tijd van het jaar. Weinig andere nationaliteiten te bespeuren. Ik dacht voornamelijk Frans te moeten spreken, maar dat blijkt dus anders . Het binnenvaren tussen al die rotsen is altijd spectaculair en vooral prachtig mooi. Oeps, beetje overdrijven mag hè ! L'Aber Wrac'h is een rustig dorpje waar de kinderen een zalige schoolverlating hebben. Opleiding op zee in talrijke watersporter behoort immers tot hun lespakket. Zalig om leerling en leraar te zijn hier ! Op de aperitief bij Douglas' en Janice, een wel ervaren Engels zeil koppel. hij met pensioen na carrière bij de Lloyds bank, alsook zij. Je kunt dus spreken over een bank-stel. Ze geven ons namen van wat havens waar je de boot in de winter kunt laten, altijd handig te weten .... We gaan daarna in een lokaal klein restaurant eten, waar we onze andere Engelse vrienden, Michael en Co. Tegenkomen. Na de. Gezellige babbel terug naar de Kief, morgen weer verder.
Na een brunchte aan boord en de Kief ontdoen van de nodige vliegen lijken, zijn we klaar voor Ile de Batz. Wat een prachtig eiland ! Er rijden bijna geen auto's, enkel af en toe een scooter, tractor en fietsen. We wandelen er langs de kleine mooiste straatjes en vooral de prachtige natuur. Hagel witte stranden ( hagel is er blijkbaar momenteel ook in België ...), kleine zandweggetjes, mooie overblijfselen van voor de zandstormen die ze hebben teruggevonden. S avonds weer naar ons vertrouwde plekje, aperitiefje met onze bevriende Engelsman Michael en daarna lekker eten aan boord. Morgen lijkt de wind redelijk, maar overmorgen nog beter. Tja, morgen vroeg afwachten wat we doen.
Na de prachtige omgeving, natuur, van Trebeurden in ons opgenomen te hebben door mooie wandelingen langs de hunebedden, de parelwitte stranden en de pijnbomen, besluiten we toch om de volgende dag weer verder te trekken. De trip naar Roscoff begint met een zalig ochtendzonnetje die al snel heel veel warmte begint te geven. We hebben weinig wind, zodat we jammer genoeg de motor moeten bijzetten. Plots zien we een school dolfijnen en varen erheen. Jammer genoeg besluiten ze niet lang genoeg boven te blijven om een leuk plaatje van te maken. We tuffen verder, proberen even zonder motor, maar tja, dat gaat echt niet vooruit, dus dat lawaaierig ding terug aan. Naarmate dat we Roscoff naderen en ook de rotspartijen, neemt de wind wat toe, maar niet de moeite om de zeilen weer te heisen die we voor landing al hadden binnengehaald. We volgen onze Engelse vrienden en worden hartelijk ontvangen door de plaatselijke havenautoriteiten . De haven is een super nieuwe haven die gebouwd lijkt voor super grote jachten, alles super site. Maar qua sfeer valt het reuze mee. De oude haven is een eindje wandelen, maar onze benen zijn er al aan gewend . Het is ook een verlofdag in Frankrijk en het duurt even vooraleer we een restaurant vinden dat open is. Alweer fantastisch gegeten..... De wandeling terug zorgt voor de vertering , zo, dat zit goed. Morgen dagje rust en het eiland Ile de Batz verkennen, op aanraden van de Freja.
Vertrokken mooi op tijd via het prachtig rustig kanaal dat ons naar zee leidt. We worden gevolgd en voorbij gestoken door een aantal collega watermerken die blijkbaar haast hebben. Eens op zee is de zo'n volop van de partij, branden, terwijl de wind vandaag geen zin heeft. We hebben het zeil op, maar de motor moet bij aan. We varen richting Trebeurden, maar onderweg komen we les 7 iles tegen. Toch even een kijkje gaan nemen , want een van de eilanden lijkt in tegenstelling tot de anderen, van krijtrots. Hoe dichter dat we komen echter, zien we dat er zwermen vogels rond hangen en dat de kleur -die wij dachten te wijten te zijn aan het materiaal van de rots - in werkelijkheid bleek te komen van de enorme troep vogels op het eiland . Prachtig die eilanden. We zetten onze tocht verder en tja, de lucht wordt pikzwart..... Geen goed teken. En jawel hoor, daar komen de eerste bliksemflitsen, begint het ineens tot 30 knopen te waaien en gieten van de regen . We besluiten nog niet af te slaan naar de haven tussen de rotsen met dit weer en even te wachten tot het mindert. Al redelijk snel mindert het wat en gaan we voor de veilige haven. De omgeving is prachtig tussen al die ruwe rotsformaties. Je begrijpt niet dat ze dit vroeger deden zonder kaarten of instrumenten. Tja menig schip zal op de rotsen gelopen zijn. In de haven komt de zon er weer door en is het enorm warm.... Tja, afwisseling hebben we !
Laat je nooit zeggen dat de Bretoenen stug zijn ! Het was een lange wandeling naar de supermarkt, en we hadden heel wat drank in te slaan... Hoe gaan we dat doen. Bij navraag aan de acceuil van de supermarkt belden ze even een collega die bereid was om niet allen onze inkopen, maar ook ons en Liam naar de haven te brengen. Gelukkig, want 24 flessen water, 14 flessen druivensap en nog wat proviand, dat is moeilijk dragen . Het was in haar privé auto, ze had toch gedaan met haar shift en woonde niet ver van de haven .... Gastvrij nietwaar ? Een onverwacht mooie dag in Treguier.... Leuke kleine straatjes, mooie architectuur, met de typische Keltische elementen. We ontmoeten Noren en Amerikanen in een klein restaurantje, die gek zijn op Liam .... Jawel, hij steelt de show... Morgen weer op weg, bedoeling is Trebeurden. We zien wel waar we landen. Ciao...
Wat een prachtige zeildag. Deze keer hadden we wind mee, wat een verademing. Bovendien scheen de zon, de wind was soms wat frisjes, maar een zalige dag. De kustlijn van Bretagne is ruw, veel rotsen en dus apprecieren we des te meer onze nieuwe gps, waar alle dieptes, betonning, rotsen, goed op te zien is. Het binnenvaren op de rivier richting Treguier is prachtig. Een zeer groene begroeiing op de oevers waar mooie huizen tussendoor verschijnen. Het groen wijst erop dat er voldoende vocht valt ..... Wat we best geloven , sprekende uit ervaring . De stroming is niet te onderschatten, bovendien zijn er windvlagen. Morgen gaan we het gekende oude stadsgedeelte verkennen en wat inkopen doen. Tot overmorgen waarschijnlijk . Ciao
.
