Gelukkig hebben we toch iets kunnen slapen, ondanks de luidruchtige muziek. We maken kennis met de buren naast ons die ons vertellen dat we onze Kief perfect en goedkoop in de winter kunnen achterlaten bij een werf dicht bij Rochefort. Ze beloven ons meer te vertellen morgen, wanneer we bij hen op den apero gaan . Het lijkt wel of we niets anders doen .... Ik probeer al een paar keer te gaan lopen, maar telkens is er weer een andere kuit die het begeeft... Tja, ze zijn niets meer gewend. Weer traag opbouwen dus.
dag 2 in La Rochelle is grijs en het regent pijpenstelen !! Jammer voor het festival, maar daardoor is er wat minder volk. Niet zo erg dus. We doen een wandeling naar de lokale markt, maar zijn daardoor zo nat dat we wat opdrogen in ons Kiefje. Het wordt een rustig dagje, wat ook goed is voor mijn zere kuit . Vanavond finale Duitsland - Argentinië , waarschijnlijk een walk-over voor Duitsland.
de apero bij de buren is reuze gezellig. Ondertussen de oven opwarmen voor ons avondmaal: koninginnehapjes , vers gehaald op de markt, mmmm. Tja, dan moet je ze natuurlijk even op het aanrecht zetten.... Geen goed idee met Liam aan boord.... Hap, weg ons avondeten.... Dan maar iets halen bij een van de kraampjes op het festival en daarna naar de wedstrijd (die blijkbaar een uur eerder begint dan anders). We zien de wedstrijd in een plaatselijk café en verbroederen met een Frans koppel die in Doornik wonen. We wisselen coordinaten uit, zij gaan immers ook naar vrienden in Rochefort en misschien gezellig om daar af te spreken. We zien wel.
De Duitsers winnen zoals verwacht, maar mindere makkelijk dan ik dacht. Nu gaan slapen want morgen weer een late avond, de 14de juli met vuurwerk ....'
Gisteren avond hebben we gelukkig tijdig onze kuipkap geplaatst, want het giet van de regen !! tja, ook dat komt voor in Bretagne. Maar, geen nood, we weten altijd wel wat doen. Een wandeling, plaatselijk marktje bezoeken en wat inkopers doen, de Irish pub zoeken waar we vanavond de match België- Argentinië en Nederland- Costa Rica kunnen volgen. Jawel, we zijn klaar voor een avondje voetbal ! We zorgen dat we er op tijd zijn om een goede plaats in het café te hebben. Nog een handje vol Belgen staan klaar om de rode duivels aan te moedigen. Wat een spannende avond ! De Belgen hebben gevochten als leeuwen, maar toegegeven, de goal van die Argentijn was prachtig (misschien wel een beetje geluk, maar toch ...). Tot op het laatst bleef de spanning hoog. Na de ontgoocheling nog 2 uur voor onze noorderburen aan de beurt waren. Wat doe je dan ? Een wandeling, ijsje eten en weer een drankje bestellen. Ons alcohol verbruik lag hoog vandaag... De match van Nederland leek aanvankelijk minder spannend, maar niets is wat het lijkt ! Pfff, wat een zenuwslopende wedstrijd. Een Nederlandse café uitbater uit Haarlem voegde zich bij ons en samen zaten we op het puntje van onze stoel telkens als de bal er net weer niet in ging. Dan maar een drankje bestellen om de zenuwen te kalmeren... . Een Fransman steunde eveneens oranje en was al even enthousiast als wij. Wat een zet van van Gaal : de keeper wisselen in de laatste minuut van de verlengingen !! Maar zoals blijkt, een gouden zet. Lichtelijk beneveld zijn we naar de Kief gewandeld en bij het opstappen in ons bed.... Krak ! Jawel, deel van het bed afgebroken.... Pfff, nu geen zin om te repareren, dus slapen zoals het kan. Morgen is er weer een dag .
Het weerbericht voorspelde voor vandaag een redelijke dag met wel wat wind, morgen een dag om binnen te blijven (heel veel wind en regen). Wij gaan op pad met stralende zon en heel wat wind. Echt een prachtige zeildag. Onderweg komen we op het water hele trossen wier tegen , van de bodem losgerukt door visnetten en nu drijvend op het water. We konden ze niet tijdig vermijden, wij erdoor dus. Toch even checken of de schroef niet vol hangt. Zwemtrapje naar beneden en met de voeten het water in. Het duurde niet lang voor ik door had dat zowel het roerblad als de schroef vol hing met die smurry. Die moesten we zien los te krijgen, wat niet evident is als er toch heel wat wind is, je een snelheid hebt van 5 knopen en soms meer, een hellingshoek en bovenal ... Kwallen in het water ...... Eventjes wachten tot de kwallen weg zijn en aan de slag. Met de pikhaak in de aanslag, met een hand je heel goed vasthouden en trekken maar. Het werd een hele krachtsinspanning die gelukkig loonde, al was mijn korte broek kleddernat ! Met een gerust gevoel voeren we verder en kwamen we mooi op tijd de haven binnen. Vanop afstand is de baai van Pouliguen prachtig ! Wanneer je echte dichter bij de kust komt, doet de kustlijn denken aan onze Belgische kust. En, eerlijk gezegd, die is lelijk: hoge buildings, geen authenticiteit. Maar, de mensen zijn wel heel vriendelijk. Na een korte wandeling wisten we waar we de match Frankrijk - Duitsland konden volgen. Allen daarheen. Het werd een gezellige avond, ondanks de nederlaag van de Fransen . Ze gaven toe dat de Duitsers beter waren. Nu nog een plaats vinden waar ze morgen België - Argentinië tonen !
Dagje Pornic is een rustig en alweer snikheet dagje. We maken er gebruik van om nog even een wasje te doen, maar ... Na geld in de wasmachine gestoken te hebben, was en wasmiddel erin, blijkt deze kapot te zijn ... Grrrrr... Dus, op de klassieke manier, op steiger, in een emmer wassen. De boten rondom ons hebben hetzelfde idee, wat een leuk beeld geeft . Allemaal waslijnen met drogende was. Dan kun je zien wat voor ondergoed de een draagt ten opzichte van de ander. Ik had gelukkig enkel t-shirts en truien en sokken . Tonnie blaast het bijbootje op zodat we met Liam eens kunnen proberen... Eens het bootje in het water, met motor, wij erin. Liam schoorvoetend, maar het lukt. Tja, de motor doet het niet en er is een klein lekje in de boot. Neen, geen mogelijkheid om verder te proberen. Jammer. Tonnie gaat op zoek naar een koper voor ons bijbootje, zonder succes. Dan maar wandeling naar het strand om even te zwemmen. Zalig ! S avonds een kleinigheidje genuttigd in een plaatselijk café. We verbroederen met een Engelsman die een leuke humor heeft en graag vertelt . Heel onderhoudend dus.
De dag is voorspeld als een prachtige zeildag en dat is het ook ! Een kalm briesje uit goede richting, blauwe hemel, zonnetje om ons op te warmen , ideaal !!
Een minpuntje: op het laatst enorme hoeveelheid vliegen, bijen, hommels, dondervliegjes, noem maar op. Onze bezigheid wordt vliegenmeppen .... Even de motor bijzetten om snelheid te halen en hopelijk ons te verlossen van die beesten ! Het lukt, joepie... Alhoewel, ze zijn er deels weer.
Pornic is weer helemaal anders.. Trouwens, we zijn nu de monding van de Loire voorbij, dus, gedaan Bretagne.
Alsof dit het is, maar het uitzicht is weer anders: groener, meer bomen, minder rotsen, of is dat maar een idee. In ieder geval, weer een warme (letterlijk ) ontdekking.
Beetje rondkeuvelen maakt duidelijk dat het hier wel toeristisch is, maar best gezellig.
Het werd aangekondigd als een dag vol met regen, maar bij het opstaan s morgens is het droog, redelijk blauwe lucht en een zuchtje wind. We staan op tijd op, doen ons ochtendritueel en besluiten op pad te gaan. Het is het moment van afscheid van onze vrienden van de Freja, omdat zij langzaam thuiswaarts keren. De trip is heel kort en op genua alleen zeilen we heel rustig naar onze bestemming. Het laatste stuk ligt in de wind terwijl een donkere lucht zich begint af te tekenen. Tijd om de motor aan te zetten en de haven binnen te lopen. Na oproepen van het havenkantoor verzekeren ze ons dat er iemand ons komt opvangen, maar ja, dat is buiten de Fransen gerekend. Niemand ter plaatse dus we kiezen zelf een vrije plaats, waar we gelukkig mogen blijven liggen. La Turballe is een klein vissershaventje, wat toch door hard werken enige naam en faam heeft bereikt onder de vissers.
In de buurt bevinden zich ook een aantal zoutwinningen, die we via een touristentreintje aanschouwen. Ongelooflijk dat zoiets voor ons vanzelfsprekend, eigenlijk oorspronkelijk een zeer luxueus en duur product was. Trouwens, het witte goud, de "fleur de sel" is nog altijd prijzig. Het vraagt dan ook heel wat inspanning om het te verkrijgen.
We vertrekken iets na hoog water in Vannes, zodat we de stroom mee hebben. Deze keer nemen we de andere kant van Ile aux moines om de golf van Morbihan (kleine zee) te verlaten. We doen alles onder zeil en volgen een plaatselijk zeilschip, wat handig is in verband met de stroming. Deze is ongelooflijk sterk, in rondingen meer dan 5 knopen !! Met het zeiljacht voor ons is het goed om te zien hoe zij zijwaarts afgezet worden door de stroming. Het wordt een ware adrenalinestoot.... Scherp aan de wind, met zoveel stroming tussen die mooie eilandjes, niet evident maar super mooi. We hebben al onze aandacht nodig. Bij het uitvaren van de Morbihan halen we zelfs meer dan 14 knopen ...... Dankzij de stroming. Het geeft een kick ! daarna rustig zeilen richting Piriac, na het nuttigen van een ontbijt-brunch van smoskes ... Zalig... In Piriac wachten onze vrienden van de Freja ons op om ons veilig te laten aanleggen. Met een wind van meer dan 25 knopen achter in, is dat een welkome hulp !! Samen besluiten we wat rond te keuvelen in Piriac . En s avonds tafelen in een plaatselijk restaurantje. Heel gezellig.
Het is een kletsnatte dag in Vannes. De lopers daarentegen vinden dat een aangename verkoeling, hoewel, als we hun zere spieren zien bij de aankomst begin ik eraan te twijfelen. We moedigen die dappere sportievelingen flink aan. De sfeer in het sportief dorp is gezellig druk. Iedereen in de ban van gezond sporten, voeding, kledij etc. De oude stad verkennen, beginnen we met de markt. Er is een grote markt op het plein en speciale hallen daarvoor voorzien. Allemaal Bretoense lekkernijen .... We kunnen niet weerstaan aan een aantal ervan, gelukkig hebben we onze rugzak bij ons.... De vismarkt ligt vol krabben, oesters en ander eetbaars uit de zee. Maar het meest aantrekkelijk is de markt met delicatessen.... Tja, na al dat lekkers te hebben ingeslagen en dit op een nuchtere maag, besluiten we eerste te gaan ontbijten om vervolgens de verkenningstocht verder te zetten. Zo gezegd, zo gedaan. De verkenningstocht verloopt in de regen, maar we krijgen wel een tof beeld van de oude stad. De kleine smalle straatjes, waarvan de huizen nog vaak houten dakpannetjes hebben, het heeft iets. s avonds nog wat vermoeide sporters aanmoedigen en woelen ons tussen de nu al meer supporters die zich tegoed doen aan Belgisch bier op de talrijke terrasjes. Een gezellige drukte. Morgen verder..
Ja lieve vrienden, we beseffen net dat we Halfweg ons avontuur zitten ... Wat vliegt de tijd als je zoveel ongelooflijke ervaringen meemaakt. Wij vinden het ook heel fijn om van jullie reacties te krijgen ! Dus, zeker blijven doen hoor ! Op die manier houden we toch een beetje contact hè . Laat jullie schrijfplezier de vrije loop, zou ik zeggen. Tot binnenkort allemaal !
Vandaag eerder een wandel tocht. Langs de kliffen, hier zijn immers enorm veel mooie wandelroutes. Achteraf kunnen we stellen dat het toch meestal geoefende wandelaars zijn die deze afleggen. Maar, sportief als we zijn ( hmmmm) beginnen we er toch aan eentje. Het zijn prachtige routes maar klimmen en dalen langs mooie padjes en onder pijnbomen, kastanjes, tussen de hoge struiken met geurende bloemen, een streling voor onze zintuigen. Liam kan door de hoge struiken vaak niets zien en schrikt dan ook als er plots een tegenligger staat met van die grote stokken (nordic walkers), waardoor hij hels begint te blaffen naar de man in kwestie die toch wel even achteruit wijkt... Een tip voor iemand die zin heeft om naar Bretagne te verhuizen, begin daar langs die paden een café, want wij hebben gezocht zonder succes naar dat verfrissende pint of dat lekker verkoelend glaasje wijn. Maar, het was prachtig !!! s avonds met de Freja aan boord gegeten en gekeuveld, op tijd het bed in want morgen om 5h15 opstaan ...
Het eiland heeft haar naam niet gestolen !! De verkenningstocht in zo'n klein speelgoedautootje is een unieke ervaring . Niet alleen voor Tonnie en mezelf, maar zeker voor Liam. Gezien het een 2-zitten is, moet Liam op schoot. Zo laag bij de grond en in open lucht, lijk je immers nog sneller te gaan en maakt alles ook meer geluid..... In het begin dus echt wennen voor hem ( en voor ons ). Maar Tonnie heeft al snel de smaak te pakken en verkennen we de mooie uithoeken "Pointes" van het eiland. Kenmerkend aan deze pointes zijn de zandwegen met enorme putten ernaartoe . In een jeep geen probleem, maar met zo'n klein ding dat laag bij de grond hangt ..... Tja, je kunt het raden, toch regelmatig de grond geraakt en het vergde wel wat stuurmanskunst om de grootste putten te ontwijken. Maar het belangrijkste: de pracht van het eiland zelf. We hebben nog nooit zo een verscheidenheid aan beplanting gezien en vooral de enorme velden varens. De geuren die je opsnuift zijn telkens weer anders. Daarnaast is de zee prachtig blauw en zie je door het heldere water de enorme rotsen en hoever die in zee steken. De huizen op het eiland worden mooi verzorgd en zien er dan ook fleurig uit. De mensen allemaal super vriendelijk en zoals al heel de reis, is het Liam die de show steelt. Onderweg komen we collega mini autobestuurders tegen en zoals bij motorrijders en zeilers, begroeten we elkaar enthousiast. Uiteindelijk is het toch wel heel warm en besluiten we een verfrissende duik te nemen in het zeewater op een prachtig strandje bij Kervel. Het water is helderend het is een zandstranden dat zacht glooit en we dus geleidelijk kunnen wennen aan het water. Ook onze kleine Liam gaat mee ! Jawel, ook hij heeft gezwommen met het nodige geblaf. De verkoeling was aangenaam. Onderweg zien we fietsers afzien op de hellingen en zijn wij wat blij dat we de keuze van een autootje hebben genomen... S avonds hebben we afgesproken met de Freja om samen te gaan eten, wat reuze gezellig en lekker was. Morgen nog een dagje Belle Ile, en dan verder.
De trip naar Vannes leggen we op ons gemakje enkel onder genua af. Rustig zeilen in een mooi zonnetje, onderweg nog een wedstrijd aanschouwen, wat wil je nog meer ... Bij het binnenlopen van de Golf de Morbihan loopt de stroom nog wat tegen en de zee en stroming maakt weer rare kolkingen in het water. Gelukkig loopt alles prima en kunnen we genieten van het mooie, alweer totaal andere uitzicht van Bretagne . Deze keer kleine eilandjes met zandstranden, wat rotsen, mooie groene begroeiing, heel pittoresk . Je moet hier wel de betonning goed in de gaten houden en de andere zeilers in de buurt.. Wat die betonning betreft, hier hebben we mogen ervaren dat je groene tonnen echt wel rechts moet laten liggen als je stroom opwaarts gaat !! Op een gegeven moment lek het alsof je de ton ook wel langs rechts kon nemen, maar net op tijd zag Tonnie een schaduw en een uitstekend rotsje, zodat hij in een flits het roer omgooide en we net op tijd de rots konden vermijden, hoewel ik had gezegd dat het wel moest gaan... Gelukkig luistert Tonnie niet altijd naar mij hè ! Pffff, dat was schrikken. Maar, eind goed, al goed..... We komen te vroeg in het kanaal naar Vannes (nog te weinig water) , waardoor we ons vastleggen aan een zeilboot die aan een tonnetje op de rivier ligt. Dat is niet evident met een wind van 19 knopen... Het lukt ons na wat krachtsinspanningen en daar wachten we tot we binnen kunnen. Ondertussen de haven opgeroepen en we hebben een mooie ligplaats . Er is een wedstrijd aan de gang van extreme lopers: 167 km !!! Sommige doen het zelfs non-stop!!! ( de eerste komt daags nadien aan na 16uren en 45 min non-stop lopen "!!) Vannes is een Middeleeuws stadje dat we morgen gaan verkennen in de regen (want dat voorspellen ze voor de ganse dag).
Het deed zeer, zo vroeg opstaan. Zeker omdat ik slecht geslapen had. Maar de ochtend begint rustig, wel wat bewolkt maar geen wind. Dus, het eerste uurtje motor. De wind steekt langzaam op en we krijgen een mooi briesje zodat het lawaai van de motor uit kan. joepie. We passeren een schattig vuurtorentje met rood dakje, alleen op een klein eilandje. Freddy had ons hierop gewezen en inderdaad, schattig. Wanneer we la Trinite, de geul binnenvaren, komen er 2 gigantisch grote trimarans buiten varen. Indrukwekkend ! We nemen een touristentreintje naar Carnac, waar grote velden met duizenden menhirs te bewonderen zijn. Rechtopstaande stenen van verschillende formaten en in bepaalde formaties, waarvan men nu nog altijd niet weet waarom ze zo geplaatst zijn. Een uitleg is dat het ter verering van een bepaalde stam of stamhoofd zou zijn, waarbij op het einde een dolmen terug te vinden is als begraafplaats . In ieder geval indrukwekkend ! Blijkt dat La Trinite de plaats is voor vertrek van grote wedstrijden en ook de ideale plaats waar wedstrijdzeilers oefenen. Het is ook de plaats van Eric Tabarly, de gekende Franse zeiler en zeilboot ontwerper, die ongelukkig is verdwenen in de Ierse zee op 68 jarige leeftijd. Blijkbaar worden een 5 tal van zijn vroegere zeilschepen dit weekend naar La Trinite gevaren om hem te vieren. Bovendien koppelen ze daar een wedstrijd aan. Het wordt er dus super druk en de bezoekers moeten allemaal tegen elkaar gaan liggen om plaats te maken. Wij besluiten de festiviteiten aan ons voorbij te laten gaan en door te gaan daags nadien. De Freja denkt er ook zo over, maar zij trekken niet naar de golf de morbihan . In la Trinite zien we ook onze vriend Michael van de Brightstar weer. Een leuk weerzien.
De morgen is prachtig. Het ochtendzonnetje, met een licht briesje, glinsteringen op het water. Jawel, de foto zit in ons hoofd. Zoveel mooie beelden passeren onze gezichtsveld, dat het moeilijk wordt om ze allemaal op te slaan in ons geheugen. Maar elk moment beleven we.
De wind is 60°, we besluiten onze genaker nog eens boven te halen. Het opzetten neemt even in beslag, maar daarna klieft onze kief mooi door het heldere zeewater. Op den duur valt de wind echter nog scherper in en moeten we overgaan tot onze high aspect. Ach, we gaan iets trager, wat niet erg is, want we kunnen Belle Ile toch pas later binnen lopen.
Daar toegekomen blijkt het heel druk en er zijn dan altijd van die voorkruipers.... Daar storen wij ons aan en zorgen er dan ook voor dat we ons niet laten doen. Zo krijgen we van de havenmeester een box omdat hij onze Liam ziet. Super lief (hij heeft zelf een hond). Eens toegekomen brandt de zon enorm, echt Middellandse Zee weer. We gaan op verkenning en zien fietsen te huur. Dat lijkt ons wel wat om met karretje achter de fiets voor Liam de omgeving van het eiland ter bezichtigen. Tot we de heuvels opmerken en een fiets toch niet zo'n goed idee meer lijkt..... Om de hoek zien we schattige kleine autootjes te huur, net speelgoed karretjes. We reserveren er een voor daags nadien.
Tevreden gaan we s avonds eten en komen aan de praat met een koppel die de juistheid van onze beslissing bevestigen... Zij hebben een fiets gehuurd, maar al snel teruggebracht en ingewisseld voor een scooter. morgen op verkenningstocht !
2de poging Ile de Groix Samen met Freja, na een dagje rust, wasdag enz besluiten we het zondagavond nog eens te proberen om Ile de Groix aan te lopen. De oversteek zo der wind, maar goed, het is dan ook niet ver. Daar toegekomen blijken de boten van de regatta er nog te liggen en is er dus geen plaats voor ons. Tijd voor plan B. We roepen de Freja op en besluiten rechtsomkeer te maken en port Louis te begroeten. Die komen ons tegemoet en zien ons blijkbaar graag komen (die kennen ons nog niet ). Het is een warme dag en hebben nood aan de verfrissende koelte van de zee. We trekken naar het mooie strand tussen de openingen van het fort. Honden mogen niet op strand, maar daar trekken de Fransen zich niets van aan, wij dus ook niet. Het water is heeeel verfrissend. Opdrogen in het zonnetje kunnen we best verdragen nu. Gevolgd door een lekker glaasje op een terrasje, ... We hebben niet te klagen. Aan boord eten we opnieuw voortreffelijk. De keuken van de Freja is zeker een zeester waard ! Daags nadien besluiten wij s morgens vroeg te vertrekken naar Belle Ile vermits ze wind voorspellen tot 11 uur.
Het zoeken van een bakker s morgens bleek niet zo evident. Het heeft ons zeker 2 uur gekost .... Maar de wandeling was aangenaam langs de kust. Maar goed, voor het welverdiende ontbijt te nuttigen, toch even een wasje insteken, zodanig dat deze klaar zou zijn na ontbijt en afwas. Het kwam allemaal prima uit. Was opgehangen en .... Op weg naar verkennen van het stadje L 'Oriënt. Volgens de havenmeester toch wel een 6 a 7 km ver, dus nemen we de fiets. We besluiten Liam aan de heupleiband te binden en hem de afstand te laten lopen aan een bescheiden tempo. Hij heeft dit ongelooflijk goed gedaan. Maar ocharme zijn kleine pootjes, hij was echt kapot op het einde. Temeer omdat wij het oude centrum niet vonden en dus wat omwegen gemaakt hadden. Tja, het is moeilijk een oud centrum te vinden als alles tijdens de oorlog plat gebombardeerd is . Wij dus rustig terug fietsend, tot Liam echt niet meer kon en we hem in het fietsmandje achteraan moesten wringen zodat zijn zere pootjes konden rusten. Hij liet het wonderwel toe, ook al kwamen we onderweg nog viervoeters tegen. Het kon hem allemaal niet deren, als hij maar niet meer moest lopen !!
Zo, we waren klaar voor de Freja. Om omstreeks 18h30 konden we hen warm en met veel plezier begroeten! Wat een tof wederzien...
Dat vroeg natuurlijk om bij een aperitiefje de verhalen uit te wisselen, dat ons leidde tot de beslissing om onze verhalen verder te zetten tijdens het zalig geprepareerde eten door de Freja. Zij die hen kennen, weten waarover we spreken.
We besloten om toch Ile de Groix te gaan verkennen voor de Freja toekwam, kwestie van voorbereid te zijn. Onze tocht erheen begon goed, fijne wind tot les iles de moutons te Glenan. Daar viel de wind weg en moest de motor bij. Jammer, want dat geluid van de motor is storend.... Bij bereiken van de kust van Ile de Groix worden we verrast door verschillende groepen dolfijnen. Ze spelen opnieuw met onze kiel en maken er een wedstrijdje van . Prachtig om zien. Liam begint te blaffen want hij vindt het maar raar, die af en toe verschijnende en lucht spuwende beesten. Bij binnenvaren van de haven van Ile de Groix weten ze ons echter te melden dat de gaven volzet is door een plaatselijke regatta en enige mogelijkheid is met zijn allen aan boeikes te gaan liggen. Dat zien wij niet zitten met Liam. Dus, opnieuw de haven uit en oversteken richting Kernevel. Gelukkig is het niet ver en zijn we er vrij snel. Daar hebben we een mooi plaatsje en zien Engelse bekende van de Scarlett Rival. Aperitiefje aan de wal, etentje aan boord en lekker slapen.
Rustdagje Benodet was zalig: in het zonnetje naar de supermarkt, middageditie op het strand, verkoelend zwemmetje in de zee, om later de dag af te sluiten met aperitief, gevolgd door diner op zijn Frans - baguette, sla, paté de campaigne, kaas, mmm. De digestif was een perfecte afsluiter.
Het zou afhangen van de wind om 05h uur s morgens, of we zouden vertrekken. Ik dus slecht slapen, stom hè ! De wind viel mee, dus, wij op pad. Raz de Sein is bekend om zijn sterke stroming en "Eddie's", vandaar dat we daar absoluut niet te laat wilden zijn. Een beetje motor ter ondersteuning was nodig. Op het perfecte moment waren we aan de Raz en inderdaad, wat een stroming en kolken van het water ..... De motor was toen natuurlijk al lang uit ! Prachtig gewoon. We hadden het wel ongelooflijk koud zo vroeg op de grijze morgen. Eens de kaap naar Zuid Bretagne gerond, klaarde het min of meer op en werd het warmer. Maar, als je weinig slaapt en vroeg opstaat, ben je blijkbaar wat kouwelijker. We kwamen aan in Benodet, met fleece trui aan, terwijl ze hier op het strand lagen ..... Wat een verschil tegen. noord Bretgane !!! Geen rotsen en ruwe natuur meer, meer zandstranden en platter. Vreemd hoor.... De stroming op het kanaaltje is enorm en de visiteurs plaatsen allemaal benomen.. Het is hier blijkbaar populair. We leggen aan waar we kunnen en blijkbaar geen enkel probleem. (Op zijn Frans hè ). morgen en overmorgen dagje hier, strand en nalopen, en ook om onze vrienden van de Freja ons wat te laten inhalen ... Genieten dus ! X
We vertrokken met niet al te veel wind, maar voldoende om te zeilen. Alweer een prachtige dag kondigde zich aan. Het zonnetje was paraat, een beetje flauw, maar zalig ! Eens dat we Douarnenez naderden, trok de wind ferm aan en werd de zee als maar woeliger. Eerst voeren we voorbij de haven ingang, deze was moeilijk te zien .... (Neen, niet door de wijn . ) uiteindelijk de juiste ingang gevonden. Het was aanleggen aan lagerwal, wat bij sterke wind nog minder aangenaam is. Bovendien stond de wind in de havengeul waar we lagen.... In ieder geval, goed aangemeerd, maar dan.... Zo hobbelig en zoveel druk op de fenders dat we dachten dat ze zouden ontploffen. Het havenmeester gaf toe dat blijven liggen geen optie was. Ofwel via sill naar de binnenhaven , ofwel de haven van Treboul, een klein pittoresk haventje, waar wij met onze bescheiden lengte binnen konden . Toch een voordeel..... We verkozen het laatste (eens te meer om de arrogante Nederlander te vermijden die naar de binnenhaven ging). We lagen er prima, mooi beschut en de wind zou nog toenemen de dag nadien. Een dagje ter plaatse, een wasje doen en wat verkennen. Dit dagje verliep prima, maar dan hadden we het gezien. Verder dus, hoewel nog veel wind voorspeld was ...
. Het lijkt wel of we niets anders doen .... Ik probeer al een paar keer te gaan lopen, maar telkens is er weer een andere kuit die het begeeft... Tja, ze zijn niets meer gewend. Weer traag opbouwen dus.
. Vanavond finale Duitsland - Argentinië , waarschijnlijk een walk-over voor Duitsland.
