Deze morgen kregen we les van meneer Crul, hij ging ons wat meer uitleg geven over kunst- en cultuureducatie. We hebben hem wat het zwijgen moeten opleggen, want heel dingen die hij vertelde komen voor in onze pecha kucha. Aangezien we deze binnen twee weken moeten voorstellen aan de docenten en studenten, zou er niet veel nieuws meer aanzijn. Daarnaast kregen we ook de uitslagen te zien van een experiment over kinderen en kunst en cultuur. Daarin werd gepeild naar de favoriete en de saaiste kunstzinnige activiteiten, wat kinderen nu verstaan onder kunst en cultuur en meer. Daarna gingen we op zoek naar manieren om die activiteiten nu leuker te maken naar kinderen toe. Tot slot hielden we ook nog een actieve quiz over cultuureducatie.
Materiaal verzamelen
In de namiddag hebben we ons decor in elkaar gestoken, die Alexander mee had. Terwijl Joke en Alexander nog een lied opnamen, zijn Emmie en ik op zoek gegaan naar een kartonnen doos, waarvan we een wasmachine zouden maken. Deze hebben we gevonden in een orthopedische winkel, de doos was perfect van maat en nog wit ook. Emmie heeft verder de doos opgetoverd tot een echte wasmachine. Daarna hebben we de voorstelling nog eens gespeeld met de kleren en atributten. Hier en daar ontbraken er nog wat materiaal, daarom hebben we een lijst opgemaakt. Morgen repeteren we nogmaals, al het materiaal en kledingstukken zouden dan aanwezig moeten zijn.
Beeld: werken met klei Deze morgen heb ik wat gewerkt aan mijn kijkkast. Met klei heb ik geprobeerd om een mannetje te maken die de voetafdrukken van mijn kijkkast maakt. Hij zal door het kippehaas kruipen/ vluchten. Eerst heb ik op verschillende manier proberen te werken aan het mannetje, maar ik kwam steeds vreemde vormen uit. Dit kwam doordat ik teveel klei ineens gebruikte. Ik ben toen begonnen met een kleinere portie klei en dan klei erop toegevoegd. Dit bleek beter te werken en uiteindelijk bekwam ik een mannetje die me aanstond. Daarna heb ik voor mezelf nog eens kort op papier geschetst wat ik van mijn kijkkast verwacht. Thuis zal ik eraan verder werken, dit zal te volgen zijn op mijn blog.
Interessante links in de namiddag Deze namiddag hebben we van meneer Crul een aantal interessante bronnen meegekregen over muziek, beeld, drama /dans en poëzie. Na een korte uitleg mochten we in de boeken gaan snuisteren en een aantal vernieuwende opdrachten opzoeken. Vervolgens werden deze besproken. Zo waren er opdrachten als stoelen schilderen, behangpapier bewerken, een praatkussen in plaats van een praatpop, personage-bladeren voor drama en meer. Tot slot hebben we in de boeken van mikado nog gezocht naar het gebruik van onze eigen bouwsteen, namelijk ruimte. Zo waren er activiteiten waarin er gebruik gemaakt werd van ruimte bij fotografie, beweging, muziek en zo tegen.
Morgen hebben we met de groep afgesproken om de voorstelling nog eens te spelen met kledij en decors.
Vandaag zijn Emmie, Joke, Alexander en ik samengekomen op school om de voorstelling nog eens te repeteren. We hadden de kledij mee om aan te doen tijdens de repetitie. Dit bleek achteraf een goed idee te zijn, want al snel merkten we dat we hier en daar nog wat zouden moeten aanpassen. Na een heuse dansprestatie van Emmie, begaf haar reuzebroek het al. Aan de armopeningen begonnen er al scheuren te onstaan. Ik heb het kostuum meegenomen naar huis en a.d.h.v. wat stikwerk verstevigd. Verder verliet de repetetie vlot. De tekst van de liedjes is al goed gekend, de teksten zijn duidelijk, nu alleen nog wat meer durf en expressie. Deze week zullen we nog een paar keer samen komen met de hele groep om nog te repeteren.
Na de repetities hebben we gezocht naar het percussie stuk van de reuzebroek. Na wat inproviseren en impulsen van Joke en Alexander kwamen ze toch tot twee vaste ritmestukkken die herhaaldelijk terug zouden komen.
Vandaag heb ik mijn kostuum wat verder afgewerkt. De kraag en de armen heb ik wat verstevigd, zodat de t-shirt het zeker twee voorstelling houdt. Daarnaast heb ik ook nog wat kleine inkepingen gedaan onderaan, wat het dansen vergemakkelijkt. Ik ben nog steeds opzoek naar een oplossing voor de schouders. Aangezien mijn t-shirt een reuze t-shirt is met super lange armen, zijn de schouders ook heel wat breder dan de mijne. Het probleem is nu dat deze natuurlijk langs mijn armen naar beneden vallen. Ik dacht aan een ijzerdraad langs mijn armen, maar dan krijg ik nog moeilijk mijn armen omhoog. Ook dikke sponzen geven een wreemd effect. Mocht er iemand een idee hebben, laat gerust iets achter op mijn blog. Daarnaast heb ik ook nog gezocht naar een ROZE pyama voor Floor ( Joke wou heel graag een roze :) ) Af en toe beluister ik nog eens de liedjes zodat ik ze tegen volgende week goed vanbuiten ken.
Deze morgen heeft onze groep afgesproken om de verschillende onderdelen, van onze voorstelling voor de stageschool, te verdelen. Door een communicatiefout was ik niet aanwezig. Nadien hebben ze me ingelicht dat ik de ateliers en workshops kort moest voorstellen. Er werd een powerpoint opgesteld die we aan de stageschool zouden laten zien. Om 16 uur hadden we een afspraak met 'De Boomhut'.
Werken met muziek, ICT en media
In de les van meneer De Witte hebben we gewerkt met ICT en muziek. Op de computer leerden we verschillende programma's kennen waar je zelf, op een eenvoudige manier, muziek kon maken. Deze programma's zijn in spelvorm gemaakt, waardoor het ook voor kinderen erg toegankelijk is. Daarnaast hebben we ook een acount opgemaakt op de site van 'INgeBEELD'. Dit omdat je dan leuke filmpjes of werkjes kan bekijken, die handig zijn om in de klas te gebruiken.
Na deze les zijn we met z'n vijven vertrokken naar 'De Boomhut'. Mijn eerste indruk was: een moderne, nieuwe school met een enthousiast team. De directeur was heel erg behulpzaam en stelde spontaan voor om hulp te vragen aan zijn team. Tijdens onze voorstelling waren de leerkrachten zeer enthousiast over het filmpje die we als warmmaker mee hadden. De zalen die ter beschikking staan zijn heel wenselijk ( er is zelfs vloerverwarming in de grote zaal!!) Ik ben er zeker van dat we er iets leuks van zullen kunnen maken!
In de voormiddag hebben we zelfstandig aan ons atelier en workshop gewerkt. Nadat we heel wat informatie verzameld hadden, gingen we even samen zitten om alles bij elkaar te leggen. Iedereen stelde kort zijn of haar ideëen voor, anderen vulden aan indien nodig. Daarna gingen we zelfstandig aan het werk en gingen we uit de vele informatie gaan selecteren. In een kort word-document hebben we de verschillende opdrachten genoteerd in juiste volgorde. Deze geven we zo snel mogelijk door aan Hanne, zodat zij ze in ons logboek kan plaatsen. Voor mijn workshop heb ik heel wat leuke opdrachten gevonden in boeken die ik als tip meekreeg van mevrouw Grillet. De kinderen moeten bewegingen in de ruimte volgens richting, de verschillende lagen enzomeer.
Fluo-theater
In de namiddag kregen we les van meneer Crul, hij had een leuke activiteit voor ons in petto. Nadat we een kleine ruimte verduisterd hadden, demonstreerde meneer Crul wat fluo-theater is.We waren allemaal erg enthousiast en mochten daarna zelf aan het werk. Met fluokarton en rietjes gingen we aan het werk. Na wat proberen en tips maakten we een kort verhaaltje met zelfgemaakte figuren of poppetjes. Een drietal tips mochten we zeker niet vergeten: 1) schuin naar de blacklight werken 2) nooit met je handen of stokjes voor de figuren werken = zwarte vlek 3) niet te snel bewegen = uitlopende kleuren Ik vond de verhaaltjes meer dan geslaagd en het leuke vond ik dat alles in een mum van tijd gemaakt was. Je kon onmiddelijk aan het werk. Alexander was ook heel erg enthousiast over het fluo-theater en heeft daarom beslist om dit te doen als atelier drama tijdens ons tweedaags project.
Alexander en ik hebben deze morgen om negen uur afgesproken in de bib. Daar hebben we verder gewerkt aan de 'Pecha Kucha' van ons artikel. De vorige slides hebben we nog verder afgewerkt. Tot nu toe hebben we al een 11tal afgewerkte slides, de tekst hebben we in grote lijnen. Deze moet alleen nog in een mooie lay-out geplaats worden.
In de namiddag repeteren van ons toneelstuk
Na een korte lunchpauze gingen we opnieuw aan het werk. Voor de eerste keer hebben we het stuk volledig gespeeld, we hebben heel vaak gestopt om wat tips aan elkaar te geven. De stukjes verliepen vlot, hier en daar moesten er nog wat afspraken gemaakt worden. Het stuk van de sok en de t-shirt werd nu ook gespeeld zoals het moest. Enkel het poëtisch duel en en ritmisch stuk met de buizen ontbreekt nog. De tweede keer hebben we alles na elkaar gespeeld zonder te stoppen. We kwamen op een goeie 25 minuten, dit zonder het poëtisch model en ritmisch stuk gerekend. Normaal zullen we dus zeker een toneel stuk van 30 à 40 minuten hebben. Alles moet nog iets spontaner en met meer enthousiasme gespeeld worden, maar dit zal zeker lukken met een echt publiek. Tot slot kwamen we nog tot de conclusie dat het muzikaal stuk tussen de verschillende postjes nogal stroef en slordig verliep. Daarom hebben we nog kort een aantal stappen en bewegingen afgesproken. Na een viertal keer zingen en dansen verliep dit al stukken vlotter.
Morgen hebben we opnieuw om negen uur afgesproken in de bib, dan gaan we verder werken aan de workshops en de ateliers.
Vandaag hebben we gewerkt aan de choreografie van het duel met de das, dit is een van de laatste scènes. In het lokaal op het derde D verdiep hebben we een aantal dingen uitgeprobeerd. Emmie en ik hebben dit vooral ineen gestoken, Alexander heeft hier en daar dan nog wat aangepast. Dit hebben we erna aan de andere aangeleerd. Ook het dansje op 'Pirates of the Carribean' hebben we een aantal keer herhaald. We hebben alles ook gefilmd, waardoor we het thuis opnieuw kunnen bekijken en oefenen.
We hebben ook snel even de materiaallijst overlopen. Er moet nog gezorgd worden voor buizen, tonnen of vuilnisbakken en rood lint.
Vandaag hebben we met zen allen de verschillende liedjes ingezongen. Een voor één nam Alexander ons apart en zongen we de liedjes in, hij begeleide ons en gaf tips. Na een paar keer proberen stond alles op band. Daarna heeft Alexander de liedjes afgewerkt en op punt gezet. Ik heb da anderen ondertussen het dansje aangeleerd.
Projectvoorstelling
Deze namiddag kregen we wat uitleg over de project dagen zelf. Meneer Stefaan Dewitte heeft ons via een powerpoint wat meer duidelijkheid geboden in verband met de projecten. Na deze korte voorstelling zijn we in groep gaan zitten en hebben we gebrainstormt over de totale uitwerking van het project. We hebben ervoor gekozen om de kinderen, via doorschuifsysteem, een viertal workshops te laten doen. Er is een workshop beeld, dans & beweging, muziek en tot slot drama. Op het einde van die eerste dag mogen de kinderen de workshops evalueren en kiezen in dewelke ze willen verder werken. De volgende dag werken we in ateliers en verdiepen de kinderen zich in één van de vier aspecten. We sluiten het tweedaags project af met een toonmoment. De vier ateliers tonen één per één hun werken voor, de hele groep verschuift telkens naar het volgende atelier. Ik heb de workshop beweging en dans op mij genomen, hieraan zal ik vanavond verder werken. Hopelijk kan ik morgen al enkele ideëen op mijn blog plaatsen.
Vandaag hebben Emmie en ik samen gekomen om wat verder te werken aan de kostuums. Er waren wat problemen opgedoken bij 'de sok'. Het leek niet zo eenvoudig om een reuze sok te maken. We hebben zelf naald en draad bij de hand genomen en aan de slag gegaan met de sok. Ook de das werd nog afgewerkt, een lintje werd eraan genaaid zodat hij makkelijk rond de nek van Alexander blijft hangen. Emmie heeft nog wat details op de broek getekent en ik heb de t-shirt wat ingekort. De t-shirt leek namelijk meer op een kleed, daarom hebben we deze ingekort en de schouders wat aangepast. Het eindresultaat mag er zijn, 4 afgewerkte kostuums die liggen te popelen om gekleurd te worden en bloedende vingers van de naalden.
Na ons designwerk hebben we de stembanden wat gesmeerd en hebben we de liedjes ingeoefend. Emmie heeft me een aantal aandachtspunten gegeven bij de liedjes, zodat deze maandag vlot kunnen worden ingezongen.
Vandaag hebben we verder gewerkt aan de decorstukken. De wasmachine kreeg een witte laag en de achterkant kreeg nog extra touch. De voorkant van de wasmachine hebben Emmie en ik afgewerkt. We hebben de grote stukken karton wit geschilderd en Emmie heeft de wasmachine echter laten lijken door er knoppen op te schilderen. Terwijl Emmie daaraan verder werkte heb ik me wat ontfermt over de deur van de wasmachine. Alexander, Emmie en ik hebben om een vijftal buizen, uit een soort van schuimrubber gemaakt, gegaan in de Hubo. Deze buizen heb ik aan elkaar gekleefd, we hebben er een ijzerdraad in gestoken om het extra stevig te maken. Ondertussen heeft Alexander verder gewerkt aan het muzikale gedeelte van de voorstelling, er ontbrak enkel nog een slotstuk. Emmie heeft de binnenkant van de wasmachine nog een extra touch gegeven door het grijs te overspuiten met blinkende spray.
Morgen gaan we het dassenlied en tussenlied inzingen. De kostuums zijn al gestekt, deze moeten nog door ieder personage gekleurd en afgewerkt worden.
Vandaag hebben Alexander en ik rond tien uur afgesproken in de bib. Samen hebben we de gevonden artikels doorgenomen. We waren over geen enkel artikel echt tevreden, daarom zijn we op zoek gegaan naar een ander artikel. Uiteindelijk vonden we een artikel over Canon en de visie van de Vlaams minister van onderwijs over het cultuurbeleid in het onderwijs. We hebben al een zevental dia's van de Pecha kucha gemaakt, thuis gingen we apart nog verder opzoek naar beeldmateriaal. Deze week gaan we normaal nog eens samenkomen om er verder aan te werken.
Vandaag hebben Emmie, Alexander en
ikzelf aan de KHBO afgesproken. Vol nieuwe hoop gingen we naar de
Delhaize op zoek naar grote stukken karton. Tot onze grote verbazing
kregen we onmiddelijk de perfecte stukken karton, namelijk twee grote
stukken die we later aan elkaar zouden plakken. Emmie begon heel
spontaan de wasmachine te tekenen op het karton, terwijl alexander een
lied schreef op een bekend melodietje van de Rakkertjes. Ikzelf ging
nog wat verder proberen te dansen op de muziek 'Pirates of the
Carribean'.
Het eerste half uurtje kreeg ik niet voldoende
inspiratie en voelde ik dat ik het even moest laten rusten. Ik heb
Emmie toen wat geholpen met het schilderen van de wasmachine. Het
schilderen heeft me wonderen gedaan, want plots volgde de ene beweging
de andere op en kwam ik tot het dansje. Na een kleine minuut zal de
das even tevoorschijn komen, deze wordt snel weggejaagd door de
dansende kledingstukken.
Op het einde van de namiddag hadden we
een half afgewerkte wasmachine, de voorkant moet enkel nog in het wit
geschilderd worden, een afgewerkt dansje en een afgewerkt tussenlied.
Een succesvolle namiddag als ik het zelf mag zeggen.
Morgen hebben ik met Alexander om tien uur afgesproken om te werken rond de Pecha Kucha en het artikel. Hieronder enkele sfeerbeelden van vandaag, meerdere zijn te vinden op de blog van Emmie.
Vandaag heb ik vooral vanalles uitgeprobeerd. Eerst ben ik begonnen met het dansstuk die tijdens mijn postje gedaan wordt. We hadden een tweetal liedjes geselectreerd namelijk, Carmina Burana van Carl Orff of het thema lied van Pirates of the Caribbean. Ik vind dat beide sterke punten heeft. Bij het eerste lied heb je echt het dramatische met een zacht stuk in, maar voor de kleine kinderen vind ik het nogal zwaar. Het tweede heeft hele leuke accenten waar je heel veel mee kan doen en toch ook iets hoopvols. Bij het tweede is er wel niet echt een moment van rust tussendoor. Na wat experimenteren heb ik ondervonden dat het vooral lukte om iets te doen op het tweede lied. Met behulp van doeken kan ik heen en weer geslingerd worden, op de accenten kan ik hele hoekige bewegingen maken om zogezegd los te raken. Het lied duurt ook helemaal niet lang, waardoor je niet hoeft te knippen en plakken.
Vervolgens heb ik samen met mijn tante even de doeken overlopen die ik verzameld had om kostuums van te maken. We hebben gezocht naar de bruikbare doeken qua stof, kleur en lengte. Morgen zou ik normaal kunnen beginnen met het uitknippen van de patronen en het maken van een proefversie van het dansje.
Vandaag heb ik de stoffen bij me genomen en de kledingstukken erop uitgetekend. De sok bleek heel wat moeilijker dan verwacht, dit is het enige dat je uit twee stukken stof moet maken. Daarom heb ik deze even aan de kant gelegd en de andere kledingstukken eerst gedaan. Zowel de t-shirt, de das als de jeans verliepen vlot, daarna ben ik de uitdaging met de sok aangegaan. Nu alle stoffen uitgeknipt zijn kan ik ze naar mijn tante brengen om ze te laten stikken. Daarna zal iedere zijn eigen kledingstukken kleuren in het afgesproken kleur: jeans: blauw das: zwart t-shirt: geel sok: roze met groen.
Vandaag hebben we nog eens samengezeten met onze groep om te werken rond de voorstelling. Er waren nog een aantal zaken die verder uitgewerkt moesten worden, namelijk de muziek, de kostuums, de scènes en de takenverdeling.We heb een 'to do'lijstje samengesteld, daarop hebben we onze namen genoteerd zodat iedereen snel aan het werk kon.
1) Scènes uitwerken Hanne en ik hebben enkele scènes nog wat verder uitgediept. Bij het postje van de sok zal er een poëtisch stuk plaatsvinden die Alexander zal maken. Wanneer het meisje en de jeans bij het postje aankomen treffen ze een druk bezige sok. De sok is hopeloos op zoek naar zijn tweelingsbroertje. Hij eist dat de anderen mee helpen zoeken. Na dreigende muziek komt de das aan. Hij komt roet in het eten gooien. Hierna volgt het poëtische stuk die Alexander zal schrijven. Uiteindelijk zal het kleine sokje via een draad naar de grote sok toegevlogen komen. Hierna verdwijnt de das en gaat de hele groep naar het volgende postje.
Vervolgens komt het postje van de t-shirt. Wanneer ze aan de t-shirt willen uitlegggen dat het meisje haar beer kwijt is, zien ze een trieste t-shirt. Zijn mouwen zitten helemaal in de knoop. Vervolgens komt er een dans waarin ze met zen allen de t-shirt willen bevrijden. Wanneer de t-shirt bevrijdt is gaan ze met zen allen door naar de post van de das.
Bij de das zal er een muzikale discussie zijn. Opeen gekende melodiezullen we zelf een tekst plaatsen. Daarin proberen de kledingstukken en het meisje de das klein te krijgen. na een fel muzikaal stuk wordt de das omringd door de anderen en krimpt ineen. Wanneer de kledingstukken helemaal uiteen komen ligt er alleen nog een klein dasje op de grond. Alexander is dan weggevlucht en kleedt zich om in een aap.
De kledingstukken zijn uitgelaten, maar het meisje is triest. Ze is nog steeds haar knuffel kwijt en heeft dus geen reden om feest te vieren. De jeans en de t-shirt gaan het meisje troosten, terwijl de sok het touw ontdekt. Zorgvuldig trekt de sok aan de touw en daar komt de aap tevoorschijn. Het meisje is doodgelukkig en danst met haar reuzenknuffelaap. De kledingstukken wenden zich terug naar de grote wasmachine en wiegen heen en weer. Het meisje gaat samen bij de kledingstukken voor de wasmachine staan. De wasmachine draait, waardoor de buitenkant weer te zien is. Ondertussen kleed het meisje zich achter de wasmachine om, terwijl de kledingstukken opnieuw een klein dansje doen. Het meisje kruipt uit de wasmachine en wuift haar vrienden na. In haar hand heeft ze nu een klein aapje. Ze struikelt uit de wasmachine en komt na enkele rollen botsend tegen de wasmachine aan. Ze schrikt wakker en merkt dat ze de kleren aan heeft als de kledingstukken in de wasmachine. Verbaasd ziet ze ook de kleine aap in haar handen. Het hele stuk wordt afgesloten met de zin: "Heu, had ik geen pyama aan?" Het meisje verlaat het podium.
2) Muziek zoeken bij de verschillende scènes Alexander en Joke gingen vooral zoeken naar liedje die de hele eerste scène zou ondersteunen. Alexander heeft een aantal liedjes gemixt en kwam zo tot een lied waarop joke in het begin moet zingen, vervolgens in slaap zal vallen en zal dansen met de kledingstukken. Het lied wordt afgesloten met een gigantische ontploffing van de wasmachine.
3) Kostuums op maat
Onderstussen zorgde Emmie voor de kostuums. Ze heeft de kostuums uitgetekend met de juiste afmetingen ernaast, zodat we snel de doeken op maat kunnen snijden.
Tot slot hebben we nog gezocht naar muziek voor bij het dansmoment en om de dans klein te krijgen.
Ik vind dat we vandaag opnieuw een hele stap vooruit gingen. Hanne heeft ervoor gezorgt dat het draaiboek zo goed als af is, waardoor de anderen snel kunnen verder werken aan muzikale, poëtische en dansactiviteiten.
Vandaag heb ik nog wat verder zitten brainstormen over mijn kijkkast. Ik heb zitten denken om een een ander materiaal dan glas te gebruiken. Glas is ten eerste duur en ten tweede wordt het gevaarlijk als ik er een gat in wil snijden. Hiervoor zou ik beroep moeten doen op een glazenmaker. In de gamme of brico kan je plexi vinden. Op de sites is er niet en veel te vinden over de plexi dus zal ik het best gewoon eens naar deze winkels gaan. Over de kijkkast ga ik me nu verder nog geen zorgen maken, in de volgende les beeld zal ik wat experimenteren met klei.
Vervolgens heb ik tussen onze lakens gezocht naar oude onderlaken en overtrekken. Deze kunnen we zeker gebruiken voor het maken van de kostuums. Emmie heeft de schetsen op haar blog geplaatst, dus heb ik al eens gekeken welke stoffen te gebruiken zijn.
Op cultuurplein heb ik al wat gezocht naar artikels rond kunst en cultuur in het onderwijs. Samen met Alexander moet ik hieraan werken, enkelen heb ik gelezen en verder onderzocht. Deze ga ik vervolgens met Alexander bespreken. Dit is een artikel die ik al interessant vind. Interne cultuurcoördinatoren: www.cultuurplein.nl/po/aanhetwerk/icc/ontstaan Ik vind dit een goed artikel omdat wij als toekomstige leerkrachten ook cultuurcoördinaten kunnen worden. Met onze keuzemodule muzische is het wel interessant om eventueel deze cursus te volgen.
Vandaag kregen we in de les beeld een presentatie te zien over verschillende kijkkasten. De kijkkasten verschillen van vorm, grootte en materiaal. Sommigen waren uit hout, glas, plastiek, karton enzomeer. Een kijkkast hoeft niet gesloten te zijn, ze kunnen open, half-open en gesloten zijn. Daarnaast hadden sommige creatievelingen hun kijkkast in een koffer, kooi en poppenhuis gemaakt. Deze beelden waren een grote bron van inspiratie voor ons, we kregen namelijk zelf de opdracht om een kijkkast te maken. Maar vooraleer we zelf aan de slag gingen, moesten we in groep op zoek gaan naar het gebruik van ruimte in een kunstwerk. Met de kleine voorwerpen die we verzameld hadden, moesten we op een voetstuk de ruimte optimaal gebruiken. Dit deden we met ons thema van de voorstelling in gedachten. Met kroonkurken probeerden we ons thema " De wasmachine" uit te drukken. Onze eerste poging was nogal voor de hand liggend en niet vernieuwend. Na wat steuring van de docente kwamen we uiteindelijk toch tot een mooi resultaat. Ik probeer deze foto nog te bemachtigen, anders kan je het bekijken op de blog van Hanne. Na deze creatieve samenwerking moesten we zelfstandig aan het werk. Na wat brainstromen kwam ik tot een idee voor mijn kijkkast. In mijn gedachten had ik een plexi of glazen kast, waarvan de bodem bedekt is met zand. Achteraan is er een horizontaal spoor van voetstappen. Dit spoor is zeer zorgvuldig en evenwijdig gemaakt. Halverwege de spoor zou ik slordige lompe voetsporen laten uitwijken naar de voorkant van de kast. Vervolgens zou er aan de zijkant of aan de bovenkant van de kast een gat zijn, waar een mannetje uit klei doorkruipt. Je kan het zien als afwijken van het "perfecte" pad en je eigen weg inslaan. Anderzijds kan je het ook zien als afdwalen van het juiste pad en wat de weg kwijt zijn. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat ik nu precies wil uitdrukken. Dit is een basisidee die ik graag verder zou willen uitwerken.
Voorstelling voorbereiden.
Na de beeldles konden we onder begeleiding verder werken aan onze voorstelling. We hebben een aantal scènes was verder uitgewerkt en de personages verdeeld. Joke zal de hoofdrolspeelster zijn, namelijk het meisje in de pyama vanwie haar knuffel in de wasmachine zit. Alexanders is zowel de slechte zwarte das als de levensgrote knuffelaap. Emmie heeft de rol als sok op zich genomen, Hanne wordt de jeansbroek en ik zal de rol van de t-shirt spelen. Na de rollenverdeling maakten we een schets van de scènes en gingen we wat inproviseren, dit waren de eindresultaten: Scène 1: Het meisje ligt wat slaperig te kijken naar haar knuffel in de wasmachine. Na het maken van wiegende bewegingen valt ze langzaam in slaap. Ze wordt meegesleurd met de muziek en botst tegen een reuze grote wasmachine. Ze maakt het publiek nieuwschierig door in de wasmachine te piepen. Achter de deur van de wasmachine staan wij zwaaiende bewegingen te maken die de was moeten voorstellen. De wasmachine en het meisje draaien, waardoor wij naar het publiek gericht staan en het publiek zogezegd met ons in de wasmachine zit. Het meisje stapt in de wasmachine en wordt meegesleurd in de was. Samen dansen en bewegen wij zoals de was in de trommel doet.
Scène 2: Na een tijdje wordt het meisje als het ware uit de was geslingerd en valt op de grond. Wanneer ze valt ontploft de wasmachine, de was komt tot stilstand en het meisje verschiet. Ze kijkt eerst wat geschrokken en verbaasd rond tot ze een rode draad voor haar ziet. Op dat moment komt de jeansbroek aan en beschuldigt het meisje van het stukmaken van de wasmachine. Samen gaan ze op zoek om de machine terug te vermaken. Het meisje zegt dat het soms helpt door op de machine te slaan. Ze trekken buizen uit de machine en gaan op tonnen, gevult met wat water, slaan. Dit zou een leuk effect moeten hebben. Na een tijdje gaat de machine terug en wiegt de was opnieuw heen en weer.
Het meisje gaat vervolgens naar de Sok die haar tweelingszus kwijt is. Dit deel moet samen met de andere nog wat verder uitgewerkt worden. Tussen de posten wordt er telkens een steeds herhalend lied gezongen. Ook gaan de personages steeds mee naar de volgende post. Onderweg gooit de das steeds roet in het eten. Dit door de witte kleren aan de waslijn vuil te maken met zijn zwarte vlekken. Ook hij heeft de tweede sok. Tijdens de volgende samenkomst worden deze stukken normaal verder uitgewerkt. Binnenkort gaan we ook al samenzitten om de kostuums te maken en eventueel al vaste decorstukken.
Ik heb gekozen voor het werk van Loek Grootjans, namelijk The Good Care Department. Hij heeft zich geïnspireerd door een verkiezingsaffiche tijdens een bezoek aan Opera Paese (Rome) in 2001. Aan de hand van een leuze op die affiche en zijn eigen werk Visioen, maakte hij deze muurschildering.
In dit werk wil Grootjans schematisch voorstellen waarmee de mens zich zoal bezighoudt in zijn geluk, angst, verlangens, Via deelverzamelingen citeert hij enkele bedenkingen/ feiten in verschillende talen. Hij brengt ze ook in verband met elkaar door ze met pijlen te verbinden. Heel vaak stonden er vrij schaamteloze berichten op. Volgens mij wil hij zijn publiek wat choqueren met zijn eerlijkheid. Dit doet hij ook door rondom rond de ruimte in grote letters het volgende citaat te schilderen: He who takes good care of himself, takes good care of those who chose him.
Dit is een citaat waarmee hij, volgens mij, de mensen aan het denken wil zetten. Het is belangrijk om eerst naar jezelf te kijken, naar wat je doet, wie je bent, Toen ik in de zaal kwam had ik onmiddellijk een gevoel van rust. Ik zette me op de bankjes en bekeek het kunstwerk. De grote rode strook bovenaan zorgde op een of andere manier voor een houvast, terwijl daaronder een wirwar van uitdrukkingen ontstond. In dit kunstwerk komen de bouwstenen ruimte en lijn heel sterk naar voor. Heel toevallig dat dit nu net onze bouwstenen zijn. Hij gebruikt heel bewust de volledige ruimte, waardoor je een beetje overladen wordt door zijn boodschap. Centraal plaatst hij de deelverzamelingen, waarin het contrast met de witte muren erachter heel sterk naar voor komt. Alles staat ook evenwijdig ten opzichte van elkaar en net dit gaf mij zon gevoel van rust. Alles komt heel aanvallend en choquerend over, maar de evenwijdigheid in die deelverzamelingen en de grote slogan gaven mij rust.
Wanneer ik dit werk met zijn andere kunstwerken vergeleek, zag ik niet onmiddellijk een verband. Na wat opzoekingzwerk bleek dat hij telkens materialen gebruikte uit zijn werkatelier of zijn vorige werken. Zo bestaat zijn werk The Remembering Department Uit een dikke laag stof, die verzameld werd in zijn eigen atelier, en plekken. Op die witte plekken stonden objecten die hij in verschillende Foundationprojecten heeft gebruikt. Zijn derde werk The final Remains bestaat uit een verzameling van spatten verf die men van zijn vloer uit zijn werkplaats geschrapt hebben. Ook in The Good Care Department vind je resten van zijn werk, namelijk citaten uit zijn boek Visioenen. Wanneer je deze achtergrondinformatie niet weet, denk ik dat het moeilijk is om verder gelijkenissen of verbanden te vinden.
Elfje rond het kunstwerk: The Good Care Department
Vanuit de keuzemodule werd er vandaag een museumbezoek gepland in het S.M.A.K. Na een korte wandeling door het Citadelpark kwamen we rond tien uur bij het S.M.A.K. aan. Eerst kregen we kort wat uitleg over het uitzicht van het museum, wat er zich momenteel in bevond en over het werken met een kijkwijze. Vooraleer je naar het museum gaat, is het altijd belangrijk om de kinderen erop voor te bereiden. Dit kan je doen door te werken met een voeldoos, waarin allerlei materialen met verschillende vormen, texturen of materie zitten. Ht is ook altijd interessant om het gebouw zelf, de werknemers en kenmerken van een museum te bespreken. Fantaseren over een museum kan ook leuk zijn, zo kan je polsen naar de verwachtingen van de kinderen. Als je met kinderen een museum bezoekt aan de hand van een kijkwijzer, werk je altijd vanuit drie punten. Ten eerst wordt algemeen besproken wat de eerste indruk van de kinderen is. Wat zie je, denk je, ... Vervolgens wordt er naar de beeldaspecten gekeken. Hoe gaat de kunstenaar of het museum om met ruimte, lijnen, contrasten, ... Hier wordt ook nagedacht over de bedoeling van de kunstenaar met zijn kunstwerk. Het is belangrijk dat je aan de kinderen meegeeft dat ze een open houding moeten aannemen. Wanneer je dit niet doet, zal je niet optimaal kunnen genieten van de kunstwerken en zal je weinig ervaren tijdens het bezoek. Als derde en laatste stap is het belangrijk om klassikaal met de kinderen te reflecteren en ook naar hun eigen mening te vragen. Wanneer je met de kinderen naar een museum gaat, is het belangrijk dat je een aantal activiteiten voorbereidt. Zo verhoog je de betrokkenheid van de kinderen. Dit kan je doen door de kinderen een tekening of een elfje rond een schilderij te laten maken. Op het einde van het bezoek is het altijd leuk om even stil te staan bij een favoriet kunstwerk en van daaruit verder werken in de klas in beeldlessen of andere.
Na de uitleg zijn we de verschillende zalen met hun kunstwerken gaan bekijken. In de eerste zaal stonden de kunstwerken van Mandel uitgestald. Bij mij vielen in de eerste ruimte vooral de aardekleuren en scherpe objecten vooral op. Ik kon niet onmiddelijk de link leggen met de brokken puin en de olifant met de dromedaris. Toen ik de anders ruimtes observeerde zag ik de link tussen de werken, namelijk het thema oorlog. Naast de werken bekeken we ook de ruimtes waarin de kunstwerken gingen. In deze ruimte sprak mij het puindeken het meeste aan. Het puin ging om en neer alsof er een adem onder zat. Die adem stelt het leven onder het dode puin voor. Ik vond dit zeer mooi gebracht en het gaf me een rustgevend gevoel. Ditzelfde gevoel had ik bij de honingzandloper uit de lijn van Gagarin. Ook de nachtelijke tuin heeft een serieuze indruk bij mij nagelaten. Het choqueert het publiek met die duister kijk op de nacht, dit door de dode kat, de donkere kleuren, de nagels, ... Ook hier werd de ruimte mooi gebruikt, dit door elke bladzijde uit het boekje in een lijn door de ruimte te hangen. Als je verder naar de ruimte kijkt, is de gouden hut een mooi voorbeeld van luchtig ruimtegebruik. De hut heeft maar vijf steunpunten, toont heel fragiel en luchtig. Ondanks dit alles is het in werkelijkheid een stevig en zwaar stuk, want het bestaat uit dikke ijzeren staven die aan elkaar gelast zijn. Niet enkel in de grote zalen had men oog voor kunst en ruimtegebruik, maar ook rond de trapleuningen werkte men met kunst. Er ging ijzerdraad rond de leuning en halverwege de trap waren er beelden te zien van het experiment in de witte kamer. Er was een groot verschil in ruimtegebruik boven en beneden. Beneden waren de zalen mooi gevuld met kunstwerken, terwijl boven er heel weinig gingen in grote ruimtes. Dit was volgens mij om de volledige aandacht van de toeschouwer naar de kunstwerken te richten. Koen van den Broek werkt aan de hand van foto's. Hij trekt details om zo tot een bepaald idee te komen. Vooraan zijn er duidelijke en felle kleuren, die vervagen hoe meer hij naar achteren werkt. Deze manier van schilderen heet werken volgens atmosferisch perspectief. Wanneer je naar de jaartallen kijkt kan je bij bepaalde kunstenaars heel goed de evoluties zien. Zo werken sommigen eerst heel erg in detail en later dan minder, omgekeerd kan ook.
Tot slot vond ik de kunstwerken van Loek Grootjans heel indrukwekkend. Zijn boodschap is dat je eerst naar jezelf moet kijken voor je over een ander oordeelt. Alles begint dus bij jezelf. Ik vond het leuk om op de bankjes te zitten en de grote belettering gewoon op je af te laten komen.
Beeld: werken met klei
