Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
25-12-2005
slaperig
Tegen de middag was Maritt zo moe dat ze ambetant en - dixit mama Ilse - treunterig werd. Mijn poging om haar in haar bedje te leggen, mislukte, want het feit dat ze de geprojecteerde tekeningen van haar muzieksterretje niet kon zien, verwarde haar compleet. (Het was te licht in de kamer) Dan maar weer mee naar Dave, die haar op zijn buik legde... binnen de 10 minuten lag ze in slaap...
24-12-2005
Maritt, Queen of the Rabbits!
zwaaien... naar nonkel Dave!
Vanuit de tuin zwaaien naar nonkel Dave! En leuk dat dat was!!
(Op de foto lijkt hij eerder een geest, maar hij stond er echt, daar aan het raam!)
Ontdekking van de tuin... en de rabbits!
De konijnen wisten niet wat ze zagen, en Maritt al evenmin. Vooral het feit dat Bobo en Punki om ter hardst van haar wegliepen als Maritt ze kirrend wou gaan strelen, snapte ze niet... ze was toch lief?? En toch heeft ze zowel Bobo als Punki kunnen strelen... lekker zacht dat dat was!
Spelen met Dave zijn tenen!
de eerste nacht...
... was best wel vermoeiend. Na het geslaagde avondritueel, begon enkele uren later voor ons een lange nacht. Maritt woelde en draaide in haar bedje, en sliep wel door, maar wij konden niet echt de slaap vatten. Eén keer stond Maritt plots rechtop in haar bedje, half murf aan het rondkijken. Tegen dat ik bij haar was, lag ze alweer verder te snurken. Tegen 1u30 ben ik dan in slaap gevallen, en uiteindelijk was de ochtend wel nog een succesje: ze heeft tot 7u36 geslapen! Toen zag ik plots dat gezichtje weer verschijnen, en deze keer was ze duidelijk wakker. Nog niet goed wetend waar ze zich ergens bevond, maar toch wakker... De eerste nacht heeft ze overleefd. Het woelen was volgens mij ofwel normaal (dat moet ik nog aan Ilse vragen) ofwel omdat ze in een onbekend bedje lag. Maar, eerste nacht dubbel en dik geslaagd, en zeker goed voor een volgende keer!
23-12-2005
Maritt Supermirffjen
Wat een mooie sjaal!!!
Oh néé!! Dave gaat hem afpakken!!!!
Supermirffjen 2
Boekjes lezen met Katrien
Maritt Supermirff
Maritt slaapt bij ons vanavond. Op dit eigenste moment ligt ze te slapen, na enkele uren spelen met Dave en boekjes lezen met Katrien. Het heeft nog geen 10 minuten geduurd eer ze in slaap lag... ongelofelijk!! Maar goed, ze was dan ook moe na het verkennen van onze living, het molesteren van onze koelkastmagneet en het vliegen met Dave...
De eerste avond is dus heel goed verlopen, nu nog afwachten wat de eerste ochtend brengt...
22-12-2005
kiekens
Mijn kiekens zijn bijna afgewerkt. Ze hebben nu een kleurtje (of 3 ) gekregen, het enige wat ik nu nog moet doen is vernissen. Helaas verliest mijn groot kieken nog altijd water. We hebben de pleister in hem zo lopend moeten maken om het door het gaatje te krijgen, dat dat nog steeds niet opgedroogd is. Dus ik zal hem voor een stukje opnieuw moeten schilderen, en pas later vernissen...
Maar zijn ze niet geweldig mooi en grappig??!!
20-12-2005
Return of the naked chicks...
Hierbij mijn naakte kiekens... Donderdag worden ze voorzien van een kleurtje en zijn het échte kiekens! Zoals je kan zien op de andere kieken-foto's (aan de zijkanten) zien ze er dan nog véél beter uit!!!!
19-12-2005
mannelijke logica... voor zolang het duurt...
Mannelijke logica... voor zolang het duurt...
18-12-2005
mijn allerliefste nichtjes
Dave en ikke op de foto met mijn allerliefste nichtjes, tijdens de vakantie in Perpignan. Laura (bij mij op schoot) en Britt (bij Dave op schoot).
17-12-2005
Boekenfestijn Gent
Donderdag was het van dat: BOEKENFESTIJN. Eén van die dingen waar Dave elk jaar weer naar uitkijkt, en mij al van maanden op voorhand erop wijst dat het binnenkort weer feest is. Maanden tevoren ligt er dan ook al een budget vast, dat meestal rond de 100 ligt, afhankelijk van onze financiële situatie. Dit jaar lag het dus exact op 100... voor ons twee samen welteverstaan. Je zou denken dat ieder dan 50 krijgt, maar nee, dat is buiten Dave gerekend. Hij zaagt me dan de oren van de kop tot ik akkoord ben met een 60/40 verdeling. 60 voor hém natuurlijk. Tot een 70/30 verdeling laat ik me niet overtuigen, hoezeer hij ook daarvoor vecht...
En ja, na ongeveer een 2,5uur rondslenteren is de buit dan binnen. Dave slentert rond met een overladen karretje met een 45tal boeken, ik met een halfvol karretje met een 15tal boeken. Het één wat duurder dan het ander. Over de meest uitéénlopende onderwerpen: kookboeken, kinderboeken, leesboeken, hobbyboeken,... En dan begint het ergste moment van de dag... het schiften. Welk boek mag mee naar huis, welk - helaas! - niet? Want met 100 kan je wel iets doen, maar zelfs op een Boekenfestijn is 100 aan de lage kant. Uiteindelijk, na veel gezucht en gereken, komen we tot een 20tal boeken, voor een bedrag van 96,45. + ook nog 4 voor het parkingticket is dat dus 100. Perfect!!!
(Op de foto is de buit van dit jaar te bewonderen...)
15-12-2005
Jan-Willem
Onze Jan-Willem komt vandaag thuis. Na 4 maanden in Swaziland, komt hij een weekje vroeger dan gepland terug naar huis. Sinds ergens in november loopt hij rond met malaria, en dat maakt dat hij besloten heeft om toch iets vroeger naar huis te komen. Zowel onze papa als ik zijn best wel opgelucht. Nu kan hij naar het tropisch instituut in Antwerpen, zodat ze hem daar zo snel mogelijk kunnen onderzoeken en hem de juiste medicatie kunnen geven, kwestie van de gevolgen zo miniem mogelijk te houden. Want malaria is toch niet zomaar een griepje he...
Vandaag komt hij vanuit Johannesburg aan in Londen, en hopelijk heeft hij snel een vlucht naar Zaventem, waar Amaryllis op hem wacht. Ook zij was zoooo content dat hij wat vroeger terugkwam. Want hoe dan ook, je voelt je zo machteloos omdat je niets kan doen omdat hij zo ver zit. Even naar Swaziland vliegen is niet zo evident... Ik wacht in spanning op een telefoontje, heb aan Amaryllis gevraagd om te bellen zodra hij er is, zal blij zijn als ik zijn stem nog eens hoor. Want dat is geleden van toen hij midden november plotseling belde vanuit Malawi. Dat was net voor hij malaria had, geloof ik.
My beloved brother, I'm soooo happy to have you back in Belgium!!!!
Katrien
14-12-2005
lopen...
Sinds enkele maanden ben ik beginnen lopen... Reden? Mijn basisconditie wat opbouwen, want die was zoooo slecht!, en als tweede reden: wat vet omzetten in spieren, om zo het vetpercentage in mijn lichaam wat naar beneden te halen. Dat lag wat hoog volgens mijn consulente Inge, en met het lopen hoop ik dat dus wat te beteren.
Spijtig genoeg ging de training met ups en downs. Sinds onze douche kapot is (eind september) was het niet meer zo evident. Want na het lopen doet het zo verschrikkelijk veel deugd om een goeie douche te nemen... wassen aan de lavabo is dan het laatste dat je wilt... dus, bye bye looptraining... En nu het zo koud is, is ongetraind buiten lopen ook niet meer zo evident. Dus heb ik mij een abonnement aangeschaft in een fitnesscentrum hier in Gentbrugge. Geen groot centrum, nee, lekker gezellig klein, waar iedereen je goeiendag zegt. Als één van de weinige vrouwen op de cardio tussen de mannen die vooral aan hun buikblokjes en armspieren werken. Meestal zijn het allochtonen, maar who cares? - en wie dat wel doet moet maar naar één van de truttenfitnesscentra gaan.
Maar goed, momenteel gaat het vlotjes met de training én de calorieënverbranding. Airwalk, fietsen, lopen,... En zodra het terug wat warmer is, gaan we weer buiten lopen... Het lijkt me gewoon geweldig om bv op zondag enkele uurtjes te kunnen gaan lopen in het bos...
13-12-2005
Bobo en Punki
Beste lezers,
in de laatste 3 dagen heb ik een 5-tal vragen gekregen naar nakomelingen van Bobo en Punki. Omdat ik deze mensen niet allemaal persoonlijk kan verwittigen (buiten een naam - 'Dirk' onder andere - heb ik geen gegevens), daarom probeer ik het langs deze weg.
Bobo en Punki zullen het heel graag horen dat er zoveel mensen geïnteresseerd zijn om hun kindjes te adopteren. Het zijn dan ook twee mooie én leuke konijnen. Maar vergis u niet, ze zijn best wel groot! Hun vader was een klein zwart dwergkonijntje, maar hun moeder was een gigantisch groot wit-met-zwarte-vlekjes-konijn. Ze neigen allebei een beetje naar hun moeder...
Er is echter één klein probleem: zowel Bobo als Punki is vrouwelijk. En al hebben zij soms het idee dat het ook zo wel eens zal lukken, zijn zij er momenteel nog niet in geslaagd om voor nageslacht te zorgen. Maar als het zover is, laat ik het jullie zeker weten...
Ondertussen, als er iemand een konijnenmannetje in huis heeft dat eens van bil wil gaan, staan Bobo en Punki hier wel voor open. Het mannetje in kwestie staat dan best wel stevig op zijn poten, want mijn dames laten zich zeker niet zomaar pakken... Laat mij maar iets weten!(maar laat zeker je mailadres achter!)
groetjes,
Katrien
12-12-2005
Cannabis
Vandaag fysiek examen voor de politie. Gezien ze op het werk niets weten van mijn pogingen om tot de politie toe te treden, verschijnt dit bericht dan ook later pas.
In de voormiddag uitgebreid onderzoek: bloedafname, gehoortesten, zicht testen, cardiogram en twee doktersbezoeken. Mijn 'cannabis'gebruik, dat ik, idioot en eerlijk als ik ben, had toegegeven, kan me dus de das om doen. Ook al heb ik dat dan maar 3 keer gedaan, en dan nog niet eens een ganse saf. Stom kieken dat ik ben. Had ik gewoon 'nee' aangekruist, had er geen haan naar gekraaid... Voor de rest alles normaal, alleen willen ze verslagen krijgen van twee operaties: ten eerste mijn operatie van vorig jaar in augustus aan mijn eierstokken, en ten tweede van mijn operatie aan mijn voet van ... 14 jaar geleden, toen ik als kleine snottebel een totaal overbodige operatie aan mijn 'dubbelen enkel' moest laten doen... waar moet ik in goedsnaam dat verslag nog gaan zoeken? Hopen dat ze in het ziekenhuis in Tienen hun dossiers meer dan 14 jaar bijhouden...
Dan in de namiddag de sportproeven. Op het lopen had ik hard getraind, dus dat moest lukken, maar de shuttle-run was mijn angst. Eerst de balk, op 1.5m hoogte en m lang. Geen enkel probleem. En dan de shuttle-run: 4x 10m spurten op (voor de vrouwen) max 13"'. Het lijkt te doen, en het is ook te doen, maar mijn reactiesnelheid ligt meestal zo laag, dat ik het niet echt zag lukken. Zeker niet gezien de gladde vloer in de sportzaal. En inderdaad: eerste poging 14"45"'. Veel te traag dus. Hypergestresseerd was ik. Tweede poging heb ik op blote voeten gedaan, kwestie van wegglijden zoals bij de eerste keer te vermijden... En ja! BINGO!!! 12"68"'... het ergste van de dag was voorbij. De Coopertest (12' lopen en minimum 1900m afstand afleggen) was buiten te doen. Door regen en (tegen)wind. Ik haalde het met 2095m, maar mijn tong hing wel op de grond. Lopen op een loopband is echt niet te vergelijken. Het lijkt sneller te gaan, omdat je al eens wat te zien hebt (zelfs op een baantje van 200m is er meer te zien dan in een fitnesszaal - tenzij er een knappe gast rondhuppelt) maar de tegenwind maakt het er niet gemakkelijker op, én je moet zelf zorgen dat je je tempo vasthoudt.
afin, uitslag volgt, ik weet nog niet wanneer, maar hopelijk snel!!!
11-12-2005
Clouseau - in 't lang 2005
Vrijdag dus naar Clouseau. En nee, dat verveelt na 3 jaar nog altijd niet. Ongelofelijk wat die mannen presteren. Indrukwekkend om die godganse zaal te horen meebrullen, de ganse avond lang. En de Koen die niet alleen zingt, maar ook nog eens drumt, gitaar en piano speelt... al verdenk ik hem ervan de piano te hebben uitgezet...;-) En Hans Francken, nog even sexy als de vorige jaren...
Net voor het concert begon, heb ik zelfs even een glimp mogen opvangen van Sam Gooris en Kelly, eerstgenoemde kan hier wel wat komen leren denk ik (om te beginnen leren zingen, hehe!)
09-12-2005
Klimopverdelgactie oktober 2005
Hier zie je één van de foto's van onze klimopverdelgactie in oktober. De klimop hing rond het halve huis, verrotte de voegen en bracht spinnen in positie om binnen te glippen. Dat laatste argument gaf de doorslag! En midden in het Grote Spinnenseizoen, vernietigden wij de woonst van onze Grote Vijanden!!!
(Voor alle duidelijkheid: de fluogele paraplu diende om een rechtstreekse aanval op ons gezicht te vermijden - het geel op zich was al afschrikwekkend denk ik - en het is Dave die zich onder de paraplu bevindt!)
... was best wel vermoeiend.
