Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
26-09-2006
Joepie!!
Het blok aan mijn been is eraf!!
Geen gipsen poot meer!!!
Het was wel even spannend toen de gips er eindelijk af was: een blauw-geel-groene voet... Mijn eerste idee was "tja, dit gaat meteen terug de gips in" - gevolgd door een wanhopige zucht... Maar de dokter liet me even stappen en het leek gelukkig erger dan het voelde. Stappen was héél onwennig, maar het ging wel, zonder al te veel pijn... Dus toch geen nieuwe gips, alleen een steunverband voor de eerstkomende twee weken én een absoluut verbod tot sporten gedurende die twee weken. Enkel zwemmen mag ik proberen... dus voorlopig enkele dagen rust, en zondag een poging tot zwemmen...
Pff, was ik effe content: geen gepikkel meer op die stomme krukken, niet meer aan iedereen moeten vragen om me te helpen met dit en dat, ... terug zelf rondstappen, al is het voorlopig eerder manken dat ik doe... Maar autorijden lukt wel!!!
(Op de foto : dé voet)
24-09-2006
Late Amaai-dag
Besef net dat ik geen foto's van de Amaaidag op de site heb gezet... Bij dezen een combifoto van alle aanwezigen!!!
Aftellen...
Al van het moment dat ik in de gips lag, ben ik aan het aftellen... tot die ellendige gips er weer af mag... Dat ding is letterlijk een blok aan mijn been. Een héél weekend heb ik binnengezeten, ik heb zelfs het feestje van den Bram moeten missen... 'k had kunnen gaan, met het risico dat mijn voet er nog slechter aan toe zou zijn dan al het geval was. Gezien de mogelijke zware gevolgen (terugzetting)van een blessure, loop ik dat risico liever niet. Zo kan ik later ook mezelf niets verwijten... Weekendje thuis dus, en wat kan je doen met een gipsblok aan je been? In de zetel liggen en tv kijken - gelukkig was er de Davis Cup!! Studeren, kwestie van die vakken goed bij te houden tegen dat het examens zijn.
En nu we zondagavond zijn, kan het aftellen echt beginnen: - Nog 2 keer slapen met die verdomde gips, - Nog 1,5 dag rondpikkelen op die krukken - Nog 4x appèl met krukken - Nog ongeveer 46 uur tot die gips eraf mag (dinsdag om 16u15!!) En dan maar hopen dat het voldoende genezen is en dat ze er niet meteen een nieuwe gips moeten rond doen... in dat geval word ik helemààl gek!
20-09-2006
dikke pech... alweer!!!
Het is werkelijk ongelofelijk... Wat moet ik hier nu van denken? Moet ik huilen of toch maar lachen en relativeren? Na de geslaagde come-back op de schietles maandag, was ik 100% zeker dat mijn week niet meer stuk kon... Wel, twee dagen later was het al zover: bij het opwarmen voor de les zelfverdediging, kwam ik verkeerd neer op mijn voeten... Gevolg: gigantisch veel pijn, ik zat daar écht te jénken van de pijn, en wat zegt die leraar? "Klasverantwoordelijke, voert haar maar af want het zal niet meer voor vandaag zijn!" Tof zenne! Ja, daar zat ik dus aan de kant van de mat, met een ei op de buitenkant van mijn rechtervoet en een zwelling aan de binnenkant van mijn rechtervoet, ijs hielp niet, dus dan maar naar de Spoed van St-Lucas. Zelf rijden lukte uiteraard niet (ik kon er niet eens op steunen) dus gelukkig reed Liesbeth met Vicky haar wagen. Onverbiddelijk verdict : Scheurt of scheurtje ("dat kunnen we nu nog niet zien mevrouw") in het voorste ligament van mijn enkelgewricht, één week in de gips, en nadien minstens 2 weken geen sport. Lap, daar zat ik dan. Weeral geblesseerd, weeral out, nu met de onderkant van mijn lijf. Godverdomme, is die hele onderneming hier vervloekt misschien?
Maar goed, dankzij de mentale steun van Liesbeth kon ik heel het gedoe in het ziekenhuis al wat relativeren. Mijn grootste angst blijft de terugzetting naar het volgende peloton, dat zou ik werkelijk verschrikkelijk vinden. Zeker omdat het niet aan mijn motivatie zal liggen, maar aan stomme, onnozele pech en kleine accidentjes met grote gevolgen...
19-09-2006
Spelletjes...
Zonet nog eens een spelletje gespeeld op de computer... Dat was lang geleden, om de simpele reden dat ik nauwelijks tijd heb voor zinloos tijdverdrijf... En die spelletjes op msn zijn echt wel hét toppunt van zinloos tijdverdrijf. Het enige wat je kan verdienen is een plaatsje in de top-zoveel, maar omdat er in de tops alleen maar freaks staan die urenlang datzelfde spelletjes kunnen spelen, is in de top geraken er voor mij al lang niet meer bij (zoveel geduld heb ik niet) en is het bijgevolg een compleet zinloos en tijdverspillend spelletje voor mij. Vroeger hield ik het nog vol om een half uur lang hetzelfde spelletje te spelen, nu ben ik het al beu na enkele minuten, gewoon omdat het zo zinloos is, en omdat ik dan tegelijk bedenk dat ik zoveel nuttigere dingen had kunnen doen in de tijd dat ik zo'n spelletje speel... zoals bijvoorbeeld studeren, mijn boterhammen maken voor de volgende schooldag, slapen, mijn sportzak klaarmaken, buikspieroefeningen doen,... En gezien ik zelfs nauwelijks nog tijd heb om tv te kijken - enkel het nieuws probeer ik elke dag mee te pikken - heb ik al helemaal geen zin om tijd te verliezen met spelletjes op de pc...
Eerste foto's...
De eerste foto's van de Trouw van het jaar zijn online! Kijk bij de linkenlijst "onze fotoalbums" in de rechterkolom (trouw Kirsten en Michel)... Nog laaang niet alle foto's staan erbij (het zijn er een tweehonderdtal), maar dat komt misschien nog wel, als ik wat meer uitgeslapen ben...
Spijtig genoeg kan ik voorlopig nog geen filmpjes online krijgen - ik zoek het zeker uit want ze zijn écht wel de moeite!!! (ja, Vini, vooral gij deze keer!)
grtz katrien
18-09-2006
Eindelijk terug schieten!!
En ja wadde, dat ging zelfs beter als ik verwacht had... gevreesd zelfs... Ik was bang dat zou blijken dat ik hopeloos achterop was geraakt met de rest van de groep, maar dat was gelukkig niet het geval. Ik mis natuurlijk nog een beetje de routine van het opvullen van de lader, het wapenen, ontwapenen enzo, maar het ging beter als ik verwacht had, al deed mijn duim bij momenten nog wel wat pijn... Mijn kogels eindigden bijna allemaal in het hart of de buik of het hoofd van de papieren agressor, behalve mijn 5 eerste schoten, die zaten in het wit van het papier... niet zo slecht dus, voor een achterstand van 2 lessen!! Mijn week kan al niet meer stuk, en dat al vanaf maandag!! Dat belooft!!
Ondertussen ben ik al een beetje bekomen van dat geweldige trouwfeest van zaterdag, wat een dagje slapen al niet kan doen!!
17-09-2006
After-wedding-day...
Zondagmiddag... en het trouwfeest is alweer voorbij... Gek als je bedenkt dat een dag waar je zo naartoe leeft, er plots is en dan zo snel voorbijvliegt... Gek als je bedenkt dat die twee nu echt getrouwd zijn...
Kirsten en Michel zitten nu op het vliegtuig naar Washington, waar hun toer doorheen California start... Doodmoe moeten die twee zijn, want het feest was pas gedaan om 4u00, en om 9u vanmorgen vertrok hun vliegtuig... En gezien de veiligheidsmaatregelen richting VS... zullen ze waarschijnlijk rechtstreeks naar de luchthaven gegaan zijn. (Maar hey, ze mogen niet klagen, want wij mogen morgen alweer gaan werken...)
16-09-2006
A beautiful day for a weddingday!!
Een mooie septemberochtend vanmorgen op dit vroege zaterdaguur... De perfecte ochtend voor een mooie trouwdag!!
Proficiat Ki en Michel!!!
13-09-2006
tweede frustrerende schietles...
Enfin, niet-schietles, want met mijn duim lukte het niet eens om mijn GP te wapenen...
Geen schietles dus voor mij, en nog een namiddagje bankzitten. Frustratie woedde in mijn lijf. Maar goed, liever wat afwachten om dan volgende les zeker te kunnen meedoen, dan nu te vroeg meedoen en nog weken te sukkelen met die stomme duim...
Nu, dat de schietmonitor me kwam melden dat ik toch wel moest oppassen, dat ik nu twee van de belangrijkste lessen gemist heb en dat ik dus een serieuze achterstand zal hebben, én dat ik moet oppassen dat ze me niet terugzetten (dat betekent dat ik met de nieuwe lichting opnieuw zou moeten starten, een soort bis-trimester), wel dat was niet meteen motiverend... Nu, na een korte paniekaanval (oké, lichtjes overdreven) moet ik nu gewoon bewijzen dat ik té goed ben om teruggezet te worden. Dat betekent : nog meer studeren, nog meer trainen, me nog meer focussen op mijn opleiding... het belooft een zwaar jaar te worden...
11-09-2006
Openbare orde
Vandaag de opnbare orde hersteld op de schooldomeinen... Met een donkerkleurige overall aan, zware combats, zwarte leren handschoenen en een donkerblauwe pet op, liepen we in het gras en hoogopgeschoten onkruid - dat uiteraard vol spinnen zat! - te zoeken naar een onnozel wit potje... Zwetend onder een onverwacht hard brandende septemberzon...
Laten we hopen dat die septemberzon nog een beetje bij ons blijft, zodat we er van kunnen genieten komende zaterdag, als Kirsten en Michel elkaar eeuwige trouw beloven... Want na een verzopen augustusmaand, is een nazomerige septembermaand welkom!!
In voorbereiding van de trouw van komende zaterdag, ben ik dan eergisteren toch maar eens bij de kapper binnengesprongen. Had een idee in mijn hoofd, dat vrij goed gevolgd werd deze keer. Een gemakkelijke, goedzittende coupe als resultaat. Geen gedoe en gezoek achter speldjes, gewoon 's morgens even door mijn haar gaan met mijn hand of een borstel, en we zijn klaar. Zààlig!!! Dave vond het een beetje een Arty-Farty kapsel, te kort naar zijn goesting maar ja, ik zal me er bij moeten neerleggen dat ik nooit met een dik pak golvend lang haar zal rondlopen. Face it, Katrien!! Dus dan maar een kort kapsel, al vind ik het vooraan ook wel wat aan de korte kant... maar ja, dat groeit er wel weer aan!!!
06-09-2006
Volleybal is gevaarlijk...
Het is nog maar eens bewezen... volleybal is een gevaarlijke sport...
Gisterenmiddag eerste volleybalsessie op school. Moe van de Run-Bike-Swim (10lengtes zwemmen + 5km lopen op een kleine 40minuten) van de ochtend, wou ik toch die eerste keer mee gaan volleyballen. Samen in de ploeg met de sportmonitor - voor zover je van een ploeg kan spreken met 2 spelers. Tegen een ploeg van 3. Al na een half uur had ik prijs. Hoge bal willen pakken, bal kwam net iets harder aan dan ik wou, en uiteraard niet op de goede plaats: duim volledig achterover gerokken en mijn duimmuis was meteen 2keer zo dik als mijn andere hand. Deed niet echt pijn, dus toch maar wat verder gespeeld, maar nadien bleek het erger te zijn dan ik dacht. Vanmorgen naar de dokter, 2 weken in een brace en géén zelfverdediging, géén handboeitechnieken en géén schieten. Miljaar!!! Dat betekent een achterstand van 2 belangrijke schietlessen, een eerste les zelfverdediging en geen examen handboeitechnieken maandag... En geloof me, moeten toekijken als al de rest staat te schieten, is zoooo verschrikkelijk frustrerend!! Zeker als ze je na de les even komen melden dat het toch wel spijtig is dat die blessure net nu valt, want dit zijn de belangrijkste schietlessen... Bijzonder motiverende mededeling!! Maar goed, relativeren is het toverwoord, dus gezien ik nu twee weken niet kan volleyballen, kan ik wel studeren en zorgen dat mijn theorie op punt staat!!!
05-09-2006
Make-up les
Nog niets verteld over mijn make-up les... Wel, ik heb véél bijgeleerd, over poedertjes en zalfjes en mascara en borsteltjes en .... zucht... Chance dat we het op papier hebben meegekregen... ik zou het allemaal al lang weer vergeten zijn... Dus nu wordt het tijd om te beginnen experimenteren, nu we al die tips gekregen hebben, maar eerst moet ik mijn maquillage wel wat aanvullen... en gezien ik de eerste dagen niet meer in 't stad geraak...
30-08-2006
Eerste foto weekendje Milaan
Het heeft even op zich laten wachten, maar hier is dan toch een eerste foto van het weekendje Milaan. Uiteraard van de twee échte feestbeesten, Ki en Michel. Niet samen op weekend, maar nu wel samen op de blog ...
In de rechterkolom vind je al enkele foto's van het meidenweekend... de mannen waren vér weg!!!!
24-08-2006
Moe...
Slapen lukt de laatste weken nogal moeilijk... Het duurt véél te lang naar mijn goesting eer ik inslaap, en als ik 's morgens wakker word, ben ik doodmoe van mijn nachtelijke activiteiten... Als je een hele nacht met een Fiat Uno je eigen auto moet achtervolgen, is dat vermoeiend. Als je een hele nacht cursussen aan het overschrijven bent omdat je je eigen nota's kwijt bent, is dat pijnlijk voor je polsen. Als je een hele nacht je konijnen moet achtervolgen omdat ze anders de kleine katjes van je collega-aspirant pesten, is dat een heel raar gevoel. En ook nachtelijk lopen is vermoeiend en pijnlijk voor de spieren... En dan sta ik stom dat ik 's morgens doodmoe wakker word... gisteren ben ik erin geslaagd om om half 10 mijn bed in te kruipen... lucky me!
Fotootje is van het feestje bij Dave zijn meter, voor haar 75ste verjaardag. Gaan eten in het restaurant van zijn nonkel en tante in Aalst. Terwijl wij onze verloving aankondigde, ging het aan de andere kant van de tafel over scheten en de gevolgen daarvan... een meter die zich geweldig goed aan het amuseren was!
17-08-2006
Zonsondergang
Gisteren een half uur gereden van Gentbrugge naar Drongen (normale tijd: 10')... Nee, niet omwille van file of andere obstakels, maar omdat ik twee keer gestopt ben om foto's te nemen van de zonsondergang. Ik begin de fotografie-microbe te krijgen (misschien overgekregen van Sam met zijn fotografie toespraak van enkele weken geleden??) en sleur tegenwoordig vaak mijn fototoestel mee... Zo ook gisteren. Gestopt op een brug aan de R4, en terwijl de vrachtwagens en auto's me voorbijraasden bedacht ik dat het toch niet zo'n geweldig goed plan was geweest om daar te stoppen. Uit veiligheidsoverwegingen ben ik dus niet uit de auto gestapt en heb ik dus niet dé foto kunnen maken die ik voor ogen had, maar goed... Wat later ben ik nog eens gestopt aan de brug over de R4 aan de Watersportbaan (Drongen), en daar heb ik de foto getrokken die bij dit bericht staat. Het lijkt alsof de wolken bergen vormen... en dat in Drongen! ;-)
15-08-2006
moeilijke looptraining
Op aandringen van Dave een lichte looptraining van 3,6 km. En nee, het ging niet zo vlot... In het begin serieus last van mijn scheenbeen maar dat verminderde na een paar honderd meter. Het lopen ging niet vlot, ik liep niet zo soepel als anders, afin, ik was blij dat ik weer thuis was. Toch deed het me een beetje goed.
Morgen zwemtraining in Wachtebeke, hopelijk gaat dat beter als deze korte loop...
Foto: zaterdag genomen aan Gé en Vince hun appartement (Wat doe je anders als je even niets te doen hebt en je hebt je fototoestel bij?!)
14-08-2006
jaaaaaaa!!!!!
Restaurantje met zijn tweetjes... Restaurantje waar we jaren geleden, voor het allereerst samen zijn gaan eten. De Mexicaan. Herinneringen komen boven, herinneringen aan dat bewuste etentje, toen alles nog zo verwarrend en onduidelijk was. 23u, lekker gegeten... Patersholfeesten. Zullen we even passeren? Nee toch maar niet, er is een leuker plekje in Gent, dat voor ons vol herinneringen hangt. Onderweg naar dat plekje, winkeltjes kijken, op zoek naar een winkel die dat ene kleed heeft dat ik kan dragen op een trouwfeest binnenkort. Moeilijk te vinden, dat ene kleed... Straatje door. Staan hier misschien ergens nog leuke sandaaltjes? Brabantdam. Heerlijk rustig, winkeltjes kijken. En dan komen we aan ons plekje... bankje aan het water. Geen kat te bekennen, enkel de straatlichten aan de overkant. "Ik heb een gedichtje voor je geschreven : 'Zomerkind' " Wauw! Zo knap geschreven!! Zo mooi "Zie je me graag?" Natuurlijk!! "Zou je me ook nog graag zien als ik arm zou zijn?" Natuurlijk! "Zal je me altijd graag zien, wat er ook gebeurt?" Ja! "Dan rest me nu nog één vraag..." Hij haalt iets kleins uit zijn binnenzak, maakt een knieval... "Wil jij, Katrien, dan met mij trouwen?" Ik ben sprakeloos. Het eerste dat ik over mijn lippen krijg "Het is toch geen grapje eh?" Nee, het is geen grap. "Wil je met me trouwen?" ja... Ja... JAAAAAAA!!!!!
10-08-2006
2 x 5 = 10
Ondanks de dreigende lucht ben ik toch maar gaan lopen.
2 toertjes rond de watersportbaan van 5 km = 10 km
Het ging niet slecht, het ging zelfs vrij goed. Enkel in het begin wat last van mijn linkerkuit, nadien niets meer. Op het einde voelde ik wel mijn knie en was blij dat ik aan de auto was - en dat ik maar twee toertjes gepland had. Qua conditie had ik een derde toer nog wel kunnen doen, op een laag tempo, maar de knie hield me tegen... en ik had Dave beloofd dat ik hem zou oppikken op zijn werk om 17u.
Maar het deed deugd. Ook het feit dat ik mijn grenzen weer wat verlegd heb, doet deugd. Ik had niet gedacht dat ik ooit 10km zou kunnen lopen zonder stoppen - behalve een noodzakelijke vloeistofstop na één ronde. En qua tijd was het ook niet slecht: 1u08. Dat is 34minuten per ronde, een dikke 6minuten per kilometer. Niet slecht, al zeg ik het zelf....
Kim...
Kim... het lijkt een magische naam die succes in de sport garandeert...
Kim Gevaert die de 100m wint op het EK in Göteborg...
Het is werkelijk ongelofelijk...
Vandaag de opnbare orde hersteld op de schooldomeinen...
Het is nog maar eens bewezen... volleybal is een gevaarlijke sport...
