Op aandringen van Dave een lichte looptraining van 3,6 km.
En nee, het ging niet zo vlot...
In het begin serieus last van mijn scheenbeen maar dat verminderde na een paar honderd meter.
Het lopen ging niet vlot, ik liep niet zo soepel als anders, afin, ik was blij dat ik weer thuis was.
Toch deed het me een beetje goed.

Morgen zwemtraining in Wachtebeke, hopelijk gaat dat beter als deze korte loop...

Foto: zaterdag genomen aan Gé en Vince hun appartement
(Wat doe je anders als je even niets te doen hebt en je hebt je fototoestel bij?!)

Restaurantje met zijn tweetjes...
Restaurantje waar we jaren  geleden, voor het allereerst samen zijn gaan eten.
De Mexicaan.
Herinneringen komen boven, herinneringen aan dat bewuste etentje, toen alles nog zo verwarrend en onduidelijk was.
23u, lekker gegeten...
Patersholfeesten. Zullen we even passeren?
Nee toch maar niet, er is een leuker plekje in Gent, dat voor ons vol herinneringen hangt.
Onderweg naar dat plekje, winkeltjes kijken, op zoek naar een winkel die dat ene kleed heeft dat ik kan dragen op een trouwfeest binnenkort.
Moeilijk te vinden, dat ene kleed...
Straatje door. Staan hier misschien ergens nog leuke sandaaltjes?
Brabantdam. Heerlijk rustig, winkeltjes kijken.
En dan komen we aan ons plekje... bankje aan het water. Geen kat te bekennen, enkel de straatlichten aan de overkant.
"Ik heb een gedichtje voor je geschreven : 'Zomerkind' "
Wauw! Zo knap geschreven!! Zo mooi
"Zie je me graag?" Natuurlijk!!
"Zou je me ook nog graag zien als ik arm zou zijn?" Natuurlijk!
"Zal je me altijd graag zien, wat er ook gebeurt?" Ja!
"Dan rest me nu nog één vraag..."
Hij haalt iets kleins uit zijn binnenzak, maakt een knieval...
"Wil jij, Katrien, dan met mij trouwen?"
Ik ben sprakeloos. Het eerste dat ik over mijn lippen krijg
"Het is toch geen grapje eh?" Nee, het is geen grap.
"Wil je met me trouwen?"
ja... Ja... JAAAAAAA!!!!!

Ondanks de dreigende lucht ben ik toch maar gaan lopen. 

2 toertjes rond de watersportbaan van 5 km = 10 km

Het ging niet slecht, het ging zelfs vrij goed. Enkel in het begin wat last van mijn linkerkuit, nadien niets meer. Op het einde voelde ik wel mijn knie en was blij dat ik aan de auto was - en dat ik maar twee toertjes gepland had. Qua conditie had ik een derde toer nog wel kunnen doen, op een laag tempo, maar de knie hield me tegen... en ik had Dave beloofd dat ik hem zou oppikken op zijn werk om 17u.

Maar het deed deugd. Ook het feit dat ik mijn grenzen weer wat verlegd heb, doet deugd. Ik had niet gedacht dat ik ooit 10km zou kunnen lopen zonder stoppen - behalve een noodzakelijke vloeistofstop na één ronde. En qua tijd was het ook niet slecht: 1u08. Dat is 34minuten per ronde, een dikke 6minuten per kilometer. Niet slecht, al zeg ik het zelf....

Kim... het lijkt een magische naam die succes in de sport garandeert...

Kim Gevaert die de 100m wint op het EK in Göteborg...

Hoe ontroerend mooi is de foto...

Hierbij toch nog een fotootje van de volledige "na" ... na de opkuis dus...

Volgende stap is de rommel die in de achterste ruimte van het huis staat, te verplaatsen naar het konijnenkot, dat vanaf dan geen konijnenkot meer zal zijn maar een rommelhok. De konijnen vliegen er buiten en ik zal voor hen iets kotachtig fabriceren in de tuin.
De enige reden waarom ze trouwens in dat kot komen is omdat hun eten en drinken daar staat, en om te keutelen. Ik vraag me regelmatig af waarom ze in godsnaam naar binnen komen om te keutelen terwijl er een hele tuin is waar ze mogen schijten, maar tot nu toe heb ik hun konijnenlogica niet kunnen doorgronden. Zal wel iets te maken hebben met nostalgie, vóór ik hen in de tuin durfde loslaten zaten ze altijd in dat kot en mochten ze er alleen uit als ik erbij was. Toen had ik nog een tuin zonder gaten, tot ze begonnen te ontsnappen 's nachts en van dan af was mijn gatenloze tuin een bodemloze put en heb ik ze dan maar altijd laten lopen... Tot hier de konijnenhistorie...

Rommelkot dus, maar eerst de spinnen vernietigen... Brrr, zo'n vettige beesten dat daar zitten. Ik had stiekem gehoopt dat de konijnen er korte metten mee zouden maken, maar ook dat hoort duidelijk niet thuis in de hedendaagse konijnenlogica...
Dus: eerst spinnen vernietigen, dan de lijken opkuisen (en de keutels) en dan de rommel verplaatsen...
Wat een plan!!!

Tijd om iets te doen beneden, want al die blauwe emmertjes begonnen zwaar op mijn zenuwen te werken...
En als er iets op mijn zenuwen werkt, dan moet er asap iets aan gedaan worden. En het moet zijn zoals ik me dat voorstel, tenminste, als er geen tegenwerkende omstandigheden kunnen zijn én als ik het zelf in handen heb/ zou kunnen nemen.
Dus... naar het containerpark ermee. 30 blauwe emmertjes vol steengruis in de auto geladen, nog wat oud isolatiemateriaal erbij gestoken, blauwe zakken met oud behangpapier, ... en de auto zat vol - vol stof. Het kuisen van de auto wordt nu een dringende absolute noodzaak.

Afin, het ziet er al heel wat beter uit. Ik heb geen foto van de toestand nà de opkuis, maar al dienen brol is weg. Toen ik vond dat de auto vol genoeg stak, vroeg ik me plots af waar de containerparkkaart lag... grote paniek, want niet in mijn portefeuille... Bij Dave dus. In zijn portefeuille.Op zijn werk. Miljaar!!!
Dave was zo lief om af te komen met de tram om de kaart te brengen, en terwijl ik hem opwachtte had ik toch niets te doen dus heb ik de auto maar wat voller gepropt - wat nadien ook wel te merken was maar gelukkig is het containerpark niet al te ver en de weg ernaartoe niet te hobbelig.

Voila, dus bij dezen zijn we weer wat verder geraakt. Maar goed ook, want zonet belde de aannemer met de vraag hoe het met de verbouwvergunning zat, en hij zou proberen om in de tweede of derde week van september te komen voor de verbouwingswerken uit te voeren.

Hip Hoi! We gaan er op vooruit!!!

Kent er iemand trouwens deze plant?
Hier in mijn tuin schieten ze uit de grond op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen. De konijnen apprecieren dit enorm want ze vinden het superplezant om hier door te lopen en ze weten verdomd ook goed dat ik niet kan zien wat ze onder die planten allemaal uitspoken.
Maar ik zou begot niet weten wat voor plant het is. Doet me qua constructie een beetje denken aan lavendel - die groeide vroeger zo mooi bij mijn oma en opa in de tuin, nu nog trouwens denk ik - maar het ruikt naar niks, volgens mij toch...

Deze voormiddag eindelijk in de VO₂  geraakt voor deftige loopschoenen voor Dave.
Dat was wel nodig, na al het blessureleed met als orgelpunt de rugblessure waaraan 3 kinesietherapie behandelingen aan gekoppeld waren.
In de VO₂ werd al snel duidelijk dat de rugblessure (en de andere blessures) niet alleen te wijten waren aan slechte bewegingen, maar ook aan slecht schoeisel. Hoog tijd dus voor een paar deftige loopschoenen, al betaal je daar dan wat meer voor.
De loopschoenen die ik bij de flikken heb gekregen, blijken er goeie te zijn voor de 'normale' voet, dus nog een tijdje bruikbaar voor mij.
Dave heeft er loopschoenen gevonden, die na een dertigtal seconden lopen op de loopband al veel beter aanvoelden dan de zaalvoetbalschoentjes waarmee hij liep. En je zag ook meteen dat zijn manier van lopen veranderde - verbeterde ook.

Wat een schoen toch al niet kan doen!!!

Meer info?
http://www.vo2sport.be/

Maandagavond, na mijn eerste tennisles, kwam ik thuis in een leeg huis, want Dave was een avondje uit met collega's.
Zo tegen een uur of elf, telefoon:
"Ja, Katrien, 't is den Ollie hier eh, wij vinden dat gij moet afkomen naar het Druppelkot!"
Fijn zo, ik mocht afkomen van de mannen... dan moest Dave niet met de tram naar huis, want ik moest toch met de auto komen, en kon hij nog wat langer blijven...
"Ja, Ollie, genever drinken? Dus ik mag afkomen naar het Druppelkot, maar eigenlijk mag ik dan niet drinken want ik moet den Dave naar huis voeren?"
Tja, daar hadden  ze nog niet aan gedacht natuurlijk!

Afin, ben wel tot daar gegaan, het was een fijne avond ondanks het feit dat ik maar één genevertje mocht drinken - maar die ene (aardbeiengenever) heeft dan ook dubbel zo goed gesmaakt!!

(Foto's mogen helaas niet vrijgegeven worden!)