Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
08-06-2006
Voetbalweduwe
Dave wordt stilletjesaan helemaal zot... want stel je voor : nog 1 keer slapen en het is WK voetbal... ZONDER BELGIE!!! Wàt een prachtig, megaschitterend, fantastisch vooruitzicht!!!!
Ik was eerlijk gezegd opgelucht toen Dave me enkele maanden geleden met een begrafenisgezicht vertelde dat België niet zou meedingen naar de Wereldbeker voetbal. "Joepie, dacht ik, naïef kieken dat ik ben, geen ganse maand voetbal!!" Ik hd beter moeten weten natuurlijk... Dave is ondertussen al vanaf einde mei aan het aftellen naar morgen, 9 juni, de eerste dag van het WK. De komende week heeft hij elke namiddag verlof om naar de voetbal te kijken. Er is namelijk een match om 15u, 18u en 21u... en wàblieft??? gij wilt de finale van Roland Garros zien???? Maar... maar... maar... 't is voetbal!!! - Ja, en ge zult de komende maand geen voetbal zien zeker??
Het besef dat ik ondanks de uitschakeling van ons landje toch nog tijdelijk voetbalweduwe wordt, dringt zich op... ik kan het nu echt niet meer ontkennen. Al is dat niet alleen negatief natuurlijk... De komende maand: - heb ik uuuuuren tijd om te studeren, want Dave kijkt toch naar de voetbal - heb ik de pc voor mij alleen, want Dave kijkt toch naar de voetbal - kan ik alles doen wat ik wil, zonder dat Dave het merkt want hij kijkt toch naar de voetbal - kan ik afspreken met vrienden zoveel als ik wil, want Dave kijkt toch naar de voetbal - kan ik hem alles vragen, hij zal toch altijd bevestigend antwoorden om van mijn gezaag af te zijn en verder te kunnen kijken naar de voetbal - kan ik hem emotioneel chanteren, op straffe van niet kijken naar de voetbal - ... Toch een fijne tijd, die periode van voetbalweduwnaarschap...
Brrrrrechten....
Al drie dagen aan één stuk worden we belaagd met recht, recht en nog eens recht. Waar ze er op de unief 5 jaar over doen om dat er in te stampen, krijgen wij enkele uurtjes per onderdeel. Damn, moeten wij toch wel slimme mensen zijn!!! Elke docent komt binnen met dezelfde woorden (het begint al een beetje voorspelbaar te worden): "De cursus {naam} die ik u ga geven, kan ik nooit volledig uitleggen in die 6u - 4u - 8u - 10u die ik hiervoor gekregen heb. Het wordt dus selecteren wat jullie het meest nodig hebben" Vervolgens beginnen ze aan een ki-lo-meterslange inleiding over allerlei begrippen die wij - 23 bijna allemaal - op 2 criminologen na - complete leken wat betreft recht - en verwachten ze dat wij het snappen en meteen mee kunnen. Bij de ene docent luidt het principe "er zijn geen domme vragen, alleen domme antwoorden", bij de andere krijg je vanalles naar je kop geslingerd als je een volgens mij toch niet zo onlogische vraag stelt ( 'of administratieve politie dan hetzelfde is als bestuurlijke politie?' antwoord: " Ja - gevolgd door een diepe zucht - als we allemaal nederlands spreken wel ja" ---- Allo??? heb ik mijn neus nog???)
Ach ja, het zullen weken zijn waar we ons door moeten spartelen. Publiek recht, strafvordering, strafrecht, burgerlijk recht, administratief recht,... zucht en dat moet dan logica voorstellen??? OR, PK, PdK, BW, EVRM, MB, KB, PR, KH, RB, KI, PG, WGP, DGJ, DGP, DGM, DGS, DGA, CSD, AINP, HAP, GCP, RCH, DPMS, DMLS, DPS, ... nu weet ik waarom ze altijd zeggen dat de flikken zooooveel afkortingen gebruiken!!
Ik ben alleszins blij dat ik thuis een vriendje heb lopen/zitten/liggen die mij alle uitleg kan geven die ik moet hebben, want als je nog nooit van rechten gehoord hebt, je nergens iemand hebt die je wat meer uitleg kan geven, kan ik me echt wel inbeelden dat je zotdraait - en we zijn nog maar een week bezig!! Maar bon, het zal wel lukken, we blijven positief en ondanks de grote hoeveelheden leer-stof, blijft het wel interessant!
06-06-2006
Nachtmuziek voor Koor
Al enkele maanden geleden had ik tickets besteld, maar helaas was ik ze vergeten te betalen... Gelukkig waren er toch nog plaatsen vrij en kon ik Dave vrijdag meesleuren naar dit schitterende concert. Ik wou er absoluut naartoe, want wie was de dirigent...? Kurt Bikkembergs, de superdirigent die vroeger het CBMkoor in Tienen dirigeerde, het koor waar ik zo'n dikke 10 jaar bij gezongen heb.
Dave was nogal moeilijk te overtuigen, want doodmoe, maar gezien ik niemand bereid had gevonden om mee te gaan, moest hij me wel vergezellen. En uiteindelijk was hij heel blij dat ik hem meegesleurd had, want hij zat met open mond te luisteren. Vooral de Psalmen ( Vic Nees - in het Nederlands!) vond hij fantastisch...
Zaterdag was het dan trouwfeest van Leen en Tom, waar ook Dirk en Sofie waren. Met Dirk (violist die vroeger met orkest het koor begeleidde in Tienen) een leuke babbel gehad, onder andere over Kurt. En ik besefte iets waar ik tot dan toe niet had bij stilgestaan: dat als ik ooit terug in een koor wil gaan zingen, het nooit meer zo fantastisch zal zijn als in die tijd met Kurt en de "gelijke stemmen". De manier waarop Kurt met een koor, een groep mensen omgaat, is onbeschrijfelijk. Het charisma dat die kerel uitstraalt, en ja, hij is streng, perfectionistisch, en weet ik wat nog allemaal... Maar wàt een bezieling, hij sleurt je mee in de muziek en haalt uit elke zanger of zangeres het aller-allerbeste. Tijdens opnames van de kinderliedjesCD zong ik een solo stukje. Ik weet nog heel goed dat ik het eerste zinnetje ("Vroeger kon je in elk water ...") wel 10-15 keer opnieuw heb moeten zingen, alleen, zonder begeleiding van Stefaan (pianist) terwijl de rest er stond op te luisteren en alles weergalmde in de kapel waar we aan het opnemen waren. Omdat ik de 'vr' van vroeger niet goed articuleerde. Of omdat ik 'inelk' zong, in plaats van 'in elk', apart van elkaar. En toch voelde ik me niet gegeneerd, want nee, je weet dat hij enkel het beste wil, dat hij enkel de perfectie nastreeft. Dat hij het beste van je kunnen naar boven wilt halen. En daarom doe je dat, zonder enige gène omdat iedereen staat mee te luisteren. Wel, dàt is wat van Kurt zo'n fantastische dirigent maakt, buiten al zijn kennis en diploma's.
Kurt, nu ik er toch over bezig ben - ik hoop dat je dit zult lezen, nee, ik zal ervoor zorgen dat je dit zal lezen - bedankt voor die fantastische jaren bij de "gelijke stemmen" in Tienen. Je ziet, na zovele jaren, ben ik het nog niet vergeten. En oh ja, toen ze me op mijn jury-examen voor de politie vroegen om één van de beste momenten uit mijn leven te noemen, zei ik zonder aarzelen: " De wedstrijden in Neerpelt met het koor"... je ziet... om nooit te vergeten!!
Katrien
05-06-2006
Toch maar naar de spoed...
Vandaag toch maar naar de spoed geweest... De wonde leek vlot te genezen, maar net na het opstaan steunde ik er héél even op en draaide terstond weg. Overal sterretjes, vapeurkes, rillen van de kou en zweten gelijk een rund... 't voelde niet zo goed aan...
Dus dan toch maar met Dave naar de spoed van het UZ. Snel geholpen geweest, en het was volgens de dokteres niet zo erg. Naar huis met een voorschrift voor 2à3maal daags een chloor-voetbadje en een doos dikke pillen antibiotica. Nu, na 2 voetbadjes, voelt het al een stuk beter, lijkt het verder goed te genezen en draai ik al niet meer weg als ik er wat op steun. Goed nieuws dus...
Blijft het probleem van mobiliteit... Zal ik morgen naar Mendonk kunnen rijden? Gezien de wonde aan mijn linkervoet is, zal het koppelen een pijnlijke zaak worden... Afin, ik heb gelukkig met twee collega's afgesproken om samen te rijden morgen en dus moet ik niet zo ver rijden. Maar, rijden is rijden, of het nu ver is of niet. Straks al eens proberen. Als het niet gaat zal Dave mij moeten voeren...
04-06-2006
Tennis kijken... nou ja
Het zat er aan te komen... Ik had al geen zin om eraan te beginnen, en uiteindelijk heb ik dan toch meegeholpen omdat ik wist dat ik me er goed/beter bij zou voelen dan wanneer ik een ganse namiddag in de zetel zou liggen kijken naar tennis. Clijsters zou ook wel winnen zonder mij.
Dus wij aan de slag op de 'werf' , hier beneden. De planken van het plafondkader in kleine stukken zagen of trappen. Niet ongevaarlijk gezien de vele - héél vele - nagels en vijzen die eruit staken... Dave wou de smalle planken kapottrappen, ik wou ze kapot zagen want dat leek me net iets veiliger. Elke keer als hij een plank in twee wou trappen, zei ik "Pas op voor de nagels!!" Tot ik zelf één seconde niet oplette en patat - AU!!!!! - stak er een dikke lange nagel doorheen mijn schoenzool en kous in mijn voet. (zie foto) Miljaar!! Pijn dat dat doet de allereerste seconden! En dan komt het besef dat die nagel er zo snel mogelijk uit moet (uit mijne voet dan - tetanus!), maar die schoen zit vast - en mijn voet ook - en dat ellendig stuk hout komt mee met mijn voet. Ah ja, want daar steekt een nagel door! Pfff... Uiteindelijk toch hout, schoen en kous weg, kon ik de schade te overzien, het bloedde heel erg de eerste 2 minuten, en even zag ik me al zitten op de spoed, maar uiteindelijk bleek het wel mee te vallen. Een reisje naar de spoed leek me compleet overbodig en vooral frustrerend, dus gewoon wat ontsmetten en met de voet in de hoogte de zetel in.... tennis kijken!!
01-06-2006
De eerste schooldag...
Het was een beetje zoals de eerste schooldag in het middelbaar of hoger onderwijs... Wat kriebels in de buik voor wat er allemaal gaat komen. Véél te vroeg vertrokken natuurlijk (om 7u20 stond ik daar al terwijl ik er maar om 7u55 moest zijn!) dus kunnen we morgen een kwartiertje later vertrekken... En het was dan ook een typische eerste schooldag. Veel blablabla over de visie van de school, de doelstellingen, de praktische regelingen en dergelijke... dan na de middag in twee groepen verdeeld van ongeveer 23 aspiranten per groep... per klas dus. Jezelf aan iedereen voorstellen: naam, vorig werk, waarom politie, familiale situatie, ambities bij de politie,...
Het belangrijkste was: - 92ste regiment - eerste sporttesten op 12/6, waarbij we in groepen zullen ingedeeld worden naar niveau - op 15 en 16 juni gaan we al op teambuildingstweedaagse naar Ieper... Dat belooft!!! - eerste stage ( 2 dagen) zal doorgaan begin juli (na eerst een maand van theorie in onze strot te krijgen)
afin, het ziet er allemaal geweldig uit, de groep lijkt me tof, ... voorlopig ben ik nog steeds overtuigd van mijn keuze!!!
31-05-2006
Tot zover de moestuin...
Een week of vier-vijf... Zolang heeft het geduurd eer Bobo en Punki de moestuin ontdekt, bereikt en meteen ook gemolesteerd hebben. Ik verdenk vooral Bobo. Ze was zeer beschermend voor haar gang. Onder de balk en de omheining door, een gang onder de moestuin en de wortels (afin, wat er voor moest doorgaan - veel kans om te groeien hebben ze niet gehad). En gezien ze alle twee best wel grote beesten zijn, was de gang dan ook naar hun grootte natuurlijk. En kwaad dat ze waren toen ik alles dichtsmeet!! 't Zal niet lang duren eer ze een tweede poging wagen... Bobo was zelfs nog zo stout (of was het trots?) dat ze in haar 'gat' kwam poseren...
Zucht... ik zal mijn moestuindroom maar opbergen zeker?
alweer 8 km...
Na een dikke anderhalve week van niet - trainen (de 10minuten van gisteren niet meegerekend) en een weekend van vreten en drinken, ben ik er vandaag toch in geslaagd om 8 km te lopen. Aan één stuk door, zonder pauze (uitgezonderd de drinkstop van 25 seconden), door de regen, door de wind, door de zon, opnieuw regen, opnieuw rukwinden, nog wat motregen, ... afin, ik heb zowat alles gehad wat het maar kon zijn. Zelfs een stevige regenbui kon me niet doen stoppen, toen zat ik in mijn voorlaatste toer en moest en zou ik er geraken. Zeiknat was ik, maar ik had nog een toertje of twee verder kunnen lopen. Ik denk dus dat ik wel klaar ben voor de Stadsloop van maandag...
Ooh die jeugd...
Ik voel me zelf nog jong hoor, 26 is dan ook niet zo oud... al is het wel aan de verkeerde kant van de 25 natuurlijk. Het feit dat ik binnen zéér korte tijd alweer wat dichter naderbij de 30 kom, negeer ik nu even... Maar op zich is het niet oud... de hele wereld ligt nog voor me open. Soms wou ik dat ik wat langer dan een jaar 26 kon blijven. Want het is wel leuk zoals het nu is. Een job die geld opbrengt (al had het wel wat meer gemogen), regelmatig lekker uitgaan, maar evengoed rustige weekends, af en toe de wereld verkennen met een verlengd weekendje, een reis of een citytripje, nog geen zorgen over kinderen "want ik heb toch nog meer dan tijd genoeg!!" Maar goed, mijn 26ste duurt dus ook maar een jaar en binnenkort komt de 27 eraan dus dat doet je eraan denken dat je niet eeuwig vruchtbaar zult blijven en dat de 30 in zicht komt en dat het dan toch wel tijd wordt om eens aan kindjes te denken...
Maar bon, daar wou ik het nu eigenlijk niet over hebben. Ik wou het eigenlijk hebben over de jeugd. En dan bedoel ik degenen die jonger zijn dan ik, een stuk jonger. Ik heb namelijk het idee dat de jeugd tegenwoordig gewoon niet meer kan schrijven. Leren ze dat niet meer op school? Is het dan niet meer belangrijk dat je de d-dt-t regel kent en kan toepassen? Of hoort dat bij de laksheid van de jeugd? Pas op, je hoort me niet klagen over de jeugd hoor. In het nieuws hoor je meestal alleen maar slechts over 'de jeugd van tegenwoordig' maar ik weet dat er een hele grote groep jeugd is die heel sterk gemotiveerd zijn om constructieve actie te ondernemen op verschillende manieren...
Maar toch... kijk hier eens rond op de bloggensite... en je merkt dat heel veel jeugdblogs vol schrijffouten staan. Zowel dt fouten als andere fouten! Nu, ik geef toe, ik ben een beetje een freak. Mijn maag keert om als ik een schandelijke schrijffout zie staan, op het Groot Dictee der Nederlandse taal scoor ik meestal goed tot zeer goed. Maar is het dan niet heel belangrijk om een sollicitatiebrief of mail zonder schrijffouten te kunnen opsturen? Dat geeft toch wel een veel betere indruk dan een brief vol spellingsfouten...
Onlangs had ik een discussie met een collega over de bestraffing van schrijffouten op school. Kan je bij een schriftelijke test van pakweg biologie punten aftrekken per schrijffout? Kan het dat je op die manier een dyslectisch iemand een 0/10 moet geven terwijl die de leerstof waar het uiteindelijk over gaat perfect kent? Leraars hanteren verschillende tellingen. Bij mij werd er vroeger meestal per 2 schrijffouten in een test van welk vak dan ook 1 punt afgetrokken. Behalve bij de examens, dan werd dat niet gedaan en werden de schrijffouten je kwijtgescholden... Gelukkig voor sommigen!!
Ach ja, de Nederlandse spelling... het blijft dan ook moeilijk, want het wordt telkens weer aangepast. Ik moet eerlijk zeggen - hoe freaky ik soms ook ben - ik volg ook niet meer. Dus zo freaky ben ik nu ook weer niet. Ik ben freaky op de spelling die ik geleerd heb in mijn jonge jaren. Beetje blijven plakken noemt dat zeker? Maar ik weet echt niet of je dezer dagen "pannenkoek" met of zonder tussen 'n' schrijft. Of "paardenbloem". Of ... Ach ja, tegen dat mijn kinderen leren schrijven, koop ik wel een recent groen boekje. Nu een groen boekje kopen heeft geen zin, want tegen dat mijn kinderen leren schrijven zullen we waarschijnlijk alweer hopeloos achter zijn... Maar zonder fouten schrijven zullen ze!!!!
30-05-2006
Hartsteken
'T is ondertussen al een week geleden dat ik nog gaan lopen ben... Hoog tijd dus om de training weer op te pakken, dacht ik zo, zeker nu ik een nieuwe sportbh gekocht heb... Na 10 minuten lopen kreeg ik zware steken ter hoogte van mijn hart. Te erg om door te lopen, dus dan maar op mijn gemak teruggewandeld. Daar gaat mijn training...
Hartsteken? Waar heb ik die ineens vandaan?
Komen ze voort uit mijn frustratie over de 5 postauto's die hier - alwéér - in de straat geparkeerd staan, terwijl er aan de overkant van de Brusselsesteenweg (dus aan de overkant van het postkantoor) een grote parking is waar ze met 100 postauto's kunnen gaan staan? Ik ben van frustratie (ik vond geen parkeerplaats in de straat) gaan klagen. De loketbediende haalde zijn schouders op, de verantwoordelijke "was er niet" en dus heb ik maar een klachtenmail gestuurd. Zucth... Als ik geen antwoord krijg kunnen ze me nog eens aan het loket verwachten. Mijn vertrouwen in de post is al onder nul, dus veel erger kan het niet worden...
Of kreeg ik hartsteken omdat er te veel vet opgestapeld ligt in mijn aders? Heb ik nu de boter gegeten na een verlengd weekend van choco en boter vreten?
Of komt het omdat ik met mijn nieuwe sportbh liep, en dat mijn tieten en de rest van mijn bovenlijf zich daar nog moeten aan aanpassen? Zou kunnen, want ik herinner me dat dat mijn andere sportbh ook het geval was toen ik er de eerste keren mee liep. Last van mijn schouders en ter hoogte van mijn hart. Hetzelfde als nu.
Afin, wat het ook is, morgen misschien beter een zwemtraining inlassen. Dat is alleszins minder belastend dan lopen. Vrijdag of zaterdag dan nog een lichte looptraining, een soort testrit, en dan zien of we maandag kunnen deelnemen aan de Stadsloop Gent - 10km. Al is de kans groot dat ik vrijdag al meteen een eerste testloop op de politieschool moet doen... On verra!!
29-05-2006
29/5 : de laatste dag in de Vlaschaard
Mijn allerlaatste werkdag...
De voorbije vier werkdagen heb ik de nieuwe ergotherapeut ingewerkt, uitleg gegeven over het gigantische takenpakket, verteld over de vrijwilligers,... afin, het waren 4 vermoeiende dagen. En vandaag was ik er echt niet bij met mijn hoofd, omdat het de laatste dag was zeker? Alhoewel ik niet echt veel tijd had om daar aan te denken, want ik moest nog heel wat afwerken. Tegen het einde van de dag drong het besef beetje bij beetje door. De collega's die afscheid komen nemen... nja, dat doet wel raar...
Ook het afgeven van mijn sleutels, mijn bureau, mijn computer,... raar... Afscheid nemen van de vrijwilligers, telkens dezelfde uitleg geven op steeds dezelfde vragen en opmerkingen,... raar... En dan krijg je van één van je beste vrijwilligers een boekje met een twintigtal foto's in, getrokken doorheen die 4 jaren dat je met hem gewerkt hebt. Foto's van feesten, opendeurdagen, ... heel leuk om te krijgen!!! (Bedankt Raoul!!!)
Ach ja, ik zal er zeker nog passeren. Zo'n toffe bende collega's waar je 4 jaar lang mee samengewerkt hebt, vergeet je niet zomaar. Als ik over anderhalve maand vakantie heb, spring ik zeker nog binnen!! Ook op de ergovergadering was het even moeilijk. Afscheid nemen van de collega-ergo's. Er zitten er enkele tussen waar ik héél goed mee overweg kon, en die ik hopelijk regelmatig nog zal zien. En dan krijg je kaartjes, flessen wijn,... dan is het toch best wel raar om te beseffen dat je blijkbaar toch wel geapprecieerd werd. Anders doen mensen die moeite niet. Maar het is iets dat je eigenlijk pas nadien beseft of bij stilstaat. Ik toch.
Aan al mijn collega's die dit lezen: héél erg bedankt voor de vier toffe jaren. Ik wens jullie nog heel veel plezier in de Vlaschaard, Muide, Speltincx en de andere centra!!!
Goed... nog drie keer slapen en mijn nieuwe leven begint...
En het weekend is alweer voorbij... snif snif
Het weekend waar we zo lang naar uitgekeken hadden, is alweer gepasseerd... Zucht...
Het begon al goed: het zonnetje was nergens te zien, en dat beloofde op onze weekendbestemming al niet veel beter te zijn. Bovendien stonden we na een uur al compleet vast in de file aan de werken op de E411. Miljaar toch. Wat is dat toch met al die wegenwerken in de Walen? Kunnen die nu niet eens gewoon dóórwerken? Kennen ze daar geen einddatum - en de bijhorende boetes? Al zolang ik langs de E411 rij, zijn er daar werken 'bezig' ( "bezig" tussen grote aanhalingstekens want eigenlijk zie je er zelden iemand werken. Zelfs machines zie je nauwelijks) en ondertussen rij ik toch al een jaar of 6 met de auto... Blij dat ik in Vlaanderen woon. Al blijft Wallonië ook wel heel mooi natuurlijk. De smalle baantjes, de vele bochten, de mooie uitzichten, ... daar hou ik wel van...
Het weekend zelf was geweldig, super, héél plezant. Lekker eten, veel drank, UNO, Sudoku en een groep vrienden... wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn??? ;-)
Hierbij de groepsfoto, meer foto's vind je in de linkerkolom... Alle foto's verkrijgbaar op aanvraag (gratis voor de vrienden, betalend - 1 - voor anderen...
26-05-2006
kl** teletekst
Dave is verslaafd aan teletekst. Al lang... het is het eerste wat hij doet als hij thuiskomt na een dag werken, of zelfs als we 's avonds of 's nachts thuiskomen na het uitgaan of zo. Wie bij den hond slaapt, krijgt zijn vlooien, dus heb ik de vlooien nu ook te pakken en begin ik dat ook te doen...
Maar de laatste tijd is het echt wel triesting gesteld met teletekst. Toch op één. Halve stukken tekst, verkeerde paginanummering, twee pagina's door elkaar, tekst die pas na 5 minuten verschijnt... het is echt wel huilen met de pet op. Ik vroeg me af of het aan teletekst ligt, of aan onze tv. Ik denk het eerste, want onze tv werkt voor de rest nog goed. ZIjn er nog mensen die klachten hebben over teletekst? Graag uw reactie...
25-05-2006
La douce France
Vandaag vertrekken we voor een héérlijk weekendje Frankrijk. Zonnen, vissen, BBQen, ... meer moet dat niet zijn. Een heerlijk weekendje uitrusten na drie dolle dagen werken (ahum) en voor de start van mijn flikkenopleiding. Het zal deugd doen!
24-05-2006
Bobo en Punki
Terwijl Dave en ik gaan genieten van het schoon weer en de rust in Frankrijk (en in de auto van Gé en Vince) laten we Bobo en Punki achter in de veilige handen van buurman Roland. Normaalgezien droppen we onze twee kastarts bij bomma en bompa Welle (Dave zijn ouders dus) maar gezien ze nu al meer dan een jaar in de tuin rondhuppelen, is het echt geen optie om hen voor vier dagen weer op te sluiten in zo'n klein hok van nog geen vierkante meter groot. Moesten we ze samen zetten, zou één van hen het hoogstwaarschijnlijk niet overleven (ik gok op Punki) en ja, kan je het twee halfwilde konijnen aandoen om in een hok gepropt te worden? Nee. Dus gelukkig voor ons, de konijnen en de bomma en de bompa, is er de buurman. Hij zal hen elke dag water en eten komen geven. Hopelijk houdt hij het ook wat in het oog dat ze zich geen uitweg graven uit de tuin...
23-05-2006
Portefeuille gestolen...
Nou ja, hoe ironisch kan het zijn?
Over een week starten met je opleiding bij de flikken, maar vandaag zit je nog aan de andere andere kant van de balie. Aangifte te doen van je portefeuille die gestolen is, uit je handtas, die op je bureau lag in het dienstencentrum waar je ondertussen al enkele jaren werkt. De handtas, inclusief portefeuille, ligt al al die jaren elke dag zo op je vensterbank, zonder dat er iemand een poot naar uitsteekt. Je GSM, die aan je klavier ligt, in het zicht van iedereen, blijft onaangeroerd (gelukkig!) maar je portefeuille verdwijnt uit je - gesloten - handtas. Samen met de GSM van je vervangster die je aan het opleiden bent, en die weggstoken zat in haar - grote - handtas, zelfs omwonden door een soort sok, waarvan je niet kan zien dat er een GSM insteekt. Je vindt het - na 4 jaar onbezonnen al je spullen op de vensterbank van je - open - bureau te laten liggen - compleet ongeloofwaardig. Je vindt het zo ongeloofwaardig, dat als je collega je meedeelt dat haar GSM weg is, je er niet eens aan denkt om eens in je eigen handtas te controleren of alles er nog in zit. Dat je eigen portefeuille gestolen is, merk je pas na een zoektocht van een half uur, en het opnemen van je eigen handtas, die plots véél te licht weegt om volledig te zijn. En ja, dan zit je daar... bij de flikken... verklaringen af te leggen die je binnenkort zelf leert afnemen. Formulieren in te vullen die je over een jaar zelf moet invullen. Uitleg te geven die je zelf zal leren geven.
Oh, verdomde ironie van het lot!!!
(op de foto, mijn portefeuille. Wie dit exemplaar vindt, in een vuilnisbak, op het stort of in de Leie, gelieve hem terug te brengen. Dit juweeltje van een portefeuille bevat mijn rijbewijs, IDkaart, bankkaart, SISkaart, facturatiekaart van de Gamma, een kaart van het UZGent, een LijnPas 2006, een JBCkaart, een oud ticket van de opera, en waarschijnlijk een biljetje van 20 - dat laatste je mag houden als je de rest maar terugbrengt.)
22-05-2006
Nog 3 werkdagen...
Nog drie werkdagen te gaan...
Maar het beloven drie zware dagen te worden... Vandaag de eerste dag met mijn vervangster. Heel de dag uitleg geven. Over de jobinhoud, over de senioren, over de visie van het centrum, over ergotherapie aan huis, over het organiseren van activiteiten, over de inhoud van de activiteiten, ... Ik herinner me nog toen ik die uitleg kreeg. Toen kwam ik doodmoe thuis na mijn eerste werkdag. Zoveel informatie die je krijgt op zo'n korte tijd en toch proberen er zo veel mogelijk van te onthouden... Maar de uitleg geven is minstens even vermoeiend weet ik nu. Want ik wil zoveel mogelijk informatie doorgeven, ik wil niets vergeten door te geven, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan. Overleg en notities zijn nu toverwoorden...
Nog 9 dagen te gaan... Het wordt tijd. Ik begin er nu echt naar uit te kijken. Het wachten heeft lang genoeg geduurd... Tijd om er echt aan te beginnen!!!
20-05-2006
Taalbad Frans
De week Frans is achter de rug... Het was lang genoeg, het was vermoeiend om heel de tijd frans te spreken en te denken, maar het was wel héél plezant. Ben heel blij dat ik het gedaan heb, al heb ik er dan wel een week congé aan opgedaan. Ach ja, wat zou ik anders gedaan hebben? Lui geweest zijn? Auto wassen? Kuisen? Hier beneden op de werk werken? Tja, dan doe ik liever iets echt nuttig. En het was een heel plezante groep. Allemaal heel verschillende mensen, maar het klikt wel. De laatste dag (vrijdag) hebben we de hele dag in Gent rondgestapt, van het zuid naar het St-Pietersplein via St-Baafs naar de reep en de vrijdagsmarkt. 's Middags een dagschotel gaan eten in een grieks restaurant, en dan nog een klein toertje. Uiteindelijk zijn we dan in een café verzeild geraakt aan de Korenlei, en daar hebben we gezeten tot een uur of 8 's avonds. En maar frans klappen...
Afin, dinsdag hebben we weer afgesproken met een aantal van de groep waarmee het echt goed klikt, en we zien wel waar we uitkomen...
18-05-2006
Koning van het plagiaat
Een avondje theater...
Met Dave, want Ilse was wat oververmoeid. Dat kwam ik te weten gisteren ergens in de namiddag, toen ik mijn voice mail beluisterde. Dus: misschien wou Dave wel mee naar toneel... Stom idee van mij... "Als ge écht niemand anders vindt, wil ik wel mee, want het is de finale van de Champions League vanavond" Wablieft??? Diene pipo wil eigenlijk liever niet mee naar een reeds bejubelde toneelavond voor een stomme f*** voetbalwedstrijd?????
Waar gaat de wereld in godsnaam naartoe?? Eerst Koen Wauters die zijn kop in een doodskist steekt, en dan Dave die ... {zucht, diepe zucht} 't Is te hopen dat Kate morgen de finale haalt....
Maar soit, wat het toneel betreft... Knap, zeer geslaagd!!! En het kreeg nog een staartje. Want wie stond er achter ons toen we stonden te klungelen aan de betaalautomaat van de parking op St-Baafs? Werner De Smedt en zijn lief/vriendin/vrouw... Of we wel thuis zouden geraken? mmmm, hij zou eens moeten weten, he Daveken??!!
17-05-2006
De liefde is over...
Hoeveel groter kan een teleurstelling zijn?
Jarenlang, wat zeg ik, een jong mensenleven lang, keek ik naar hem op... Jarenlang kweelde ik alle songs mee... en nu nog ken ik zo goed als alle teksten van buiten... Al jaren ga ik naar de concerten in het Sportpaleis...
En dan dit... Reclame maken voor een uitvaartverzekeringsmaatschappij... Koen, Koen toch, waar zat je met je hoofd? In een doodskist? Wat een val! Van idool naar nagel van mijn doodskist.
En niet omdat het een reclame is voor een uitvaartverzekering, of omdat er een liedje aan verbonden is. Nee, waarom moet iemand als Koen Wauters nu in godsnaam zijn kop verkopen (want hij zal er wel royaal voor betaald zijn - plus een gratis uitvaartverzekering voor de ganse familie waarschijnlijk) aan een verzekeraar? Enkele maanden geleden stond hij ook reclame te maken voor 't één of 't ander, herinner ik me... Wat ik toen ook best wel onbegrijpelijk vond... Nu, als je in geldnood zit, zou ik misschien ook wel zoiets doen, maar zou de Koen in geldnood zitten? Is Dakar een (te) dure hobby? Draaiden de Sportpaleisconcerten op verlies misschien? Is Valerie een shopfreak?
Ach ja, ieder zijn ding natuurlijk. Voor diegenen die het liedje graag horen, het wordt niet als single verkocht (daarvoor is het werkelijk té slecht!!) maar als je het graag in huis wil, één oplossing: als de bliksem een uitvaartverzekering afsluiten, zorg wel dat je bij de juiste verzekeraar staat of je komt zonder single buiten...
Eén ding zal ik toch niet kunnen laten... uitvaartverzekering of niet, de concerten in het Sportpaleis blijven fantastisch... Misschien krijgen we bij de volgende reeks een klein doodskistje als aandenken??
Al enkele maanden geleden had ik tickets besteld, maar helaas was ik ze vergeten te betalen...
