Bijna tachtig procent van de Hindoestanen in Suriname is hindoe. Slechts een klein deel is moslim en een nog kleiner deel christen. De secretaresse van Arian, Fazia, is een hindoestaanse moslima. Haar ouders hadden ons uitgenodigd op het suikerfeest, het einde van de ramadam, en vonden het dan ook een hele eer dat we aanwezig waren. Ook Nick vond het fantastisch. Er was eten in overvloed en we kregen nog een zak vol met bakjes eten mee naar huis voor de volgende dag.
Fazia in actie
Aan het smullen op het feest
groepsfoto die Nick genomen heeft van de familie, de papa en mama van Fazia en hun zes dochters
Opa, papa en Arian
Naar Hindoestaanse tempel met Nick
Eindelijk was Nick er om de sleur even te verbreken. Het is hier vakantie en dus ook voor mij geen werk. We proberen er dan maar zo veel mogelijk van te genieten. Ik ging met Nick naar een Hindoestaans bedevaartoord. Het bevindt zich op "Weg naar Zee". Aan het einde van de weg, vlak bij de modderige kust is een openluchtcrematieplaats gevestigd waar de hindoes hun doden verbranden. De bedoeling is dat de rook richting zee waait, maar dat kan nog wel eens verkeerd uitpakken. De tempel heeft zowel binnen als buiten kleurrijke beelden van Hindoegoden en het doet allemaal een beetje kitcherig aan. Je ziet er vb. een enorm beeld van Hanuman, de godin Shiva en van de moeder van het water Gangamata, en nog vele andere...
Op deze foto met Nick zie je dat de mangrovebossen tot in zee komen, dus ook geen mooie witte stranden of een heldere blauwe zee. Daarvoor moet je op de eilanden zitten en niet in Suriname.
Deze vond ik toch maar akkelig, een blauwe ziekelijk uitziende baby in een wieg, dit zal ook wel één of ander god voorstellen.
Nog een leuke tempel, maar dan wel in het centrum van de stad.
24-08-2010
Back in town!
Ja, we zijn sinds een weekje terug en alles hebben we weer op de rails gekregen. De eerste dagen waren wel hectisch! Een enorme drukte in de stad omdat hier de vakantie is begonnen en dit alles ging gepaard met hevige regenbuien en onweer, nog uitlopers van de regentijd. De laatste dagen regent het iets minder, zou de droge tijd eindelijk beginnen?
Toen ik mijn eerste boodschappen ging halen, kwam ik tot de vaststelling dat er op dit ogenblik een aardappelschaarste is, maar gelukkig heb ik er gevonden want Arian kan eigenlijk geen rijst meer zien! Ook groenten en fruit zijn schaars en duur. Het enige betaalbare voor Surinaamse normen zijn bananen en sinaasappelen wat fruit betreft en komkommer, witte kool, pompoen en plaatselijke bladgroenten zoals amsoi en andere voor ons vreemde groenten.
Maar zoals ik al eerder zei was dag één een pechdag: mijn Surinaamse GSM was zoek (bleek daarna in de computertas van Arian te zitten) en mijn modem van de computer deed het niet, ik was dus weer afgesloten van de buitenwereld en dus geen goede start hier. Dag twee kwam ik tot de vaststelling dat de waterkoker het niet meer deed en de kasten met reservevoedsel vol met ongedierte zaten. Zelf een nieuw pakje rijstwafels waarvan ik de bovenste twee wafeltjes van had opgegeten, bleken eigenlijk vol maden te zitten, een remedie tegen de honger. Dit is nog maar eens een les geweest dat echt alles dat niet in blik zit in de koelkast moet bewaard worden.
Maar zoals ik zei gaat alles goed nu. We hebben ons een nieuwe modem moeten aanschaffen, hoogst waarschijnlijk stuk gegaan door een nabije blikseminslag toen we nog niet terug waren. Ook de tuin ligt er heel netjes bij sinds ik een nieuwe tuinman "Sunny" heb. Het valt niet mee om iemand te vinden die zowel in zwaar onweer als in de bakkende zon in de tuin wil staan werken, en nu met al die regen groeit alles hier zo hard dat je het ziet groeien terwijl je er op staat te kijken.
Arian heeft reeds een prettige werkweek achter de rug en ik begin vandaag een privéles Frans te geven aan 2 Belgen die hier werken bij de Stichting Bosbeheer en over enkele maanden naar de Congo gaan, kwestie van het Frans even op te frissen.
Verder hebben wij een heerlijke vakantie achter de rug waar ik hier nog wat foto's van bijvoeg,
Diner à la ferme avec la famille
Onze middeleeuwse toren die we voor de vakantie hadden afgehuurd (vlakbij Avignon)
De woonkamer
De slaapkamer
Zoutwinning in la Camargue
Zonnebaden in Marseille
Romeins theater in Orange
01-06-2010
Bijna vakantie!
Dag blogkijkers,
Denk nu maar niet dat het alleen in België regent . Wij wonen namelijk in het tropisch 'regenwoud', en als ik de hoeveelheid regen zie die de laatste weken dagelijks uit de hemel is gevallen, dan kan het bijna niet anders of het is nu 'regentijd'! Weinig of geen zon meer, alleen wolken en vooral een héél vochtige warmte, zo vochtig dat ik blij ben airco te hebben. Mijn laagje bruin vervaagt met de dag. Ik veronderstel dat bij die andere mensen nu de schimmel op de muren begint te komen (en niet alleen op de muren). Ik ken hier een jong Belgisch koppel die voor het bisdom vrijwilligerswerk doet en een oud surinaams huisje als logement van hen ter beschikking kreeg. Ze vertelden me dat ze pillen moesten slikken tegen schimmels, niet leuk als je het me vraagt!
Ikzelf heb de laatste tijd ook erg veel last van spier/pees/gewrichts? pijnen. Hier weet men niet wat het is, dus laat ik het binnenkort in het UZ van Gent onderzoeken. Het zou mij niet verwonderen als het komt door de hoge en warme vochtigheidsgraad en mijn lichaam blijkbaar toch niet zo goed tegen het klimaat bestand is. Enfin, we zien verder wel...
Voorlopig zal dit een laatste bericht worden vóór onze vakantie. Ik vertrek binnenkort naar België en Arian komt vijf weekjes later op vakantie. Pas half augustus keren we terug naar Suriname. Dus zal de blog enkele maanden stil liggen. We zijn in elk geval blij dat we weer eventjes terug naar Europa kunnen en dat we onze dierbaren die we gemist hebben terug kunnen zien. We zullen ook een paar weekjes naar Frankrijk gaan, want we zijn beiden toe aan vakantie (vooral Arian dan)! Arian zal enkel thuis zijn de week van de Gentse Feesten (van 16 tot 25 juli) want daarna zakken we naar het zuiden af.
Misschien tot dan en als afsluiter nog een paar kiekjes...
Eén van de twee plaatsen waar ik les geef is in de Oranjeschool, een sterk verouderd stinkend schoolgebouw, waar je liever niet naar het toilet moet! Scholen hebben ook geen glas in de ramen, maar worden meestal dichtgemaakt met kippengaas of houten latjes.
Een klas vol vlijtige leerlingen...
Cheryl (Hindoestaans blank type) en Naomi (100% boslandcreool) zijn druk aan hun opdracht bezig
En hier dan Jhuly (Braziliaanse), Aarfa (Nederlandse nationaliteit) en achterin Fazeema (typisch mollige stadslandcreool) en Martha (Chinese roots). De sfeer is super, ik kan nog steeds niet begrijpen waarom racisme is uitgevonden.
Naast de school heb je Huize Emma van het Leger des Heils.
In dit huisje woont een Myrlène, een collega van mij die het secretariaatwerk doet op de Alliance. Alleen één nadeel, als het hard regent zoals nu, durft de modderstroom wel eens naar binnen komen.
Deze foto wil ik jullie niet ontnemen. De luiaard is het schattigste dier dat in Suriname rondklimt. Je ziet hem zeer zelden, maar hier was hij onder het afdak op Arian zijn werf rond de bezemsteel gaan hangen. Hij zocht misschien wat friste op of voedsel.
01-05-2010
Onze katjes
Op een dag kwam een zwangere lieve zwerfkat bij ons aan huis. Ze zou en ze moest bij ons binnen. Zocht een plekje onder de salontafel, kwam tot rust en beviel enkele weken later van 4 schattige kittens.
De mamapoes gaan we laten stereliseren en de kleintjes zoeken we een goede thuis! Dierenliefhebbers kunnen maar beter niet naar Suriname komen. Hier worden dieren niet echt lief behandeld, laat staan dat ze in huis mogen. Dus dat wordt nog een moeilijke zoektocht voor de kittens te plaatsen.
Truffeltje...
Nog geen naam...
Ramses, de grootste schat...
Toeske (gedoopt door Elisa)
Samen met mama op de zetel
Ze houden (hier zieke) Arian gezelschap
30-04-2010
Botanische tuin Boxel Paraweg
Dicht bij Domburg ligt een klein paradijsje verscholen van bomen, planten en bloemen. 'Bij Little Paradise' kan je een rondleiding reserveren van ongeveer een uur met interessante uitleg over medicinale planten, kruiden, bloemen, vruchtbomen en bijzondere toepassingen van wat groeit en bloeit in Suriname. Eric zorgt voor een boeiende uitleg over de gewoontes van indianen en marrons.
Onze namen waren niet allen correct geschreven, maar het was toch een bijzondere warme ontvangst.
We krijgen als binnenkomer een sapje aangeboden.
Hoe maak je hoeden en manden...eerst een palmtak nemen en dan...
Elisa leert hier het basisproduct maken..en ze doet het heel goed
De Heliconia rostrata (Palulu), staat (hangt) prachtig in een vaas
De Hibiscus
Nog een zeer mooie bloem van de Heliconiafamilie
Een prachtige palmsoort
Netty in haar nopjes!!
Vogels in Suriname
Het grote aantal aan insecten in Suriname is een rijke voedingsbron voor de ruim 650 vogelsoorten die hier voorkomen. Een aantal vogels, zoals de stern, de blue wing eend, de visarend, de boerenzwaluw komt jaarlijks uit Noord-Amerika om aan de kust van de Guyana's te overwinteren. Opvallend in het kustgebied is de felrode ibis (helaas hebben onze vogelspotters hier geen foto van kunnen nemen) die samen leven met de lepelbek in enkele kolonies tussen de witte reigers op de modderbanken en in het mangrovebos.
De volgende foto's zijn van vogels die voornamelijk in het kustgebied voorkomen. Onze vogelspotters Marc en Netty deden hun best om een paar mooie shots te nemen. Hierbij een paar van hun foto's:
De mangrovereiger
De rediborsu of soldatenspreeuw
De zeer grappige leljacana (huppelen dikwijls bij ons in de tuin)
De Grikibi (in grote aantallen aanwezig en maken enorm veel kabaal - gri..kebi, gri..kebi!)
De grijsborst purperzwaluw
??
De witte reiger
Een soort buizerd
Een ooruil met nest
Moeder en dochter
Ja, dochter Elisa op bezoek maakte ons zeer gelukkig! Hopelijk heeft ze er van genoten en heeft ze gauw weer zin om terug te komen. Hierbij enkele foto's van ons beiden samen... en hopelijk kan ik nog voor het einde van het jaar een reeks op de blog zetten met Nick erbij!!!
Nabij Fort Nieuw Amsterdam
Bij Plantage Peperpot en een zielig zwerfhondje, dat Elisa graag had willen meenemen..
Midden in het woud in de Witi Kreek
In de Botanische tuin van 'Little Paradise'
Op een overzetbootje richting Matapica
In de vlindertuin in Lelydorp
Tijdens een boottochtje
Lekker bijklettens in de hangmat!!
Een potje schaafijs met amandelsmaak
16-04-2010
Diploma Kathleen
En inderdaad: vanaf nu is ons Kathleen een gediplomeerde drugsontdekker.
Deze week
Omdat we de plantages zo leuk vonden, besloten we ze ook nog eens met de fiets te verkennen: leuk, maar heet..... ondertussen zijn de verbrande plekken al goed aan het vervellen (Netty)
fietsferry
Afwisselend stralende zon en heet, met soms een tropische regenbui om even af te koelen
Bijkomen na gedane arbeid aan de waterkant.
Dinsdag hebben we Arian vergezeld naar Nickerie voor een werkvergadering. Tussendoor stopten we even bij Coronnie op zoek naar Rode Ibissen. Een prachtig stukje natuur, maar muggen..... !!! Hier noemen ze de beestjes Mampieren, maar wij zeggen vampieren: op een kwartiertje tijd was Marc zijn rug een waar betenlandschap: 42 steken, losdoor de T-shirt. De rode Ibissen zagen we enkel van ver, maar het was zeker de moeite waard, een ongelooflijk vogelbestand, vliegende vissen...
Tussendoor bezoek aan Nickerie, de markt.
En natuurlijk uitblazen na gedane arbeid.....
Gisteren hadden we minder geluk: gans de dag tropische regen, vervelend, maar soms toch mooi.
time flows
Hallo,de tijd gaat snel. Ann is ondertussen weer thuis en wij hebben wat achterstand met ons reisverslag. Sinds maandag zijn Arian en Kathleen terug aan het werk en moeten Marc en ik ons zelf vermaken. Kathleen tolkt momenteel voor de Franse ambassade: die een opleiding geeft aan de politie hier om hun te leren waar drugs kunnen verstopt worden in voertuigen. Elke avond komt ze met wilde verhalen thuis; binnenkort kan ze zelf de dienst leiden
Eind vorige week trok een 4-daagse wandeltocht door de straten van Paramaribo: thema: de verkiezingen van 25 mei. Een vrolijke bedoening, alle 24 partijen waren aanwezig samen met alle sportclubs in kleurrijke fitout. Nogal wat anders dan de Gentse Fieste-stoet: tijdens de 'gaten' in de optocht laat men het kruisend verkeer gewoon door. Daarna hebben we 'Paramaribo by night' verkend, hiervan geen getuigen....
Wat blijft verwonderen: de straatkunst, werkelijk alles wordt beschilderd met reklame.
Plantage Peperpot: langs de overzijde van de Surinamerivier liggen een aantal oude plantages. Een heerlijk gebied om te wandelen en te fietsen.
Suriname kent vele bevolkingsgroepen. We bezochten de Indoestaanse crematieplaats: indrukwekkend, soms echte kitch, maar zeer sfeervol.
11-04-2010
Matapica
Na een dagje rust (en was) zijn we weer op weg'op zoek naar de schilpadden, die in deze tijd van het jaar hun eieren op het strand komen leggen.
Eerst een leuke boottocht.
Soms met hindernissen: het bootje wordt over de dijk gehesen.
Door mangrovebossen en moeras.
Aankomst in het natuurreservaat. De zonsopgang bij de Atlantische Oceaan.
Op een nachtelijke wandeling hebben we geluk: dank zij de gids, kunnen we het volledige proces meemaken: het werpen van de eieren, het toedekken, en de terugtocht naar de oceaan. Iedereen wordt er stil van. De volgende morgen zijn we voor dag en dauw alweer present om te zien of er nog laatkomers achtergebleven zijn.
En we hebben geluk, ditmaal bij daglicht.
Nadien een welverdiend ontbijt in ons paradijselijk kamp.
En rust, zee en zon.... al kan het wel heet worden.....
Aankomst en Browsberg
Hallo, Kathleen is druk bezig met de voorbereiding van een vertaaltour, dus neem ik de blog even over. De tijd gaat snel. Vorige week zijn we na een verwarrende vlucht goed aangekomen: ik bleek niet te kunnen inchecken, omdat ik gesignaleerd stond als 'persona non grata' (drugdealer ?). Nadat dit eindelijk uitgeklaard was, bleek de vlucht overboekt. Even spannend dus, maar de beloning was navenant: een lekker luxueus zitje in Business Class. Na even aclimatiseren van de Belgische temperaturen naar de Surinaamse +30 graden, zijn we zaterdag vertrokken naar Brownsberg, heerlijk de natuur in.
Ons verblijf : na een leuke afdaling vanaf de parking, het bos in.
Wat voelen we ons klein !!
De heenweg was leuk, de terugweg met een hoogteverschil van 450 m, op zijn minst gezegd vrij vermoeiend.
Flora en fauna indrukwekkend.
Ann in wonderland.
Leve de geplaveide paden....
Geen commentaar..... wat naar beneden gaat, moet later terug naar boven... pffff
Snurkers buiten..... rarara.....
En de volgende dag nog maar eens een watervalletje als verfrissende douche meegenomen, natuurlijk alweer onderaan de berg
29-03-2010
De Alliance Française
Dag vrienden en familie,
Ik weet het, het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog heb gezet, maar ik heb het dan ook vrij druk en wel met het volgende: De Alliance Française de Suriname. Tegenwoordig geef ik elke avond in klasverband van 18 tot 20 uur les en heb ik daarvoor nog enkele keren privélessen. Soms zijn dit zes volle uren op een dag en geloof me dat ik na zo een dag bij gemiddelde temperaturen tussen de 27 en de 32 graden bekaf ben. Daarbij krijg ik ook meer en meer vertalingen te doen voor o.a. hotels en tour-operators. Maar het is nog steeds ontzettend leuk. Met mijn eerste groep ben ik reeds aan module 2 begonnen en ben ik weer 10 weken zoet. Net voldoende uren om begin juni te kunnen stoppen en rond die tijd te plannen om een poosje vakantie te nemen in België.
Met Arian gaat het ook zeer goed! Hij neemt tegenwoordig 'iets' minder hooi op zijn vork, het werk geraakt stilletjes aan op de rails. Zijn functioneringsgesprek was blijkbaar ook bijzonder gunstig, dus voorlopig zijn we hier nog niet weg. We hebben dan ook nog ontzettend veel plannen om toch in de regio een paar reisjes te ondernemen de komende jaren. In het najaar is er alvast een lang weekend Curaçao gepland, van hieruit niet duur en niet lang vliegen.
Binnen enkele dagen komen Elisa, An, Marc en Netty bij ons op vakantie. We kijken er ontzettend naar uit en volgende week hebben Arian en ik verlof genomen, zodat we met de groep een paar avontuurlijke tripjes kunnen maken. Vanaf volgende week hebben we ook een nieuwe reflexcamera, zodat we mooiere foto's kunnen nemen en vooral de 'beestjes' van dichter bij kunnen fotograferen.
Hieronder nog foto's van de Alliance, nog een authentiek gebouw in koloniale stijl.
Mariandl, Gina, Carmen en Jeanne op de prijsuitreiking van een opstelwedstrijd. De eerste vier winnaars waren allemaal leerlingen van mij. Ik was zo ontzettend trots!!
Gezellige receptie achteraf met o.a. ook veel aanwezigen van de Franse Ambassade
Monsieur André, le Président de l'Alliance
Catherine Prosper, mijn directeur
01-03-2010
Rudi
Ja, Rudi is al weer een weekje weg, het gaat snel, maar het was gezellig eens een vriend op bezoek te hebben. En binnen een maandje komen dochterlief Elisa, Anne, Marc en Netty. Ik kijk er nu al naar uit!!
Ik wou ook via de blog onze buren bedanken voor jullie reacties (André en Armand waarvan ik een reactie kreeg maar waarvan ik jullie e-mailadres niet heb) en de goede zorgen in het bijzonder Greta die maakt dat de poes niet verhongerd en de post niet nat wordt geregend, dit blijkbaar in goede samenwerking met schoonouders en dochterlief.
Voor de rest hebben we weer een drukke week achter de rug, ook ik krijg op dit moment meer werk door de Alliance aangeboden en dan blijft er nog weinig tijd over voor vertier.
Hier nog enkele kiekjes van Rudi tijdens zijn verblijf in Suriname!
Mango's plukken
Brownsberg
Onze hangmatten hangen gebruiksklaar. We hebben ook het nut aan den lijve ondervonden. De volgende ochtend lag er een slang in onze pinahut, netjes opgerold in het hoekje. Neen, op een kampeermatrasje krijg je mij hier niet!!
De Irenewaterval
17-02-2010
Blanche Marie (4)
Vanuit Blanche-Marie is het nog 2 uur rijden tot in Apoera aan de Corantijnrivier die de grens vormt met Brits Guyana. Daar tussenin ligt de steengroeve van Nootje, een zakenpartner van Arian zijn bedrijf. We mochten de tweede dag op zijn steengroeve logeren.
Een reuzeboom langs de weg..
Op de steengroeve een klein torretje gevonden...... Vond nog niet de juiste benaming, neushoornkever? olifantskever? titanic boktor? In elk geval zag ik dat verzamelaars daar veel geld voor neertellen.... ik zette hem terug in de natuur....
Evenwijdig aan de weg van de Blanche-Marievallen naar het grensplaatsje Apoera loopt de Bakhuis-spoorlijn. De ruim 100 km lange spoorweg dwars door de jungle staat in de volksmond bekend als 'de spoorlijn van nergens naar ergens'. Bij de onafhankelijkheid in 1975 kreeg Suriname als gouden handdruk 3,5 miljard Nederlandse guldens mee, een bedrag dat in tien tot vijftien jaar mocht worden opgemaakt. Er werd een Meerjaren Ontwikkelingsplan opgesteld, waarvan het meest prestigieuze onderdeel jet ontwikkelingsproject voor West-Suriname was. In West-Suriname zou een groeipool worden ontwikkeld met Apoera aan de Corantijn als hoofdstad. Er zou aan de Kabaleborivier een stuwdam worden gemaakt voor electriciteitsvoorzieningen, die dan zouden dienen voor landbouw, bosbouw en ontginning van bauxiet. Onderzoek had aangetoond dat in het Bakhuisgebergte voor minstens 90 miljoen ton bauxiet op ontginning lag te wachten. In Apoera werd een kade gebouwd voor aanmeren van zeeschepen, en Bruynzeelwoningen werden gebouwd voor de werknemers. De bauxietmaatschappijen toonden echter geen interesse voor de dure bauxiet uit het verre binnenland.
De staatsgreep maakte een einde aan de plannen... De daaropvolgende militaire regeringen hebben het project, dat toen al vijfhonderd miljoen gulden had gekost, niet meer uit de kast gehaald. Wel verkochten zij het materiaal dat in Apoera stond om de enorme uitbreiding van het leger te kunnen financieren.
Apoera is het klassieke voorbeeld van weggegooid geld geworden (ook geen foto waard). Het spookstadje wordt nu wel bewoond door vooral indianen.
Hier een locomotief, reeds overgroeit door de natuur, op het eindpunt van de spoorlijn die stopt op de kade aan de Corantijnrivier.
De steengroeve van Nootje
Nog een wandeling in het woud... we zagen een bende apen die zich door de bomen slingerden, maar helaas geen foto ervan.
Een grapefruitboompje in de steengroeve
Arian steeds met houwer op pad...je zal maar een giftige slang tegen komen hé
Op de terugweg even een watermeloen consumeren
Nog een paar uur rijden door de oneindig groene bomenzee
Blanche Marie (3)
De volgende dag vroegen we aan de man ter plaatse of hij ons wou gidsen op een wandeling. We dachten dat we het woud in zouden gaan, maar niets was minder waar. Hij ging dwars door de rivier en watervalletjes met ons. Had ons ook niet verwittigd dat we wel eens nat zouden kunnen worden!!
Het begon nog deftig, je schoenen uit doen is niet zo lastig
Hier wordt het toch al iets dieper. De gids vindt een vislijn die daar achter is gelaten..
Rudi, de man van de praktische kant...
Een watervalletje
Uiteindelijk dan toch helemaal nat en kostbare spulletjes doorgeven...
Arian rustig met een boek aan de kant, de zon was heel fel vandaar een beetje overbelicht..
Bij Blanche-Marie (2)
Eenmaal aangekomen staat ons een prachtige verassing te wachten. Na uren groen, groen en nog eens groen krijg je plots watervalletjes te zien van een ongelooflijke schoonheid. Niet dat deze watervallen zo spectaculair zijn, maar die open plek in het woud is een echt prachtig. Met hun dertig meter zijn ze één van de hoogste watervallen van Suriname. De Blanche-Marie Vallen waren al in een eerder stadium door de koloniale landmeters in kaart gebracht, maar werden in 1897 herontdekt door de voormalige luitenant Van Drimmelen, die op dat moment districtcommissaris van Nickerie was. Hij vernoemde de vallen naar zijn vrouw Marie. Twee jaar later zocht de geoloog Dubois er naar bauxiet. Hij werd getroffen door de schoonheid en vroeg een concessie op het gebied. Bouwde er mooie vakantiehuisjes, e.d. Enkele generaties later, en na het overlijden van de laatste meneer Dubois, zit de erfenis al enkele jaren in onverdeeldheid met als gevolg dat het vakantie-oord in verval is. Wij verkozen om onze hangmatten op het terras op te hangen en niet binnen in zo een huisje te slapen (ik moet jullie niet uitleggen wat een jungle allemaal kan doen aan zo huisjes als je ze niet onderhoudt!!!). We moesten voor ons 'kamperen' toch dik betalen, maar we zaten aan het huisje aan de vallen en helemaal alleen.
Bij ons aankomst toonde de gids (die verblijft telkens 3 maanden aan één stuk in het woud en gaat dan voor een paar weken terug naar de stad) waar we het veiligste in de vallen konden baden. Rudi kon er niet rap genoeg inzitten!!
Center Parcs in het echt...
Ze bestaan uit gigantische basalten rotspartijen waar het water afdenderdt...
Hangmatten ophangen en barbecue aansteken!
Zie je de vallen op de achtergrond??
Zonder commentaar..
Volgende morgen: net wakker en nog even uitschommelen ...
Op weg naar Blanche Marie (1)
Een driedaagse avontuurlijke tocht!!
We zijn blij deze week vriend Rudi als logé te hebben. Aangezien hij ons avontuur had gevraagd, hebben we ook voor avontuur gezorgd! De dag na zijn aankomst zijn we gepakt en gezakt, met enorme koelbox met proviand en drinken, voldoende water, hangmatten, planken, kettingzaag, kabels, .....enfin, alles wat je nodig hebt om op survival te gaan in het regenwoud, vertrokken voor een driedaagse tocht richting Brits Gyana. In het westen van Suriname liggen diep verstopt in de jungle de Blanche-Marie watervallen, gelegen op circa 300 km van Paramaribo. Ze hebben de weg door de jungle aardig opgeknapt, met als gevolg dat we er nu maar 5 uren hebben overgedaan om er te geraken terwijl men er vroeger 10 uren over deed. Maar je moet nog steeds een four wheel drive hebben, want het laatste stukje is af en toe bijna onbegaanbaar. Spectaculair is hij wel: dwars door onbewoond savanneland, door swampen waar je kniehoog door het water rijdt en door oogverblindend regenwoud. Met bruggen waar je door de gaten de rivieren en kreken kunt zien stromen en je dus af en toe planken voor de wielen moet leggen, om niet weg te zakken in de oude staalconstructie. Wij gingen helemaal alleen, maar het is toch verstandiger dit in karavaan te doen, want je komt hier uren, soms dagen niemand tegen.
Midden in het traject bij Witagron heb je een redelijk degelijke brug over de Coppename rivier. Het is een piep klein dorpje met wat ik zag weinig leven, en vanaf hier is er tot bestemming werkelijk niks meer.
Voor de laatste 15 km afslag Blanche-Marie moet je minimum een uur uitrekenen. De laatste brug is dan ook even twijfelen van doen we het of doen we het niet, maar als je al zo ver bent gekomen dan ga je niet terug hé!
Arian vindt dit natuurlijk super stoer!!
Toch maar wat aanwijzingen geven...
Een swamp
We zijn er bijna...
09-02-2010
Ons huis
Sommigen onder jullie waren nieuwsgierig naar ons huis, hier dan een paar foto's....
Het is een heel groot huis met 4 slaapkamers, waarvan we één een bureau van hebben gemaakt, twee badkamers, een grote garage, enz..
Hier zie je het huis in de verte met een grote oprijlaan met palmbomen
De zitkamer
Hier moet nog een wandmeubel komen en wordt bij een meubelmaker op dit moment gemaakt
De eetkamer
Ons buiten zithoekje
Of je kan natuurlijk ook in de hangmat
Arian die wil bowlingen met onze watermeloen
de tuin
Onze mangobomen
Morgen komt vriend Rudi voor tien dagen. Er staan al enkele avontuurlijke uitstapjes op het programma, dus vanaf volgende week weer nieuwe ontdekkingen!!
Dag blogkijkers,
. Wij wonen namelijk in het tropisch 'regenwoud', en als ik de hoeveelheid regen zie die de laatste weken dagelijks uit de hemel is gevallen, dan kan het bijna niet anders of het is nu 'regentijd'! Weinig of geen zon meer, alleen wolken en vooral een héél vochtige warmte, zo vochtig dat ik blij ben airco te hebben. Mijn laagje bruin vervaagt met de dag. Ik veronderstel dat bij die andere mensen nu de schimmel op de muren begint te komen (en niet alleen op de muren). Ik ken hier een jong Belgisch koppel die voor het bisdom vrijwilligerswerk doet en een oud surinaams huisje als logement van hen ter beschikking kreeg. Ze vertelden me dat ze pillen moesten slikken tegen schimmels, niet leuk als je het me vraagt!
(Netty)
Een driedaagse avontuurlijke tocht!!
