De overdracht van een stuk land van een Surinaamse familie aan de firma wordt steeds vooraf gegaan door een ceremonie om moeder aarde en de voorouders gunstig te stemmen en de boze geesten te verdrijven. Men vraagt dan aan moeder aarde in te stemmen met het nieuwe doel van het stukje land en de mensen te willen beschermen die er zullen op werken de komende jaren. Hier zie je de hoofduitvoerder een toespraakje houden voor de familie en collega's.
Zelf de allerkleinste is van de partij.
Even mijn benen insmeren tegen het ongedierte alvorens het terrein op te gaan!
Een eigenaardig brouwsel van rietsuiker zal dienen voor de aarde te besprenkelen en de geesten toe te spreken.
Uiteindelijk mogen de jongens die op het terrein zullen werken volle flessen bier uitsprenkelen op de grond (net zoals een Formule 1 rijder bij een overwinning). Moeder Aarde is content!!!! Sorry, geen foto van dat, batterij was leeg.
Onafhankelijkheidsdag
Afgelopen woensdag 25 november was het Onafhankelijkheidsdag met in de voormiddag een militaire parade en de rest van de dag kon je langs de Surinamerivier kraampjes kijken, eten en drinken. Hoe later op de dag hoe meer volk en bekenden toestroomden. Hier neem ik met Suzanne een verkoper zijn kalabassen over, hij moest eventjes weg!
En neen die blikjes bier zijn niet enkel van ons hoor! Maar we beginnen wel te overwegen hier onze eigen AAclub op te richten, want het tempo van de laatste maanden beginnen nefast te worden voor onze lever.
Het was wel reuze gezellig bij zonsondergang langs de rivier en allemaal feestende mensen.
Een collega van Arian was voor 3 weken met vakantie naar Nederland en wij verzorgden die drie schatjes, gaven hun eten en 's avonds gezelschap. Honden mogen niet binnen in huis, hier zijn honden voor te waken en ik kan je verzekeren dat ze een hoop kabaal kunnen maken met z'n drietjes. Ik stel u voor: Tina, Joris en Lily.
Een bezoekje aan plantage Laarwijk.
Wendy
Wie is Wendy?
Wendy is een jong meisje van 24 die studeerde voor Bouwkunde aan de Anton de Kom Universiteit. Op een dag stond ze bovenop het heiponton op Arian zijn werf tussen de werkmannen en zei dat ze bij hen in de heiploeg aan het werk wou. Arian plukte ze van het ponton af en had toen een gesprek met haar. Arian werd wat overdonderd door haar enthousiasme, wilskracht, verstand en lef; hij nam haar in dienst. Maar ze mag het ponton niet meer op, anders werken die mannen niet meer, ze zit nu netjes aan een bureau. Nu wordt ze opgeleid om hopelijk straks een betere functie te krijgen in de firma.
Hier op haar afstudeerproject en uitreiking van haar diploma met mama en broer.
En hier met "mevrouw" Arian, "meneer" Arian en de stagiair Koen. Ze was ongelooflijk trots dat we aanwezig waren. Het is echt een geval apart en we moeten altijd goed lachen met haar gekke vragen en opmerkingen! "Meneer Arian?", "ja", "mag ik u wat vragen?"....
