Eenmaal we aan de overkant zijn in Saint-Laurent-du-Maroni, stoppen we bij de bakker waar we echte croissants et une baguette kopen voor onderweg. Arian rijdt helaas tegen een auto aan en na even onderhandelen en advies van een garagist in te roepen, want we hadden geen zin om het met de verzekering te regelen, komen we er met 150 euro vanaf. We willen vandaag zo ver mogelijk rijden (bijna tot aan de Braziliaanse grens), om dan in kleine etappes de volgende dagen terug te keren.
Onze bestemming van vandaag is het dorpje Cacao dat midden in het regenwoud ligt.
Onderweg worden we getrakteerd op een ongelooflijk mooi uitzicht op het oneindige regenwoud.
Het dorpje Cacao krijgt zijn echte ontstaansvorm in 1977, op het ogenblik dat Frankrijk met de politieke vluchtelingen zit afkomstig uit Boven Laos. De Hmong gemeenschap vocht aan de zijde van de Fransen tijdens 'La guerre d'Indochine' en waren daarna in hun land niet meer welkom. Het kwam Frankrijk goed uit om die gemeenschap in 'La Guyane'te droppen, omdat zij meester waren in fruitteelt en landbouw. Het klimaat en de omgeving was immers bijna identiek. Vandaag zijn het vooral zij die zorgen voor voldoende groenten en fruit in dit land.
Voor de zoveelste keer staan we versteld van de diversiteit aan culturen in deze regio. Na reeds in Suriname in contact te zijn gekomen met Indianen, Hindoestanen, Javanen, Creolen, Marrons, Boeroes, Chinezen, Libanezen, Brazilianen, etc.. komt de Hmong gemeenschap daarbij. Als je het dorp binnenrijdt, heb je eerder het gevoel dat je in Azië bent en niet in Latijns-Amerika.
We hangen onze hangmatten op in de gîte Quimbe Kio bij Tchia en Bruno (een Bretoen die met een Hmong getrouwd is).
Natuurschoon
Het huis is ook typisch voor de Hmong gemeenschap.
Zicht op het dorpje vanuit onze 'carbet'(hangmattenhut)
Het kerkje van Cacao. Er is geen kip op straat. Zijn wij dan de enige gekken die in die hitte rondlopen???
We rijden ook nog die middag naar Regina, maar dat blijkt niet zo bijzonder te zijn. We zitten maar 100 km meer van Brazilië, maar beslissen niet nog eens extra 2 uren in de auto te zitten. s' Avonds wokt Tchia ons een lekkere maaltijd bij elkaar en aangezien wij de enige gasten zijn, spelen we met haar, en onder het genot van een frisse pint, scrabble in het Frans!!!! De volgende dag, na een lekker ontbijt, rijden we door naar Cayenne.
Reisje naar Frans-Guyana 3
Valt het je ook op dat de wegbewijzering net hetzelfde is als in Frankrijk?
Cayenne is de hoofdstad van Guyane en voelt aan als een Franse stad. De wegen zijn goed, je hebt bij elke toegangsweg enorme supermarkten zoals de Intermarche. Wij gaan vooral naar Cayenne om eens in de oude binnenstad rond te lopen en naar de markt te gaan.
Place du coq
Op de markt
Wat vers fruit kopen voor onze vitamientjes
Een visstandje.....meneer staat in de blakende zon de vis schoon te maken.
Place Schoelcher. Een zekere meneer Schoelcher toont aan de slaaf de weg naar de vrijheid!!! Die Fransen toch....wat zijn ze toch goed!!
Reisje naar Frans-Guyana 4
De Franse structuur en de smalle straten geven Cayenne een mediterrane sfeer.
Eventjes een goede koffie drinken
l'Hotel de Ville
La fontaine de Montravel zou dateren uit 1867. Wateraanvoer vanuit het binnenland werd in de 19de eeuw aangelegd door de 'bagnards', de Franse gevangenen die naar de strafkolonie werden verbannen.
Reisje naar Frans-Guyana 5
s'Middags willen we gaan relaxen en barbecueën aan het strand. Suriname heeft geen stranden, maar Guyane heeft echt een paar mooie stranden. Wij gingen naar deze van de chique buitenwijk van Cayenne: Montjoly!
Geniet mee van deze schitterende dag en stukje paradijs op aarde...
Reisje naar Frans-Guyana 6
We willen niet overnachten in Cayenne en rijden een uurtje verder tot in Kourou. Kourou staat bekend voor zijn Centre Spatial en de lanceringen van de Arianneraketten. Tot onze grote verbazing is elk hotel en guesthouse volzet. Waarom vragen we? En dan komt de grote verrassing, binnen een half uur wordt de Arianne 5 gelanceerd. Hij moest al 3 weken geleden, maar wegens technische problemen en weersomstandigheden, was het al drie keer uitgesteld. We maakten ons niet meer druk om slaping, dat was een zorg voor later. Als een speer gingen we richting uitkijkpost voor de lancering. We moesten nog een steile heuvel trotseren, maar eenmaal boven was er bij iedereen een enorm enthousiasme en de sfeer was geweldig. 7 minuten voor het einde van de countdown werd de aftelling stil gelegd. Er was op dat moment teveel wind. Als er na een uur niet minder wind was werd de lancering afgeblazen, maar na drie kwartier liep de teller plots verder, nog 6 min., nog 5, 4,....de spanning steeg en toen kwam onder uit de rakket een vuurbal, de rakket schoot de lucht in en de donkere nacht veranderde plots in een heldere hemel. Geloof me, het was geweldig om dit mee te maken. Hieronder de foto's, alhoewel die niet kunnen weergeven wat we in het echt gezien hebben.
De raket die je hier ziet is niet de rakket die wordt gelanceerd, die staat een heel eind verder.
De teller stopt op 7 minuten..het probleem: METEO
Daar gaat Arianne 5
Maar waar nu slapen?? We rijden naar de rand van Kourou waar de Galibi indianen een eigen stukje strand hebben. We mogen voor 12 euro onze hangmatten op hun strand ophangen, waar we tussen twee jonge koppeltjes hangen en de nodige wietlucht. We slapen goed en bij zonsopgang blijkt het een prachtig stukje strand te zijn.
15-08-2011
Reisje naar Frans-Guyana 7
We wilden op zondag naar de eilanden 'les Iles du Salut' zeilen, maar aangezien alle hotels in Kourou volzet waren, waren ook al de catamarans volgeboekt. We gingen vroeg naar de aanlegsteigers en hoopten alsnog twee plaatsjes te bemachtigen. Bij een boot was nog 1 plaats vrij en later meldde zich nog iemand ziek, dus we hadden weer geluk!!
Nog niet goed wakker dus eventjes koffie!!
Deze drie kleine eilanden, die je hieronder in de verte ziet liggen, werden tot in de achttiende eeuw samen de Duivelseilanden genoemd en nu nog wordt het eigenlijke l'Ile du Diable (Duivelseiland) wel eens verward met de andere eilanden. Je hebt nog l'Ile Royal, waar we eerst zullen aanmeren en het derde eiland is l'Ile Saint-Joseph, waar we daarna naartoe zeilen.
Het zijn rotsachtige eilanden en prachtige Robinson pareltjes.
Vanaf 1852 vormde het Duivelseiland, net als de twee naburige eilanden, een onderdeel van de Franse strafkolonie van Frans-Guyana. Er werden er politieke gevangenen, terroristen, spionnen en zware criminelen vastgezet.
Ile Royal
De bekendste gevangene was de (ten onrechte) voor spionage veroordeelde Franse kapitein Alfred Dreyfus, die er van 1895 tot 1899 onder een bijzonder streng regime verbleef. Hij zat in een hut die hij aanvankelijk niet mocht verlaten.
Het Duivelseiland staat voor sommigen ten onrechte symbool voor heel de beruchte strafkolonie: er waren geen echte kerkers, in tegenstelling tot op de twee andere eilanden waar veel meer gevangenen zaten. Het klimaat op de eilanden was aangenamer dan in de eigenlijke strafkampen op het vasteland en de gevangenen moesten er geen zware dwangarbeid verrichten.
De ontsnapping van Henri Charriere van het Duivelseiland, zoals hij vertelt in zijn boek Papillon, is wellicht verzonnen. Foto hieronder, het huisje van Dreyfus op het duivelseiland.
Het duivelseiland, in tegenstelling tot het Ile Royal en het Ile Saint-Joseph, is permanent onbewoond en wordt niet gebruikt. Het eiland is verboden terrein. Door de zware stromingen is het trouwens moeilijk het eiland te betreden, ook al is het maar enkele honderden meters van de twee andere eilanden verwijderd. Het duivelseiland was enkel via een kabelbaan vanaf het Ile Royal te bereiken. (foto hieronder)
Reisje naar Frans-Guyana 8
Op het Ile Royal staat de directeurswoning. Ja, het verschil met de gevangenen moest er zijn.
In de verte het Duivelseiland
De woningen van de bewakers
Het oude ziekenhuis
Hier wil je echt niet gevangen zitten
Effe lunchen! Brochetje van haai met rijst, creools sausje en een lekker fris wit wijntje!!
14-08-2011
Reisje naar Frans-Guyana 10
( het lukt me niet om Reisje naar Guyane 9 voor deze te plaatsen, dus het vervolg die hierna staat moet eigenlijk voor deze!!) Enfin, de vakantie zit er weer bijna op, maar nog niet helemaal! Op de terugweg naar Saint-Laurent-du-Maroni, in Iracoubo, komen we dit pareltje van een kerkje tegen.
Quel beau Jesus!
Nog een mooi voorbeeld van indianenwoningen in Awala
Voor diegene die de film Papillon gezien hebben, in deze 'Camp de Transportation' te Saint-Laurent-du-Maroni kwamen de gevangenen eerst aan. Een concentratiekamp 'avant la lettre'.
Zo de reis zit erop, nog even langs de vismarkt alvorens het pont terug te nemen naar Suriname
Reisje naar Frans-Guyana 9
Zo, we moeten terug naar de boot, want we varen naar het Ile Saint-Joseph, die je hier rechtvoor ziet liggen.
Dag aapje!
Instappen
We kregen een lekkere frisse rumcocktail geserveerd
Proost
En nu nog een paar uurtjes lekker zwemmen
Een zwartkopgier
13-08-2011
Uit het leven gegrepen Paramaribo
Paramaribo is vuil, heel vuil, want iedereen gooit gewoon alles op de grond. Daarbij heb je dan nog de zwerfhonden die op zoek zijn naar eten en elke vuilzak die op straat staat openscheuren.
Ze harken dan wel het vuil op een hoop in afwachting dat het vuil wordt opgehaald.
Ze zijn dol op harken, het vuil harken, het zand harken (zoals hieronder)
Met Nathalie in de fitness! Ik ga tegenwoordig bijna elke dag sporten, want mijn lessen zijn afgelopen. De schoolvakantie is hier ook begonnen.
En daarna nog even bijkletsen en lezen aan het zwembad.......
Dit typisch Surinaams huisje rijd ik elke dag voorbij.
Ook Arian probeert wat te sporten, kwestie van hier niet dicht te groeien. Maar het is heet!! Zelfs al de zon gezakt is, heb je nog temperaturen van tegen de dertig graden.
Vrijdagnamiddag en al in weekendstemming
Uit het leven gegrepen België
In juni waren we enkele weekjes in België met vakantie. Echte vakantie was het niet, want we zorgden voor Elisa tijdens haar examens, de tuin werd in orde gebracht, er werden nog enkele klusjes in huis geregeld, belastingen in orde gebracht, rekeningen en post, Arian paar keer naar Nederland voor zijn werk, etc...
We gingen wel een weekendje met onze camper naar Luxemburg, waar de rest van de Nederlandse familie ook kampeerde.
En Marrainneke werd 88 jaar !!!!! Ze trakteerde ons op een heerlijk diner in Lembeke in restaurant Ter Heide!
Prachtig weer, dus eventjes naar het strand van Knokke
Op wandeltocht met Arsene en Alex in Zeebrugge. Wandelen staat tegenwoordig in mijn top 10 van favoriete bezigheden.
De tuin staat weer tiptop in orde. Jammer genoeg kunnen we er weer niet van genieten, want volgende week moeten we al terug naar Suriname.
Nog eventjes bij Ad en Jans op bezoek voor een gezellige avond en een lekker diner
Dag huisje, tot binnenkort en sorry aan al diegenen met wie we in die korte periode niet hebben kunnen afspreken.
Feestje bij ons thuis in Paramaribo
Begin juni hebben we in Paramaribo bij ons thuis voor collega's/vrienden een feestje gegeven. Er was voldoende eten, drank en heel veel leute!!!!! Verder geen commentaar bij de foto's.
18-02-2011
Miami daylight
Hier begint onze reis in Florida. In Miami zelf hebben we niet veel bezocht, het hoofddoel was liggen op strand, 's avonds eten en uitgaan en tussendoor shoppen, zoals iedereen doet als hij in South Beach verblijft. Je hebt er prachtige witte stranden afgezoomd met parken van palmbomen. Er hangt een ontspannend sfeertje!
We verbleven midden in de Art Deco wijk, die heel typerend is voor Miami. Het is een beschermde wijk waarvan de oude huizen allemaal hotels zijn.
Het enige huis op Ocean Drive dat privé is is dit huis hieronder dat toebehoorde aan Versace en waar hij ook voor de deur door een minnaar is vermoord.
Genieten van een ontbijtje op het terras van ons hotel
shoppen!!
Vanuit Miami hebben we een auto gehuurd om enkele dagen in de regio van Orlando te verblijven. We hebben jammer genoeg geen foto's gemaakt van reuze jachten, enorme cruises en enorme villa's, maar kijk dan eens naar een aflevering van Miami Vice!
Miami nightlife
De uitgaansbuurt op South Beach ligt vooral geconcentreerd op Ocean Drive. Er is er elke avond genoeg te doen om in de sfeer te komen. Op South Beach geen gebrek aan bars, restaurants en danstenten. Eén nadeel, Elisa mocht de danstenten niet in en kreeg nergens alcohol geserveerd. In de VS mag je auto rijden op je 16de, pas drinken en uitgaan op je 21ste en roken op je 25ste. Hoe zit het eigenlijk op gebied van wapenbezit,..op je 12de??? Jammer dus voor Lies, maar met haar zwaar studentenleven kan een weekje zonder alcohol zeker geen kwaad!!
Hieronder staat ze te flirten met een prachtige boa.
We konden geen bekende VSers spotten, maar wel een paparazzi die geduldig zat te wachten. Hij kon er wel om lachen!
Downtown Miami heb je de wijk Little Havana waar de meeste Latijns-Amerikanen wonen, en dan vooral Cubanen. In deze wijk hoor je geen Engels praten, pero solo espagnol. Op de Calle Ocho vonden we een paar leuke barretjes. Hieronder stal deze excentrieke flamingodanser de show op Valentijnsavond.
Een Cubaans restaurantje met Cuba geschilderd op de achtergrond.
Palm Beach
Het zeer chique Palm Beach is het winterverblijf van de rijken sinds eind 19de eeuw. Het kreeg in de jaren twintig van de vorige eeuw een extra impuls toen architect Mizner er luxueuze huizen in Spaanse stijl ging bouwen. In de waarschijnlijk rijkste stad van de VS kan je de beau monde gadeslaan in chique winkels en restaurants.
.
Het uiterst luxueuze winkelhart van Palm Beach - Worth Avenue (hieronder) en de straten eromheen omvat ongeveer 250 exclusieve kledingzaken, galeries en antiquairs zoals o.a. Cartier, Tiffany & co (met sieraden van Paloma Picasso), Saks Fifth Avenue, Emanuel Ungaro, etc. Elisa en ik waanden ons voor één keer Madonna of een of andere excentrieke bekende.......maar we kochten niets!!
De typische Amerikaanse schoolbus op de achtergrond.
Whitehall (Flagler Museum) is een landhuis met 55 kamers die in 1902 werd gebouwd door Henry Flagler. Flagler gaf het als huwelijksgeschenk aan zijn vrouw en was alleen bedoeld als winterverblijf.
We konden even opsnuiven hoe die rijke kolonialen toen leefden.
Veel rijke toeristen bezaten een eigen wagon om naar Florida te kunnen reizen. Die van Flagler staat in de Orangerie opgesteld.
En ja, ook zij kenden de High Tea!
Cheers!!!
Universal Studios
Universal Studios Orlando was ooit alleen een filmpark. Nu omvat het twee grote themaparken, een dorp, .... Waarom we Universal Studios kozen en niet Disneyworld is logisch als je op vakantie bent met 3 volwassenen. We ruilden Micky en assepoester om voor the Simpsons en Harry Potter, de Blues Brothers, Terminator 2, Man in Black, Shrek, Jurassic Park en Spiderman. De roller coasters wel al dan niet gecombineerd met 3D effecten waren ongelooflijk. De sensaties waren boven alle verwachtingen en zijn dan ook hier moeilijk te beschrijven. Ik zou zeggen als je ooit in de buurt bent van Orlando, sla dan de parken van Universal niet over!!
Het park op zich is een lust voor het oog, zoals alleen Amerikanen dit kunnen. Het ziet er allemaal levensecht uit, maar eigenlijk komt er geen baksteen aan te pas. Hieronder de toegangspoort.
Is Homer niet schattig?!
The Simpsons ride was één van onze favorieten. Je gaat in een ruimte in een karretje zitten en voor jou zie je een 3D animatiefilm die je meeneemt op de wildste rit die je je kan voorstellen. Eigenlijk weet je dat je in een karretje zit die enkel de bewegingen uitvoert die je in de film ziet, maar het is zo goed gedaan dat het levensecht is en je niet kan laten om angstkreten uit te schreeuwen. En geloof me, zelf Arian zat te schreeuwen!
Zoek de gelijkenis???
Mijn grootste favoriet was het Harry Potter gedeelte.
Je komt binnen langs de Wegisweg, de tovenaarswinkelstraat, waar je alles kan kopen wat je voor toveren nodig hebt: ketels, uilen, bezems, maar ook gewone (hoewel in Dreuzelogen ouderwetse) zaken zoals ganzenveren, inkt en perkament. Je hebt er Zwik en Zwachtel's Zwerkbalpaleis, de winkel met allerlei spullen voor Zwerkbal. De Lekke Ketel (de herberg waar we een pint dronken), Olivander's Toverstafwinkel (zie hieronder), Betoverende Beestenbazaar - Magische dierenwinkel (waar je de krijsplanten hoort krijsen in de etalage), Tovertweelings Topfopshop - Fopshop van Fred en George Wemel (waar je de braakballen =snoepgoed kunt kopen), en zo veel meer. Het gaf mij althans, die zowel de boeken heeft gelezen als de films heeft gezien, een magisch gevoel.
Verderop heb je het tovenaarskasteel Zweinstein, waar je al wandelend door het kasteel in 3D wordt begroet door de bewegende personages in de foto's en alle personages uit het verhaal, alvorens je opnieuw in een karretje door het kasteel vliegt met 3D beelden voor je. Je zit op een bezemsteel en vliegt over het kasteel heen, je speelt zwerkbal en vliegt voor donker het kasteel weer binnen. Ik heb er maar één woord voor: betoverend!!
De dag was veel te kort, we konden niet alles zien, maar maakten een selectie van het beste dat de parken te bieden hadden. Na nog een drankje in het grootste Hardrock Café ter wereld gingen we moe maar voldaan 's avonds naar ons hotel terug.
17-02-2011
Kennedy Space Center
Ons bezoek aan Florida kon niet zonder even langs te gaan bij de NASA. Elisa en ik kregen Universal Studios en Arian het Kennedy Space Center. Aangezien we maar 2 dagen Orlando aandeden en niet beschikken over een héle dikke beurs, moesten we ons beperken tot 2 pretparken/musea.
Het Kennedy Space Center op Merrit Island Wildlife Refuge, een uur rijden ten oosten van Orlando. Op 11 juli kwam hier met de lancering van Apollo 11 de droom van president Kennedy uit: de mens was onderweg naar de maan.
Als eerste gingen we naar het IMAX-theater waar we een adembenemende 3D-film kregen te zien over het verblijf van Europese en Amerikaanse astronauten in een ruimtestation. Levensecht en alsof we er zelf aanwezig waren, zagen we hoe die astronauten werken, leven, ruimtewandelingen maken, etc.
In het Apollo/Saturn V Center zie je een enorme Saturn V-raket van het type dat in het Apollo-project werd gebruikt. Het is zo enorm groot dat hij niet helemaal op de foto kan. Hier zie je alleen de voorste 3 modules. Het is met zo een raket dat ze naar de maan zijn gevlogen.
En deze is de echte capsule van Apollo 14 die terug gekomen is op aarde met de astronauten aan boord.
En deze kent iedereen .. de Shuttle
Dit is het dichtste dat een bezoeker kan komen bij een lancering. In de verte staat een Shuttle klaar voor lancering. In de komende maanden zal die gelanceerd worden.
Lies en ik proberen even de ruimte in de capsule uit. Je mag als astronaut echt geen claustrofobie hebben.
In de Rocket-Garden staan de raketten die de verschillende perioden in de geschiedenis van de ruimtevaart tentoonstellen.
Een maanlandertje... het ziet er eigenlijk nogal kitcherig uit.
Verjaardagsfeestje
Op 1 december was ik jarig en op 2 december was het aan Nathalie om een jaartje ouder te worden. Samen gaven we een ladysnight met eerst een etentje bij mij thuis en daarna cocktail in de Lounge One en een dansje in de Havana Lounge. Het was een super gezellige avond.....
Een pasta met rosé of witte wi en als dessert een homemade tiramisu
loopwedstrijd
Ik ben terug in Suriname en dit wil zeggen dat het weer tijd wordt om wat verslag uit te brengen. Er is nog wat fotomateriaal blijven liggen van eind vorig jaar die ik jullie niet wil weerhouden. Het gaat namelijk over de loopwedstrijd die het bedrijf van Arian jaarlijks organiseert. Een loopwedstrijd met een afstand van 5 km, maar dan wel om 4 uur in de namiddag als de temperaturen oplopen tot ver boven de 30 °C. Ik ben dan ook trots dat Arian één van de weinige collega's (eigenlijk waren ze maar met 3) meededen tussen alle andere moedige Surinamers.
Eerst mochten de kinderen starten voor een loopwedstrijd van 1 mile.
Arian haalt het, helemaal uitgeput en doorweekt!
Collega Olaf laat zich van vreugde vallen
Marjolein was super moedig. Eigenlijk gingen we samen lopen, maar ik haakte af!
En gekke Piet...... die eindigde als laatste maar haalde nog net binnen de tijd de eindmeet, want hij deed het ......op klompen!!
Een goede pint is wel welkom nu!
De trotse kinderen
24-11-2010
Savanne-autorally
Elk jaar opnieuw vindt er een savanne-autorally plaats, georganiseerd door Staatsolie. Twee collega's van Arian namen er deel aan en eindigden op de 6de plaats bij de middenklasse. Het leukste is natuurlijk de start waar we met z'n allen naartoe zijn gegaan. De pitpoezen mogen dan even op de foto, gezeten op de motorkap met de dappere chauffeurs ervoor. Van links naar rechts ik (Kathleen), Nathalie, Deborah en Marjolein met onder Martijn en Gerwin.
Deze twee hieronder zal ik maar niet bij naam noemen!
en sorry aan al diegenen met wie we in die korte periode niet hebben kunnen afspreken.
