Ik ben Rudi, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kartix.
Ik ben een man en woon in Bonheiden (België) en mijn beroep is technisch bediende.
Ik ben geboren op 29/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: o.a. fotografie, electronica, indoorkarten, computers..
Materiaal
Canon 20D
Sigma 10-20mm f4-5.6 EX DC HSM
Canon EF24-105 f4 L IS USM
Sigma 18-50mm / f2.8
Canon EF50mm f1.8 II
Sigma 70-200mm f2.8 HSM APO
Sigma 180mm f3.5 EX IF APO HSM macro
Sigma 50-500mm f4-6.3 EX APO RF HSM DG
Canon MP-E65 f2.8 macro
Sigma 1.4x & 2x teleconverters
Sigma EF500DG ST
Manfrotto 055PRO
Manfrotto RC322 ballhead
Kartix fotoblog
In horam vivere betekent: leef van dag tot dag (letterlijk leef van uur tot uur) !
Dagelijks minstens 1 nieuwe foto. Uw commentaar of beoordelingen zijn altijd welkom.
12-11-2006
Watertoren
Soms spendeer ik wat tijd om foto's te bewerken, sla ze op en dan duurt het weken eer ik ze nog eens bekijk. Dit is er ook zo eentje. Dateert van een week of drie geleden en toont de watertoren van de voormalige Sidal fabriek, heden Corus in Duffel.
Nog eentje van voorbije zondag tijdens mijn fietstocht door Mechelen. Foto is weer op 10mm genomen wat meteen het rare perspektief verklaart maar ik hou er wel van.
Volgende tekst heb ik overgenomen van de webpagina's over dit gebouw. Meer over het gebouw en het museum komt u te weten als u op deze link klikt.
"Het Hof van Busleyden bevond zich ooit in het
centrum van de intellectuele wereld in de Lage Landen. Grote denkers
als Erasmus, Adriaan Floriszoon de latere paus Adrianus VI - en
Thomas More kwamen er op bezoek bij Hiëronymus van Busleyden. Het Hof
bevat nu het grootste deel van de stedelijke museumcollectie."
Vanmiddag tijdens de lunchpauze eventjes naar het park gereden om wat herfstplaatjes te schieten. De laatste foto is geen HDR, de twee andere wel al heb ik er voor gezorgd dat het niet te onnatuurlijk zou overkomen. Zodoende ook de uitgebrande witte lucht op de derde foto. Digitale fototoestellen hebben nu eenmaal een kleiner dynamisch bereik en hier zitten we met een enorm contrastverschil: donkere schaduwen <> heldere lucht. Merk ook de zogenaamde purple fringing op, de purperen randen rondom de takken. Eigenlijk had ik het niet zo erg verwacht bij deze lens, de Sigma 18-55mm F/2.8 EX DC
De nieuwe Lamotsite (rechts) en Hoogbrug (midden). Vroeger was de ruimte rechts ingevuld door de ter ziele gegane Mechelse brouwerij Lamot. Zicht vanaf de brug tussen Persoonshoek en Haverwerf.
Vanochtend al fietsend nog eens Mechelen bezocht. Deze week zal ik wel meerdere foto's van de stad van de Maneblussers tonen. Ben zelf gebogen en getogen Mechelaar en heb er bijna 20 jaar gewoond. De laatste jaren zijn er heel wat verfraaingswerken uitgevoerd en het mag gezegd, de stad is er veel mooier op geworden.
Een minder mooi iets in Mechelen is de het huidige Hof van Habsburg, de voormalige Dossinkazerne van waaruit 24.161 joden naar Duitsland werden gestuurd tijdens de Tweede Wereldoorlog. De nazi's doopten de kazerne meteen om tot SS Sammellager Mecheln. De oorspronkelijke infanteriekazerne werd in opdracht van Maria-Theresia Van Oostenrijk in 1756 gebouwd. Van 1948 tot 1957 was hier het Centrum voor Administratieve Dienst van de krijgsmacht gehuisvest.
Een aantal van de vele websites over de jodendeportatie vanuit Mechelen zijn: Wikipedia, Verzet.org en Go2War.nl.
Deze namiddag een uurtje in Boom rondgelopen. Aan de boord van de Rupel staat er dit prachtig gerenoveerd gebouw "Moulins C.Rypens". Op het internet vond ik hierover ondermeer hetvolgende:
In 1856 begonnen de gebroeders Rypens met de bouw van een olie- en maïsmolen.
In 1881 werd de eerste bloemmolen gebouwd. De oude bloemmolens van Rypens zijn
nu gerenoveerd en de telefoonwinkel heeft er zijn onderdak gevonden.
Alle foto's zijn HDR's en elks samengesteld uit drie foto's (1 stop onderbelicht, normaal en overbelicht) en met Photomatix tot HDR samengesteld, daarna via Tonemapping omgezet. Tot slot perspectiefcorrectie uitgevoerd en verscherpt.
Een foto van de zomer 2005. Deze waterjuffer is het Lantaarntje (Ischnura elegans). Het abdomen (achterlijf) is volledig zwart behalve het helderblauwe 8e segment. Een bijkomend kenmerk is dat het pterostigma (de vlek in de vleugel) tweekleurig is. Het Lantaarntje komt vrij algemeen voor in België.
Zo zag het Mechels Broek langsheen de N15 er vanochtend uit. Eén van de redenen waarom ik liever naar het werk fiets dan met de wagen er naartoe is dat je langer kan genieten van de omgeving.
Sinds enkele weken staan her en der in ons huis herfstvrouwtjes, dat is de naam die mijn vrouw aan deze beeldjes geeft. Regelmatig, naar gelang seizoen en feestelijkheden, past ze subtiel de binnenhuisinrichting aan. En krijg ik steevast de vraag of ik het opgemerkt heb.
31 oktober, dus Halloween. Wil u meer weten over Halloween dan beveel ik u de HappyHaloween website aan. Verneem er alles over het ontstaan, gebruiken, recepten en nog zoveel meer.
Vanochtend nog eens wat paddenstoelen gaan fotograferen. Dit is er eentje uit een lange reeks. Niet met de macrolens maar met de Bigma op 500mm, ingeflitst met de cameraflitser.
Eén van de meest geliefde en lieflijke levendige tuinvogels is het pimpelmeesje. Ze zijn intelligent. Tests wezen uit dat ze kunnen leren om bij voedsel te komen dat verborgen zit. Ze broeden in bebost gebied,, in boomholtes, nissen en nestkastjes.
Vandaag kregen we officieus te horen dat onze job aan een dun draadje hangt wegens de zoveelste veranderingen. Dat was niet geheel onverwacht maar het mindere nieuws is dat mijn werkgever geen duidelijk plan heeft op korte termijn en kennelijk geen enkel idee heeft hoe het verder moet met het mogelijke overschot aan mensen. De situatie is te complex om eenvoudig uit te leggen. Maar ik begin me stilletjes aan in de uitverkoop te voelen
Aangrenzend aan het provinciaal domain Vrijbroekpark in Mechelen staat een hotelruïne, beter gekend als het spookhotel. Het staat er al meer dan 30 jaar te verkommeren. Men is er ooit aan begonnen, de werken werden stopgezet en nu mag men er niets meer aan doen wegens gesitueerd in parkgebied.
Het is er vrij verlaten en afgelegen. Door een plotse een ingeving ging ik er naar op zoek maar had niemand vooraf verwittigd en stond er dus alleen. Zodoende riskeerde ik het niet me in het gebouw te wagen, je weet maar nooit welke figuren zich daar schuil houden. Was kennelijk een wijs besluit want uit gesprekken achteraf met mensen die aan urbex (urban exploration) doen kan men zich echt aan alles verwachten. Dus nooit alleen en zeker iemand op de hoogte brengen van je plannen bij het bezoeken van verlaten gebouwen.