Impressions from a land Down Under, where women glow and men plunder
20-10-2010
Bedankt
Abu Dhabi, 23u24, gate 32. Links van mij: een afwisselend lezende/indommelende man, rechts van mij: een maagdelijk witte muur. Nog ruim tweeëneenhalf uur tot boarding time, tel er een uur extra bij voor take off. Brussels, watch me! (zie blog van 22/9). Geen Wijnegemse vogelspotter naast me deze keer op de vlucht EY451 vanuit Sydney. Karig bezet, overigens, waardoor ik van seat 19C opschoof naar de knussere 17D. Rugdekking biedend aan een Duits gezin met twee bengels, van wie de junior het bij tijd en stond op een onhebbelijk krijsen zette. Ach, kinderen... Dat verbrande lijf van me had het koud, als een oud mannetje trok ik constant een vliegtuigdeken over me heen. Mijn twee ijsklompen van handen er nog net onderuit, om Laurent Fignons biografie 'Nous étions jeunes et insouciants' vast te klampen ik ben halfweg. Af en toe sloot ik de ogen. Voor een strategisch aanloopslaapje dat me straks moet toelaten feilloos weer aan te knopen met het Belgisch bioritme. In vergelijking met Australië wordt de klok negen uur teruggedraaid, een ware aanslag op mens en lichaam! Áls ik een nacht wil simuleren, dan best op het traject Abu Dhabi-Brussel. Om dan na de landing, vijf voor acht 's morgens Belgische tijd, de dag verder uit te leven zoals het hoort. In mijn onmiddellijke buurt werd al behoorlijk gesnurkt. Rechts van me zaagde een vrouw gespreid over drie seats een Ficus Rubiginosa uit Sydney's Royal Botanical Gardens om, links van mij stapelde een Indisch type zowat een hele houtschuur vol. Alleen een paar turbulente momenten na Djakarta lieten de nasale symfonieën even verstommen. Eén van de airhostesses bood me bij een toiletbezoek spontaan en ongevraagd een ETIHAD-frequent flyerkaart aan. 'It's free', verzekerde ze. Of ik dan snel ook even een beoordelingsformulier wilde invullen over de service van de vliegtuigmaatschappij en haar personeel. Ik stemde in. Alles voor de Emiraten! Tegelijk drong het tot me door dat onze vakantie er écht wel opzit... Na een laatste machtig luchtbeeld van Ayers Rock met de Landscape Camera boven de vuurrode outback, leeft Australië voortaan alleen nog verder in de herinnering. Tijd voor een algemene conclusie, bedacht ik. En hoe kan dat als Belg, liefhebber van lijstjes, beter dan met een exclusieve, eigenzinnige Down Under-toptien:
1. Outback/Olga's/Ayers Rock 2. Whale spotting Fraser Island 3. Blue Mountains/Katoomba 4. Great Barrier Reef 5. Sydney 6. Alice Springs 7. Bondi Beach 8. Great Ocean Road/Twelve Apostles/Fleurieu Peninsula 9. Melbourne 10. Daintree Rainforest/Port Douglas
Vreesde ik niet dat het bekoorlijke Melbourne City op het einde van onze vakantie tot 'quantité négligeable' zou verworden (zie blog van 2/10)? Zo geschiedde, met alle respect. Ik dwong mezelf ertoe er een volgorde in te leggen. Maar eigenlijk waren dit zonder één uitzondering 'Ten To Do's' voor elke zichzelf respecterende Australië-ganger. Rest me nog dit: méér dan 1.000 keer werd de voorbije drieëneenhalve week naar deze blog gesurft. Ik beschouw dit als een klein succesje. Bedankt allemaal, om me te lezen. Bedankt voor alle steunbetuigingen, aanmoedigingen en leuke nieuwsberichtjes van het thuisfront via dagboek en e-mail. Thanks, mates! Ik heb dit ontzettend graag gedaan. Voor jullie. En voor mezelf.
Bondi Beach heeft me flink te grazen genomen. De stekende zon, maar vooral de venijnige wind van maandag zorgden ervoor dat ik deze morgen opstond met één grote waterblaas op mijn bovenrug. Het gebied was al drastisch aan het vervellen en in die zin dus extra week en kwetsbaar. Dringend aan bescherming toe dus. Foutje van de firma. Maar hé, no pain no gain. En het brandende gevoel is best verdraaglijk, zeker met de koelte en de regen die nu plots hun intrede deden in Sydney. This was called 'The Walk'. Op mijn laatste voettocht door de metropool pikte ik de dingen mee die ik tot hiertoe straal had genegeerd. Ontbijten in het Metcentre deed ik, om alvast weer een beetje in de stemming te komen, 'op z'n Belgisch': koffie met twee chocoladekoeken en een multivruchten-smoothie. Schandalig lekker. En ruim genoeg om in één langgerekte zucht de dag mee door te komen. Linea recta ging het naar Darling Harbour en het razendpopulaire Sydney Aquarium, waar ik in de glazen gangen dwars door de gesimuleerde oceanen als het ware meezwom met sharks (haaien), stingrays (roggen), turtles (schildpadden) en zogenaamde 'dugongs', de enige waterzoogdieren die zich voeden met planten al lusten ze, zo kon ik met eigen ogen vaststellen, blijkbaar ook kroppen Iceberg-sla. Om zeker te zijn dat ik geen waterhoofd zou overhouden aan dit avontuur, testte ik mezelf snel nog even in een quiz over de platypus, een Australisch zoogdier dat het midden houdt tussen een vis en een rat. 6/10. Met de hakken over de sloot. Oef! Proestend aan de oever verscheen ik opnieuw in de Queen Victoria Building, een oud victoriaans winkelcentrum waarin zowat alles wat naam en faam heeft in de mode-, juwelen-, uurwerken-, cosmetica-, handtassen-, brillen- en antiekwereld een onderkomen vond. Ralph Lauren, Jigsaw, Oxford, Pandora, Coach, Esprit, Valentino, Charlie Brown, Dolce & Gabbana, Versace, Kalmar, Mondial Neuman, Swarovski, Tag Heuer en co: ze liggen er te blinken op drie mondaine etages. Niks wat 'mijnen bruine' trekken kan, mijn gedacht. En dus ging het na de dagdagelijkse cappuccino in een wijde boog langs China Town, Hyde Park, The Australian Museum, Saint-Marys Cathedral en The Domain. Afsluiten deed ik in de Royal Botanic Gardens. Voor een goed gesprek met de Ficus Rubiginosa, de Eucalyptus Grandis, de Dracaena Draco (letterlijk vertaald: drakenbloed-boom), de Anaucaria Columnaris, de Melaleuca Quinquenervia en niet nader benoemde eeuweling. Stuk voor stuk monologen, werden het. Van mezelf, voor een goed begrip. Hét sein om dit wonderbaarlijk stukje aarde na drieëneenhalve week de rug te te keren. Vandaag knopen we om 15u40 plaatselijke tijd (6u40 in België) via Abu Dhabi terug aan met 'real life', donderdagochtend om 7u55 zetten we voet op vertrouwde bodem. Geen zomer in het verschiet, maar barre winter.
