Zoals steeds vonden we ook gisteren een slaapplaats en een bar die open was om de hongerige te spijzen wat op een maandag niet altijd zo is, wat ik ook vond was een postkantoor, maar iedere namiddag gesloten. Na overleg met mijn stapmaatje Bilou hebben we besloten om vandaag later te vertrekken. Dus na 8h30 om de post weg te krijgen en jullie op de hoogte te houden. Hoewel het wandelboek het tegendeel aanbeveelt besluiten wij toch om na 8h30 tevertrekken om een volgens het boek een éénzame ,ééntonige tocht.Maar niemand zegt dat je alles moet doen en geloven wat er in dat boek staat, dus nemen we na 4km de alternatieve route door de velden helemaal niet ééntonig of saai, en dat er in Spanje ook niet al te slimme mensen een bar uitbaten weten we nu ook, in Poblacion de Campos aangekomen wilde Bilou naar het toilet in de eerste bar-winkel maar dat kon niet als er niets gedronken of gekocht werd, dan maar de volgende ,200m verder geprobeerd en daar stonden de vrouwen aan te schuiven en konden zonder probleem gebruik maken van het toilet met als gevolg dat de barman niet kon bijhouden met koffie schenken en allerlei te verkopen, wie hier de de slimme en goedlachse is was vlug geweten. In Revenga de Campos stond er lekkere taart en koffie op het programm, en toen de kerkklokken ons deden opschrikken besloten we om de kerk een bezoek te brengen, en daar aangekomen was alles klaar om met de patroonheilige van de landbouwers op processie te vertrekken, maar veel volk krijgt men hier ook niet op de been, verder dus op onze alternatieve route langs de Rio Ucie waar de zingende vogels en de kwakende kikkers ons begeleiden op deze tocht, die helemaal anders is dan beschreven. In Villarmentero de Campos lopen we op een prachtige kapel waar we een kijkje konden nemen, en hier moesten we de kikkers en de vogels achter laten om richting Villa Càzar de Sirga te trekken, waar we net op tijd waren om de mis bij te wonen al verstonden we de pastoor niet, het was toch een bijzondere belefenis. En toen sloeg toch nog de volgens het boek gevreesde ééntonigheid lopend langs de baan met zover men zien kon velden met graan of zonnebloemen die men aan het zaaien zijn, maar in de verte lagen de bergen weer, wat ons prachtige vergezichten schenkt. Omdat we zo laat vertrokken waren en onderweg onze tijd goed gebruikt hebben moesten we drie refuges opzoeken voor we een slaapplaats vonden, maar ook vandaag is het ons weer gelukt en zijn we bij de zusters beland.
Na een prachtige avond met muziek gespeeld door de hospilatero op een oude gitaar? een nacht onder een afdak met een deur die meer open als dicht was? waren we deze morgen om 6h present om aan onze volgende tocht te beginnen, afscheid genomen van de Russen ,Amerikanen en Canadezen nog een foto gemaakt en dan opweg om in Castrojeriz eerst een ontbijt achter de kiezen te steken. Kerken genoeg hier maar de ene is open in juni en de ander in in juli. De kerken zullen wel blijven staan, maar wij moeten verder.Eens het dorp achter ons wordt het weer wandelen in een prentenboek, wel stijl bergop of bergaf, maar met adembenemende vergezichten over glooiende akkers of met stenen bezaaide bergtoppen waar toch weer bomen of struiken aangepland worden. Na de eerste beklimming lopen we een eindje over een plateau om daarna stijl naar beneden te gaan, eens beneden besluiten we een alternatieve route te nemen en dit was een goed idee zo konden we uren alleen lopen fantaserend over het leven en de camino. In de verte zien we de brug opduiken met de 7bogen, éénmaal daar over belanden we in Itero de la Vega. Na dit dorp veranderd het lanschap volledig geen bergen meer en de zon brand nu in mei reeds ongenadig op onze hoofden. Op vele akkers is nog geen groen te zien, en de tractoren rijden op en af met achter hun de zaaimachines met ik weet niet wat. Na 30km komen we in Boadilla del Camino zoals de meeste dorpen oud en afgeleefd met een gesloten kerk maar met een goed florend restaurant dank zij de pelgrims maar niet dank zij ons want wij eten ons brood tegen de muur van de kerk, een korst brood met zwetende kaas en lauw water, wat wil een mens nog meer. Nu de inwendige mens versterkt is zijn we klaar om het laatste stuk te overbruggen en dit is mooi lopen langs het canal de Castilla tot in Fromista waar we het voor vandaag bekeken houden. Gelukkig ben ik nog jong en heb ik een goede wandlgenoot met dezelfde ideéén zodat smorgens opstaan en vertrekken steeds een feest is.
Als dit geen dag is om in te kaderen dan gaat de zon niet meer op.Deze morgen stond het ontbijt op ons te wachten, wat een verschil met de plaatsen waar ik tot gisteren in Spanje gelopen heb.De rest van mijn tocht zullen haltes zijn in kleine dorpen. Vertrokken om 6h30 met mijn wandel vriendin Bilou uit Duitsland. Een halve dag gewandeld tussen wiegende graanvelden met links en rechts achter de velden. dorre hellingen ,op een pad dat steeds steeg en daalde alsof men zich op zee bevond.De dorpjes waar we doorgingen leken wel uitgestorven ,en ergens in het midden van de velden te Sanbol stond ineens een kleine refuge maar ook deze bleek gesloten (nog veel te vroeg) het leek wel of we in een western film waren beland. In de verte was het landschap ruw met op de flanken van de bergen een verloren boom, in de graanvelden liggen reusachtige hopen rotsen allemaal verzameld van de velden tijdens het bewerken van de akkers denk ik.De tweede helft van de dag kwamen we boven op vlak terrein tussen alle mogelijke kleuren groen die soms een traan of een lach ontlokten. En plots dook het voor ons op, het klooster van San Anton of wat er van overschiet, een ruine met een klein gebouw met 8 slaapplaatsen het was zo mooi en echt wat ik van een camino verwacht had maar geen van ons beide durfde voor de ander te bekennen dat hij hier wilde blijven en dus trokken we verder, en toen keken we om, keken elkaar aan, draaiden ons om en keerden op onze stappen terug, want daar wachte een bed op ons.En een geweldige avond met weinig mensen en heel veel ambiance, ik denk dat wij nog een tijdje met elkaar verder gaan want wij hebben beide hetzelfde idee over de camino, en dat men het moet zoeken op de kleine plaatsen, want enkel daar wordt de camino beleefd onder welliswaar een koude douche maar het water is er zeer zacht.En dit is een toemaatje, de vader van Bilou mijn stapmaatje zei tegen haar voor ze vertrok hier neem wat geld van mij mee want als ik dood ga en ik kom er boven mee aan de hemelpoort, daar zijn de wisselkoersen veel te slecht. Een wijs man me dunkt.
Het was een goed idee verder te gaan dan de gekende plaatsen, de refuges in de kleine plaatsen zijn gezelliger dus heb ik besloten om vandaag Burgos te bezoeken en verder te gaan . Deze morgen om 6h vertrokken als een spoorzoeker naar de gele pijlen zoekend maar het loont, stappen in de morgenkoelte is veel aangenamer en als het licht wordt ben je meteen omringd door de mooie natuur. Om 7h ging ik puffend een bergpad op bezaaid met rotsen en keien en telkens als ik halt hield moest ik verbaasd om me heen kijken wat voor schoons er hier aan mijn voeten ligt. 800,000 jaar geleden, woonden hier al mensen, en nu sta ik hier op de plaats waar zij op ik weet niet wat jaagden,nu zie ik enkel schapen en nog eens schapen.Deze morgen ben ik even met een Pool meegelopen tot het eerste dorp, voor de rest van de dag ben ik samen gebleven met een Duitse dame. Om Burgos te bereiken hebben we een alternatieve route genomen om zo de industrie en de drukke wegen te vermijden. Burgos binnen lopen langs het water en door het park met de kathedraal viel wat tegen met zoveel mensen. Maar het is niet overdreven om te zeggen dat dit alles een geweldige indruk nalaat, wat hier te zien is aan kunstschatten en bouwwerken is ongelooflijk, maar toch verkoos ik om Burgos achter mij te laten en nog 9km verder te wandelen tot Tardajos dat we bereiken via Puente del Arzobispo de brug van de aartsbisschop, en we waren niet de enigen die het drukke Burgos verlaten had want de refuge liep al vlug vol zodat menig pelgrim een plaatsje verderop moest zoeken. Vandaag ben ik onder de 500km grens gedoken, ik durf soms al eens denken dat ik het ga halen. TOT MORGEN JULIEN
Vandaag wandel ik verder dan San Jean Ortege om niet altijd de wandelgids te moeten volgen.De eerste 8km is het nog door een lappendeken lopen met links en rechts de bergen, de kleine dorpjes die ik doorkruis bieden de pelgrim een rustplaats aan waar ook wel eens koffie kan gedronken worden. Tot Villa Franca was het makkelijk lopen maar nu verandert het landschap volledig de bossen verschijnen weer en het word werken geblazen de volgende 10km, is het berg op over boswegen waar geen schaduw te vinden is.Bloedheet is het;ik wandel nog steeds in lange broek en hemd met lange mouwen zij hebben mij beschermd tegen sneeuw ,wind een matige zon en veel regen en nu de zon zo ongenadig schijnt wil ik ze ook niet wegbergen in het donker van mijn rugzak dit verdienen ze echt niet,dus is het echt elke avond wassen geblazen om alles genietbaar te houden. Als ik over de toppen van de Montes de Oca loop verschijnen er mooie vergezichten waarvan je soms denkt dat het niet allemaal echt is en er gewoon een film wordt afgespeeld. De zogenaamde pelgrims die met de bus ergens gedropt worden verschijnen nu ook in het landschap en maken het de echte pelgrims soms moeilijk om een slaapplaats te vinden.In San Jean de Ortega staat het klooster dat door San Jean de zoon van een rijke familie na zijn priester wijding gesticht werd. Ik laat San Jean achter mij en wandel door naar Agés door een prachtig landschap en de bossen verdwijnen langzaam op de achtergrond en deze avond slaap ik in een kleine refuge tussen de jonge meiden dus het was geen slechte keuze om wat verder te wandelen.
10/05/2012 SANTO DOMINGO DE LA CALZADA-BELORADO 22KM
In mijn gids staat geschreven dat mij een aangename en makkelijke tocht te wachten staat,of wel was de schrijver van deze gids superman of anders ben ik moe.De wijngaarden zijn nu totaal verdwenen.Het landschap verandert in een golvend lappendeken met aan weerszijde van mij de bergen,wat mooie vergezichten oplevert,maar het wandelpad volgt altijd de N120 met zijn drukke verkeer dat genieten niet echt toelaat.Na 10km kom ik bij een Canadese pelgrim waar ik enkele km met meeloop.Toen hij 2weken geleden in Canada vertrok was het daar vollop winter en zeer koud,en de video die hij gezien had van de camino frances was opgenomen in april terwijl er sneeuw lag.Nu loopt hij hier met enkel winterkledij en hoopt in de volgende stad een zomer uitrusting te kunnen kopen.Wanneer het volop winter is in Canada komt hij daar echt niet buiten, van zijn huis in zijn auto dan naar zijn bureau en zo verder maar niet buiten indien niet echt nodig.Door de hitte is het zeer vermoeiend en ben ik blij dat ik na 6h lopen een refuge vind,en als ik mijn wandelboek mag geloven wacht me morgen geen gemakkelijke opdracht om San Jean De Ortega te bereiken.
09/05/2012 NÃ jera- SANTO DOMINGO DE LA CALZADA 21KM
De ideale verstrooing voor savonds, door de stad slenteren een plaatsje zoeken om te eten en een lekker glaasje drinken om een mooie dag af te sluiten.Vandaag stond er in mijn wandelgids vermeld dat het een mooie wandeling zou worden.Maar het overtrof echt al mijn verwachtingen.Bij het verlaten van de stad krijg ik nog een mooi zicht op de roest bruine rotsen waar vroeger de stadsbewoners gaten in kapten om er in te wonen.En dan volgt de grote leegte door wijngaarden met prachtige vergezichten op de heuvels.Na een goed uur stappen beland ik in Azofra waar ik mezelf trakteer op een lekkere koffie tussen huizen met enorme wapenschilden die getuigen van een ver en rijk verleden.Na het verlaten van het dorp word ik echt getrakteerd op vergezichten die me de adem benemen en een traan doet opwellen in mijn ooghoeken.Wiegende graanvelden met op de achter grond de Siérra de la Demanda, voor me slingert de camino 10km ver tot het volgende dorp door dalen en heuvelruggen wat me telkens doet versteld staan van de pracht die hier wordt tentoon gesteld.Om niet altijd alleen te lopen zocht ik het gezelshap op van 2dames,Oostenrijkse zo bleek wonend aan de rand van de Bodenzee waar wij onze eerste vakantie met de caravan hebben door gebracht.Een boterham heb ik gegeten aan de rand van een beekje waar de kikkers heer en meester zijn en dat duidelijk lieten horen door hun gekwaak.Om in het volgende dorp te komen moet ik langs een indrukwekkend golfterrein maar bij deze hoge temperatuur was er niet veel bedrijvigheid.De meeste pelgrims hier weten wel door den tamtam dat ik al een tijdje onderweg ben en willen wel is weten hoe dat is,zo kom ik met een duitse in gesprek die thuis is vertrokken met de fiets tot Saint Jean Pied De Port daarna te voet verder gaat over de camino Frances tot Santiago vandaar te voet terugkeert naar Saint Jean Pied De Port over de camino del norte en dan met de fiets terug naar huis waar ze in augustus hoopt aan tekomen,wel daar doe ik mijn pet voor af.En zo wandel ik verder naar mijn volgende date,een dame uit Oostenrijk die van haar man niet alleen mocht vertrekken,dus is hij meegegaan en nu hij dit allemaal gezien heeft mag ze binnen 2jaar als ze gedaan heeft met werken wel alleen gaan, en ze droomt er nu al van.En zo komt Santo Domingo de la Calzade waar ik een bed vind in een klooster bij de zusters waar ik mijn kamer deel met een Noorse en een Canadees.Een bezoek aan de stad en de kathedraal met de kakelende haan staan zeker op het programma deze avond,en morgen gaan we weer wat verder en kom ik dichter bij Saint-Jaques. GROETJES JULIEN
Het was iets te gezellig gisteren avond ,dus ben ik met zware benen deze morgen vertrokken,ik heb in Logrono niet het gevoel gehad dat men hier de pelgrims in de armen sluit.Deze morgen om de stad te verlaten waren de aanwijzingen ook maar pover voorzien,maar het moet gezegd eens in het park was het prachtig en was Logrono na het passeren van het meer nog maar een herinnering.Na 12km beland ik in Navarrete en hier had ik een bijzondere ontmoeting.Ik stap iedere dag even een kerk binnen om een goede dag te zeggen en iedereen daar boven te bedanken voor de goede zorgen, de kerk in Navarrete is gewoonweg schitterend en toen ik zo vol bewondering stond te kijken stapt er een vrouw op me af en vraagt me of ik samen met haar het allelua wil zingen,eerst antwoord ik dat ik helemaal niet kan zingen maar dan realiseer ik mij dat het ook voor haar nodig is dit te doen en dus zingen we samen in die enorme kerk terwijl er nog pelgrims zijn het alleluha,mijn vals gezang klonk nog mooi ook,een heel speciale ervaring en erg deugdoend.Ik ben samen met deze dame verder getrokken en zo kwam ik te weten dat ze Zwitserse was en 3weken op pad om later de rest naar Santiago te lopen, na enkele km ben ik alleen verder gelopen tevreden terug kijkend op deze wonderbare ervaring.Niemand heeft te vrezen dat ik als pater terug kom,maar ik voel me prettig bij zulke ontmoetingen.De rest van de dag is het prettig lopen tussen de wijngaarden,met soms pittige hellingen maar door het regenachtige weer is er minder tijd om van de omgeving te genieten.De laatste km voelen zwaar aan,door industriegebied en het mindere prettige gedeelte van de voorstad maar eenmaal in Nàjera is dat vlug vergeten door de prachtige slaapplaats en de oude stad waar we zonder twijfel vanavond een plaatsje vinden om te eten.
Hoe het honderde jaren geleden was weet ik niet maar ik heb gisteren avond lekker gegeten.Een lekkere vissoep om te beginnen,gevolgd door een kabeljauw op zijn Los Arcos,gevolgd door een honing meloen en dat alles overgoten met een lekker wijntje,en slapen dat ik gedaan heb.Het leven kan harder zijn als dit.Vanmorgen afscheid genomen van onze gastvrouw Rosita met 3dikke kussen,om daarna al zingend Navarra te verlaten om in de regio La Rioga te betreden.De weg is breed en lijkt gemakkelijk,maar is voorzien van flinke keutenbijters,gelukkig doet het landschap de pijn vlug vergeten,na het dorpje Sassol beland ik in Torres Del Rio waar een lekkere koffie me doet weg dromen,voor heel even want er wachten nog meer dan 20km.Na dit dorpje wordt het landschap ruwer geen landbouw of wijngaarden meer tot ik in Viane beland waar de kerk van Santa Maria op me wacht,en ik in de schaduw van een oude burcht de innerlijke mens versterk.Hierna slingert de weg zich door de wijngaarden waarvan de stokken zeer laag bij de grond blijven en ook geen draden te zien zijn waar de ranken tegen vast gemaakt worden een raar zicht.Schapen hoeden is hier nog een echt beroep want gewapend met 2ezels en een hond kruist een schapenhoeder mijn pad met wel 100schapen.Langzaam komt Logrono in zicht waar een zoektocht naar een slaapplaats op me wacht en die eindigt in een pension waar we met 3een kamer delen Luc,Robert,en ikzelf. GROETJES EN TOT MORGEN JULIEN
Estelle is niet alleen een fijne stad om rond te dwalen je kan er ook lekker eten en dat hebben we gisteren avond ook gedaan .Luc,Robert de twee belgen uit Denderleeuw en ik zelf hebben ons tegoed gedaan aan de plaatselijke specialiteiten.Vannacht goed geslapen met 2mannen op een zaal vol met vrouwen was het aangenaam vertoeven.Om 7h30 was ik op pad naar Los Arcos waar de refuge wordt open gehouden doo vlaamse vrijwilligers.Net buiten de stad kom ik op een pad dat zich slingerend en stijgend een weg baant door het prachtige landschap met links en rechts van mij een glooiend landschap waar kleine dorpjes verscholen liggen,het ene in de felle zon terwijl een ander de schaduw heeft opgezocht van de bossen,nog een ander is het hogerop gaan zoeken om alzo alles te kunnen overschouwen wat er in de andere dorpen gebeurt.Na ongeveer 5km kom ik in Irache waar de wijn kraan op mij wacht,het is de enige fontein ter wereld die wijn spuit in plaats van water,maar het noodlot sloeg juist vandaag toe want geen druppel wijn kwam te voorschijn uit de zo beroemde fontein,,zelfs de deur van het klooster bleef gesloten,blijkbaar wordt de zondags rust hier nog zeer ernstig genomen.Vandaag nog even mee gelopen met een nederlandse dame die 7weken verlof had om een deel van de camino te lopen, en daarna nog even met een Braziliaanse jonge dame die ook verlof had genomen om alleen een stuk van de camino te lopen want alleen zo voelde ze echt wat het betekend op pelgrimstocht te zijn.Tijdens het alleen wandelen gaat er van alles door je hoofd,zo vraag ik me af of ik de weg verslind of de weg mij verslind.Ik stelde die vraag ook aan de nederlandse dame,en die keek me met grote vragende ogen aan en zei tenslotte dit is wel een goeie,maar ik moet er echt eens over nadenken ik weet het niet.In Villamayor aan gekomen trof ik een oude man aan, gezeten op een bank op het dorpsplein en wenste hem goede morgen,blijkbaar was hij aan een babbel toe want hij vroeg onmiddelijk of ik een stempel van de stad wilde, ik als pelgrim kon dit aanbod onmogelijk weigeren en dus ging ik samen met deze man stapje voor stapje naar zijn casa want daar lag de stempel,het is een van de mooiste uit mijn creditential geworden.Het was moeilijk praten maar met veel gebaren konden we elkaar verstaan en ging ik tevreden op weg en mijn gastheer sloot met pretoogjes zijn deur.Een zeer mooie ontmoeting die ik niet snel zal vergeten.En zo kabbelt mijn pelgrimsleven voort op de wegen of een gedeelte ervan, waar eeuwen geleden andere pelgrims liepen,een zalig gevoel.Zo beland ik na vele heuvels overwonnen te hebben in Los Arcos in de vlaamse refuge,dit was een dag om in te kaderen,morgen opweg naar Logrono GROETJES JULIEN
Gisteren avond naast onze herberg lekker gegeten 11euro wijn inbegrepen en aan de praat geraakt met een jongere uit Londen,hij had enkele jaren in Zwitserland gewerkt in een hotel en goed verdiend en nu was hij er tussenuit om de camino te lopen.En als zijn geld op was ging hij terug werken om daarna een ander deel van de wereld te leren kennen.Geen slechte keuze om te genieten van het leven zou ik denken.De nacht was minder prettig een snurker op de zaal die ver boven het orkest van Will Tura uitkwam echt geen oog dicht gedaan.Na het verlaten van Punta La Reina stond er mij een flinke beklimming te wachten gelukkig over een goede weg.De eerste 15km zijn nog redelijk zwaar met klimpartijen over paden bezaaid met stenen en rotsen,de panoramas blijven wonder mooi met licht glooiende bergen waarvan de flanken nu stillaan bewoond worden door wijngaarden,de landbouw wordt stillaan verdrongen.Vandaag een eindje meegelopen met een zoals ze zichzelf noemde een half franse en een half engelse dame.Haar moeder was franse maar ze leefde met man en kinderen in Engeland en nu haar kinderen oud genoeg waren is ze vertrokken uit Engeland om haar droom waar te maken.De dorpjes die we door trekken hebben goed op de camino ingespeeld door een bar of winkel te openen verdienen hier wel enkele mensen hun dagelijks brood.Spijtig dat ik hier in Estelle op een zaterdag ben want net als in Frankrijk is er in de stad niets te beleven of te bezichtigen kerken zijn gesloten,maar toch een fijne stad om een halve dag te verblijven ook al valt er soms wat regen. GROETJES JULIEN
Gisterenavond in de oude stad gaan tapas eten met een lekker wijntje en dat alles voor 10euro, maar wat een verschil met mijn bezoek aan de stad enkele uren geleden terwijl het toen doods oogde gonsde het nu van de bedrijvigheid,volle straten en bars wat eigenlijk tegen de verwachting in vrij aangenaam was.Pamplona verlaten was zeer gemakkelijk gans de weg was geplaveid met de schelp van de pelgrim zodat verloren lopen onmogelijk was.Wandelen door de perineeén is aangenamer dan door de alpen de hellingen gaan gemoedelijker omhoog zodat je niet op uw adem trapt en kunt genieten van de natuur en de indrukwekkende vergezichten.Op de smalle wegen naar de top van de Alto Del Perdon zijn er zowel voor mij als achter mij pelgrims,soms loop ik even met een andere pelgrim samen maar toch verkies ik het mijn camino alleen te lopen zodat ik met volle teugen kan genieten van de pracht rondom mij éénmaal boven wordt ik gekofronteerd met een enorm vergezicht van 360°wat mij met verstomming slaat.Zulk een schoonheid en wijdsheid had ik echt niet verwacht en dan de silhouetten van de pelgrims in staal echt wonderbaar.Na een welverdiende rustpauze ben ik langzaam aan de afdaling begonnen om nog wat tijd te rekken alvorens in Punta La Reine te belanden mijn slaapplaats voor deze avond ?Al is dit een piep kleine gemeenschap het heeft de pelgrim heel wat te bieden 3herbergen authentieke staatjes met een pracht van een kerk waar bij iedereen die de deur opendoet minemum één oh of ah te horen is.En dan natuurlijk de beroemde brug in romaanse stijl waar deze plaats zijn naam aan te danken heeft
Gisteren avond nog 2 belgen ontmoet ze zijn begonnen in Saint-Jean-p.d.Port.2kameraden van 74j en59j, in het restaurant zaten we bij 2basken en wonderwel verstonden wij elkaar.Dat zijn fiere mensen die houden van tradities en hun land, zij willen geen spanjaard of fransman genoemd worden,we hebben er een gezellige avond van gemaakt.Deze morgen pas wakker geworden als het licht aan ging dus goed uitgerust, en op pad voor een korte etappe maar zonder ontbijt.De rivier de Arga die door Larrasona stroomt begelijd de pelgrims op hun weg naar Pamplona.Het wandelpad stijgt en daalt als een oud boeren paard dus gemakkelijk te overwinnen ,en dan word ik nog beschermd tegen de zon door de overhangende bomen.Zowat halfweg de tocht had een echtpaar hun garage omgebouwd tot een ontbijt cafe om toch een zeker inkomen te hebben want in Spanje heeft de crisis ook fel toegeslagen 25% zit zonder werk.Al was het primitief ik heb er lekker ontbeten voor maar 4euro.Na het ontbijt ben ik op stap gegaan met een Ierse dame die de tocht in stukken afwerkt en ze liet haar rugzak elke dag nabrengen omdat ze hem sedert ekele jaren niet meer zelf kon dragen ,door mezelf te verplichten met mensen te praten waarvan ik de taal niet volledig meester ben voel ik mijn zelfvertrouwen met de dag groeien.De tocht gaat verder langs palmstruiken,beuken,en dennenbos tot plots de stad Arre voor ons opduikt en zo is het lopen over de weg, en nog over de Magdalena brug en dan loop ik Pamplona binnen,waar ik zal slapen in een refugio beheerd door vrijwilligers van het Duitse Jacobs genootschap.De kathedraal van Pamplona is echt indrukwekkend en een bezoek duurt toch zeker een uur en met dit mooie weer heb ik ook de oude stad met een bezoek vereerd.Maar een stad is ook een en al lawaai dus zoek ik morgen de stilte van de natuur op,op weg naar Punta La Reina. GROETJES JULIEN
Na het eten gisteren avond trokken de pelgrims naar de mis om de zegen te krijgen zoals het eeuwen geleden gebeurde,maar omdat het 1mei was en dus zondag was de mis en de zegen reeds om 6u geweest daar zaten wij als pelgrims in de kerk zonder mis en zegen als dit maar goed afloopt.Het is wel even wennen met zoveel op een slaapzaal om 5u smorgens beginnen er al zenuwachtig te worden en om 6u gaat het licht aan dus vroeg op pad.Met de zon van de partij was het prettig lopen tussen eeuwen oude buxus struiken en over holle wegen waar de bomen naar elkaar toe waren gegroeid en we dus altijd in de schaduw liepen,maar morgen ga ik toch wat zonnencreme op mijn neus smeren.Vroeger moesten de pelgrims uitkijken voor struikrovers gelukkig is die tijd voorbij en kan er vollop van de natuur genoten worden,het is als lopen door een vallei met links en rechts de bergen begroeid met mals gras maar nergens een koe of schaap te bespeuren.Morgen bereik ik de eerste grote stad in spanje eens zien of ik me daar ook nog kan behelpen met mijn gebrekkig taaltje.
Hier nog een ongelooflijk verhaal mijn planning was om te gaan slapen bij Léspirit de chemin in Saint-Jaen-pied-de-Port waar ik de groeten van Andre zou overbrengen,maar ik kon deze herberg telefonisch niet bereiken,andere slaapplaats geboekt dan maar.Toen ik in Saint-Jaen aankwam ben ik eerst de groeten gaan overbrengen van Andre niemand thuis andere plaats gevonden,uitgenodigd op de borrel bij Léspirit ter ere van koningginnendag trok ik daar rond 5u naar toe en wat bleek er waren plots 2plaatsen vrijgekomen en ben ik bij Les Amis gaan vragen of ik mijn plaats terug mocht inruilen en zo kwam ik uiteindelijk terecht op de plaats die ik voorzien had.(toeval bestaat echt niet).Vandaag een fantastiche dag beleefd in de bergen met roofvogels waar onze buizerds zwaluwen tegen leken,zware hellingen volgen na steile afdalingen maar het is de ganse dag genieten van geweldige vergezichten het laatste stuk werd er nog door de sneeuw gelopen van de laatste dagen om uiteindelijk in Ronceval aan te komen waar we met 100 pelgrims per zaal wordt geslapen maar alles is splinter nieuw echte luxe.Gisteren op de slaapplaats waren er mensen van Canada,Polen,New york,Duitsland,en natuurlijk Nederland en ik vergeet er nog een paar denk ik en ik sta versteld van mezelf dat deze mensen mijn engels begrijpen,als ze vandaag in Spanje ook mijn spaans verstaan kan er mij niets meer gebeuren.Na de vele regen dagen een dag als deze mogen beleven met al die verschillende mensen, doet de regen vergeten en blijven alleen de mooie dingen hangen en zo hoort het ook.Zojuist een plaats gereserveerd in een restaurant voor deze avond en wonder boven wonder het is zowaar gelukt,toch maar afwachten of het geen koude douche wordt. Groetjes JULIEN
Eindelijk de post is door gekomen.Gisteren avond beginnen regenen en ook de ganse nacht denk ik en vandaag de ganse dag.Dus vertrokken in de regen na 1km stond ik al voor een brede beek waarvan de brug onder water stond of verdwenen was,het lijkt wel op het verdronken land van Saaftingen,onophoudelijk stort het water zich op het reeds verzopen land wat het wandelen extra zwaar maakt,als pelgrim loop je hier niet meer alleen nu er meerdere wegen samenkomen en allemaal lopen ze met gebogen hoofd en natte voeten richting Saint-Jean-pied-de-Port hopend dat het morgen beter zal zijn.Toen ik in Saint-Jaen aankwam en aan mijn slaapadres arriveerde bleek er niemand thuis te zijn,na een half uur wachten heb ik er de brui aangegeven en ben op zoek gegaan naar een ander onderkomen en gevonden in een gite van Les Amis,nu maar hopen dat er niet te veel gesnurkt wordt want het zijn zalen met 30 bedden.Iedereen hoopt op beter weer om morgen de pas over te steken,zodat ik mijn regenbroek die ik zonet gekocht heb niet moet gebruiken.
Gisteren is er nog een pelgrim gearriveerd in de Gite, Francis genaamd.
We zijn samen gaan eten en hebben een litertje wijn soldaat gemaakt zodat we goed konden slapen.
Deze morgen terug alleen vertrokken, zonder regen, zodat het echt genieten werd.
De akkers liggen er echt verzopen bij, de mais die reeds is uitgekomen ziet er geel uit ipv groen.
De grachten en de beken moeten ferm slikken om al het water weg te krijgen.
Daar het steeds bergop bergaf gaat krijg je zeer mooie panorama's te zien van golvende landschappen met in de verte verloren geplante
dorpjes of vernielde kastelen.
Deze dag zal ik ook niet vergeten want Saint-Jaques was weer dicht bij mij.
Toen ik in Argelos aankwam en mijn gids raadpleegde las ik het volgende:
"naar rechts dalend het dal in en verder omhoog uit het dal"
En het was dalen, maar het was niet mogelijk om rechtdoor te gaan, dus dan maar van links naar rechts tot beneden
Nog klauteren uit het dal en toen gebeurde het, de laatste 20 meter stond er iemand om me aan te moedigen.
Toen ik bij hem stopte om wat te praten vroeg hij mij spontaan binnen om een koffie te komen drinken.
Niet op de rommel letten zei hij, want ik woon hier alleen op de boerderij samen met mijn kat.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n lekkere oploskoffie gedronken, met water uit een ketel die op de kachel stond te pruttelen, waar de kalk al lang niet meer uit die ketel te krijgen is.
Gezellig zitten te kletsen terwijl op de kachel een varkenskop stond te pruttelen.
Jozef, zo heette mijn gastheer, is iemand met een gouden hart en wenste me bij het afscheid veel geluk, met de zegen van God erbij.
Na deze ontmoeting woog mijn rugzak licht en voelde het golvende landschap minder zwaar aan.
Al zingend en fluitend liep ik verder door de bossen en weilanden tot het volgende dorp waar ik even halt hield in de kerk om daarna
mijn weg verder te zetten.
Toen een man me aansprak en vroeg waar ik vandaar kwam, kreeg ik spontaan een schouderklopje en nog wat goede raad om
mijn weg te vervolgen.
Vandaag slapen we in een gite met een prachtige naam 'Hotel de la lune'
Met twee in de gite zal het spaghetti worden met een lekkere fles wijn.
Een dag zonder regen is voor een pelgrim een ware zegen.
Nog drie etappen scheiden mij van Saint-Pied-de-port
Als ik de lichtjes in de ogen van de mensen zie die ons in de gites of refugas verwelkomen, terwijl ze aan't vertellen zijn welke wonderbaarlijke ervarigen er mij nog op de camino Français te wachten staat, sta ik te popelen om verder te gaan.
Maar ook is er een beetje vrees, maar zeker veel respect voor de weg die nog komen moet.
Nog enkele dagen scheiden mij van de grens Frankrijk-Spanje.
En dan hoop ik 's morgens wakker te worden en spaans te kunnen spreken (dromen worden soms waar) - en zo niet,
dan doen we toch maar alsof.
Deze morgen na het onbijt afscheid genomen van Auguste, mijn makker van de laatste zeven dagen.
Dit doet geen deugd, we konden het goed vinden met elkaar.
Maar dit is ook een deel van de pelgrimage, mensen ontmoeten en weer loslaten.
Maar we hebben onze adressen uitgewisseld, dus het contact zal onderhouden worden.
En dan was het vertrekken geblazen, in de regen.
Enkele kilometers meegelopen met Trinette, maar ons wandeltempo scheelt te veel, en dan is het samen wandelen te vermoeiend.
In mijn gids staan de woorden vermeld 'steil omhoog' of 'sterk dalend' en nu weet ik precies wat dit betekent.
Gelukkig was het vandaag een korte etappe, want het heeft de hele dag geregend.
Onderweg heb ik van een open kerk kunnen profiteren om even te rusten en na te denken over wat is geweest en wat nog komen moet.
Bij aankomst in Hagetmau hebben Trinette en ik onze boterhammen opgegeten op de trappen van de kerk, beschermd tegen de regen
door het portaal.
En toen was het de beurt om afscheid te nemen van Trinette want die gaat morgen weer naar huis.
Ook hier in Hagetmau staat er een goed ingerichte gite ter beschikking van de pelgrims zodat ze iedere dag uitgerust verder kunnen,
