Op de tocht die ik gisteren gestapt heb zijn vorig jaar 2 nederlandse Santiago gangers verloren gelopen en zijn noodgedwongen een nacht in het bos moeten blijven overnachten. Uit de krantenknipsels bleek dat zij in de schuilhut overnacht hebben,waar ik mijn boterhammen heb opgegeten.

Na het ontbijt ben ik met Dick en Gerda samen vertrokken, een echtpaar uit nederland dat 4 jaar hun vakantiedagen hebben opgespaard om nu samen de tocht te kunnen stappen. (te volgen op dickengerda.waarbenje.nu). Prachtige dag gehad, fantastisch gezelschap en waarschijnlijk komen wij elkaar nog eens tegen op deze tocht

We zijn voornamelijk door een landbouwstreek getrokken wat wondermooie vergezichten opleverde. Op het einde nog een stukje GR654 om uiteindelijk in Signy l'abbaye te belanden, waar de carnavalstoet ging vertrekken.

Deze morgen heeft de baas mij afgezet waar ik gisteren gestopt was.

Nog wat geld afgehaald, langs de bakker gegaan en dan verder op weg langs de GR654. De ganse dag ben ik door het bos gewandeld met alleen vogels als gezelschap en de muziek van kabbelend water ging steeds met me mee. De koning te rijk ben ik vandaag geweest al was het soms ook lastig (veel slijk en beekjes zonder brug)

Vandaag moet er gewicht uit mijn rugzak en omdat de post niet meer open is, laat ik het hier op mijn slaapadres achter en komt men het later ophalen.Hier is ook nog een nederlands echtpaar aangekomen. Zij vertrokken op 1 maart, misschien wandelen we morgen wel een stukje samen

Het was bitter koud om te vertrekken deze morgen. Eénmaal uit het centrum ging het terug langs de maasoever over een smal pad, zij die mij kennen weten dat dit zweten geblazen is.

Na de prachtige zichten op de restanten van de porte de france en de tour Victoire komt men aan de bocht van Chooz waar het maasavontuur ten einde is. Vanaf hier kan ik het GR pad 654 volgen, dit geeft prachtige vergezichten, na een zware klim natuurlijk.Overal waren verse sporen te zien reeën en everzwijnen, maar van de dieren niets te bespeuren, buiten een marter, maar die was dood.Onderweg in de bossen nog gesproken met een koppel dat aan het bomen hakken was, nu bleek die vrouw een limbugse uit Vroenhoven te zijn.

Ik denk dat toeval niet bestaat, in Olloy-sur-viroin stond er een wandelaar op de hoek van de straat, waar ik een slaapplaats aan vroeg, nu blijkt hier niet veel te zijn. Na enkele minuten kwam zijn vriend er aan en die wist nog wel een hotelletje in het bos, die een pelgrim zouden binnen laten. Zo zie je maar dat alles opgelost wordt. De hotelbaas wakker geklopt, het probleem uitgelegd en de deur ging open...