Omdat we pas konden ontbijten vanaf 08:00 ben ik niet vroeg vertrokken en zo was het gemakkelijk afscheid te nemen van mijn vrouwke, zus en schoonbroer.

Tot aan de watermolen hoefde ik niet op te letten, omdat we dat stuk al verkend hadden, maar vanaf dan was het ogen open houden, want met coördinaten van een wrak van een autobus links van u in het bos, kun je toch beter goed opletten. Het te volgen traject is op de cruciale punten goed aan geduuid. Vanaf de watertoren heb ik lange tijd in het bos gelopen waar je de lente kon voelen, zien en ruiken. Eénmaal uit het bos was het weer de beurt aan de velden en akkers om hun pracht ten toon te spreiden.

Ook vandaag blijven de kerken hermetisch afgesloten, maar toen ik na 17 km in  Saligny aankwam stond daar een kapel uit de 16 eeuw, een echt juweeltje, en die was open.Even binnen geweest om weer pelgrim te worden, na een rustdag.

Even voorbij Salingny moest ik weer het bos in. Daar lagen, netjes op een rij, 10 tallen reuzenbomen geveld door kettingzagen om geofferd te worden op het altaar van de moderne beschaving. In Saint-Germain-des-Bois heb ik op een klein picknick plaatsje voor de tweede keer halt gehouden. Na een verkwikkende rustpauze heb ik, voor ik verder ging,  heb ik aan de mevrouw die aan de picknick plaats woont drinkbaar water gevraagd, met de glimlach werd dit gegeven.

Voorbij Cuncy-les-varci liep ik een smal stijgend pad op. Langs een stenen sokkel met een kruis, een echte  pelgrimspasage, rond het kruis en de sokkel stapelen de stenen zich op. De laatste 5 km was het landschap van een ongekende schoonheid, foto's of woorden kunnen niet uitleggen wat er voor mijn ogen wordt tentoon gespreid. Golvende weilanden en akkers met hier en daar een boom geplant met kruinen alsof het reusachtige paraplu's zijn.Hier zou ik uren kunnen vertoeven, maar ik moet verder om mijn slaapplaats op te zoeken in Varzy, waar ik vandaag zal slapen bij een kunstenares.julien