Het was iets te gezellig gisteren avond ,dus ben ik met zware benen deze morgen vertrokken,ik heb in Logrono niet het gevoel gehad dat men hier de pelgrims in de armen sluit.Deze morgen om de stad te verlaten waren de aanwijzingen ook maar pover voorzien,maar het moet gezegd eens in het park was het prachtig en was Logrono na het passeren van het meer nog maar een herinnering.Na 12km beland ik in Navarrete en hier had ik een bijzondere ontmoeting.Ik stap iedere dag even een kerk binnen om een goede dag te zeggen en iedereen daar boven te bedanken voor de goede zorgen, de kerk in Navarrete is gewoonweg schitterend en toen ik zo vol bewondering stond te kijken stapt er een vrouw op me af en vraagt me of ik samen met haar het allelua wil zingen,eerst antwoord ik dat ik helemaal niet kan zingen maar dan realiseer ik mij dat het ook voor haar nodig is dit te doen en dus zingen we samen in die enorme kerk terwijl er nog pelgrims zijn het alleluha,mijn vals gezang klonk nog mooi ook,een heel speciale ervaring en erg deugdoend.Ik ben samen met deze dame verder getrokken en zo kwam ik te weten dat ze Zwitserse was en 3weken op pad om later de rest naar Santiago te lopen, na enkele km ben ik alleen verder gelopen tevreden terug kijkend op deze wonderbare ervaring.Niemand heeft te vrezen dat ik als pater terug kom,maar ik voel me prettig bij zulke ontmoetingen.De rest van de dag is het prettig lopen tussen de wijngaarden,met soms pittige hellingen maar door het regenachtige weer is er minder tijd om van de omgeving te genieten.De laatste km voelen zwaar aan,door industriegebied en het mindere prettige gedeelte van de voorstad maar eenmaal in Nàjera is dat vlug vergeten door de prachtige slaapplaats en de oude stad waar we zonder twijfel vanavond een plaatsje vinden om te eten.
Hoe het honderde jaren geleden was weet ik niet maar ik heb gisteren avond lekker gegeten.Een lekkere vissoep om te beginnen,gevolgd door een kabeljauw op zijn Los Arcos,gevolgd door een honing meloen en dat alles overgoten met een lekker wijntje,en slapen dat ik gedaan heb.Het leven kan harder zijn als dit.Vanmorgen afscheid genomen van onze gastvrouw Rosita met 3dikke kussen,om daarna al zingend Navarra te verlaten om in de regio La Rioga te betreden.De weg is breed en lijkt gemakkelijk,maar is voorzien van flinke keutenbijters,gelukkig doet het landschap de pijn vlug vergeten,na het dorpje Sassol beland ik in Torres Del Rio waar een lekkere koffie me doet weg dromen,voor heel even want er wachten nog meer dan 20km.Na dit dorpje wordt het landschap ruwer geen landbouw of wijngaarden meer tot ik in Viane beland waar de kerk van Santa Maria op me wacht,en ik in de schaduw van een oude burcht de innerlijke mens versterk.Hierna slingert de weg zich door de wijngaarden waarvan de stokken zeer laag bij de grond blijven en ook geen draden te zien zijn waar de ranken tegen vast gemaakt worden een raar zicht.Schapen hoeden is hier nog een echt beroep want gewapend met 2ezels en een hond kruist een schapenhoeder mijn pad met wel 100schapen.Langzaam komt Logrono in zicht waar een zoektocht naar een slaapplaats op me wacht en die eindigt in een pension waar we met 3een kamer delen Luc,Robert,en ikzelf. GROETJES EN TOT MORGEN JULIEN
Estelle is niet alleen een fijne stad om rond te dwalen je kan er ook lekker eten en dat hebben we gisteren avond ook gedaan .Luc,Robert de twee belgen uit Denderleeuw en ik zelf hebben ons tegoed gedaan aan de plaatselijke specialiteiten.Vannacht goed geslapen met 2mannen op een zaal vol met vrouwen was het aangenaam vertoeven.Om 7h30 was ik op pad naar Los Arcos waar de refuge wordt open gehouden doo vlaamse vrijwilligers.Net buiten de stad kom ik op een pad dat zich slingerend en stijgend een weg baant door het prachtige landschap met links en rechts van mij een glooiend landschap waar kleine dorpjes verscholen liggen,het ene in de felle zon terwijl een ander de schaduw heeft opgezocht van de bossen,nog een ander is het hogerop gaan zoeken om alzo alles te kunnen overschouwen wat er in de andere dorpen gebeurt.Na ongeveer 5km kom ik in Irache waar de wijn kraan op mij wacht,het is de enige fontein ter wereld die wijn spuit in plaats van water,maar het noodlot sloeg juist vandaag toe want geen druppel wijn kwam te voorschijn uit de zo beroemde fontein,,zelfs de deur van het klooster bleef gesloten,blijkbaar wordt de zondags rust hier nog zeer ernstig genomen.Vandaag nog even mee gelopen met een nederlandse dame die 7weken verlof had om een deel van de camino te lopen, en daarna nog even met een Braziliaanse jonge dame die ook verlof had genomen om alleen een stuk van de camino te lopen want alleen zo voelde ze echt wat het betekend op pelgrimstocht te zijn.Tijdens het alleen wandelen gaat er van alles door je hoofd,zo vraag ik me af of ik de weg verslind of de weg mij verslind.Ik stelde die vraag ook aan de nederlandse dame,en die keek me met grote vragende ogen aan en zei tenslotte dit is wel een goeie,maar ik moet er echt eens over nadenken ik weet het niet.In Villamayor aan gekomen trof ik een oude man aan, gezeten op een bank op het dorpsplein en wenste hem goede morgen,blijkbaar was hij aan een babbel toe want hij vroeg onmiddelijk of ik een stempel van de stad wilde, ik als pelgrim kon dit aanbod onmogelijk weigeren en dus ging ik samen met deze man stapje voor stapje naar zijn casa want daar lag de stempel,het is een van de mooiste uit mijn creditential geworden.Het was moeilijk praten maar met veel gebaren konden we elkaar verstaan en ging ik tevreden op weg en mijn gastheer sloot met pretoogjes zijn deur.Een zeer mooie ontmoeting die ik niet snel zal vergeten.En zo kabbelt mijn pelgrimsleven voort op de wegen of een gedeelte ervan, waar eeuwen geleden andere pelgrims liepen,een zalig gevoel.Zo beland ik na vele heuvels overwonnen te hebben in Los Arcos in de vlaamse refuge,dit was een dag om in te kaderen,morgen opweg naar Logrono GROETJES JULIEN
Gisteren avond naast onze herberg lekker gegeten 11euro wijn inbegrepen en aan de praat geraakt met een jongere uit Londen,hij had enkele jaren in Zwitserland gewerkt in een hotel en goed verdiend en nu was hij er tussenuit om de camino te lopen.En als zijn geld op was ging hij terug werken om daarna een ander deel van de wereld te leren kennen.Geen slechte keuze om te genieten van het leven zou ik denken.De nacht was minder prettig een snurker op de zaal die ver boven het orkest van Will Tura uitkwam echt geen oog dicht gedaan.Na het verlaten van Punta La Reina stond er mij een flinke beklimming te wachten gelukkig over een goede weg.De eerste 15km zijn nog redelijk zwaar met klimpartijen over paden bezaaid met stenen en rotsen,de panoramas blijven wonder mooi met licht glooiende bergen waarvan de flanken nu stillaan bewoond worden door wijngaarden,de landbouw wordt stillaan verdrongen.Vandaag een eindje meegelopen met een zoals ze zichzelf noemde een half franse en een half engelse dame.Haar moeder was franse maar ze leefde met man en kinderen in Engeland en nu haar kinderen oud genoeg waren is ze vertrokken uit Engeland om haar droom waar te maken.De dorpjes die we door trekken hebben goed op de camino ingespeeld door een bar of winkel te openen verdienen hier wel enkele mensen hun dagelijks brood.Spijtig dat ik hier in Estelle op een zaterdag ben want net als in Frankrijk is er in de stad niets te beleven of te bezichtigen kerken zijn gesloten,maar toch een fijne stad om een halve dag te verblijven ook al valt er soms wat regen. GROETJES JULIEN
Gisterenavond in de oude stad gaan tapas eten met een lekker wijntje en dat alles voor 10euro, maar wat een verschil met mijn bezoek aan de stad enkele uren geleden terwijl het toen doods oogde gonsde het nu van de bedrijvigheid,volle straten en bars wat eigenlijk tegen de verwachting in vrij aangenaam was.Pamplona verlaten was zeer gemakkelijk gans de weg was geplaveid met de schelp van de pelgrim zodat verloren lopen onmogelijk was.Wandelen door de perineeén is aangenamer dan door de alpen de hellingen gaan gemoedelijker omhoog zodat je niet op uw adem trapt en kunt genieten van de natuur en de indrukwekkende vergezichten.Op de smalle wegen naar de top van de Alto Del Perdon zijn er zowel voor mij als achter mij pelgrims,soms loop ik even met een andere pelgrim samen maar toch verkies ik het mijn camino alleen te lopen zodat ik met volle teugen kan genieten van de pracht rondom mij éénmaal boven wordt ik gekofronteerd met een enorm vergezicht van 360°wat mij met verstomming slaat.Zulk een schoonheid en wijdsheid had ik echt niet verwacht en dan de silhouetten van de pelgrims in staal echt wonderbaar.Na een welverdiende rustpauze ben ik langzaam aan de afdaling begonnen om nog wat tijd te rekken alvorens in Punta La Reine te belanden mijn slaapplaats voor deze avond ?Al is dit een piep kleine gemeenschap het heeft de pelgrim heel wat te bieden 3herbergen authentieke staatjes met een pracht van een kerk waar bij iedereen die de deur opendoet minemum één oh of ah te horen is.En dan natuurlijk de beroemde brug in romaanse stijl waar deze plaats zijn naam aan te danken heeft
Gisteren avond nog 2 belgen ontmoet ze zijn begonnen in Saint-Jean-p.d.Port.2kameraden van 74j en59j, in het restaurant zaten we bij 2basken en wonderwel verstonden wij elkaar.Dat zijn fiere mensen die houden van tradities en hun land, zij willen geen spanjaard of fransman genoemd worden,we hebben er een gezellige avond van gemaakt.Deze morgen pas wakker geworden als het licht aan ging dus goed uitgerust, en op pad voor een korte etappe maar zonder ontbijt.De rivier de Arga die door Larrasona stroomt begelijd de pelgrims op hun weg naar Pamplona.Het wandelpad stijgt en daalt als een oud boeren paard dus gemakkelijk te overwinnen ,en dan word ik nog beschermd tegen de zon door de overhangende bomen.Zowat halfweg de tocht had een echtpaar hun garage omgebouwd tot een ontbijt cafe om toch een zeker inkomen te hebben want in Spanje heeft de crisis ook fel toegeslagen 25% zit zonder werk.Al was het primitief ik heb er lekker ontbeten voor maar 4euro.Na het ontbijt ben ik op stap gegaan met een Ierse dame die de tocht in stukken afwerkt en ze liet haar rugzak elke dag nabrengen omdat ze hem sedert ekele jaren niet meer zelf kon dragen ,door mezelf te verplichten met mensen te praten waarvan ik de taal niet volledig meester ben voel ik mijn zelfvertrouwen met de dag groeien.De tocht gaat verder langs palmstruiken,beuken,en dennenbos tot plots de stad Arre voor ons opduikt en zo is het lopen over de weg, en nog over de Magdalena brug en dan loop ik Pamplona binnen,waar ik zal slapen in een refugio beheerd door vrijwilligers van het Duitse Jacobs genootschap.De kathedraal van Pamplona is echt indrukwekkend en een bezoek duurt toch zeker een uur en met dit mooie weer heb ik ook de oude stad met een bezoek vereerd.Maar een stad is ook een en al lawaai dus zoek ik morgen de stilte van de natuur op,op weg naar Punta La Reina. GROETJES JULIEN
Na het eten gisteren avond trokken de pelgrims naar de mis om de zegen te krijgen zoals het eeuwen geleden gebeurde,maar omdat het 1mei was en dus zondag was de mis en de zegen reeds om 6u geweest daar zaten wij als pelgrims in de kerk zonder mis en zegen als dit maar goed afloopt.Het is wel even wennen met zoveel op een slaapzaal om 5u smorgens beginnen er al zenuwachtig te worden en om 6u gaat het licht aan dus vroeg op pad.Met de zon van de partij was het prettig lopen tussen eeuwen oude buxus struiken en over holle wegen waar de bomen naar elkaar toe waren gegroeid en we dus altijd in de schaduw liepen,maar morgen ga ik toch wat zonnencreme op mijn neus smeren.Vroeger moesten de pelgrims uitkijken voor struikrovers gelukkig is die tijd voorbij en kan er vollop van de natuur genoten worden,het is als lopen door een vallei met links en rechts de bergen begroeid met mals gras maar nergens een koe of schaap te bespeuren.Morgen bereik ik de eerste grote stad in spanje eens zien of ik me daar ook nog kan behelpen met mijn gebrekkig taaltje.
Hier nog een ongelooflijk verhaal mijn planning was om te gaan slapen bij Léspirit de chemin in Saint-Jaen-pied-de-Port waar ik de groeten van Andre zou overbrengen,maar ik kon deze herberg telefonisch niet bereiken,andere slaapplaats geboekt dan maar.Toen ik in Saint-Jaen aankwam ben ik eerst de groeten gaan overbrengen van Andre niemand thuis andere plaats gevonden,uitgenodigd op de borrel bij Léspirit ter ere van koningginnendag trok ik daar rond 5u naar toe en wat bleek er waren plots 2plaatsen vrijgekomen en ben ik bij Les Amis gaan vragen of ik mijn plaats terug mocht inruilen en zo kwam ik uiteindelijk terecht op de plaats die ik voorzien had.(toeval bestaat echt niet).Vandaag een fantastiche dag beleefd in de bergen met roofvogels waar onze buizerds zwaluwen tegen leken,zware hellingen volgen na steile afdalingen maar het is de ganse dag genieten van geweldige vergezichten het laatste stuk werd er nog door de sneeuw gelopen van de laatste dagen om uiteindelijk in Ronceval aan te komen waar we met 100 pelgrims per zaal wordt geslapen maar alles is splinter nieuw echte luxe.Gisteren op de slaapplaats waren er mensen van Canada,Polen,New york,Duitsland,en natuurlijk Nederland en ik vergeet er nog een paar denk ik en ik sta versteld van mezelf dat deze mensen mijn engels begrijpen,als ze vandaag in Spanje ook mijn spaans verstaan kan er mij niets meer gebeuren.Na de vele regen dagen een dag als deze mogen beleven met al die verschillende mensen, doet de regen vergeten en blijven alleen de mooie dingen hangen en zo hoort het ook.Zojuist een plaats gereserveerd in een restaurant voor deze avond en wonder boven wonder het is zowaar gelukt,toch maar afwachten of het geen koude douche wordt. Groetjes JULIEN
Eindelijk de post is door gekomen.Gisteren avond beginnen regenen en ook de ganse nacht denk ik en vandaag de ganse dag.Dus vertrokken in de regen na 1km stond ik al voor een brede beek waarvan de brug onder water stond of verdwenen was,het lijkt wel op het verdronken land van Saaftingen,onophoudelijk stort het water zich op het reeds verzopen land wat het wandelen extra zwaar maakt,als pelgrim loop je hier niet meer alleen nu er meerdere wegen samenkomen en allemaal lopen ze met gebogen hoofd en natte voeten richting Saint-Jean-pied-de-Port hopend dat het morgen beter zal zijn.Toen ik in Saint-Jaen aankwam en aan mijn slaapadres arriveerde bleek er niemand thuis te zijn,na een half uur wachten heb ik er de brui aangegeven en ben op zoek gegaan naar een ander onderkomen en gevonden in een gite van Les Amis,nu maar hopen dat er niet te veel gesnurkt wordt want het zijn zalen met 30 bedden.Iedereen hoopt op beter weer om morgen de pas over te steken,zodat ik mijn regenbroek die ik zonet gekocht heb niet moet gebruiken.
Gisteren is er nog een pelgrim gearriveerd in de Gite, Francis genaamd.
We zijn samen gaan eten en hebben een litertje wijn soldaat gemaakt zodat we goed konden slapen.
Deze morgen terug alleen vertrokken, zonder regen, zodat het echt genieten werd.
De akkers liggen er echt verzopen bij, de mais die reeds is uitgekomen ziet er geel uit ipv groen.
De grachten en de beken moeten ferm slikken om al het water weg te krijgen.
Daar het steeds bergop bergaf gaat krijg je zeer mooie panorama's te zien van golvende landschappen met in de verte verloren geplante
dorpjes of vernielde kastelen.
Deze dag zal ik ook niet vergeten want Saint-Jaques was weer dicht bij mij.
Toen ik in Argelos aankwam en mijn gids raadpleegde las ik het volgende:
"naar rechts dalend het dal in en verder omhoog uit het dal"
En het was dalen, maar het was niet mogelijk om rechtdoor te gaan, dus dan maar van links naar rechts tot beneden
Nog klauteren uit het dal en toen gebeurde het, de laatste 20 meter stond er iemand om me aan te moedigen.
Toen ik bij hem stopte om wat te praten vroeg hij mij spontaan binnen om een koffie te komen drinken.
Niet op de rommel letten zei hij, want ik woon hier alleen op de boerderij samen met mijn kat.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n lekkere oploskoffie gedronken, met water uit een ketel die op de kachel stond te pruttelen, waar de kalk al lang niet meer uit die ketel te krijgen is.
Gezellig zitten te kletsen terwijl op de kachel een varkenskop stond te pruttelen.
Jozef, zo heette mijn gastheer, is iemand met een gouden hart en wenste me bij het afscheid veel geluk, met de zegen van God erbij.
Na deze ontmoeting woog mijn rugzak licht en voelde het golvende landschap minder zwaar aan.
Al zingend en fluitend liep ik verder door de bossen en weilanden tot het volgende dorp waar ik even halt hield in de kerk om daarna
mijn weg verder te zetten.
Toen een man me aansprak en vroeg waar ik vandaar kwam, kreeg ik spontaan een schouderklopje en nog wat goede raad om
mijn weg te vervolgen.
Vandaag slapen we in een gite met een prachtige naam 'Hotel de la lune'
Met twee in de gite zal het spaghetti worden met een lekkere fles wijn.
Een dag zonder regen is voor een pelgrim een ware zegen.
Nog drie etappen scheiden mij van Saint-Pied-de-port
Als ik de lichtjes in de ogen van de mensen zie die ons in de gites of refugas verwelkomen, terwijl ze aan't vertellen zijn welke wonderbaarlijke ervarigen er mij nog op de camino Français te wachten staat, sta ik te popelen om verder te gaan.
Maar ook is er een beetje vrees, maar zeker veel respect voor de weg die nog komen moet.
Nog enkele dagen scheiden mij van de grens Frankrijk-Spanje.
En dan hoop ik 's morgens wakker te worden en spaans te kunnen spreken (dromen worden soms waar) - en zo niet,
dan doen we toch maar alsof.
Deze morgen na het onbijt afscheid genomen van Auguste, mijn makker van de laatste zeven dagen.
Dit doet geen deugd, we konden het goed vinden met elkaar.
Maar dit is ook een deel van de pelgrimage, mensen ontmoeten en weer loslaten.
Maar we hebben onze adressen uitgewisseld, dus het contact zal onderhouden worden.
En dan was het vertrekken geblazen, in de regen.
Enkele kilometers meegelopen met Trinette, maar ons wandeltempo scheelt te veel, en dan is het samen wandelen te vermoeiend.
In mijn gids staan de woorden vermeld 'steil omhoog' of 'sterk dalend' en nu weet ik precies wat dit betekent.
Gelukkig was het vandaag een korte etappe, want het heeft de hele dag geregend.
Onderweg heb ik van een open kerk kunnen profiteren om even te rusten en na te denken over wat is geweest en wat nog komen moet.
Bij aankomst in Hagetmau hebben Trinette en ik onze boterhammen opgegeten op de trappen van de kerk, beschermd tegen de regen
door het portaal.
En toen was het de beurt om afscheid te nemen van Trinette want die gaat morgen weer naar huis.
Ook hier in Hagetmau staat er een goed ingerichte gite ter beschikking van de pelgrims zodat ze iedere dag uitgerust verder kunnen,
Na een woelige nacht (Guorafe maakte me wakker om 2 uur 's nachts. Julien, Julien... ik heb hoofdpijn, ik denk dat de kachel gas uitstoot.
ik en trinet hadden geen hoofdpijn. Maar voor alle zekerheid werd er besloten om met open deur en open ramen te slapen)
Vertrokken voor 37km, een tocht door de bossen, overwegend over een oude spoorweg, dus lange rechte stukken waar geen einde aan leek te komen. Op sommige plaatsen had een storm hele bossen weggemaaid, echt indrukwekkend.
Ook vandaag waren de weergoden niet goed gezind en moest er dikwijls van kledij gewisseld worden.
Een lange tocht is op tijd rusten en drinken. Rusten is op de kant van de weg zitten op een regenjas of cape.
Drinken of eten is op dezelfde manier, en hopen dat het eventjes niet regent.
In de voormiddag kreeg ik van Chris van Eurovin een SMSje met de vraag om hoe laat ik in Roquefort zou aankomen,
daar een pelgrim op zo'n vraag niet kan antwoorden, heb ik maar geschreven dat ik een seintje zou geven bij aankomst.
Na een vermoeiende tocht door regen en wind kwamen we om 10h30 in Roquefort aan.
Snakkend naar een koffie, zochten we een bar of café die op een maandag open was.
En wie was daar 10min. eerder aangekomen? Juist ja, Chris van Eurovin. Merci he maat.
Na de verkwikkende kop koffie onze Gite gaan zoeken om een douche te nemen, en daarna met Chris een hapje gaan eten,
en een gezellige avond gehad.
Maar wat bleek bij terugkomst in de Gite, Christiane was weer bij ons met de man René genaamd die met zijn ezel in Limoges was vertrokken,
naar Santiago zal gaan en weer te voet terugkeren (6 maanden onderweg).
Dit werd een heel aangename avond bij nog een lekkere 'bosman' (een cadeautje van Chris)
Na een nachtje slapen en een goed ontbijt kunnen we weer op pad.August - Kirette en ik al hoewel Kirette wil wat later vertrekken dus maar met 2 op stap.In de zon maar koud , een plaats in Captieux hadden we nog niet maar daar maakten we ons weinig zorgen om, dat zou wel goed komen, onderweg werden we uitgenodigd om na de viswedstrijd die nog bezig was aan te schuiven aan de barbeque maar daar konden we niet op ingaan, de wedstrijd duurde nog te lang , en de regen was weer van de partij .Na 11km vonden we een mooi plaatsje onder een schuur om onze boterhammen op te eten ondertussen was Kirette ons weer komen vervoegen, bij het verlaten van de schuur zag ik een bordje met Gite Ferbos en zei tegen August hier kunnen we ook overnachten , maar onder tussen had Kirette een telefoonnummer gevonden van een Gite in Captieux , dus daar maar 3 plaatsen gevraagd voor 's avonds en dat was geen probleem,dus wij door de regen verder op weg naar Captieux nog een 4 tal km doornat kwamen we in Captieux aan, aan het oude station . Daar we geen adres hadden van de Gite telefoneert August maar dat we aan het station stonden en of ze ons verder konden helpen om aan de Gite te geraken , en wat bleek nu ,daar waar wij onze boterham in de schuur hadden op gegeten was ook onze slaapplaats 100 m verder in de boerderij . Kirette zag het niet meer zitten om terug te gaan en daarom stelde de boerin voor om ons in Captieux te komen halen. Zo zie je maar dat het hier nooit ééntonig is .Maar morgen moeten we wel 4km meer lopen dus 37km.
Lekker gegeten gisteren avond en heel goed geslapen zonder ronkende mede pelgrims.Na het ontbijt vertrokken langs het kanaal een vertakking van de Geronne om weer terug op onze route te komen,in Saint Martin maakte we een ferme vergissing door een variante te nemen van de route , en nu we met 2 wandelen en heel de tijd maar babbelen liepen we natuurlijk hopeloos verloren en dat in de gietende regen, nergens geen mens te bespeuren, dus maar op het kompas naar het zuid westen lopen tot dat we in een dorp belanden Ailas genaamd. Gelukkig was er een retaurantje open waar we binnen mochten om een koffie te drinken. In Ailas hebben we maar besloten om langs een grotere D weg naar Bazas te gaan. Bazas is een 2000j.oude stad met een prachtige kathedraal. Deze stad is zeker een bezoek waard maar na zo een regen dag is de goesting heel klein. Morgen hopen op beter weer.
Gisteren een prachtige avond beleefd met ons vier, onze gastvrouw Greta ,wij als pelgrims August Chritianne die om 18h30 nog is komen binnen waaien en ik zelf.Ons pelgrimsmaal bestond uit aspergesoep, een koude schotel van verse asperges met diverse groenten, gekookte aardappelen met verse groenten 3 soorten vlees , en een lekker toetje met ijs en dat alles verdronken met een lekkere wijn,gezelligheid troef dus.Er was weer een wasmachine ter beschikking in de refuge dus alles nog maar eens gewassen.Heerlijk geslapen ( met oordopjes) en na een lekker ontbijt met zelf gemaakte confituur die de mensen uit het dorp naar de refuge brengen speciaal voor de pelgrims, zijn we vertrokken naar Réole.Vandaag gaan we weer met 2 op stap dat is weer wat anders.Deze streekis gekend om zijn wijngaarden (Bourgonge)dus zover je kan zien niets anders dan wijngaarden maar ook vandaag blijven we niet droog,ongeveer half weg veranderd het landschap totaal van wijngaarden is geen sprake meer de akkers verschijnen weer met boerderijen en slachtvee.Op 3km van Réole krijgen we een prachtig zicht op de stad en de vallei van de Garronne.Daar er in Réole geen refuge is trekken we 2km verder naar Funtet waar we verwelkomd worden door de familie Prévost.Hier wordt het genieten van een oud herenhuis met een ligbad; dus ontspannen is de boodschap en naar het diner toe leven en morgen weer op weg naar Bazas .
