28ste dag - zondag 23/05/2010 - Villafranca -La Faba - Sarria (21 km. + 19 km.)
Vandaag terug een zonnige dag met temperaturen tot 30 graden en geen wolkje aan de hemel. De voettocht ging heel goed, omdat ik de hele voormiddag in de lommer kon lopen. Wel moest steeds langs een asfaltweg gegaan worden, maar daar kwam praktisch geen verkeer door. In alle dorpjes die ik tegen kwam wordt de Camino uitgebuit. 3 à 4 Bar-restaurants met terras en enkele Albergue's. In de eerste supermercado heb ik voorraad ingeslagen om 's middags te eten. Als ik in La Faba toekwam was het kwart na twaalf en ik was om kwart voor 9 vertrokken. Louisa had mij onderweg al gebeld dat ze op een wegje stond dat maar goed anderhalve meter breed was boven in de heuvels en ze zei me dat ze terug naar beneden zou komen. Ik kwam juist in Faba toe, toen ze afgereden kwam. Volgens haar had ze onnoemlijke problemen gehad om de auto gedraaid te krijgen. Ze was niet meer aan te spreken en niet voor reden vatbaar. Ik kreeg alles over me heen, juist of kon ik weten in welke staat de wegen zich bevinden en hoe breed ze zijn. Ze sprak om er onmiddellijk mee op te houden. Geen enkel argument kon haar overhalen om onze tocht verder te zetten. Na een poos zijn we dan toch wat verder gereden om een plaats te zoeken waar we konden eten. Na het eten was ze terug bereid om wat te rijden. Ik heb dan tot in Triacastela met de wagen gebold en ben vandaar met de fiets naar Sarria gereden zo'n 20 km. verder. Bij mijn aankomst daar was ze tevreden omdat ze op een goede weg gereden had. In Sarria, een nogal grote stad, was het moeilijk om een hotel te vinden. Op twee plaatsen was alles volzet. Ten slotte zijn we in hotel Alfonso IX binnen geraakt met veel moeite. Ook daar was alles volzet. De receptioniste kon wel nog een suite aanbieden. Ze heeft van de normale prijs een heel pak euro's afgedaan zodat ik de suite toch kon nemen.Vandaag hebben we de Belgen van Kalmhout weer gezien. Eén ervan heeft zijn telefoonnummer gegeven om hem te bellen om deze avond ergens samen te gaan eten. Ook iets uitzonderlijk vandaag: 2 tractors, één met een caravan, de andere met een woonwagen die naar Compostela reden. De ene was een Belg, de andere een Duitser van respectievelijk Burg Reuland en Bitsburg. Allebei hadden ze hun nationale vlag aan hun tractor hangen. In Samos waar de twee mannen uit Kalmthout ook waren, heb ik enkele minuten met die twee rare kwieten gesproken.
27ste dag - 22/05/2010 - San Juan - Rabanal - Villafranca (22 km + 58 km)
Van morgen alles terug OK met het openen en sluiten van onze auto. Na het ontbijt vertrokken voor mijn voettocht van San Juan naar Rabanal. Een totaal ander lanschap. Geen landbouw meer maar sterk heuvelende gebieden met struiken, bomen en soms bossen. Heel warm weer en geen enkel wolkje aan de hemel.Vandaag werd het meer dan 30 graden. Daardoor ging het niet meer zo goed als de vorige dagen en moest ik tegen iets minder dan 6 km/u vooruit. De belgen uit Kalmthout passeerden me met een leuke begroeting. Deze week heb ik ook al heel vaak "Buon Camino" gezegd, de begroeting als je een andere pelgrim tegen komt. De vorige dagen ging ik er altijd rond de 60 voorbij, vandaag maar een stuk of dertig. Ik was rond half negen vertrokken en 10' na twaalf kwam ik in Rabanal aan. In de dorpjes die ik passeerde waren er geen kruidenierswinkels of bakkers, zodat we deze middag genoodzaakt waren in een bar-restaurant in Rabanal te gaan eten. Op de binnenkoer was het er druk, maar we konden er ons toch gezellig installeren. We hebben er een koffie genomen met een pincho tortilla (tortilla met brood). Zo'n gebak is maagvullend. Louisa kreeg de hare niet op. Tegen half twee dan de fiets op voor een lange tocht naar Villafranca del Bierzo. Van in Rabanal (1.160 meter ) was het iets meer dan 8 km klimmen om de top van de St. Jacobsroute te bereiken nl. een hoogte van 1.504 meter op de Cruce de Hierro. Daarna was het ongeveer 5 km op- en neergaand. Dan begon een lange afdaling van ongeveer 14 km. om een hoogteverschil van 900 meter te overbruggen. Ik waande mij in de ronde van Frankrijk, maar moest toch heel voorzichtig zijn in de haarspeldbochten. Als ik onder was, had ik nog een paar km. te doen om in Ponferrada te komen, een redelijke grote stad waar het weer zeer moeilijk was om de juiste weg te vinden. Al bij al lukte het wel aardig (een drietal keer de juiste richting gevraagd). Eens uit de stad was het steeds op dezelfde weg blijven om in Villefranca te geraken. Louisa had 's middags opnieuw naar Astorga moeten rijden en had vandaar de autostrade genomen naar Villafranca. Zij had er bijna honderd km. opzitten. Ik had haar aangeraden de autosnelweg te nemen zodat ze niet door Ponferrada hoefde te rijden. We hebben wel wat rond gereden om een overnachtingsplaats te pakken te kunnen krijgen. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in een casa rural "llave". We konden hier het avondmaal niet gebruiken, maar morgenvroeg wel het ontbijt. We zijn dan maar naar een restaurant getrokken om er een pelgrimsmaaltijd te gaan eten. Die maaltijden zijn praktisch in ieder restaurant te verkrijgen aan democratische prijzen van 10 à 11 euro de man. Daar zit een voorgerecht in, een hoofdgerecht en een dessert. Drank is er eveneens in begrepen (wijn of water).
26ste dag - 21/05/2010 - El Burgo - Villamoros de Mansilla - San Justo de la Vega (23km + 35 km)
Het weer wordt met de dag beter. De voorgaande 2 dagen waren al erg goed met temperaturen die vlot boven de twintig graden waren en de hele dag zonneschijn zonder enig wolkje aan de hemel, maar vandaag was het uitstekend weer tot 25 graden en geen wind meer. Gisteren had Louisa de 2 Italianen uit de Dolomieten nog gezien en er was een Belg uit Kampenhout gestopt die wat gebabbeld had met haar omdat hij dacht dat ze de vrouw was van de Limburger die hij onderweg was tegen gekomen. Die Limburger was ik geweest. Inderdaad hij had al fietsend zo'n honderd meter meegereden met mij en zal gedacht hebben dat ik een Limburger was omdat ik ABN met hem sprak. Deze morgen eindeloos gegaan tot het eerstvolgend dorpje. Langs de linkerkant van het pad stonden niets anders dan platanen die 10 meter van elkaar stonden en misschien een jaar of tien oud waren. Reliegos heette het dorpje en er waren daar nog grotwoningen bij het binnenkomen van het dorpje. Van daar naar Mansilla de la Mulas was nog eens 6 km en de rij platanen liep gewoon verder. Het landschap was vlak en de landbouw was minder aanwezig dan de voorgaande dagen, want er lagen grote stukken land braak en, in de omgeving van beekjes had men hectaren populieren aangepland. De laatste 5 km gingen dan tot mijn eindbestemming van deze voettocht. Het was 25' na 12 als ik daar in Villamoros de Mansilla toekwam en Louisa reeds een hondertal meter op voorhand zag staan. Na het eten zijn we om kwart na één vertrokken per auto, want Louisa wilde niet meer alleen door een grote stad rijden. Ze had teveel meegemaakt in Burgos en Léon kan je gemakkelijk vergelijken met Burgos. Het was ongeveer 8 km tot Léon en daarna nog een 10-tal km om buiten de bebouwde agglomeratie te geraken tot het eerstvolgend dorp van waaruit ik dan per fiets verder zou rijden. Louisa heeft gelijk, want het is echt zottenwerk om door zo'n stad te rijden. De gps geeft steeds maar verkeerde inlichtingen waardoor je soms 3 à 4 maal dezelfde plaats passeert, ook al omdat het systeem niets afweet van éénrichtingswegen en de meeste ronde punten niet kent daar die de veelal recentelijk werden aangelegd. Zo heb ik ook ongeveer een uur rondgetoerd vooraleer buiten de stad te geraken. Tegen iets na half drie zat ik toch op de fiets in Valverde de la Virgen voor een tocht van 35 km. naar San Justo de la Vega. Eerst moet ik nog wat klimmen, want Léon ligt in een kom. Daarna was het landschap terug fel heuvelend, zodat ik verschillende klimmen heb moeten doen. Tegen kwart na 4 was ik in San Justo en heb Louisa moeten bellen om te weten waar ze stond. Uiteindelijk vonden we elkaar toch en stonden praktisch voor het pension dat we dachten te nemen om te overnachten. Vermits we er niet konden eten en ook niet ontbijten zijn we verder gereden naar Astorga, een stad die 4 km verder ligt en waar het aanbod voor overnachting veel groter is. We hebben nochtans ook wat moeten rond rijden. Eerst waren we in een soort hotel gehouden door geestelijken. Dat stond mij niet aan. Uiteindelijk, na wat zoeken, want de gps deed ook hier rare bokkesprongen hebben we hotel Peseta gevonden. Toen we onze auto uitgeladen hadden en ik de auto wilde sluiten ging dat van geen kanten. Na alles in 't hotel te hebben gebracht ben ik opnieuw gaan proberen en gingen alle deuren op slot behalve de linkerdeur achteraan die zelfs niet meer dicht kon. Uiteindelijk ben ik na een kwartiertje terug gegaan en heb de sleutel in het kinderslot gestoken en daar wat gedraaid tot alle deuren klikte en ze terug open waren. Het was een heikele affaire geweest en Louisa sprak al van Touring Wegenhulp op te bellen. Ik wil toch voorzichtig blijven want zulke rare toestanden kunnen zich morgen opnieuw voor doen.
25ste dag - 20/05/2010 - Villalcazar - Calzadilla de la Cueza - El Burgo Ranero (24 km + 47 km)
Het was deze morgen maar slappe kost voor het ontbijt. We kregen een bord met daarop een baguette in 2 gesneden ter grote van een sandwich. Daarbij een cupje boter en een cupje jam. Na vraag van van de uitbaatster wat we erbij wilde drinken, hebben we een kop koffie genomen en dat was het dan. Nadat mijn broodje op was, ben ik echter opnieuw brood gaan vragen voor mij. Ik kreeg terug een bord gevuld met dezelfde eetwaren als erop het eerste bord lagen. Na betaald te hebben zijn we maar gauw vertrokken, want het waren onvriendelijke mensen. Alles was precies teveel gevraagd. Ik ben vanaf het hotel-restaurant mijn voettocht begonnen naar Calzadilla de la Cueza om 20' voor 9. Het eerste stadje dat ik tegenkwam was ook het laatste want het volgende was mijn eindbestemming. Ik moest dus zorgen dat ik daar in Carrion de los Condes de nodige voorraad insloeg voor het middageten. In het stadje was het ook markt. Ik moest van daaruit nog 18 km door vlak land en een 6 meter breed Caminopad dat ook de boeren gebruiken om op hun land te geraken. Het was niet meer uitsluitend graan dat op de velden stond, maar ook grote velden erwten en gras. Op een bepaald ogenblik was er een boer een tiental ha. gras aan 't afrijden met een machine dat precies een dorsmolen was. De weg leek wel eindeloos. Na een 6-tal km. stond er plots een mobilhome langs de kant. Ik dacht wat komt die daar doen. Er stonden enkele plooibare stoelen en er zaten 3 man en nog een andere stond in de deuropening van de mobilhome. Als ik voorbij ging riep de man van de mobilhome of ik een kop koffie wilde wat ik maar al te graag aanvaardde. Toen pas kreeg ik in 't oog dat er nog 2 pelgrims een koffie aan drinken waren. Ik kreeg een hele kuip koffie en de helper van de baas gaf me melk en zuiker en zegde neem maar een koekje ook en je geeft wat je wilt. Ik heb ze een euro gegeven en als ik vertrok zei de baas: ik zal je drinkbus vullen met goed koud water. Dat was welkom wat mijn bus was bijna leeg. Ik kon er voor de volgende 12 km. weer tegen. Ik ben in Calzadilla toegekomen om kwart voor 1. Louisa stond weer eens op de juiste plaats. Elke dag worden onze afspraken beter en beter. Tegen 2 u., en na lekker gegeten te hebben, moest ik nog een fietstocht van 41 km afhaspelen van Calzadilla naar El Burgo Ranero. Het vlakke landschap werd opnieuw heuvelig. Maar dat was geen enkel probleem, want ik krijg al twee dagen de hulp van de wind die stevig uit het noord-oosten blaast zodat ik de heuvels nu tegen 20 per uur kan nemen ipv tegen 11 a 12. Ook deze middag lagen de dorpen dun gezaaid. Na 7 km kwam ik Ledigos tegen en na 21 km Sahagun. Ik volgde de N120. Op een bepaald moment moest ik die verlaten maar ik wist niet waar omdat er geen dorpen zijn. Ik ben dan toch in een dorp geraakt en zag op mijn kaart dat ik al een 7 a 8 km te ver zat en dat ik de juiste afslag gemist had. Daar heb ik aan een boer, die met zijn tractor passeerde, gevraagd waar de richting naar El Burgo was. Hij wees mij naar een asfaltwegje aan de overkant en zegde dat het nog bijna 10 km was. Ik volgde het wegje maar na een paar honderd meter veranderde dat in een veldweg met kiezel. Zo heb ik ongeveer een km. door het landschap gereden. Maar dat veldwegje veranderde nogmaals in 2 sporen gemaakt door de voertuigen van de boeren. En plotseling was ook dat gedaan en zag ik alleen nog maar sporen op het gras. Ik kon niet meer fietsen en moest mijn fiets voort duwen, op een bepaald ogenblik zelfs door de modder. Ik had echter altijd enkele huizen in zicht waar ik trachte naar toe te gaan. Op zeker ogenblik werden de sporen echter terug een kiezelweg en kwam ik in een klein dorpje uit. Daar nog eens gevraagd naar El Burgo Ranero en ik zat juist, want nog geen tien minuten later was ik er en zag de Louisa al van in de verte staan met de auto. De tocht was 7 km meer dan gepland en ik was hier om kwart na 4. Na vijf minuten hadden we al onderdak gevonden in hotel-restaurant El Peregrino. Hier vonden we vriendelijke mensen. Ook internetgebruik was geen probleem, want ze hebben hier 4 pc's die daarvoor gebruikt kunnen worden. Om half 7 kunnen we hier ook dineren.
24ste dag - 19/05/2010 - Tardajos - Hontanas - Villalcazar de Sirga (21 km + 49 km)
In pension-bar-Ruiz hadden we alles voorhanden: we konden er slapen, dineren en ontbijten aan een schappelijke prijs. Onze kamer lag wel op de 2de verdieping en was te bereiken langs een nogal steile trap. De douches en WC's lagen in de gang recht tegenover onze kamer.Het restaurant waar we gisterenavond konden eten lag naast nog een andere bar van de dezelfde uitbater. In allebei stonden jonge mannen, waarschijnlijk zonen, terwijl in het restaurant een jong meisje alles regelde. Deze morgen hebben we dan ontbeten om 20' na 7 in de bar waar boven ons verblijf lag. Daarna hebben we alles in de auto geladen en wat verder in het dorp gezocht naar een slager en bakker. Beide winkels waren dicht. Daar aan de bakkerswinkel kwamen we de Italianen tegen die we gisteren morgen verlaten hadden. Ze vroegen waar we gegeten hadden want zij moesten nog ontbijten. Daarna ben ik dan maar vertrokken en heb tegen Louisa gezegd dat ik onderweg wel wat zou kopen voor 's middags. Dat was geen probleem, want in elk dorpje dat je tegen komt is er wel een winkeltje waar je alles kunt kopen ivm eten. In het tweede dorp, Hornillos del Camino, ben ik bij een kruidenier binnen gewipt en heb daar vlees, brood, bananen, koffiekoeken en wat chocolade gekocht en in mijn rugzak gestoken. Tussen dat dorp en Hontanas ligt er geen ander dorp meer. Het is van Hornillos nog 11 km tot Hontanas. De hele voormiddag heb ik op een slingerend pad gelopen tussen de graanvelden. Kilometers en kilometers niets anders dan tarwevelden links en rechts van het Caminopad. Ook een drietal windmolenparken waren er te zien. Van als ik in Spanje ben, heb ik er zeker al een stuk of vijftien gezien. Ze staan altijd boven op hoogvlaktes en hinderen niemand, want in de verste verte zijn er geen huizen te bespeuren. Iets voor twaalf was ik in het dorpje Hontanas, waar het geen probleem was om Louisa te vinden. Zij zelf had het ook gemakkelijk gevonden. Met mijn meegebrachte voorraad hebben we er smakelijk gegeten. Tegen 1 uur ben ik dan aan mijn fietstocht begonnen naar Villalcazar de Sirga. 9 kms. gingen sneltreinvaart tot voorbij het eerste dorp Castrojeriz. Daar had ik het idee om per fiets het Caminopad te nemen. Na ongeveer een kilometer was het echter steil bergop (erger dan de muur van Hoei) en dat bleef meer dan 1km duren. Het was onbegonnen werk om er al fietsend op te geraken. Dan maar de hele weg stoten tegen 3 à 4 km/u. Boven even verpozen en wat filmen van op de hoogvlakte. Er was daar een prachtig uitzicht over de wijde omgeving. Na een vijfhonderdtal meter kwam ik aan een enorme afdaling. Ik moest niets anders doen dan de remmen dicht houden. Maar plotseling, op zo'n 100 meter voor ik beneden was, sloeg ik toch onderuit wegens de losliggende kiezelsteentjes. Mijn hele linkerarm was toegetakeld ( bloed met stof vermengd ) en wat verhakkeld vlees. Met mijn zakdoek en water uit mijn bidon heb ik mijn arm wat proper gemaakt. Mijn linkerbeen was op een tweetal plaatsen ook wat geraakt. Daar ik op mijn buik vooruit was geschoven was de tiret van mijn heuptas wat open gegaan zodat mijn fototoestel en camera ook wat geschuurd hadden. Mijn fototoestel werkte niet meer, maar mijn camera was nog in goede staat. De ketting was van mijn fiets af. Na alles wat in orde gebracht te hebben vertrok ik gaand tot ik de volledige afdaling achter de rug had. Na wat gefietst te hebben, ontdekte ik dat ik mijn horloge niet meer om de pols had en dat ik ook mijn zonnebril niet meer op had. Dus terug naar de onheilsplek. Daar lag mijn bril in een greppeltje, terwijl mijn horloge half onder het stof bedolven lag. De armband was echter stuk. Ik ben dan weeral al gaand naar beneden gegaan. Eens ik terug kon fietsen en na nog een 2-tal km. kwam ik terug op een asfaltweg. Ik heb de natuur niet meer bewonderd maar ben ik gestrekte vlucht naar mijn einddoel gefietst nl. Villalcazar. Onderweg ben ik wel een bronnetje tegen gekomen, waar ik mijn wonden helemaal proper gemaakt heb. In Villalcazar stond Louisa op de afgesproken plaats.Ze had die gemakkelijk en zonder problemen bereikt. We hebben dan gauw voor onderdak gezocht. We kwamen terecht in het dorp bij hotelas "Las Cantigas". We konden er deze avond dineren en morgenvroeg kunnen we er ook het ontbijt nemen. Morgen gaat de voettocht naar Calzadilla de la Cueza en de fietstocht naar El Burgo Ranero. Het was vandaag prachtig weer zonder enig wolkje aan de lucht ( 24 à 25 graden ), maar er was wel een stevige bries uit het noord-oosten. Vandaar dat ik goed kon fietsen als ik in westelijke richting reed.
23ste dag - 18/05/2010 - Santa Domingo de la Calzada - Belorado - Tardajos ( 22 km. + 58 km.)
Deze morgen waren we tijdig uit de veren. De hospitaleros kwam om 20 na 6u. al op ons deur kloppen. Hij had gisterenavond gezegd dat het ontbijt om half zeven zou zijn. Gisterenavond kwam hij ook al zeggen dat het stil diende te zijn. Onze Steven was aan het bellen met Louisa en die sprak nogal hard, wat hij gehoord had. We waren dan ook vroeger op weg dan normaal, zodat ik al van kwart voor acht in Santo Domingo kon vertrekken voor mijn voettocht naar Belorado. Het Caminopad was toen al druk bezaaid met pelgrims. Het pad slingerde zich ook vandaag door de heuvels. Maar vandaag geen wijngaarden meer, alleen uitgestrekte velden waarop graan geteeld werd, vooral tarwe maar ook koren. Het pad gaat steeds door de dorpjes en stadjes. Daar zijn steeds fonteinen waar water kan bijgetankt worden. Praktisch overal vindt men een bar of zijn er op het dorpsplein stenen tafels met banken zodat men er even kan verpauzen en eventueel wat kan drinken of eten. Het pad volgt nog steeds in grote lijnen de N120 en dat zal zo zijn tot in Santiago. Het was dan ook niet moeilijk om Louisa deze middag terug te vinden, want ze had de auto geparkeerd op een plaats die ook voor de pelgrims was voorzien (juist naast de straat) en waar de pelgrims de straat diende over te steken. We hebben daar gegeten en tegen iets voor 1 ben ik aan mijn fietstocht naar Tardajos begonnen. Eerst was er Los Burgos gepland, maar omdat er beter logeermogelijkheden waren in Tardajos ben ik tot daar gereden. Mijn fietstocht werd er langer door. Bij mijn aankomst in Tardajos bekloeg Louisa zich erover dat ze in Burgos bijna een uur aan het rondrijden was geweest omdat het gps systeem steeds verkeerde informatie of helemaal geen informatie gaf. Ronde punten kende het systeem niet en op sommige plaatsen kon ze niet door wegens werken. Mijn fietstocht viel geweldig mee. Buiten een lange klim van meer dan 5 km aan 6 percent had ik daarna steeds bergaf of praktisch effen wegen, zodat ik er een flink tempo op na kon houden. In Burgos heb ik wat aan toerisme gedaan door de kathedraal te fotograferen en wat te filmen. Toch was ik om kwart na vier al op de afspraak in Tardajos. We hebben daar bij het binnen komen van het dorp een pension gevonden, waar we deze avond ook kunnen dineren en morgen vroeg het ontbijt kunnen nemen. Vandaag was het een schitterende dag, die fris begon maar allengs beter en beter werd. De zon heeft de ganse dag geschenen en na de middag werd het zelfs warm. Ik schat dat het meer dan 20 graden was. Morgen gaat onze tocht verder naar Hontanes en dan nog verder tot Villalcazar de Sirga.
22ste dag -- 17/05/2010 -- Torres del Rio - Logrono - Santo Domimgo de la Calzada ( 22 km. + 58 km )
Gisteren had ik geen aansluitingsmogelijkheden op het internet. We verbleven in een piepklein dorpje, in een Albergue en daar deed mijn mobiele aansluiting op het internet het niet. 's morgens hadden we in Los Arcos het ontbijt in buffetvorm. Daarna terug naar Torres del Rio om vandaar uit mijn voettocht te beginnen naar Logroño. Het was al 9 u. gepasseerd eer ik vertrok. Na ongeveer een km. was ik op de Camino-route.In het begin was dit een prachtig pad, effen en bijna een echte weg. Het pad slingerde zich door een landschap van Riojawijngaarden. Het eerste stadje dat we tegenkwamen was Viana. Ik ben het stadje ingetrokken, heb een foto genomen en heb in een superette wat beleg gekocht voor ons middageten. Het volgend doel was al Logroño, een tamelijke grote stad. De Camino er naartoe liep soms door tunnels om de oversteek van wegen te ontwijken. Kort voor Logroño besloot ik van het pad af te gaan en naar de N120 te gaan. Daarom daalde ik door een wijngaard naar beneden. Als ik bijna op de N120 was, ontwaarde ik onze auto langs de weg. Dus was het de juiste ingeving van mij om juist op die plaats naar de N120 te gaan. Van een toeval gesproken. Het was ongeveer kwart voor 1 als ik bij Louisa terecht kwam. We zijn dan naar de andere kant van Logroño gereden om daar te lunchen. Tegen 10 voor 2 u. zat ik op de fiets voor de tocht naar Santo Domingo de la Calzada. Onderweg was ik opnieuw wat verloren gereden vooral te wijten aan de werken aan de autostrade. Men is een autostrade aan het aanleggen van Logroño naar Burgos en zo verder. Hiervoor wordt de N120 op vele plaatsen gebruikt waardoor de bewegwijzering dikwijls wegvalt. Zo kwam ik op een rondpunt terecht dat al aangelegd werd voor de autostrade en waar de N120 ophield. Op die plaats heb ik een verkeerde richting gekozen. Maar na een paar km. kwam ik in een dorp waar ik de juiste richting voor Santo Domingo vroeg. Ik moest terug tot aan het rondpunt en vandaar naar rechts rijden en steeds die weg blijven volgen. Maar ja, aan dat rondpunt stond er naar Santo Domingo geen enkele aanduiding, alhoewel het maar 12 km verder lag. In Santo Domingo vond ik Louisa vlot terug langs de N120. Vandaar zijn we naar Ciruena gereden waar we onderdak vonden in een albergue. We kregen daar een kamer voor ons alleen met een stapelbed. 's avonds zaten we er samen aan tafel met 2 Italianen en 2 Noren. Het weer was redelijk goed: in de voormiddag fris en bewolkt en in de namiddag overwegend zonnig
Jules weg naar Santiago
