33ste dag - 28 mei 2010 - van Donzenac naar Molenstede
Gisterenavond was het te laat geworden om mijn blog af te ronden. 's Morgens zijn we vertrokken uit Donzenac, een stadje gelegen langs de autostrade E9, een tiental km.voorbij Brive richting Limoges. Via Limoges, Châteauroux en Bourges (steeds autostrade), heb ik in Bourges de N151 genomen tot in Auxerre en van daar de N 77 tot Troyes. In Troyes kon ik opnieuw een autostrade op richting Reims en verder door naar Charleville-Mézieres. Daar heb ik richting Givet gekozen, verder naar Beauraing om dan naar de E411 te rijden en langs Namen, de afrit Thorembaix-St.-Trond, Geldenaken en Tienen thuis te komen rond 20' na 9. Ik had er 947 km. opzitten. Het was een lange dag geweest. In Frankrijk heeft het een paar keer geregend. De totale afstand van de drie dagen, om huiswaarts te keren, bedroeg 2.247 km. Deze afstand is meer dan de tocht die ik gedaan heb en is te wijten aan het nemen van de autostrade's in Spanje die soms naar het zuid-oosten afbogen, waardoor daarna terug naar het noord-oosten moest gereden worden om bij Pamplona aan te komen. De tocht naar Santiago in dertig dagen, zonder rustdag, was voor mij een fysieke uitdaging die ik gemakkelijk heb kunnen volbrengen, dankzij mijn zeer goede voorbereiding. Ik heb ook geen kwaaltjes gehad, zoals blaren of ontstekingen. Zoals men weet ben ik wel gevallen en had mijn linkerarm fel geschaafd, maar dit euvel beïnvloedde mijn prestaties niet. De voettochten 's morgens heb ik altijd tegen ongeveer 6 km/u. kunnen afleggen, zodat ik alle dagen een 50 à 60 wandelaars passeerde, die soms 1 à 2 uren voor mij op pad waren. Het weer was de eerste dagen van mijn tocht (België en 2 dagen Frankrijk) goed om te stappen en te fietsen. Het was een temperatuur die uitermate daarvoor geschikt was. Daarna is het tot na de Pyrenéen echt koud geworden met nu en dan regen er bovenop en als toppunt het helse winterweer bij de overgang van Frankrijk naar Spanje. Vanaf Pamplona heeft het nog een dag of 2 geduurd vooraleer het echt goed weer is geworden. Maar dan was de zon daar met enkele dagen van rond de 30 graden. De laatste 2 dagen, 24 en 25 mei, waren dan weer regenachtig. Op zo'n tocht is men soms ook met zichzelf bezig, maar het is niet zo dat de tocht van mij een ander mens heeft gemaakt, zoals dat bij sommige pelgrims wel gebeurt, althans zo laten ze het voorkomen. Ik heb genoten van de natuur, vooral tijdens het stappen. Zo kan men steeds de typische kenmerken van de streek die men doorkruist herkennen en vergelijken met die je al bent tegen gekomen. Het hele gebeuren in Santiago zelf viel een beetje tegen. De Pelgrims doen ontzettend veel inspanningen om er te geraken en dan als men er is moet men zich aan zoveel veiligheidsvoorschriften onderwerpen, zodat de pelgrim zich een beetje verwaarloosd voelt. Nog een woord van dank aan mijn vrouwtje Louisa, zonder wie ik de tocht (combinatie stappen - fietsen) nooit zou hebben kunnen volbrengen. Ze heeft het soms heel moeilijk gehad vooral om met de auto op de juiste plaats te geraken en ze heeft de gps vaak verwenst. Het is meermaals voorgevallen dat ze 3 à 4 maal bij het doorrijden van een grote stad op hetzelfde punt terug kwam omdat het systeem geen rekening hield met het éénrichtingsverkeer of ook als er wegenwerken bezig waren. Tenslotte dank ik ook iedereen die interesse betuigde in mijn onderneming en dit liet blijken door wat in het gastenboek te schrijven.
32ste dag - 27 mei 2010 - van Burgos tot Donzenac - (750 km.)
Rond half negen vertrokken in Burgos na een ontbijtbuffet in "Rei Arturo". De autostrade gevolgd tot in Pamplona, daarna richting Frankrijk genomen naar Roncevalles ( het laatste bekende Compostela dorp in Spanje als men terugkeert langs de St. Jacobsroute)) en verder door naar St.-Jean-Pied-de-Port, weg die we eerder al namen in de andere richting (Compostelaroute naar Spanje). Tegen één uur geluncht even voorbij St.-Jean-Pied-de-Port. Daarna de gewone wegen genomen naar Orthez, Mont-de-Morsan, Marmande, Périgueux (tesamen zo'n 320 km.). Op deze gewone wegen kon maar tegen een gemiddelde van ongeveer 60/u. gereden worden, wegens de vele wegeniswerken en ronde punten onderweg en ook met het doorkruisen van menig dorp of stad ( vooral door Bergerac met wel 15 rode lichten, waarvan sommige pas na drie à vier maal verandering naar rood konden voorbij gereden worden). Voor Périgueux hebben we dan de A89 genomen (autosnelweg van Bordeaux tot Brive) tot op de autosnelweg die van Toulouse naar Parijs gaat. Deze snelweg zijn we dan na een tiental km. afgereden omdat het reeds kwart voor acht was en er een plakkaat langs de weg stond met aanduiding dat er een hotel was. Zo kwamen we terecht in hotel "La Gamade" in Donzenac. We moesten er onmiddellijk dineren of anders kregen we er geen eten meer. Vanaf hier gaan we morgen over Limoges, Châteauroux, Bourges, Auxerre, Troyes, Reims en Rocroi naar België terug keren. Bij benadering schat ik de nog af te leggen kms op ongeveer 950 km.
31ste dag - 26 mei 2010 - terug huiswaarts van Santiago naar Burgos
Van morgen was het nog regenachtig in Santiago. We zijn rond half negen naar de Cathedraal getrokken, maar moesten hiervoor eerst een vijftal km. door de stad. Toen onze wagen nog kwijtraken in een ondergrondse parking dicht bij het stadspark. Vandaar te voet naar de Cathedraal. Als we daar toekwamen was het al half tien gepasseerd. Het was zeer moeilijk om er binnen te komen. De hoofdingang was verboden terrein. Op zij mocht men ook niet binnen.Dan maar achteraan geprobeerd. Daar stonden lange rijen aan te schuiven voor de krypte. Ik mocht daar ook al niet binnen omdat ik een rugzak bij had. Louisa is dan maar buiten gebleven, zodat ik zonder rugzak wel binnen kon. Het duurde een hele poos eer ik in de krypte geraakte. Toen ik wilde filmen werd ik op de schouder getikt en deed men teken dat zo iets niet mocht. Voor alle duidelijkheid, het zijn politiemensen die de bewaking waarnemen en steeds een aantal mensen doorlaten en dan een vijftal minuten de toegang afsluiten. In de Cathedraal deed een bisschop een mis. We zijn de Cathedraal uiteindelijk kunnen binnen gaan langs nog een andere poort, waar een zwarte politieman, na ons gemonsterd te hebben, ons wel binnen liet. Nochtans zat de Cathedraal volledig vol en was de bisschop aan 't preken. Langs beide zijden van het altaar stonden soldaten opgesteld. We zijn na de preek terug naar buiten gegaan onder toeziend oog van een politieman. Er waren zeker 20 politiemensen die belast waren met de toegang. Na het bezoek aan de Cathedraal, hebben we voor onze kleinkinderen een cadeautje gekocht en voor de familie postkaarten. Dan ben ik naar het bureau gegaan waar men " zijn Compostela" kan krijgen. Dit is een diploma waaruit moet blijken dat men minstens de laatste 100 km te voet of per fiets heeft afgelegd. Het was daar ook aanschuiven. Er zaten daar een zevental mensen die de controle over de echtheid nagingen en vervolgens al dan niet een Compostela uitreikten. De beambte bij wie ik kwam, stond in het begin nogal weigerachtig. Na mijn boekje met stempels te hebben na gekeken, zei hij dat het onmogelijk was in 2 dagen te voet van Sarria naar Compostela te komen (120 km.). Ik legde hem uit dat ik al van in België dagelijks te voet en per fiets de tocht had afgelegd en dat dan nog in 30 dagen. Hij ging er een overste bij roepen waaraan ik ook mijn uitleg verstrekte. Deze man zei dat alles OK was, waarop de andere zonder dralen mij een diploma overhandigde. Voor Louisa kon dit niet omdat ze met de auto de weg naar Santiago had afgelegd. We hebben daarna nog een terrasje gedaan en zijn dan naar onze auto gegaan. Ondertussen was het al half 12 geworden en duurde het nog een half uur eer we Santiago verlaten hadden. We hebben niet onmiddellijk een autostrade kunnen nemen omdat er geen is in de richting van de Camino. Na ongeveer 100 km. konden we in de omgeving van Lugo de A6 op (autostrade van Coruna naar Madrid). De gps zorgde ervoor dat we een flinke omweg gedaan hebben om in Burgos te geraken. In plaats van langs Léon te rijden heeft het systeem ons de autoweg naar Madrid laten volgen tot voorbij Valladolid en ons dan terug naar boven gestuurd om zo Burgos te bereiken waar we langs de autostrade terecht konden in hotel-restaurant "Rei Arturo". Morgen komen we korter bij huis en gaan ergens in Frankrijk overnachten.
30ste dag - 25 mei 2010 - van Melide naar Calzada en Santiago (23 km. + 32)
Deze morgen heb ik besloten toch maar eerst de voettocht te doen en in de namiddag te fietsen, waardoor mijn schema diende aangepast te worden. Het begon al goed! De verkeerde richting genomen om kwart voor 9. Ik heb ongeveer 2 km de N 547 gevolgd in de richting van waaruit we gisteren zijn gekomen. Dit kwam omdat we gisteren rondgereden hebben in het stadje en niet bemerkt hebben dat het hotel op de N 547 lag bij het binnen komen van Melide ipv van bij het verlaten ervan. Zonder nadenken ben ik op pad gegaan om de N 547 te volgen, maar dit was dus richting van waar we gekomen waren. Louisa kwam terug gereden na bijna 20 minuten en zegde dat het GPS-systeem haar altijd maar wilde naar de andere kant van de stad sturen. Ik heb dan alles eens grondig nagezien en stelde vast dat het GPS-systeem het bij het rechte eind had. Onderweg had ik ook al opgemerkt dat sommige namen me bekend voorkwamen. We zijn dan met de auto terug gereden tot de andere zijde van de stad waar de N 547 verder loopt. Daar kon ik ook onmiddellijk het St-Jacobspad nemen. Het was vandaag regenachtig. Regelmatig viel er een bui en meestal waren ze nogal hevig. Het lanschap was ongeveer zoals gisteren (bergachtig). In de valleien, waar hier en daar grote open plekken waren, was er plaats voor landbouw, namelijk mais. Op de andere open plekken, was het zoals gisteren, daar zag men koeien en ook schapen in weiden. De huizen waren van betere makelei dan wat ik gisteren zag. Tegen 11 u. ben ik goed nat geworden ondanks het feit dat ik mij bijna een kwartier goed kon verschuilen achter een dikke boom. De afspraak was dat ik zou gaan tot Calzada en Louisa tot voorbij het dorp zou rijden en langs de kant van de N 547 zou wachten. Het was dik één uur en ik had minstens 23 km. afgelegd vooraleer we mekaar gevonden hadden. Na de middag heb ik dan het laatste stuk per fiets afgelegd zo'n 32 km., terwijl Louisa bleef wachten in Amenal. Het was bijna vier uur eer ik bij de Basiliek geraakte. Ik had mij niet voorgesteld dat die zo moeilijk te vinden zou zijn. Je ziet die natuurlijk al van ver liggen als je San Marcus en de Monte do Gozo passeert, maar eens in de stad is het moeilijk, zelfs al ben je in het oude centrum. Om er te geraken moet je de stad ongeveer 4 km. doorkruisen. Ondertussen hield ik de aanwijzingen van de Camino nauwlettend in de gaten. Maar op zeker moment, in het drukke verkeer, heb ik de Caminoplaatjes toch uit het oog verloren. Ik ben dan maar het oude centrum binnen gereden en daar heb ik na wat zoeken de kathedraal toch gevonden. Ik heb ze gefilmd en ben dan maar terug gereden naar Almenal dat op 15 km. van Santiago ligt. Na nog eens goed nat te zijn geworden was het al 5 uur door eer ik terug bij Louisa was. We hebben toen besloten om in het 1ste hotel dat we tegen kwamen te gaan logeren. Dat diende zich al gauw aan bij het binnen rijden van Santiago nl. Hotel San Jacobo. Morgen gaan we onze tocht dan defintief afsluiten door naar de kathedraal te gaan en naar de Rua do Vilar 1, om onze COMPOSTELA te gaan afhalen. Het doel is bereikt na een voettocht van meer dan 650 km en een fietstocht van rond de 1.500 km. ULTREIA !!!! Morgen komen we in de loop van de dag reeds stilaan huiswaarts, waarna in principe nog twee of drie dagen van doen zullen zijn om thuis te geraken.
29ste dag - maandag 24 mei 2010 - van Sarria naar Portomarin en Melide (22km. + 41 km.)
Gisterenavond is het etentje met de mannen uit Kalmthout er niet meer van gekomen. Het weer was te zwoel, zodat we het hotel niet meer verlaten hebben. Deze morgen was er onbijtbuffet vanaf half acht. Een hele groep Duitsers die gisterenavond ook aan 't dineren waren, hadden hun valiezen al naar een busje gebracht alvorens te ontbijten. Deze mensen doen de Comino op georganiseerde wijze. 's Avonds is hun eten al op voorhand besteld, want ze krijgen allen hetzelfde voorgeschoteld en 's morgens mogen ze apart ontbijten. Wij zelf zijn zo 'n 20' na acht vertrokken en hebben tot juist buiten de stad gereden zodat ik direct op de juiste weg kon vertrekken tegen half negen.Op dat moment scheen de zon en was het al 14 graden warm. Na een vijftal kilometer kwam ik dan terecht op het Caminopad. Er liep veel volk op. Niet te verwonderen, want vele Spanjaarden vertrekken vanuit Sarria naar Santiago omdat Sarria maar een 120 km. verwijderd is van Santiago. Vandaag ben ik door een armoedige Gallicische bergstreek getrokken. De mensen leven er zoals onze ouders vijftig jaar geleden. Er zijn geen dorpen die naam waardig, doch wel een hoop van zeer kleine gehuchtjes met soms maar 4 à 5 huizen. De bewoners zijn keuterboertjes met enkele koeien. Dat was vooral te merken aan het Caminopad dat op vele plaatsen onder de koeienstront bedolven lag. In sommige van die gehuchtjes hebben boeren hun schuur omgetoverd tot een café-bar, andere verkopen er prularia. Op enkele plaatsen kon men niet over het Caminopad wegens water en modder en werd er over een alternatief pad gegaan. In de loop van de voormiddag was het overtrokken geworden. In Portomarin kwam ik toe tegen kwart na twaalf. Louisa stond opgesteld met de wagen op een plekje dicht bij de brug. Die brug loopt over het stuwmeer en geeft alleen langs daar toegang tot het dorp. Een gedeelte van het dorp verdween in 1962 wegens de aanleg van een stuwdam. De waardevolle gebouwen werden steen na steen terug opgetrokken aan de overzijde van het meer, waar ook het nieuwe dorp verrees. We zijn de brug overgereden en hebben aan de overzijde van het meer op een helling, een lommerrijk plekje opgezocht om te lunchen, want ondertussen scheen de zon weer volop. Rond 20' na één kwamen de 2 Nederlanders omhoog gereden die bij Louisa al eens gestopt waren in Torres del Rio. Het zijn mannen van Breskens (Zeeland) die de Camino per fiets doen. De ene vroeg aan Louisa hoeveel boeken ze ondertussen al gelezen had. 10' minuten later ben ik aan mijn voorlaatste fietstocht begonnen naar Melide. Na een vijftal km. reed ik de Nederlanders vlot voorbij op een klim die 12 km. zou duren. Beiden hun fiets is natuurlijk zwaar beladen en ze trappen dan nog zo'n kleine versnelling dat ze nauwelijks vooruit geraken. Boven op de helling was het een aantal kilometers op en af, waarna het overwegend bergaf ging tot in Melide, een stadje iets groter dan Diest. Louisa had haar auto deze keer geparkeerd op een parking langs de grote weg. Daar het nogal bergaf was en ik dacht dat ik nog een paar kilometer diende te rijden, kreeg ik erg laat in de gaten dat de auto op die parking stond, zodat ik een twintigtal meter op mijn passen diende terug te keren. Ondertussen was het weer al een tijdje opnieuw betrokken. We hebben weeral wat tijd nodig gehad met het zoeken naar een geschikte logeerplaats. Op de eerste plaats waar we wilden logeren, was men het hotel aan 't verbouwen. Op de volgende plaats was alles volzet, maar de receptioniste belde naar een ander hotel om te zien of daar nog plaats was, hetgeen bleek. Ze gaf me een kaartje mee met het adres en de naam "Carlos 96" , zodat ik niet veel hoefde te zoeken. Het heeft zo juist geonweerd. Dat zat er aan te komen na de zwoele dag van gisteren. Morgen ga ik de rangorde omkeren en eerst fietsen om 's namiddags dan te voet Santiago te bereiken. Ultreia!!!!!
Jules weg naar Santiago
