14dag - 09 mei 2010 - Tocht van Aixe-sur-Vienne naar Châlus / Châlus naar Sarliac-sur-l'Isle (24 km. + 50 km.)
Vandaag geen petit-déjeuner in 't hotel . We zijn daar rond 8 u. vertrokken, hebben de sleutel op de deur gelaten en onze bagage ingeladen. Er was niemand van het hotel te zien. De hotelier had zeker gespeeld, want we hadden 's avonds al betaald voor de overnachting. De deuren van het restaurant en van de bar waren allemaal met zware kettingen vastgemaakt. In de omgeving van het hotel vonden we een bakker waar we een brood en een baguette kochten. De beenhouwers waren allemaal nog gesloten. We hebben dan boterhammen gegeten met hetgeen ons nog restte aan belegsel. Na ons eetmaal ben ik vertrokken voor de voettocht naar Châlus. De weersomstandigheden zaten weeral niet mee. Er viel weer wat motregen en het was fris. Overal langs de wegkanten kropen bruine slakken van ongeveer 6 à 7 cm. lang met daartussen vele jonge slakjes. Het landschap was nog wel golvend, maar niet meer zoals de voorbije dagen. Ook veel minder bossen, maar meer weiden waar schapen graasden. Ook vele kleine vijvertjes waren er te zien langs de kanten van de wegen. Rond 20' na 12 was ik bij de auto. We hebben ons gasvuurtje aangestoken en warm water gemaakt voor onze koffie bij het eten. Tegen 20' na één, ben ik dan mijn fiets opgesprongen voor een tocht van Châlus over Firbeix, La Coquille, Thiviers en Sorges naar Sarliac-sur-l'Isle. Het regende nu eens stiller, dan weer wat harder en soms was er geen regen. Ik zat volop in de Périgord, bekend voor zijn truffels, maar ook voor zijn zwarte noten en foi grasse. In de dorpen die ik doorreed werden die producten aangeprezen op grote borden en werd er ook verwezen naar personen en firma's waar ze konden gekocht worden. De wegen waren gemakkelijker te berijden dan de voorgaande dagen, daar de hellingen niet meer zo bruusk omhoog gingen, maar geleidelijk aan stegen. Vandaar dat ik mijn 50 km. zo vlot aflegde vandaag, want ik stond al om 20' voor 4 u. in Sarliac bij mijn vrouwtje. Ik had 's middags al een viertal telefoons gepleegd om te kijken waar we konden overnachten. Maar vermits het zondag is kreeg ik weinig respons, vandaar dat ik ook het Ibis hotel in Périgueux belde. Daar was er nog plaats. We zijn daar naartoe getrokken en hebben er deze avond ook gegeten. We hadden gekozen voor het menu "Le Gourmande". Dat heeft ons bijzonder goed bevallen. Deze avond is het plots zonnig geworden! Morgen nog een petit-déjeuner in het hotel en dan kunnen we weeral een 70-tal km. verder trekken tot Monfaucon.
Het weer zit nog altijd niet mee. Deze morgen heeft het weer de hele morgen geregend. Niet hard, maar je werd er wel goed nat van. Tevens was het ook nog koud. Maar kom, na wat we meegemaakt hebben was het niet meer zo erg voor mij. Van Bénévent-l' Abbaye naar Marsac, dan naar Arrènes en zo verder tot St. Goussaud (een van de hoogste punten: 657 m.); verder ging het naar Châtelus-le-Mararcheix en zo tot in Les Billanges. Deze weg is niet dezelfde als die ik uitgestippeld had. Het was echter een mooie weg. Grote stukken ervan ben ik op het St-Jacobspad kunnen gaan, vooral de afdaling door het woud vanaf St. Goussaud tot in Châtelus-le-Marcheix, toch zo'n 6 km. lang was indrukwekkend. Louisa stond mij op te wachten in Les Billanges en niet in La Besse. Dit kwam omdat de gps alleen La Besse kent in de Dordogne. De streek die ik in de voormiddag doorliep deed me een beetje aan de Ardennen denken, misschien nog iets mooier en grootser. Alleen maar bossen op de imposante heuvels en in de diepe dalen, kabbelende beekjes en hier en daar toch ook een wei met runderen (ros-bruine koeien met hun kalfjes en telkens een tweetal stieren). In de namiddag heb ik dan gefietst van Les Billanges naar Aixe-sur-Vienne. Dat liep niet van een leie dakje.In het 1ste dorp dat ik tegen kwam zat ik al mis. Ik had Saint-Laurent-les-Eglises niet mogen binnen rijden, maar 1 km. er voor naar links moeten draaien om zo in Le Châtenet-Dognon te geraken. In dat dorp heb ik weer een verkeerde richting genomen nl. die naar Saint-Léonard-de-Noblat, een middeleeuws stadje dat men al vanop 5 à 6 km. ziet liggen. Het is moeilijk als je in een klein dorp bent om de goede richting in te slaan, want de wegwijzers duiden gehuchten aan die niet terug te vinden zijn op mijn kaarten en de nrs van de wegen ontbreken doorgaans ook. Zo ben ik van St-Léonard-de-Noblat terug naar Royères moeten rijden om op de goede weg terug uit te komen. De wegen gingen steeds bergop en bergaf tot in Limoges. Daar lag een mooi fietspad langs de ring en de aanduiding naar Aixe-sur-Vienne stond keurig aangegeven tot op zeker moment gele plakkaten aangaven dat er déviation was voor Aixe-sur-Vienne en Périgueux. Ik heb die aanduidingen gevolgd maar moest vaststellen, nadat ik al een half uur rond Limoges aan't rijden was, dat ik uiteindelijk op een soort autosnelweg was beland (E603). Daar die weg noorderlijker lag dan de richting die ik moest nemen ben ik onder die weg doorgereden en meer westerlijker gaan fietsen in de hoop dat ik daar een dorpje tegenkwam dat op mijn kaart stond en ik me zo kon heroriënteren. Daar ik in gehuchten verzeild was geraakt, heb ik dan een auto doen stoppen. De dame zegde dat ik terug tot bijna in Limoges diende te rijden en op het eerste rondpunt zou er een aanduiding staan naar Aixe-sur-Vienne, wat ook bleek. Vandaar diende ik nog 6 km. te rijden tot Aixe-sur-Vienne. In het centrum heb ik Louisa opgebeld met de boodschap dat ze naar het centrum moest komen (één lange straat van ongeveer 2km. lang) en dat ze me daar wel zou zien staan, wat ook zo bleek na enkele minuten. Op mijn fietsteller had ik meer dan 66 km. staan,waar dat maar een goeie 50 had mogen zijn. Het was kwart voor 6 en we moesten nog herberging zoeken. Op het eerste telefoonnummer kon ik niemand bereiken, zodat we besloten maar onmiddellijk naar hotel "La Dilligence" af te zakken. Op het eerste zicht bleek dat gesloten te zijn, wat eigenlijk ook was. De uitbater had ons echter zien stoppen en zei dat we enkel konden overnachten want het was de 8ste mei (feestdag). We zijn dan maar ergens anders gaan eten in restaurant-auberge "Les 2 Ponts" aan de brug over de Vienne. Het petit-dejeuner morgenvroeg zullen we ook ergens anders moeten gaan nemen.
Vandaag was het weer beter dan gisteren en eergisteren; het was wel nog fris; de zon scheen regelmatig, maar na de middag was er alleen nog bewolking, waaruit rond vier uur wat druppeltjes vielen. Deze morgen hebben we ontbeten bij de homo's. De Brit ging zelf de sleutel van de kerk vragen opdat we stempels zouden kunnen zetten in onze carnetjes. Hij ging zelfs mee naar de bakker om te zeggen dat we Vlamingen waren die bij hem gelogeerd hadden. Zelf was hij die dag al twee keer bij die bakker geweest om baguetten en croissants te kopen. Nadat Pascal mijn fiets uit zijn garage had gehaald, konden we afscheid nemen van beiden. We reden opnieuw naar Gargilesse vanwaar ik mijn voettocht zou beginnen. Iets voor 9u. ben ik daar vertrokken voor een tocht van 21 km. De tocht zou tot 25' na 12 duren. Het traject liep enigzins anders dan ik had uitgestippeld. Ik ging over Cuzion, Fressine, Chambon (daar is een meer, ontstaan door de afdamming van de Creuse; er is daar een plage en een jachthaven met heelwat scheepjes) en via Vitrat kwam ik in Crozant, een ietwat groter dorp waar de Sédelle in de Creuse stroomt. In Crozant ben ik bij een beenhouwer binnengesprongen om wat broodbelegsel te halen. Rond kwart voor 2, ben ik aan mijn fietstocht begonnen. Hier had ik een volledig nieuw traject in de gauwte gemaakt omdat de gps van de auto Louisa over andere wegen wees. Nu ging het over Dun-le-Palistel en Le Grand Bourg naar Bénévent-l'Abbaye. Op dit traject ben ik 4 zware hellingen tegengekomen: één was 1.500 m. lang, de volgende 1.800 m. was de zwaarste qua stijgingspercentage, dan was er nog één van ongeveer 1km. en de laatste was weer een serieuse klepper van rond de 1.700 m. In Bénévent aangekomen kon ik Louisa niet direct vinden. Na het hele stadje te hebben doorkruist, belde ik haar op, maar men zegde het nummer is niet bereikbaar. Daarna heb ik nog twee maal geprobeerd. De telefoonstem bleef maar zeggen dat het nummer niet bereikbaar was. Uiteindelijk, na mijn kaart opnieuw grondig te hebben geraadpleegd en advies te hebben ingewonnen van een passante, bleef er maar één invalsweg over waar Louisa misschien kon te vinden zijn. En inderdaad, ze stond daar voor de plakkaat van het stadje op de D912 A1. Ondertussen was ik wel drie kwartier aan 't zoeken geweest. Maar eind goed, al goed! Van landbouw was er vandaag nog weinig te bespeuren. Er kwamen meer bossen, beboste hellingen en weiden met grote kudden runderen voor. De natuur was op zijn mooist in de diepe uitgesneden dalen waar de Creuse doorstroomt. In Bénévent-l'Abbaye zijn we op zoek gegaan naar overnachting. Eerst was ik in de pharmacie de sleutel gaan vragen - zoals in het pelgrimsboekje stond -. De apothekeres zei me echter om naar een zekere mvr. Godson te gaan. Daar belde ik een drietal keren aan, maar er kwam niemand opendoen. Ik probeerde of de deur open was en dat was het geval. Ik ging binnen en zag overal rommel liggen van pelgrims. Alle lokalen en kamers liep ik af en ik kon niemand vinden. In een lokaal stond er een wasmachine aan; in een zitkamer speelde de TV en toch was er niemand! Ik ben daarna Louisa er gaan bijhalen om dat ongelooflijk spektakel ook te komen bewonderen. Volgens onze waarnemingen zou er nog één lokaal vrij geweest zijn, waar een dubbel bed en een kinderbed stond. We besloten dan maar een andere lokatie op te zoeken om te overnachten. Deze vonden we in hotel "Le Cédre". Hier kon ik ook mijn fiets stallen en kreeg ik de toegangscode voor het internet. Om 8u. is het avondmaal voorzien. Morgen zal de voettocht gaan van Bénévent-l'Abbaye naar La Besse en de fietstocht van La Besse naar Aixe-sur-Vienne.
11de dag - 06/05/2010 Fosse-Nouvelle - Vicq-Exemplet - Gargilesse (23 km. + 52 km.)
Deze morgen zag het weer er uit zoals het gisterenavond geëindigd was: dus regen en nog eens regen. De temperatuur bedroeg zo'n 4 à 5 graden. Na het petit-dejeuner bij Foyer des jeunes travailleurs, kon ik mijn fiets uit de garage halen en hem op de fietsenrek van de auto plaatsen op 2de stelling want ik had gisteren ergens mijn sleutels van mijn fietsenrek verloren.We zijn dan terug naar Fosse-Nouvelle gereden om vandaar onze tocht te hernemen. En zoals gisteren onder gietende regen. De hele voormiddag weer regen en opspringend water door het vervoer op de tamelijke grote weg die ik vandaag volgde (D951). Het bleef regenen tot Maissonais (een 5-tal km. voorbij Le Châtelet). Toen kwamen er openingen in het wolkendek. Als ik na iets meer dan 23 km aankwam in Vicq-Exemplet was ik al een beetje opgedroogd. We hebben daar onze lunch genomen en om 13u.30' ben ik vandaar per fiets vertrokken richting La Châtre. Het landschap was vandaag gekenmerkt door lichte glooiïngen, veel weiden met vleesrunderen en hier en daar toch nog wat graangewassen. Verder waren er ook nog de bossen en hier en daar meertjes. Na La Châtre kwam ik verderop in Cluis terecht waar ik een half uurtje halt hield om te kijken of we daar 's avonds ergens konden overnachten. Er waren daar 4 mogelijkheden: de refugio van de Sint-Jacobsvrienden, een Nederlander met een Chambre d'hôtes genaamd: La Cigogne de la Haie, een Chambre d'hôtes bij mevr. Duris en een gastenkamer bij Pascal Mira, genaamd: Chez Nous. Ik was eerst gaan kijken in de pelgrimsrefuge en aangezien er op de deur een bericht hing dat de sleutel ergens kon afgehaald worden en men meer uitleg kon verschaffen in de kruidenierswinkel, gelegen voor de kerk, ben ik daar naar toe getrokken. De vriendelijke uitbater zei me:, gaat maar terug want het is open. En inderdaad, de deur was open en ik trof er een Duitser aan, een wat oudere man met wat langer grijs haar en dito baard. Hij zei me dat de beheerder een 50-tal meter verder woonde en ik mij daar moest gaan aanmelden, wat ik dan ook deed. De deur werd echter niet geopend. Ik ben dan maar terug naar de kruidenier gegaan. Deze had beloofd om contact op te nemen met de beheerder indien ik niet binnen geraakte in de refuge. Ook zijn telefoontje bleef onbeantwoord. Vandaar dat ik hem zei dat ik na een uurtje zou terug keren en dat dan misschien de beheerder bereikbaar zou zijn. Ik ben dan vertrokken en heb onderweg even stil gestaan bij de Nederlander: die vroeg 50 euro per persoon voor overnachting met ontbijt. Gezien die dure prijs heb ik mijn tocht verder gezet naar Gargilesse waar ik rond 5 u.00' aankwam bij de auto. We zijn dan terug gereden naar Cluis, heb mij aangemeld bij de beheerder (was nu wel thuis) die me zei: gaat al maar naar de refuge, ik zal seffens komen. De refuge was inmiddels reeds bezet door de Duitser en een koppel uit Hoei. Er was nog alleen plaats onder in de keuken, waar we dan op een divan konden slapen. Na overleg met mijn vrouwtje besloten we een ander logement op te zoeken en zo belandden we bij Pascal Mira, waar een oudere heer kwam open doen. Deze man sprak met een engelse tongval en heette ons van harte welkom. Hij bleek een Brit te zijn die samen met zijn vriend-artiest, Pascal, gastenkamers verhuurd en ook maaltijden serveert. Hijzelf, verbonden aan een internationale school, gaf Engelse les via het interenet. Hij had vanavond om half acht nog een videoconferentie met zijn school in Californië. We hebben bij dit koppel dan onze intrek genomen.Ze hadden het huis gekocht in 2005 en woonden vroeger in Bordeaux. Tegen 20u.00' konden we eten. Ook gaf de Brit mij een interenetcode waardoor ik kon gebruik maken van het internet. Morgen gaat de tocht van Gargilesse naar Crozant en vandaar per fiets verder tot Bénévent l'Abbaye.
Vandaag 05 mei was de zwaarste dag tot nu toe. Niet inzake fysiek, maar inzake de ellende veroorzaakt door het rotweer. Het plan van vandaag is daardoor maar gedeeltelijk ten uitvoer gebracht. Het was rotslecht weer, nauwelijks 5 graden warm en geen weer om er een hond door te jagen. Het was reeds aan het regenen van gisterenavond. Het bleef de hele nacht regenen en ook vandaag viel het water bij bakken uit de hemel. Nu rond 20u.00' is het nog steeds aan't regenen, maar niet zo hard meer als van ochtend en deze namiddag. De voettocht heb ik nog volledig gedaan, maar na 20km. als ik in Véreaux toekwam was ik helemaal verzopen. Ik was door en door nat. Gelukkig had ik mijn bergschoenen aan, zodat mijn voeten toch nog wat droog gebleven waren. In betere omstandigheden had ik ook wat kunnen genieten van de streek waar ik doortrok. Eerst was er een riviertje waar ik langs liep. Na een 2-tal km. mondde dat uit in de Allier, een zeer brede rivier, die zelf juist voor Nevers uitmondt in de Loire. Daarna liep ik tot in Aprémont langs de oevers van de Allier. Van in Aprémont tot Grossouvre stapte ik door het woud gedurende een 7-tal km. In al die tijd zijn er me wel geteld 3 auto's gepasseerd. Dus van drukte zoals bij ons is er in de verste verte geen sprake. Men waant zich alleen op de wereld. In Véreaux heb ik droge kleren aangetrokken en ben ik samen met Louisa in het plaatselijke café-restaurant iets gaan drinken. Er stonden daar een 6-tal werklui van de groendienst aan de toog. Ze hadden hun regenjassen op de stoelen hangen om wat te drogen. Na gegeten te hebben, besloten we met de auto verder te rijden tot Fosse-Nouvelle, waar ik in normale omstandigheden per fiets had moeten toekomen. Maar ja, ik vind het een geval van heirkracht. Vanuit Fosse-Nouvelle, waar ik morgen zeker mijn voettocht ga verder zetten, zijn we naar de dichtsbijzijnde stad nl. Saint-Amand-Montrond gereden om slaapgelegenheid te vinden. Zo zijn we aanbeland bij Foyer des Jeunes Travailleurs, waar we van een avondmaal genoten, kunnen slapen en morgen kunnen ontbijten
Na de goede ontvangst bij de Belgen, Robert en Lucie in Corvol d'Embernard, zijn we per wagen opnieuw vertrokken naar Varzy. Eerst wat inkopen gedaan in de plaatselijke superette, dan diesel getankt en tenslotte naar het vertrekpunt van onze volgende voettocht gereden. Deze ging vandaag over Chateauneuf-Val-de-Bargis naar Nannay of ongeveer 20 km. verder. Het was ijzig koud en er gierde een noord-westenwind. Men waande zich ergens in de maand januari of februari. Ik denk dat het niet meer was dan 7 à 8 graden. Eerst ging de tocht door een bos (ongeveer 10 km.), daarna werd het landschap terug golvend met weiden, bossen op de hoogten en graangewassen in de lagere gebieden. De aarde ziet er in deze regio rood uit, wat heel verschillend is met die van de Champagnestreek die wit is omdat ze kalkhoudend is. Van in Chateauneuf-Val-de-Bargis was het nog een viertal km. tot in Nannay. Even buiten Nannay, in een bosrijke omgeving hebben we onze boterhammen opgegeten. Daarna rond half 2 heb ik dan de fietstocht aangevat. Deze ging vandaag over La Charité-sur-Loire, een mooi stadje waar Compostelagangers rondliepen, naar Gimouille. In La Charité-sur-Loire moest ik over de 2 uitgestrekte armen van de Loire. Over diezelfde Loire moest ik nogmaaals om in Gimouille te geraken. Van in La Charité-sur-Loire tot in Gimouille bleef de Loire aan mijn linkerzijde liggen. In Gimouille kwam ik om 15u.55' toe na 49 km. gereden te hebben. We zijn dan naar het hotel "La Grenouille" gereden, gelegen in de gemeente Cuffy, waar ik al gepasseerd was met mijn fiets. Morgen trek ik van hieruit verder.
Deze morgen vertrokken onder druilende mistregen. Onze eindafrekening in 't Hotel bedroeg 130,00 eur. Rond acht bij het buiten gaan vroeg ik de eindafrekening. Het apparaat weigerde elke dienst. Dan heb ik de mevrouw gezegd dat ik na een 20-tal minuten zou terugkomen. Ondertussen kon ik alle bagage naar de auto doen. Inderdaad, na een twintig-tal minuten ging het apparaat perfect. De voettocht ging over Précy-le-Sec, Voutenay-sur-Cure, Sermzelles en Asquins naar Vézelay, het beroemde pelgrimsoord van waaruit heelwat pelgrims hun tocht beginnen. De hele voormiddag bleef het een miezerige bedoening. Door het vele verkeer op de N6 en de D951 werden mijn loopschoenen en benen beregend en besmeurd. Op een viertal km. voor Vézelay was de basiliek al te ontwaren.Tegen een decor van grijs-zwarte wolken verhief de basliek zich hoog op een groene heuvel. In Vézelay kwam ik aan om 11u. 55 na een tocht van 22 km. die ik begonnen was om 9u.30'. Ik heb toen onmiddellijk droge kleren aangetrokken waarna we gepicknikt hebben. Zodoende konden we de basiliek "Ste. Madeleine" gaan bezichtigen. Deze basiliek had ook grote belangstelling vanwege een hoop Japanners onder begeleiding van een gids.Na het bezoek zagen we tegenover onze auto een klooster staan waaruit nonnekes kwamen die geheel blootvoets in hun sandalen rondliepen. Tegen half 3 ben ik begonnen aan mijn fietstocht. Ondertussen was het ijzig koud geworden en had het opgehouden met regenen. Weer waren er talloze zware beklimmingen, maar ook enkele zeer lange afdalingen op mijn parcours dat liep van Vézelay naar Chamoux,La Maison-Dieu, Metz-le-Comte, Tannay(stadje), Cuncy-lès-Varzy tot Varzy. Ik had exact 44,876 km. op de teller staan. Van Varzy zijn we dan naar Corvol-d'Embernard gereden om te overnachten bij Belgen. Dat adres hadden we gevonden in het boek: "logeren bij Belgen in Frankrijk". Het was bij Robert en Lucie Collet, die in 2001 een gesloten kasteelhoeve met binnenhof gekocht hebben. De boerderij werd volledig gerenoveerd en er werden 5 chambres d'hôtes ingericht. Er is ook een verwarmd zwembad op de binnenplaats. In de schuren werd er een kunstgalerij ingericht waar hedendaagse kunst van kunstenaars uit de regio wordt ten toongesteld waaronder ook Nederlandse en Belgische kunstenaars die daar woonachtig zijn. Robert had voor een lekker maaltijd gezorgd met aspergeroomsoep, kwartels, appelen gevuld met kaneel en confituur, verschillende soorten kazen, crème-brulée en nog een stevige koffie voor mij en een lindenthee voor Louisa. Een rood wijntje van Sancerre was de aangewezen drank bij het eten. Na het eetmaal heeft Lucie ons nog de kunstgalerij laten zien.
Jules weg naar Santiago
