Fijn dat jullie een kijkje komen nemen op ons blog. Op deze manier blijven jullie goed op de hoogte van wat wij de voorbije week hebben uitgespookt en kunnen jullie meegenieten van onze avonturen in de klas!
Veel kijk- en leesplezier, geniet ervan... Groetjes van de grassprietjes en juf Sanne
Zo begon het
allemaal Op maandag
ochtend gaven we juf Sandra nog een dikke knuffel voor vertrek. En toen
kwamen die kriebels er aan. Kriebels in de buik van: een nieuwe juf, een beetje
anders maar ook de Sint komt eraan! Wanneer komt de Sint?, was vaak de
vraag. Daarom kleurden we elke dag een mijter op onze Sint-kalender. Zo kwam
Sinterklaas telkens een beetje dichterbij maar ook de spanningen werden als
maar groter. De dagen wachten
op de Sint vlogen gelukkig snel voorbij We tekenden
ons lievelingsspeelgoed, luisterden naar een verhaal waarin speelgoed tot leven
kwam en dansten zoals enkel speelgoed dansen kan. Kijk dus om 12u s nachts maar
goed in je speelgoedkoffer of er niets tot leven komt. Want in ons liedje de
speelgoedkist kwam heel wat tot leven. Dit liedje zongen we zo graag dat we ook
besloten dit te zingen als de Sint op bezoek kwam. We leerden
ook dat de Sint altijd met zijn mijter
in bad gaat, schreven een brief voor hem, hebben ons laarsje klaargezet,
Gelukkig had de oma van Hanne Huygh gezorgd voor een lekkere biet voor het
paard. En toen was
hij daar! Samen met twee gekke zwarte pieten. We zongen en dansten voor hen en
kregen heel wat lekkers en leuk speelgoed voor in onze klas. De Sint wist zelfs
dat we super veel houden van het liedje Mama Sé! Dat staat dan nu ook elke dag
op in onze klas met de nodige danspasjes erbij. Ook hebben
we heel wat tekeningen afgegeven aan de Sint. Niet alleen tekeningen maar ook
twee dappere jongens gaven hun tutjes aan de goed heilig man: Bravo Arno en
Stijn!
Overlaatst had ik een leuk gesprek met de mama van Robbe. Ik vond dat het echt wel een plaatsje op de website mocht krijgen.
Mama en Robbe hebben een gesprekje over het kerstverhaal. Robbe kan bijna alle personages opnoemen. Maar dan vraagt mama "En wie is God?" Waarop Robbe antwoordde "Ah, de ezel hé mama". Mama vertelde dat Robbe dit toch nog maar eens moest vragen aan de juf. Robbe vroeg mij niets maar kon de volgende dag wel vertellen aan mama dat God niet de ezel maar het schaap was.
Even ter verduidelijking, over God is er niet gesproken maar het kerstverhaal is in geuren en kleuren elke dag een stukje verteld in de klas.
Seppe Jespers is een gezellige babbelaar. Altijd heeft hij wel iets te vertellen. Overlaatst deden we onze jassen aan omdat het tijd was om naar huis te gaan. Ik hielp Seppe met zijn ritssluiting en opeens zei hij uit het niets "Juf, eigenlijk praat ik toch wel veel hé!".
