Om half zes deze morgen begint de eerste kamergenoot zijn spullen bijeen te ritselen en zijn rugzak te pakken. Een half uur later de volgende. Er zijn vroege vogels tussen de peregrino's!

Ik kan de slaap niet meer vatten, dus sta ik ook maar op rond half zeven. Even verfrissen, rugzak maken en naar de keuken beneden. Naar de bakker om de hoek voor een croissant en een chocoladekoek die ik samen met de collega's stappers in de keuken soldaat maak.

Ik heb ter hoogte van de kathedraal opnieuw met mijn Schotse vriend Eddie afgesproken. Ik noem hem intussen Eddie 'Bravehart', omdat hij een hekel heeft aan alles wat Engels is... Een heel sympathieke kerel. Roept naar iedere passant 'Bonjour!'. Dit is dan ook het enige Franse woord dat hij kent.  

We zijn na een uur stappen het eerste dorp gepasseerd wanneer we even een korte break nemen. Ik neem er mijn gids bij en stel vast dat we de komende 20 km geen winkel meer tegenkomen. Zelfs op onze dagbestemming is er geen restaurantje, alleen een 'distributeur de nouriture', wat dat ook moge betekenen, vragen wij ons af...

 

Wij terug naar het dorp, een baguette gekocht bij de lokale bakker en dan naar de epicerie op het marktpleintje voor wat charcuterie. De uitbaatster is duidelijk heel gelovig. In de vitrine van de winkel geen producten uitgestald, maar foto's van heiligen en allerlei attributen (sorry voor het woordgebruik) die wijzen op haar diepgelovigheid. Zelfs een foto van haar plechtige communie. Wanneer ze hoort dat we op weg zijn naar Compostela, biedt ze ons spontaan een koffie aan, die we in dank aanvaarden. Ook dat is de camino!

De nog resterende 20 km lopen we op een drafje af. Het is relatief fris weer en af en toe krijgen we een nog frissere bui over ons heen. Weinig bezienswaardigheden, ook volgens mijn gids.

Om drie uur bereiken we Hôpital Saint Blaise. Een gehucht met 3 huizen, een kerkje en een 'refuge de pélerins'. 8 slaapplaatsen met basic voorzieningen. De voedseldistributeur stelt niks voor. Gelukkig hebben we inkopen gedaan.

We zijn de eersten. Sergio en Luciano komen 2 uur later toe. Het zijn trage stappers.  Eddie wordt wat zenuwachtig van het niks doen. Er is dan ook niks te doen of te zoeken in dit gat. We kunnen zelfs geen pintje gaan drinken!

We vernemen op het laatste moment van de hospitalière dat we via de telefoon een 'plat de pélerin' kunnen bestellen in het restaurant naast de kerk (dat 4 dagen op de week is gesloten!!!). Zo gezegd zo gedaan. We krijgen voor 10 € per man meloen met hesp, een stoofschotel, een stuk kaas, broodpudding en een peer als dessert. Voor 10 €!!! Wat krijg je daarvoor bij ons? Twee flessen wijn van 8€ per stuk maken het feest compleet.

Ook hier geen wifi. Hopelijk kan ik morgen aan mijn BLOG.