|
Mijn schietgebedje gisterenavond heeft geholpen. Ik had
gevraagd dat de onweders met bliksems en donders zouden verdwenen zijn tegen de
ochtend. En ze waren weg. Alleen had ik niks over regen gevraagd. En ja, het
regende dus pijpenstelen toen ik omstreeks 8u in de morgen moest vertrekken
Maar een enthousiaste pelgrim laat zich daardoor niet
afschrikken. Regenjasje en fietshelm aan (verse regen op stoffige asfalt kan
soms erg glibberig zijn) en weg was ik. Na
5 km stonden mijn schoenen vol water: bij elke pedaalslag klonken mijn voeten
in mijn schoenen als sop
sop
sop
Op km 7 moest ik volgens mijn boekje even halt houden bij de
middeleeuwse kasteelhoeve in Sarzay. Bij de laatste bocht in een helling zag ik
de indrukwekkende toegangspoort maar ook een grote zwarte hond die daar voor zat. Die kreeg mij ook in het
vizier en snelde al blaffend naar me toe. Een moment dacht ik nog om mijn daser
boven te halen (een toestel dat op basis van ultrasoongeluiden bijtgrage honden
op afstand houdt) maar dan moest ik van de fiets en dat vond ik op dat moment
geen goed idee
Ik heb me dan maar recht gezet en riep : weg
joeng, weg joeng. Maar dat beest verstond natuurlijk geen Nederlands en bleef
me ca 100 meter blaffend volgen. Tot hij het blijkbaar welletjes vond en terug
naar zijn strategische zitplaats voor die grote poort ging zitten. Wellicht om
een volgende pelgrim de stuipen op het lijf te jagen
Ik versta nu ook beter
het begrip hondenweer: als het regent, zet je de hond buiten
Intussen bleef de regen met bakken uit de hemel vallen.
De volgende kilometers reed ik regelmatig wat rugzakkers
voorbij. De wandelende rugzakken waren inmiddels veranderd in puntkabouters, een
grote cape over het hoofd en over de rest van het lichaam (inclusief de rugzak),
helemaal tot onder de knieën. De
wederzijdse bonne route klonk op dat moment enigszins cynisch maar het was
wel gemeend.
Ik heb vandaag weer naar hartenlust kunnen schakelen (=
ander woord voor klimmen!). Het waren er weer veel vandaag, heuvels bedoel ik.
Volgens het hoogteprofiel ca 24. maar het leken er wel 44. En steil jongens
Mijn gemiddelde
km/u dagsnelheid is gezakt tot een minimum: 15,2 km/u. Dat zegt ook iets over
de moeilijkheidsgraad van de dag.
Wat heb ik deze namiddag weer door een prachtige streek
gefietst. Te vergelijken met onze Ardennen. Een slingerende weg tussen rotsen,
bossen en diepe valleien. Af en toe een prachtig meer.
In La Souterraine (km
75) op een terrasje bij een café au lait telefonisch mijn slaapplaatsen voor
de komende drie dagen gereserveerd en opnieuw op weg, voor nog een laatste 20 km schakelen.
De laatste 4 km voor Bénévent-LAbbeye erg steil bergop. En
toen viel plots mijne frank (euh Euro). Bénévent-LAbbeye. Dat is een ABDIJ. En waar bouwden ze in de Middeleeuwen abdijen?
Ja, juist, boven op de heuvel! Ik dus 15 kg fiets en 15 kg bagage de laatste 200 m naar omhoog duwen. Ik weet mijn slaapplaatsen
wel te kiezen
Ik slaap vannacht in Gïte/B&B La Chouette. De
gastvrouw is een Américaine, vraimant 'chouette'
Ze spreekt frans met een echt
sappig Amerikaans accent. Op zon moment vind ik het spijtig dat ik ondanks 2
kg IT-spullen in de fietstas (inclusief oplaad- en datakabels) er niet slaag om
een geluidsbandje in dit bericht te integreren. Ik ben nooit een IT-techneut
geweest (zegt de ingenieur!).
Voor het avondeten nog even langs de plaatselijke bar
geweest op het marktpleintje. Ze schenken er Grimbergen van het vat. Geweldig
hoe zon biertje ( om eerlijk te zijn 2) kan smaken na zon dag schakelen.
Morgen fiets ik naar Uzerche.
|
