The world is a book. One who doesn't travel, only reads 1 page.
04-04-2010
unfortunately
hello, from now on this blog will not be updated anymore.
04-04-2010 om 00:00
geschreven door joostenmarlies
05-03-2010
2 nieuwe berichten
Na enkele weken hebben we de blog nog eens geupdated. Hieronder 2 nieuwe verhaaltjes.
Doei lieve lezertjes
Jozee en Marlies
05-03-2010 om 09:35
geschreven door joostenmarlies
Ho Chi Minh, Mekongdelta, Phu Quoc Island, Mui Ne (VIETNAM)
Na urenlang wachten op de luchthaven op ons visum en onze verdwaalde bagage gevonden te hebben, zat onze taxichauffeur knikkebollend met onze namen half in de lucht te wachten. Tot 7x70 maal excuseerden we ons omdat we zijn TET-avond redelijk verbrot hadden. We zijn namelijk geland op Lunar New Year Festival (in het Vietnamees Tet Nguyen Dan of gewoon Tet). Dit feest huldigt de lente in en neemt afscheid van de winter. 2009 was het jaar van de rat en 2010 dat van de tijger. Tijdens ons ritje naar het hotel zagen we overal brommertjes gezapig met kind en gezin voorbijsnorren, allemaal opgesmukt om zich te verzamelen op het Lam Son plein. Daar stonden ongelooflijk veel mensen gestationeerd met hun moped allemaal in dezelfde richting en met hun ogen naar de hemel gericht.Vreemd....een uurtje later een spetterend, nooit eerder gezien vuurwerk...vandaar dus... na het vuurwerk trokken alle brommertjes weg uit de stad en Ho Chi Minh was leeg. Een leuke verwelkoming in Vietnam was dat. De komende dagen bleef HCMC er verlaten bijliggen vanwege het TET-verlof. Het zijn dan ook de enige 10 dagen per jaar dat een Vietnamees verlof heeft.
Het War Remnant Museum was wel open. Het opent met een voorstelling van een paar oorlogsvliegtuigen en tanks, redelijk spectaculair allemaal. Maar dan kom je een kamertje binnen met een ellenlange muur waarop alle folteringen die de Vietnamezen tijdens de Vietnamoorlog (hier noemen ze deze oorlog de American War) ondergingen. Vreselijk. Het museum geeft een heel duidelijk overzicht van hun bloederige en ingewikkelde geschiedenis. Je ziet de vreselijkste beelden en er staat een tijgerkooi (bestaande uit prikkeldraad en veel te klein voor veel te veel mensen) waar ze de gevangen lange tijd opsloten. De volgende dagen loop je wel rond met die bewuste beelden. Je zou denken dat de Amerikanen en Fransen hier niet zo welkom zijn, maar dat is helemaal niet het geval. Ze richten zich op de toekomst, de jongere generatie toch, en laten het verleden achter zich. Heel bewonderenswaardig.
Via de Mekong-Delta zijn we met bus en ferry richting Phuquoc getrokken. Tegenwoordig is dit een postkaarteiland dat nog niet ingepalmd is door de grote resorts, maar enkel hier en daar tropische bungalows. In de jaren 60-70 echter was het een gevangeniseiland waar menig politiek gevangenen soms 10 tot 20 jaar opgesloten zaten. Maar het eiland is zo prachtig, zo rustig, zo genieten! We hebben onszelf dan maar een weekje vakantie gegund. Eens 7 dagen de rugzak aan de kant, slippers aantrekken, met onze blitse scooter het eiland verkennen, iedere dag kilo`s nooit eerder gezien fruit inslaan, verse vis (calamares die smelt op de tong) aan het schuimende zeewater eten, klapke doen met de strandgangers, tropische sapjes met te veel vrolijke parasolletjes drinken en vechten om de hangmat. Que vida!!! Een aanrader voor iedere Belgische bleekscheet die de zon doorheen de grijze wolken wil zien. Het mochten gerust 14 dagen zijn, maar de vlieger is geboekt en we trekken langzaam naar het groene, frissere noorden.
Tigercage: hier werden tot 5 gevangenen samen gezet. Ter info: de afmetingen van die cages zijn+- 1.5 m lang, 40cm hoog en 60 cm breed en de wanden zijn volledig in prikkeldraad.
War Remnants Museum Ho Chi Minh: museum ter nagedachtenis van Vietanmoorlog. Op zijn minst gezegd SHOCKEREND. Je ziet hier foto`s hangen die je steeds opnieuw doen beseffen dat geen van beide partijen geholpen is met oorlog voeren.
Dit is het resultaat van Amerika`s Agent Orange (Napalm / ontbladeringswijze met chemicalien). HJet product werd voor en tijdens de Vietnamoorlog nooit uitvoerig getest (tenzij dan op de Vietnamezen zelf) en dit zorgt voor schrijnende consequensies. Nog steeds worden misvormde baby`s geboren ten gevolge van deze mensonwaardige oorlogsvoering. De vraag blijft natuurlijk hoe overheden constant weggeraken met hun foefjes om toch maar een oorlog te starten??
War Remnants Museum: enkele jaren na het begin van de oorlog kwamen er wereldwijd steeds meer betogingen tegen de Amerikaanse inmenging in Vietnam. Ook in Brussel werd betoogd. Opnieuw: waarom duurt het meestal jaren vooraleer mensen gaan inzien dat er iets fout is aan oorlogsvoering???
Chinese Pagode Ho Chi Minh
Coa Dai-religie
Misviering. De kleur van de gewaden geeft de positie van de persoon binnen de religie aan.
Floating Market (Mekongdelta). Het was Nieuwjaar op dat moment,dus niet echt veel bedrijvigheid op het water.
Lokaal transport in Mekongdelta.
Ipv een kerstboom...
Floating Market (Mekongdelta)
Zeepaardjes. Grapppige beesten..
Vissershaventje op Phu Quoc. Kleurrijk en geurrijk....
Sunset in de duinen (Mui Ne).
Plaatselijk krabbeke..
Duinen..
Sardientjes..
Vissersboten..
05-03-2010 om 09:08
geschreven door joostenmarlies
04-03-2010
Kuala Lumpur, Cameron Highlands (MALAYSIA)
Gestrand in Kuala Lumpur, Maleisie! Na enkele maanden Indie was het hier toch even aanpassen. De, ons zo gekende, Westerse wereld en mentaliteit is hier op elke hoek van de straat aanwezig. Toch is KL een aangename en (in vergelijking met Inische tegenhangers) een heel propere en georganiseerde stad. Je vindt hier zowaar vuilbakken op straat, wegmarkeringen, geen loslopende koeien, geen getoeter, veel (Marlies zegt knoddige) speeltuinen voor kinderen,... en toch misten we Indie een beetje de eerste dagen. Enkele dagen hier blijven leek ons wel ok, maar we verkozen dan toch even de rust en groene omgeving van Cameron Highlands op te zoeken. Cameron Highlands werd ontdekt door William Cameron in 1885. Het was echter George Maxwell die tussen 1920 en 1926 Cameron Highlands (1500m hoog) op de kaart van Maleisie heeft gezet. Mensen vestigden zich er vanwege de frisse temperaturen en de vruchtbare grond. Landbouw is hier nog steeds de belangrijkste economische activiteit. Heel het jaar door kan je hier lekkere frezen, glimmende tomaten en kanjers van bloemkolen kopen. Een ritje door eindloze theeheuvels is super super mooi. Ze kweken hier enkel zwarte thee en geen groene thee omdat je voor groene thee veel zonlicht nodig hebt. De kleine lichtgroene blaadjes worden gebruikt voor losse thee en de donkergroene voor de aroma`s (de goedkopere theebuiltjes). Er zijn 10 kilo bladeren nodig om 1 kg thee te verkrijgen. Vroeger werden de blaadjes manueel geplukt, nu bestaan daar machines voor. Zo kan een plukker in plaats van drie kilo per dag nu 300 kg plukken. De plukkers komen voornamelijk uit Nepal, Bangladesh en Cambodia op zoek naar een betere toekomst. Tussen al dat groen vind je hier bloemen in alle geuren en kleuren, vlinders die precies met de hand geschilderd zijn en heel veel geneeskrachtige planten. Mijn lievelingsplant is de nepenthes of de monkey pitcher. De plant is eigenlijk een vergroeid blad. Het is het enige blad dat bestaat uit 3 verschillende blaadjes. In het begin zijn er enkel twee blaadjes en later groeit er tussen die twee een derde, een soort afdakje. De twee andere bladeren groeien uit tot een koker. Het groeiproces duurt jaaaren. Insekten worden aangetrokken door de nectar in de koker. Eens ze er in zitten raken ze er niet meer uit. De insekten dienen als voedsel voor de plant en blijven in de kleverige brij hangen die in de koker zit. Apen zijn dol op dit insektensapje. Ze draaien de koker naar de zon en zo zien ze of er iets eetbaars in zit of niet. Indien wel, breken ze het onderste deel van de koker af, indien niet laten ze het blad mooi hangen. De wonderen van de natuur!
Leguaantje in het stadspark in Kuala Lumpur.
Nepenthes, 20cm lang en 80 jaar oud.
Thee, thee, thee,...
Petronas towers.
04-03-2010 om 00:00
geschreven door joostenmarlies
10-02-2010
Backwaters, Cochin, Varkala (KERALA)
Aloha beste lezertjes
Volledig opgeladen na een Ayurvedische kuur trokken we zuidwaarts richting Kerala. We bezochten eerst Fort Cochin, een oud-koloniaal en kleurrijk stadje dat in een ver verleden door de Portugezen en de Hollanders werd bevolkt. Het stadje werd gesticht door Vasco Da Gama en Pedro A. Cabral in 1502. Nadien kwamen en overwonnen de Hollanders en beidedrukten natuurlijk hun stempel op deze gewezen handelsmetropool. Het is een plekje waar je enkele dagen op het gemak kan relaxen en wat koloniale sfeer kan opsnuiven. Tijdens ons verblijf in Cochin boekten we een rondvaart door de backwaters van Kerala. Dee backwaters liggen parallel met de kust en zijn zowat de enige vorm van verkeer tussen de paaldorpen in het binnenland. `s Morgens vroeg werden we opgehaald door (een weeral zotrijdende) Indische buschauffeur. Een uurtje later zaten we met een man of 8 in een bootje op de Backwaters. Dit blijkt een intrigerend netwerk van kanalen en lagunes te zijn omzoomd door rijstvelden en kokosnootplantages waartussen paaldorpjes verscholen liggen. Gezellig gezellig! Op de middag moesten we van boot wisselen aangezien we `s namiddag dieper de backwaters gingen indringen tussen de dorpjes. Dit kon echter alleen met een klein bootje, dus zo gezegd (=opgedragen), zo gedaan. Maar niet vooraleer we een typische Keralamaaltijd van rijst, curry, pickels, spicy groenten en een lokale banaan achter de kiezen konden schuiven. Tijdens deze rondleiding door de backwaters zagen we allerlei nieuwigheden (wat je weer doet beseffen dat we stadsmensen zijn). Iedere plant op boom die we tegenkwamen bleek ergens goed voor te zijn. Was het niet voor medicijnen, dan was het voor eten, drinken, boten maken, touw maken, de wortels te gebruiken.... Schitterend om te zien en te horen dat deze mensen in en vooral met de natuur leven.
Na Fort Cochin trokken we naar Varkala om een beetje de toerist uit te hangen. Varkala is wel een mooie badplaats waar het strand gescheiden is van het dorp door metershoge kliffen. Dit is niet helemaal het Indie wat we gewend zijn, maar even ontspannen en zwemmen in de Arabische Zee kan nooit geen kwaad he.. We bleven hier enkele dagen rondhangen en trokken dan richting Trivandrum waar we ons (zo geweldig goedkoop) vliegtuig hadden richting Kuala Lumpur (Malaysia). Maar meer daarover in het volgende blogverhaal.
Bij deze zit onze trip door India er op, en kunnen we terugblikken op een hele ervaring vol contrasten en eeuwenoude culturen. Dit land is een echte aanrader (als je de tijd hebt, die je trouwens zeker nodig hebt, om dit land (lees continent) te bezoeken.) India, het was fijn hier te zijn, je stelde de eerste weken ons aanpassingsvermogen op de proef, maar we genoten met volle teugen en komen zzeker nog terug!!!
Hopelijk: 1. stelt iedereen het goed in de heimat (en daarbuiten) 2. verwateren jullie niet van de zonovergoten foto`s 3. verlicht dit het leed van de veel te lange en strenge winter 4. ......
Groetjes
Joost en Marlies
De Chinese visnetten die dmv tegengewichten op en neer gelaten worden om de lokale vissels te vangen die overheerlijk zijn. Jammergenoeg brengen de netten door de grote concurrentie (van een echte visindustrie) niet echt heel veel meer op, maar het levert schitterende beelden op.
De `kleine` backwaters.
Photoshopped, maar wel mooi!!
De grote kanalen doorheen de backwaters. Palmbomen, lagunes, Kingfishers,...
Jackfruit! Dit is een close-up van de vrucht die wel 1m50 lang kan worden met doornede van 50cm. HUGE dus!
Sunset bij de Arabische Zee
Dezelfde sunset als de vorige foto al was de lokale redder (die zo vriendelijk was deze foto te nemen) zich er niet van bewust dat we eigenlijk ook de zon op de foto wilden hebben. Desalnietemin zien jullie ons nog ne keer.
10-02-2010 om 00:00
geschreven door joostenmarlies
