Alle behoudsgezinde
reputatie ten spijt: het Vaticaan heeft het wereldwijde web ontdekt.Nadat
Darwins evolutietheorie langzaam maar zeker begint door te dringen, wagen de
kerkelijke leiders zich nu aan het gedigitaliseerd entertainment van deze
wereld. En ze gaan meteen all the way, inclusief een profiel op YouTube en een
eigen Facebookplekje. Je kan op je iPod al het kerkelijk nieuws persoonlijk ontvangen
of er zelf naar op zoek gaan op de gepersonaliseerde wiki-pagina van de paus en
zijn aanhang.
Dat het hier om
een ultieme doch nobele poging gaat om de jeugd te bereiken, is duidelijk. Maar
vraagt u zich dan niet af wat de volgende stap zal zijn? Volgen we binnenkort
de eucharistieveringen mee van achter het computerscherm? Of als we dan toch naar
de kerk gaan, geven we tijdens de collecte
niet langer een rieten mandje dan wel een elektronisch protonbakje door aan
onze buur? De Kerk opent haar - waarschijnlijk binnenkort automatische - deuren
voor de moderne wereld.
Jezus is dan wel
verrezen, mocht hij een graf gehad hebben draaide hij zich er ongetwijfeld in
om. De Zoon des Mensen kreeg zonder daarom te vragen postuum een fanpagina op
Facebook, met ocharme 1069 fans. Populair kan je dat niet noemen. Paus
Benedictus maakte al heel wat meer vriendjes op de sociale netwerksite, maar van
een dode winnen kan iedereen. Het is overduidelijk dat onze geestelijke leider
een populariteitsstrijd voert met zijn overleden werkgever. Nogal laf, vindt u
ook niet?
Of de geestelijkheid
in haar opzet zal slagen, blijft nog maar de vraag. Wie zijn volgelingen het
recht op condooms en abortus ontzegt, maar wel progressief genoeg is om een internetprofiel
aan te maken zit vol tegenstrijdigheden. Tijd dus voor een derde testament,
waarin virtuele vrienden als apostelen kunnen dienen en emoticons een nieuwe
universele taal aanreiken. Het internet is de nieuwe Bijbel. Moge God hen
vergeven.
