M
Na Lugo zijn we nu in de tweede provincie van Gallicië ( en laatste) aanbeland: Coruña. Twee dagen scheiden ons nog van Santiago. We, want Jef en ik zijn al een maand samen op stap. Hij volgt me trouw, ook als ik versnel of vertraag, bergop, bergaf.... Ja Jef Deuter ( zo staat zijn achternaam op zijn rugzijde geschreven),is mijn rugzak. Hij bevat al die dagen al mijn persoonlijk meegenomen bezit. Ondertussen weet ik wat waar zit, in elk zakje, achter elke rits. En iedere morgen steek ik in het donker (want dan slapen er nog pelgrims) terug alles op de juiste plaats. 28 dagen doe ik dit al en het maakt deel uit van mijn dagelijkse dagtaak. Zoals daar ook zijn : stappen, slaapplaats zoeken, douchen, wassen, blog aanvullen, . ..

Je bent weg uit het dagdagelijkse leven en je komt in een nieuw ritme terecht, dat langzaam een nieuwe routine wordt. Het is dan ook goed dat het einde van de tocht in zicht komt. En ik zie dat er thuis klusjes staan te wachten. Nu moet Ria de buurman roepen....
Maar ik veronderstel dat dit nog eventjes moet wachten. Ik heb namelijk een verrekking opgelopen .... in mijn pols, door iedere dag weer die handwas te moeten uitwringen.