Na het optrekken van de mist, weeral stralend herfst(?)zonnetje.
Het wordt drukker op de camino, nu de laatste 100 km zijn ingezet. Ze zijn nieuw, die Amerikanen, die nog niet gewoon zijn om 'buen camino' re zeggen als je iemand voorbijsteekt. Meestal zijn ze met twee, maar je ziet ze ook in groepen. Je herkent ze aan hun witte kuiten en dagrugzakje en ze zwijgen geen minuut. Er zijn nu veel meer terrasjes en bars onderweg en in de slaapstadjes heb je keuze te over aan albergues, hotels of pensions. En de taxi's staan klaar moest het onderweg niet meer gaan.
Ook de Spanjaarden stappen de laatste 100 km. Vandaag zelfs een Spaans moedertje met kindje, de Maxi-Cosi voortduwend, ontmoet. Dus kindjes kunnen geen reden zijn om de camino niet te doen.
Als je laatste 100 km stapt en je hebt genoeg sello's, dan krijg je in Santiago de Compostella, als bewijs van je tocht.
Hoeveel aflaten (= soort jokers, die men kan inzetten om vooralsnog de hemel binnen te mogen), deze Compostela opbrengt, weet ik niet. Wel denk ik dat er niet genoeg zullen zijn om een leven van gemeentesecretaris goed te maken. Maar sommige politici zouden er nog veel meer nodig hebben, zegt men.
Maar wie weet ?
|
