Ik weet niet of de stappenteller juist is, maar ik heb geen goesting om dit iedere dag mee te tellen. Alhoewel je daar wel de tijd voor hebt onderweg☹.
Vandaag de Rioja verlaten. We zijn nu in Castillië, meer bepaald de provincie Bourgos. Op de route voor de derde dag op rij de 2 pelgrims te paard ontmoet. In Roncevalles moest je een fiche invullen of je te voet, per fiets of te paard was. En jawel er zijn er te paard.
Gisteren genoten van de familiale sfeer in de kerkherberg. De overnachting, het avondeten en het ontbijt waren gratis. Alleen geef je wat je wil, een donativo en deze moet dan dienen om het eten van de pelgrims vandaag te voorzien van eten. Gisteren was het een streekgerecht op basis van aardappelen. Zou het vandaag iets meer zijn ?
Het slapen op een mat bij het altaar met uiteindelijk een 10 personen is al bij al meegevallen. Het was er zeer rustig.
Maar vanavond heb ik een éénspersoonskamer in een privé-hotelleke voor 18 euro gevonden. Een echte luxe als je eens je rugzak volledig kunt leegmaken, als je een douche en een WC hebt, die je niet moet delen met 50 mannen en vrouwen, als je voor het eerst in 10 dagen je voetjes in een koud voetbadje kunt steken. Absolute luxe. De gastvrouw zal zelfs mijn was doen voor die prijs 😊.
Velen vragen hoe het is met de voetjes? Ik stuur een paar foto's door, ze zouden deugd hebben om een paar dagen te rusten, maar we moeten verder.
Gisteren nog pijn aan de voeten. Vandaag bij de start een andere pelgrim ontmoet, die me zei om hetgewicht van mijn rugzak te verleggen van rechts naar links en ja het lukte. Hij kon me zowaar niet bijhouden. Dat is één van de verhalen, die je leest over wonderbaarlijke ontmoetingen op de camino. En zowaar 6,5 km verder gegaan dan het boekje.
Vanmiddag Santo Domingo de la Calzada gepasseerd maar niet zonder drie euro te betalen om de kathedraal binnen te gaan met het kippenhok met levende kip en haan. Dat is gebaseerd op een echt verhaal van een Duits echtpaar, dat hier sliep in een herberg, samen met hun zoon op weg naar SdC. De dochter van de herbergier haar oog laten vallen op de zoon. Omdat hij natuurlijk (?) niet inging op de avances, verstopte ze een zilveren beker in zijn rugzak. Maar die werd gevonden en de zoon werd opgeknoopt. Zijn ouders trokken verder naar SdC. Bij hun terugreis ontdekten dat hun zoon nog leefde. De Jacobus had hem al die tijd onzichtbaar ondersteund. Het verhaal kwam ter ore bij een ongelovige bischop, die juist een kip en een haantje aan het spit at. Hij zei:
als dat waar is, dan kunnen deze kip en haan terug vliegen en jawel het zijn deze kip en haan, die hier in de kerk leven. En als de haan kraait als je in de kerk bent, dan heb je een voorspoedig leven. Vanmiddag heeft ze maar een klein beetje gekraaid😡.
Dus voor alle veiligheid ben ik maar een dorp verder gewandeld.
En wat een geluk. Iedereen hier klaagde over een vuile donkere albergue of een overvolle kerk. En alle gewone slaapplaatsen in de kerkruimtes waren volzet. Maar ze hebben voor mij ( ik was één van de laatste) de deuren van de kapel open gedaan en ik mag slapen bij het altaar, voorlopig alleen met een dame uit Dresden....
En het is niet verboden voor de volgers om eens een mailtje te sturen, he...
Een lange dag stappen, van 7 uur tot iets na 15 uur.
Zoals gisteren, vandaag terug in een private albergue, is wel 10 euro per nacht ( ter vergelijking 6 euro in een gemeentelijke albergue) maar het is wel rustiger. Alhoewel als ik de blik van de kamergenoten vanmorgen zag, moet ik vannacht serieus gesnurkt hebben. In had gisterenavond dan ook genoten van mijn menu perigrino van 10 euro met een voorgerecht (asperges), hoofdgerecht (steak met wat ze hier frietjes noemen) en een dessert (taartje) en jawel 1 fles wijn.
Voor alle duidelijkheid is de streek zeker ook eens te bezoeken op een ander moment alleen al om zijn cultuur-historische rijkdom.
Vandaag in de wijnstreek is de druivenpluk al begonnen, een bepaalde witte druif.
Ook vernomen op de camino. Joan uit Australië, die onze kamer deelde in Los Arcos zegt dat ze een oom heeft in haar thuisland, die sprekend op mij gelijkt. Maar is wel ouder. Ik vraag me dan ook af hoe ik er binnen 10 jaar zal uitzien. Ria ook waarschijnlijk. Als we nog eens op dezelfde locatie slapen, zal ze me een foto tonen. Ondertussen wandel ik hier waarschijnlijk de camino als Uncle Dennis....
Ik weet niet of de stappenteller juist is, maar ik heb geen goesting om dit iedere dag mee te tellen. Alhoewel je daar wel de tijd voor hebt onderweg☹.
Gisteren nog pijn aan de voeten. Vandaag bij de start een andere pelgrim ontmoet, die me zei om hetgewicht van mijn rugzak te verleggen van rechts naar links en ja het lukte. Hij kon me zowaar niet bijhouden. Dat is één van de verhalen, die je leest over wonderbaarlijke ontmoetingen op de camino. En zowaar 6,5 km verder gegaan dan het boekje.
Een lange dag stappen, van 7 uur tot iets na 15 uur.
