Beste sportvrienden. 

Berlijn 20/092009, een marathon waar vriend Michael een droom in vervulling zag gaan. Ik ken het gevoel, het viel mij ten dele in Eindhoven 2008 toen ik voor het eerst onder de magische kaap van 3u30 geraakte. Het feest kon niet op, in Rotterdam dook ik voor een tweede keer onder die magische kaap van 3u30 ... ik liep er 3u26. De trainingschema’s van Jean waren hadden hun effect niet gemist. Michael nam mij op sleeptouw om naar Berlijn te gaan. Ik had er vertrouwen om onder de 3u30 te blijven. Alle trainingschema’s volgde ik nauwgezet.

Berlijn is een prachtige stad. Dat mochten Michael en onze echtgenoten ondervinden. We bezochten héél wat mooie plekjes, zoals Checkpoint Charly, de Muur (of wat er nog van overblijft). We dronken koffie op de Gerdarmenplatz. We flaneerden langs “Unter den Linden”. Op zaterdagavond zat ik met pijnlijke voeten in de douche van de hotelkamer. Sightseeing en marathonlopen waren eigenlijk niet zo’n goede combinatie. Onze Jean had mij er nog zo voor gewaarschuwd. Leerlingen luisteren niet altijd naar de wijze raad van de meester. 52 Jaar en nog niet geleerd zijn. Is er nog hoop ? De Berliner Marathon vond plaats onder een zware zon. Aanvankelijk verliep het goed, maar de sightseeing begon haar tol te eisen. Iets voor kilometer 37 voelde ik een schouderklopje. In sneltrein vaart stoof mij voorbij. Het was zijn dag. De warmte, het slenteren, niets deerde hem. Met grote stijl liep hij onder de Branderburgertor naar de finish. Zijn droom ging in vervulling. Ik kon de meubelen nog iet of wat redden, maar ik zat nog een eindje boven die magische grens. Dat bleef nazinderen. De oorzaak van het debacle was makkelijk te vinden. Moet ik nog 6 maanden wachten om een nieuwe poging te ondernemen om orde op zaken te stellen? Ik nam het besluit niet deel te nemen aan de aflossingsmarathon in Eindhoven. Vriend Chun was zo goed om mijn plaats in te nemen. Met veel onbegrip aanhoorde Jean mijn besluit. Ik wou en zou de volledige marathon van Eindhoven lopen. Langs deze weg mijn excuses voor de drie dappere krijgers die de aflossingsmarathon liep samen met Chun. Het viertal liep een puik resultaat !

Om huishoudelijke problemen te vermijden liet ik mijn vrouw in de waan dat ik de aflossingsmarathon zou lopen. Van die kant had ik dus geen weerwerk of tegenprutteling te verwachten. Voor het geval dat mij iets zou overkomen, heb ik mijn zoon dan toch maar verwittigd van mijn plan.

De voorbereiding tussen Berlijn en Eindhoven was héél éénvoudig, m.n. niet veel lopen, en vooral veel (gezond) eten en rusten. Voor zulke voorbereiding bestaan niet zoveel schema’s. De rust heeft veel goed gedaan.

Michael was van de partij in Eindhoven. Hij zou mij begeleiden tijdens de marathon. Na het inschrijven werd afgesproken waar ik drank of een banaan zou aannemen. Het was fris aan de start, maar het startschot bracht vuur in de benen. Alles verliep lekker. Ik hield de hartslagmeter nauwgezet in het oog. Soms had ik schrik dat ik te vlug ging. Er mochten geen krachten verspild worden, die moest ik bewaren voor de laatste kilometers. Toen ik halfweg was, zat ik op een tijd van 1u39min41. Dat was te vlug. Komt dit wel goed? Vanaf kilomter 30 voelde ik een lichte kramp in een beide kuiten. Ik mocht niet meer versnellen, snelheid aanhouden was de boodschap. Ik kon mezelf verwensen, te vlug gestart ! Leer ik het dan nooit ? Ik kon de schade nog beperken. Een paar keer werd ik tot stoppen gedwongen om een krampen te verwerken. De plensbui bracht verkoeling, maar geen verbetering.

Gelukkig was er de juichende massa, raar, maar een mens put daar krachten uit. Ik voelde dat een evenaring van mijn besttijd tot de mogelijkheden behoorde. De laatste kilometers steek ik nog een tandje bij. Immens was mijn geluk toen ik zag dat er een verbetering van mijn besttijd inzat. 3u24min59sec. Dat had ik niet verwacht. Bedankt Michael voor de mentale steun. De vijs die ik verloren was in Berlijn, vond ik gelukkig terug in Eindhoven. Bedankt Heilige Antonus.

Mijn vrouw werd als eerste op de hoogte gebracht van het resultaat. Ze was “verwonderd” dat ik de volledige marathon heb gelopen. Ik heb op het thuisfront nu wat goed te maken.

Nu weet ik zeker dat ik binnen 3 weken geen marathon zal lopen. Michael, bedankt, maar op het aanbod om in Frankfurt een marathon te lopen kan ik niet ingaan. Ik ga nu een rustperiode in om te herstellen (de komende week toch), nadien herneem ik met veel plezier de trainingen opnieuw.

We hebben nu volop tijd om plannen te smeden voor komend jaar.

Alle deelnemers aan marathon en halve marathon zijn winnaars. Proficiat aan de ALVA lopers, dank aan de supporters. Hun aanmoediging en steun is héél belangrijk

Sportieve groeten van een nog nagenietende loper.

Hendrik.

13-10-2009 om 00:00 geschreven door User  

12-10-2009 om 00:00 geschreven door User