Zondag 11 mei, moederdag. Wat voor een moeder ben ik toch om dan aan de start te staan van een marathon ? Zonovergoten hemel en toch sta ik met bibberende knieën en een heel bang hart aan de start van de marathon te Visé. Ik ben bang van wat moet komen en van de warmte. 9u30, de doedelzakken eindigen hun lied en het startschot klinkt. Ik prevel een laatste schietgebedje, steek nog een duim op naar Danny en vertrek. "Rustig, langzaam", denk ik steeds want ik ben de Hyacinthenjogging niet vergeten ... Na 3 km hoor ik ergens achter mij : "Eendracht, vooruit !" Patrick Schellekens is in aantocht... Samen zetten we onze tocht verder. We babbelen, lachen, poseren voor de fotografen nu we er nog goed uitzien en ik vergeet mijn angst... Ik loop zowaar ontspannen. Alles verloopt perfect. De drankbevoorrading is goed en ook de plaatselijke inwoners zorgen voor extra water. Hier en daar staat een goede ziel met een tuinslang. 21 km, ik kom door op 1u49, een minuutje te snel volgens mijn schema dat op mijn horloge kleeft. Dus ik houd in. 25 km, oeps, te veel vertraagd, een halve minuut achter op schema. Ik voel me goed, het zelfvertrouwen is er nu en ik versnel, hééél langzaam. 35 km, ik zit weer op schema. Ik ben moe, heel moe. Het is warm, heel warm. En de heuveltjes die we moeten oprennen, lijken bergen. Maar de trainingen doen hun werk en ik kan mijn tempo aanhouden. Ik haal mensen in. Gek hé, ik heb die allemaal al eens gezien. Zij liepen me voorbij in het begin van de marathon. Maar ze zijn sportief, velen roepen : "Bravo Madame, courage !" Dat doet deugd. 40 km, ik zit nog steeds op schema. Mijn hartslag zit te hoog maar ik doe alsof ik het niet zie en denk aan de finish. Ik versnel nog ietsiepietsie (of denk ik dat alleen maar ?) en duik zo onder mijn vooropgestelde 3u40. Ik eindig op 3.38.38 u. (zijn dat geen schone cijfertjes ?) en als 3de dame in mijn categorie. Ik maak nog een vreugde-rondedansje alvorens mijn beide benen in de kramp schieten en ik zeg : "Ik had een goede dag en IK WAS GOED GETRAIND ! DANK U WEL, JAN ! Danny eindigde op 3u21. Knappe tijd vind ik dat en vooral moedig, heel moedig om ziek aan de start te gaan. (Als het aan mij lag, hadden we forfait gegeven !) Maar deze woorden troosten hem natuurlijk niet. Volgende keer beter. Karine De buyscher.
Zondag 11 mei, moederdag. Wat voor een moeder ben ik toch om dan aan de start te staan van een marathon ? Zonovergoten hemel en toch sta ik met bibberende knieën en een heel bang hart aan de start van de marathon te Visé. Ik ben bang van wat moet komen en van de warmte. 9u30, de doedelzakken eindigen hun lied en het startschot klinkt. Ik prevel een laatste schietgebedje, steek nog een duim op naar Danny en vertrek. "Rustig, langzaam", denk ik steeds want ik ben de Hyacinthenjogging niet vergeten ... Na 3 km hoor ik ergens achter mij : "Eendracht, vooruit !" Patrick Schellekens is in aantocht... Samen zetten we onze tocht verder. We babbelen, lachen, poseren voor de fotografen nu we er nog goed uitzien en ik vergeet mijn angst... Ik loop zowaar ontspannen. Alles verloopt perfect. De drankbevoorrading is goed en ook de plaatselijke inwoners zorgen voor extra water. Hier en daar staat een goede ziel met een tuinslang. 21 km, ik kom door op 1u49, een minuutje te snel volgens mijn schema dat op mijn horloge kleeft. Dus ik houd in. 25 km, oeps, te veel vertraagd, een halve minuut achter op schema. Ik voel me goed, het zelfvertrouwen is er nu en ik versnel, hééél langzaam. 35 km, ik zit weer op schema. Ik ben moe, heel moe. Het is warm, heel warm. En de heuveltjes die we moeten oprennen, lijken bergen. Maar de trainingen doen hun werk en ik kan mijn tempo aanhouden. Ik haal mensen in. Gek hé, ik heb die allemaal al eens gezien. Zij liepen me voorbij in het begin van de marathon. Maar ze zijn sportief, velen roepen : "Bravo Madame, courage !" Dat doet deugd. 40 km, ik zit nog steeds op schema. Mijn hartslag zit te hoog maar ik doe alsof ik het niet zie en denk aan de finish. Ik versnel nog ietsiepietsie (of denk ik dat alleen maar ?) en duik zo onder mijn vooropgestelde 3u40. Ik eindig op 3.38.38 u. (zijn dat geen schone cijfertjes ?) en als 3de dame in mijn categorie. Ik maak nog een vreugde-rondedansje alvorens mijn beide benen in de kramp schieten en ik zeg : "Ik had een goede dag en IK WAS GOED GETRAIND ! DANK U WEL, JAN ! Danny eindigde op 3u21. Knappe tijd vind ik dat en vooral moedig, heel moedig om ziek aan de start te gaan. (Als het aan mij lag, hadden we forfait gegeven !) Maar deze woorden troosten hem natuurlijk niet. Volgende keer beter. Karine De buyscher.
