Allereerst mijn gewicht noteren : 67,5 kg, zo goed als status quo. Dat valt mee na een weekje vakantie aan zee, waar nergens naar wordt omgekeken. Wat mijn knie betreft, is het verdict gevallen. De orthopedist bevestigde inderdaad wat ik al vermoedde : meniscusletsel. Hij zei dat het normaal gezien nog net zou kunnen om de 10 Miles te halen, maar ik wilde het risico niet nemen. De artroscopie zal ergens in mei gebeuren. Daarna heb ik hopelijk het mooie weer aan mijn kant om volop terug op te bouwen. Nu viel natuurlijk mijn training aan zee in het water. Ik had al een traject voor ogen (dijk - duinen - stand). Toen ik daar dan nog andere joggers aan het werk zag, kriebelde het toch. Het zal iets voor volgende keer zijn, moet je maar denken. Toen ik gisterenavond mijn nachtshitft begon, zag ik een nota aan het bord hangen. Je kon je als werknemer van het ziekenhuis inschrijven voor de 10 Miles. Men gaat na welk bedrijf de beste resultaten boekt. Toch spijtig dat dit niet doorgaat voor mij. Met de Start to Run van Sandra gaat het prima. Men loopt er al 9 minuten aan een stuk en ze heeft geen enkele keer moeten stoppen. Ik sta er een beetje van te kijken. Ik weet wel dat ze een doorzetter is, maar zij is niet echt sportief aangelegd om het voorzichtig uit te drukken. Toch fier op haar. Nu heb ik tijd om voor haar te supporteren ; dat is ook leuk.
Noezeman
|