Doordat de afstand niet zo groot was hebben we wat laat vertrokken. Fout hoor. Het wordt zo snel te warm dat we, naar voorbeeld van vorig jaar, vroeger moeten vertrekken. De wolken onderweg waren dus welkom en gelukkig geen regen. Siena hebben we 23 jaar geleden gedaan met de kinderen. Is nog altijd even schilderachtig mooi. Straks restaurantje. Och wat kan het leven toch zwaar zijn.
Een zondag in Toscane. Pistoia slaapt nog als we de stad uit rijden. Enkel de wielertoeristen zijn op post. Met zijn tientallen crossen ze ons voorbij. Wij malen ons tempo met de glimlach. Boven staan ze ons aan te moedigen maar wij moeten door, zij gaan de berg weer af. Enkele druppels houden ons koel maar na 50 km en een picknick komt er een Toscaans onweer waar we 2 uur voor moeten schuilen. Donder, bliksem en regen met bakken. We rijden uiteindelijk toch verder o.a. door de geboortestad van Boccacio. (DECAMERONE)
De laatste lange klim van 13 km gaat naar San Geminiano. Vol toeristen maar doordat het zondagavond is komt de stad weer tot zichzelf en kunnen wij genieten van een prima b&b donna nobile en een aanrader Echoes met een baas die superfan is van Belgische bieren! Gelukkig ook van Italiaanse wijn... hier een Carmignano van 2009 geproefd... en geledigd!
Goed geslapen in centrum van de stad Pistoia. Trein genomen naar Firenze. In een half uurtje ter plaatse in het centrum. Het was een hele opgave om zoveel moois samen te vatten in één dag maar het is ons gelukt. We komen terug voor meer detail. Zie foto's. Morgen op van Pistoia naar San Geminiano. O ja, bijna vergeten te vermelden. Het is stralend weer.
Gisteren landelijk ontbijt in Antigua Canonica met zicht op de bergen. Nog nooit zo stil geslapen. De weg op, langzaam klimmen en dagschoteltje in Poretta. Verder klimmen door fantastisch mooie kloof. Na 20 km dalen zien we grootstad Pistoia en Firenze. Prachtige b&b maar o wee, is reeds bezet per vergissing van de eigenaars. Dus appartement ter vervanging in midden van de stad. We gaan op ontdekking. Jong en zeer levendig. Morgen niet fietsen maar Firenze bezoeken met de trein.
Vertrokken met een heerlijk zonnetje en ook zo aangekomen. Wat een luxe. Eerst 20 km plat gefietst tot Vignola om dan te beginnen aan de klim. Als je de Splugenpas overwonnen hebt valt dit Apennijnen euvel mee.
Halfweg ons buikje gevuld in restaurant op hoogste punt van pittoresk dorpje onderweg. Resto la lanterne. Zalig, alles zelf gekweekt en bereid.
Dan verder geklommen om uit te rusten bij een Gelateria en te genieten van een echte Italiaanse... Man, zo lekker, groot en goedkoop.
Ware het niet dat we nu weer 200 meter hebben gedaald om in een prachtige b&b te verblijven, een oud kasteel, in the middle of nowwhere. Morgen gaan we verder met de klim tot Pistoia.
Moet er nog zand zijn?
Ps Effe uitgerekend. Op het gemakske verder en binnen 9 dagen in Roma.
Mantova mag dan menig schrijver inspiratie gegeven hebben, regenachtig zoals wij het verlaten kan het niet zo bekoren ook al was de avondwandeling mooi. Wij hebben een doel en dat is voor vandaag Modena! Bekend van balsamico, ham, coppa, zampone maar ook voor de autofreaks, Maseratie, Ferrari en Tomasi. De weg is lang. Te grijs voor Italië. En we rijden wel wat verkeerd want onze Benjaminse is niet altijd even duidelijk. Geen nood, voorraad bij een plaatselijk bakkertje, (voor familie, Beernaert Vladslo) met mortadella, coppa en foccacia en we kunnen die 105 makkelijk aan. Het is trouwens plat en vaak wind achter. We rijden door een aardbevingsgebied dat heel triest en desolaat aanvoelt. De dijken lijken langs de Po e.d. lijken anders goed op Nederlandse polders. De voorstad van Modena is ook niet fantastisch maar nadat we ons verfrist hebben en de stad ingaan staan we werkelijk verbaasd te kijken naar zoveel levendigheid en finesse. De stad bruist. We kiezen een trendy bar en wat blijkt... naast excellente wijnen Belgische bieren waaronder... jawel, Westvleteren! Fantastisch om in het mekka van Italiaanse smaken een stukje thuis te vinden. Bar Ristretto in Modena. Onthouden voor de fijnproevers. Morgen de bergen in. En zon in Zocca!
Hier nog wat moois van onze lieve buren Joost en Emma.
Mooie dag. Rustig en plat gefietst. Niet te warm en beter, droger weer dan voorspeld. Mantova is niet zo gekend maar toch één van mooiste steden op ons pad. Nog een super verrassing erbij. Via booking.com een soort van supermodern stijlvol appartement gekozen aan de helft van de prijs. Blijkt een luxueuze suite te zijn in een middeleeuws, centraal gelegen gebouw. Daarom wordt de blog vandaag nogal kort gehouden. We gaan even vreemd. Hasta La Vista...
Dag 22 Surplace in Desenzano aan het Gardameer 0 km
Wat heerlijk om de toerist uit te hangen zoals al die andere mooie mensen die hier flaneren langs de boulevard. Even shoppen, aperitiefje drinken, hapje eten, siësta houden, cappuccino drinken, gelatootje likken, passegiata doen, aperitiefje drinken... je zou er moe van worden. We spreken af met de Nederlandse fietsers, Cora en Peter. Spijtig genoeg met wat donkere wolken boven ons. Geen nood we eten gezellig samen in ons hotel en hebben een super leuke avond. Zij moeten nog een eindje terug fietsen en we moeten afscheid nemen want zij blijven nog een dag, wij gaan morgen door naar... Mantova.
Rust roest maar hier aan het Gardameer is roest een verdomd mooie kleur. Rosso!
Wat meer km gefietst vandaag om verschillende redenen. Minder verkeer. Zo snel mogelijk bij onze natuurlijke biotoop water. En natuurlijk de vlucht voor het slechte weer.
We wisten niet meer wat het was om droog te fietsen. Doorheen zeer mooie natuurreservaten gefietst. Weinig verkeer gezien. Toch is 110 km wat veel als je nu en dan moet klimmen.
Toch was de aankomst bij de lago di Garda zalig. We zitten in een super mooi hotelletje niet ver van het water. Hebben zo genoten van de pulpo, calamares , mosseltjes, olijven, soorten pastas. Om maar te zwijgen van de drank... Zeer verleidelijk om morgen congé aan te vragen en de godganse dag niets te doen. Alleen wat flaneren en genieten...
Wat zeg je van zo een dag aan het mooiste meer van Italië in een dof grijs donker weer waar iedere Italiaan en ook wij bijzonder triest van worden. Het begon al grijs en nat met de overzet van Varenna naar Bellagio maar verdomme, het bleef de Godganse dag gieten. Wij van de oren tot de tenen in het sop! Weggetjes en rivieren die overstromen. Auto's die met een razende vaart langs je scheren. Tja, we hadden ons Italië enigszins anders voorgesteld. Na veel miserie en omweg komen we toch nog een beetje droog aan in bergamo. De stad blijft droog. We nemen de fiets zonder bagage om de oude stad hoog op de heuvel te bezoeken en zien dan pas hoe prachtig ze is. Nog een local restaurantje met geen enkele toerist en met hele bendes Italiaanse genieters doet ons deze zoveelste regendag vergeten. Een Spumante kan veel goed maken en een pasta vongole nog meer!
Lang geleden dat we geëmotioneerd waren door de schoonheid van de omgeving. Met de zachte zon en een koel briesje in de rug gleden we deze morgen langs de groene vlakte tussen 2 bergketens door. Een hemel op aarde. Net als een beloning voor de getrotseerde buien en het snertweer van de voorbije week. Eerst het Mezzolameer gevolgd, dat ons later leidde naar het Comomeer. Vanavond genoten zoals echte toeristen van een terrasje met zicht op het water. O sole mio ...
Stressy ontwaken, want een pas oversteken blijft altijd spannend. Na wat inkopen en ons krachtontbijt van melk en muesli om 9 u stipt de weg op. Het begint al goed met 10 % stijging. Het zweet breekt meteen los. Dan is er het wonder der natuur. De Malakloof. Er opent zich voor vele km de Zwitsere schoonheid maar het blijft afzien, 34 km lang. We rijden aan 4 max 5 omhoog. Soms rusten en kracht opdoen. Een Nederlands koppel rijdt ongeveer zoals wij. Na tientallen haarspeldbochten is het daar. Italië! Ze staan ons op te wachten. Om 15u20 rijden we met zweet en tranen maar zonder bloed de top op. 2119 m hoog! La vita e bella!
We dalen langs een zo mogelijk nog mooiere postkaart naar beneden. De zon toont zich nog schuchter maar zeker... De ciao en buona sera vliegen langs de dorpjes voorbij. Een eerste cappuccino (3 voor 2 stuks) en dan is daar Chiavenna. Wat een dag... wat een reis! Nu alle dagen zon. Buona notte. We did it!
Dit is wat je noemt een topdag. Je staat om 7u30 op doet je topje aan (jo zijn marcelleke) gaat ontbijten, spreekt met een koppel Hollanders die vorig jaar de Rome-reis deden, neemt goede raad aan, pakt snel in en vertrekt met een lichte zon en een flinke picknick. Dan rijd je mooi vlak door Liechtenstein zonder veel geld langs de weg te vinden of te zien. Enkel de nummerplaten zijn anders. We volgen de Rhein en kunnen de zon heel goed appreciëren na al die donkere dagen. We bezoeken Chur en zien voor het eerst Zwitserland in de zon en de alpen in alle schoonheid. We trappen lekker door, even fout, dan weer juist en komen, echt waar in ons topje aan in een top b&b Thusis. 97 km... zon! Een topdag en morgen Splugenpas. Van 700 m naar 2115 m . En dan La Vita e Bella Bergaf...
We waren 4 km ver maar hebben wijselijk beslist de koude regen te mijden en op de trein te stappen voor 40 km. Daarna toch weer nat gestart maar droog aangekomen. Morgen zou het beter moeten zijn...
Nog leuk Vlaams koppel ontmoet onderweg. Zie foto.
Normaal zijn de Alpen al zeer dichtbij. Daar kunnen wij helaas weinig van merken vanwege de lage wolken.
Nog 1 dag ziemlich vlach fahren en dan de Splugenpas... De alpen over...
Vanmorgen droog vertrokken en eindelijk een beetje Zwitserland uit de boekjes gezien. Verzorgde huisjes en niet zoveel fabrieken als gisteren voorbijgereden. Tot kort in de namiddag leek het A perfect day, maar al snel werden we weer getrakteerd op een staaltje Zwitsers nat. Echt een 3 uur lange douche . Na het schuilen moet je dan toch weer op weg om dan veel te laat de laatste kamer in het laatst beschikbare hotel te nemen aan een super hoge prijs , maar ... we klagen niet. In bijlage 2 foto's van de geïmproviseerde droogkuisdienst.
1. De haardroger van dienst die trouw elke avond gericht zijn werk doet met natte schoenen.
2. De föhn op de natte was gericht die in de kast hangt... de droogkast.
Nog een leuke noot om te eindigen. Frie blijft immer positief.
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
Schade, schade, schade, zodanig veel regen om te vertrekken dat we niets gezien hebben van Basel. Met de ogen halfopen de regen, op zoek naar pijltjes die de Rheinlandroute moeten aanduiden. Na anderhalf uur mekkeren in de kou kwam zelfs de zon zich even tonen, maar van korte duur. Eigenlijk hadden we ons De Rijn idyllischer voorgesteld. Veel industrie en weinig echt mooie paden. Het wordt misschien beter. Toch een goed punt voor Zwitserland. Voor de eerste maal was de graskant niet bezaaid met plastieken flessen en lege blikken zoals in de rest van Europa. Zijn nu wel nog eens vreemd gegaan naar Duitsland voor ons hotel. Gewoon de Rijn oversteken en je betaalt de helft voor soms meer kwaliteit. De Zwitsers zijn duur!!!
We zijn aangekomen in de regen en zijn gaan eten in de regen. Nu eindigen met een positieve noot. Het was een super super lekkere Italiaan.
Yes. De eerste duizend km zitten er op. Heel wat minder moeten klimmen en mooie dorpjes gekruist. Toch soms veel weg van Eurodisney, die wijnhuisjes... De warmte bleef draaglijk en we genoten. Eerst door het dichte bos, daarna het Canal du Rhone met de Rijn als orgelpunt. Weer een 3 landenpunt . We merken dat de hotelprijzen omhoog vallen en kamers schaars worden. Nog een geluk dat we een mooi hotel met spa konden boeken. Daarbij komt nog dat we rendez vous hadden met supervriend en vriendin Ludo en Frieda. Lekker gepraat en gegeten in een local restaurantje. Hoe mooi kan vriendschap zijn. Morgen Bazelen we verder...
Wat is dit voor een weer, zei de boer , en hij ploegde voort...
Deze morgen vertrokken met een kleine kater, te wijten aan de lekkere Vacqueras van gisterenavond. Toch reeds 30 gr . Nooit gedacht dat het er 40 zouden worden. Grote voordeel was dat we wind tegen hadden. Anders zouden we geen 20 km ver geraakt zijn in die hitte. Achteraf gezien ook merkwaardig dat sreeds rond de 12e dag de zadelpijn verdwijnt.
Niettegenstaande dit alles hebben we heel mooie, gezellige en verzorgde stadjes gezien.
Uiteindelijk een Ibisje genomen in Colmar en de stad ingetrokken. De plaatselijke lekkernij geproefd. De tarte flambé. Eén keer is oké.
We wanen ons soms in Sud Tirol , Beieren, Bonn of Trier en toch blijven we maar Frans spreken. Strange ... Morgen la Suisse...
Deze morgen vroeg vertrokken en ja... weer eens de geneugten mogen ervaren om vlak te rijden. Langs de vaart vertrokken om daarna aan te sluiten met het kanaal dat de Marne met de Rijn verbindt. Een kanaal dat zelfs onder de heuvels en wouden doorloopt en bevaarbaar is. Daarna de oude spoorweg gevolgd tot in Molsheim. Nu zitten we echt in de Alzace. Vanavond super lekker gegeten en dan natuurlijk genoten van de lokale vriendelijke mensen. Zie fotoot. Nu 850 km gereden en binnen 2 dagen in Basel...
Jawaddedadde. Zo heet. 30 graden en praktisch geen wind maar wel gefietst. Al vroeg vertrokken en inkopen gedaan voor de hele dag. We waren immers verwittigd dat dit niet alleen één van de saaiste etappen zou worden maar ook door de bijna armste streek van Frankrijk. De huizen niet verzorgd , geen werk, geen winkels, laat weg een terras of café. Wat zijn we verwend. Nu in een basic hotelletje beland. Plaatselijke winkel bezocht en straks picknicken op bed. Meer moet dat niet zijn. Morgen wordt het beter. Op naar de Elzas !!!
Doordat de afstand niet zo groot was hebben we wat laat vertrokken. Fout hoor. Het wordt zo snel te warm dat we, naar voorbeeld van vorig jaar, vroeger moeten vertrekken. De wolken onderweg waren dus welkom en gelukkig geen regen. Siena hebben we 23 jaar geleden gedaan met de kinderen. Is nog altijd even schilderachtig mooi. Straks restaurantje. Och wat kan het leven toch zwaar zijn. 
Een zondag in Toscane. Pistoia slaapt nog als we de stad uit rijden. Enkel de wielertoeristen zijn op post. Met zijn tientallen crossen ze ons voorbij. Wij malen ons tempo met de glimlach. Boven staan ze ons aan te moedigen maar wij moeten door, zij gaan de berg weer af. Enkele druppels houden ons koel maar na 50 km en een picknick komt er een Toscaans onweer waar we 2 uur voor moeten schuilen. Donder, bliksem en regen met bakken. We rijden uiteindelijk toch verder o.a. door de geboortestad van Boccacio. (DECAMERONE)
Goed geslapen in centrum van de stad Pistoia. Trein genomen naar Firenze. In een half uurtje ter plaatse in het centrum. Het was een hele opgave om zoveel moois samen te vatten in één dag maar het is ons gelukt. We komen terug voor meer detail. Zie foto's. Morgen op van Pistoia naar San Geminiano. O ja, bijna vergeten te vermelden. Het is stralend weer. 
Gisteren landelijk ontbijt in Antigua Canonica met zicht op de bergen. Nog nooit zo stil geslapen. De weg op, langzaam klimmen en dagschoteltje in Poretta. Verder klimmen door fantastisch mooie kloof. Na 20 km dalen zien we grootstad Pistoia en Firenze. Prachtige b&b maar o wee, is reeds bezet per vergissing van de eigenaars. Dus appartement ter vervanging in midden van de stad. We gaan op ontdekking. Jong en zeer levendig. Morgen niet fietsen maar Firenze bezoeken met de trein.
Vertrokken met een heerlijk zonnetje en ook zo aangekomen. Wat een luxe. Eerst 20 km plat gefietst tot Vignola om dan te beginnen aan de klim. Als je de Splugenpas overwonnen hebt valt dit Apennijnen euvel mee.
Mooie dag. Rustig en plat gefietst. Niet te warm en beter, droger weer dan voorspeld. Mantova is niet zo gekend maar toch één van mooiste steden op ons pad. Nog een super verrassing erbij. Via booking.com een soort van supermodern stijlvol appartement gekozen aan de helft van de prijs. Blijkt een luxueuze suite te zijn in een middeleeuws, centraal gelegen gebouw. Daarom wordt de blog vandaag nogal kort gehouden. We gaan even vreemd. Hasta La Vista...
Wat heerlijk om de toerist uit te hangen zoals al die andere mooie mensen die hier flaneren langs de boulevard. Even shoppen, aperitiefje drinken, hapje eten, siësta houden, cappuccino drinken, gelatootje likken, passegiata doen, aperitiefje drinken... je zou er moe van worden. We spreken af met de Nederlandse fietsers, Cora en Peter. Spijtig genoeg met wat donkere wolken boven ons. Geen nood we eten gezellig samen in ons hotel en hebben een super leuke avond. Zij moeten nog een eindje terug fietsen en we moeten afscheid nemen want zij blijven nog een dag, wij gaan morgen door naar... Mantova.
Wat meer km gefietst vandaag om verschillende redenen. Minder verkeer. Zo snel mogelijk bij onze natuurlijke biotoop water. En natuurlijk de vlucht voor het slechte weer.
Wat zeg je van zo een dag aan het mooiste meer van Italië in een dof grijs donker weer waar iedere Italiaan en ook wij bijzonder triest van worden. Het begon al grijs en nat met de overzet van Varenna naar Bellagio maar verdomme, het bleef de Godganse dag gieten. Wij van de oren tot de tenen in het sop! Weggetjes en rivieren die overstromen. Auto's die met een razende vaart langs je scheren. Tja, we hadden ons Italië enigszins anders voorgesteld. Na veel miserie en omweg komen we toch nog een beetje droog aan in bergamo. De stad blijft droog. We nemen de fiets zonder bagage om de oude stad hoog op de heuvel te bezoeken en zien dan pas hoe prachtig ze is. Nog een local restaurantje met geen enkele toerist en met hele bendes Italiaanse genieters doet ons deze zoveelste regendag vergeten. Een Spumante kan veel goed maken en een pasta vongole nog meer! 
Una Giornata Particulare!
Dit is wat je noemt een topdag. Je staat om 7u30 op doet je topje aan (jo zijn marcelleke) gaat ontbijten, spreekt met een koppel Hollanders die vorig jaar de Rome-reis deden, neemt goede raad aan, pakt snel in en vertrekt met een lichte zon en een flinke picknick. Dan rijd je mooi vlak door Liechtenstein zonder veel geld langs de weg te vinden of te zien. Enkel de nummerplaten zijn anders. We volgen de Rhein en kunnen de zon heel goed appreciëren na al die donkere dagen. We bezoeken Chur en zien voor het eerst Zwitserland in de zon en de alpen in alle schoonheid. We trappen lekker door, even fout, dan weer juist en komen, echt waar in ons topje aan in een top b&b Thusis. 97 km... zon! Een topdag en morgen Splugenpas. Van 700 m naar 2115 m . En dan La Vita e Bella Bergaf...
Het menu van vandaag:
Moet er nog water zijn?
Und jetzt die nasse Geschichte von Bollie und Billy am Rhein.
Yes. De eerste duizend km zitten er op. Heel wat minder moeten klimmen en mooie dorpjes gekruist. Toch soms veel weg van Eurodisney, die wijnhuisjes... De warmte bleef draaglijk en we genoten. Eerst door het dichte bos, daarna het Canal du Rhone met de Rijn als orgelpunt. Weer een 3 landenpunt . We merken dat de hotelprijzen omhoog vallen en kamers schaars worden. Nog een geluk dat we een mooi hotel met spa konden boeken. Daarbij komt nog dat we rendez vous hadden met supervriend en vriendin Ludo en Frieda. Lekker gepraat en gegeten in een local restaurantje. Hoe mooi kan vriendschap zijn. Morgen Bazelen we verder...
Wat is dit voor een weer, zei de boer , en hij ploegde voort...
Wat een mooie dag...
Jawaddedadde. Zo heet. 30 graden en praktisch geen wind maar wel gefietst. Al vroeg vertrokken en inkopen gedaan voor de hele dag. We waren immers verwittigd dat dit niet alleen één van de saaiste etappen zou worden maar ook door de bijna armste streek van Frankrijk. De huizen niet verzorgd , geen werk, geen winkels, laat weg een terras of café. Wat zijn we verwend. Nu in een basic hotelletje beland. Plaatselijke winkel bezocht en straks picknicken op bed. Meer moet dat niet zijn. Morgen wordt het beter. Op naar de Elzas !!!
