|
O heilig land der vaadren
.
Hoe vaak hebt u als aanwezige volleybal-liefhebber niet
meegezongen tijdens de protocolaire opening van de matchen van de Yellow Tigers
en Red Dragons. En of de tekst nu juist was meegezongen of foutief, u stond er
om te genieten van de veelvuldige exploten die beide Nationale Ploegen de
laatste jaren ten toon hebben gespreid.
Brons voor de Yellow Tigers op het EK in 2013, gevolgd
door een World Grand Prix-finale in 2014 en een 11e plaats op het WK in Italië
datzelfde jaar. Dit jaar volgden de Red Dragons in de voetsporen met een knappe
4e plaats op het EK in Polen en een 7e plaats in de World League. Onder leiding
van Vital Heynen lijken de Dragons meer dan ooit klaar voor de wereldtop te
bestormen en te klimmen op de rankings. En toen werd het oktober 2017
.
Een nieuwsbericht, dat in de wandelgangen van de FIVB al
enkele maanden circuleerde, werd in Lausanne bevestigd tijdens een presentatie
met veel bombarie en gala-effecten. Vlak aan het meer van Genève zou de
geboorte aangekondigd worden van de Nations Volleybal League.
Zowel voor de Heren als voor de Dames gaat men vanaf de
zomer van 2018 met 16 landen strijden voor de hoogste volleybal-eer. Op papier
is dit een competitie om als internationaal volleybal-supporter enorm naar uit te kijken. Ons Belgenlandje
prijkt immers voor beide genders mooi in de top 16 van de wereldranglijst. Maar
zoals de eerste geruchten enkele maanden eerder al hadden gesuggereerd zou er
geen rekening gehouden worden met voorgaande edities en nog minder met de
ploegen die in 2016 hoge toppen scheerden, waaronder onze Dragons(met stip).
Het format van deze nieuwbakken goocheltruc is een
competitie met in de hoogste reeks 12 vaste ploegen, die voor eens en altijd
tot deze groep zullen behoren, ondanks mogelijke sportieve malaise. Daarenboven
worden er 4 challengers aan deze groep protagonisten toegevoegd om tot een
totaal van 16 landenploegen te komen. Ongeacht de plaats op de ranking, dalen
de twee laatste challengers aan het einde van de reeks wedstrijden. U hoort al
stilaan waar we mogelijk naar toe zullen gaan.
Stel je maar eens voor dat de challengers, worst case
scenario gewijs, op de plaatsen 1 tot en met 4 eindigen en de andere vaste
landen op de plaatsen 5 tot en met 16. Dan zakken dus het 3e en 4e beste land.
Zulke formule kan het dus zijn.
Nu even terug naar ons volleybal-landje der Belgen
.
Het is echter zo dat de bonzen van de FIVB in hun ivoren
toren besluiten dat er in 2018 geen plaats in voor de Red Dragons in deze
wereldgroep. De 12 vaste leden zijn Brazilië, de Verenigde Staten, Polen,
Italië, China, Servië, Frankrijk, Argentinië, Iran, Duitsland, Japan en
Rusland. De 4 challengers voor het seizoen 2018 zijn Australië, Zuid-Korea,
Canada en Bulgarije.
Bij die 12 vaste leden zijn er toch enkele vraagtekens
bij de aanwezigheid van bijvoorbeeld Duitsland. Het enige wat voor de Duitsers
pleit is een verrassend goed EK waar ze de finale haalden, maar op wereldniveau
moesten ze vorige zomer in Groep 3 alle middelen bovenhalen om Estland, Spanje
en Oostenrijk af te houden. En was u geen getuige van het pak voor de broek dat
de Duitsers kregen van, jawel, onze Red Dragons tijdens de WK-kwalificaties. Ook
bij China, Japan en vooral challenger Zuid-Korea dienen kanttekeningen te
worden gemaakt. Deze drie Aziatische landen speelden vorige zomer in Groep 2
van de World League zonder enorme potten te breken. Ze eindigden op de plaatsen
4, 5 en 6 na de Europese landen Slovenië en Nederland. De Koreaanse ploeg is
bovendien niet gekwalificeerd voor het komende WK 2018. Het is voor mij
duidelijk dat de voorwaarde globalisering en de hoogstwaarschijnlijk
significante financiële input zijn rol speelt in de keuzes bij de FIVB. Al
rijst dan de vraag waarom er geen Afrikaans team bij de Challengers wordt
opgenomen, terwijl ze telkens wel bij de top 12 van de Olympische Spelen dienen
te horen. Ik lees ook nergens de basis van de keuze-criteria voor deze elitaire
competitievorm.
De sport verliest daarmee bij de Heren een mooie Europese
inbreng van landen als Finland, toch al jaren een moeilijk te bekampen speler
op wereldniveau, Slovenië en Nederland(winnaar en runner-up van Groep 2 en
normale stijgers naar de Wereldgroep met 12 landen) en uiteraard ons eigen
België.
De positieve flow van onze Red Dragons wordt dus sowieso
een halt toegeroepen zonder dat we er invloed op hebben. We zullen ook steeds
challenger zijn en dus altijd met de gedachte moeten rondlopen dat we twee andere
challengers achter ons moeten laten, ongeacht de plaats in de ranking. Dit
stemt me als liefhebber van een kleine sport in de media furieus.
Hou in volleybal
alsjeblieft de sport centraal en geef elk land de kans om zich te ontplooien.
Ga niet de toer op van de voetbalsport waarin geld primeert en de formules van
de competities zo aangepast worden dat de groten alleen maar groter worden.
Groot is de vrees dat de 12 vaste landen ook met alle
FIVB-ranking punten gaan lopen via deze Nations Volleybal League en zich op die
manier haast semiautomatisch een weg zullen banen naar de Olympische Spelen van
Tokyo. Het is afwachten op de definitie van deze formule, maar het vooruitzicht
oogt somber. Ik hoop dat ik als volleybal-liefhebber hier niet alleen mee sta
en ik hoop op een reactie van onze Belgische volleybal-leiders op deze
wan-beslissing. Slovenië dient alvast klacht in bij het bevoegd tribunaal. Ik
zou haast aanraden om de krachten te bundelen.
Dit moest me, als volleyballiefhebber, even van mijn
hart
.
Het is een troost te lezen dat bij de Dames de Yellow
Tigers er gelukkig wel bij de 4 Challengers zijn tezamen met Polen, Argentinië
en de Dominikaanse Republiek. De vaste plaatsen zijn voor Brazilië, de
Verenigde Staten, Italië, China, Servië, Nederland, Thailand, Turkije,
Zuid-Korea, Duitsland, Japan en Rusland. Of hoe het logisch volley-balintellect
bij de vrouwen dan toch mogelijk blijkt
Tot een volgende pancake van de Week
|
