Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
ja, vandaag was het weer zover, wij passeerden bij de dokter. Eerste reden was dat ze mij vorige week gevraagd had om na een weekje terug te komen, reden 2; mijn oorpijn is alleen maar erger geworden, reden 3: Tijl heeft ook nog steeds last van zijn loopoor. Om 11u50 hadden we een afspraak, dus eerst om 11u30 Finn ophalen op school en daarna rechtstreeks naar de dokter. We konden vrijwel onmiddellijk binnen en de diagnose voor mij was dat het allemaal wel betert, maar niet zo snel, dus niets speciaals meer doen (neus vrijhouden), bij Tijl vond ze het "raar" dat hij al minstens 11 dagen last had van een loopoortje, dus regelde ze een afspraak bij de specialist voor morgenavond. Om 12u15 waren we al terug thuis en zijn we met zijn drietjes (of viertjes, hoe je het bekijkt) een middagdutje gaan doen.
Inderdaad! Gisterennamiddag namen we op het feestje van mijn toekomstig schoonbroer (de verloofde van mijn zus) afscheid van Tijl, want hij zou met opa en oma mee naar huis gaan terwijl de meisjes, Finn en ik dus, er een echte "meisjesdag" van zouden maken. Eeste halte was de Carrefour waar we vlug wat kleine boodschappen deden (melk, limonade, beleg, wc-papier, keukenrol,...) na het inladen in de wagen, gingen we nog een hapje eten in de Lunch Garden en daarna naar huis. We zetten een echte meisjesfilm (Barbie) op en genoten van de film en elkaars gezelschap. Finn zei wel honderd keer "ik hou van jou, je bent zo'n lieve mama,..." wat natuurlijk super is om te horen. Rond 19u werd Finn (en ik ook wel eigenlijk) moe en verhuisden we naar boven waar we in bed nog het nieuws en Familie (Finn niet meer, die sliep al) keken. Om 6u30 waren we wakker en kon onze meisjesdag verder gezet worden. Ik voel mij de laatste dagen misselijk 's morgens (is dat niet normaal de eerste 3 maanden? Ik ben net de eerste 3 maanden gepasseerd) en moest ook echt overgeven, wat niet echt "een hobby" van mij is. Nog een ontbijtje en daarna in de auto richting Sint-Truiden waar Finnemie haar eerste zwemles zou krijgen! Joepie! Ze deed het goed, ze deed haar best, zwaaide geregeld naar mama in de cafetaria en ze amuseerde zich opperbest (wat nog het belangrijkst is he), na het zwemmen vertelde ze dat ze heel fijn was en dat ze nog eens wou komen (ze zal we moeten; we hebben voor 10 lessen betaald he), dus hopelijk volgende zondag even enthousiast van de partij, maar dat zal wel hoor. Na het zwemmen nog even bij het Kippetje gepasseerd, waar ik collega Inge nog tegenkwam) en daarna lekker eten thuis. We bleven echter niet lang thuis, want Finn moest nog blaren rapen voor school, dus om 13u gingen we richting Nieuwenhoven om deze taak te vervolmaken! We arriveerden nog maar net en kwamen juffrouw Petra van Finn haar school tegen, ze verving vorig jaar een juffrouw van de 2e kleuterklas en doet nu ook regelmatig wat vervangingen. Stiekem hoop ik dat zij misschien Finn haar nieuwe juffrouw wordt gezien Finn haar huidige juf eind december met pensioen gaat. Niet dat er geen andere goede juffen zijn, maar deze juffrouw kent Finn al wat en dat is toch misschien wel belangrijk. We zullen moeten afwachten, want juffrouw Petra wist het zelf nog niet. Na de babbel dus het bos in, waar we toch wel een klein uur gestapt hebben, natuurlijk ook de blaren geraapt en daarna tijd voor een terrasje. Finn mocht kiezen: eerst speeltuin of eerst iets drinken en ze koos voor het laatste; normaal gingen we daarna nog even over de speeltuin, ware het niet dat Finn haar chocomelk over mijn rok omstootte, dus gingen we naar huis. Een leuke afsluiter voor de meisjesdag. Finn is nu flink aan het spelen en ik ben een beetje aan het wachten op onze Tijl
Het is in november een jaar geleden dat wij besloten om onze Prince weg te doen. Hij had niet veel meer hier bij ons; door mijn nieuwe job kon ik hem 's middags enkel vlug vlug in de tuin uitlaten, want ik begon om 7u te werken en mijn dag eindigde regelmatig om 18u, dus het beestje zat veel opgesloten, wij probeerden dat te compenseren door hem 's avonds dan binnen te laten, maar dan slaagde meneertje erin om zijn behoeften gewoon binnen te doen. Na lang nadenken hebben we dan de knoop doorgehakt en heeft Jimmy hem (met tranen in de ogen) naar het asiel gebracht. Prince verdiende een betere thuis waar hij wel voldoende aandacht kreeg (die hij hier vroeger ook kreeg; zeteltje slapen, mee op vakantie, wandelingen, ...). Ik hield de site van het asiel nauwlettend in het oog en was opgelucht te lezen dat hij enkele weken later al weg was. Nu was ik weer eens even aan het surfen op de site van het asiel en daar zag ik het item "succesverhalen" staan. Terwijl ik hierop klikte, kreeg ik het benauwd en was ik zo nieuwsgierig om te weten of Prince er misschien ook zou bij staan. Na wat zoeken vond ik het berichtje van zijn nieuwe baasjes en dat berichtje pakte mij enorm. Ik weet nu dat Prince gelukkig is en het heel goed getroffen heeft én zijn baasjes zijn ook gelukkig met hem. Jammer dat er niet meer gegevens bij staan, anders wou ik hun wel eens een mailtje sturen waarin we de eerste 6 jaar van zijn leventje kunnen vertellen en natuurlijk met foto's.
Hieronder kunnen jullie het berichtje ook lezen!
Prince!
Gepost op 10-08-2007
Beste dierenvrienden,
hier is het lang verwachte succesverhaal van Prince.
Wij hebben Prince uit het asiel gehaald in december vorig jaar. Hij is het liefste hondje dat jullie je kunnen voorstellen. Altijd klaar voor een knuffel of een pootje.
Hij is een heel braaf hondje en heel dankbaar. Net omdat hij zo lief is, is hij wel een beetje (veel) verwend geworden door ons.
Prince is dol op spurtjes in de tuin en hij maakt graag lange wandelingen. Wij zijn heel tevreden met ons hondje!
In bijlage zenden wij jullie nog een aantal foto's .
Vandaag was het weer zover: de 12-weken echo met de nekplooimeting. Ik had afgesproken met Inge, een collega onthaalmoeder, dat ik Tijl voor even naar daar zou brengen, je weet immers nooit hoe lang zo'n gynaecoloogbezoekje duurt he. Gelukkig viel het allemaal mee en mocht ik op tijd binnen en de test bleek goed te zijn hoor. Wat een opluchting! Ik kreeg 4 mooie foto's van Beebie mee en natuurlijk moest ik ze direct inscannen en doorsturen naar Jimmy. Lang leve de technologie he! Toen ik Tijl ging ophalen was hij nog wat aan het eten, maar toen hij mij zag had hij geen zin meer hoor. Nog wat gebabbeld, een tasje koffie gedronken (de andere kindjes waren nu toch slapen en er waren er 2 net naar huis, dus Inge had het even rustig) en daarna ook naar huis.'s Avonds passeerden we nog even langs mijn ouders, waar we mijn papa voornamelijk een bezoekje gingen brengen na zijn operatie van gisteren. Hij zag er goed uit en zei ook dat er niet veel pijn was, dus het gaat de goede richting op. Beide kindjes waren in de auto in slaap gevallen, dus waren ze een beetje lastig toen we bij mijn ouders arriveerden, maar na even was het al voorbij en ze hebben mooi gespeeld en "tips" (chips) gegeten. Rond 19u30 vertrokken we naar huis en ze vielen vrijwel direct mooi in slaap nadat wij aangekomen waren.
Ik suggel al weken met mijn verkoudheid en deze nacht werd ik wakker van hevige pijn boven mijn oog (sinussen) en bij het hoesten moest ik overgeven, dus het moment om nog eens een afspraak (na nog geen week) te maken bij de dokter. Om 10u10 mocht ik gaan, wat tijd werd, want ik voel mij zo ellendig, ik ben niets waard, het liefst verhuis ik van de zetel naar het bed, wat natuurlijk niet kan met Tijl in huis, hoewel hij zich wel super gedraagt hoor. Dokter heeft mij nu ab voorgeschreven, kan geen kwaad voor de baby en het is niet goed dat ik zo blijf rondlopen en de huismiddeltjes (dampen, ajuin, eucalyptus, thee ed) helpen niet voldoende (of iets). Tijl zijn oortje heb ik ook even laten kijken; hij heeft sinds zondag wat last van loopoor, wat de eerste keer is en de dokter concludeerde dat de buisjes dus prima werken he! Ik was trouwens niet de enige die vandaag bij de dokter moest zijn. Ook mijn papa moest vandaag in het ziekenhuis zijn om zijn nierstenen operatief te laten verwijderen. Hij is de laatste weken al enkele keren onder de verbrijzelaar geweest, maar zonder resultaat, vandaar dat ze gisteren de knoop doorgehakt hebben en hij dus vandaag om 8u paraat moest zijn in Waterschei. Om 9u30 kreeg ik telefoon van mijn mama dat alles goed verlopen was en om 12u sliep hij wat. Een kleine ingreep, maar een narcose is toch altijd akelig he. We gaan hem vandaag vooral laten rusten en morgen waarschijnlijk even passeren.
Het gebrek aan kinderopvang was nog nooit zo groot. Wachttijden van 1 jaar tot zelfs 2 jaar, het is geen uitzondering meer. Vorig jaar werden 4% meer opvangplaatsen gecreëerd maar de vraag blijft groter dan het aanbod. Sommige grote steden hebben nu al een wachtlijst tot eind 2008. Koppen praat met ouders die hopeloos op zoek zijn naar opvang voor hun kindjes.
Hang Nguyen, wacht al anderhalf jaar op opvang voor haar twee dochtertjes en moet noodgedwongen thuis blijven:" Ik sta op een lijst bij zo'n 30 onthaalmoeders, maar ja er is niets aan te doen, overal is er plaats tekort. Sinds enkele weken kan mijn jongste dochtertje 1 dag per week naar een onthaalmoeder, maar daar ben ik niet veel mee vooruit, want ik heb twee kinderen. Maar, dat is het enige wat ze mij voorlopig kunnen bieden."
Silke Casier, vond twee jaar lang geen plaats en moest noodgedwongen haar zoontjes meenemen naar de winkel waar ze werkt: " Geen ideale oplossing natuurlijk, terwijl je met een klant bezig bent hangen ze soms aan mijn been. Een opslagruimte in de winkel hebben we omgebouwd tot speelkamer, en gelukkig is er ons mémé, hun overgrootmoeder, die met hen komt spelen. Maar ze missen leeftijdsgenootjes. Gelukkig heeft mijn oudste zoontje sinds drie weken eindelijk een plaats in een peutertuin, maar je ziet dat hij aanpassingsproblemen heeft."
Carla Market, werd twee weken geleden voor de derde keer moeder. Van zodra ze zwanger was, ging ze op zoek naar opvang. In januari moet ze terug gaan werken, maar een plaats heeft ze nog steeds niet. "Ik sta als eerste op de wachtlijst zeggen ze me, maar ja dat zeggen ze al zolang. Als ik geen onthaalmoeder heb, ben ik verplicht thuis te blijven. Ik denk dat moeders in de toekomst beter eerst opvang zoeken voor ze zwanger worden, dan ben je zeker dat je kind ergens terecht kan als het geboren is."
Reportage: Bjorn Rutgeerts en Jess Houbregs
Het ging ook over het tekort in onze regio, want onze dienstcoördinatrice (Vanessa), een onthaalmoeder van dezelfde dienst en een mama die hier haar kindje ook wou laten komen, kwamen er aan bod. Het tekort is er al even, maar blijkbaar wordt de wachtlijst alsmaar langer (en ik stop dan zelf ook nog even met werken, dus moesten er ook 3 van mijn opvangkindjes elders terechtkunnen he). Wat kan er aan gedaan worden? Ik weet het zelf niet hoor. Sommige onthaalmoeders willen graag een statuut zodat ze wat meer zekerheid hebben, maar ik sta niet te springen om zo'n statuut, ik vind het goed zoals het nu is. Natuurlijk is een "opslag" altijd welkom he, maar om echt werknemer te worden, dat hoeft voor mij niet. Wat ook wel een struikelblok is voor sommige onthaalmoeders is dat je evenveel (of even weinig zoals sommigen het noemen) krijgt voor een kindje dat je 5.5u opvangt als wanneer je het kindje 11.5 zou opvangen, wat dus niet logisch is he!
Omdat ik nu thuis en "vrij" ben, want ik was zo al altijd thuis, kan ik 's middags Finn gaan halen op school zodat ze thuis kan komen eten. Het is de eerste keer en ze is wat verward dat ze geen boterhammetjes meekrijgt, nu denkt ze dat het "klein schooltje" (woensdag) is, maar 's middags is ze blij als ze mama en Tijl ziet verschijnen hoor. Na het eten van de minihotdogjes en wat spelen gaan we terug naar school, nu vindt ze het raar dat ze niet meer mag spelen op de speelplaats, moet nog even wennen dus. Ik heb deze morgen 2 kaartjes gemaakt voor aan haar boekentasje: eentje met een tekening van een school en eentje van een prentje van thuis, zodat de juf en Finn zelf weet of Finn naar de eetzaal of naar huis gaat eten. De juffrouw vond het trouwens een goed idee. Na onze thuiskomst zijn Tijl en ik in bed gekropen en hebben we gedut tot 15u en toen was het tijd om zus te gaan halen. Dat is trouwens Tijltjes zinnetje "Finn hale op e jool". De juf riep mij even binnen en ik dacht dat er wat ergs was gebeurd, maar neen, ze had gewoon wat verf op haar bloesje, dus geen ramp.
Niet alleen ik start met een vrije dag (de eerste van een heleboel trouwens), maar ook Finn moet niet naar school. Dus een gezellig dagje thuis met ons drietjes. Hoewel gezellig; ik blijf maar hoesten, snuiten, hoofdpijn hebben en langs links hoor ik niets meer. Voormiddag plooien we (ik plooi op, mijn kapoentjes ontplooien het) was en na het middagdutje van Tijl en ons avondeten gaan we op bezoek bij tante K. Om 18u30 keren we terug naar huis en ons Finnemie valt weer in slaap in de auto!
Het was vandaag weer zover! Jimmy vertrok voor 2 (misschien 3) weken naar Senica, dus gingen we hem uitzwaaien. Deze keer niet in Zaventem, want ik voel mij zelf niet zo goed en als ik dan alleen moet rijden voel ik mij wat onzeker. Het is vooral mijn linkeroor dat volledig dicht zit dat mij parten speelt; ik hoor dus niets langs die kant en dan ga ik liever niet te ver rijden. De mannen besloten om de trein te nemen, wat eigenlijk wel veel makkelijker en goedkoper is (9 euro/ticketje terwijl ik 8.6 euro betaal aan parking alleen al) en op een dik uur zijn ze op de bestemming (wel 1x overstappen te Leuven). Dus deze morgen stonden we om 10.07u op perron 7 in Hasselt te zwaaien naar Jimmy (en zijn collega). Ik had de kinderen daarna een bezoekje aan oma beloofd vandaar dat wij niet naar Alken, maar naar Genk reden. Oma verwachtte ons en had ook al middageten voorzien. Voor mij het ideale moment om even een half uurtje naar de jbc te glippen, want met de kinderen gebeurt dat niet echt (of toch niet ontspannend). Namiddag ben ik zelf nog even gaan liggen (met Tijl) in mijn mama haar bed omdat ik toch zo'n hoofdpijn had (van de verkoudheid natuurlijk) en dat had mij goedgedaan. We hebben veel tijd buiten doorgebracht want het was aangenaam in het zonnetje. Om 18u30 vertrok ik dan naar huis en voor we de straat uit waren lag ons Finnemie al te knorren!
Omdat Jimmy morgen weer vertrekt maakten we er vandaag "familiedagje" van. Rond 11u vertrokken we naar Plankendael waar we de dieren gingen bekijken. Tijl viel vrijwel direct in de auto in slaap en Finn taterde de hele rit. Na het parkeren toch nog een kwartier stappen naar de ingang en dan zijn we er. Het "dieren"park zelf vind ik teleurstellend; de echte dieren ontbreken, je vindt er geen beren, ijsberen, pinguins, zeehonden, dolfijnen, tijgers, olifanten, giraffen, slangen, krokodillen, ... We moesten het stellen met 1 neushoorn, 1 leeuw (waarvan je enkel de manen zag), 1 kameel, antilopes, buffels, herten, bambi's, 1 wolf, vogels en dat zal het zowat geweest zijn. Verder is het wel een heel mooi wandelpark met leuke en vele speeltuinen, maar niet echt een dierentuin in onze ogen. Och ja, we zijn weggeweest en we hebben het leuk gehad!
Hoewel ik morgen ook nog werk, moet ik vandaag van de meeste kindjes én ouders afscheid nemen. Lara is het enige kindje dat morgen ook van de partij zal zijn. 's Middags om 13u30 is het eerste afscheidsmomentje daar: Gitte wordt opgehaald door haar mama en beiden moeten we toch wel wat slikken... Het is raar, zo onverwacht en vroeger als gedacht afscheid nemen, maar ik ben er zeker van dat we elkaar nog vaak zullen zien in de tijd dat ik niet werk. 's Avonds ook van Mirthe, Wannes en Emilie en dan gaat mijn deur dicht. De laatste "drukke" dag voorlopig. Ik ben door de ouders goed bedacht door een kaartje, cadeautje, bedankje, wat natuurlijk niet nodig is, maar wel lief uiteraard. Ik ga in de loop van volgende week nog iedereen even contacteren om te informeren hoe de vervangonthaalmoeders meevallen, maar ik denk dat de kindjes dat prima gaan doen hoor!
Eindelijk! Om 15u25 stopt de camionette van Vandeborre en komen ze met 2 (!) personen onze diepvries leveren. Joepie! Jimmy gaat naar buiten om de mannen te helpen en na 5 min staan ze nog buiten, dus ga ik maar eens een kijkje nemen en rara: er zit een deuk in! Rechts achteraan, dus op zich geen ramp gezien de diepvries met die zijde tegen de muur staat. De leveranciers stellen voor om hem terug mee te nemen en in de loop van de week een nieuwe te leveren, maar daar heb ik echt geen zin in. Wat gaat er dan fout zijn; geleverd zonder deur, een wasmachine... Dus komen we tot een compromis om 50 euro minder te betalen voor dat deukje (wat je toch niet kan zien). Allez 5 minuten later staat er een mega diepvries te pronken in onze keuken! Zalig! Natuurlijk kan die niet leeg blijven en zodra alle opvangkindjes naar huis zijn stappen we in de auto richting Covee om wat (?) diepvriesproducten in te doen.
rara! Tijl zijn oortje. Gisterenmorgen stond hij op en was zijn linkeroor lichtjes gezwollen en wat rood, ik dacht dat hij verkeerd gelegen had, maar naarmate de dag vorderde werd ze dikker, roder en warmer. Rond 13u vind ik het toch te erg worden; zijn gezichtje veranderde helemaal, dat ik toch maar even naar de dokter bel om te informeren wat het zou kunnen zijn. Zij kan over de telefoon geen diagnose stellen en vraagt om toch even langs te komen rond 15u40. Dus Jimmy gaat naar de dokter met ons "trolletje". Ze weet ook niet onmiddellijk wat het zou kunnen zijn (infectie, beet, ...) en raadt ons aan het "in het oog" te houden. Vandaag moet het minder zijn en morgen weg. Ik heb de indruk dat het wel ietsje minder is (ofwel ben ik mijn ventje nu al gewoon zo te zien), maar weet het niet zeker. Echt last heeft hij er niet van, hij speelt, is vrolijk, maar het ziet er maar raar uit. Hij vindt het zelf ook; want als je vraagt: "waar is je gekke oor", duidt hij de juiste aan en bij de andere zegt hij "nie jekke oor". Hihi!
Dat was het gisteren wel! Jimmy sliep ietsje langer omdat hij nog nachtpost voor de boeg had, maar om 9u45 waren we allen beneden lekkere pannekoeken aan het eten. Na ons ontbijt ging ik de zwemnet klaarmaken, terwijl Jimmy de afruim voor zijn rekening nam en om 10u30 zaten we in de auto richting zwembad Sint-Truiden (Tijl ging jemmen). Er was redelijk wat volk, maar toch nog goed te doen. De meeste tijd brachten we door in het babybadje, waar het lekker warm is. Tijl heeft het snel koud en daar is het water het warmst. Nog even wat informatie gevraagd over zwemles voor Finn en volgende week kunnen we al ergens een telefoontje van de zwemleraar verwachten met meer info. Ik vind het wel belangrijk dat de kinderen snel leren zwemmen, ik was zelf 12 jaar eer ik dit kon en dat is toch laat eigenlijk. Na het zwembad nog even in de cafetaria wat gedronken en een babbeltje geslaan met iemand die ik ken via het internet wiens kindje er ook op zwemles zit... De wereld is klein, ik weet wel dat ze van de kanten van St Truiden is, maar om elkaar dan toevallig op een zondagvoormiddag in het zwembad tegen het lijf te lopen, ... Leuk! Thuisgekomen hebben we lekker gegeten (vis, wokgroentjes, sausje en patatjes) en na de afruim gingen we de auto in richting Lanaken waar we een bezoekje gingen brengen aan David, Bianca, Chiara en Luca. Dat was meer dan 1.5 maand geleden, maar het is langs beide kanten erg druk geweest (zij zijn eind augustus op vakantie geweest, Jimmy vertrok op 2 september en dit was ons eerste vrije weekend samen). De kindjes hebben mooi gespeeld, wij hebben fijn bijgebabbeld, goed gegeten en toen was het hoog tijd om naar huis te gaan. De kindjes hun pyjama aangetrokken, melk klaargemaakt en hopla de auto in. Bianca had nog 2 zakken zwangerschapskleding voor mij dus kon ik 's avonds weer even lekker neuzen in al dat leuks (veel heb ik ook tijdens de zwangerschap van Tijl gedragen; dus beetje terug mijmeren). De kindjes (en ik) lagen rond 20u in bed en niet veel later vertrok Jimmy om te gaan werken.
Op Finn haar school was er gisteren "Vlaamse Kermis" en hier horen mosselen bij. Ik had 2 weken geleden gereserveerd en we gingen met een hele bende: mijn ouders, mijn schoonouders, mijn zus en haar vriend, mijn oudste schoonzus, mijn andere schoonzus en haar vriend, mijn peter en natuurlijk wij met ons gezinnetje. 14 personen dus en ze onthaalden ons enthousiast, we spezen de kas voor 173 euro met eten alleen! We werden vrij (10 min) bediend en het was lekker, mooie grote mosselen en frietjes à volonté. Na het eten nog even in de kleine turnzaal met de kindjes naar de Vlaamse Kermis, waar Tijl al zijn 5 bonnetjes aan het eendjes vissen spendeerden (3 eendjes vissen voor 1 bonnetje en dan kregen ze een bonnetje voor de tombola). Finn deed met haar 5 bonnetjes 5 verschillende spelletjes (eendjes vissen, balletjes gooien, sjoelbakken, pakjes vissen, zakjes gooien). Daarna mochten ze elk een cadeautje gaan kiezen in de tombolawinkel. Tijl had direct zijn oog laten vallen op een klein zacht balletje en daar heeft hij de rest van de avond (nu terug trouwens) mee gespeeld. Finn haar keuze was wat moeilijker (tante K, tante Wendy en tante Silvy hielpen nogthans) en na een klein half uurtje wist ze wat ze wou: een bellenblaasbusje (zo hebben we er thuis al een 5-tal staan) en een doos kleurpotloden (waar we er thuis ook een kleine 100 van hebben). Na een koffietje vertrokken we naar huis; mijn ouders en peter kwamen niet meer mee binnen en namen aan de deur afscheid (ik zat bij hun in de auto dus ze moesten nog even passeren), de rest van de familie kwam nog even binnen. Rond 20u30 waren de meesten naar huis, enkel mijn schoonzus Silvy en haar vriend Jorg waren nog wat blijven zitten. Toen ze een sigaretje buiten gingen roken kwam ik op het idee om nog eens Risk te spelen en nadat wij de kindjes in bed gelegd hadden (silvy nam Finn voor haar rekening en ik onze Tijl) gingen we een avondje gezelschapspelletjes spelen. Jorg was de winnaar, dat werd na 3u duidelijk en we sloten af met een spelletje Rummicub. Rond 1u zwaaiden we ons bezoek uit en kropen we ons bedje in voor een redelijk lange nacht want om 7u30 stond ik pas benenden met mijn kapoentjes.
Deze morgen om 7u50 de bel! Inderdaad, de mannen (jaja met 2!) van Vandeborre waren wat te vroeg, maar beter dit dan te laat. Ik ben met de kindjes de was aan het sorteren in de wasplaats en Jimmy gaat de mannen helpen met de instructies. Na 5 min komt Jimmy naar mij met de mededeling dat "onze" diepvries terug mee is, want er zat een serieuse deuk in bovenaan de deur! Dus nog geen diepvries! Maak het mee! Om 10u weer een telefoontje naar de winkel en nu gaan ze dinsdag eentje leveren... Allez ik ben eens benieuwd. Namiddag zijn we even naar de Gifi gereden om wat doosjes te halen om in te vriezen, hopelijk kunnen we ze "ooit" gebruiken he.
Jimmy belde net terug en ze leveren nu morgenvroeg rond 8u! Normaal pas volgende week, maar hij heeft hun toch kunnen overtuigen het vroeger te doen! Joepie!
Gisteren vond Jimmy het tijd dat Finn een nieuw boekentasje kreeg; haar Plopboekentas (van vorig schooljaar) is al enkele keren in het wasmachine beland en ziet er niet meer zo goed uit, ook de slotjes draaien soms zot, dus Jimmy met Tijl naar de Vavantas op boekentassenjacht. Hij arriveert met een roze Kipling-exemplaar en ik moet zeggen het is supermooi en supermeisjesachtig en superroze, maar ook superduur ivg met de studio100-boekentasjes, maar anderszijds is de kwaliteit evenredig met de prijs. Voor broer had hij een klein hotwheelsautootje en verder nog wat kousen en ondergoed. Ik denk niet dat er veel mannen zijn die echt gaan shoppen voor de kindjes, maar mijne Jimmy dus wel. Ons Finn was dolenthousiast toen ze thuis kwam van school en deze morgen kon het niet snel genoeg 8u30 zijn zodat ze kon gaan "pochen" met haar nieuwe tasje! Ik vloog om 18u, toen het laatste kindje naar huis was, nog even naar de Vavantas: ik had nog een cadeautje nodig voor een jarig opvangkindje en Jimmy kwam met een iets minder geschikt cadeautje thuis (een babyrammelaar voor een kindje dat 1 jaar wordt...) dus ging ik maar op cadeautjesjacht. Ik wist ongeveer wat ik zocht, dus op een klein half uurtje was ik terug thuis met een cadeautje voor een bijna 1-jarig meisje.
Practisch alle onze huishoudartikelen hebben we bij Vandenborre gekocht, ik denk dat wij de laatste jaren er een klein fortuintje hebben uitgegeven (wasmachine, droogkast, afwasmachine, frigo, fototoestel, TomTom, camera, steamer, friteuse, stofzuiger, eierkoker, mixer, keukenrobot, stofzuigerzakken,... en dan nog cadeautjes voor anderen) en vorige maandag ging Jimmy weer even langs om een grote (heb nu 1 vriesvakje) diepvriezer te bestellen en hij zou vandaag geleverd worden tussen 8-10u. Jimmy heeft morgenpost, dus ik alleen thuis, maar hij heeft duidelijk doorgegeven dat er een trap aan de voordeur is en dat er niemand kan helpen gezien ik zwanger ben. Bij onze frigo waren ze met 2 dus geen enkel probleem, met mijn wasmachine was het weer een ander paar mouwen, want toen kwam er ook maar eentje leveren en ik was zwanger van Tijl dus ook geen hulp. Hij heeft toen het wasmachine maar in onze garage gedropt, maar nu wou ik dat dus niet. Dan zitten wij straks met het hefwerk en als er wat gebeurd dan zit je er maar mee. Dus ik liet meneer de diepvries maar terug meenemen en Jimmy gaat dadelijk eens naar de winkel bellen. Nu zei die man dat er volgende week pas geleverd zal worden, maar daar is Jimmy niet mee akkoord. Ben benieuwd wat het resultaat van zijn belletje zal zijn.
Ik speel al enkele dagen met de gedachten om voor mijn 12 weken zwangerschap te stoppen met werken. Ik kan als ik voor deze periode stop, bij het fonds van de beroepsziekten gaan omdat je als onthaalmoeder toch wat risico's loopt (cmv, hepatitis, heffen van de kindjes...). Mijn dienst heeft het nog eens aangehaald en omdat ik nu al kortademig en snel moe ben, hebben we besloten om te werken tem volgende week. Na mijn doktersbezoekje van afgelopen dinsdag stond mijn besluit vast; zij vond mijn bloeddruk wat aan de hoge kant alsook mijn kortademigheid. Ze raadde het mij bijgevolg aan. Het is ofwel dat ikv oor mijn 12 weken stop ofwel doorgaan tot het einde. Ertussenin is er niet echt iets (of ik moet op ziekenkas komen te vallen en dan is mijn inkomen practisch nihil terwijl het nu financieel wel aantrekkelijk is). Het enige wat mij tegen zou houden waren de ouders en vooral de kindjes die ik in de steek zou laten. Ik vind het erg dat ze nu elders moeten wennen en ik zal ze ook missen natuurlijk, maar momenteel komen mijn babytje en mijn gezondheid op de eerste plaats. Gisteren heb ik het dan aan de ouders meegedeeld en ik moet zeggen dat ze het allemaal jammer vinden, maar het zeker wel begrijpen. De dienst zorgt (normaal) voor vervangopvang dus ik hoop dat alles snel in orde is en de ouders én de kindjes tevreden zijn hierover. Dus vanaf 8 oktober, een jaar na mijn start als onthaalmoeder, stop ik er EVEN mee. Ik krijg de reactie van ouders: "ja maar ge begint daarna toch terug he...". Ja hoor, daar ben ik wel zeker van!
Hang Nguyen, wacht al anderhalf jaar op opvang voor haar twee dochtertjes en moet noodgedwongen thuis blijven:" Ik sta op een lijst bij zo'n 30 onthaalmoeders, maar ja er is niets aan te doen, overal is er plaats tekort. Sinds enkele weken kan mijn jongste dochtertje 1 dag per week naar een onthaalmoeder, maar daar ben ik niet veel mee vooruit, want ik heb twee kinderen. Maar, dat is het enige wat ze mij voorlopig kunnen bieden."
Silke Casier, vond twee jaar lang geen plaats en moest noodgedwongen haar zoontjes meenemen naar de winkel waar ze werkt: " Geen ideale oplossing natuurlijk, terwijl je met een klant bezig bent hangen ze soms aan mijn been. Een opslagruimte in de winkel hebben we omgebouwd tot speelkamer, en gelukkig is er ons mémé, hun overgrootmoeder, die met hen komt spelen. Maar ze missen leeftijdsgenootjes. Gelukkig heeft mijn oudste zoontje sinds drie weken eindelijk een plaats in een peutertuin, maar je ziet dat hij aanpassingsproblemen heeft."
Carla Market, werd twee weken geleden voor de derde keer moeder. Van zodra ze zwanger was, ging ze op zoek naar opvang. In januari moet ze terug gaan werken, maar een plaats heeft ze nog steeds niet. "Ik sta als eerste op de wachtlijst zeggen ze me, maar ja dat zeggen ze al zolang. Als ik geen onthaalmoeder heb, ben ik verplicht thuis te blijven. Ik denk dat moeders in de toekomst beter eerst opvang zoeken voor ze zwanger worden, dan ben je zeker dat je kind ergens terecht kan als het geboren is."
Omdat Jimmy morgen weer vertrekt maakten we er vandaag "familiedagje" van. Rond 11u vertrokken we naar Plankendael waar we de dieren gingen bekijken. Tijl viel vrijwel direct in de auto in slaap en Finn taterde de hele rit. Na het parkeren toch nog een kwartier stappen naar de ingang en dan zijn we er. Het "dieren"park zelf vind ik teleurstellend; de echte dieren ontbreken, je vindt er geen beren, ijsberen, pinguins, zeehonden, dolfijnen, tijgers, olifanten, giraffen, slangen, krokodillen, ... We moesten het stellen met 1 neushoorn, 1 leeuw (waarvan je enkel de manen zag), 1 kameel, antilopes, buffels, herten, bambi's, 1 wolf, vogels en dat zal het zowat geweest zijn. 
rara! Tijl zijn oortje. Gisterenmorgen stond hij op en was zijn linkeroor lichtjes gezwollen en wat rood, ik dacht dat hij verkeerd gelegen had, maar naarmate de dag vorderde werd ze dikker, roder en warmer. Rond 13u vind ik het toch te erg worden; zijn gezichtje veranderde helemaal, dat ik toch maar even naar de dokter bel om te informeren wat het zou kunnen zijn. Zij kan over de telefoon geen diagnose stellen en vraagt om toch even langs te komen rond 15u40. Dus Jimmy gaat naar de dokter met ons "trolletje". Ze weet ook niet onmiddellijk wat het zou kunnen zijn (infectie, beet, ...) en raadt ons aan het "in het oog" te houden. Vandaag moet het minder zijn en morgen weg. Ik heb de indruk dat het wel ietsje minder is (ofwel ben ik mijn ventje nu al gewoon zo te zien), maar weet het niet zeker. Echt last heeft hij er niet van, hij speelt, is vrolijk, maar het ziet er maar raar uit. Hij vindt het zelf ook; want als je vraagt: "waar is je gekke oor", duidt hij de juiste aan en bij de andere zegt hij "nie jekke oor". Hihi!
Gisteren vond Jimmy het tijd dat Finn een nieuw boekentasje kreeg; haar Plopboekentas (van vorig schooljaar) is al enkele keren in het wasmachine beland en ziet er niet meer zo goed uit, ook de slotjes draaien soms zot, dus Jimmy met Tijl naar de Vavantas op boekentassenjacht. Hij arriveert met een roze Kipling-exemplaar en ik moet zeggen het is supermooi en supermeisjesachtig en superroze, maar ook superduur ivg met de studio100-boekentasjes, maar anderszijds is de kwaliteit evenredig met de prijs.
