Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Hoewel ik het toch nog wat vroeg vond, zijn we namiddag de Sinterklaasaankopen gaan doen. Reden was dat tot en met vandaag de stickers van de Fun gelden en dat maakte toch een verschil op het totaalbedrag. Wij hebben toch in totaal 62 euro korting door deze stickers kunnen bemachtigen, dus we keerden tevreden terug (hoewel dat een slogan is van een andere keten he). De kindjes zullen op 6 december hun oogjes de kost kunnen geven en tevreden zijn met wat de Heilige man gebracht heeft. Ik kijk er alvast even hard naar uit als de kindjes!
Om 9u arriveerde mijn mama, ze zou vandaag fungeren als helpende hand én als vervoer om naar de zwemles te gaan. Jimmy heeft morgenpost, dus hij was al vroeg weg mét de auto. We kwamen op tijd aan in het zwembad en terwijl mijn mama en Tijl in de cafetaria een plaatsje aan de venster bemachtigden, ging ik Finn omkleden. Het viel mij onmiddellijk op dat de groep veel groter was dan normaal, wat komt doordat er een groepje van watergewenning is doorgeschoven naar de groep van Finn. Er waren 2 leerkrachten voor 14 (als ik goed geteld heb) (bijna) 4-jarigen. De lerares hield zich dan ook nog voornamelijk met enkele nieuwelingen bezig dus stond Finn haar leraar en practisch alleen voor minstens 10 kleutertjes. Normaal wisselen ze verschillende oefeningen af, maar vandaag beperkte alles zich tot slechts 2 oefeningen (met het plankje van de ene kant naar de andere kant drijven waarbij ze de beenbeweging oefenden en oefening 2 was met de slang hetzelfde doen, maar nu vooral aandacht voor de armbewegingen). Natuurlijk is het eentonig en te lang hetzelfde en Finn heeft enkele keren zelfs wat gehuild. Vond ze het niet leuk? Duurde het te lang? Ik denk dat ze het vooral te druk vond. Haar leraar sprak haar wat troostende woordjes toe en dan ging het wel beter, maar toch had ik vandaag geen goed gevoel bij de les. Jammer! Wat mij nog wat tegenstak was dat er constant groteren tussen hun door zwommen, doken en speelden zodat Finn ook eens een slag van iemands (minstens 17-jarige) been kreeg. Ze kunnen toch een deeltje van dat bad afzetten voor de zwemles? Hopelijk is het zondag wat beter.
Inderdaad, veel nieuws is er hier niet, maar ik wil mijn blogje toch niet te fel verwaarlozen, dus maar een korte update van de laatste dagen.
Finn Bultje is ondertussen verdwenen. Ze is wel donderdag opnieuw gevallen op school, deze keer op haar poep, met rode billen (en dag erna blauwe) als gevolg. Gelukkig had ze er niet te veel last van. Gisteren was het een leuke dag op school; eerst en vooral omdat haar vaste juf (Marie-Louise) een bezoekje bracht aan het klasje (zij is in ziekteverlof maar komt na de vakantie terug), dus had Finneke 2 juffen (juf Stien heeft Finn trouwens ook héél graag hoor), verder werden er pannekoekjes gebakken door de juffen en de kindjes mochten ze opeten... (ja moet je zeker niet vertellen hoe geweldig ons Finnemie dit vond) en ze maakten een wandeling over het kerkhof (langs de school), wat ze jaarlijks rond deze tijd van het jaar doen (mooie bloemstukken op de graven). Dus een drukke, maar leuke dag op school.
Tijl Vandaag al enkele keren pipi en kaka op het potje gedaan, dus het gaat goed. Bij hem schommelt het echt zo fel; de ene week gaat het super en de andere week wil hij enkel maar een pampertje. We zien wel. Deze nacht ook voor het eerst volledig in zijn eigen bedje (bij ons op de kamer) geslapen. Meestal kruipt hij 's nachts bij mij, maar vanacht dus niet! Joepie!
Beebie Niets speciaals te melden. Ik ben nu 14 weken ver en kijk uit naar het moment dat ik hem (spreek gemakkelijkheidshalve over hem of hij, omdat de gyn dat ook doet, wij kennen het geslacht niet hoor) voor het eerst zal voelen bewegen, wat toch altijd een speciale gebeurtenis is he. Op 8/11 moet ik op controle en op 20/12 krijg ik de 20 weken (ben wel al 22 weken dan) echo.
Jimmy Lijkt al of hij totaal niet weggeweest is, zo snel zijn we het "gewone" leventje weer gewoon. Deze week een hele week morgenpost gehad en volgende week een weekje vrij (om de zolder af te breken en naderhand natuurlijk weer op te bouwen...).
Ik Gewoon, alles gaat zijn gangetje, ben het thuis zijn zonder opvangkindjes, al goed gewend. Ik ben nog altijd enorm verkouden, hoest mij met momenten te pletter, hoor links nog steeds niets (nu al bijna 4 weken) en met momenten voel ik mij echt ellendig (grieperig gevoel). HOpelijk betert dat wel en blijf ik niet de hele zwangerschap zo sukkelen met die ellendige verkoudheden.
Deze morgen had Finn niet veel zin om naar school te gaan, ze had ook vuurrode wangen, dus besloot ik om haar thuis te houden, maar om 8u komt ze ineens af dat ze helemaal beter is en dat ze naar school MOET omdat juf Ine (de turnjuf) jarig is. Dus we toch maar op pad met de bolderkar en ik informeerde even bij haar juffrouw Stien en blijkbaar was juf Ine inderdaad jarig vandaag. Ik had met Finn afgesproken dat ik haar 's middags zou ophalen en dat ze thuis eitjes mocht komen eten. Wat Tijl vandaag had weet ik ook niet, hij is voormiddag gaan slapen van 10-11u40 (wakker gemaakt om finn te gaan halen) en van 13u30-15u30, dat heeft hij nooit echt gedaan zo 2 dutjes, maar soit, hij zal het nodig gehad hebben he. Finn ging namiddag even enthousiast naar school als deze morgen, dus het zit weer goed he. Om 15u45 gingen we haar met zijn allen halen wat ze leuk vond. Ze verscheen aan de deur met een geweldige bult op haar voorhoofd, blijkbaar is ze gevallen op de speelplaats. Niets aan te doen, maar wel een foto waard.
Het was lang geleden, maar deze morgen waren er traantjes toen ik Finn op de speelplaats achterliet. Waarom weet ik niet echt, want de laatste tijd gaat ze enthousiast naar het klasje en kan ik niet snel genoeg weg zijn. Vandaag dus niet, ik denk dat ik het afscheid iets te lang gemaakt had. Gelukkig kreeg ik nadien een smsje van de juf dat alles goed gekomen was, dus een geruststelling!
Vandaag was het Finneke haar 2e zwemles en ook Jimmy kon er bij zijn. Hij vond het leuk te zien hoe ons Finneke het deed en ze deed echt haar best hoor. Na de zwemles lekker gegeten thuis en daarna ging ik met Tijl "een uurtje" liggen.. Dat uurtje werden er 3 (!!!) en we stonden pas om 15u30 terug op. Finn haar geduld was op de proef gesteld hoor, want we hadden gezegd dat we na het "korte" dutje van broer naar tante Wendy en tante Linsy gingen. Om 16u gingen we dan op pad naar mijn schoonouders en schoonzussen (allen onder hetzelfde dak). Finn gaf een pakje aan haar Wendy en Tijl aan zijn tante Linsy; een puzzeltje met de vraag of ze het meterschap van Beebie op zich wouden nemen. Ze zeiden beiden "ja", dus onze beebie zijn of haar meters zijn bekend. Daarna nog even langs mijn mama gepasseerd en dan naar huis!
Vandaag was het zover, Jimmy komt naar huis na 2 weken Slowakije. Voormiddag nog wat opgeruimd, naar de winkel geweest terwijl Finn naar het kleuterturnen was en daarna Finn opgehaald. Thuis een lekker broodje gegeten, ons alledrie klaargemaakt en om 13u zaten we in de auto richting Zaventem. Ik had de kindjes een beetje melk gemaakt, een kussentje gegeven zodat ze hun dutje in de auto zouden doen, dus alles verliep naar wens tot ... ik een telefoontje kreeg van Jimmy dat ze in Wenen uit het vliegtuig moesten omdat er panne bleek te zijn. Ze wisten niet wanneer en hoe ze wel zouden afkomen, dus wachten geblazen. Ik was nog maar tot in Hasselt geraakt, maar terugdraaien zagen de kinderen niet echt zitten (neen, we gaan naar papa!), dus bedacht maar even langs mijn ouders te rijden en daar te wachten. Zo hadden we allemaal nog wat afleiding. Niet veel later belde Jimmy dat ze op de vlucht van 17u20 gingen zitten via een Oostenrijkse maatschappij (ipv SN), dus rond 19u zouden ze in Brussel zijn en ik zou dus rond 18u bij mijn mama vertrekken. Nu dacht ik dat ik namiddag Tijl nog wat kon neerleggen, maar neen, daar had meneertje geen zin in. Dus maar even naar Vancraenenbrouck gereden, wat gespeeld, iets gaan eten en voor we er erg in hadden was het 18u en gingen we weer op pad. Weer 2 flesjes klaar, maar die kregen ze pas op de terugweg en ze sliepen al toen ik de autostrade net opreed. Even file gehad aan de werken aan het begin van de E40, maar alles verliep vlotjes. Ik had dadelijk vooraan parking en de kinderen werden wakker zodra de auto stillag. Tijl in de buggy en Finn aan het handje en zo gingen we naar de aankomsthal. Jimmy's vlucht was al ontscheept en de koffers waren ze bezig, dus lang zou het niet duren, maar Tijl begon toch ambetant te worden (wat normaal was, hij was moe) en zette de luchthaven op stelten, niets hielp tot een kwartiertje later zijn papa verscheen en ik hem kon oppakken en de traantjes verdwenen... Finn zwaaide enthousiast met haar spandoek en papa was blij om ons weer te zien. De terugrit verliep even vlot en de kindjes vielen niet echt in slaap en thuisgekomen moesten ze eerst nog even van hun papa genieten voor ze gingen slapen.
Joepie nog 1 dagje en Jimmy is weer thuis! Deze morgen Finn mét insecten naar school gebracht, ze was enthousiast hoor. Voormiddag kreeg ik bezoek van mijn papa en niet veel later van een vroegere collega Marja met haar dochtertje Indra. We hebben wat bijgebabbeld en Tijl en Indra (ze is een dik half jaar jonger als mijn ventje) hebben gespeeld. Rond de middag ging Tijl een dutje doen en ik ging zalig in bad liggen met een boek van Pieter Aspe. Tijl sliep iets te lang naar mijn goesting waarop ik een andere collega telefoneerde met de vraag of zij, als ze haar kinderen ophaalde, ons Finn ook even kon meenemen.Ik zag het niet zitten om Tijl wakker te maken (hij had al koorts voor hij ging slapen) en dan met een supergehumeurde jongen aan de poort te gaan staan. Om 15u10 werd Finn afgeleverd en ze vond het helemaal niet erg (integendeel) dat ze met Pascale naar huis moest. Rond 17u is er even wat gedrift geweest; Finn wou gaan slapen, maar op dat uur mag dat niet meer (anders ben ik 's morgens om 4u op) waarop ik besloot om de kindjes nog even op een bezoekje aan tante K te trakteren (kwestie van wat afleiding) en dat hielp prima. Ze hebben zich flink wakkergehouden tot wij thuis waren en zo konden we aan een fijne nacht beginnen.
Gisterenavond ging ik nog even langs bij mijn ouders en Finn was al in de auto erover bezig dat ze wou blijven slapen bij oma en dat ze het ging vragen ... Ik had toch alles bij (pyjama, pap, Doodoo) omdat ik ze voor ik naar huis zou vertrekken toch wou omkleden zodat wanneer ze in slaap zouden vallen in de auto, het mij een stuk makkelijker was. Bij oma aangekomen werd alles geregeld en Finn keek er naar uit om te gaan slapen tot we door gingen. Ik ga met Tijl richting hall om naar de auto te gaan en wat zegt meneertje: "tijl ook lapen boven" en ipv naar de deur te stappen gaat hij de trap richting slaapkamer. Dus Tijl belandt in bed en Finn haar lipje begint te trillen: "ik wil met mama mee", de plannen werden maar gewijzigd en Finn en ik hadden weer een meisjesnacht en Tijl, die sliep al voor wij in Bokrijk waren... Finn sliep pas rond 21u30 dus ik dacht dat ik deze morgen wel tot een uur of 8 zou kunnen slapen, maar neen hoor, ons madame was om 6u weer paraat! Om 7u waren we al naar de bank en de bakker geweest en aten we lekkere mikkemannetjes als ontbijt. Om 8u30 bracht ik mijn kleine meid naar school (voor een half dagje) en begon ik aan de poets. Mijn mama en Tijl arriveerden rond 10u om mij een handje te helpen en er is heel wat werk verzet (oa een verhuis van onze diepvries en de keukentafels (daarvoor had ik dus zeker hulp nodig), de boven is onder handen genomen en terwijl ik namiddag met Finn naar Lori ging, sliep Tijl en heeft oma de living en de keuken gepoetst. 's Avonds gingen mijn mama en Finn naar het leger omdat Finn "levende insecten" nodig had voor school en ik niet zo'n kei ben in het tolereren, laat staan het vangen, van deze beestjes, was dat een taakje voor mijn papa. Ik stopte Tijl in de douche en even later gingen we naar de nko-specialist.
Om 19u10 werden Tijl en ik bij de nko-specialist verwacht en om 20u10 konden we eindelijk binnen, maar Tijl was super in de wachtzaal. Flink gespeeld, gepuzzeld en verhaaltjes verteld, dus de tijd vloog wel voorbij. De dokter zei eigenlijk niet veel nieuws; een oorontsteking en ik moest het oortje zuiver maken met zuurstofwater en daarna druppels indoen en dan moet het binnen een weekje beter zijn. Dinsdag namiddag moet ik bellen voor de uitslag want ze had ook nog een staaltje uit zijn oortje genomen. Om 20u30 waren we terug thuis en niet veel later lagen we in ons bedje.
ja, vandaag was het weer zover, wij passeerden bij de dokter. Eerste reden was dat ze mij vorige week gevraagd had om na een weekje terug te komen, reden 2; mijn oorpijn is alleen maar erger geworden, reden 3: Tijl heeft ook nog steeds last van zijn loopoor. Om 11u50 hadden we een afspraak, dus eerst om 11u30 Finn ophalen op school en daarna rechtstreeks naar de dokter. We konden vrijwel onmiddellijk binnen en de diagnose voor mij was dat het allemaal wel betert, maar niet zo snel, dus niets speciaals meer doen (neus vrijhouden), bij Tijl vond ze het "raar" dat hij al minstens 11 dagen last had van een loopoortje, dus regelde ze een afspraak bij de specialist voor morgenavond. Om 12u15 waren we al terug thuis en zijn we met zijn drietjes (of viertjes, hoe je het bekijkt) een middagdutje gaan doen.
Inderdaad! Gisterennamiddag namen we op het feestje van mijn toekomstig schoonbroer (de verloofde van mijn zus) afscheid van Tijl, want hij zou met opa en oma mee naar huis gaan terwijl de meisjes, Finn en ik dus, er een echte "meisjesdag" van zouden maken. Eeste halte was de Carrefour waar we vlug wat kleine boodschappen deden (melk, limonade, beleg, wc-papier, keukenrol,...) na het inladen in de wagen, gingen we nog een hapje eten in de Lunch Garden en daarna naar huis. We zetten een echte meisjesfilm (Barbie) op en genoten van de film en elkaars gezelschap. Finn zei wel honderd keer "ik hou van jou, je bent zo'n lieve mama,..." wat natuurlijk super is om te horen. Rond 19u werd Finn (en ik ook wel eigenlijk) moe en verhuisden we naar boven waar we in bed nog het nieuws en Familie (Finn niet meer, die sliep al) keken. Om 6u30 waren we wakker en kon onze meisjesdag verder gezet worden. Ik voel mij de laatste dagen misselijk 's morgens (is dat niet normaal de eerste 3 maanden? Ik ben net de eerste 3 maanden gepasseerd) en moest ook echt overgeven, wat niet echt "een hobby" van mij is. Nog een ontbijtje en daarna in de auto richting Sint-Truiden waar Finnemie haar eerste zwemles zou krijgen! Joepie! Ze deed het goed, ze deed haar best, zwaaide geregeld naar mama in de cafetaria en ze amuseerde zich opperbest (wat nog het belangrijkst is he), na het zwemmen vertelde ze dat ze heel fijn was en dat ze nog eens wou komen (ze zal we moeten; we hebben voor 10 lessen betaald he), dus hopelijk volgende zondag even enthousiast van de partij, maar dat zal wel hoor. Na het zwemmen nog even bij het Kippetje gepasseerd, waar ik collega Inge nog tegenkwam) en daarna lekker eten thuis. We bleven echter niet lang thuis, want Finn moest nog blaren rapen voor school, dus om 13u gingen we richting Nieuwenhoven om deze taak te vervolmaken! We arriveerden nog maar net en kwamen juffrouw Petra van Finn haar school tegen, ze verving vorig jaar een juffrouw van de 2e kleuterklas en doet nu ook regelmatig wat vervangingen. Stiekem hoop ik dat zij misschien Finn haar nieuwe juffrouw wordt gezien Finn haar huidige juf eind december met pensioen gaat. Niet dat er geen andere goede juffen zijn, maar deze juffrouw kent Finn al wat en dat is toch misschien wel belangrijk. We zullen moeten afwachten, want juffrouw Petra wist het zelf nog niet. Na de babbel dus het bos in, waar we toch wel een klein uur gestapt hebben, natuurlijk ook de blaren geraapt en daarna tijd voor een terrasje. Finn mocht kiezen: eerst speeltuin of eerst iets drinken en ze koos voor het laatste; normaal gingen we daarna nog even over de speeltuin, ware het niet dat Finn haar chocomelk over mijn rok omstootte, dus gingen we naar huis. Een leuke afsluiter voor de meisjesdag. Finn is nu flink aan het spelen en ik ben een beetje aan het wachten op onze Tijl
Het is in november een jaar geleden dat wij besloten om onze Prince weg te doen. Hij had niet veel meer hier bij ons; door mijn nieuwe job kon ik hem 's middags enkel vlug vlug in de tuin uitlaten, want ik begon om 7u te werken en mijn dag eindigde regelmatig om 18u, dus het beestje zat veel opgesloten, wij probeerden dat te compenseren door hem 's avonds dan binnen te laten, maar dan slaagde meneertje erin om zijn behoeften gewoon binnen te doen. Na lang nadenken hebben we dan de knoop doorgehakt en heeft Jimmy hem (met tranen in de ogen) naar het asiel gebracht. Prince verdiende een betere thuis waar hij wel voldoende aandacht kreeg (die hij hier vroeger ook kreeg; zeteltje slapen, mee op vakantie, wandelingen, ...). Ik hield de site van het asiel nauwlettend in het oog en was opgelucht te lezen dat hij enkele weken later al weg was. Nu was ik weer eens even aan het surfen op de site van het asiel en daar zag ik het item "succesverhalen" staan. Terwijl ik hierop klikte, kreeg ik het benauwd en was ik zo nieuwsgierig om te weten of Prince er misschien ook zou bij staan. Na wat zoeken vond ik het berichtje van zijn nieuwe baasjes en dat berichtje pakte mij enorm. Ik weet nu dat Prince gelukkig is en het heel goed getroffen heeft én zijn baasjes zijn ook gelukkig met hem. Jammer dat er niet meer gegevens bij staan, anders wou ik hun wel eens een mailtje sturen waarin we de eerste 6 jaar van zijn leventje kunnen vertellen en natuurlijk met foto's.
Hieronder kunnen jullie het berichtje ook lezen!
Prince!
Gepost op 10-08-2007
Beste dierenvrienden,
hier is het lang verwachte succesverhaal van Prince.
Wij hebben Prince uit het asiel gehaald in december vorig jaar. Hij is het liefste hondje dat jullie je kunnen voorstellen. Altijd klaar voor een knuffel of een pootje.
Hij is een heel braaf hondje en heel dankbaar. Net omdat hij zo lief is, is hij wel een beetje (veel) verwend geworden door ons.
Prince is dol op spurtjes in de tuin en hij maakt graag lange wandelingen. Wij zijn heel tevreden met ons hondje!
In bijlage zenden wij jullie nog een aantal foto's .
Vandaag was het weer zover: de 12-weken echo met de nekplooimeting. Ik had afgesproken met Inge, een collega onthaalmoeder, dat ik Tijl voor even naar daar zou brengen, je weet immers nooit hoe lang zo'n gynaecoloogbezoekje duurt he. Gelukkig viel het allemaal mee en mocht ik op tijd binnen en de test bleek goed te zijn hoor. Wat een opluchting! Ik kreeg 4 mooie foto's van Beebie mee en natuurlijk moest ik ze direct inscannen en doorsturen naar Jimmy. Lang leve de technologie he! Toen ik Tijl ging ophalen was hij nog wat aan het eten, maar toen hij mij zag had hij geen zin meer hoor. Nog wat gebabbeld, een tasje koffie gedronken (de andere kindjes waren nu toch slapen en er waren er 2 net naar huis, dus Inge had het even rustig) en daarna ook naar huis.'s Avonds passeerden we nog even langs mijn ouders, waar we mijn papa voornamelijk een bezoekje gingen brengen na zijn operatie van gisteren. Hij zag er goed uit en zei ook dat er niet veel pijn was, dus het gaat de goede richting op. Beide kindjes waren in de auto in slaap gevallen, dus waren ze een beetje lastig toen we bij mijn ouders arriveerden, maar na even was het al voorbij en ze hebben mooi gespeeld en "tips" (chips) gegeten. Rond 19u30 vertrokken we naar huis en ze vielen vrijwel direct mooi in slaap nadat wij aangekomen waren.
Ik suggel al weken met mijn verkoudheid en deze nacht werd ik wakker van hevige pijn boven mijn oog (sinussen) en bij het hoesten moest ik overgeven, dus het moment om nog eens een afspraak (na nog geen week) te maken bij de dokter. Om 10u10 mocht ik gaan, wat tijd werd, want ik voel mij zo ellendig, ik ben niets waard, het liefst verhuis ik van de zetel naar het bed, wat natuurlijk niet kan met Tijl in huis, hoewel hij zich wel super gedraagt hoor. Dokter heeft mij nu ab voorgeschreven, kan geen kwaad voor de baby en het is niet goed dat ik zo blijf rondlopen en de huismiddeltjes (dampen, ajuin, eucalyptus, thee ed) helpen niet voldoende (of iets). Tijl zijn oortje heb ik ook even laten kijken; hij heeft sinds zondag wat last van loopoor, wat de eerste keer is en de dokter concludeerde dat de buisjes dus prima werken he! Ik was trouwens niet de enige die vandaag bij de dokter moest zijn. Ook mijn papa moest vandaag in het ziekenhuis zijn om zijn nierstenen operatief te laten verwijderen. Hij is de laatste weken al enkele keren onder de verbrijzelaar geweest, maar zonder resultaat, vandaar dat ze gisteren de knoop doorgehakt hebben en hij dus vandaag om 8u paraat moest zijn in Waterschei. Om 9u30 kreeg ik telefoon van mijn mama dat alles goed verlopen was en om 12u sliep hij wat. Een kleine ingreep, maar een narcose is toch altijd akelig he. We gaan hem vandaag vooral laten rusten en morgen waarschijnlijk even passeren.
Het gebrek aan kinderopvang was nog nooit zo groot. Wachttijden van 1 jaar tot zelfs 2 jaar, het is geen uitzondering meer. Vorig jaar werden 4% meer opvangplaatsen gecreëerd maar de vraag blijft groter dan het aanbod. Sommige grote steden hebben nu al een wachtlijst tot eind 2008. Koppen praat met ouders die hopeloos op zoek zijn naar opvang voor hun kindjes.
Hang Nguyen, wacht al anderhalf jaar op opvang voor haar twee dochtertjes en moet noodgedwongen thuis blijven:" Ik sta op een lijst bij zo'n 30 onthaalmoeders, maar ja er is niets aan te doen, overal is er plaats tekort. Sinds enkele weken kan mijn jongste dochtertje 1 dag per week naar een onthaalmoeder, maar daar ben ik niet veel mee vooruit, want ik heb twee kinderen. Maar, dat is het enige wat ze mij voorlopig kunnen bieden."
Silke Casier, vond twee jaar lang geen plaats en moest noodgedwongen haar zoontjes meenemen naar de winkel waar ze werkt: " Geen ideale oplossing natuurlijk, terwijl je met een klant bezig bent hangen ze soms aan mijn been. Een opslagruimte in de winkel hebben we omgebouwd tot speelkamer, en gelukkig is er ons mémé, hun overgrootmoeder, die met hen komt spelen. Maar ze missen leeftijdsgenootjes. Gelukkig heeft mijn oudste zoontje sinds drie weken eindelijk een plaats in een peutertuin, maar je ziet dat hij aanpassingsproblemen heeft."
Carla Market, werd twee weken geleden voor de derde keer moeder. Van zodra ze zwanger was, ging ze op zoek naar opvang. In januari moet ze terug gaan werken, maar een plaats heeft ze nog steeds niet. "Ik sta als eerste op de wachtlijst zeggen ze me, maar ja dat zeggen ze al zolang. Als ik geen onthaalmoeder heb, ben ik verplicht thuis te blijven. Ik denk dat moeders in de toekomst beter eerst opvang zoeken voor ze zwanger worden, dan ben je zeker dat je kind ergens terecht kan als het geboren is."
Reportage: Bjorn Rutgeerts en Jess Houbregs
Het ging ook over het tekort in onze regio, want onze dienstcoördinatrice (Vanessa), een onthaalmoeder van dezelfde dienst en een mama die hier haar kindje ook wou laten komen, kwamen er aan bod. Het tekort is er al even, maar blijkbaar wordt de wachtlijst alsmaar langer (en ik stop dan zelf ook nog even met werken, dus moesten er ook 3 van mijn opvangkindjes elders terechtkunnen he). Wat kan er aan gedaan worden? Ik weet het zelf niet hoor. Sommige onthaalmoeders willen graag een statuut zodat ze wat meer zekerheid hebben, maar ik sta niet te springen om zo'n statuut, ik vind het goed zoals het nu is. Natuurlijk is een "opslag" altijd welkom he, maar om echt werknemer te worden, dat hoeft voor mij niet. Wat ook wel een struikelblok is voor sommige onthaalmoeders is dat je evenveel (of even weinig zoals sommigen het noemen) krijgt voor een kindje dat je 5.5u opvangt als wanneer je het kindje 11.5 zou opvangen, wat dus niet logisch is he!
Omdat ik nu thuis en "vrij" ben, want ik was zo al altijd thuis, kan ik 's middags Finn gaan halen op school zodat ze thuis kan komen eten. Het is de eerste keer en ze is wat verward dat ze geen boterhammetjes meekrijgt, nu denkt ze dat het "klein schooltje" (woensdag) is, maar 's middags is ze blij als ze mama en Tijl ziet verschijnen hoor. Na het eten van de minihotdogjes en wat spelen gaan we terug naar school, nu vindt ze het raar dat ze niet meer mag spelen op de speelplaats, moet nog even wennen dus. Ik heb deze morgen 2 kaartjes gemaakt voor aan haar boekentasje: eentje met een tekening van een school en eentje van een prentje van thuis, zodat de juf en Finn zelf weet of Finn naar de eetzaal of naar huis gaat eten. De juffrouw vond het trouwens een goed idee. Na onze thuiskomst zijn Tijl en ik in bed gekropen en hebben we gedut tot 15u en toen was het tijd om zus te gaan halen. Dat is trouwens Tijltjes zinnetje "Finn hale op e jool". De juf riep mij even binnen en ik dacht dat er wat ergs was gebeurd, maar neen, ze had gewoon wat verf op haar bloesje, dus geen ramp.
Niet alleen ik start met een vrije dag (de eerste van een heleboel trouwens), maar ook Finn moet niet naar school. Dus een gezellig dagje thuis met ons drietjes. Hoewel gezellig; ik blijf maar hoesten, snuiten, hoofdpijn hebben en langs links hoor ik niets meer. Voormiddag plooien we (ik plooi op, mijn kapoentjes ontplooien het) was en na het middagdutje van Tijl en ons avondeten gaan we op bezoek bij tante K. Om 18u30 keren we terug naar huis en ons Finnemie valt weer in slaap in de auto!
Het was vandaag weer zover! Jimmy vertrok voor 2 (misschien 3) weken naar Senica, dus gingen we hem uitzwaaien. Deze keer niet in Zaventem, want ik voel mij zelf niet zo goed en als ik dan alleen moet rijden voel ik mij wat onzeker. Het is vooral mijn linkeroor dat volledig dicht zit dat mij parten speelt; ik hoor dus niets langs die kant en dan ga ik liever niet te ver rijden. De mannen besloten om de trein te nemen, wat eigenlijk wel veel makkelijker en goedkoper is (9 euro/ticketje terwijl ik 8.6 euro betaal aan parking alleen al) en op een dik uur zijn ze op de bestemming (wel 1x overstappen te Leuven). Dus deze morgen stonden we om 10.07u op perron 7 in Hasselt te zwaaien naar Jimmy (en zijn collega). Ik had de kinderen daarna een bezoekje aan oma beloofd vandaar dat wij niet naar Alken, maar naar Genk reden. Oma verwachtte ons en had ook al middageten voorzien. Voor mij het ideale moment om even een half uurtje naar de jbc te glippen, want met de kinderen gebeurt dat niet echt (of toch niet ontspannend). Namiddag ben ik zelf nog even gaan liggen (met Tijl) in mijn mama haar bed omdat ik toch zo'n hoofdpijn had (van de verkoudheid natuurlijk) en dat had mij goedgedaan. We hebben veel tijd buiten doorgebracht want het was aangenaam in het zonnetje. Om 18u30 vertrok ik dan naar huis en voor we de straat uit waren lag ons Finnemie al te knorren!
Omdat Jimmy morgen weer vertrekt maakten we er vandaag "familiedagje" van. Rond 11u vertrokken we naar Plankendael waar we de dieren gingen bekijken. Tijl viel vrijwel direct in de auto in slaap en Finn taterde de hele rit. Na het parkeren toch nog een kwartier stappen naar de ingang en dan zijn we er. Het "dieren"park zelf vind ik teleurstellend; de echte dieren ontbreken, je vindt er geen beren, ijsberen, pinguins, zeehonden, dolfijnen, tijgers, olifanten, giraffen, slangen, krokodillen, ... We moesten het stellen met 1 neushoorn, 1 leeuw (waarvan je enkel de manen zag), 1 kameel, antilopes, buffels, herten, bambi's, 1 wolf, vogels en dat zal het zowat geweest zijn. Verder is het wel een heel mooi wandelpark met leuke en vele speeltuinen, maar niet echt een dierentuin in onze ogen. Och ja, we zijn weggeweest en we hebben het leuk gehad!
Hang Nguyen, wacht al anderhalf jaar op opvang voor haar twee dochtertjes en moet noodgedwongen thuis blijven:" Ik sta op een lijst bij zo'n 30 onthaalmoeders, maar ja er is niets aan te doen, overal is er plaats tekort. Sinds enkele weken kan mijn jongste dochtertje 1 dag per week naar een onthaalmoeder, maar daar ben ik niet veel mee vooruit, want ik heb twee kinderen. Maar, dat is het enige wat ze mij voorlopig kunnen bieden."
Silke Casier, vond twee jaar lang geen plaats en moest noodgedwongen haar zoontjes meenemen naar de winkel waar ze werkt: " Geen ideale oplossing natuurlijk, terwijl je met een klant bezig bent hangen ze soms aan mijn been. Een opslagruimte in de winkel hebben we omgebouwd tot speelkamer, en gelukkig is er ons mémé, hun overgrootmoeder, die met hen komt spelen. Maar ze missen leeftijdsgenootjes. Gelukkig heeft mijn oudste zoontje sinds drie weken eindelijk een plaats in een peutertuin, maar je ziet dat hij aanpassingsproblemen heeft."
Carla Market, werd twee weken geleden voor de derde keer moeder. Van zodra ze zwanger was, ging ze op zoek naar opvang. In januari moet ze terug gaan werken, maar een plaats heeft ze nog steeds niet. "Ik sta als eerste op de wachtlijst zeggen ze me, maar ja dat zeggen ze al zolang. Als ik geen onthaalmoeder heb, ben ik verplicht thuis te blijven. Ik denk dat moeders in de toekomst beter eerst opvang zoeken voor ze zwanger worden, dan ben je zeker dat je kind ergens terecht kan als het geboren is."
Omdat Jimmy morgen weer vertrekt maakten we er vandaag "familiedagje" van. Rond 11u vertrokken we naar Plankendael waar we de dieren gingen bekijken. Tijl viel vrijwel direct in de auto in slaap en Finn taterde de hele rit. Na het parkeren toch nog een kwartier stappen naar de ingang en dan zijn we er. Het "dieren"park zelf vind ik teleurstellend; de echte dieren ontbreken, je vindt er geen beren, ijsberen, pinguins, zeehonden, dolfijnen, tijgers, olifanten, giraffen, slangen, krokodillen, ... We moesten het stellen met 1 neushoorn, 1 leeuw (waarvan je enkel de manen zag), 1 kameel, antilopes, buffels, herten, bambi's, 1 wolf, vogels en dat zal het zowat geweest zijn. 
