Welke auteur schrijft de beste kinder-&jeugdboeken?
Jeugdboeken
Verhalen voor jong en oud mét fantasie!
24-10-2008
Muizen op zolder - hoofdstuk 1
1. Twee nieuwe kamers
'Ach, daar zijn ze!' zei vader met een trotse blik. 'Dag mams! Dag paps!' zeiden Roel en Lien zowat in koor. Hun laatste schooldag van het jaar zat erop. Twee weken kerstvakantie! 'We moeten pas volgend jaar terug naar school!' zei Lien alsof ze er enorm blij om was. Lien ging graag naar school, ze had ook goede punten, maar aan de andere kant hield ze ook enorm van de kerstvakantie en dus was ze enkel in die vakantie heel blij dat het even geen school was. Roel was altijd blij met vakantie. Hij zat in het zesde leerjaar en vond het al heel wat moeilijker en dus ook minder leuk dan in het vierde waar zus Lien nog zat. 'Gaan jullie even jullie kamer opruimen? We hebben er nogal een rommeltje van gemaakt om overal bij te kunnen.' zei vader. 'Pa, je bent toch voorzichtig geweest met mijn trein?!' riep Roel verschrikt uit. Vader keek even naar moeder en zuchtte. 'Ja, jongen, die trein ...' Verder geraakte hij niet. Roel rende de trap op en Lien liep uit nieuwsgierigheid direct achter hem aan. Hij deed de deur nog tamelijk voorzichtig open uit schrik dat er nog allerlei gerief in het rond stond. Onbewogen bleef hij in de deuropening staan. Zijn mond viel zelfs letterlijk open van verbazing. 'Wauw!' zei Lien zachtjes. 'Zeg dat wel.' zei Roel nu ook. 'Dus je vindt het goed zoals wij je spullen geplaatst hebben?' zei een trotse papa die blij was met de reactie van zijn zoon. Roel knikte enkel en liep dat voorzichtig de kamer binnen. Net of iedere trilling iets zou kunnen veranderen aan zijn prachtige stationskamer. Vader en moeder hadden drie muren opnieuw geschilderd en de vierde muur had een prachtig behangpapier met de print van een oud treinstation. Tegen één van de effen groen geschilderde muren stond een nieuwe tafel met zijn trein op. Om het nog indrukwekkender te maken had zijn vader de trein aangestoken en het leuke geluidje daarvan maakte de kamer nog perfecter. Hij draaide zich om en wou net zijn ouders bedanken toen nog een volgende verrassing hem aankeek. Een prachtige klok, die ook fantastisch mooi zou hangen in een treinstation, hing boven de deur te pronken. 'Oh, pa, dank u wel!' zei hij precies tegen de klok in plaats van tegen zijn vader. 'Voor die klok moet je enkel en alleen je moeder bedanken, die is gisteren de decoratie gaan uitkiezen. Ze bracht ook nog enkele posters mee maar die kan je best zelf ophangen.' Roel knikte enkel. Hij kon nog niet geloven dat dit zijn kamer was. Plots viel het hem op, er stond maar één bed! 'Maar, waar moet Lien nu slapen?' vroeg hij als eerste. Nu draaide ook Lien zich om. Ze was ook de kamer ingelopen en stond naar de rijdende trein te kijken. Ook zij had nu pas door dat er slechts één bed in de kamer stond. Al die tijd hadden ze samen geslapen. Roel was al enkele jaren aan het zeuren geweest voor een eigen kamer. De enige kamer in huis die nog vrij was moest nog helemaal afgewerkt en ingericht worden. 'De zolder?' vroeg Lien verbaasd. 'Maar die is stoffig en te donker.' begon ze al tegen te pruttelen. 'Was,... was stoffig en donker.' zei moeder. Een voorzichtige glimlach verscheen op Lien haar gelaat. Ze kon het eigenlijk niet geloven. Toen ze enkele weken geleden nog op zolder waren geweest om de herfstdecoratie te halen was de zolder nog stoffig, donker en muf. Ze rende de trap op naar een verdieping hoger. Haar ouders en ook Roel, die zeker wou zijn dat hij zijn prachtige kamer voor zich alleen zou hebben, liepen haar achterna. 'Oooooooh! Wauuuuuuuw!' hoorden ze Lien al roepen. 'Dit kan niet waar zijn!' Ze plofte zich direct op het bed. Een echt meisjesbed in gewit ijzer en overal sierkrullen en vier gouden bollen als afwerking op de hoeken. Het was mooi opgemaakt met bovenop het donsdeken een lapjesdeken in allerlei roze en paarse tinten met wat wit en rood ertussen. Daar lagen dan nog eens prachtige kussens op gerangschikt. Wel ja, zo was het tot dat Lien er bovenop sprong en haar gezicht in één van de kussens drukte. 'Niet te donker of te stoffig voor de juffrouw?' vroeg haar vader. 'Nee, nee, nee, nee, nee!!!!' riep Lien uit. Ze was werkelijk in alle staten! Tot haar zes jaar had ze op de kamer van haar ouders geslapen en daarna had ze altijd een kamer moeten delen met haar broer, die daar ook niet zo blij mee was natuurlijk. 'En lichtpaarse muren met witte lampjes, helemaal zoals ik het wou!' ging ze dolenthousiast verder. 'Meisjes...' draaide Roel met zijn ogen. 'Als jullie elkaar teveel missen kunnen jullie altijd nog bij elkaar slapen nu jullie grote bedden hebben.' zei moeder er plagend tussen. 'Mam!' riepen ze weer in koor. Moeder en vader konden hun plezier niet verstoppen. Ze vonden het zalig dat hun kinderen zo reageerden op hun nieuwe kamers waar zij zo hard in gezwoegd hadden. Enkel de nieuwe dakramen in de zolderkamer van Lien hadden ze laten plaatsen, de rest was allemaal zelf gedaan. Vader knipoogde even naar moeder. 'Ik denk dat we vanavond eens zelf kunnen kiezen naar wat we kijken op televisie.' lachte hij.
'Waar is al mijn speelgoed?' vroeg Lien zich luidop af nu ze zag dat haar nieuwe bureautafel leeg was. 'Wel ja, ik wist niet goed of ik nog alles zou plaatsen. Je zegt al een hele tijd dat je te groot geworden bent voor het ponyhuis en je poppengerief dus ik wist niet of je het nog zou willen. Misschien koop je liever nieuw speelgoed met het geld dat je krijgt rond kerstmis en nieuwjaar.' antwoordde moeder. 'Ja, dat is waar.' knikte Lien. 'Kunnen we het bewaren tot de lente? Dan kan ik het verkopen op de rommelmarkt bij oma!' stelde ze voor. 'Had ik al voorzien, het staat al bij de spulletjes die ik aan de kant zette voor je oma, je kan onze spulletjes er ook bij plaatsen. Oma vindt het vast leuker om met jou erbij te verkopen.' stemde moeder in. Een gigantische glimlach verscheen op Lien haar gezicht. 'Ik roep jullie zo als de frietjes klaar zijn.' zei moeder die van al die dankbare blikken en lachjes wat emotioneel was geworden. 'Frietjes!' riepen Roel en Lien weer tegelijkertijd. Soms waren ze net een tweeling. 'Ik denk dat jullie je wel even kunnen bezighouden op je kamer?' vroeg moeder op een toon die geen antwoord vereiste. Roel liep mee de trap af naar zijn station en Lien bleef nog even staren naar de pastelkleurige muren met de meest prachtige lampjes die ze ooit gezien had.
Boek twee is ook zo goed als af! Eigenlijk kan je nooit zeggen van een boek dat het af is tot dat het uitgebracht is, maar toch, als de auteur tevreden is met het manuscript is het toch al dat. Zoals in de titel te zien is werd het geen tweede jeugdboek maar eens een kinderboek die ook leuk kan zijn voor de jeugd en zelfs volwassenen die zich graag eens in een fantasieverhaal storten. Bij deze een korte inhoud en na herstel van de computer plaats ik ook het eerste hoofdstuk!
Lien krijgt een volledig omgetoverde zolder als nieuwe kamer. Ze vindt het de beste kamer van het hele huis! Alleen is zij niet de enige bewoner. Wanneer ze kennis maakt met mollige Boris, brompot Berent en bazige Mie kan ze het goed vinden met de muizenfamilie. Ze legt hen in de watten en bezorgt hen zelfs een nieuwe woonst. Lien komt ook te weten waarom Berent een brompot is en besluit daar zelf verandering in te brengen!
