Inhoud blog
  • Nieuw boek in de maak
  • Muizen op zolder - hoofdstuk 1
  • Kinderboek 'Muizen op zolder'
  • Het is zover!
  • Hoofdstuk 3 - Middeleeuws feest
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Rondvraag / Poll
    Welke auteur schrijft de beste kinder-&jeugdboeken?
    Marc De Bel
    Patrick Lagrou
    Jan Terlouw
    Sylvia Vanden Heede
    Marijke Umans
    Dirk Bracke
    Jonas Boets
    Jan De Smet
    Francine Oomen
    Jan Simoen
    Bekijk resultaat

    Jeugdboeken
    Verhalen voor jong en oud mét fantasie!
    07-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 3 - Middeleeuws feest

    3. Middeleeuws feest

    De volgende ochtend kwamen de meisjes als laatste aanschuiven aan de ontbijttafel. 'Nog lang liggen kletsen gisterenavond?' vroeg moeder Emma. 'Ging wel.' was Céline's antwoord, maar hun kleine oogjes en het wat late uur van opstaan verraadde hun laat napraten van gisteren. 'Gaan jullie straks boven een kleed uitkiezen?' vroeg vader. 'Ja hoor, is het gelijk welke wij nemen?' vroeg Céline, die wist hoe haar vader op de kledij gesteld was. Ze mochten passen zoveel ze wilden, als ze maar beloofden er voorzichtig mee te zijn. Na een halfuurtje waren ook de meisjes klaar met ontbijten. Door hun uitslapen en dan nog te ontbijten was er al niet meer zoveel tijd over om zich aan te kleden. Ze gingen rechtstreeks naar de zolderkamer en deden de zware houten koffer met z'n tweëen open. Céline liet haar oog vallen op een jurk met bordeauxrood, beige en bruin met kanten afwerking en Charlotte ging voor een jurk met twee soorten blauw en bruin. De jurken bedekten hun voeten, zoals gewoonlijk was in die tijd. Meestal werd er ook een cape over gedragen maar het was te warm om die er nog bij aan te doen. Ze deden er eenvoudig bruine, lederen sandalen die ze ook vonden in de kist. Ze daalden de trap af en kregen complimenten van hun ouders over hun uitstekende middeleeuwse smaak. Céline's vader vertelde hen er nog bij dat ze gekleed waren zoals de rijken uit die tijd, want de armen droegen heel andere kledij. Hij had ondertussen ook een typisch kostuum aangetrokken en moeder haar kleed hing al beneden klaar, maar zij wou het pas op het allerlaatste moment aantrekken, zodat er geen ongelukjes gebeurden terwijl ze met kleine Helena bezig was. Even later stond iedereen vertrekkensklaar in de hal. 'Mocht er iets zijn, dan bel je maar, we hebben onze gsm bij, niet echt middeleeuws, wel erg handig.' zei moeder tegen Hilde, Charlotte's moeder.

    Ze gingen te voet naar het museum dat slechts een kilometer verder was. Sommigen keken hen raar aan, maar anderen wisten wel wat er een kilometer verder te doen was en bewonderden hun mooie kledij. Toen ze aankwamen was er al redelijk wat leven in de brouwerij. Vooraan stond een pijl met 'O.L.V. kerk', naar de ene kant en een andere pijl met 'middeleeuws feest&museum' naar de andere kant. 'Er is toch geen kerkdienst waar we naartoe moeten hé paps?' vroeg Céline al ongerust. 'Maar neen, meid!' lachtte haar vader 'Dat is omdat daar de praalgraven van Maria van Bourgondië en haar vader, Karel de Stoute zijn. Best de moeite, dat zijn heel andere graven dan wij gewoon zijn. In één van die graven kan je zelfs een aparte loden kist zien met het gebeente van Maria en ook het hart van haar zoon, zit in een apart loden kistje.' Ondanks dat de meisjes het bewonderenswaardig vonden dat hij ook dat zomaar wist, want hij wist van alles iets af, moesten ze toch even huiveren bij de uitleg. 'Is het goed als wij daar even naar gaan kijken?' vroeg Charlotte, die toch wel nieuwsgierig was geworden. Céline keek haar even raar aan. 'Je zal geen harten of schedels zien hoor meid.' grapte haar vader. 'Ga maar, je vindt de weg wel terug hé.' 'Tuurlijk, pa, zeg!' zei Céline. 'Wij gaan ondertussen een Brucgschen biere proeven.' zei vader, die zag dat er in een middeleeuws taaltje stond dat er Brugs bier te verkrijgen was. De kerk was vlakbij en ze waren er al honderden keren gepasseerd. Noch Céline, noch Charlotte waren er ooit binnengeweest. Ze kwamen de kerk binnen, waar al tientallen mensen aan het rondkijken waren. De pastoor liep er ook rond, zo fier als een gieter omdat zovelen kwamen rondkijken in 'zijn' kerk. Je hoorde allerlei dialecten, want van overal waren gegadigden komen opdagen. Céline en Charlotte zagen de twee praalgraven al staan en gingen recht op hun doel af. Op de kisten lagen net twee mensen. Het waren voorstellingen van de vorsten die erin lagen. De meisjes vonden het maar luguber. 'Maria van Bourgondië, 1457 - 1482.' las Charlotte hardop. 'Viel van haar paard tijdens een valkenjacht, spijtige dood.' kwam de pastoor vertellen. 'Dan was zij maar vijfentwintig jaar oud.' zei Charlotte met ontzetting in haar stem. 'Juist. Jong, te jong.' mijmerde de pastoor. 'Als u nog vragen hebt weet u me wel te vinden.' zei hij nog terwijl hij al verder wandelde. 'Maria van Bourgondië trouwde op negentien augustus 1477, met Maximiliaan van Oostenrijk.' las Céline voor van het uithangbord waar ze even later voorstonden. De meisjes voelden een warme gloed in zich, begonnen precies wat te zweven terwijl ze toch bleven staan en knepen ongewild hun ogen hard dicht. Ze konden geen woord meer uitbrengen. Tijd om schrik te krijgen hadden ze niet, want een minuut of wat later was het alweer over. Maar ze waren niet langer in de kerk...

    07-10-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    26-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 2 - Augustus

    2. Augustus

     

    De meisjes spraken vaak af in de stad, zodat Charlotte niet heel dat eind alleen moest lopen. Ze woonden toch twintig minuten stappen van elkaar af en Charlotte hield niet van de bus nemen, dus deed ze het maar te voet. De meisjes kenden de stad ondertussen al op hun duimpje. Céline had heel erg uitgekeken naar die dag en stond al een kwartier te vroeg aan het Gruuthuse museum, de afgesproken plaats. Ze hadden daar al enkele keren afgesproken en haar vader had al verschillende keren herhaald dat ze het beter eens zouden bezoeken in plaats van er enkel aan de voorkant af te spreken. ‘Het is een schat aan informatie en voorwerpen die een mens eens moet gezien hebben!’ vond hij. ‘We zullen wel eens samen gaan.’ Céline had niks geantwoord op dit voorstel en na een knipoog van moeder was ze snel in haar schoenen gesprongen en vertrokken.

    ‘Céline! Céline!’ kwam Charlotte wuivend aangelopen. ‘Charlotte! Eindelijk!’ ‘Wat eindelijk? Ik ben zelfs nog vijf minuten te vroeg!' 'Ik ben hier al een kwartier!' 'Ja, gek! Kan ik niet weten, toch!' De meisjes hoorden zelf niet hoe luid ze aan het spreken waren. Ze kwetterden maar door en zagen niet dat sommige mensen hen raar bekeken. Ze begonnen te wandelen en vertelden elkaar honderduit over nieuwe dingen die ze gekregen hadden, wat ze allemaal gedaan hadden in de vakantie en over hoe ze helemaal geen zin hadden om terug naar school te gaan binnen twee weken. 'Eerst even naar mij thuis?' stelde Céline voor. 'Goed hoor, kan ik Helena even zien. Ze zal wel weer heel wat veranderd zijn.' zei Charlotte. Voor ze naar boven gingen, liepen ze dus even de woonkamer binnen. Charlotte begroette Céline haar moeder hartelijk, ze was dol op mevrouw Fontijne. Als ze daar binnenkwam was ze steeds weer onder de indruk van het huis en de goede sfeer binnen het gezin. Als kind van gescheiden ouders en een moeder die keihard moest werken om rond te komen, vond ze het verademend om even ergens anders te kunnen zijn. Ergens waar de moeder tijd had om in de keuken te staan en de vader grapjes maakte. Charlotte's moeder was wat verbitterd geraakt na de scheiding van haar man, en dat was Charlotte niet ontgaan.

    'Mam, we gaan even wandelen als het goed is?' riep Céline vanuit de hal, waar ze haar schoenen al aantrok zonder antwoord gekregen te hebben. 'Ssssssst! De baby slaapt net.' kwam moeder de woonkamer uit. 'Oeps, sorry.' fluisterde Céline nu het eigenlijk niet meer nodig was. 'Gaan jullie maar, dan is het hier even stil.' knipoogde moeder al over haar fronsende dochter naar Charlotte. Die kon een giechel niet laten.

    Terwijl ze zowat alle etalages bekeken babbelden ze honderduit, zoals enkel meisjes het kunnen. 'Hé, kijk,' zei Céline plots, 'Middeleeuws feest 19 augustus - iedereen van harte welkom - kostuums verplicht' las ze luidop. Toen ze daarnet aan het museum stond te wachten had ze die poster niet gezien omdat ze zo stond uit te kijken naar Charlotte. 'Dat is iets voor mijn pa!' riep ze uit. 'Lijkt me wel leuk.' zei Charlotte, die zich al als hofdame verkleed zag. 'Zouden je ouders je laten komen?' vroeg ze. 'Dat meen je niet! Wil jij naar zo'n verkleed bal komen?' vroeg Céline verwonderd. 'Dat is een uniek ervaring, juffrouwtje. Het geeft u een beeld van hoe het leven was in het hertogdom van Brugge. Karel de Stoute, Isabella van Bourbon, Maria van Bourgondië, allemaal grote namen uit de vijftiende eeuw die hier in deze tuinen rondgelopen hebben. Werkelijk ongelooflijk!' zei een oude man die plots naast hen stond aan het uithangbord. 'We kunnen het vragen hé.' zei Céline. 'Hoe erg kan het zijn, iedereen zal tenslotte verkleed zijn, kunnen we eens goed lachen.' 'Fijn!' antwoordde Charlotte, die het helemaal zag zitten! 'Komt U ook?' vroeg Céline aan de man, maar die bleek al weg te zijn. 'Waar kwam die eigenlijk zo plotseling vandaan?' vroeg ze Charlotte. 'Geen idee, rare kwast.' antwoordde die en ze trok haar schouders op.   

    'Ah, daar zijn onze dochters zie!' zei papa Hans toen de meisjes de tuin in kwamen. 'Moeder!' zei Charlotte verbaasd. 'Je bent te vroeg hoor, je had gezegd dat ik tot na het avondeten mocht blijven.' Charlotte kon haar teleurstelling niet wegstoppen. 'Wie zegt dat wij direct naar huis gaan?' antwoordde haar moeder. 'Ik dacht dat je moeder wel eens een verzetje kon gebruiken en nodigde haar uit om mee te komen eten.' legde Céline haar moeder uit. 'Als we barbecuëen hebben we toch altijd teveel, dus of je moeder nu alleen zit te eten of hier met ons.'  Helemaal gerustgesteld dat ze dus nog wel een uur of drie zouden samen zijn schoven de meisjes bij aan tafel. Als Charlotte's moeder op bezoek kwam bij Celine haar ouders bleven ze altijd lang napraten, dus de meisjes waren best tevreden dat ze bleef eten. 'Zeg papa, er is morgen een middeleeuws feest in het Gruuthuse museum. Er hing een affiche op het uithangbord. Charlotte zou graag gaan en omdat alleen gaan niet zo leuk is, zou ik wel met haar meegaan.' zei ze in één adem door. 'Jij?! Meegaan naar een middeleeuw feest?' riep vader verrast uit. 'Ja, je mag er enkel in als je gekleed bent in typische klederdracht uit de middeleeuwen. Maar aangezien we toch middeleeuwse kostuums hebben liggen van de processie is dat al geen enkel probleem.' Ieder jaar liepen vader en moeder ook samen mee in de processie die begint aan de kapel van Blindekens, en waarin een tweehonderdtal mensen in middeleeuwse kledij meelopen. Vader liep sinds de geboorte van Céline alleen in de processie, want moeder bleef thuis bij haar, en nu bij Helena. Vader was helemaal verbaasd dat Céline graag naar het feest wilde meegaan. 'Dus jullie gaan met me mee?' zei hij. 'Hoezo met je mee?' vroeg Céline. 'Wist jij dan dat dat feest morgen is?' 'Natuurlijk weet ik dat. Heel wat mensen die meelopen in de processie zullen er ook zijn, wij hebben al weken geleden afgesproken!' 'Maar je hebt er nog niks van gezegd tegen mij?' zei Céline verontwaardigd. 'Maar jij hebt ook nooit geen interesse in geschiedenis, dus ik dacht dat jij dat vreselijk saai zou vinden, meid.' antwoordde haar vader, die zich al schuldig begon te voelen nu Céline er zo enthousiast over deed. 'Maar papa, dit is een feest, dat is toch helemaal iets anders dan het museum bezoeken!' 'Je hebt gelijk, sorry dat ik het niet gevraagd heb.' zei haar vader verontschuldigend. 'Om hoelaat vertrekken we dan morgen, mams?' vroeg Céline. 'Jullie vertrekken tegen twaalf uur denk ik zo, want er is een breugelfestijn, dus jullie zullen daar 's middags eten.' antwoordde moeder. 'Ga jij niet mee dan?' vroeg Céline verbaasd. 'Neen, met Helena is dat te moeilijk, meisje, dat gaat echt niet. Had ik geweten dat jij ook zou gaan, had ik wel een oppas geregeld, maar ik was ervan overtuigd dat jij ook zou thuisblijven.' Céline had graag dat haar beide ouders meegingen op de uitstapjes. Na de scheiding van Charlotte haar ouders was ze zich er meer dan ooit van bewust dat ze geluk had met haar ouders. Ze waren best tof en maakten haast nooit ruzie. 'Om jullie te bedanken voor de uitnodiging van deze avond wil ik wel op Helena passen morgen. Ik heb toch een dagje vrij morgen, ik werk nooit op zondag.' stelde Charlotte's moeder voor. 'Oh papa, kijk, dat komt mooi uit, toch?' reageerde Céline als eerste. Charlotte lachtte dankbaar naar haar moeder. 'Maar dan blijven jullie hier logeren, zodat je moeder niet meer over en weer hoeft om jou te brengen. Wat denk je?' stelde moeder voor. Iedereen was akkoord, de meisjes deden niks liever dan bij elkaar blijven slapen, blijven kletsen onder de lakens tot laat in de avond, zalig! 'Ongelooflijk, met mijn anti-geschiedenis-dochter naar een middeleeuws feest.' zei vader nog vol ongeloof. 'Jaja, daar sta je van te kijken hé paps!' antwoordde ze tevreden over zichzelf dat ze haar vader zo had kunnen verbazen. 'En het is een unieke ervaring!' zei Charlotte met dezelfde rare uitspraak als de oude man die hen aangesproken had bij het uithangbord. De meisjes proestten het uit, en hun ouders konden alleen maar raden waarom Charlotte dat zo zei én ze het zo grappig vonden. 'Ze zijn vast met hun hoofd tegen dat uithangbord gelopen.' zei vader. 'Gekke meiden!'

    26-06-2008 om 07:49 geschreven door schrijverke  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    15-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De magiër van het hertogdom - Hoofdstuk 1

    1. Huize Fontijne

    Half drie ’s nachts, iedereen trekt een half oog open als baby Helena haar keeltje openzet. Céline duwt haar kussen tegen haar oren, vader kreunt en draait zich om en moeder staat op. Ze neemt de kleine Helena uit haar wiegje en gaat naar beneden. Daar vleit ze zich neer op de antieke, bebloemde sofa en legt de baby aan de borst. De stilte valt terug en enkel het gesmak van Helena houdt moeder wakker. Céline kan de slaap niet direct hervatten en kruipt uit bed. Ze daalt de trap af en strompelt de keuken binnen. Uit de koelkast neemt ze wat melk en gaat dan bij haar moeder zitten. ‘Hoe kan ze zoveel eten in het midden van de nacht?’ vraagt ze met een schorre nachtstem. ‘Dat zat ik mij ook af te vragen toen ik hier tien jaar geleden met jou zat.’ antwoordt moeder met een vermoeide glimlach. ‘Dorst?’ vraagt ze met een knik naar de beker melk. ‘Ja, ik plakte vast aan mijn lakens, zo warm boven. Gelukkig is het vakantie, of ik zou zitten knikkebollen op school.’ Het was zomervakantie, en samen met de kerstvakantie was dat haar favoriete vakantie, twee maanden geen school, bestond er iets zaliger!

    Ze dronk haar beker leeg en ging weer naar boven. ‘Tot zo, mam.’ zei ze, terwijl ze slenterend terug naar boven ging. Toen moeder even later terug bovenkwam zag ze dat Céline bij haar vader in het grote bed gekropen was, ze kon een lachje niet onderdrukken. Ze legde de baby in de wieg en schoof zo voorzichtig mogelijk het grote bed in. Enkele uren later was het weer Helena die iedereen wakker maakte. Moeder nam haar uit haar wieg, gaf haar even de borst en legde haar dan tegen haar opgetrokken knieën. Ze begon een babbeltje te doen met de baby en die antwoordde door haar mooiste lachjes boven te halen. Vader en Céline lagen mee te lachen. ‘Wie zorgt voor ontbijt op bed?’ vroeg moeder eensklaps. Ze stopten met lachen , keken elkander even aan en Céline zei als eerste ‘Ik moet douchen!’. Moeder keek naar vader maar die kwam met het geniale antwoord ‘Ik kan nog geen ei bakken, dat ga je dat kind en jezelf toch niet aandoen?’. ‘Dan zal ik mij maar opofferen voor iedereen omkomt van de honger. Ze gaf de baby aan haar man en stond op. Moeder hield wel van ontbijt maken en dan iedereen te zien smullen van haar broodjes met eitjes, koffie, chocolademelk en vers geperst sinaasappelsap.

    ‘Wat doen we vandaag, paps?’ vroeg Céline langs haar neus weg, in de hoop dat er een zeer leuk antwoord kwam. ‘Ik dacht om eens door de stad te gaan slenteren, wat winkelen en iets eten in je moeders favoriete restaurantje.’ Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Als je moeder er zin in heeft natuurlijk.’ Nog voor ze het kon vragen zei moeder al dat het een domme vraag was. ‘Het komt trouwens zeer goed uit, kan ik nog wat zomerkledij kopen voor onze meiden, want Céline past niet meer in de helft van haar zomerkledij.’ ‘Oh nee, mam, dat ga je me toch niet aandoen, kleren passen op zo’n warme dag!’ kreunde ze. ‘T-shirts hoef je al niet te passen, die houden we even voor, broeken heb je niet zoveel nodig en je voet in een sandaal steken is nu toch niet lastig hé. Trouwens, je mag blij zijn dat je weer nieuwe kledij krijgt, verwend kind.’ knipoogde moeder.

    Even later trokken ze grote houten deur van hun herenhuis achter zich dicht en wandelden langs het water zo het centrum van de stad binnen. De familie Fontijne woonde op tien minuten wandelen van het bruisende centrum van de historische stad Brugge. Vader Hans was er geboren en erfde als enig kind het oude herenhuis van zijn ouders. Toen moeder Emma hem leerde kennen werd ze niet enkel verliefd op hem, maar ook op de stad. Vader woonde toen nog thuis maar het huis was zo groot dat ze op de bovenste etage konden gaan samenwonen zonder zijn moeder te storen. Zij was blij met wat meer leven in huis. Toen Céline zeven jaar was stierf haar oma en werd het even stiller in huis, want iemand waar je zolang mee samengewoond hebt en die dan ook nog eens een geliefde moeder en grootmoeder is, mis je erg als die zo plots wegvalt. Céline was nog klein maar werd altijd verwend door haar oma. Met de komst van kleine Helena is er weer volop leven in huis. Moeder en vader vonden het wel zeer jammer dat oma Helena nooit gekend heeft, maar door haar te laten opgroeien in oma's huis zal ze haar oma toch nog wat leren kennen zei moeder altijd.

    Het was vrij druk in de stad. Het is vaak druk in Brugge, veel toeristen, zowel eendagstoeristen, als mensen die een weekend of zelfs een week blijven. Reken daar dan nog de bewoners bij die ook graag in de historische stad komen kuieren en je kan je wel een beeld vormen van hoe druk het er kan zijn. Moeder en vader waren dan ook blij dat het huis langs het minnewater stond en niet midden in de stadsdrukte. Hoewel er ook veel mensen kwamen wandelen langs het water, want met de vele eenden en prachtige zwanen, is het een ware trekpleister. Er wordt vaak gepicknickt, ijsjes verkocht en opgesmuld en de bankjes zijn een ideale stopplaats om even op adem te komen en te genieten van het uitzicht. Ook varen er constant toeristenbootjes op en af, zeker nu in de zomervakantie met het warme weer, zoeken velen wat afkoeling op het water en tussen de hoge muren van de historische gebouwen.

    ‘Een aperitiefje zou er al wel ingaan.’ zei vader nadat moeder hem een derde zak met kledij aanreikte. ‘Wel ja, een fantastisch idee.’ gaf ze toe ‘dat zou mij ook smaken. Op de markt of in het zilverpand?’ ‘Het zilverpand!’ zei Céline zo snel ze kon. Het was haar favoriete plaats om een terrasje te doen. Een klein winkelpand met slechts enkele winkeltjes en restaurantjes die samen een binnenplein omarmden en waar het heerlijk vertoeven was. Céline vond het net een stukje privé in de stad, het was er rustiger en gezelliger dan op de markt en ze kon ook nog eens rondwandelen, want de winkels waren te zien vanaf het terras en dus vonden haar ouders het best dat ze eens ging wandelen als het haar te saai werd bij hen. Ze zaten er zo goed dat er besloten werd om ook daar te eten en een volgende keer moeders favoriete restaurantje aan te doen. Anderhalf uur later hadden ze lekker gegeten en waren hun voeten wat bekomen van het shoppen. Moeder wou absoluut nog even binnen in de babywinkel die ze in het pand had opgemerkt, en dan trokken ze verder de stad in. In een winkel met tweedehands boeken wou vader dan absoluut binnen. Thuis hadden ze een grote bibliotheek, maar toch bleef vader maar boeken bijkopen. 'Werkelijk verslaafd!' vond Céline. Vooral geschiedenisboeken, ook over Brugge, interesseerden hem. Céline ging kijken voor enkele stripboeken en moeder ging richting tuinboeken. Ze hield van bloemen en planten en hun stadstuin stond dan ook vol. In de zomer rook het er net als in Frankrijk. Lavendel, rozemarijn en jasmijn zorgden voor een ware oase van geuren. Vader was opgetogen toen hij een halfuurtje later met een, in bruin gewikkeld papier, pakket boeken terug buiten wandelde. ‘Wat denken jullie van een ijsje?’ ‘Dat ik dat graag lust!’ antwoordde Céline instemmend. Het was al een stuk in de namiddag, maar de zon brandde nog fel en ze zochten een terrasje onder de bomen. Na een ijsje voor de één en koffie voor de ander, trokken ze huiswaarts. Voldaan van een geslaagde namiddag ging iedereen thuis zijn eigen weg. Moeder ging Helena in bad stoppen, Céline ging haar nieuwe spullen wegstoppen, zette een raam open en plofte op bed met haar nieuwe strips. Vader trok zich terug in de bibliotheek en raakte helemaal verdiept in de wereld van ridders en jonkvrouwen.

    Heel de zomervakantie was goed gevuld met uitstapjes, eens per week gaan eten, namiddag - en avondwandelingen in de stad of aan het water, barbecues zowel bij hen als bij familie en vrienden en gezellige dagen thuis. Begin augustus kwamen de winkels al aanzetten met nieuw schoolgerief en overal op ramen hingen slogans ‘Terug naar school’. Céline liet snel merken dat haar moeder nog niet met haar om nieuw schoolgerief moest gaan, want het was nog maar begin augustus. Ze was heel graag thuis, leuke dingen doen met haar ouders, ook al werkte haar vader vrij veel. Ook had ze de tofste kamer in het mooiste huis van héél Brugge, vond ze zelf. School vond ze tijdverspilling. Ze keek maar voor één ding uit naar het schooljaar en dat was om Charlotte terug te zien. Charlotte was haar beste vriendin, ze zaten samen in de klas. In de grote vakantie zagen ze elkaar niet vaak. Charlotte’s ouders waren gescheiden en de eerste twee weken was ze bij haar vader, die anderhalf uur verder woonde. De twee weken daarop was ze bij haar moeder maar waren ze op vakantie naar zee geweest. Daarna weer twee weken bij haar vader en nog twee weken bij haar moeder. In die laatste twee weken wilden ze dan ook nog van alles gaan doen.

                            
                                    

    15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom!
    Welkom iedereen, op deze blog voor de boekenwurmen!

    Zelf schrijf ik jeugdboeken waarin ik geschiedenis op een leuke manier tracht uit te leggen met een gezonde dosis fantasie.
    Aangezien ons dochtertje van vier maand nog een beetje te klein is, vraag ik jullie mening.
    Uw mening wordt ten zeerste gewaardeerd en ik hou er ook echt rekening mee.

    Nog even een woordje uitleg bij de links, de cartoonblog is die van mijn man en wikipedia gebruik ik vaak om informatie juist weer te geven.

    Ik plaats nu en dan een hoofdstuk uit mijn eerste jeugdboek waar u dan uw ongezouten mening over kunt geven.

    Veel leesplezier!

    15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)


    Archief per week
  • 22/06-28/06 2009
  • 20/10-26/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 09/06-15/06 2008

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Zeker een bezoekje waard!
  • boekenbeurs
  • cartoons en andere hersenkronkels
  • wikipedia

  • Een interessant adres?


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs