1. Huize Fontijne

Half drie ’s nachts, iedereen trekt een half oog open als baby Helena haar keeltje openzet. Céline duwt haar kussen tegen haar oren, vader kreunt en draait zich om en moeder staat op. Ze neemt de kleine Helena uit haar wiegje en gaat naar beneden. Daar vleit ze zich neer op de antieke, bebloemde sofa en legt de baby aan de borst. De stilte valt terug en enkel het gesmak van Helena houdt moeder wakker. Céline kan de slaap niet direct hervatten en kruipt uit bed. Ze daalt de trap af en strompelt de keuken binnen. Uit de koelkast neemt ze wat melk en gaat dan bij haar moeder zitten. ‘Hoe kan ze zoveel eten in het midden van de nacht?’ vraagt ze met een schorre nachtstem. ‘Dat zat ik mij ook af te vragen toen ik hier tien jaar geleden met jou zat.’ antwoordt moeder met een vermoeide glimlach. ‘Dorst?’ vraagt ze met een knik naar de beker melk. ‘Ja, ik plakte vast aan mijn lakens, zo warm boven. Gelukkig is het vakantie, of ik zou zitten knikkebollen op school.’ Het was zomervakantie, en samen met de kerstvakantie was dat haar favoriete vakantie, twee maanden geen school, bestond er iets zaliger!

Ze dronk haar beker leeg en ging weer naar boven. ‘Tot zo, mam.’ zei ze, terwijl ze slenterend terug naar boven ging. Toen moeder even later terug bovenkwam zag ze dat Céline bij haar vader in het grote bed gekropen was, ze kon een lachje niet onderdrukken. Ze legde de baby in de wieg en schoof zo voorzichtig mogelijk het grote bed in. Enkele uren later was het weer Helena die iedereen wakker maakte. Moeder nam haar uit haar wieg, gaf haar even de borst en legde haar dan tegen haar opgetrokken knieën. Ze begon een babbeltje te doen met de baby en die antwoordde door haar mooiste lachjes boven te halen. Vader en Céline lagen mee te lachen. ‘Wie zorgt voor ontbijt op bed?’ vroeg moeder eensklaps. Ze stopten met lachen , keken elkander even aan en Céline zei als eerste ‘Ik moet douchen!’. Moeder keek naar vader maar die kwam met het geniale antwoord ‘Ik kan nog geen ei bakken, dat ga je dat kind en jezelf toch niet aandoen?’. ‘Dan zal ik mij maar opofferen voor iedereen omkomt van de honger. Ze gaf de baby aan haar man en stond op. Moeder hield wel van ontbijt maken en dan iedereen te zien smullen van haar broodjes met eitjes, koffie, chocolademelk en vers geperst sinaasappelsap.

‘Wat doen we vandaag, paps?’ vroeg Céline langs haar neus weg, in de hoop dat er een zeer leuk antwoord kwam. ‘Ik dacht om eens door de stad te gaan slenteren, wat winkelen en iets eten in je moeders favoriete restaurantje.’ Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Als je moeder er zin in heeft natuurlijk.’ Nog voor ze het kon vragen zei moeder al dat het een domme vraag was. ‘Het komt trouwens zeer goed uit, kan ik nog wat zomerkledij kopen voor onze meiden, want Céline past niet meer in de helft van haar zomerkledij.’ ‘Oh nee, mam, dat ga je me toch niet aandoen, kleren passen op zo’n warme dag!’ kreunde ze. ‘T-shirts hoef je al niet te passen, die houden we even voor, broeken heb je niet zoveel nodig en je voet in een sandaal steken is nu toch niet lastig hé. Trouwens, je mag blij zijn dat je weer nieuwe kledij krijgt, verwend kind.’ knipoogde moeder.

Even later trokken ze grote houten deur van hun herenhuis achter zich dicht en wandelden langs het water zo het centrum van de stad binnen. De familie Fontijne woonde op tien minuten wandelen van het bruisende centrum van de historische stad Brugge. Vader Hans was er geboren en erfde als enig kind het oude herenhuis van zijn ouders. Toen moeder Emma hem leerde kennen werd ze niet enkel verliefd op hem, maar ook op de stad. Vader woonde toen nog thuis maar het huis was zo groot dat ze op de bovenste etage konden gaan samenwonen zonder zijn moeder te storen. Zij was blij met wat meer leven in huis. Toen Céline zeven jaar was stierf haar oma en werd het even stiller in huis, want iemand waar je zolang mee samengewoond hebt en die dan ook nog eens een geliefde moeder en grootmoeder is, mis je erg als die zo plots wegvalt. Céline was nog klein maar werd altijd verwend door haar oma. Met de komst van kleine Helena is er weer volop leven in huis. Moeder en vader vonden het wel zeer jammer dat oma Helena nooit gekend heeft, maar door haar te laten opgroeien in oma's huis zal ze haar oma toch nog wat leren kennen zei moeder altijd.

Het was vrij druk in de stad. Het is vaak druk in Brugge, veel toeristen, zowel eendagstoeristen, als mensen die een weekend of zelfs een week blijven. Reken daar dan nog de bewoners bij die ook graag in de historische stad komen kuieren en je kan je wel een beeld vormen van hoe druk het er kan zijn. Moeder en vader waren dan ook blij dat het huis langs het minnewater stond en niet midden in de stadsdrukte. Hoewel er ook veel mensen kwamen wandelen langs het water, want met de vele eenden en prachtige zwanen, is het een ware trekpleister. Er wordt vaak gepicknickt, ijsjes verkocht en opgesmuld en de bankjes zijn een ideale stopplaats om even op adem te komen en te genieten van het uitzicht. Ook varen er constant toeristenbootjes op en af, zeker nu in de zomervakantie met het warme weer, zoeken velen wat afkoeling op het water en tussen de hoge muren van de historische gebouwen.

‘Een aperitiefje zou er al wel ingaan.’ zei vader nadat moeder hem een derde zak met kledij aanreikte. ‘Wel ja, een fantastisch idee.’ gaf ze toe ‘dat zou mij ook smaken. Op de markt of in het zilverpand?’ ‘Het zilverpand!’ zei Céline zo snel ze kon. Het was haar favoriete plaats om een terrasje te doen. Een klein winkelpand met slechts enkele winkeltjes en restaurantjes die samen een binnenplein omarmden en waar het heerlijk vertoeven was. Céline vond het net een stukje privé in de stad, het was er rustiger en gezelliger dan op de markt en ze kon ook nog eens rondwandelen, want de winkels waren te zien vanaf het terras en dus vonden haar ouders het best dat ze eens ging wandelen als het haar te saai werd bij hen. Ze zaten er zo goed dat er besloten werd om ook daar te eten en een volgende keer moeders favoriete restaurantje aan te doen. Anderhalf uur later hadden ze lekker gegeten en waren hun voeten wat bekomen van het shoppen. Moeder wou absoluut nog even binnen in de babywinkel die ze in het pand had opgemerkt, en dan trokken ze verder de stad in. In een winkel met tweedehands boeken wou vader dan absoluut binnen. Thuis hadden ze een grote bibliotheek, maar toch bleef vader maar boeken bijkopen. 'Werkelijk verslaafd!' vond Céline. Vooral geschiedenisboeken, ook over Brugge, interesseerden hem. Céline ging kijken voor enkele stripboeken en moeder ging richting tuinboeken. Ze hield van bloemen en planten en hun stadstuin stond dan ook vol. In de zomer rook het er net als in Frankrijk. Lavendel, rozemarijn en jasmijn zorgden voor een ware oase van geuren. Vader was opgetogen toen hij een halfuurtje later met een, in bruin gewikkeld papier, pakket boeken terug buiten wandelde. ‘Wat denken jullie van een ijsje?’ ‘Dat ik dat graag lust!’ antwoordde Céline instemmend. Het was al een stuk in de namiddag, maar de zon brandde nog fel en ze zochten een terrasje onder de bomen. Na een ijsje voor de één en koffie voor de ander, trokken ze huiswaarts. Voldaan van een geslaagde namiddag ging iedereen thuis zijn eigen weg. Moeder ging Helena in bad stoppen, Céline ging haar nieuwe spullen wegstoppen, zette een raam open en plofte op bed met haar nieuwe strips. Vader trok zich terug in de bibliotheek en raakte helemaal verdiept in de wereld van ridders en jonkvrouwen.

Heel de zomervakantie was goed gevuld met uitstapjes, eens per week gaan eten, namiddag - en avondwandelingen in de stad of aan het water, barbecues zowel bij hen als bij familie en vrienden en gezellige dagen thuis. Begin augustus kwamen de winkels al aanzetten met nieuw schoolgerief en overal op ramen hingen slogans ‘Terug naar school’. Céline liet snel merken dat haar moeder nog niet met haar om nieuw schoolgerief moest gaan, want het was nog maar begin augustus. Ze was heel graag thuis, leuke dingen doen met haar ouders, ook al werkte haar vader vrij veel. Ook had ze de tofste kamer in het mooiste huis van héél Brugge, vond ze zelf. School vond ze tijdverspilling. Ze keek maar voor één ding uit naar het schooljaar en dat was om Charlotte terug te zien. Charlotte was haar beste vriendin, ze zaten samen in de klas. In de grote vakantie zagen ze elkaar niet vaak. Charlotte’s ouders waren gescheiden en de eerste twee weken was ze bij haar vader, die anderhalf uur verder woonde. De twee weken daarop was ze bij haar moeder maar waren ze op vakantie naar zee geweest. Daarna weer twee weken bij haar vader en nog twee weken bij haar moeder. In die laatste twee weken wilden ze dan ook nog van alles gaan doen.

15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke  

15-06-2008 om 00:00 geschreven door schrijverke